SPIS TREŚCI
Stosowanie art. 15e ust. 1 pkt 1 ustawy CIT do usług w zakresie wsparcia technicznego, wyrok WSA z 5 listopada 2020 r., sygn. III SA/Wa 411/20
Rabaty pośrednie na gruncie VAT, interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 12 marca 2021 r., sygn. 0114-KDIP1-3.4012.783.2020.1.KP
3
5
Stosowanie art. 15e ust. 1 pkt 1 ustawy CIT do usług w zakresie wsparcia tech- nicznego, wyrok WSA z 5 listopada 2020 r., sygn. III SA/Wa 411/20
W analizowanym stanie faktycznym, Wniosko- dawca jest podatnikiem CIT, funkcjonującym w międzynarodowej grupie podmiotów powią- zanych, działających w szeroko rozumianej bran- ży opakowaniowej i papierniczej. Wnioskodawca prowadzi swoją podstawową działalność w za- kresie produkcji. Grupa zaś dzieli się na dywizje, które składają się z kilku spółek odpowiedzial- nych za dany obszar biznesowy. Wnioskodawca, wraz z pozostałymi spółkami z dywizji, zawiera z podmiotami powiązanymi umowy, które doty- czą m.in.: usług wsparcia technicznego. Poza tym, umowy te obejmują swoim zakresem usłu- gi zarządzania, kontroli oraz doradcze w zakresie finansów i controllingu, usługi z zakresu marke- tingu, zarządzania zasobami ludzkimi, innowacji produktów, ale także sprzedaży tektury, jakości, zakupów, czy usług związanych ze wsparciem sprzedaży.
Wnioskodawca posiada wątpliwości, czy m.in.
do usług w zakresie wsparcia technicznego, wynikających z zawieranych z podmiotami po- wiązanymi umów, będzie miało zastosowanie ograniczenie z art. 15e ust. 1 Ustawy CIT. Zda- niem bowiem Wnioskodawcy, wydatki te nie będą podlegały przedmiotowemu limitowi. Za- kładając, że poniesione wydatki spełniają wymo- gi określone w art. 15 ustawy CIT, jak również nie są wymienione w art. 16 ustawy CIT, spółka może je zaliczyć do kosztów uzyskania przycho- dów w pełnej wysokości.
Dyrektor KIS uznał stanowisko wnioskodawcy w zakresie usług wsparcia technicznego za nie- prawidłowe. Organ interpretacyjny stwierdził, że biorąc pod uwagę przedstawiony opis spra- wy oraz wskazane przepisy prawa podatkowe- go, wbrew stanowisku wnioskodawcy, do usług wsparcia technicznego znajdzie zastosowanie zasada wynikająca z art. 15e ust. 1 pkt 1 usta-
wy CIT, gdyż posiadają one cechy charaktery- styczne dla świadczeń objętych ograniczeniami z przedmiotowego przepisu, tj. podstawią ich świadczenia jest zasób wiedzy opierający się np. na kompetencjach i doświadczeniu, a skut- kiem ich świadczenia jest podzielenie się tą wie- dzą ze świadczeniobiorcą.
Wnioskodawca złożył skargę do WSA w War- szawie na przedmiotową interpretację. Sąd zaś uchylił zaskarżoną interpretację indywidualną w części uznającej stanowisko skarżącej za nie- prawidłowe m.in. w kwestii przedmiotowych usług wsparcia technicznego.
We wniosku o wydanie interpretacji indywidual- nej usługi wsparcia technicznego zostały przed- stawione jako usługi w zakresie pozyskiwania i instalacji maszyn oraz urządzeń produkcyj- nych, koordynowanie projektów inwestycyjnych, wsparcie w zakresie inicjatyw podnoszących produktywność, jak również projektów mają- cych na celu zmniejszenie poziomu odpadów.
Zdaniem WSA, wbrew stanowisku organu inter- pretacyjnego usługa wsparcia technicznego nie jest usługą podobną do usług wymienionych w art. 15e ust. 1 pkt 1 Ustawy CIT.
Komentarz eksperta
Stanowisko WSA w Warszawie, w kontekście przedstawionego wyżej stanu faktyczne- go, należy ocenić pozytywnie. Sąd bowiem wskazał, iż nie występuje podobieństwo po- między przedstawionymi usługami wspar- cia technicznego a usługami wymienionymi w art. 15e ust. 1 pkt 1 Ustawy CIT.
Podkreślić należy jednak, że przedmiotowe usługi wsparcia technicznego miały w prze- ważającym zakresie charakter materialny i techniczny oraz sprowadzały się do obsługi technicznej procesu produkcji spółki. Mimo występowania w ramach usług wsparcia technicznego działań, które posiadają
cechy usług wskazanych w art. 15e ust. 1 pkt 1 Ustawy CIT, to należy zwrócić uwagę na fakt, iż mają one jedynie charakter po- mocniczy przy całościowym ujęciu usług wsparcia technicznego. Usługi wsparcia technicznego należy bowiem w tej sytu- acji rozpatrywać w kontekście całościo- wym, jako pojedyncze świadczenie, ale na które składa się świadczenie zasadnicze oraz świadczenia pomocnicze. Zgodnie ze stanowiskiem NSA przywołanym w jed- nym z wyroków, usługę należy uznać za usługę pomocniczą w stosunku do usłu- gi zasadniczej, jeśli nie stanowi ona dla podatnika celu samego w sobie, lecz jest środkiem do lepszego wykorzystania usłu- gi zasadniczej. Celem usługi pomocniczej
tworzącej razem z usługą dominującą usługę złożoną jest lepsze wykorzystanie przez nabywcę usługi zasadniczej – domi- nującej [zob. Wyrok NSA z 15.03.2012 r., II FSK 1518/10, LEX nr 1143490].
Rabaty pośrednie na gruncie VAT, inter- pretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 12 marca 2021 r., sygn. 0114-KDIP1-3.4012.783.2020.1.KP Z okoliczności sprawy wynika, że w ramach prowadzonej działalności gospodarczej (opo- datkowanej VAT) Wnioskodawca sprzedaje opony na rzecz podmiotów trzecich [Dystrybu- torzy], którzy zajmują się ich dalszą sprzedażą na rzecz klientów indywidualnych/firm.
Wnioskodawca organizuje promocje, których celem jest nagradzanie klientów za zakup opon dystrybuowanych przez Wnioskodaw- cę, określonych w regulaminie programu.
Promocje skierowane są m.in. do klientów będących przedsiębiorcami [Klienci]. Formal- nym warunkiem uczestnictwa w promocji jest (i) zachowanie przez Klienta dowodu zakupu potwierdzającego zakup promocyjny i (ii) jego zarejestrowanie na stronie internetowej.
W ramach promocji Wnioskodawca wypłaca Klientom premie pieniężne (których wyso- kość określona jest kwotowo w regulaminie programu z wyszczególnieniem kwot dla po- szczególnych typów opon). Premie mogą być wypłacane w formie przelewów bankowych czy wydania karty przedpłaconej z określoną kwotą środków. Wnioskodawca będzie posia- dał informację o dacie przelewu lub wydania karty Klientowi.
W celu wdrożenia/obsługi programu Wnio- skodawca korzysta z usług wyspecjalizowane- go podmiotu [Organizator], który przekazuje w szczególności premie na rzecz Klientów.
W interpretacji indywidualnej Dyrektor KIS potwierdził rozliczenie ww. transakcji jako tzw. rabatu pośredniego. Uznał bowiem, że jeśli Wnioskodawca przyzna premię, to dla Wnioskodawcy i Klienta nastąpi rzeczywiste obniżenie ceny towaru. Ponieważ takie ob- niżenie nie dotyczy bezpośrednich kontra- hentów (Dystrybutorów), od których Klienci nabywają towary, podmiotem uprawnionym do rozliczenia rabatu jest w tym przypadku Wnioskodawca. Z uwagi na fakt, że w tej sytu- cji niemożliwe jest wystawienie faktury kory- gującej, rabat może zostać udokumentowany przez Wnioskodawcę np. za pomocą noty księ- gowej (uznaniowej). Wnioskodawca będzie miał prawo obniżyć podstawę opodatkowania (i w konsekwencji VAT należny) za okres, w któ- rym rabat został faktycznie udzielony. Innymi słowy, zasadnicze znaczenie dla rozliczenia
przyznanego rabatu pośredniego dla celów VAT będzie miał moment faktycznej wypła- ty udzielonego rabatu (transferu środków na konto Klienta); stąd, istotne jest, aby Wniosko- dawca posiadał informację, kiedy doszło do wypłaty premii na rzecz Klienta i posiadał po- twierdzające to dokumenty.
Komentarz eksperta
Interpretacja potwierdza ugruntowane orzecznictwo dotyczące sposobu trakto- wania na gruncie VAT tzw. rabatów po- średnich (mające swoje źródło w wyroku Trybunału Sprawiedliwości UE w sprawie w sprawie C-317/94 Elida Gibbs).
Warto natomiast zwrócić uwagę, że inter- pretacja została wydana z uwzględnieniem przepisów obowiązujących od 1 stycznia 2021 r., tj. po wejściu w życie tzw. pakietu SLIM VAT. Interpretacja potwierdza więc, że na sposób rozliczania VAT z tytułu raba- tów pośrednich nie wpłynęła zmiana prze- pisów w zakresie rozliczania faktur korygu- jących in minus, odzwierciedlona w art. 29a ust. 13 ustawy VAT.
Dla przypomnienia, w wyniku tej zmiany z perspektywy rozliczeń VAT podatnika wy- stawiającego fakturę korygującą in minus (zawierającą VAT) nie jest już istotne posia- danie potwierdzenia otrzymania korekty przez nabywcę, ale sam fakt wystawienia faktury korygującej i posiadanie dokumen- tacji, z której wynika uzgodnienie z nabyw- cą warunków obniżenia podstawy opodat- kowania oraz spełnienia tych warunków.
W związku z powyższą zmianą pojawia- ły się wątpliwości, czy będzie mieć ona wpływ na rozliczenia rabatów pośrednich.
W interpretacji słusznie zaś w tym zakresie wskazano, że skoro w omawianym przy- padku Wnioskodawca nie może wystawić faktur korygujących na Klienta, dla obniże- nia podstawy opodatkowania VAT nie znaj- dzie zastosowania art. 29a ust. 13 ustawy VAT, gdyż odnosi się on wyłącznie do tych przypadków, w których wystawiono faktu- rę korygującą do pierwotnej faktury.
SPIS TREŚCI
Dochody fundacji przeznaczone na objęcie udziałów w spółce celowej powołanej do reali- zacji celów statutowych fundacji nie są objęte zwolnieniem z art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy CIT, wyrok NSA z 10 listopada 2020 r., sygn. II FSK 2018/18
Sposób rozpoznania kosztów uzyskania przychodów z tytułu wydatków poniesionych na odbudowę hal produkcyjnych zniszczonych w pożarze, wyrok NSA z 6 listopada 2020 r., sygn. II FSK 1740/18
Przesłanki uznania menedżera za podatnika VAT, wyrok NSA z 23 października 2020 r., sygn. I FSK 515/18
Zasady rozliczenia faktur korygujących zmniejszających oraz zwiększających fak- tury pierwotne z odwrotnym obciążeniem, wyrok WSA w Łodzi z 6 listopada 2020 r., sygn. I SA/ŁD 423/20
Kwestia możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów faktycznie zapłaco- nych odsetek od obligacji wyemitowanych w celu pozyskania środków finansowych na zakup pakietu akcji spółki prawa luksemburskiego, wyrok WSA w Łodzi z 9 listopada 2020 r., sygn. I SA/ŁD 358/20
Przesłanki uzyskania prawa do zwolnienia podatkowego na podstawie art. 22 ust. 4 ustawy CIT, wyrok WSA w Łodzi z 9 listopada 2020 r., sygn. I SA/ŁD 322/20
7
7
7
8
9
9
Dochody fundacji przeznaczone na objęcie udziałów w spółce celowej powołanej do realizacji celów statutowych fundacji nie są objęte zwolnieniem z art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy CIT, wyrok NSA z 10 listopada 2020 r., sygn. II FSK 2018/18
1) Tworzenie spółek kapitałowych oraz obej- mowanie w nich udziałów nie jest wymienione w art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy CIT i nie może stanowić celu statutowego fundacji. Wydatki w tym zakresie nie mogą więc być objęte zwolnieniem podatkowym ukonstytuowanym w art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy CIT.
2) Wprawdzie art. 17 ust. 1b ustawy CIT nie mówi wprost o bezpośredniości realizacji celu statutowego, lecz jest to warunek nieodzowny zwolnienia dochodu od podatku dochodowe- go. Przyjęcie odmiennego poglądu prowadzi- łoby w konsekwencji do całkowitego zwolnie- nia od opodatkowania wszelkich dochodów osiąganych przez podmioty realizujące cele statutowe określone w art. 17 ust. 1 ustawy CIT. Nie ma bowiem żadnych przeszkód, aby wykazać, że wszystkie wydatki danego pod- miotu są pośrednio ponoszone dla realizacji celów statutowych.
Sposób rozpoznania kosztów uzyskania przychodów z tytułu wydatków ponie- sionych na odbudowę hal produkcyjnych zniszczonych w pożarze, wyrok NSA z 6 li- stopada 2020 r., sygn. II FSK 1740/18 Wydatki poniesione na odbudowę hal prze- mysłowych zniszczonych na skutek pożaru nie mogą zostać uznane za wydatki na remont i rozliczone w kosztach uzyskania przychodów
w dacie ich poniesienia, ale powinny zwięk- szać wartość środka trwałego i być rozliczane w kosztach podatkowych jako odpisy amorty- zacyjne.
Przesłanki uznania menedżera za podatni- ka VAT, wyrok NSA z 23 października 2020 r., sygn. I FSK 515/18
Jeżeli dana umowa (np. kontrakt menedżerski) przewiduje, że zarządzający ponosi odpowie- dzialność wobec osób trzecich za szkody wy- rządzone w czasie wykonywania przez niego przedmiotu umowy, będące następstwem niewykonania lub nienależytego wykonania obowiązków zarządzającego wynikających z umowy lub z przepisów prawa, a przy czym odpowiedzialność ta jest niezależna od od- powiedzialności zarządzającego, jaką pono- si on z tytułu pełnienia równocześnie funkcji członka zarządu spółki, określonej przepisami prawa (w tym kodeksu spółek handlowych) i statutu spółki, nie będzie spełniona, oparta na odpowiedzialności wobec osób trzecich, przesłanka wyłączająca zakwalifikowanie da- nej działalności jako działalności gospodarczej.
Skoro zarządzający ponosi odpowiedzialność wobec osób trzecich za szkody wyrządzone w związku z działalnością wykonywaną w ra- mach umowy łączącej go ze spółką, to nie zo- stały spełnione określone w art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy VAT przesłanki pozwalające uznać, iż nie jest to wykonywana przez zarządzającego samodzielnie działalność gospodarcza w rozu- mieniu art. 15 ust. 1 ustawy VAT. Przepis art.
15 ust. 3 pkt 3 ustawy VAT ma zastosowanie w przypadku łącznego spełnienia wszystkich wynikających z niego przesłanek.
Zasady rozliczenia faktur korygujących zmniejszających oraz zwiększających faktury pierwotne z odwrotnym obciąże- niem, wyrok WSA w Łodzi z 6 listopada 2020 r., sygn. I SA/ŁD 423/20
Sposób rozliczenia wystawionych faktur ko- rygujących uzależniony jest od przyczyn, które spowodowały konieczność wystawie- nia danej faktury. Należy odróżnić przyczyny pierwotne i wtórne i stosownie do tego roz- liczać faktury korygujące. Jeśli zatem faktura korygująca naprawia błąd istniejący w dacie wystawienia faktury pierwotnej, powinna być rozliczona w okresie rozliczeniowym, w którym powstał obowiązek podatkowy, tj. w terminie rozliczenia faktury pierwotnej.
Natomiast, gdy faktura korygująca wysta- wiana jest z powodu okoliczności, które za- istniały po dokonaniu pierwotnej sprzedaży, rozlicza się ją na bieżąco i ujmuje w rejestrze sprzedaży w dacie, w której powstała przy- czyna korekty oraz w deklaracji VAT-7 za ten okres rozliczeniowy.
Należy podzielić w związku z tym stanowisko or- ganu, wyrażone w odniesieniu do poszczegól- nych punktów przedstawionych we wniosku, a mianowicie, że:
(i) jeśli przyczyna korekty powstała w wyni- ku nieprawidłowego zafakturowania, tj. na fakturze zamiast „odwrotnego obciążenia”
wskazano stawkę podatku VAT 23%, zatem przyczyna korekty istniała już w momencie wystawienia faktury, tym samym korekty rozliczenia należy dokonać w okresie rozli- czeniowym, w którym powstał obowiązek podatkowy,
(ii) jeśli przyczyna korekty powstała wsku- tek pomyłki w cenie, tym samym przyczyna istniała już w momencie wystawienia faktury pierwotnej, korekty rozliczenia należy zatem dokonać w okresie rozliczeniowym, w któ- rym powstał obowiązek podatkowy,
(iii) jeśli przyczyna korekty powstała w wyni- ku zwrotu towaru, zatem powstała po doko- naniu dostawy towaru - korekty rozliczenia należy dokonać w okresie rozliczeniowym, w którym nastąpił zwrot towaru,
(iv) jeśli przyczyna korekty powstała w wyni- ku udzielonego skonta, zatem powstała po dokonaniu dostawy towaru - korekty rozli- czenia należy dokonać w okresie rozliczenio- wym, w którym udzielono skonta,
(v) jeśli przyczyna korekty powstała w wyni- ku zmiany ceny jednostkowej/udzielenia ra- batu, zatem po dokonaniu dostawy towaru, tym samym korekty rozliczenia należy doko- nać w okresie rozliczeniowym, w którym na- stąpił zwrot pieniędzy,
(vi) jeśli korekta została spowodowana zdarzeniem, które wystąpiło po dokonaniu dostawy towaru, tj. w wyniku reklamacji, zatem obowiązek podatkowy z tytułu wysta- wienia faktury korygującej powstał w rozli- czeniu za okres, w którym reklamacja została rozliczona.
Reasumując, odnosząc się do faktur korygują- cych in minus w sytuacji opisanej we wniosku należało przyjąć, że spółka nie może rozliczać ich na bieżąco, ale według zasady ogólnej – w zależności od przyczyny korekty.
Kwestia możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów faktycznie zapła- conych odsetek od obligacji wyemitowa- nych w celu pozyskania środków finanso- wych na zakup pakietu akcji spółki prawa luksemburskiego, wyrok WSA w Łodzi z 9 listopada 2020 r., sygn. I SA/ŁD 358/20 Zgodnie z art. 5 ust. 2 ustawy CIT przychody uzyskiwane ze wspólnego źródła przychodów określonego w art. 5 ust. 1 ustawy CIT, jak i kosz- ty ponoszone w ramach tego wspólnego źró- dła nie są rozliczane odrębnie, lecz są łączone z przychodami i kosztami każdego wspólnika partycypującego w tym wspólnym źródle. Do- datkowo, są one łączone z przychodami i kosz- tami poszczególnych wspólników proporcjo- nalnie. Jednakże należy podkreślić, że przepis ten ma zastosowanie do przychodów i kosz- tów odpowiednio uzyskanych i ponoszonych w ramach wspólnego źródła, czyli jak w tej spra- wie w ramach spółki nie będącej osobą prawną.
Przepis ten nie ma natomiast zastosowania do przychodów i kosztów odpowiednio uzyskanych i ponoszonych poza tym wspólnym źródłem.
Wydatki na zapłatę odsetek od obligacji wy- emitowanych w celu uzyskania środków fi- nansowych na zakup pakietu akcji spółki luk- semburskiej nie są wydatkami poniesionymi w ramach spółki niebędącej osobą prawną (spółki luksemburskiej), lecz są to wydatki sa- mego podatnika (wspólnika spółki luksembur- skiej), poza wspólnym źródłem przychodów w formie spółki luksemburskiej i dlatego ich kosztowy charakter należy ocenić w kontek- ście zgodności z art. 15 ust. 1 ustawy CIT, bez powiązania z art. 5 ust. 1 i 2 ustawy CIT.
Z uwagi na powyższe, Organ dokonał błędnej interpretacji art. 5 ust. 1 i 2 w zw. z art. 15 ust. 1 ustawy CIT w ramach zdarzenia opisanego we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
poprzez wykluczenie wydatków podatnika na zapłatę odsetek od obligacji z tego względu, że wydatki te nie mają związku z przychodami z działalności spółki osobowej, w której podat- nik bierze udział. Jednakże dla zaliczenia spor- nych wydatków do kosztów podatkowych nie ma to znaczenia. Istotne jest jedynie, czy wydat- ki te spełniają wymogi z art. 15 ust. 1 ustawy CIT.
Przesłanki uzyskania prawa do zwolnie- nia podatkowego na podstawie art. 22 ust. 4 ustawy CIT, wyrok WSA w Łodzi z 9 listopada 2020 r., sygn. I SA/ŁD 322/20 Uzyskanie prawa do zwolnienia podatkowego wynikającego z art. 22 ust. 4 ustawy CIT nie jest uzależnione od spełnienia dodatkowych warunków wynikających z art. 28b ust. 4 pkt 5-6 ustawy CIT.
Przesłanki uprawniające do skorzystania ze wspomnianego zwolnienia określone zostały wyłącznie w art. 22 ust. 4 ustawy CIT. Zatem, jeżeli podatnik dopełnił wymagań tam zawar- tych to może skorzystać z tej preferencji. Nie jest zobligowany do spełnienia żadnych innych przesłanek.
Okoliczności opisane w art. 28b ust. 4 pkt 5-6 ustawy CIT nie warunkują prawa do zwolnienia podatkowego. Wpływają natomiast na moż- liwość bezpośredniego zastosowania przez płatnika wspomnianego zwolnienia podatko- wego, w przypadku, gdy płatnik posiada wie- dzę o niemożliwości spełnienia przez podatni- ka warunków z art. 28b ust. 4 pkt 4-6 ustawy CIT - czyli na przykład o niemożliwości złożenia wymaganych oświadczeń. W takim przypadku, podatnik chcąc odzyskać podatek zmuszony jest zwrócić się o jego zwrot do organu podat- kowego, który dokona sprawdzenia zasadno- ści jego żądania, tj. czy dysponuje on prawem do skorzystania z tej ulgi.
Skutki podatkowe w VAT związane z zawarciem umowy o zarządzanie środkami pienięż- nymi, interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 3 marca 2021 r., sygn. 0114-KDIP1-1.4012.322.2019.9.IZ
Zasady ustalania wysokości kosztów uzyskania przychodu przy zbyciu wierzytelności własnych w ramach umowy faktoringu, interpretacja ogólna Ministra Finansów z 15 lutego 2021 r., sygn. DD5.8201.11.2020
Kwestia rozliczenia VAT od usługi w ramach której dojdzie do nabycia wierzytelności od banku przez podmiot zagraniczny, interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 5 marca 2021 r., sygn. 0111-KDIB3-1.4012.924.2020.4.ASY
Możliwość wyboru momentu rozpoczęcia korzystania ze zwolnienia z art. 17 ust.
1 pkt 34a ustawy CIT. Stosowanie kasowej metody uwzględniania wydatków kwa- lifikowanych. Kwestia ustalenia momentu rozpoczęcia korzystania ze zwolnie- nia, interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 1 marca 2021 r., sygn. 0114-KDIP2-1.4010.359.2020.1.KS
Termin przechowywania ksiąg podatkowych i dokumentów z lat, w których wykazy- wano stratę, interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 3 marca 2021 r., sygn. 0111-KDIB1-2.4017.23.2020.1.DP
11
11
12
13
13
SPIS TREŚCI
WYBÓR
INTERPRETACJI
PODATKOWYCH
Skutki podatkowe w VAT związane z zawarciem umowy o zarządzanie środkami pieniężnymi, interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej In- formacji Skarbowej z 3 marca 2021 r., sygn. 0114-KDIP1-1.4012.322.2019.9.IZ W analizowanej sprawie usługodawca będzie dokonywał płatności zobowiązań wnioskodawcy z konta należącego do usługodawcy i prowadzo- nego w banku mającym siedzibę na terytorium kraju (mogą to być środki przekazane na podsta- wie umowy cash-pooling lub należne wniosko- dawcy na podstawie innego tytułu prawnego, np. pożyczki udzielonej przez usługodawcę lub inny podmiot, środki przekazane przez wnio- skodawcę celem realizacji zobowiązań wniosko- dawcy, etc.). Na żądanie wnioskodawcy płatności realizowane przez usługodawcę na rzecz wierzy- cieli wnioskodawcy dokonywane będą z zastoso- waniem mechanizmu podzielonej płatności.
Wnioskodawca podejmować będzie wszelkie niezbędne działania mające na celu rozliczenie podatku w sposób zgodny z przepisami usta- wy VAT, tj. w szczególności nie będzie mieć wobec niego zastosowania dyspozycja przepi- su art. 108c ust. 3 ustawy VAT. W tej sytuacji należy uznać, iż:
1) w przypadku dokonania w ramach mechani- zmu podzielności płatności, zapłaty z rachun- ku, należącego do usługodawcy, bezpośrednio na rzecz wierzycieli wnioskodawcy zastosowa- nie mieć będzie art. 108c ust. 1 ustawy VAT, tj. do wysokości kwoty uregulowanej z zasto- sowaniem mechanizmu podzielonej płatności przepisy art. 105a ust. 1, art. 112b ust. 1 pkt 1 i ust. 2 pkt 1 oraz art. 112c ustawy VAT nie będą mieć wobec wnioskodawcy zastosowania.
2) w przypadku dokonania w ramach mechani- zmu podzielonej płatności, zapłaty z rachunku, należącego do usługodawcy, bezpośrednio na rzecz wierzycieli wnioskodawcy zastosowanie mieć będzie art. 108c ust. 2 ustawy VAT, tj. do zaległości w podatku powstałej za okres rozli- czeniowy, za który wnioskodawca w złożonej deklaracji podatkowej wykazał kwotę podatku naliczonego, której co najmniej 95% wynika z otrzymanych przez podatnika faktur, które zo- stały zapłacone z zastosowaniem mechanizmu podzielonej płatności, przepis art. 56b Ordyna- cji podatkowej nie będzie mieć wobec wniosko- dawcy zastosowania (poza przypadkami zale- głości podatkowej w podatku przekraczającej dwukrotność kwoty podatku naliczonego wy- kazanej w złożonej deklaracji podatkowej).
Zasady ustalania wysokości kosztów uzyskania przychodu przy zbyciu wie- rzytelności własnych w ramach umo- wy faktoringu, interpretacja ogólna Ministra Finansów z 15 lutego 2021 r., sygn. DD5.8201.11.2020
1) Odpłatne zbycie przez podatnika podatku dochodowego wierzytelności wynikającej z do- konanej wcześniej przez takiego podatnika na rzecz podmiotu trzeciego (dłużnika) sprzedaży towarów lub usług stanowi odrębną od wska- zanej sprzedaży towarów lub usług operację gospodarczą, wywołującą po stronie zbywcy wierzytelności skutki w podatku dochodowym w postaci wystąpienia przychodu oraz kosz- tów uzyskania przychodu.
2) Dla faktoranta przy zbyciu (cesji) wierzytelno- ści na rzecz faktora podstawą ustalenia kosz- tów uzyskania przychodów jest zasada ogólna wynikająca z art. 15 ust. 1 ustawy CIT.
Kosztem poniesionym w rozumieniu art.
15 ust. 1 ustawy CIT będzie – co do zasady – nominalna wartość zbytej wierzytelności w ujęciu brutto (tj. z uwzględnioną w wartości wierzytelności kwotą podatku VAT). Wyłącze- nie wynikające z art. 16 ust. 1 pkt 39 ustawy CIT nie stanowi o tym, co jest kosztem podat- kowym, ale koryguje zasadę ogólną poprzez określenie, co nie może być uwzględnione w kosztach uzyskania przychodów. Strata ze zbycia (cesji) wierzytelności, o której mowa w art. 16 ust. 1 pkt 39 ustawy CIT, nie po- wstaje również w sytuacji gdy, podatnik (fak- torant) w ramach dwóch odrębnych umów faktoringu zbywa (ceduje) na rzecz faktorów wierzytelność z tytułu sprzedaży towarów lub usług w następującym schemacie: (i) na rzecz faktora nr 1 – część odpowiadającą wartości nominalnej netto za 100% tej war- tości, a (ii) na rzecz faktora nr 2 – część odpo- wiadającą kwocie VAT za 100% jej wartości, czyli łącznie od obu faktorów – za 100 warto- ści nominalnej brutto zbywanej (cedowanej) wierzytelności.
Niezależnie od powyższego wskazać należy, iż podatnik do takich kosztów uzyskania przy- chodów będzie mógł zaliczyć zapłacone na rzecz faktora wynagrodzenie, za wykonywane przez ten podmiot na rzecz faktoranta usługi, w tym również w przypadku, kiedy wynagro- dzenie takie zostanie uregulowane w drodze umownego potrącenia z kwotą należności wy- płacanej przez faktora faktorantowi za nabytą od niego wierzytelność.
Kwestia rozliczenia VAT od usługi w ra- mach której dojdzie do nabycia wierzytel- ności od banku przez podmiot zagraniczny, interpretacja indywidualna Dyrektora Kra- jowej Informacji Skarbowej z 5 marca 2021 r., sygn. 0111-KDIB3-1.4012.924.2020.4.ASY W analizowanej sprawie nie będzie miała miej- sca transakcja obejmująca wyłącznie sprzedaż i przelew wierzytelności przez bank na rzecz wnioskodawcy (subfunduszu funduszu seku- rytyzacyjnego). Z okoliczności przedstawionych we wniosku wynika, że charakter czynności wy- konywanych przez wnioskodawcę na rzecz ban- ku wskazuje, że wnioskodawca przez nabycie wierzytelności udziela bankowi finansowania ze środków pochodzących z emisji papierów wartościowych. Celem wnioskodawcy nie jest bowiem faktyczne nabycie przedmiotowych wierzytelności i w konsekwencji próba ich od- zyskania od dłużników banku. Świadczą o tym działania podjęte przez bank i wnioskodawcę:
wierzytelności zostaną zbyte na rzecz wnio- skodawcy przed terminem wymagalności tych wierzytelności, bank nadal będzie zajmował się obsługą administracyjną zbytych na rzecz wnioskodawcy wierzytelności – w szczególności przez odbieranie spłat wierzytelności od dłużni- ka, wnioskodawca otrzyma od banku wynagro- dzenie za nabycie wierzytelności. Przez zbycie wierzytelności na rzecz wnioskodawcy, bank zapewni sobie finansowanie niezbędne do funkcjonowania na rynku finansowym, przez poprawę płynności finansowej. Zatem, istotą przedmiotowej transakcji nabycia wierzytelno- ści przez wnioskodawcę będzie uzyskanie przez bank finansowania w celu prowadzenia działal- ności na rynku bankowym. Uznać zatem nale- ży, że wnioskodawca nabywając wierzytelności od banku, wyświadczy na rzecz banku usługę, polegającą na zapewnieniu bankowi środków finansowych.
Z opisu sprawy wynika, że bank spełnia defini- cję podatnika, o której mowa w art. 28a ustawy VAT. Zatem, stosownie do art. 28b ust. 1 usta-
wy VAT, miejscem świadczenia, a tym samym opodatkowania świadczonych na rzecz banku usług jest miejsce, w którym bank posiada sie- dzibę działalności gospodarczej, tj. Polska. Przy tym bank, jako zarejestrowany w Polsce czyn- ny podatnik VAT, spełnia warunki określone w art. 17 ust. 1 pkt 4 lit. b ustawy VAT. Co więcej, skoro wnioskodawca posiada siedzibę w innym kraju, niż Polska oraz, jak wskazał, nie posiada na terytorium Polski stałego miejsca prowa- dzenia działalności gospodarczej, spełniony jest również warunek określony w art. 17 ust.
1 pkt 4 lit. a ustawy VAT. Zatem, to bank zobo- wiązany będzie, na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy VAT, opodatkować świadczone przez wnioskodawcę usługi, zgodnie z obowiązujący- mi w Polsce przepisami prawa podatkowego.
Natomiast wnioskodawca pomimo, że świad- czy usługę na rzecz banku, nie będzie zobowią- zany do opodatkowania przedmiotowej usługi na terytorium Polski. W konsekwencji, skoro wnioskodawca nie opodatkowuje na teryto- rium Polski świadczonych usług, nie rozstrzyga się czy przedmiotowe usługi podlegają zwolnie- niu z opodatkowania podatkiem VAT, bowiem do opodatkowania tych usług zobowiązany bę- dzie ich nabywca, czyli bank. Tym samym, sta- nowisko wnioskodawcy, że usługa, w ramach której wnioskodawca nabywa wierzytelność od banku, stanowi usługę zwolnioną z VAT, a wnio- skodawca nie ma obowiązku rozliczenia VAT od tej usługi, oceniane całościowo jest niepra- widłowe, ponieważ organ nie mógł zgodzić się z wnioskodawcą w pełnym zakresie.
Brak obowiązku rozliczenia podatku VAT od tej usługi związany jest z tym, że świadczona przez wnioskodawcę usługa nie podlega opodatko- waniu przez wnioskodawcę na terytorium Pol- ski, więc wnioskodawca nie korzysta z ewen- tualnego zwolnienia od podatku dla tej usługi.
Obowiązek opodatkowania usługi świadczonej przez wnioskodawcę na rzecz banku, a w kon- sekwencji zastosowania ewentualnego zwol- nienia od podatku pozostaje po stronie nabyw- cy usługi tj. banku.
Możliwość wyboru momentu rozpoczęcia korzystania ze zwolnienia z art. 17 ust. 1 pkt 34a ustawy CIT. Stosowanie kasowej metody uwzględniania wydatków kwali- fikowanych. Kwestia ustalenia momentu rozpoczęcia korzystania ze zwolnienia, in- terpretacja indywidualna Dyrektora Kra- jowej Informacji Skarbowej z 1 marca 2021 r., sygn. 0114-KDIP2-1.4010.359.2020.1.KS 1) Nie znajduje uzasadnienia stanowisko, zgod- nie z którym podatnik może dowolnie kształto- wać w czasie sposób korzystania ze zwolnienia na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34a ustawy CIT, wybierając dowolnie moment, od którego za- cznie korzystać z tego zwolnienia. Jeśli podatnik uzyskuje dochód kwalifikujący się do objęcia przedmiotowym zwolnieniem, zobowiązany jest do odpowiedniego zastosowania zwolnie- nia wynikającego z ww. przepisu.
Zatem, zgodnie z § 9 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 28 sierpnia 2018 r.
w sprawie pomocy publicznej udzielanej nie- którym przedsiębiorcom na realizację nowych inwestycji, jeśli podatnik uzyskuje dochód kwalifikujący się do objęcia przedmiotowym zwolnieniem, zobowiązany jest do zastosowa- nia zwolnienia wynikającego z art. 17 ust. 1 pkt 34a ustawy CIT.
2) Aby przedsiębiorca mógł skorzystać ze zwolnienia od podatku dochodowego, którego wartość uzależniona jest od wielkości ponie- sionych przez tego przedsiębiorcę wydatków kwalifikujących się jako koszty inwestycji, nie jest wystarczające dla obliczenia wielkości zwolnienia podatkowego (pomocy publicznej) jedynie dokonanie w księgach odpisu, niebę- dącego wydatkiem lub zarachowanie wydatku w księgach bez jego faktycznego poniesienia.
Powyższe wyjaśnienie odwołuje się do tzw. ka- sowej metody uwzględniania wydatków kwa- lifikowanych, w której dopiero zapłata/uregu- lowanie zobowiązania dotyczącego kosztów kwalifikowanych uprawnia do jego uwzględ- nienia w obliczeniu wartości przysługującej pomocy publicznej.
3) Momentem rozpoczęcia korzystania ze zwolnienia, może być pierwszy dzień mie- siąca, w którym wnioskodawca poniósł pierwszy wydatek po dniu wydania decyzji w ujęciu kasowym (tj. w dacie zapłaty/uregu- lowania) pod warunkiem, że wnioskodawca dysponuje dochodem pochodzącym z nowej inwestycji, w ramach której wnioskodaw- ca ponosił wydatki kwalifikowane. Z uwagi jednak na to, że zgodnie z opisem sprawy okoliczność poniesienia w tym samym mo- mencie pierwszych wydatków kwalifikowa- nych i osiągnięcia dochodu z nowej inwesty- cji (niewypracowanego w oparciu o zespół składników majątkowych posiadanych przed uzyskaniem decyzji o wsparciu) nie wystą- piła, stanowiska wnioskodawcy zgodnie z którym momentem rozpoczęcia korzystania ze zwolnienia jest pierwszy dzień miesiąca, w którym wnioskodawca poniósł pierwszy wydatek po dniu wydania decyzji w ujęciu kasowym (tj. w dacie zapłaty/uregulowania) nie można uznać za prawidłowe.
Termin przechowywania ksiąg podat- kowych i dokumentów z lat, w których wykazywano stratę, interpretacja in- dywidualna Dyrektora Krajowej In- formacji Skarbowej z 3 marca 2021 r., sygn. 0111-KDIB1-2.4017.23.2020.1.DP Spółka jest zobowiązana przechowywać księ- gi podatkowe i związane z ich prowadzeniem dokumenty za lata podatkowe, w których wy- kazała stratę podatkową, do momentu upływu okresu przedawnienia przewidzianego dla zo- bowiązania podatkowego w art. 70 § 1 Ordy- nacji podatkowej, tj. przez okres 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym została wykazana strata (tj. roku, w którym złożona została deklaracja podatkowa za rok poprze- dzający).
Nie ma znaczenia, czy strata zostanie rozliczo- na w następnych okresach rozliczeniowych i wpłynie na zmniejszenie dochodu (podstawy opodatkowania) wskutek odliczenia jej od do- chodu.
