• Nie Znaleziono Wyników

ĆWICZENIA Na początku mamy dziesięć zadań ze szczegółowymi rozwiązaniami. Z kolei lista z zestawami zawiera zadania do

N/A
N/A
Protected

Academic year: 2021

Share "ĆWICZENIA Na początku mamy dziesięć zadań ze szczegółowymi rozwiązaniami. Z kolei lista z zestawami zawiera zadania do"

Copied!
7
0
0

Pełen tekst

(1)

ZADANIA Z ROZWIĄZANIAMI PRZYKŁAD 1.

Narysuj dziedzinę funkcji f (x) =√

9 − x2− y2+ ln(x2+ y2− 4).

O CO CHODZI?

Jeśli dziedzina funkcji nie jest podana, tak jak w tym zadaniu, to przyjmujemy, że jest nią zbiór tych punktów (x, y) ∈ R2, dla których prawa strona jest określona (wtedy wzór na f (x) ”ma sens”).

ROZWIĄZANIE.

Jak wiemy, wyrażenie pod pierwiastkiem parzystego stopnia musi być nieujemne, a liczba logarytmowana musi byćdodatnia. Otrzymamy dwa warunki, które powinny speł- niać punkty (x, y) należące do dziedziny (zapisuję przy pomocy ”klamry” bo oba wa- runki są spełnione jednocześnie - i jeden, i drugi; na końcu znajdziemy część wspólną obu zbiorów):

( 9 − x2− y2 ­ 0

x2+ y2− 4 > 0 , równoważnie

( x2+ y2 ¬ 9 x2+ y2 > 4 .

Dwa pierwsze rysunki zaprezentowane poniżej (niebieski i pomarańczowy) nie są po- trzebne, zwykle od razu przechodzimy do rysunku 3/4.

Równanie x2 + y2 = 32 opisuje okrąg o promieniu 3 i środku w punkcie (0, 0).

Nasza nierówność (¬) wyznacza obszar ograniczony tym okręgiem, czyli odpowiednie koło (wraz z brzegiem).

x y

0 1 2 3 x

y

0 1 2 3

Równanie x2+ y2 = 22 opisuje okrąg o promieniu 2 i środku w punkcie (0, 0). Nasza druga nierówność (>) wyznacza obszar leżący na zewnątrz odpowiedniego koła.

Uwzględniamy oba warunki. Dziedziną funkcji jest zbiór punktów zaznaczonych i na niebiesko, i na pomarańczowo. Rozwiązując to zadanie na tablicy, albo na kartce, bym ten zbiór jakoś zakreskował (obszar leżący “między” okręgami, bez mniejszego okręgu, ale z więszym). Tutaj go zaznaczę nowym kolorem:

1

(2)

x y

0 1 2 3

x y

0 1 2 3

Jeśli to zadanie było za trudne (przy pierwszym czytaniu) to teraz zadanie łatwiejsze:

PRZYKŁAD 2. Narysuj dziedzinę funkcji f (x) = sin(x3+y5·e2x)+cos(xy3−√3

9 − x2− y2)+arctg(x−2y sin x)+2x−y+log3(2x−2).

ROZWIĄZANIE.

Dziedziną funkcji sinus jest zbiór liczb rzeczywistch. Podobnie dla cosinusa, pier- wiastka trzeciego stopnia (trzy jest liczbą nieparzystą), arcusa tangensa, funkcji po- tęgowych i wykładniczych. Jedyny “kłopot” sprawia logarytm (liczba logarytmowana musi być dodatnia). Warunek do spełnienia: 2x − 2 > 0, czyli x > 1.

Dziedziną funkcji jest półpłaszczyzna otwarta (bez prostej x = 1):

x y

0 1 2 3

PRZYKŁAD 3. Narysuj dziedzinę funkcji f (x) = 2020

1 + x +√

y + 1 + ln(1 − x) + ln(1 − y) +y−x1 . ROZWIĄZANIE.

Tym razem warunków jest więcej (pominę zapis z klamrą):

1 + x ­ 0, czyli x ­ −1, y + 1 ­ 0, czyli y ­ −1, 1 − x > 0, czyli x < 1, 1 − y > 0, czyli y < 1, y − x 6= 0, czyli y 6= x.

Cztery pierwsze warunki (kolorowe) wyznaczają cztery półpłaszczyzy.

(3)

0 1 2 3 x

Piąty warunek (czarny) wyznacza całą płaszczyznę z wyjątkiem prostej o równaniu y = x.

Dziedziną jest część wspólna tych zbiorów, czyli zbiór:

x y

0 1 2 3

PRZYKŁAD 4. Narysuj dziedzinę funkcji f (x) = 4

4y − x2. ROZWIĄZANIE.

Jedyny warunek, jaki musi być spełniony to: 4y − x2 ­ 0, czyli y ­ 14x2. Najpierw rysujemy parabolę opisaną równaniem y = 14x2, następnie zaznaczamy zbiór punktów leżących na tej paraboli (y = 14x2) i leżacych nad parabolą (y > 14x2).

x y

0 1 2 3

PRZYKŁAD 5. Narysuj dziedzinę funkcji f (x) = 4

1 − x4− 4y.

ROZWIĄZANIE.

Jedyny warunek, jaki musi być spełniony to: 1 − x4 − 4y ­ 0, czyli y ¬ 14(1 − x4).

Najpierw rysujemy krzywą opisaną równaniem y = 14(1 − x4), następnie zaznaczamy zbiór punktów leżących na tej krzywej (y = 14(1 − x4)) i leżacych pod nią (y < 14(1 − x4)).

(4)

x 1

0 1 2 3

Dobrnęliśmy do ostatniego zadania z tego cyklu.

PRZYKŁAD 6. Narysuj dziedzinę funkcji f (x) = arc sin19x2+ 14y2. ROZWIĄZANIE.

Liczba, której liczymy arcus sinus powinna być z przedziału domkniętego od −1 do 1.

Otrzymamy więc dwie nierówności: −1 ¬ 19x2 +14y2 ¬ 1.

Pierwsza z nich (lewa) jest spełniona zawsze - dla wszystkich (x, y) ∈ R2 mamy

1

9x2+14y2 ­ −1 (lewa strona jest zawsze nieujemna).

Druga nierówność 19x2+14y2 ¬ 1 opisuje obszar ograniczony elipsą 19x2+14y2 = 1.

Dziedziną jest zbiór:

x y

0 1 2 3

1 2

Nadszedł czas na drugi typ zadań.

PRZYKŁAD 7. Oblicz pochodną funkcji f (x) = x3+ 2. ODPOWIEDŹ. f0(x) = 3x2. PRZYKŁAD 7. Oblicz pochodną funkcji f (t) = t4+ 2. ODPOWIEDŹ. f0(t) = 4t3. PRZYKŁAD 84. Oblicz pochodną funkcji f (x) = 2 · sin x. ODPOWIEDŹ. f0(x) = 2 · cos x.

PRZYKŁAD 8. Oblicz pochodną funkcji f (z) = z2· sin 2. ODPOWIEDŹ. f0(z) = 2z · sin 2.

PRZYKŁAD 7.

Oblicz pochodne cząstkowe pierwszego rzędu funkcji f (x, y) = x3+ y4+ 2.

O CO CHODZI?

(5)

czeniu pochodnej względem y, co zapisujemy fy0(x, y), lub, krócej, fy0, ewentualnie ∂f∂y, zmienną jest y, a pozostałe “literki”, na przykład x, traktujemy jak stałe.

ODPOWIEDŹ. fx0 = 3x2, fy0 = 4y3.

WYJAŚNIENIE. Przy liczeniu pochodnej funkcji f (x, y) = x3 + y4 + 2 względem x jedyniexjest zmienną ((x3)0 = 3x2), a zarówno y4 jak i 2 traktujemy jako stałe (c0 = 0), więc fx0 =3x2+ 0 + 0 = 3x2.

Podobnie, przy liczeniu pochodnej funkcji f (x, y) = x3 +y4 + 2 względem y jedynie y jest zmienną ((y4)0y = 4y3), a zarówno x3 jak i 2 traktujemy jako stałe (c0 = 0), więc fy0 = 0 +4y3+ 0 = 4y3.

PRZYKŁAD 8. Oblicz pochodne cząstkowe pierwszego rzędu funkcji f (x, y) = y2· sin x.

ROZWIĄZANIE. Tym razem stałe są w iloczynie, zastosujemy wzór: (c·f (x))0 = c·f0(x).

fx0 = y2· cos x (tutaj y2 traktujemy jak stałą - zostaje, a pochodna sin x to cos x), fy0 = 2y · sin x (tutaj sin x traktujemy jak stałą - zostaje, a pochodna y2 to 2y).

PRZYKŁAD 9. Oblicz wszystkie pochodne cząstkowe pierwszego rzędu funkcji

f (x, y, z, t, u, v, w) = 2 sin(x

3

+y

2

)+z

5

·(1+3t)

21

+u

v

+

ww42+u−u2

+ln v +we

w

,

przy założeniu, że u > 0, v > 0, u 6= w2. ROZWIĄZANIE.

fx0 = 2 · 3x2cos(x3+ y2), fy0 = 2 · 2y cos(x3+ y2), fz0 = 5z4· (1 + 3t)21, ft0 = z5· 21(1 + 3t)20· 3,

fu0 = v · uv−1+2u(w2−u)−(w(w2−u)4+u2 2)(−1), fv0 = uvln u + 1v,

fw0 = 4w3(w2−u)−(w(w2−u)42+u2)·2w + 1 · ew + wew.

PRZYKŁAD 10. Dana jest zależność pV = nRT. Oblicz ∂T∂p · ∂T∂V · ∂V∂p.

Ze wzoru pV = nRT obliczamy: p = nRV · T , zatem ∂T∂p = ∂T nRV · T= nRV · 1 = nRV .

Zastosowaliśmy wzór x0= 1, naszym x jest T , stała w iloczynie zostaje.

Ze wzoru pV = nRT obliczamy: T = nRp · V , zatem ∂V∂T = ∂V nRp · V= nRp · 1 = nRp .

Zastosowaliśmy wzór x0= 1, naszym x jest V , stała w iloczynie zostaje.

Ze wzoru pV = nRT obliczamy: V = nRT ·1p, zatem ∂V∂p = ∂p nRT ·1p= nRT ·p12

.

Zastosowaliśmy wzór (1x)0= −x12, naszym x jest p, stała w iloczynie zostaje.

(6)

Nadszedł czas na

DWA ZADANIA DO SAMODZIELNEGO ROZWIĄZANIA właściwy numer zestawu to dwie ostatnie cyfry numeru indeksu, na rozwiązane zadania czekam do 10.04.2020

[04] (1) Narysuj dziedzinę funkcji f (x, y) = arc sin(13x) +√

16 − x2− y2. (2) Oblicz fx0 oraz fy0, gdy f (x, y) = arc sin(13x) +√

16 − x2− y2. [05] (1) Narysuj dziedzinę funkcji f (x, y) = arc sin(12y) + ln(9 − x2− y2).

(2) Oblicz fx0 oraz fy0, gdy f (x, y) = arc sin(12y) + ln(9 − x2− y2).

[17] (1) Narysuj dziedzinę funkcji f (x, y) = arc sin x + y+11 + ln(4 − x2− y2).

(2) Oblicz fx0 oraz fy0, gdy f (x, y) = arc sin x +y+11 + ln(4 − x2− y2).

[32] (1) Narysuj dziedzinę funkcji f (x, y) = ln(x + y) +√

4 − x2− y2. (2) Oblicz fx0 oraz fy0, gdy f (x, y) = ln(x + y) +√

4 − x2− y2. [53] (1) Narysuj dziedzinę funkcji f (x, y) = ln(x − y) +√

9 − x2− y2. (2) Oblicz fx0 oraz fy0, gdy f (x, y) = ln(x − y) +√

9 − x2− y2. [56] (1) Narysuj dziedzinę funkcji f (x, y) =√

x2+ y2− 1 + arc sin x.

(2) Oblicz fx0 oraz fy0, gdy f (x, y) =√

x2+ y2− 1 + arc sin x.

[58] (1) Narysuj dziedzinę funkcji f (x, y) = x2+2y+11 +

1 − x2− y2. (2) Oblicz fx0 oraz fy0, gdy f (x, y) = x2+2y+11 +

1 − x2− y2. [63] (1) Narysuj dziedzinę funkcji f (x, y) =√

1 − y2· ln(x + 1).

(2) Oblicz fx0 oraz fy0, gdy f (x, y) =√

1 − y2· ln(x + 1).

[67] (1) Narysuj dziedzinę funkcji f (x, y) =√

4 − x2· sin y + ln(1 − y).

(2) Oblicz fx0 oraz fy0, gdy f (x, y) =√

4 − x2· sin y + ln(1 − y).

[69] (1) Narysuj dziedzinę funkcji f (x, y) = ln(3 − x) + x3·√

4 − y2. (2) Oblicz fx0 oraz fy0, gdy f (x, y) = ln(3 − x) + x3·√

4 − y2. [70] (1) Narysuj dziedzinę funkcji f (x, y) = x +√

y + ln(x2+ y2 + 1).

(2) Oblicz fx0 oraz fy0, gdy f (x, y) = x +√

y + ln(x2+ y2 + 1).

[74] (1) Narysuj dziedzinę funkcji f (x, y) = exy2 +

y + ln x.

(2) Oblicz fx0 oraz fy0, gdy f (x, y) = exy2 +

y + ln x.

[75] (1) Narysuj dziedzinę funkcji f (x, y) = ln(x4+ y4+ 1) + 3 + x.

(2) Oblicz fx0 oraz fy0, gdy f (x, y) = ln(x4+ y4+ 1) + 3 + x.

[77] (1) Narysuj dziedzinę funkcji f (x, y) = x3+ 3xy + y3+

4 + x +√ 4 + y.

(2) Oblicz fx0 oraz fy0, gdy f (x, y) = x3+ 3xy + y3+

4 + x +√ 4 + y.

[80] (1) Narysuj dziedzinę funkcji f (x, y) = x3− 3xy + y3+

x − 2 +√ y − 2.

(2) Oblicz fx0 oraz fy0, gdy f (x, y) = x3− 3xy + y3+

x − 2 +√ y − 2.

[81] (1) Narysuj dziedzinę funkcji f (x, y) = sin(x + 2y) +√

y + 2x.

(2) Oblicz fx0 oraz fy0, gdy f (x, y) = sin(x + 2y) +√

y + 2x.

[84] (1) Narysuj dziedzinę funkcji f (x, y) = cos(2y + x) +√

y − 2x.

(2) Oblicz fx0 oraz fy0, gdy f (x, y) = cos(2y + x) +√

y − 2x.

(7)

(2) Oblicz fx0 oraz fy0, gdy f (x, y) = e2x+y2 + ln(y + 2x).

[89] (1) Narysuj dziedzinę funkcji f (x, y) = sin(3x + y2) +

y + x + 1.

(2) Oblicz fx0 oraz fy0, gdy f (x, y) = sin(3x + y2) +

y + x + 1.

[92] (1) Narysuj dziedzinę funkcji f (x, y) =√

x + 1 +√

1 − x + arc sin(y2).

(2) Oblicz fx0 oraz fy0, gdy f (x, y) =√

x + 1 +√

1 − x + arc sin(y2).

[93] (1) Narysuj dziedzinę funkcji f (x, y) =√

y + 2 +√

2 − y + arc sin(x2).

(2) Oblicz fx0 oraz fy0, gdy f (x, y) =√

y + 2 +√

2 − y + arc sin(x2).

[94] (1) Narysuj dziedzinę funkcji f (x, y) =√

x + 3 +√

3 − x + arc sin(y2).

(2) Oblicz fx0 oraz fy0, gdy f (x, y) =√

x + 3 +√

3 − x + arc sin(y2).

[95] (1) Narysuj dziedzinę funkcji f (x, y) = (2x + 3y)6+

4 − x2− y2. (2) Oblicz fx0 oraz fy0, gdy f (x, y) = (2x + 3y)6+

4 − x2− y2. [96] (1) Narysuj dziedzinę funkcji f (x, y) = (2x − 3y)5+

1 − x2− y2. (2) Oblicz fx0 oraz fy0, gdy f (x, y) = (2x − 3y)5+

1 − x2− y2. [97] (1) Narysuj dziedzinę funkcji f (x, y) = ln(y − x2) +

4 − y.

(2) Oblicz fx0 oraz fy0, gdy f (x, y) = ln(y − x2) + 4 − y.

[98] (1) Narysuj dziedzinę funkcji f (x, y) = ln(y − 2x2) + 2 − y.

(2) Oblicz fx0 oraz fy0, gdy f (x, y) = ln(y − 2x2) + 2 − y.

Cytaty

Powiązane dokumenty

[r]

Gęstość barionów (tak nazywamy protony i neutrony) we Wszechświecie wynosi obecnie około 0,4 bariona na metr sześcienny.. Oszacować: (a) Liczbę barionów we Wszechświecie;

!!To są zadania dla studentów, których nazwisko zawiera nieparzystą liczbę liter!!.

W tym zadaniu rozważamy algorytmy sortujące niemalejąco n-elementową tablicę liczb całkowitych a[1..n], gdzie n jest dodatnią liczbą całkowitą. Algorytm

Transformata Fouriera funkcji całkowalnych. zadania

Zadanie to odnosi się do standardu II. Twoim zadaniem jest określenie podmiotu lirycznego wypowiadającego się w wierszu oraz wskazanie, do kogo odnoszą się słowa

Omów instrukcje warunkowe dostępne w języku C++ oraz narysuj ich schematy blokowe. Po wybraniu odpowiedniej opcji, na ekranie powinien pojawiać się odpowiadający jej komunikat.

Napisz program pobierający od Użytkownika wartość prędkości początkowej oraz kąt w rzucie ukośnym i wyświetlający na ekranie 100 par liczb reprezentujących