0112-KDIL1-3.4012.284.2017.2.AP | Interpretacja indywidualna Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, 29 września 2017 r.
Podatek od towarów i usług w zakresie podstawy opodatkowania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów
INTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r.
Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 17 lipca 2017 r. (data wpływu 20 lipca 2017 r.) uzupełnionym pismem z dnia 25 września 2017 r. (data wpływu 28 września 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie podstawy opodatkowania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów – jest prawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 20 lipca 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie podstawy opodatkowania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 25 września 2017 r. (data wpływu 28 września 2017 r.) o doprecyzowanie opisu sprawy.
We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.
Firma Wnioskodawcy w ramach prowadzonej działalności gospodarczej oznaczonej symbolem PKD 45.11.Z zajmuje się sprowadzaniem samochodów z
terenu Unii Europejskiej i ich odsprzedażą na terenie Polski. W związku z tym jest zarejestrowana jako czynny podatnik na potrzeby podatku VAT UE i rozlicza podatek VAT od WNT.
Od dostawcy z terenu Niemiec Wnioskodawca otrzymał fakturę na kwotę netto plus 19% kaucji (jako zabezpieczenie rozliczenia podatku od WNT na terenie Polski). Kwota kaucji jest doliczona do wartości netto i wykazana do zapłaty jako należność ogółem. Na fakturze widnieje adnotacja: „Złożono kaucję w wysokości 19%, do chwili przekazania całkowicie wypełnionego i podpisanego potwierdzenia dostawy wewnątrzwspólnotowej”.
Rozliczając podatek WNT za podstawę opodatkowania Wnioskodawca przyjął kwotę netto. Wartość kaucji została mu zwrócona w całości przez wystawcę faktury na rachunek bankowy po rozliczeniu VAT w Polsce.
W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał, że kaucja została zwrócona na rachunek bankowy przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres podatkowy, w którym dokonano wewnątrzwspólnotowego nabycia towaru.
W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.
Czy Wnioskodawca postępuje prawidłowo przyjmując kwotę netto bez kaucji jako podstawę opodatkowania podatkiem VAT od wewnątrzwspólnotowego nabycia towaru?
Zdaniem Wnioskodawcy, kwota do opodatkowania podatkiem VAT od WNT to kwota netto, jako że kaucja nie jest częścią ceny i została w całości zwrócona na rachunek bankowy, dlatego nie rodzi obowiązku podatkowego na gruncie podatku VAT.
Kwota kaucji jest umieszczona na fakturze ale z wyraźnym opisem że jest to kaucja.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.
Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.) ‒ zwanej dalej ustawą ‒ opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:
1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów na terytorium kraju;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy – przez dostawę towarów, o której mowa w art.
5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).
Na mocy art. 2 pkt 6 ustawy – przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.
Art. 9 ust. 1 ustawy stanowi, że przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.
W myśl art. 9 ust. 2 ustawy – przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że:
1. nabywcą towarów jest:
a. podatnik, o którym mowa w art. 15, lub podatnik podatku od wartości dodanej, a nabywane towary mają służyć działalności gospodarczej podatnika,
b. osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w lit. A – z zastrzeżeniem art. 10;
2. dokonujący dostawy towarów jest podatnikiem, o którym mowa w pkt 1 lit. a.
Z art. 25 ust. 1 ustawy wynika, że wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów uznaje się za dokonane na terytorium państwa członkowskiego, na którym towary znajdują się w momencie zakończenia ich wysyłki lub transportu.
Z opisu sprawy wynika, że firma Wnioskodawcy w ramach prowadzonej działalności gospodarczej zajmuje się sprowadzaniem samochodów z terytorium Unii Europejskiej i ich odsprzedażą na terytorium Polski. W związku z tym jest zarejestrowana jako czynny podatnik na potrzeby podatku VAT UE i rozlicza podatek VAT od wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów. Od dostawcy z terytorium Niemiec Wnioskodawca otrzymał fakturę na kwotę netto plus 19%
kaucji (jako zabezpieczenie rozliczenia podatku od wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów na terytorium Polski). Kwota kaucji jest doliczona do wartości netto i wykazana do zapłaty jako należność ogółem – na fakturze widnieje adnotacja: „Złożono kaucję w wysokości 19%, do chwili przekazania całkowicie wypełnionego i podpisanego potwierdzenia dostawy wewnątrzwspólnotowej”.
Wartość kaucji została zwrócona Wnioskodawcy w całości przez wystawcę faktury na rachunek bankowy po rozliczeniu VAT w Polsce, przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, w którym dokonano wewnątrzwspólnotowego nabycia towaru.
Zgodnie z przepisem art. 30a ust. 1 ustawy – do ustalenia podstawy opodatkowania w przypadku wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, w tym również dokonywanego na podstawie art. 12a ust. 4-6, stosuje się odpowiednio art. 29a ust. 1, 6, 7, 10 i 11.
W myśl art. 29a ust. 1 ustawy – podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust.
2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.
Stosownie do ust. 6 tego artykułu, podstawa opodatkowania obejmuje:
1. podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze, z wyjątkiem kwoty podatku;
2. koszty dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, pobierane przez dokonującego dostawy lub usługodawcę od nabywcy lub usługobiorcy.
Jak wynika z art. 29a ust. 7 ustawy – podstawa opodatkowania nie obejmuje kwot:
1. stanowiących obniżkę cen w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty;
2. udzielonych nabywcy lub usługobiorcy opustów i obniżek cen, uwzględnionych w momencie sprzedaży;
3. otrzymanych od nabywcy lub usługobiorcy jako zwrot udokumentowanych wydatków poniesionych w imieniu i na rzecz
nabywcy lub usługobiorcy i ujmowanych przejściowo przez podatnika w prowadzonej przez niego ewidencji na potrzeby podatku.
W przedmiotowej sprawie Wnioskodawca otrzymał fakturę na kwotę netto plus 19% kaucji (jako zabezpieczenie rozliczenia podatku od wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów na terytorium Polski).
Przepisy ustawy nie definiują pojęcia „kaucji”. W związku z tym, w celu ustalenia konsekwencji podatkowych pobierania kaucji należy posłużyć się definicją językową przedmiotowego pojęcia. Zgodnie ze słownikową definicją (według Internetowego Słownika Języka Polskiego – http://www.sjp.pl) – „kaucja” jest to:
„suma pieniężna złożona jako gwarancja dotrzymania umowy; zastaw;
zabezpieczenie; gwarancja”. Cechą charakterystyczną kaucji jest więc to, że może ona zostać wykorzystana tylko w ściśle określonym przypadku, tj. w razie niedopełnienia zobowiązania. Zabezpieczenie wykonania umowy, poprzez ustanowienie kaucji, ma charakter gwarancyjny, zabezpieczający, co oznacza, że ustanowiona jest ona na wypadek, gdyby strona umowy, która złożyła kaucję nie wywiązała się z niej. Wówczas druga strona umowy może zaspokoić się ze złożonej kaucji. Na tle powyższego należy stwierdzić, że specyfika kaucji ma spełniać przede wszystkim funkcję gwarancyjną, podlegającą zwrotowi i nie stanowiącej w takiej sytuacji elementu zapłaty.
Wartość kaucji została Wnioskodawcy zwrócona w całości przez wystawcę faktury na rachunek bankowy po rozliczeniu podatku VAT w Polsce, przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, w którym dokonano wewnątrzwspólnotowego nabycia towaru.
Biorąc pod uwagę powyższe należy stwierdzić, że Wnioskodawca postąpił prawidłowo przyjmując kwotę netto z faktury wystawianej przez kontrahenta niemieckiego przy obliczaniu podstawy opodatkowania
wewnątrzwspólnotowego nabycia towaru. Jak wynika bowiem z opisu sprawy wartość kaucji została Wnioskodawcy zwrócona przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, w którym dokonano wewnątrzwspólnotowego nabycia towaru a to oznacza, że nie stanowiła ona elementu zapłaty za nabyty towar.
Tym samym stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.
Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.
Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:
1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach
(art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).
Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.
