czenia „p rzew ro tu kopern ik ań sk ieg o” w aspekcie teo retyczn ym i w kon tekście życia prak tyczn ego (B. Liszew ski); p roblem narodow ości M iko ła ja K o pern ika i jego w kładu w rozw ój astronom ii w Polsce (A. Sliw ow - ski); problem p o pu lary zo w ania osiągnięć nau ko w ych i kw estionow ania teorii ew olucji (W. Zaborow ski); p roblem znaczenia a rg u m e n ta c ji n a istnien ie Boga, ich w arto ści naukow ej oraz ich znaczenia w u zasad n ia n iu podstaw ow ych tez relig ijn y ch i św iatopoglądow ych (A. C horom ański). N a zakończenie dy sk u sji zab rał głos ks. p re fe k t S tan isław Łupiński, k tó ry podziękow ał w ykładow com i słuchaczom za udział w ty m sp o tk a n iu oraz podkreślił znaczenie tak ich ze b ra ń w życiu S em inarium .
31 2 SP R A W O Z D A N IA I RECENZJE
KS. JÓZEF M. D OŁĘG A
SPRAW OZDANIE Z PRACY R ED A K C JI „STU DIA TEOLOGICZNE” W LATACH 1983-1989
W słow ie od R edakcji w pierw szym tom ie S tu d ió w Teologicznych czytam y: „N aukow e środow isko kościelne B iałegostoku znalazło w sp a r cie w p racach tak ich sam ych środow isk w D rohiczynie i Łomży. K ażdy z ty ch ośrodków posiada ju ż sw oją w ieloletnią tra d y c ję i sw oje bogate dośw iadczenie. D zielenie się nim i rozpoczęło się n a dobre n a początku la t siedem dziesiątych, kied y to księża profesorow ie z B iałegostoku i Dro hiczyna zaczęli się spotykać k ilk a raz y do ro k u n a w spólnych sesjach naukow ych. W 1979 r. dołączyli do nich księża profesorow ie z Łomży. P rezen to w aniu , in sp iro w an iu i sty m u low an iu p rac badaw czych tego śro dow iska m a ją służyć w znow ione S tu d ia Teologiczne. W połow ie la t osiem dziesiątych do tego grona dołączyli księża p rofesorow ie z Siedlec.
S tu d ia Teologiczne b y ły pism em W ydziału Teologicznego U n iw er
s y te tu S tefan a B atorego w W ilnie. Dziesięć n um erów tego pism a u k a zało się d ru k iem w lata ch 1932-1938 w W ilnie i trz y dalsze w latach 1943-1947 w Rzym ie. R ed ak to ram i tego pism a byli księża profesorow ie: C. Falkow ski, I. S w irski i L. P u c iata oraz w Rzym ie ks. M. M eyszto wicz.
Z grona księży profesoró w W yższych S em inariów D uchow nych w B iałym stoku, D rohiczynie i Łom ży w yłoniono zespół red ak cy jn y , do którego w eszły n a stę p u jąc e osoby: ks. d r A ntoni Boszko, ks. d r Józef M. Dołęga, ks. d r hab. W ładysław H ładow ski, ks. d r S tan isław Hołodok, ks. d r T adeusz K rahel, ks. d r Czesław Oleksy, ks. d r L udw ik Olszewski, bp doc. d r hab. E d w ard Ozorowski. Zespół te n w dn iu 3 VI 1983 r. w y b ra ł ks. bp a E d w ard a Ozorowskiego red a k to re m naczelnym , ks. W ła d ysław a H ładow skiego zastępcą re d a k to ra i ks. Jó zefa M. Dołęgę sek re tarz em red akcji. T ak ufo rm o w an a red a k c ja w ty m dn iu p rzy ję ła p ro je k t s ta tu tu , k tó ry został sk iero w any do K sięży B iskupów O rd y n ariu szy do z atw ierd zenia (w d n iu 1 V II 1983 r, b ył już zatw ierdzony); u sta liła i p rzy ję ła s tru k tu rę czasopisma, w k tó ry m w yróżniono dw ie części: p ie r w sza — m a zaw ierać a rty k u ły z n a u k kościelnych, opracow ane w edług w ym ogów nau ko w ych i red ak cy jn y ch ; d ru g a — m a składać się ze sp ra w ozdań z działalności naukow ej ośrodków diecezjalnych oraz z recen zji książek z zak resu n a u k kościelnych. W edług s ta tu tu czas p ra c y zespołu redakcy jn eg o je s t określony n a sześć lat.
Ozorowskiego p rzygotow ała do d ru k u sześć tom ów S tud iów Teologicz nych: 1 (1983); 2 (1984); 3 (1985); 4 (1986); 5-6 (1987-1988); 7 (1989), w ty m tom podw ó jn y pośw ięcony Jubileu szow i 800-lecia A rchidiecezji W i leńskiej. S p o tk an ia re d a k c y jn e odbyw ały się w W yższym S em in ariu m D uchow nym w B iałym stoku w końcu drugiego sem estru, n ato m iast spot k ania ko n su ltacy jn e odbyw ały się w czasie trz e ch ko n feren cji n aukow ych w każdym ro k u akadem ickim .
N a zeb ran iu R edakcji 12 X 1989 r. w B iałym stoku dokonano zm ian w zespole red a k c y jn y m n a d ru g ą kadencję. W sposób dem okratyczn y w y b ran o : re d a k to ra naczelnego — ks. b p a prof. d r hab. E d w ard a Ozo row skiego; zastępcę re d a k to ra — ks. doc. d r hab. Jó zefa M. Dołęgę; se k re tarz a red ak cji — ks. d r Ja n u sz a Łoniew skiego; członkam i zostali: ks. d r A ntoni Boszko, ks. d r S tan isław Hołodok, ks. d r Tadeusz K rahel, ks. d r Z bigniew Rycek, ks. d r F ran ciszek W oronowski.
SP R A W O Z D A N IA I RECENZJE 3 1 3
Bp EDW ARD OZOROW SKI
M ARIOLOGIA STARA I NOWA
(Uwagi n a m argin esie książki: Ks. W itold P i e t k u n, M aryja M atka
C hrystusa. R ozw ó j d ogm atu m aryjnego, W arszaw a 1954, Inst. W yd. PAK,
s. VIII, 204).
Czytelnik, k tó ry zetk n ie się z tą recenzją, m a praw o zap ytać: D la czego uk azu je się ona ta k późno? Czy zadecydow ały o ty m w alo ry a u to ra książki, czy m oże szczególna jej w artość teologiczna? Dlaczego a k u r a t o niej m am y mówić, jeżeli w m iędzyczasie u k azały się bardziej w szechstronne i w n ikliw e opracow ania m ariologii w języ k u polskim ?1 Odpow iedź n a te p y ta n ia jest złożona. P rzede w szystkim , nie w szystko, co nowe, je s t lepsze od tego, co stare. M yślę, że tą zasadą k ie ru je się Zgrom adzenie K sięży M arianów , w y d ając w „B ibliotece M a ry jn e j” dzie ła m ariologów z przeszłości.2 W w ielu p rzy p ad k ach należą one ju ż do klasyki lite ra tu ry m a ry jn e j. Po w tóre, d y stans czasu d a je lepszą m oż liwość spojrzenia n a rzecz bad an ą. Może ona n ad to stanow ić p u n k t od niesienia w stu d iach porów naw czych. Sam w reszcie jej a u to r godzien
1 A rty k u łó w m a ry jn y ch w czasop ism ach p o lsk ich po 1954 r. U kazało się bardzo clużo. R ejestru ją je w y ch o d zą ce w n a szy m kraju b ib lio g ra fie z te j d zied zin y. W sp om n ieć n a to m ia st n a leży p o zy cje k sią żk o w e: A . L. K r u p a, Electa u t sol. S t u d i u m te ologiczn e o N a j ś w i ę t s z e j M a r y i P an n ie, L u b lin 1963; G r a ti a p le na. S t u d i a t e o l o g ic zne o B o g u r o d z i c y , P ozn ań 1965; M a t k a O dkupic ie la. K o m e n t a r z do e n c y k l i k i „ R e d e m p t o r is M a t e r ”, K ra k ó w 1988; S. C. N a p i ó r k o w s k i , S p ó r o M a t k ę , L u b lin 1988; ten że, M a t k a m o j e g o P a n a (problem y —• p o szu k iw a n ia — p ersp ek ty w y ), O pole 3.988; R. L a u r e n t i n , M a r y j a M a t k a O d k u p ic ie l a , W arszaw a 1988; ten że, M a t k a Pana. T r a k t a t m a r io l o g ic z n y , C zęstoch ow a 1989; N ie p o k a la n a . K u l t M a t k i B o żej na z i e m i a c h p o ls k ic h w X I X w i e k u , L u b lin 1988.
2 D otych czas u k a za ły się n a stęp u ją ce pozycje: L. M. G r i g n i o n d e M o n t f o r t , T r a k t a t o p r a w d z i w y m n a b o ż e ń s t w i e do N a j ś w i ę t s z e j M a r y i P a n n y , W arszaw a 1986; F. A r i a s, G w i a z d a zaranna, c z y l i o n a ś l a d o w a n i u d zie się c iu cn ó t N a j ś w i ę t s z e j M a r y i P a n n y , W arszaw a 1986; L. J. S u e n e n s , K i m j e s t Ona? S y n t e z a m a r i o logii, W arszaw a 1988; G. M. G a r r o n e, M a r y j a w c z o r a j i dziś, W arszaw a 1988.
