PROJEKT INSTALACJI SANITANYCH

PROJEKT INSTALACJI SANITANYCH

JEDNOSTKA PROJEKTOWA

K100 PROJEKT STOLARZ KONRAD

34-240 JORDANÓW ul. KONOPNICKIEJ 24 tel: 693-893-551

NAZWA INWESTYCJI

Budowa budowli wiaty nad istniejącym boiskiem wielofunkcyjnym wraz z instalacją elektryczną. Budowa budynku zaplecza sanitarno-technicznego wraz z instalacją gazową poza licznikową, instalacją elektryczną, instalacją wodno- kanalizacyjną, instalacją c.o., instalacją wentylacji mechanicznej i klimatyzacji oraz

budowa szczelnego zbiornika

bezodpływowego na nieczystości

FAZA

PROJEKTU PROJEKT BUDOWLANY - ZAMIENNY

INWESTOR

GMINA SOSNOWIEC, ALEJA ZWYCIĘSTWA 20, 41-200 SOSNOWIEC

ADRES INWESTYCJI

UL. LIGONIA 3A, SOSNOWIEC, DZ. NR 1290 1289/2, OB. 0007, PORĄBKA

………..

mgr inż. Konrad Stolarz

Spec. Instalacyjna nr ewid.: MAP/0354/PWBS/15

………..

mgr inż. Paweł Biel

Spec. Instalacyjna nr ewid.: MAP/0254/PWBS/17

Listopad 2020

SPIS ZAWARTOŚCI PROJEKTU BUDOWLANEGO ZAMIENNEGO pn.:

Budowa budowli wiaty nad istniejącym boiskiem wielofunkcyjnym wraz z instalacją elektryczną. Budowa budynku zaplecza sanitarno-technicznego wraz z instalacją gazową poza licznikową, instalacją elektryczną, instalacją wodno- kanalizacyjną, instalacją c.o., instalacją wentylacji mechanicznej i klimatyzacji oraz budowa szczelnego zbiornika bezodpływowego na nieczystości

przewidzianego do realizacji na dz.. nr ew.: 1290 1289/2 w m. Sosnowiec

A. – OŚWIADCZENIE PROJEKTANTA;

B. – CZĘŚĆ OPISOWA;

1. Przedmiot opracowania 2. Podstawa opracowania 3. Projektowane rozwiązanie 4. Roboty ziemne

5. Inwentaryzacja geodezyjna, rysunek powykonawczy, oznaczenie

A. Oświadczenie o sporządzeniu projektu, zgodnie z obowiązującymi przepisami oraz zasadami wiedzy technicznej.

po zapoznaniu się z przepisami ustawy z dnia 7 lipca 1994 - Prawo budowlane (Dz.

U. z 2018r. poz. 1202, z późn. zm.), zgodnie z art. 20 ust. 4 pkt 2 tej ustawy oświadczam, że projekt budowlany pod nazwą:

Budowa budowli wiaty nad istniejącym boiskiem wielofunkcyjnym wraz z instalacją elektryczną. Budowa budynku zaplecza sanitarno-technicznego wraz z instalacją gazową poza licznikową, instalacją elektryczną, instalacją wodno-kanalizacyjną, instalacją c.o., instalacją wentylacji mechanicznej i klimatyzacji oraz budowa szczelnego zbiornika bezodpływowego na nieczystości

Sosnowiec dz. ew. nr: 1290, 1289/2 którego inwestorem jest

został wykonany zgodnie z obowiązującymi przepisami oraz zasadami wiedzy technicznej.

Świadomi odpowiedzialności karnej za podanie w niniejszym oświadczeniu nieprawdy, zgodnie z art. 233 Kodeksu karnego, potwierdzamy własnoręcznymi podpisami prawdziwość złożonego oświadczenia.

Projektant : mgr inż. Konrad Stolarz ………..

Sprawdzający : mgr inż. Paweł Biel ………..

GMINA SOSNOWIEC, ALEJA ZWYCIĘSTWA 20, 41- 200 SOSNOWIEC

adres: UL. LIGONIA 3A, SOSNOWIEC, DZ. NR 1290 1289/2, OB. 0007, PORĄBKA

B. CZĘŚĆ OPISOWA.

O P I S T E C H N I C Z N Y

1. Przedmiot opracowania

Przedmiotem opracowania jest projekt wewnętrznych instalacji sanitarnych: wod-kan, C.O., gaz, klimatyzacji oraz wentylacyjnej dla zaplecza sportowego projektowanego na działce nr ew.: 1290; 1289/2 w m. Sosnowiec.

INWESTOR

GMINA SOSNOWIEC, ALEJA ZWYCIĘSTWA 20, 41-200 SOSNOWIEC

ADRES INWESTYCJI

UL. LIGONIA 3A, SOSNOWIEC, DZ. NR 1290 1289/2, OB. 0007, PORĄBKA

2. Podstawa opracowania

Podkłady geodezyjne.

Uzgodnienie z przyszłym użytkownikiem oraz inwestorem.

Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z 12.04.2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz. U. z 2002 r. nr 75 poz. 690 z późn. zm.).

Ustawa z dnia 07.07.1994 r. Prawo budowlane (j.t. Dz. U. z 2000 r. nr 106 poz.

1126 z późn. zm.).

Podkłady architektoniczne.

Aktualne normy, przepisy i rozporządzenia.

Katalogi i poradniki producentów dobranych urządzeń.

3. Projektowane rozwiązania

Instalacja wodociągowa

–bez zmian

Wodę zimną, wodociągową doprowadzić do nowo projektowanej instalacji za pomocą przebudowywanego przyłącza. Wodomierz zlokalizować w piwnicy.

Wodomierz umieścić w zamykanej natynkowej szafce wodomierzowej. Nowy zestaw wodomierzowy należy wykonać zgodnie ze schematem z części rysunkowej.

Zarówno przed jak i za wodomierzem zastosować zawory odcinające. Za konsolą wodomierzową należy bezwzględnie umieścić zawór antyskażeniowy, filtr mechaniczny.

Wewnętrzna instalacja wodociągowa rozprowadzona będzie po budynku za pomocą przewodów wielowarstwowych PERT/AL/PERT, PEX/AL/PE lub PP. Przewody prowadzone natynkowo zaleca się wykonać z PP. Dokładne średnice przewodów podano na rysunkach. Instalacje należy prowadzić tak jak pokazano na rysunkach w warstwie wylewki, w ścianie, w przestrzeni sufitu podwieszanego lub natynkowo, chyba że pokazano inaczej. Przewody prowadzone natynkowo należy obudować płytą gipsowo-kartonową. Przed podejściami do przyborów zastosować zawory odcinające, np. zawór kątowy i połączyć z armaturą instalacyjną za pomocą np.

elastycznych węży przyłączeniowych w oplocie ze stali nierdzewnej. Do umywalek, zlewozmywaków, natrysków i zaworów czerpalnych doprowadzona będzie woda ciepła, która przygotowana zostanie w nowoprojektowanym zasobnikowym podgrzewaczu ciepłej wody użytkowej. Do WC, umywalek, zlewozmywaków, natrysków oraz zaworów czerpalnych doprowadzona będzie woda zimna. Umywalki wyposażone będą w baterie mocowane do specjalnego otworu przygotowanego w przyborze. Armaturę montować w sposób umożliwiający konserwacje i obsługę. Przy rozgałęzieniu od przewodów rozdzielczych, w miejscach zaznaczonych na rysunkach, projektuje się zastosowanie zaworów odcinających oraz na przewodach cyrkulacyjnych, termostatycznych zaworów regulacyjnych, wyposażonych w funkcję automatycznej dezynfekcji termicznej (służących do hydraulicznego zrównoważenia instalacji oraz termicznej dezynfekcji). Zawory umiejscowić w przestrzeni sufitu podwieszanego lub w specjalnych podtynkowych szafkach, (umożliwiających odcięcie poszczególnych kondygnacji). W pomieszczeniu kotłowni za wyjściem wody ciepłej z zasobnika c.w.u. należy zastosować zestaw regulacji temperatury c.w.u. z regulacją temperatury układu cyrkulacji, układ regulacji należy wyposażyć w elektro zawory umożliwiające przeprowadzenie dezynfekcji termicznej poza godzinami otwarcia budynku. Uzupełnieniem systemu cyrkulacji będzie zawór nadmiarowo upustowy oraz pompa cyrkulacyjna elektronicznie sterowana. Przewody wody zimnej, ciepłej oraz cyrkulacyjnej należy zaizolować termicznie, aby nie dopuścić do wychłodzenia wody, co jest szczególnie istotne przy długich trasach przewodów, a także w celu zabezpieczenia przed kondensacją pary wodnej na przewodach wody zimnej oraz w celu kompensacji wydłużeń cieplnych przewodów (przewody wody zimnej izolacja w kolorze niebieskim, przewody wody ciepłej i cyrkulacyjnej izolacja w kolorze czerwonym). Minimalna grubość izolacji dla przewodów prowadzonych natynkowo to 40 mm, izolację wykonać za pomocą izolacji pokrytej płaszczem z foli aluminiowe, wspomnianą otulinę stosować na odcinkach prostych instalacji, a na łukach i armaturze stosować elastyczną otulinę. Przewody prowadzone w ścianie, wylewce suficie itp. zaizolować za pomocą izolacji o grubości min. 20mm.

Natomiast przewody wody zimnej i hydrantowej zaizolować izolacją o grubości o 50%

mniejszą, względem powyższych założeń. Podana grubość izolacji odnosi się do izolacji o współczynniku przewodności cieplnej równym 0,035 W/(m·K), przy

zastosowaniu izolacji o innym współczynniku należy jeszcze raz przeliczyć wymaganą grubość izolacji. Izolacja musi być w wykonaniu nie rozprzestrzeniającym ognia, minimum klasy „B”. Minimalna odległość przewodów wodociągowych od przewodów elektrycznych i gazowych to 0,1m.

Przewody z wodą zimną prowadzić poniżej przewodów z wodą ciepła i cyrkulacyjną.

Przewody należy układać tak aby umożliwić odpowietrzanie i opróżnianie z wody instalacji za pomocą zaworu lub najbliższej baterii, prostopadle i równolegle do sąsiednich powierzchni. Poziome i pionowe przewody instalacji należy mocować do przegród budowlanych za pomocą skręcanych obejm w odległości zgodnej z danymi zawartymi w karcie katalogowej producenta rur. Jako uchwyty montażowe należy zastosować izolowane uchwyty do rur lub skręcane obejmy z elastycznymi podkładkami. Przewody odsunięte od przegród budowlanych na odległość większą niż 50 mm należy mocować z zastosowaniem stalowych wsporników zaopatrzonych w szyny montażowe. Sposób mocowania i łączenia przewodów dostosować do wymagań producenta zawartych w karcie katalogowej produktu. Wysokość montażu przyborów powinna odpowiadać wymaganiom normy PN-81/B-10700/01 która stanowi wysokość montażu umywalek dla osób dorosłych 0,75-0,80m, dla dzieci 0,6- 0,75m, natomiast zlew należy zamontować na wysokości 0,80-0,90m. Ponadto proponuje się umieszczenie zaworu czerpalnego na wysokości 0,50m. Należy pamiętać o odpowiednim stosowaniu punktów stałych i podpór przesuwnych mając na uwadze wystąpienie wydłużeń cieplnych, tak aby zapewnić rurociągom możliwość swobodnego przesuwu osiowego z jednoczesnym zapewnieniem przenoszenia obciążeń. Przewody podejść wody zimnej i ciepłej powinny być dodatkowo mocowane przed punktami czerpalnymi.

Wszystkie przejścia przez przegrody oddzielenia przeciw pożarowego należy zabezpieczyć poprzez nałożenie elastycznej izolacji do przepustów. Zabezpieczenie p.poż należy zainstalować zgodnie z zaleceniami producenta. Pozostałe przejścia przez przegrody budowlane należy zabezpieczyć elastyczną, wodoodporną pianą do uszczelnień przepustów instalacyjnych umożliwiającą swobodne przesuwanie się przewodu. Przejścia przez przegrodę konstrukcyjne wykonać w tulejach ochronnych w sposób trwale osadzonych w przegrodzie. Średnica wewnętrzna tulei powinna być większa o 2 cm przy przejściu przez ścianę i o 1 przy przejściu przez strop.

W przypadku niewystarczającego ciśnienia w instalacji wody zimnej należy zamontować zestaw hydroforowy służący do podnoszenia ciśnienia.

Obliczenie zapotrzebowania wody dla zwymiarowania przyłącza oraz wodomierza wykonano na podstawie założeń architektonicznych, w oparciu o normę PN-92/B- 01706 i danych literaturowych:

qm =0,682*(Σqn)^0,45-0,14

Po wykonaniu obliczeń qm dla najbardziej niekorzystnego punktu obliczeniowego wyniosło qm = 1,85 dm³/s .

Próba szczelności instalacji wodociągowej

Próba szczelności powinna być przeprowadzona zgodnie z wymaganiami określonymi w warunkach technicznych wykonania i odbioru robót budowlano- montażowych. Próbę należy wykonać po wykonaniu płukania instalacji, przy temperaturze powietrza wewnętrznego budynku powyżej +5 °C oraz po odpowiednim przygotowaniu instalacji. Przygotowanie to polega na odłączeniu armatury, która może zakłócić próbę (np. zawory bezpieczeństwa) lub ulec uszkodzeniu (np. zawory

regulacyjne, czujniki). Odłączone elementy należy zastąpić zaślepkami lub zaworami odcinającymi. Do instalacji powinno się przyłączyć manometr z dokładnością odczytu 0,01 MPa. Przygotowaną do próby instalację należy napełnić wodą i odpowietrzyć. Wartość ciśnienia próbnego wynosi 1,5-krotną wartość ciśnienia roboczego. Próbę należy przeprowadzić w trzech etapach, jako próbę wstępną, główną i końcową. Podczas próby wstępnej należy stosować ciśnienie próbne 1,5- raza większe od wartości ciśnienia roboczego. Ciśnienie musi być w okresie 30 minut wytworzone dwukrotnie w odstępie 10 minut. Po dalszych 30 minutach, ciśnienie nie może obniżyć się o więcej niż 0,6 bara oraz nie mogą wystąpić nieszczelności w instalacji. Bezpośrednio po próbie wstępnej należy przeprowadzić próbę główną.

Przez okres 2 godzin ciśnienie odczytane po próbie wstępnej nie może się obniżyć więcej niż 0,2 bara. Próbę końcową wykonać w 4 cyklach co najmniej 5 minutowych. Na przemian wytwarzane jest ciśnienie 10 i 1 bar. Wynik próby uważa się za pozytywny jeżeli w żadnym miejscu na instalacji nie wystąpiły nieszczelności.

Po zakończeniu prac montażowych należy całość instalacji przepłukać oraz poddać dezynfekcji.

Ochrona przeciwpożarowa

Projektowany budynek będzie wyposażony w instalacje przeciw pożarową. W tym celu w budynku zostały zaprojektowane hydranty DN 25, rozmieszczone zgodnie z częścią architektoniczną. Minimalna długość węża pożarowego to 30m. Hydranty należy zasilić tak jak pokazano na rysunkach. Hydranty zamocować na takiej wysokości aby zawór główny znajdował się na wysokości 135±10 cm. Minimalna wydajność hydrantu to 1 dm³/s a wymagane minimalne ciśnienie wynosi 0,2 MPa.

Usytuowanie nasady tłocznej oraz pokrętła zaworu względem ścian lub obudowy powinno umożliwiać łatwe przyłączenie węża tłocznego wg PN-M-51151:1987 o wielkości zgodnej z wielkościami nasady klucza do łączników wg PN-M-51014:1953.

Wokół każdego zaworu musi zostać zachowana wolna przestrzeń manewrowa w kształcie walca o promieniu 0,2 m. i długości ( w przód od osi wylotu) 0,3 m. Na drzwiczkach powinno być wymalowane oznaczenie w formie litery H w kole, zgodnie z normą PN-EN671-1:2002. Instalację p.poż. projektuje się z rur stalowych ocynkowanych, przeznaczonych do stosowania w tego typu instalacjach. Zaraz za zestawem wodomierzowym na instalacji wodociągowej przeznaczonej do celów socjalno-bytowych zabudować zawór pierwszeństwa, odcinający instalację bytowo gospodarczą w wypadku braku ciśnienia. Wszystkie dobrane urządzenia muszą odpowiadać aktualnie obowiązującym normom oraz posiadać niezbędne aprobaty techniczne.

Kanalizacja sanitarna (wewnątrz budynku)

–bez zmian

Zgodnie z zakresem oraz ustaleniami z Inwestorem, niniejszy projekt obejmuje wykonanie wewnętrznej instalacji kanalizacji sanitarnej dla wszystkich projektowanych urządzeń zlokalizowanych w budynku. Instalacja kanalizacyjna powinna zapewniać stałe odprowadzenie ścieków. Instalacja wewnątrz budynku winna być wykonana z rur i kształtek PVC systemu niskoszumowego. Przewody układać zgodnie z częścią rysunkową. Piony prowadzić w bruzdach ściennych lub po ścianach w zabudowach stosując odpowiednie uchwyty mocujące wyposażone we wkładkę tłumiącą drgania. Dopuszcza się stosowanie zabudowy w postaci płyt gipsowo-kartonowych. W piwnicy wykonać studzienkę schładzającą odprowadzającą gorącą wodę z kotłowni. Studzienkę schładzającą połączyć z kotłownią za pomocą przewodów odpornych na działanie wolskich temperatur. Przy przejściach przez

przegrody budowlane należy stosować tuleje ochronne o średnicy wewnętrznej większej o min 50mm od średnicy pionu i długości większej o 100mm od grubości przegrody. Przestrzeń pomiędzy przewodem a tuleją należy wypełnić szczeliwem umożliwiającym swobodne przemieszczanie się przewodu, a w przypadku przejść przez przegrody oddzielenia pożarowego, elastyczną izolacją do zabezpieczania przepustów instalacyjnych. Piony wyprowadzić ponad dach budynku i zakończyć rurami wywiewnymi Ø110 typu HT lub innymi o równoważnych parametrach.

Dopuszcza się wentylowanie pionów przez zastosowanie napowietrzających zaworów, przy czym najdalej położony pion w kanalizacji oraz co piąty z pozostałych powinien być w takim przypadku zakończony wywiewką. Zawory napowietrzające winny być zaizolowane w celu zabezpieczenia przed przemarzaniem. Zabrania się zabudowywać zawory napowietrzające szczelnymi obudowami. Aby zapobiec odkształcaniu się rur pod wpływem temperatury i umożliwić kompensowanie wydłużeń, piony powinno się prawidłowo zamocować:

Na poziomie stropu –„na sztywno”

Między stropami- za pomocą obejm w odstępach mniej więcej 1m, w sposób umożliwiający przesuwanie się rury wewnątrz obejmy.

W dolnej części pionów, na najniższej kondygnacji zamontować czyszczaki, w taki sposób aby był zapewniony do nich dostęp. Zaleca się aby czyszczaki umieszczone były około 30cm (max90cm) nad posadzką. Dopuszcza się zapewnienie dostępu do rewizji zamontowanych na pionach poprzez drzwiczki stalowe. Piony wyprowadzenia pod dach prowadzić w izolacji dachu, zaleca się ich dodatkową izolację termiczną.

Rurociągi układać ze spadkiem minimalnym wynoszącym 1,5-2% chyba że pokazano inaczej. Projektuje się podejścia pod przybory sanitarne o następujących parametrach:

Dla przypadków gdzie odległość od pionu L<3m – Ø50 Dla przypadków gdzie odległość od pionu L>3m – Ø75 Podejścia pod miski ustępowe - Ø110

W przypadku podejść długości powyżej 5m zaleca się dodatkowe napowietrzanie poprzez zawory napowietrzające

Piony oraz przewody przebiegające w sufitach podwieszanych, pod lekkimi ściankami z płyty gipsowo kartonowej lub bezpośrednio na zewnętrznej stronie ściany należy zaizolować akustycznie. Izolacja musi być w wykonaniu nie rozprzestrzeniającym ognia, minimum klasy „B”. Przewody mocować i łączyć ze sobą zgodnie z kartą katalogową producenta bezwzględnie jej przestrzegając.

Przewody odprowadzające skropliny z klimatyzacji prowadzić pod stropem –w przestrzeni sufitu podwieszanego lub wzdłuż ścian i łączyć z przewodem odprowadzającym ścieki ze zlewozmywaków, umywalek (przed syfonem) lub bezpośrednio do pionów kanalizacyjnych. Przy bezpośrednim włączeniu do pionu kanalizacyjnego zastosować syfon. Przewody prowadzić z min. spadkami 1% w kierunku pionu. Instalacja odprowadzenia skroplin wykonana będzie z przewodów PVC lub PP Fusiotherm firmy Aquatherm lub równoważne.

Ścieki odprowadzane będą do szczelnego zbiornika na nieczystości płynne. Ze względu na różnice poziomów, pomiędzy budnikiem a szambem zabudować w studni kanalizacyjnej przepompownie podnoszącą ścieki na dogodny poziom.

Kanalizacja sanitarna (na zewnątrz budynku)

Ścieki odprowadzane będą do szczelnego zbiornika na nieczystości płynne. Ze względu na różnice poziomów, pomiędzy budnikiem a szambem zabudować w studni

kanalizacyjnej przepompownie podnoszącą ścieki na dogodny poziom –lokalizacja wg zagospodarowania terenu. Przewody instalacji kanalizacyjnej na zewnątrz budynku wykonane będą z rur PVC-U SN8 (fi160) łączonych na uszczelkę gumową typu wargowego. W przypadku załamania przykanalika stosować studnie rewizyjne tworzywowe o średnicy min. 425. Studnie wyposażyć we włazy żeliwne klasy D400 w terenach przeznaczonych dla ruchu kołowego lub włazy klasy B125 w terenach przeznaczonych dla ruchu pieszych. Przewody układać z min. spadkiem 1,5-3,0% w kierunku odbiornika na głębokości przykrycia min.1,2m. Przejścia pod ławami fundamentowymi wykonać w stalowych rurach ochronnych DN250 lub za pomocą specjalnych łańcuchów uszczelniających. Przejścia muszą być wykonane jako szczelne. Wszystkie typy studni posadowić na podbudowie z piasku o uziarnieniu 0-2 mm, grubości 20 cm i średnicy podanej w części rysunkowej zagęszczonej do 97%

zmodyfikowanej wartości Proctora. Studnie zwieńczyć włazami kanałowymi z żeliwa sferoidalnego, z korpusem przystosowanym do kotwienia w podłożu z wkładką tłumiącą (chyba że pokazano inaczej), zawiasem i systemem zabezpieczającym (rygle). Zasypkę wokół studzienki należy zagęścić warstwami o grubości do 30cm do minimum 97% zmodyfikowanej wartości Proctora. Zasypka nie może zawierać kamieni ani innych zanieczyszczeń stałych i ostrych. Wszystkie połączenia studni z rurami przewodowymi wykonać jako szczelne za pomocą uszczelek zintegrowanych lub wkładek in situ. Zaleca się przy ręcznym wykonywaniu wykopu pozostawienie na dnie warstwy gruntu o grubości 5-10cm powyżej projektowanej rzędnej dna wykopu oraz 20cm przy mechanicznym wykonywaniu a następnie pogłębienie ręczne do projektowanej rzędnej i odpowiednie wyprofilowanie. Przy korekcie spadku stosować żwir lub chudy beton. Na dnie wykopu należy wykonać podsypkę z piasku o uziarnieniu 0-2mm grubości min 10cm. Dopuszcza się stosowanie gruntu rodzimego jako podłoże pod rurociąg jeżeli jest to grunt sypki, suchy oraz nie zawiera ziaren większych od 20mm. Do wykonania obsypki należy stosować piasek o uziarnieniu 0- 2mm. Obsypka powinna być zagęszczona do min. 85% zmodyfikowanej metody Proctora. Należy ją wykonywać warstwami o grubości 0,1-0,3m zagęszczając jednocześnie po obu stronach przewodu w celu uniknięcia niepożądanego przemieszczania się rurociągu. Do zasypki przystąpić po wykonaniu pełnej obsypki.

Należy obowiązkowo usunąć ewentualne porozrzucane kamienie oraz bryły ziemi.

Zasypkę wykonywać warstwami z zagęszczeniem co 20cm. Wykop należy zabezpieczyć. Przy zagłębieniu przewodu na głębokość mniejszą niż 1,2m należy dodatkowo zabezpieczyć go przed przemarzaniem poprzez wykonanie nadsypki i zasypki z keramzytu lub poprzez wykorzystanie otulin styropianowych. Podsypkę wykonać zgodnie ze schematem załączonym w części rysunkowej.

Zbiornik szczelny na nieczystości ciekłe

–bez zmian

W związku z brakiem możliwości podłączenia do sieci sanitarnej zaprojektowano żelbetowy zbiornik na nieczystości ciekłe dla gromadzenia ścieków sanitarnych o pojemności 10m3. Dostęp do wnętrza poprzez otwór włazowy fi60cm z włazem żeliwnym. Projekt sporządzono przy założeniu, że poziom wód gruntowych znajduje się poniżej poziomu posadowienia, oraz dopuszczalne naprężenia gruntu w poziomie posadowienia wynosi 0,15 MPa. W przypadku stwierdzenia występowania wód gruntowych powyżej poziomu posadowienia zbiornik należy zabezpieczyć preparatami hydro izolacyjnymi uniemożliwiającymi penetracje wód gruntowych do wnętrza zbiornika zgodnie z opisem na rysunkach. Wszelkie połączenia należy uszczelnić preparatami na bazie betonu ekspansywnego wodoszczelnego lub

bentonitu. Zbiornik posadowić poniżej poziomu terenu tak, żeby jego górna część znajdowała się min. 100 cm poniżej poziomu terenu. Zbiornik jest urządzeniem szczelnym przeznaczeniem pod całkowite zakopanie pod ziemią, a elementami widocznymi ponad terenem jest właz oraz wywietrznik. Zbiornik posiada wywietrznik grawitacyjny Ø100 mm wyprowadzony 50 cm ponad właz.

Materiał wykonania

Zbiornik wykonać z płyt żelbetowych grubości 20cm oraz dodatkowo zamontować stopnie złazowe w rozstawie co 35cm. Zbiornik posadowić na podbudowie z chudego betonu (B10) gr. 10cm. Przed wykonaniem zbiornika dokładnie zlokalizować otwór o średnicy fi160cm w który należy wprowadzić rurę PVC –zgodnie z zagospodarowaniem terenu. Otwór włazowy wykonać z betonowych kręgów fi80.

Izolacja przeciwwilgociowa i zabezpieczenie antykorozyjne

Zbiornik należy wykonać jako szczelny, poprzez odpowiednie zagęszczenie betonu, dodatek hydrobetu oraz właściwą pielęgnację. Wszystkie powierzchnie zewnętrzne i wewnętrzne pokryć 2x hydroizlacją oraz lepikiem asfaltowym na gorąco. Przed wykonaniem izolacji i obsypaniem zbiornika należy przeprowadzić próbę szczelności zbiornika, w przypadku pozytywnej próby wykonać izolację zewnętrzną i wewnętrzną oraz przystąpić do obsypania zbiornika. Po zamontowaniu zbiornika przestrzeń pomiędzy wykopem a zbiornikiem wypełniać warstwami 30 cm piaskiem stabilizowanym cementem (50 kg/m3) z równoczesnym ubiciem. Podczas zasypywania wypełniać zbiornik wodą systematycznie utrzymując na jednym poziomie wodę w zbiorniku i zasypywany grunt. Zbiornik użytkować po okresie 2 tygodni od montażu.

Eksloatacja

Opróżnianie będzie się odbywać za pomocą wozu asenizacyjnego. Cykl opróżniania uzależniony będzie od okresu napełniania. Naprawę i czyszczenie zbiornika powinno wykonywać co najmniej dwóch pracowników przeszkolonych w zakresie BHP. po jego opróżnieniu opłukaniu i dokładnym wywietrzeniu. Zabrania się wchodzenia do zbiornika z otwartym ogniem oraz lampami elektrycznymi o napięciu pow. 24 V.

Zbiornik zostanie połączony z odpływem w budynku przewodem kanalizacyjnym DN160.

Instalacja gazowa

–bez zmian

Zasilanie paliwem gazowym odbywać się będzie z miejskiej sieci gazowej –przyłącz wg odrębnego postępowania administracyjnego. Układ redukcyjno-pomiarowy – projektowany, zlokalizowany na ścianie zewnętrznej budynku.

Projektowana wewnętrzna instalacja gazowa doprowadzać będzie gaz do następujących przyborów gazowych:

-3x kocioł gazowy kondensacyjny z zamkniętą komorą spalania, wiszący o mocy 85, 85 oraz 90 [kw] każdy –łącznie 260 [kW]

Dokładną lokalizację przyborów pokazano w części rysunkowej.

Dopływ powietrza niezbędnego do prawidłowego działania piecy gazowych zapewniono poprzez przewód wentylacji nawiewnej, tzw. „zetkę”, o wymiarach 30 x 40 cm (Fn = 1200 cm²), otwór wlotowy powietrza do kanału powinien być umieszczony na wysokości około 2 m

nad poziomem terenu, zaś kratka nawiewna na wysokości 0,3 m nad posadzką pomieszczenia.

Wewnętrzna instalacja gazowa składać się będzie z odcinków wykonanych za pomocą rur stalowych bez szwu wg PN-80/H-74219 łączonych za pomocą spawania. Rury i kształtki wykonane ze stali powinny odpowiadać wymaganiom zawartym w normie PN-EN 10208- 1:2011. Rury i kształtki użyte do budowy gazociągu muszą posiadać odpowiednie oznakowanie i zawierać pełną informację o producencie.

Na elewacji budynku, umieścić skrzynkę gazową z zamontowanym w niej zestawem redukcyjno-pomiarowym (przyłącz gazowy wg odrębnego postępowania administracyjnego).

W przypadku łączenia rur stalowych poprzez spawania elektryczne stosować się do wymagań normy PN-EN 12732:2004. Przewody prowadzić natynkowo możliwie blisko stropu, w odległości 10-15cm od ściany. Dopuszcza się prowadzenie przewodów na kondygnacjach naziemnych w bruździe ściennej pod łatwo usuwalną masą tynkarską.

Przewody można zakryć jedynie po wykonaniu próby szczelności instalacji. Przewody prowadzić z zachowaniem minimalnych odległości od innych przewodów. Dopuszcza się prowadzenie przewodów gazowych po zewnętrznej stronie ściany budynku w warstwie izolacji termicznej. Poziome odcinki instalacji gazowych powinny być usytuowane w odległości co najmniej 10 cm powyżej innych przewodów instalacyjnych, a krzyżujące się z innymi przewodami instalacyjnymi powinny być od nich oddalone co najmniej o 2 cm.

Przewody układać ze spadkiem 1% w kierunku punktów odbioru paliwa gazowego.

Przewody mocować za pomocą metalowych uchwytów z gumowymi przekładkami w odległościach nie większych niż 1,5m. Ilość i rodzaj przyborów gazowych winny być zgodne z wydanymi warunkami technicznymi. Na zasilaniu gazem przyborów gazowych wymagany jest zawór gazowy kulowy w widocznym i łatwo dostępnym miejscu. Przybory gazowe winny być połączone z instalacją na stałe. Dopuszcza się połączenie przyborów z instalacją gazową za pomocą elastycznych przewodów gazowych w osłonie z PVC. Bezpośrednio przy kotłach gazowych wykonać tzw. „bufor gazowy” z rury stalowej o długości L=1,7m oraz średnicy DN150. Będzie on pełnił funkcję akumulacyjną, która umożliwi pracę instalacji bez zakłóceń. Przy przejściu przewodów przez przegrody budowlane zastosować tuleje ochronne o średnicy wewnętrznej większej o min. 30 mm od średnicy zewnętrznej przewodu gazowego. Przestrzeń pomiędzy przewodem a tuleją należy wypełnić szczeliwem umożliwiającym swobodne przesuwanie się przewodu. Zaleca się dodatkowe zastosowanie płóz dystansowych. Wszystkie pomieszczenia, w których zostaną zainstalowane odbiorniki gazowe muszą posiadać sprawnie działającą wentylację wyprowadzona ponad dach budynku. Wlot do wentylacji zlokalizować możliwie blisko stropu. Do odprowadzenia spalin z projektowanego kotła gazowego należy wykorzystać przewody spalinowe wykonane ze stali nierdzewnej lub koncentryczne przewody spalinowo powietrzne (w przypadku wykonania przewodów koncentrycznych nie jest konieczne wykonywanie wentylacji nawiewnej) .

Po wykonaniu instalacji gazowej należy ją poddać próbie szczelności. Próbę szczelności należy przeprowadzić przy użyciu powietrza lub innego gazu obojętnego o ciśnieniu 50 kPa po uprzednim odcięciu instalacji gazowej przy palnikowej (ścieżki gazowej palnika). Próba szczelności polega na napełnieniu instalacji sprężonym powietrzem i obserwacji wskazań manometru przy ustabilizowanej temperaturze i wskazaniach gazomierza. Jeżeli manometr nie wykaże w ciągu 30 min. spadku ciśnienia, próbę można uznać za pozytywną. Do przeprowadzenia próby należy użyć manometru rtęciowego. Z każdego badania należy sporządzić protokół. Przed wykonaniem próby szczelności przewody muszą być oczyszczony od wewnątrz poprzez przedmuchanie sprężonym powietrzem oraz poddane kontroli jakości złączy spawanych i zgrzewanych.

W celu zabezpieczenia pomieszczeń w obiekcie zaprojektowano „Aktywny system bezpieczeństwa instalacji gazowej” powodujący przy wystąpieniu nieszczelności gazu natychmiastowe jego odcięcie od instalacji wewnętrznej poprzez zamknięcie zaworu szybkozamykającego. Przewiduje się montaż detektoru gazu DEX umieszczonego w kotłowni. Na system dodatkowo składają się moduł alarmowy sterujący zaworem, np.

GAZEX MD-2.Z, sygnalizacja akustyczno-optyczna oraz zawór szybkozamykający

MAG-3 lub równoważne. Zawór odcinający MAG z siłownikiem należy zabudować w skrzynce na zewnątrz budynku wraz z dodatkowym kurkiem odcinającym. Sygnalizację dźwiękowo-optyczną usytuować w łatwo dostępnym miejscu nad drzwiami kotłowni od strony klatki schodowej.

Próba szczelności oraz sprawdzenie instalacji gazowej

Zgodnie z Rozporządzeniem Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 16 sierpnia 1999r w sprawie warunków technicznych użytkowania budynków mieszkalnych rozdz. 13 w projektowanej instalacji przed przekazaniem jej do użytkowania należy przeprowadzić główną próbę szczelności. Próbę szczelności przeprowadzić zgodnie z w/w rozporządzeniem oraz zgodnie z PN-92/M-34503.

Sprawdzenie instlacji należy dokonać w obecności dostawcy gazu. Po sprawdzeniu instalacji należy spisać protokół stanowiący podstawę do podłączenia instalacji gazowej zewnętrznej. Kontrolę szczelności przeprowadza się na ciśnienie co najmniej 0,05 [MPa] przez minimum 30 min. Próba zostaje uznana za pozytywną gdy ciśnienie w założonym czasie nie spadnie. spawanych i zgrzewanych.

Po przeprowadzeniu próby szczelności rurociągi należy zabezpieczyć przed korozja, rurociągi należy oczyścić ręcznie szczotkami do uzyskania powierzchni metalicznej i pomalować farbą antykorozyjną, a odcinki prowadzone po wierzchu ścian dodatkowo pomalować emalią. Odcinki stalowe prowadzone podziemnie (jeżeli fabrycznie nie zostały wyposażone w zabezpieczenia antykorozyjnie) należy zabezpieczyć przed korozją, np. za pomocą specjalistycznych taśm izolacyjnych i butylomastiku zgodnie z zaleceniami normy PN-EN 12068:2002P. Izolacja wykonana taśmami PE musi być izolacją wykonaną w klasie dokładności B, np. mogą to być taśmy firmy POLYKEN 989-20/956-20. Wyżej wymieniony sposób zabezpieczenia antykorozyjnego dotyczy wszystkich odcinków gazociągu prowadzonych podziemnie oraz pionowych przewodów do wysokości 50 cm nad poziomem terenu. W odległości min. 1,5 m przed ścianą budynku oraz zarówno przed jak i za szafką gazową (także w odległości min. 1,5m) należy przejść na rury stalowe czarne bez szwu. Przejście PE/

stal wykonać jako nierozłączne.

Zabezpieczenie antykorozyjne rur

Po pozytywnej próbie szczelności instlacji rury należy zabezpieczyć antykorozyjnie poprzez oczyszczenie oraz pokrycie farbą podkładową a następnie farbą olejną koloru żółtego.

Uwagi końcowe

- Instalacja gazowa powinna być wykonana przez specjalistyczną firmę dającą gwarancję na wykonana pracę,

- Stosować materiały i urządzenia posiadające aktualny certyfikat dopuszczający do stosowania w budownictwie na terenie RP,

- Roboty montażowe przeprowadzać przy odciętej instalacji wewnętrznej na kurku głównym i zabezpieczonym przed manipulacją przez osoby trzecie,

- W trakcie realizacji przestrzegać przepisów bhp i ppoż,

- Po wykonaniu prób szczelności i przed przystąpieniem do użytkowania instalację należy odpowietrzyć przy użyciu mierników stężenia gazu lub przy użyciu wiader z wodą mydlaną.

Instalacja klimatyzacji

–bez zmian

PARAMETRY OBLICZENIOWE Powietrze zewnętrzne:

Lato - temperatura zew. 30 °C; wilgotność względna 45 % Zima – temperatura zew. -20 °C; wilgotność względna 100 % Powietrze wewnętrzne:

Lato - temperatura wew. +24 +/- 2 °C, wilgotność wynikowa Zima – temperatura wew. +20 +/- 1 °C; wilgotność wynikowa OPIS SYSTEMU

Projektuje się instalację utrzymania komfortu w za pomocą urządzeń opartych na bazie układów „pompa ciepła”– system MULTI SPLIT. Urządzenia zostały dobrane uwzględniając zakładane zyski ciepła w pomieszczeniach. Jako urządzenia wewnętrzne zastosowano klimatyzatory ścienne, podsufitowe oraz kasetonowe.

Proces chłodzenia powietrza w okresie lata będzie realizowany za pomocą systemu klimatyzacji typu Multisplit. W okresie przejściowym istnieje możliwość dogrzewania pomieszczeń przy pomocy systemu. Instalacja chłodnicza będzie wykonana z rur miedzianych do zastosowania w chłodnictwie, prowadzona w stropie podwieszonym i bruzdach ściennych od jednostek wewnętrznych systemu klimatyzacji do agregatów zlokalizowanych na dachu. Instalacje klimatyzacyjne montować zgodnie z załączonymi rysunkami. Instalacje chłodnicze klimatyzatorów prowadzić jak najkrótszą trasą. Instalację wykonać z rur miedzianych o średnicach podanych na rzutach i schematach. Rurociągi chłodnicze izolować. Prowadzenie rurociągów winno być zgodne z wymogami techniki chłodniczej [spadki, zasyfonowania itp.]

Wewnętrzne - ścienne jednostki klimatyzacyjne obsługiwane będą za pomocą bezprzewodowych pilotów zdalnego sterowania oraz ściennych sterowników.

IZOLACJA INSTALACJA CHŁODNICZA

Przewody i armaturę izolować zimnochronnie z warstwą zewnętrzną paroszczelną izolacją. Zalecana minimalna grubość materiału izolacyjnego (mm)

mm (cal) mm

Przewód chłodniczy - zewnętrzna średnica mm (cale)

6,35 (1/4") 8 9,52 (3/8") 9 12,7 (1/2") 10 15,88 (5/8") 10 19,05 (3/4") 10 22,22 (7/8") 11 28,58 (1 1/8") 11 34,92 (1 3/8") 11 41,27 (1 5/8") 12 INSTALACJA KANALIZACJI SKROPLIN

Jednostki wewnętrzne klimatyzacji będą wyposażone w pompki skroplin, skropliny będą odprowadzone do instalacji kanalizacyjnej po przez rurociągi z rur PVC-U a następnie do pionów i kanalizacji pod posadzkowej wykonanej z rur PP, przed włączeniem instalacji skroplin do instalacji kanalizacji będą zamontowane syfony z blokadą przeciw zapachową. Prowadzenie instalacji i lokalizacja syfonów z blokadą przeciw zapachowych zgodnie z rzutami instalacji skroplin.

WYTYCZNE BUDOWLANE

Przewiduje się wykonanie następujących prac w zakresie branży budowlanej:

- wykonać przebicia dla instalacji klimatyzacji w stropach i ścianach oraz dachu - przygotować konstrukcje wsporcze pod urządzenia klimatyzacyjne na dachu WYTYCZNE ELEKTRYCZNE

Przewiduje się wykonanie następujących prac w zakresie instalacji elektrycznych:

- możliwość podłączenia do instalacji elektrycznej urządzeń klimatyzacyjnych wg zestawienia zapotrzebowania energii elektrycznej

- dla urządzeń klimatyzacyjnych w zakresie branży elektrycznej jest doprowadzenie zasilania

- uziemienie urządzeń klimatyzacyjnych WYTYCZNE EKSPLOATACJI OGÓLNEJ

Celem uzyskania założonych parametrów pracy instalacji klimatyzacyjnej , konieczna jest prawidłowa eksploatacja polegająca na utrzymaniu urządzeń w stanie zapewniającym gotowość do pracy oraz ciągłość uzyskiwania maksymalnych wskaźników. Instalacja przystosowana jest do zdalnego uruchomienia i zatrzymania urządzeń sygnalizowanego odpowiednimi wskaźnikami . Instalacje winni obsługiwać pracownicy odpowiednio przeszkoleni i upoważnieni przez kierownictwo – obsługa winna być zgodna z DTR poszczególnych urządzeń .

Konserwacja

Aby utrzymać wysoką efektywność urządzeń, wydłużać żywotność podzespołów oraz zminimalizować ryzyko wystąpienia awarii należy prowadzić czynności konserwacyjne przez autoryzowany serwis. Przed przystąpieniem do kontroli należy zweryfikować poniższe:

• na początku linii zasilania elektrycznego zamontowany jest wyłącznik odcinający

• wyłącznik na linii zasilającej urządzenie jest rozwarty, zablokowany i zabezpieczony przed nieumyślnym przypadkowym włączeniem w trakcie prac

• instalacja nie jest pod napięciem Częstotliwość przeglądów

Przeglądy należy przeprowadzać co 6 miesięcy pracy urządzenia. Częstość przeglądów zależy jednak od sposobu użytkowania. W przypadku ciężkich warunków pracy zaleca się skrócić odstępy między przeglądami. Urządzenia powinny posiadać dziennik eksploatacyjny do notowania przeprowadzonych czynności serwisowych.

Umożliwi to jest stwierdzenie, jakie i kiedy czynności były wykonywane i ułatwi diagnozę usterki. Zapisy w dzienniku to data, typ czynności opis czynności.

UWAGI

Wskazane znaki towarowe, patenty lub pochodzenie stosowanych materiałów i urządzeń ma na celu określenie jakości, a nie wyeliminowanie konkurencji. Dlatego we wszystkich przypadkach jest to jedynie bazą odniesienia i dopuszcza się zastosowanie równoważnych materiałów i urządzeń.

Instalacja C.O.

–bez zmian

Nową instalację centralnego ogrzewania projektuje się jako dwururową o parametrach wody grzewczej 80/60 ºC. Instalacja wykonana będzie z rur polipropylenowych system KAN-THERM PP przystosowanych do instalacji grzewczych lub równoważnych oraz z rur PEX/AL./PE-X lub PE-RT/AL.PE-RT

przystosowanych do systemów grzewczych (podejścia pod grzejniki). W kotłowni rury będą wykonane ze stali -system KANtherm STEEL lub równoważne. Źródłem ciepła dla projektowanej instalacji będzie kaskada trzech kotłów gazowych o łącznej mocy 260 [kW] (kocioł 85kW, 85kW, 90kW). Komplet urządzeń powinien zawierać wszystkie niezbędne elementy kotłowni, między innymi: naczynie przeponowe, pompę obiegową, zawór bezpieczeństwa, zawór nadmiarowo-upustowy, podstawowy regulator temperatury, zawór trójdrogowy, regulator temperatury c.w.u., oraz wbudowane elementy zabezpieczające: czujnik ciągu kominowego, czujnik podgrzewu, kontrolę obecności płomienia, zabezpieczenie przed brakiem wody w kotle. Przewody rozprowadzać zgodnie z częścią rysunkową w bruzdach ściennych, w podłodze lub w przestrzeni sufitu podwieszanego a w kotłowni napowietrznie.

Zaprojektowano system rozprowadzania rur jako rozdzielaczowy. Rozdzielacze zamontować w podtynkowych szafkach (rozmieszczenie zgodnie z częścią rysunkową). Regulacja temperatury w pomieszczeniach odbywać się będzie za pomocą zaworów termostatycznych oraz sterownika będącego na wyposażeniu kotła. We wszystkich pomieszczeniach przewiduje się montaż grzejników płytowych –dolnozasilanych typu PURMO CV lub równoważne. Każdy grzejnik wyposażyć w zestaw przyłączeniowy do grzejników dolno zasilanych z funkcją odcięcia i opróżniania. Moce oraz wymiary dobranych grzejników zgodnie z częścią rysunkową. Każdy z grzejników należy wyposażyć w automatyczny bądź ręczny odpowietrznik, zawór oraz głowice termostatyczną. Grzejniki oraz głowice termostatyczne projektuje się w kolorze białym, grzejniki umiejscowić zgodnie z rysunkiem, odległość dolnej krawędzi grzejnika od poziomu posadzki minimum 15 cm. Projektowane grzejniki dobrano w zależności od wielkości strat ciepła, jakie dane pomieszczenie posiada oraz przy uwzględnieniu parametrów pracy instalacji [80/60].

Grzejnik montować w pozycji poziomej, zgodnie z zaleceniami producenta. Przyłącza pod urządzenia powinny być wykonane w sposób niepowodujący naprężeń, w najwyższym punkcie zapewnić odpowietrzenie instalacji.

Odpowietrzenie instalacji nastąpi poprzez odpowietrzniki przy każdym grzejniku.

Dodatkowo montaż odpowietrzników należy zapewnić w najwyższych punktach instalacji (tj. na głównych pionach zgodnie z częścią rysunkową). Zaleca się stosowanie automatycznych odpowietrzników firmy AFRISO lub równoważnych. Na głównych pionach instalacji c.o. montować zawory odcinające oraz zawory równoważące STAD. Zawory umieścić w podtynkowych szafkach na pionowej przegrodzie budowlanej. Zabezpieczenie układu przed nadmiernym wzrostem ciśnienia będzie realizowane poprzez montaż naczynia REFLEX NG (pojemność naczynia nie powinna być mniejsza jak 250 [l]) oraz zaworu bezpieczeństwa np. ¾”

[3bar]. Należy wykonać odprowadzenie spustu z zaworów bezpieczeństwa do najbliższej kratki ściekowej. Instalacja będzie podzielona na 4 niezależne obiegi grzewcze poprzez rozdzielacz główny rurowy który należy zamontować w pomieszczeniu kotłowni:

I obieg – obsługiwał będzie instalację grzejnikową dla całego obiektu II obieg – obsługiwał będzie nagrzewnice w centrali wentylacyjnej I III obieg – obsługiwał będzie nagrzewnice w centrali wentylacyjnej II IV obieg –obsługiwał będzie zasobnik c.w.u.

Każdy z obiegów wyposażyć w pompy obiegowe elektronicznie sterowane.

Odcinki instalacji należy montować do ścian za pomocą uchwytów o rozstawie normatywnym wynoszącym 0,5m dla odcinków poziomych i 1m dla odcinków

pionowych. Jako uchwyty montażowe dla przewodów odsuniętych od ścian do 50 mm dopuszcza się stosowanie obejm skręcanych. Natomiast dla przewodów odsuniętych od ścian o więcej niż 50 mm należy stosować obejmy skręcane montowane do stalowych wsporników zaopatrzonych w szyny montażowe. Należy pamiętać o odpowiednim rozmieszczeniu punktów stałych i podpór przesuwnych mając na uwadze wystąpienie wydłużeń cieplnych, tak aby zapewnić rurociągom możliwość swobodnego przesuwu osiowego z jednoczesnym zapewnieniem przenoszenia obciążeń. Przewody poziome układać ze spadkiem umożliwiającym odwodnienie instalacji. Rury mocować i łączyć ze sobą zgodnie z kartą katalogową producenta bezwzględnie jej przestrzegając. Przy przejściu przez przegrody budowlane, rury powinny być osadzone w tulejach ochronnych z rur z tworzyw sztucznych. Nie dopuszczalne jest stosowanie tulei z rur stalowych lub z blachy.

Przestrzeń między tuleją, a rurą powinna być wypełniona materiałem plastycznym nieoddziaływającym na materiał rury. Przy przejściach przewodów przez przegrody wydzielonych stref pożarowych należy zastosować zabezpieczenie w postaci elastycznej izolacji Armaflex Protect o klasie odporności ogniowej odpowiadającej kasie przegrody.

Wszystkie przewody doprowadzające czynnik grzewczy do odbiorników należy zaizolować termicznie w celu zapobieżenia niecelowym oraz nieefektywnym zyskom ciepła jak również w celu zabezpieczenia przed negatywnymi skutkami wydłużeń cieplnych. Grubości izolacji zgodnie z poniższą tabelą:

Lp. Rodzaj przewodu lub komponentu

Minimalna grubość izolacji cieplnej

(materiał 0,035 W/(m · K)¹⁾

1 Średnica wewnętrzna do 22 mm 20 mm

2 Średnica wewnętrzna od 22 do 35 mm 30 mm

3 Średnica wewnętrzna od 35 do 100 mm równa średnicy wewnętrznej rury

4 Średnica wewnętrzna ponad 100 mm 100 mm 5

Przewody i armatura wg poz. 1-4 przechodzące przez ściany lub stropy, skrzyżowania przewodów

1/2 wymagań z poz. 1-4

6

Przewody ogrzewań centralnych wg poz. 1 - 4, ułożone w komponentach budowlanych między ogrzewanymi pomieszczeniami różnych użytkowników

1/2 wymagań z poz. 1-4

7 Przewody wg poz. 6 ułożone w podłodze 6 mm 8 Przewody ogrzewania powietrznego (ułożone

wewnątrz izolacji cieplnej budynku) 40 mm 9 Przewody ogrzewania powietrznego (ułożone

na zewnątrz izolacji cieplnej budynku) ^{80 m}

Podani producenci są przykładowymi służącymi do określenia tzw. standardów jakościowo-estetycznych. Wykonawca może zastosować innych producentów

zamienne rozwiązania pod warunkiem zachowania parametrów technicznych i estetycznych zawartych w projekcie oraz po uzyskaniu pisemnej akceptacji autora niniejszej dokumentacji oraz Inwestora.

Kotłownia zlokalizowana będzie na najwyższej kondygnacji budynku, na poziomie.

Nawiew kotłowni projektuje się jako kanał typu „Z” z blachy ocynkowanej o przekroju 30x40 cm. Minimalna powierzchnia kanału dla kotłowni wynosi 5cm2 na 1 kW mocy (dla projektowanej kotłowni o mocy 260kW kanał ten nie powinien mieć powierzchni mniejszej jak 1300cm2). Kanał wentylacji nawiewnej należy wyprowadzić w pomieszczeniu kotłowni 30cm od poziomu posadzki licząc od dolnej krawędzi kanału.

Po stronie zewnętrznej ściany kanał należy zabezpieczyć osłoną z siatki. Dla zapewnienia instalacji wywiewnej w kotłowni planuje się wykonać wentylację o powierzchni przekroju min. 650cm2. Wentylacja wywiewna winna być zlokalizowana pod stropem kotłowni.

Próba szczelności

Przed zakryciem bruzd i kanałów oraz wykonaniem izolacji cieplnej należy wykonać próbę szczelności instalacji. Próbę szczelności należy wykonać po wykonaniu płukania instalacji, przy temperaturze powietrza wewnętrznego budynku powyżej +5

°C oraz po odpowiednim przygotowaniu instalacji. Przygotowanie to polega na odłączeniu armatury, która może zakłócić próbę (np. zawory bezpieczeństwa) lub ulec uszkodzeniu (np. zawory regulacyjne, czujniki). Odłączone elementy należy zastąpić zaślepkami lub zaworami odcinającymi. Do instalacji powinno się przyłączyć manometr z dokładnością odczytu 0,01 MPa. Przygotowaną do próby instalację należy napełnić wodą i odpowietrzyć. Ciśnienie próbne wynosi 0,2 MPa + najwyższe ciśnienie robocze w instalacji. Ciśnienie to w okresie 30 minut należy dwukrotnie podnosić do pierwotnej wartości co 10 minut. Po dalszych 30 minutach spadek ciśnienia nie może przekraczać 0,06 MPa. W czasie następnych 120 minut spadek ciśnienia nie powinien przekroczyć 0,02 MPa. Dodatkowo w czasie próby należy sprawdzić poprzez obserwację szczelność połączeń. Po odbiorze próby szczelności należy przeprowadzić próbę „na gorąco”, sprawdzając w warunkach roboczych szczelność instalacji oraz prawidłowość i zrównoważenie instalacji.Należy zwrócić szczególną uwagę na jakość wody, którą napełniana będzie instalacja w czasie eksploatacji. Nie dopuszcza się napełnienia lub uzupełnienia instalacji wodą surową z sieci. Zabudowane urządzenia wymagają konserwacji przed rozpoczęciem każdego sezonu grzewczego. W instalacji należy dokonywać okresowych przeglądów i kontroli. Wszystkie czynności przy urządzeniach powinni wykonać uprawnieni i przeszkoleni pracownicy. Urządzenia zainstalowane w pomieszczeniu kotłowni powinny być poddawane przeglądom okresowym wynikającym z ich dokumentacji techniczno ruchowej.

UWAGI KOŃCOWE

Całość robót wykonać zgodnie z "Warunkami Technicznymi Wykonania i Odbioru Robót Budowlano Montażowych" cz. II "Instalacje Sanitarne i Przemysłowe" oraz z

”Warunkami technicznymi wykonania i odbioru instalacji ogrzewczych” wydanymi przez COBRTI INSTAL (zeszyt nr 6).

Należy zwrócić szczególną uwagę na jakość wody, którą napełniana będzie instalacja w czasie eksploatacji. Nie dopuszcza się napełnienia lub uzupełnienia instalacji wodą surową z sieci. Zabudowane urządzenia wymagają konserwacji przed rozpoczęciem każdego sezonu grzewczego. W instalacji należy dokonywać

okresowych przeglądów i kontroli. Wszystkie czynności przy urządzeniach powinni wykonać uprawnieni i przeszkoleni pracownicy. Urządzenia zainstalowane w kotłowni powinny być poddawane przeglądom okresowym wynikającym z ich dokumentacji techniczno ruchowej.

Wszystkie urządzenia i elementy instalacji powinny posiadać aktualną Aprobatę Techniczną ITB, oraz CNBOP. Montaż urządzeń, rozruch i regulację instalacji powinny przeprowadzić specjalistyczne firmy wraz z potwierdzeniem wykonania zgodnie z przepisami i wytycznymi producenta. Wykonawca ma obowiązek przeszkolić wydelegowany personel obiektu w obsłudze zastosowanych urządzeń.

Każde urządzenie powinno posiadać załączoną Dokumentację Techniczno – Ruchową, oraz instrukcję obsługi. Dodatkowo Wykonawca wyposaży pomieszczenie kotłowni w schemat instalacyjny w formie tablicy oraz instrukcję postępowania na wypadek powstania pożaru wraz z wykazem telefonów alarmowych oraz instrukcję eksploatacji kotłowni. Wykonawca jest również zobowiązany do wykonania dokumentacji powykonawczej na wykonane prace. Projektowaną kotłownię należy wyposażyć w sprzęt gaśniczy zgodnie z Rozporządzeniem Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 21 kwietnia 2006 r. w sprawie ochrony przeciwpożarowej budynków, innych obiektów budowlanych i terenów (Dz. U. z dnia 11 maja 2006r.).

Dopuszcza się zamianę urządzeń na inne niż dobrane w projekcie, ale o równoważnych parametrach, tylko za zgodą osób projektujących. Projektant nie ponosi odpowiedzialności za zmiany dokonane przez wykonawcę bez zgody pisemnej osób projektujących.

Instalacja kanalizacji deszczowej -ZMIANA OBLICZENIA

Ilość ścieków deszczowych:

Bilans ilości wód deszczowych sporządzono w oparciu o mapę sytuacyjno- wysokościową (skala 1:500) z wytyczonym zagospodarowaniem terenu projektowanej zabudowy.

Miarodajne natężenie deszczu, qm, dla miejscowości Sosnowiec (wg modelu Błaszczyka):

H = 728 [mm]

c = 5 [lat]

p=20 [%]

t = 15 [min]

qm = 151 [dm3/(s ha)]

Dane:

Powierzchnia dachu hali sportowej: Fd1 = 1512 [m2]

Powierzchnia dachu zielonego : Fd2 = 198 [m2]

RAZEM DACHY: 1710 m2

Powierzchnia odwadnianego terenu utw istn: Ft1 = 500 [m2]

Powierzchnia odwadnianego terenu utw proj.: Ft1 = 207 [m2]

RAZEM TERENY UTW: 707 m2 Wartości współczynników spływu:

Dachy o nachyleniu 15˚: d = 1,0 [-]

Odwodnienie dachu Qdach= d Fd qm;

Qdach1= d Fd qm = 1 0,1710 151 = 25,82 [dm3/s] =1549,3 [dm3/min]

Tereny utwardzone: t = 0,85 [-]

QFt1= t At qm = 0,85 0,0707 151 = 9,07 [dm3/s] =544 [dm3/min]

Całkowity przepływ skierowany do skrzynek rozsączających:

Q=25,82+9,07 [dm3/s] =34,89 [dm3/s] = 2093,4 [dm3/min]

Współrzędne wylotu: X:268299,39; Y:516289,78 ul. Ligonia 3a, Sosnowiec, dz.

nr 1289/2, ob. 0007, Porąbka.

Średnica wylotu kanału: DN250

Rzędna terenu nad miejscem wylotu: 259,09m

Rzędna dna rury przed wlotem do skrzynek: 257,96m Rzędna góry skrzynek: 258,21

Rzędna dołu skrzynek: 257,31

Zwierciadło wód gruntowych: 255,81

PROJEKTOWANE ROZWIĄZANIA

Zaprojektowano układ sieci zewnętrznej instalacji kanalizacji deszczowej z rur PVC-U SN8 o średnicach zgodnie z częścią rysunkową. Wody opadowe z dachu kierowane będą za pomocą systemu rur spustowych do projektowanych studzienek tworzywowych skąd w końcowym etapie trafiały będą do projektowanego układu rozsączającego. Rury spustowe (rynny) wykonać zgodnie z branżą architektoniczną.

Studnie połączeniowe należy wykonać jako tworzywowe z PP fi425 lub PP fi600.

Każdą studnię zwieńczyć włazami D400 lub B125 –w zależności od terenu docelowego w jakim będzie usytuowana. Studnie posadowić na podbudowie z piasku o uziarnieniu 0-2 mm, grubości 20 cm i średnicy podanej w części rysunkowej zagęszczonej do 97% zmodyfikowanej wartości Proctora. Zasypkę wokół studzienki należy zagęścić warstwami o grubości do 30cm do minimum 97% zmodyfikowanej wartości Proctora. Zasypka nie może zawierać kamieni ani innych zanieczyszczeń stałych i ostrych. Rzędna dna studni została podana na profilu podłużnym. Wszystkie połączenia studni z rurami przewodowymi wykonać jako szczelne za pomocą uszczelek zintegrowanych lub wkładek in situ.

Przewody układać ze spadkiem min. 0,5% w kierunku istniejącej sieci, chyba że pokazano inaczej. Zaleca się prowadzenie ich na głębokości poniżej strefy przymarzania gruntu -w przypadku niespełnienia tego warunku należy zastosować dodatkowe ocieplenie w postaci otulin styropianowych bądź obsypki keramzytowej.

Układ zewnętrznej instalacji kanalizacji deszczowej należy zakończyć na skrzynkach rozsączających, zlokalizowanych w pólnocno-wschodniej części działki. Dobrano

skrzynki rozsączające które należy ułożyć w trzech rzędach. Maksymalne zagłębienie dna skrzynek nie może przekroczyć 2,5m (ze względu na panujące warunki gruntowe zaleca się aby skrzynki były układane na głębokości max. 2m).

Dobrano 264 szt. skrzynek o wymiarach 1200x600x300 [mm] układane w trzech rzędach (powierzchnia układanych skrzynek wyniesie około 64m²). Podłączenie do rigoli rozsączających z zewnętrzną instalacją kanalizacji deszczowej należy wykonać poprzez studnie osadnikową. Studnię osadnikową połączyć z górną warstwą skrzynek za pomocą rur PVC-U 250.

Skrzynki łączyć ze sobą oraz z dnem za pomocą zatrzasków. Przy montażu skrzynek należy wykonać wykop o szerokości około 50cm większej niż wynosi wielkość modułów skrzynek. Dno wykopu wyrównać i zagęścić usuwając wystające kamienie.

Skrzynki układać na podsypce żwirowej na której należy ułożyć warstwę geowłókniny -zgodnie z zaleceniami producenta. Całość wyposażyć w wywiewkę wentylacyjną wyprowadzoną w terenie zielonym. Skrzynki zostaną wyniesione ponad istniejący teren i obsypane gruntem rodzimym, warstwę pomiędzy góra skrzynek a rzedną 255,81 przewidzieć do zastąpienia żwirem płukanym, drenarskim. Przed wlotem od skrzynek rozsączających zabudować studnie rozprężną betonową. Ścieki deszczowe z terenów utwardzonych będą zbierane poprzez odwodnienia liniowe. Trasę, średnice oraz spadki przedstawiono w części rysunkowej. Instalacja wykonana będzie z rur tworzywowych, kielichowych PVC-U ze ścianką litą jednorodną klasy S (SDR34 i sztywności obwodowej SN8).

Charakterystyka dobranych skrzynek:

Materiał Polipropylen PP-B pierwotny

Wymiary (dł. x szer. x wys.) 1200 x 600 x 300 mm

Ilość otworów 8 szt.

Średnice otworów

- ściana górna:

110, 125, 160, 200 mm - ściany boczne:

110, 125, 160, 200 mm

250 ÷ 500 mm poprzez złączkę

Objętość 216 dm3

Współczynnik pojemności netto 95,5%

Pojemność wodna netto 206 dm3 Średnia powierzchnia otworów > 50%

ROBOTY ZIEMNE

Zaleca się przy ręcznym wykonywaniu wykopu pozostawienie na dnie warstwy gruntu o grubości 5-10cm powyżej projektowanej rzędnej dna wykopu oraz 20cm przy mechanicznym wykonywaniu a następnie pogłębienie ręczne do projektowanej rzędnej i odpowiednie wyprofilowanie. Przy korekcie spadku stosować żwir lub chudy beton. Na dnie wykopu należy wykonać podsypkę z piasku o uziarnieniu 0- 2mm grubości min 10cm. Dopuszcza się stosowanie gruntu rodzimego jako podłoże pod rurociąg jeżeli jest to grunt sypki, suchy oraz nie zawiera ziaren większych od 20mm. Do wykonania obsypki należy stosować piasek o uziarnieniu 0-2mm.

Obsypka powinna być zagęszczona do min. 85% zmodyfikowanej metody Proctora.

Należy ją wykonywać warstwami o grubości 0,1-0,3m zagęszczając jednocześnie po obu stronach przewodu w celu uniknięcia niepożądanego przemieszczania się rurociągu. Do zasypki przystąpić po wykonaniu pełnej obsypki. Należy obowiązkowo usunąć ewentualne porozrzucane kamienie oraz bryły ziemi. Zasypkę wykonywać warstwami z zagęszczeniem co 20cm. Wykop należy zabezpieczyć. Przy zagłębieniu przewodu na głębokość mniejszą niż 1,2m należy dodatkowo zabezpieczyć go przed przemarzaniem poprzez wykonanie nadsypki i zasypki z keramzytu lub wykorzystanie otulin styropianowych. Podsypkę wykonać zgodnie ze schematem załączonym w części rysunkowej.

SKRZYŻOWANIA Z UZBROJENIEM PODZIEMNYM

Skrzyżowania projektowanej kanalizacji deszczowej z istniejącym uzbrojeniem podziemnym zaznaczono na planie sytuacyjnym. Nie wyklucza się istnienia innych nie wskazanych na mapie urządzeń podziemnych nie wskazanych do inwentaryzacji lub o których brak informacji. Przed przystąpieniem do robót, w miejscach skrzyżowań z projektowanym kanałem należy dokładnie zlokalizować sytuacyjnie oraz wysokościowo istniejące uzbrojenia podziemne (poprzez wykonanie wykopów kontrolnych) w przypadku kolizji z uzbrojeniem niezawartym w niniejszym opracowaniu należy powiadomić projektanta i uzgodnić sposób rozwiązania. W pobliżu istniejącego uzbrojenia terenu prace ziemne prowadzić ręcznie pod nadzorem ich właścicieli. Należy zachować szczególną ostrożność przy wykonywaniu studzienek lub przewodów kanalizacji deszczowej w pobliżu istniejącej sieci kanalizacji deszczowej i sanitarnej (tak aby nie zaburzyć spadku istniejącej sieci) a także w pobliżu słupów i innych obiektów naziemnych (tak aby nie zaburzyć stateczności danego elementu.) Pod rurą ochronną należy zastosować jako wzmocnienie płyty chodnikowe. W przypadku gdy projektowany przewód kanalizacyjny znajdzie się nad rurą osłonową, płyty chodnikowe zastosować również pod przewodem projektowanej kanalizacji. Teren pod płytami chodnikowymi zagęścić do 95% zmodyfikowanej wartości PROCTORA. Długość rury ochronnej winna być większa o min. 60 cm od szerokości wykopu, chyba że pokazano inaczej. Jako rury ochronne należy stosować rury stalowe dwudzielne lub rury wykonane z HDPE, chyba że pokazano inaczej. Należy pamiętać o stosowaniu płóz dystansowych w celu zachowania współosiowości przewodu osłanianego i rury osłonowej i manszetów ochronnych zakładanych na końce rur ochronnych. Po zakończeniu montażu rur osłonowych zasypkę istniejących przewodów należy uzupełnić warstwą piasku o grubości min 0,2m oraz odbudować ewentualne oznakowanie. Średnice rur ochronnych podano na planie sytuacyjnym oraz profilach podłużnych w przypadku rur ochronnych na przewodach telekomunikacyjnych i elektroenergetycznych należy skorygować ich średnice na budowie kierując się zasadą iż rura ochronna winna być większa o min. dwie dymensje od przewodu osłanianego. W przypadku naruszenia istniejącego uzbrojenia, koszty związane z odszkodowaniem i naprawą ponosi Wykonawca.

Instalacja wentylacji mechanicznej

–bez zmian

Zakłada się wymianę powietrza w obiekcie poprzez wentylacją mechaniczną:

- Węzły sanitarne 50 m3/h – miska ustępowa, 50 m3/h – natrysk, 25 m3/h – pisuar - Temperatura nawiewu lato wynikowa,

- Temperatura nawiewu zima 20°C, - Filtracja na filtrach klasy F5,

W przypadku central wentylacyjnych zlokalizowanych na dachu wyposażyć je w nagrzewnice o parametrach 70/50°C oraz układ przeciw zamarzaniowy. Centrale w wykonaniu zewnętrznym.

PARAMETRY AKUSTYCZNE

Zakłada się następujący dopuszczalny poziom dźwięku– 40dB(A).

PODZIAŁ NA SYSTEMY WENTYLACYJNE

NW1 – system wentylacji nawiewno-wywiewnej obsługujący pomieszczenia socjalne, nagrzewnica wodna

NW2 – system wentylacji nawiewno-wywiewnej – układ do awaryjnego przewietrzania zadaszenia oraz usuwania nadmiaru wilgoci

WC - systemy wciągowe obsługujące toalety KANAŁY WENTYLACYJNE

Przewody wentylacyjne dla systemów wentylacyjnych wykonać z blachy ocynkowanej grubości wynikającej z dymensji kanałów i kształtek i normy PN-B- 03434. Przewody wykonać w klasie szczelności A oraz w klasie instalacji średniociśnieniowej S. Podwieszenia kanałów i urządzeń należy wykonać standardowe z wykorzystaniem typowych akcesoriów wentylacyjnych. Zmiany kierunku i odgałęzienia (w przypadku kanałów o przekroju prostokątnych) wyposażyć w łopatki kierownicze, promień wewnętrzny kształtek musi wynosić co najmniej 100 [mm]. Przewody i kształtki muszą mieć powierzchnię gładką, bez wgnieceń i uszkodzeń powłoki ochronnej. Technologiczne ubytki powłoki ochronnej muszą być zabezpieczone środkami antykorozyjnymi. Należy przewidzieć zabudowę na kanałach wentylacyjnych klap rewizyjnych w celu umożliwienia czyszczenia kanałów.

W przypadku zabudowy na kanałach (lub podłączenia do kanałów) łatwo demontowanych elementów, np. kratek wentylacyjnych, mogą one pełnić rolę otworów rewizyjnych. Wszystkie nawiewniki montowane w sufitach należy podłączać do głównych kanałów przy pomocy przewodów elastycznych o długości nie przekraczającej 1,2 m, izolowanych w przypadku wszystkich nawiewów oraz wywiewów do central z odzyskiem ciepła. Nieizolowane przewody elastyczne mogą być stosowane tylko do instalacji, w których nie przewiduje się odzysku. Grubości blach na kanały należy przyjmować tak, aby przewody poddane działaniu różnicy założonych ciśnień roboczych nie wykazywały słyszalnych odkształceń płaszcza ani widocznych ugięć przewodów między podporami. Dodatkowe wzmocnienia powinny być zapewnione poprzez przetłoczenia na ściankach i profile wzmacniające wspawane z boku. Elementy przejściowe będą miały kąt 150 w celu uniknięcia turbulencji. Przewody wentylacyjne zaizolować termicznie izolacją o grubości 40mm, za pomocą izolacji w płaszczu z folii aluminiowej. Kanały wentylacyjne prowadzone na zewnątrz oraz centrale wentylacyjne należy izolować termicznie izolacją o grubości 80mm w płaszczu z folii aluminiowej. Wszystkie kanały prowadzone na zewnątrz budynku po dachu dodatkowo w osłonie z blachy aluminiowej. Kanały wentylacyjne systemów wywiewnych bez odzysku ciepła prowadzone wewnątrz budynku należy izolować wełną mineralną o grubości 25mm w płaszczu z folii aluminiowej. Izolacje cieplne przewodów powinny mieć szczelne połączenia wzdłużne i poprzeczne, a w przypadku izolacji przeciwwilgociowej powinna być ponadto zachowana, na całej powierzchni izolacji, odpowiednia odporność na

przenikanie wilgoci.

Odległość między podporami lub podwieszeniami powinna być ustalona z uwzględnieniem ich wytrzymałości i wytrzymałości przewodów tak aby ugięcie sieci przewodów nie wpływało na jej szczelność, właściwości aerodynamiczne i nienaruszalność konstrukcji. Zamocowanie przewodów wentylacyjnych powinno być odporne na podwyższoną temperaturę powietrza transportowanego w sieci przewodów, jeśli taka występuje. W przypadkach, gdy jest wymagane, aby urządzenia i elementy w sieci przewodów mogły być zdemontowane lub wymienione, należy zapewnić niezależne ich zamocowanie do konstrukcji budynku. Kanały łączyć ze sobą i mocować do przegród budowlanych zgodnie z karta katalogową producenta, zaleca się zastosowanie zawiesi z amortyzacją oraz prętów gwintowanych. Wloty i wyloty z kanałów wyposażyć w nawiewniki/wywiewniki z przepustnicami oraz regulowanymi kierownicami.

Wlot do kanałów wentylacyjnych zakończonych wentylatorami kanałowymi wyposażyć w kratki wentylacyjne z przepustnicami i regulowanymi kierownicami.

Przewody wentylacyjne prowadzone na zewnątrz budynku zaizolować termicznie oraz okuć płaszczem z blachy aluminiowej. Kanały prowadzone na zewnątrz budynku podwiesić do konstrukcji dachu.

Uzbrojenie instalacji wentylacyjnej

Dla potrzeb instalacji przewidziano zastosowanie w instalacji wentylacyjnej przepustnic regulacyjnych jednopłaszczyznowych.

Wytyczne budowlane

Przewiduje się wykonanie następujących prac w zakresie branży budowlanej:

- wykonać przebicia dla kanałów wentylacyjnych w stropach i ścianach oraz dachu - przewidzieć wykonanie podstaw pod centrale wentylacyjne

- wykonać obudowy dla instalacji wentylacji prowadzonej poza sufitami podwieszanymi oraz przewidzieć rewizje w obudowach w uzgodnieniu z wykonawcą instalacji wentylacji

Należy zapewnić szczelne przejścia kanałów wentylacyjnych przecinających przegrody budowlane. Przebicia przez ściany wykonane dla kanałów wentylacyjnych należy odpowiednio wzmocnić poprzez zastosowanie nadproży.

Wytyczne elektryczne

Przewiduje się wykonanie następujących prac w zakresie instalacji elektrycznych:

- możliwość podłączenia do instalacji elektrycznej urządzeń wentylacyjnych i wentylatorów

- uziemienie urządzeń wentylacyjnych i przewodów went.

Zagadnienia p.poż.

Przy przejściu przewodów przez ściany oddzielenia ppoż. zamontować klapy ppoż.

lub inne zabezpieczenia ppoż. Instalacje wentylacyjne winny być automatycznie wyłączane przy zadziałaniu zabezpieczenia p.poż. (jeżeli obiekt jest wyposażony w taką instalację).

Jako uzupełnienie układu oddymiającego klatkę schodową przewidziano montaż wentylatora napowietrzającego, kompensacyjnego. Wentylator umieszczony na dachu budynku.