Miejskie Przedszkole Nr 11 w Płocku
Gazetka dla rodziców i dzieci pod redakcją Pauliny Durzyńskiej
Materiały zawarte w gazetce zostały zebrane ze stron internetowych
Jesień 2021
2
Drodzy Rodzice!
Serdecznie witamy wszystkich Rodziców oraz Przedszkolaków w nowym roku szkolnym 2021/2022. Zapraszamy Was do czytania nowego numeru naszej przedszkolnej gazetki.
Przygotowaliśmy dla Was ciekawe zagadki, opowieści, zadania, a także coś dla miłośników kolorowania.
Dyrektor i Personel Przedszkola
3
/Jak wygląda Pani Jesień/
Dwa małe zajączki biegły przez las. Niewiele jeszcze wiedziały o świecie, więc bardzo się zdziwiły tym niezwykłym ruchem w lesie. Niedźwiedź zajadał się łapczywie czymś smakowitym, gdyż oblizywał łapki i pyszczek. Jeżyk biegał za chrząszczami, a wiewiórka znosiła orzechy do dziupli. Zajączki zagadnęły zajętego pogonią jeżyka.
-Dlaczego tak wszyscy się śpieszą i objadają? - Nie wiecie?
- Przychodzi jesień, a po niej zaraz zima ostra. Nie znajdziecie nic do jedzenia, kiedy nadejdzie mróz.
Zajączki pobiegły dalej. Co to znaczy jesień? Czy to wiatr, czy człowiek, może burza? I dlaczego trzeba tak się śpieszyć? Napotkały borsuka, który właśnie pogłębiał swoją norkę.
- Co robisz borsuku? - Sprzątam i powiększam domek, żeby pani jesień mogła zasypać mnie listkami. Będzie mi ciepło aż do wiosny.
Ciekawe jak Pani Jesień zerwie tyle liści, przecież one rosną wysoko - pomyślały dwa szaraczki. Na polanie, przy której rosło mnóstwo leszczyn uwijały się wiewiórki.
- Co robicie? - zapytały maluchy.
- Sprawdzamy gdzie jest najwięcej orzeszków, bo jesień tuż, tuż. Ona pomoże nam w gromadzeniu zapasów na zimę. Teraz to już całkiem nie wiedziały co myśleć o tej dziwnej postaci, która na pewno i ich odwiedzi. Muszą czym prędzej dowiedzieć się o niej więcej. Były to zwierzątka z natury strachliwe. Najchętniej schowałyby się przed tą panią w mysią dziurę. Odnalazły dziuplę w starym dębie. Mieszkała
tam od dawna bardzo mądra sowa. -
Pani sowo! Jest tam pani!? Musimy wiedzieć jak wygląda Jesień! Prosimy, niech
4
pani wyjdzie! Dwa niemądre zajączki nie wiedziały, że sowy w dzień śpią i rzadko wychodzą, kiedy świeci słońce. Usłyszały te krzyki zwierzątka i przydreptały pod dąb. Pierwszy odezwał się miś.
- Tak naprawdę to nigdy nie spotkałem pani Jesieni, ale na pewno nosi ciepłe, brązowe futerko. Kiedy przychodzi to robię się bardzo głodny, a kiedy się najem to śpiewa mi kołysanki do snu. Na to wiewiórki nie zgodziły się.
- Ma długi, piękny, rudy ogonek, którym maluje liście i zrzuca z drzew orzechy, żołędzie, kasztany. - Długi ogon - może, ale i kolce. Łapie liście i nakłada nam na nasze jeżykowe szpileczki. Słyszy wszystko, wie
komu trzeba pomóc, wie o naszych kłopotach przed zimą.
-Uradowane zajączki, aż pisnęły z radości - Wiemy! wiemy!
Pani Jesień jest dobra, każdemu pomaga zbierać zapasy, maluje liście, zrzuca owoce z drzew. Jest wysoka jak
niedźwiedź, ma puszysty kolorowy ogon, kolce na łapkach i długie uszy jak my, żeby słyszeć każde zwierzątko w lesie. Z dziupli wysunęła się sowa - uch-uuu, uch uuu, ale z was głuptasy, Jesień właśnie przyszła i nikt jej nie zobaczył.
-Rozwinęła skrzydła i odleciała.
5
Jaka jest rola rodziców w wychowaniu i edukacji dziecka?
Wychowanie to szereg czynników, działanie świadome i celowe, które zakłada, że chcemy dla swojego dziecka jak najlepiej. Ale niejednokrotnie to również sytuacje niezależne do końca od nas (otoczenie, środowisko rówieśnicze). To również wpływ fonoholizmu (telefony komórkowe, łatwy dostęp do Internetu, cyberprzemoc).
Wszystkim nam zależy na tym, aby wychować dobrze. Najczęściej rzutujemy na swoje dziecko własne modele, w których to my byliśmy wychowywani. Te modele są różne: partnerskie, czasami zbyt zaborcze, czasami wręcz mało wymagające, bezstresowe. Jeżeli teraz czujemy się ludźmi szczęśliwymi, spełnionymi- to można stwierdzić, że były one prawidłowe. Ale problem pojawia się wtedy, gdy z naszym dzieckiem, pomimo naszych starań i dobrych chęci, zaczyna dziać się coś złego. Nie bójmy się szukać pomocy u specjalistów (psychologów, pedagogów, terapeutów). Im wcześniej problem zostanie zauważony i rozwiązany, tym większa szansa na osiągnięcie sukcesu. Warto współpracować z osobami, którym niejednokrotnie na kilka godzin dziennie powierzamy swoje dzieci. Zdaniem M. Balickiego to w rodzinie znajduje się źródło szans rozwojowych jednostki /dziecka/, tutaj kształtuje się jej poziom aspiracji i samooceny. Wiodąca rola w procesie wychowania przypada zawsze matce i ojcu. To Państwo - Rodzice, nadajecie kierunek procesowi wychowania, stymulujecie zachowania i czuwacie nad jego przebiegiem. Idealnie, kiedy posiadacie autorytet moralny, przejawiający się w określonych postawach rodzicielskich. Pewne typy postaw sprzyjają prawidłowemu rozwojowi osobowości, inne to utrudniają, a tym samym powodują częściową lub całkowitą tzw.
deprywację młodego człowieka.
Do właściwych postaw rodzicielskich według M. Ziemskiej należą: akceptacja dziecka, czyli przyjęcie go takim, jakie ono jest z jego cechami fizycznymi, usposobieniem, z jego umysłowymi możliwościami i łatwością osiągnięć w jednych dziedzinach, a ograniczeniami i trudnościami w innych, akceptując dziecko,
6
dajecie mu poczucie bezpieczeństwa i zadowolenia z własnego istnienia, to również współdziałanie z dzieckiem, świadczące o pozytywnym zaangażowaniu i zainteresowaniu rodziców zabawą i pracą swojej pociechy, a także wciąganie i angażowanie jej w zajęcia i sprawy rodziców i domu, to też dawanie dziecku właściwej dla jego wieku rozumnej swobody.
Rola rodzica w edukacji dziecka
Rodzice powinni motywować, zachęcać swoje pociechy do kształcenia się oraz zdobywania wiedzy. Dziecko często potrzebuje wsparcia ze strony innych, zwłaszcza swoich najbliższych. Dziecko obserwuje swoich rodziców, jako pierwszych wychowawców w swoim życiu. Jeżeli rodzic chętnie czyta literaturę, interesuje się wydarzeniami na świecie, nauką, historią itp. to dziecko również będzie zainteresowane różnymi dziedzinami wiedzy. Należy pamiętać, że dzieci naśladują rodziców, dlatego warto zwracać uwagę na każde zachowanie, które może być później przez dziecko powtórzone.
Rolą rodzica jest zaszczepienie u swojej pociechy ciekawości świata i motywowanie do nauki. Niestety, często rodzice zbyt mało czasu poświęcają swojemu dziecku. A przecież wiedza i wykształcenie wpływa na samoocenę i wizerunek człowieka. Wiedza przydaje się do zaspokojenia różnych potrzeb, w tym także lepszych perspektyw na przyszłość. Rolą rodzica jest motywowanie swoich dzieci do nauki, rozwoju, a przy tym także stworzenie sprzyjających temu warunków.
A zatem rola rodziców w edukacji dzieci jest nieodzowna i bardzo potrzebna. Co w związku z tym powinni robić rodzice, by pomóc swojemu dziecku w edukacji Powinni:
- pomagać, ale go nie wyręczać,
- uczyć dziecko systematyczności oraz dokładności, - mądrze motywować i zachęcać,
- uczyć dobrej organizacji pracy,
- wprowadzić system nagród, ale stosowanie ich musi być ostrożne.
Rodzic powinien również określić jasne zasady: najpierw obowiązek, później przyjemność. Bycie konsekwentnym w wychowaniu dzieci jest bardzo ważne. Nie sprzątajmy za dziecko, ale zachęcajmy do tego, aby samo miało ochotę posprzątać.
Aby osiągnąć zamierzony cel, lepiej nie używać nakazów typu: Natychmiast
7
posprzątaj ten bałagan!!”. Zupełnie inaczej motywuje wypowiedź „O, widzę jak pięknie poukładałeś swoje książki na półce. Brawo!! Motywujmy do działania, chwalmy za najdrobniejsze osiągnięcia, wspierajmy. Dużo z dzieckiem rozmawiajmy, aby miało poczucie, że może na nas liczyć, że jest dla nas ważne, że może zwrócić się do nas o pomoc i wsparcie z każdą dla niego ważną sprawą. Niech wie, że poświęcimy mu czas, odłożymy na chwilę swoje różne, pilne obowiązki, które niestety tak nas często absorbują. Będąc pochłoniętym przez natłok codziennej rutyny tracimy czujność i umyka nam z pola widzenia to, co jest w tym momencie bardzo istotne.
Podsumowując temat, należy podkreślić ogromną rolę rodziców w edukacji swoich dzieci. Ich zainteresowanie sprawami i problemami swoich pociech jest zachętą do nauki oraz do ciągłego procesu rozwijania się. Rodzic powinien stale dostrzegać sukcesy, porażki oraz smutki i radości swych dzieci. Powinien motywować i wspierać swoje dziecko wykazując dużo cierpliwości, a nade wszystko kochać swoje dziecko i tę miłość okazywać. Nie rzutujmy na dziecko swoich ambicji i aspiracji.
Zadania oraz oczekiwania względem dzieci powinny być adekwatne do ich predyspozycji, zainteresowań i możliwości. Poprzeczka podniesiona zbyt wysoko, ponad miarę możliwości intelektualnych, nie pomoże nam w wychowaniu dziecka szczęśliwego - będzie czuło się ciągle poddawane próbie, będzie chciało sprostać oczekiwaniom innych, nie swoim. To prowadzi do silnych nerwic i fobii. Z kolei brak wymagań, niewykorzystanie potencjału i talentów np. sportowych, muzycznych, plastycznych i wielu innych, prowadzi do regresu i braku należytego rozwoju.
8
Co to za pani, w złocie, w czerwieni, sady pomaluje, lasy przemieni, a gdy odejdzie gdzieś w obce kraje, śnieżna zawieja po niej zostaje.
(jesień)
Kiedy rośnie – to się zieleni.
Kiedy spada – złotem się mieni.
(liść)
Gdy na deszcz się zbliża, chętnie go otwierasz.
(parasol)
Sosnowy, dębowy, stary lub młody.
Rosną w nim grzyby, rosną jagody.
(las)
Ma króciutkie nóżki i maleńki ryjek, Chociaż igły nosi, nigdy nic nie szyje.
(jeż)
9
Ma nóżkę, nie ma buta.
Ma kapelusz nie ma głowy.
Czasem gorzki i trujący,
częściej smaczny jest i zdrowy.
(grzyb)
Mieszkam w zielonej łupinie, Lecz mi się nudzi – więc brązowe wkładam ubranie, by spaść na ziemię jesienią bęc (kasztan)
Choć przytulne ma mieszkanie, na zimę futro zmienia.
Żaden orzech nie jest dla niej trudny do zgryzienia?
(wiewiórka)
Co to za ogrodnik?
Konewki nie miewa, a podlewa kwiaty, warzywa i drzewa.
(deszcz)
10
Kolorowanka dla młodszego przedszkolaka...…
11
12
Wyklej brakujące miejsca plasteliną
13
14
Pokoloruj parasol zgodnie ze wzorem
15
… i coś trudniejszego dla starszego przedszkolaka...
16
Dokończ kolorowanie jesiennych liści według rytmu
17
Połącz linią liść z jego cieniem
18
Połącz drzewo z jego cieniem
19
20
21
Rysuj po śladzie
22
JAK WYKORZYSTAĆ JESIENNE SKARBY DO ZABAWY Z DZIECKIEM?
Z dniem pierwszego września gdy zaczyna się rok szkolny dni stają są coraz chłodniejsze i krótsze. Co prawda nadal można chodzić na długie spacery, jednak chłód utrudnia spędzanie całego dnia na dworze. Ale właśnie jesień to czas, gdy można znaleźć na dworze niesamowite skarby i wykorzystać je potem do zabawy w domu. Gdy tylko na dworze robi się chłodniej i widać jak z drzew spadają liście można wybrać się na spacer w poszukiwaniu różnych odmian kolorów liści, kasztanów, żołędzi, jarzębiny, a czasem uda się znaleźć jeszcze późnojesienne kwiaty.
Znalezione liście pozostawiamy do osuszenia, a potem wkładamy między strony książki, by odpowiednio się rozprostowały i ususzyły (dla bezpieczeństwa książki lepiej obłożyć niepotrzebną kartką lub papierem śniadaniowym). Po kilku dniach wyjmujemy liście i robimy z nich różnego rodzaju obrazki. Aby przyspieszyć proces
„prostowania” liści można je delikatnie przeprasować przez ściereczkę bawełnianą żelazkiem. Listki potem przyklejamy do sztywnego brystolu, spryskujemy lakierem do włosów (by nie osiadał kurz i by listki miały ładny połysk) następnie odpowiednio oprawiamy i wieszamy na ścianie. Z większej ilości liści przyniesionych podczas spaceru można zrobić piękne bukiety nie tylko do domu, ale także dla babci czy cioci.
Przyniesione do domu liście posłużą nam również jako stempelki - wystarczy z jednej strony pomalować liść farbą i odcisnąć go na kartce, wychodzą barwne i ciekawe pieczątki (stworki, drzewa, krajobrazy).
Kasztany, żołędzie, jarzębinę, szyszki wykorzystujemy w standardowy sposób tworząc różnego rodzaju ludziki i zwierzątka. Wystarczy zrobić kilka dziurek w kasztanach i połączyć je ze sobą za pomocą zapałek tworząc różne stworki. Potem w przeróżny sposób wykorzystujemy je podczas zabawy np. w teatrzyk czy domek.
Z jarzębiny można zrobić piękne czerwone korale, nawlekając owoce na nitkę.
Jesienne zbieranie skarbów może pomóc w nauce liczenia. Wybierając się na spacer zabieramy koszyczek, do którego wkładamy np. kasztany czy liście, i za każdym razem głośno liczymy ile już skarbów zebraliśmy.
23
Taki spacer to również doskonała lekcja przyrody. Dziecko poznaje jakie liście ma dane drzewo i jakie daje owoce. Ponadto taki jesienny spacer pozwala na zacieśnienie więzi rodzinnych, a także daje wiele chwil radosnej zabawy np.
podczas rzucania się liśćmi.
Jesień to nie tylko liście i kasztany, ale także zbiór warzyw i owoców. Nawet jeśli nie dysponujemy własnym ogrodem zakupione w sklepie sezonowe warzywa i owoce mogą posłużyć jako zabawka i zachęta do jedzenia witamin. Wystarczy np. jabłko ponakłuwać wykałaczkami, dodać kilka śliwek lub winogrona by stworzyć ludzika.
Wszystko zależy od wyobraźni rodziców i dziecka. Pomarańczowy ludzik zrobiony wspólnie z dzieckiem z marchewki będzie smakował lepiej niż batonik, zaś dyniowa głowa może posłużyć nie tylko za lampion, ale element dekoracji domu i ogrodu, a także stać się towarzyszem zabaw.
