Święto Bożego Narodzenia a duchowość - cz. 1: Tajemnica
wewnętrznej alchemii
.media
Od chwili, gdy Uniwersalne Światło zyskuje możliwość narodzenia się we wnętrzu człowieka, obchodzi on po
raz pierwszy i jedyny swoje własne święto Bożego Narodzenia.
Tekst: Grupo de autores Logon Ilustracja: Olga Boiarkina 18 grudnia 2021
Powodem, dla którego uznaliśmy, że interesujące będzie zbadać związek pomiędzy Bożym Narodzeniem a duchowością, jest potrzeba rzucenia światła na wymiar
wewnętrznej prawdy człowieka, w której kryje się klucz do transmutacji i przemiany, kojarzonej zwykle z wiedzą alchemiczną. Nie chodzi tu o alchemię z punktu widzenia transmutacji nieszlachetnych metali w złoto, lecz o przemianę wszystkich aspektów naszej świadomości i naszego życia.
Wewnętrzne chrześcijaństwo a Nauka Powszechna
Chrześcijaństwo, które w tak bezpośredni sposób przemawia do ludzi Zachodu, jest bogatą tradycją nie tylko z punktu widzenia historii, czy doświadczeń i obyczajów wszystkich ludzi związanych z jego naukami, lecz przede wszystkim ze względu na swój wymiar wewnętrzny.
W ten sposób umieszczamy chrześcijaństwo w kontekście tradycji składających się na wiedzę, którą znamy pod nazwą Nauki Powszechnej. Nauka Powszechna to Prawda objawiona w człowieku, która posługuje się wieloma różnymi symbolami, językami i opowieściami, by przemówić do ludzi pochodzących z różnych epok, kultur i miejsc.
Powstała w ten sposób mozaika tworzy wewnętrzną mądrość całej ludzkości i jest tym, co Szkoła Duchowa Złotego Różokrzyża nazywa Nauką Powszechną.
W tym krótkim tekście przyjrzymy się symbolicznej szacie chrześcijaństwa zewnętrznego, zwanego egzoterycznym, starając się umieścić jego symbole w kontekście wewnętrznym, z którego wyrasta chrześcijaństwo ezoteryczne.
Boże Narodzenie i narodziny Światła
Boże Narodzenie to symbol narodzin Światła, które w określonym czasie dokonują się dla całej ludzkości. Ten główny symbol - wspaniały symbol możliwości transformacji dostępnej dla wszystkich ludzi - reprezentuje narodziny Światła w człowieku.
Gdy w ten sposób myślimy o Bożym Narodzeniu, pojawia się zrozumienie, że
wewnętrzne Boże Narodzenie może mieć miejsce w dowolnym czasie w ciągu roku i w dowolnym momencie ludzkiego życia; i od chwili, gdy to Uniwersalne Światło zyskuje możliwość narodzenia się we wnętrzu człowieka, obchodzi on po raz pierwszy i jedyny swoje własne święto Bożego Narodzenia.
Dlaczego po raz pierwszy i jedyny?
Dlatego, że w momencie, gdy Światło rodzi się w człowieku, który celebruje te
narodziny, jego życie już nigdy nie będzie takie samo. Staje się on bowiem -
nieświadomie, intuicyjnie lub nawet mimowolnie - człowiekiem poszukującym Światła.
Owo Światło, które zaczyna w nim świecić jako zasada, które się w nim rodzi, może go doprowadzić do odnalezienia prawdziwego pokoju, prawdziwego szczęścia,
prawdziwego wytchnienia jedynie wtedy, gdy zjednoczy on z nim swoją świadomość i całe swoje życie.
Symbolika świąt chrześcijańskich
Każdy z nas zna przynajmniej dwa chrześcijańskie święta: Boże Narodzenie i
Wielkanoc. Nie są to jednak jedyne ważne święta chrześcijańskie. Wymienić tu trzeba jeszcze co najmniej dwa, mianowicie: Święto Pięćdziesiątnicy i Manisolę (którą
obchodzono w średniowieczu, a która obecnie jest niemal nieznana).
Celebrowanie tych czterech chrześcijańskich uroczystości miało związek nie tylko z bohaterami biblijnych przypowieści, lecz reprezentowało również cztery główne etapy transformacji. Na półkuli północnej, będącej kolebką tych tradycji, Boże Narodzenie kojarzy się bezpośrednio z zimą, Wielkanoc z wiosną, Pięćdziesiątnica z latem, a Manisola z jesienią. Obok oczywistej symboliki związanej z odradzaniem się natury, cztery pory roku: zima, wiosna, lato i jesień (w tej kolejności, ze względu na czas obchodów Bożego Narodzenia na półkuli północnej) wskazują na cykl przemian, który ma swój początek, rozwój, rozkwit i ukoronowanie.
Biorąc pod uwagę fakt, że większość z tych symboli powstawała, gdy kultura człowieka czerpała wprost z jego interakcji z naturą, ważne jest aby pamiętać, iż rolnik sieje po zimie, gdy ziemia znajduje się jeszcze w stanie uśpienia. Następnie czeka, mając
nadzieję, że to dobre ziarno wykiełkuje na wiosnę, gdy pojawiają się pierwsze kwiaty a natura zaczyna się budzić z długiego, zimowego snu. Ziarno, które zostało zasiane i które wykiełkowało, w lecie rośnie, staje się dorodną rośliną, która zakwita. Jej zapłodnione kwiaty zmieniają się w owoce, a te dojrzewają i stają się pożywieniem.
Wtedy nadchodzą żniwa.
Tak więc, te cztery święta (Boże Narodzenie, Wielkanoc, Pięćdziesiątnica i Manisola) przypisane do czterech pór roku (zimy, wiosny, lata i jesieni) wskazują na cztery momenty przemian zachodzących w naturze, związanych z sadzeniem i życiem (sianie, kiełkowanie, wzrost i owocowanie).
Powracając jednak do naszego głównego tematu, Boże Narodzenie reprezentuje
również bardzo szczególny czas, gdy nasza świadomość zwrócona jest do wewnątrz i -
z perspektywy świata zewnętrznego - zdaje się drzemać. I w tym właśnie czasie, gdy świadomość zanurzona jest w swej własnej głębi, pojawia się szansa, że ziarno czegoś zupełnie nowego zamanifestuje się po raz pierwszy we wnętrzu człowieka.
Boże Narodzenie a wewnętrzna alchemia
Kiedy świadomość dojrzewa, i - niczym na wiosnę - zwraca się na zewnątrz,
obserwując budzącą się przyrodę, a jednocześnie od wewnątrz nieprzerwanie zgłębia sens życia, wówczas ziarno może zakiełkować i zainicjować proces transmutacji świadomości. Gdy proces ten przebiega prawidłowo i bez zakłóceń, dochodzi do prawdziwej transmutacji życia: są to nowe owoce, które reprezentują samego
człowieka, będącego na tym etapie „sadzonką” Drzewa Życia. Taki człowiek zaczyna się wówczas objawiać w zupełnie inny sposób, dlatego w tych czterech
chrześcijańskich świętach powiązanych z cyklami natury i Nauką Powszechną, widzimy metaforę iście alchemicznej transmutacji.
W alchemii również możemy wyróżnić cztery fazy, które korespondują z wymienionymi powyżej świętami, porami roku i etapami prac rolniczych. Fazy te to: nigredo, albedo, citrinitas i rubedo.
Nigredo reprezentuje pierwszą fazę, w której podczas skupienia się na swoim wnętrzu, w „mroku” zasiewane jest ziarno nowej świadomości.
Albedo reprezentuje objawienie się, manifestację nowej świadomości.
Kolejna faza, znana jako Pawi Ogon lub citrinitas, symbolizuje rozwój siedmiu kolorów tęczy, które - jak oświetlony słońcem ogon pawia - mienią się wszystkimi barwami widma światła. Oznacza to, że na tym etapie świadomość musi zbudować
siedmiokrotny most, prowadzący do transformacji reprezentowanej przez: ołów, cynę, żelazo, miedź, rtęć, srebro i złoto. W moście tym możemy ujrzeć wszystkie aspekty istoty ludzkiej, które muszą zostać przetransformowane przez albedo, czyli przez tę nową świadomość kiełkującego ziarna, które wchodzi w nowy cykl życiowy.
I wreszcie rubedo, które jest połączeniem złota i krwi, i stąd bierze się jego nazwa, oznaczająca „czerwone złoto”.
Boże
Narodzenie
Wielkanoc Pięćdziesiątnica Manisola
Zima Wiosna Lato Jesień
Sianie Kiełkowanie Wzrost Żniwa
Nigredo Albedo Ogon Pawia Rubedo
Poznawszy wyraźną paralelę pomiędzy naukami ezoterycznego chrześcijaństwa a wewnętrzną alchemią, możemy teraz powrócić do prawdziwego znaczenia Bożego Narodzenia i szukać go w sobie zawsze, o każdej porze roku i w każdej chwili swojego życia.
Temat ten zgłębiać będziemy w dwóch kolejnych częściach tego artykułu, zatytułowanych: „Święto Bożego Narodzenia a duchowość – granica ludzkiej świadomości”, oraz „Święto Bożego Narodzenia a duchowość – Nowy Człowiek".
Idź do części 2
