Naczelna Rada Adwokacka
Palestra 27/8(308), 110
I M A C Z E L N A D A D A A D W O K A C K A
Z PRAC PREZYDIUM NRA
W ykładnia przepisu art. 94 ustaw y o adwokaturze
N a p o sied zen iu w d n iu 9 czerw ca 1983 r. P rezy d iu m NRA postanow iło — na pod staw ie a rt. 60 p. o a. — u c h y l i ć u ch w ałę ORA w K. z dnia 5 m a ja 1983 r. i sp ra w ę p r z e k a z a ć do ponow nego rozpoznania.
J a k w y n ik a z u za sa d n ien ia pow yższego p o stan o w ien ia O kręgow a R ada A dw o k a c k a w K. n ie uw zg lęd n iła w nio sk u adw . N. N. o usunięcie z jego a k t osobo w ych w zm ian k i o u k a ra n iu d y sc y p lin a rn y m , w ychodząc z założenia, że z p rz e p isu a rt. 94 p.o a. w y nikałoby, iż zatarcie u k a ra n ia n a s tę p u je tylko w stosunku do a d w o k a ta lu b a p lik a n ta adw okackiego, gdy tym czasem za in tereso w an y w n io sk o d aw c a zo stał sk reślo n y z lis ty a d w o k a tó w przed upływ em te rm in ó w w ym ienio n y ch w a r t. 94 u st. 1 p k t 1 i 2 p.o a.
P re z y d iu m NRA uznało, że w y k ład n ia przepisu a rt. 94 p. o a., d o konana przez O kręgow ą R ad ę A dw o k ack ą w K., nie je s t słuszna. P rzepis a rt. 94 p. o a. za stą p ił bow iem o b o w iąz u ją cy p o przednio przepis a rt. 106 u.o u.a.
Z ag a d n ien ie, k tó reg o d otyczy ro z p a try w a n a sp raw a, zostało u n orm ow ane w p r a w ie o a d w o k a tu rz e id en ty czn ie Jak w edług d aw n y ch , dziś ju ż uchylonych p rz e pisów . W p o p rze d n iej p ra k ty c e pod rządem u sta w y o u stro ju a d w o k a tu ry z 1963 r. n ie n a s u w a ły się w ątp liw o ści co do zasady, że te rm in p rze d aw n ien ia skazania d y sc y p lin a rn e g o biegnie w sto su n k u do osób zarów no pozostających na liście a d w okatów , ja k i z n i e j . skreślonych. G dyby n a to m ia st n astą p ie n ie p rze d aw n ien ia sk a za n ia m ia ło być uzależnione od ja k ich ś szczególnych w aru n k ó w , ja k choćby np. od p o zo staw a n ia n a liście przez o k res biegu te rm in u p rze d aw n ien ia, to u s ta w a m u sia ła b y w sposób w y ra ź n y tego ro d za ju w a ru n k i unorm ow ać w o d ręb n y m p rzepisie. T ym czasem w p raw ie o ad w o k a tu rz e przep isu takiego nie m a, w ięcej n a w e t — w u stę p ie 2 a rt. 94 p .o a. u ję ty je s t je d y n y w y ją te k od ogólnej zasady za ta rc ia sk a za n ia, dotyczący m ianow icie k a ry w y d ale n ia z ad w o k a tu ry , albow iem w zm ian k i o te j k a rz e n ie u su w a się w ogóle z a k t osobow ych.
Z tych w zględów w y m ien io n ą uchw ałę ORA w K. n ależało uchylić i sp raw ę p rze k aza ć do ponow nego rozpoznania, gdyż z u za sa d n ien ia u ch w a ły nie w yn ik a, czy- zostały sp ełn io n e p rz e sła n k i za w a rte w a rt. 94 ust. 1 p.o a.
P re z y d iu m N RA zaznaczyło w końcu, że z treśc i p rze p isu a rt. 94 p.o a. w y n ik a, iż u su n ięcie w z m ia n k i o u k a r a n iu d y sc y p lin a rn y m n a s tę p u je z u rzę d u bez ko nieczności czek an ia n a w niosek zainteresow anego. T akże pow oływ anie się na u k a r a n ie d y sc y p lin a rn e po sp e łn ie n iu w a ru n k ó w do z a ta rc ia skazania nie je st — oczyw iście — dopuszczalne.
