Uchwały Wydziału Wykonawczego Naczelnej Rady Adwokackiej

Uchwały Wydziału Wykonawczego

Naczelnej Rady Adwokackiej

Palestra 7/2(62), 88-90

1963

N A C Z E L N A B A D A A D W O K A C K A

Uchwały W y d zia łu W ykonaw czego N a c ze ln e j Rady Adwokackiej

1. POSTĘPOWANIE Z AKTAM I OSOBOWYMI ADWOKATA W RAZIE ZATAR­ CIA SKAZANIA.

(uchwała W ydziału W ykonaw czego Naczelnej Rady A dw okackiej z dnia 4 stycz­ nia 1963 r.)

W ydział W ykonaw czy N aczelnej Rady Adwokackiej, po rozpoznaniu pism a Rady A dw okackiej w P. z dnia 15 listopada 1902 r. o w yjaśnienie trybu postępow ania z aktam i osobowym i członka izby adwokackiej w razie zatarcia jego skazania,

p o s t a n o w i ł :

na zasadzie art. 32 ust. 1 pkt 3 u. o u.a. w y j a ś n i ć , że w razie zarządzenia przez; sąd zatarcia skazania należy na żądanie zainteresow anego członka adwokatury usunąć z jego akt osobowych w szystk ie dokum enty i pism a dotyczące jego ska­ zania.

U z a s a d n i e n i e

Rada A dw okacka w P. przedstaw iła następujący stan rzeczy z w nioskiem o w y ­ jaśnienie sposobu zatarcia skazania adwokata w jego aktach osobowych:

Wyrokiem b. W ojskowego Sądu Rejonowego w P. z dnia ll.V III. 1947 r. adw okat zastał skazany praw om ocnie za przestępstw o z art. 86 § 2 k.k.W.P. (usiłow anie dokonania przemocą zm iany ustroju państwa) na karę 6. lat w ięzienia z utratą praw publicznych i obyw atelskich praw honorowych na okres 3 lat. Kara została odbyta, po czym nastąpił z dniem 31.X.1956 r. ponowny w pis na listę adw okatów Izby p., a postanow ieniem z dnia 3.X.1961 r. Sądu W ojewódzkiego w P. zarzą­ dzono zatarcie skazania. Pow ołując się na to zarządzenie, adwokat żąda od Rady Adwokackiej usunięcia z jego akt osobowych i zniszczenia wszysitkich dokum entów dotyczących jego skazania.

W ydział W ykonawczy zw ażył, co następuje:

W edług art. 90 § 4 k.k., jak rów nież w edług identycznego brzm ienia art. 74 § 4 k.k.W.P., „w razie zarządzenia zatarcia skazanie uważa się za n ieb yłe”.

Zgodnie z m otyw am i K om isji K odyfikacyjnej do k.k. z 1932 r. „instytucja za­ tarcia skazania jest niejako uzupełnieniem tzw. rehabilitacji, czyli przywrócenia praw ” i ma niezależnie od znaczenia ściśle karnoprawnego także „znaczenie spo­ łeczne ze w zględu na konsekw encję ujaw nienia poprzedniego ukarania dla sto­ sunków społecznych skazanego”.

To znaczenie społeczne zatarcia skazania ma szczególną w agę dla członka adwo­ katury, który jest n iew ątpliw ie głęboko zainteresow any w tym , by w sferze za­ w odow ej i w życiu społecznym uchodzić po zatarciu skazania za osobę nieposzla­ kowaną i nieskazitelną przy jednoczesnym usunięciu w szelkich śladów dawnego a już zatartego skazania karnego — bez w zględu na dziedzinę, w której by t e ślady w ystępow ały.

Nr 2(62) U chw ały irya a ta tu w yk o n a w czeg o n r a _89'

D latego powołane w yżej kodeksy karne w ym ien iają w praw dzie w yraźnie tylko jedną dziedzinę, z której ślady skazania m ają być usunięte, a m ianow icie rejestry karne, nakazując usunięcie z urzędu (art. 499 k.p.k.) zatartego skazania z w sze l­ kich rejestrów , jednakże w skazują zarazem, że zatarcie skazania pociąga za sobą „zwłaszcza” (art. 90 § 4 k.k.) czy „przede w szystk im ” (art. 74 § 4 k.k.W.P.) usu­ nięcie w pisu o skazaniu z w szelkich rejestrów karnych. U staw ow e określenia: „zwłaszcza”, „przede w szystkim ” uzasadniają konkluzję, że uznanie skazania za niebyłe pociąga za sobą nie tylko usunięcie w pisu o skazaniu w e w szystkich re­ jestrach karnych, lecz także unicestw ien ie śladów skazania w e w szystkich in ­ nych dziedzinach, jeżeli skazany jest zainteresow any w tym unicestw ieniu. Akta osobowe członka adwokatury m ają n iew ątpliw ie istotne znaczenie dla jego cha­ rakterystyki i opinii o jego osobie.

Z tych w zględów należy uznać, że na żądanie zainteresow anego członka adw o­ k a tu r y trzeba usunąć z jego akt osobowych — po zatarciu skazania — w szelk ie

dokumenty i pism a dotyczące skazania, które ma być uważane za niebyłe.

U sunięcie tych dokum entów i pism z akt osobowych członka adwokatury nie jest unorm owane żadnym w yraźnym przepisem prawnym (w odróżnieniu od unor­ m owania usunięcia w p isów z rejestrów karnych), ale mimo to należy je w y d e - dukować jako logiczne następstw o uznania przez u staw ę za n ieb yłe skazania w ra­ zie zarządzenia przez sąd jego zatarcia.

Do zarządzenia usunięcia odpowiednich dokum entów i pism z akt osobowych członka adwokatury w łaściw a jest z m ocy art. 20 u. o u.a. rada adwokacka, skoro chodzi o spraw ę adwokatury n ie zastrzeżoną innym władzom lub organom.

Dokum enty i pism a, które m ają być usunięte z akt osobowych, pow inny być zniszczone. N ie ma co prawda w tej k w estii żadnego przepisu prawnego lub po­ stanow ienia regulam inow ego. Instrukcja N aczelnej Rady Adwokackiej z dnia 11 w rześnia 1959 r. w spraw ie przechow ywania akt („Palestra” nr 12 z 1959 r., str. 87 i nast.) nie zawiera w tym w zględzie żadnych wskazań. N iem niej jednak zniszczenie usuw anych dokum entów i pism jest stosow ane w podobnych sytu a­ cjach praw nie unorm owanych. Tak np. zarządzenie Prezesa Rady M inistrów z dnia 13 października 1956 r. (Monitor P olsk i Nr 86, poz. 998) stanow i w § 4 ust. 2, że „znajdujące się w aktach pracownika opinie dotyczące oceny pracow ni­ ka, w ystaw ione przez inne zakłady pracy lub instytucje, należy zniszczyć, jeżeli pracownik nie w yrazi zgody ną pozostaw ienie tych opinii w aktach”. D latego też należy uznać za celow e kom isyjne zniszczenie (np. spalenie), w obecności zainte­ resowanego, tych dokum entów i pism, które podlegają usunięciu z akt osobowych w następstw ie zatarcia skazania.

2. DOTACJE DLA RAD ADWOKACKICH CELEM POPRAWIENIA SYTUACJI LOKALOWEJ ZESPOŁÓW

(uchwała W ydziału W ykonawczego N aczelnej Rady Adwokackiej z dnia 4 stycz­ nia 1963 r.)

W ydział W ykonawczy Naczelnej Rady Adwokackiej, po rozpoznaniu spraw y podziału nadw yżek finansow ych Centralnego Funduszu Szkolenia Aplikantów ,

Naczelna Bada A dw okacka _{Nr 2 (62)}

u c h w a l i ł :

I. z nadw yżek finansow ych osiągniętych z działalności Centralnego Funduszu Szkolenia A plikantów Adw okackich przekazać ogółem 1475 000 zł, z czego na rzecz:

a)

b) Rady Adw okackiej w K ielcach — dotację 300 000 zł z przeznaczeniem w y ­ łącznie na pokrycie kosztu budowy 2 now ych lokali dla biur Rady i zespołu w K ielcach,

c) Rady A dw okackiej w Lublinie — dotację 200 000 zł z przeznaczeniem w y ­ łącznie na pokrycie kosztu budowy nowego lokalu dla biur Rady i zespołu w Lublinie; w ypłata tej dotacji uzależniona jest od w yliczenia się z w y­ datkowania k w oty 150 000 zł, przyznanej uchwałą W ydziału W ykonawczego NRA z dnia 9.III.1962 r.,

d) Rady A dw okackiej w Opolu — dotację 25 000 zł z przeznaczeniem w y ­ łącznie na pokrycie kosztu budowy nowego lokalu dla Zespołu A dw okac­ kiego w Raciborzu,

e) R ady A dw okackiej w e W rocławiu — dotację 450 000 zł z przeznaczeniem w yłącznie na pokrycie kosztu przebudowy budynku położonego w e W rocła­ w iu przy ul. Sądowej 18; wypłata tej dotacji uzależniona jest od w yliczenia się z w ydatkow ania k w oty 300 000 zł, przyznanej uchw ałą W ydziału W yko­ nawczego NRA z dn. 29.XII.1961 r.

II. W ypłatę pow yższych dotacji uzależnić od uzyskania zgody Ministra Spraw ie­ dliw ości.

311. Zobowiązać w yżej wymiemiome Rady Adwokackie do przedstaw ienia w ter­ m inie do dnia 1.X.1963 r. szczegółowego sprawozdania ze sposobu zużytko­ wania dotacji. (...).