Psychoterapia i inne formy pomocy dla
rodziców, rodzin i dzieci z zaburzeniami
neurorozwojowymi
-Jakie jest miejsce psychoterapii w systemie pomocy rodzinie z dzieckiem z zaburzeniami neurozwojowymi?
-Psychoterapeuta dziecka, dorosłego czy rodziny?
-Psychoterapia jako forma terapii zaburzeń, pomocy w radzeniu sobie z problemami ?
-Kiedy, komu, po co i jak organizować psychoterapię ? Gdzie?
KRYZYS
Interwencja kryzysowa
Jednostkę ogarnia nadmierny stres, czyniąc ją niezdolną do prawidłowego funkcjonowania.
Zwykłe mechanizmy radzenia sobie nie przynoszą ulgi, człowiek doświadcza często ekstremalnych uczuć lęku, gniewu, żalu, wrogości, bezradności, beznadziejności oraz poczucia wyobcowania wobec siebie, rodziny, społeczeństwa.
Objawy kryzysu
➢
Emocjonalne: niepokój o przyszłość,
zaprzeczanie, zmęczenie, brak poczucia
bezpieczeństwa, poczucie winy, żal, złość,
poddenerwowanie, frustracja, obniżenie
nastroju
➢
Poznawcze: dezorientacja, zawężenie pola
uwagi, kłopoty z koncentracją, trudności z
podejmowaniem decyzji, koszmary senne,
nadmierna czujność
➢
Objawy behawioralne: wycofanie się,
zaburzenia snu, zmiana aktywności, częste
wizyty u lekarza, nadmierne zajmowanie się
kryzysem, zbytnia dbałość o bezpieczeństwo
swoje i innych członków rodziny
KRYZYS
Osoby podatne na kryzys
Brak trwałych, znaczących relacji z bliskimi ludźmi
Niezdolność do korzystania z naturalnych źródeł wparcia Trudności w czerpaniu nauki z doświadczenia
Wcześniejsze sytuacje kryzysowe, przewlekły stres
Zaburzenia psychiczne, uzależnienia, konflikty z prawem Niskie poczucie własnej wartości
KRYZYS
wg ICD-10
Ostra reakcja na stres
Zaburzenia adaptacyjne
Warunki do prowadzenia psychoterapii
◼
Rodzaj placówki (na zewnątrz czy
wewnątrz?)
◼
Kontrakt, finansowanie
◼
Współpraca członków zespołu
◼
Liczba psychoterapeutów
◼
Możliwość superwizji
◼
Przydzielone role
1.Kontekst kierowania na psychoterapię decyduje o odmowie uczestnictwa
- 2.Kontekst wpływa na ograniczenie skuteczności i
konieczności oddziaływań środowiskowych poza psychoterapią
3. Psychoterapia długoterminowa współistniejących zaburzeń osobowości, depresji z tendencjami „S”
Przepisy prawne zobowiązujące do zgłoszenia
przypadków krzywdzenia
Art. 572 k.p.c.
1. Każdy, komu znane jest zdarzenia uzasadniające wszczęcie postępowania z urzędu obowiązany jest zawiadomić o nim sąd opiekuńczy
2. Obowiązek ciąży przede wszystkim na (…) sądach, prokuraturach, organach samorządu i administracji rządowej, organach Policji,
placówkach oświatowych, opiekunach społecznych oraz organizacjach i zakładach zajmujących się opieką nad dziećmi lub osobami psychicznie chorymi
Rola psychoterapeuty
„zamierzone korygowanie zaburzeń środkami psychoterapeutycznymi”
➢redukcja nadmiernego pobudzenia (terapia PTSD) - narracja na temat traumy, relaksacja
➢ poznawanie i rozumienie ról,
➢ kształtowanie nowych wzorców relacji –
➢ skłonność do dysocjacji- anormalne stany świadomości,
ucieczka w świat fantazji, psychogenna niepamięć
➢ nadmierny lęk- strach przed śmiercią własną lub innych
bliskich osób, automatyczne reakcje na zagrażające bodźce (brak umiejętności wskazania alarmujących oznak),
ucieczki z domu, automatyczne posłuszeństwo, dostosowywanie się do opinii innych, „zamrożona czujność”
➢ patologiczne regulowanie emocji – samookaleczenia, zaburzenia zachowania, używanie środków
psychoaktywnych
➢ izolacja społeczna- ograniczone kontakty i umiejętności
społeczne, poczucie nieautentyczności kontaktów, fobia społeczna
Wpływ powtarzającego się urazu na
kształtowanie osobowości
➢ Poszerzanie świadomości- co myślę, co czuję, czego
pragnę, czego się boję
➢ Zmiana oceny samego siebie- nowa ocena własnych problemów, ich przyczyn, możliwości rozwiązania
➢ Zmiana oceny otoczenia- uzyskanie poczucia wpływu na otoczenie w realistycznym zakresie, realistyczna ocena wpływu otoczenia
➢ Poznanie własnych potrzeb, pragnień, możliwości,
ograniczeń w celu uwolnienia się od otoczenia
1.wzmocnienie siły pacjenta do przeciwstawienia się wpływom otoczenia 2.przyłączenie się do grup
chroniących prawa jednostki
➢ Przewarunkowanie, kontrola bodźca i konsekwencji
➢ Relacja pomagania w sytuacji terapeutycznej
Mentalizowanie w psychoterapii- synteza
psychoanalizy
i
teorii
przywiązania
Mentalizowanie - skupienie na stanach umysłu umiejętność zmienna, dynamiczna, zależna od kontekstu
Problemy z mentalizowaniem pojawiają się w kontekście relacji przywiązania- relacja przywiązania jako tygiel
rozwoju zdolności mentalizowania
„Mentalizowanie na niby” – przypisywanie sobie postawy, cech uwewnętrznione w relacji niementalizującej
Jak
mentalizować
–
praktyczne
podpowiedzi terapeuty poznawczego
„Lęk nie jest śmiertelny, to tylko emocja” Lęk nie jest tożsamy ze słabością charakteru Kontrolowanie lęku rodzi lęk
Myśli to myśli, a nie fakty – metapoznanie jako czynnik leczący
Emocje nie są bezpośrednim odzwierciedleniem rzeczywistości
Kiedy zaczynam odczuwać lęk wtedy mam więcej myśli lękowych
Jak
mentalizować – psychoterapia
interpersonalna
Zachęcanie do rozumienia, regulowania i wyrażania uczuć Regulacja afektu zależna od doświadczenia mentalizowania przez inne osoby
Klaryfikacja- komentarze zwrotne, spostrzeżenia
psychoterapeuty w związku ze sprzecznościami, zadawanie pytań wpływające na mentalizowanie
(rozdrażnienie vs sprawiedliwe oburzenie)
Analiza procesu komunikacyjnego- porażki w procesie mentalizowania
Czy
to
prawda
czy
tylko
sobie
wyobrażam?
„Swiat niekoniecznie jest taki jakim go sobie wyobrażamy” -reautoryzacja narracji
Porażki:
dręczenie siebie/innych myślenie paranoiczne
nadmierna czujność, „czytanie w myślach”, nadmierne
skupianie się na stanie umysłu innej osoby lub na nietrafnej mentalizacji siebie
Psychoterapia i inne formy pomocy dla
rodziców, rodzin i dzieci z zaburzeniami
neurorozwojowymi- pytania otwarte do
uczestników kursu
-Jakie jest miejsce psychoterapii w systemie pomocy rodzinie z dzieckiem z zaburzeniami neurozwojowymi?
-Psychoterapeuta dziecka, dorosłego czy rodziny?
-Psychoterapia jako forma terapii zaburzeń, pomocy w radzeniu sobie z problemami ?
-Kiedy, komu, po co i jak organizować psychoterapię ? Gdzie?
