Orzecznictwo Wyższej Komisji Dyscyplinarnej

Orzecznictwo Wyższej Komisji

Dyscyplinarnej

Palestra 10/10(106), 86-89

1966

86 O rzecznictw o W y ższej K o m isji D y sc yp lin a rn ej _{N r 10 (105)}

skarżonego d o o b ro n y i przeszedł do ■porządku n a d p o d an iem a d w o k a ta K. o p rzeło żen ie te rm in u ro zp raw y , p o d a­ n ia tego w ogóle nie ro z strz y g n ął, z a ­ kończył w nieobecności jednego z u - stan o w io n y ch obrońców , k tó r y z p rz y ­ czyn o b ie k ty w n y ch n ie m ógł się s ta ­ w ić, p o stę p o w an ie dow odow e, za m k n ą ł p rzew ód, w y słu c h a ł głosów s tro n i w y ­ d a ł w yrok.

W re z u lta c ie doszło do obrazy p r z e ­ pisó w p o stę p o w an ia karn eg o , tj. a rt.

76 § 2 k.p.k. R ew izja a d w o k a ta T a ­ deu sza K. tr a fn ie p o d k reśla , że sk o ro

u sta w o d aw ca w a r t. 76 § 2 k.p.k. p rz e ­ w id u je , iż o skarżony m oże m ieć 3 o- brońców , to w ychodzi z założenia, że czynności każdego z nich m ogą m ieć w p ły w n a w y n ik sp raw y . N aru szen ie n o rm p ra w a procesow ego w om ów io­ n y m z a k re sie p o w oduje konieczność u ch y le n ia zaskarżonego w y ro k u w t r y ­ bie a r t. 383 p k t 3 k.p.k. i p rze k aza n ia sp ra w y do ponow nego rozpoznania, oo czyni zb ęd n y m ro zp o zn aw an ie d a l­ szych z a rz u tó w rew izji.

Z tych p rzy czy n S ąd N ajw yższy o rzek ł ja k w se n ten c ji w yroku.

O l ł Z E r z M C r i ł O M r Ż f Z F i

n r S C V ' ' ( . I V / I I I V F J

O R Z E C Z E N I E i dnia 21 listopada 1964 r.

(W KD 134/64)

Adwokat wyznaczony obrońcą z u- rzędu jedynie wskutek pomyłki sądu powinien się porozumieć z ustanowio­ nym już obrońcą z wyboru. W związ­ ku z tym niepodjęcie przez niego żad­ nych kroków w celu ujawnienia tej pomyłki i nieporozumienie’u ę z obroń­ cą z wyboru jest równoznaczne z pod­ jęciem się obrony bez wiedzy i zgody poprzednio ustanowionego obrońcy.

Z u z a s a d n i e n i a :

W ojew ódzka K o m isja D y scy p lin arn a w X onzeczeniem z d n ia 21.XI.1964 r. w sp ra w ie KD 30/62 w y m ie rz y ła ob­ w inionem u adw . A B k a r ę n a g a n y za Ło, że w g ru d n iu 1960 r. czy też w sty c zn iu 1961 r., b ęd ą c w yznaczany o b ro ń cą z u rz ę d u DE, p o d ją ł się jego o b ro n y m im o za w iad o m ien ia przez o- skarżonego, że m a obrońcę z w y b o ru , przez co skłonił oskarżonego d o b ez­

p o d sta w n ej rezygnacji z u słu g adw . FG.

W złożonym od tego orzeczen ia o d ­ w o łan iu o b w in io n y z a rz u c a o b raz ę

p ra w a procesow ego i b łę d n ą ocenę o - koliczności fa k ty c zn y c h p rz y ję ty c h za do d sta w ę zask arżo n eg o o rzeczenia ora* w nosi o u n ie w in n ien ie go od z a rz u c a ­ nego m u p rze w in ien ia . W u z a sa d n ie ­ n iu o d w ołania o b w iniony podnosi, że z oskarżonym DE ro zm a w iał p o raz p ierw szy w d n iu 14 sty a z n ia 1961 r„ p ism o z a ś c o fa jąc e pełnom ocnictw * ad w o k a to w i F G n o si d a tę 13 sty czn ia 1961 r., że obrońcę z u rzę d u w yznacza i zw a ln ia przew o d n iczący w ydziału, ż* w b re w sta n o w isk u W ojew ódzkiej K o­ m isji D y scy p lin arn ej is tn ia ła sprzecz­ n ość in te re só w dw óch o sk a rż an y c h , k tó ry c h b ro n ił a d w o k a t FG , że a d ­ w o k a t FG n ie dopełnił sw ego o bow iąz­ k u p rz e z niezaw iad o m ien ie są d u o o- b ro n ie z w y b o ru , w reszcie że W oje­ w ódzka K o m isja D y scy p lin arn a b łę d ­ n ie o ce n iła zeznania św . H i po m i­ n ę ła dow ód z zeznań św iadków I, J, K i L.

N r 10 (106) O rzecznictw o W y ts z e j K o m isji D y sc yp lin a rn ej ₈₇

U trz y m u ją c w m ocy za sk a rż o n e o- rzeczenie, W yższa K om isja D yscypli­ n a rn a zw aży ła, ©o n a s tę p u je :

W a k ta c h spraiw y k a rn e j z n a jd u ją się p ism a ad w o k a ta F G sk ie ro w a n e do P ro k u r a tu r y W ojew ódzkiej w Y o ra z d w a pełn o m o cn ictw a p o d p isa n e p rz e z osk arżo n eg o i jego żoną. P o ­ n a d to w p ro to k o le zazn ajo m ien ia p o ­ d e jrz a n e g o BC z m a te ria ła m i śledz­ tw a f ig u ru je w zm ian k a, że obro ń ca „nie sta w ił s ię ”. O bw iniony tw ierd zi, że p rze g lą d a ł a k ta sp raw y , w k tó re j u sta n o w io n y zo stał obrońcą z urzędu. Ś w ia d e k H . zeznał, że po o trzy m an iu w iadom ości od ad w o k a ta FG ojciec j e ­ go n iezw łocznie zaw iad o m ił pisem n ie obw inionego o istn ie n iu obrońcy z w y ­ b o ru . Z eznania te zgodne są z tre śc ią pism : a d w o k a ta F G do oskarżonego — z d n ia 29.XII.1960 r. o raz oskarżonego d o a d w o k a ta FG — z dnia 30.XII.

1960 r.

B iorąc pod uw agę p rz e sła n k i p r z y ­ toczone w u z a sa d n ien iu zaskarżonego o rzeczenia, n ależ y p rz y ją ć , że W oje­ w ó d zk a K o m isja D y scy p lin arn a m iała

w szelkie p o d sta w y do u sta le n ia , że o b w in io n y został p o in fo rm o w a n y o u - sta n o w ien iu o b rońcy z w y b o ru . O ko­ liczność, czy ad w o k a t FG w sposób n a le ż y ty w y k o n y w ał obow iązki ob ro ń ­ cy, oraz fa k t, że o sk arżo n y w o la ł ob ro ­ n ę z u rz ę d u ad w o k a ta AB, n ie m ogły m ieć żadnego w p ły w u n a u sta le n ia K om isji. P om inięcie w ięc dow odów z p rz e słu c h a n ia św iad k ó w I, J , K , ja k o n ie m ogących w p ły n ąć n a tre ść orze­ czenia, było słuszne. R ów nież z e zn a­ n ia św ia d k a L b y ły obojętne d la s p r a ­ w y .

A d w o k at w yznaczony obrońcą z u- rz ę d u je d y n ie n a sk u te k p o m y łk i są ­ d u pow in ien porozum ieć się z u s ta n o ­ w ionym ju ż o b ro ń cą z w y b o ru . W rw ią z k u z ty m niepo d jęcie przez n ie­ go żad n y ch k ro k ó w w ce:u u ja w n ie ­ n ia tej p om yłki i n iep o ro zu m ien ie się z obro ń cą z w y b o ru je s t rów noznacz­ n e z po d jęciem się o b ro n y bez w iedzy

i zgody p o przednio ustanow ionego o brońcy.

O R Z E C Z E N I E z dnia 23 stycznia 1965 r.

(WKD 166/64)

I. Odpowiedzialność kierownika zes­ połu adwokackiego w granicach pra­ widłowego wykonania jego obowiąz­ ków ustalonych w art. 30 ustawy o ustroju adwokatury nie pozostaje w żadnym związku zależności od treści uchwał zgromadzenia członków ze­ społu. Przeciwnie, zarówno z treści art. 30 ustawy o ustroju adwokatury jak i z całokształtu przepisów praw­ nych regulujących zasady organizacji 1 funkcjonowania zespołów adwokac­ kich wynika, że wTaśnie na kierow­ niku zespołu ciąży szczególny obowią­ zek troski, nadzoru i kontroli nad prawidłowością wykonywania obo­ wiązków, przestrzegania prawa oraz zasady etyki zawodowej i godności zawodu przez członków zespołu.

n . Obowiązek kontroli uchwał zes­ połów adwokackich i przysługujące ■ mocy art. 27 ustawy o ustroju adwo­ katury radom adwokackim prawo da uchylania uchwał sprzecznych z po­ rządkiem prawnym oraz zasadami

etyki 1 godności zawodu — nie są przez ustawę ograniczone żadnym terminem. Nie może więc być mowy o formalnoprawnej prawomocności jakiejkolwiek uchwały zespołu, która w myśl art. 27 u.o u.a. kwalifikowała­

by się do uchylenia. Tym samym upływ jakiegokolwiek terminu od powzięcia wadliwej uchwały nie może ani usankcjonować samej uchwały, ani wyłączyć odpowiedzialności adwo­ kata, który taką wadliwą uchwałę wziął za podstawę swojego zachowa­ nia się.

88 Orzecznictwo Wyższe} Komis]i Dyscyplinarnej N r 10 (108)

Z u z a s a d n i e n i a :

W ojew ódzka K o m isja D y sc y p lin a r­ n a w X orzeczen iem (z d n ia 24.X.1964r. w sp ra w ie K D 82/64 w y m ierzy ła a d w o k a to w i A B k a rę d y sc y p lin a rn ą u p o m n ie n ia za to, że w I pó roczu 1964 r. ja k o k ie ro w n ik Z espołu w X d o p u śc ił i to le ro w a ł ro zp o w szech n ia­

nie p rzez zespół u lo tk i w y d ru k o w a n e j w n ak ła d z ie 4 300 egzem plarzy, ro z ­ sy ła n e j pocztą do poszczególnych ad w o k a tó w n a te re n ie k r a ju , k tó ra sta n o w i re k la m ę u słu g zaw odow ych o c h a ra k te rz e su b sty tu c y jn y m , o fero ­ w an y c h p rze z członków tego Z espołu - m im o o b o w iązującego a d w o k a tó w bez­

w zględnego za k azu k o rz y sta n ia z r e ­ k la m y w ja k ie jk o lw ie k postaci.

O d tego orzeczenia o d w o 'a ł się ob ­ w iniony, w nosząc o jega uch y len ie i u n ie w in n ien ie od staw ian eg o zarzu tu . O bw iniony u za sa d n ia sw ój w niosek tym , że w d n iu 28.11.1964 r. z a p ad ła u ch w a ła Z esp o łu u p o w aż n iając a go do w y sła n ia u lo tek , o ja k ic h m ow a w ra rz u c ie o sk a rż e n ia i że o tre śc i te j u ch w a ły R a d a A d w o k ack a w X p a w - zięła w iadom ość i nie u ch y liła je j p rze z o k re s p ra w ie 4 m iesięcy, tj. do d n ia 18.VI.1964 r., w try b ie a r t. 27 u.o u .a . W ty c h w a ru n k a c h — z d a ­

n ie m obw inionego — m ia ł on w sze l­ k ie p o d sta w y do p rzy ję cia , że R ad a A d w o k ack a w X a k c ep to w a ła w y m ie­ nio n ą u ch w a łę, w obec czego w y k o n a ­ n ie je j p rze z ro ze słan ie om aw ian y ch u lo te k było d ziałan iem p raw n y m . W o­ jew ódzka K o m isja D y scy p lin arn a b łę d n ie za te m o ceniła tę isto tn ą oko­ liczność, z a lic za jąc ją je d y n ie do p rz e ­ sła n e k m a ją c y c h w p ły w n a w y m ia r k a ry d y sc y p lin a rn e j.

W yższa K o m isja D y scy p lin a rn a zw a­ żyła, co n a s tę p u je :

I. O dpow iedzialność k ie ro w n ik a zes­ połu adw okackiego, zw łaszcza w g ra n ic a c h p raw idłow ego w y k o n a­ n ia jego obow iązków ■ u sta lo n y c h w tre ś c i a r t. 30 u sta w y o u stro ju

a d w o k a tu ry , n ie pozostaje w ł a d ­ n y m zw ią k u zależności od tre śc i u ch w a ł zgrom adzenia członków zespołu. P r-e c iw n ie , zarów no z tre śc i a rt. 30 u.o u.a., ja k i z c a - ło k sz t? łtu przepisów p ra w n y c h r e ­ g u lu ją cy c h zasady o rg an iz ac ji i fu k cjo n o w a n ia zespołów a d w o ­

k ac k ic h w y n ik a, że w łaśn ie n a k ie ro w n ik u zespołu ciąży szczegól­ n y ouow iązek tro sk i, n a d z o ru i k o n tro li n ad praw id ło w o ścią w y ­ k o n y w a n ia obow iązków , p rz e strz e ­ g a n ia p ra w a oraz za sa d e ty k i zaw odow ej i godności zaw odu p rze z

członków zespołu.

Z godnie ró w n ież z § 10 Z bioru zasad e ty k i ad w o k ack iej i god­ ności zaw odu, a ty m b a rd z ie j p r a ­ w a, n a każd y m ad w o k acie — bez w zg 'ęd u n a fu n k cję , ja k ą p ełn i w o rg an a ch a d w o k a tu ry — ciąży o b o w ią_ek zw rócenia u w agi k o ­ ledze n a ru sz a ją c e m u pow yższe z a ­ s a d y a w w y p a d k u ciężkiego n a r u ­ szen ia — obow iązek zaw iad o m ie­ n ia o ty m ra d y ad w o k ack iej. II. O bow iązek k o n tro li u ch w a ł zes­

połów adw o k ack ich i p rz y słu g u ­ ją c e z m ocy a r t. 27 u.o u.a ra d o m adw o k ack im p ra w o do uch y lan ia u ch w a ł sprzecznych z p o rząd k iem p ra w n y m o ra z za sa d am i e ty k i i godności zaw odu — n ie są p rze z u sta w ę ograniczone żad n y m te rm i­ nem . N ie m oże w ięc b y ć m ow y o fo rm a ln o p ra w n e j praw om ocności ja k ie jk o lw ie k uchwarły zespo.u, k tó ­ r a w m y śl a rt. 27 u.o u.a. k w a lifi­

k o w ała b y się do uch y len ia. T ym sa m y m u p ły w jak ieg o k o lw iek t e r ­ m in u od pow zięcia w a d liw e j u c h ­ w a ły nie m oże an i u san k cjo n o w a ć sam ej uchw ały, an i w yłączyć o d ­ p o w ie d z ia ło ś ci a d w o k a ta , k tó ry

ta k ą w a d liw ą uchw ałę w ziął za t ■ d sta w ę sw ojego za ch o w a n ia się. ja k w k o n k re tn y m p rzy p a d k u . III. W m yśl § 60 Z bioru z a sa d e ty k i

N r 10 (106) O rzecznictw o 'W yższej K o m isji D y scyp lin a rn ej _8»

k aż d y ad w o k a t je st obow iązany p rze strzeg a ć zarządzeń o raz in ­ s tr u k c ji uch w alo n y ch przez o rg a ­ n a a d w o k a tu ry . J e s t poza w szelką w ątp liw o ścią, że obw iniony i ja k o a d w o k a t, i ja k o k ie ro w n ik zespo’u p odlega R adzie A dw okackiej w X. O tóż w łaśn ie ta R a d a u ch w a łą s w o ją z d n ia 7 sty czn ia 1960 r. p rec y z u je w sposób ja sn y treść za k a z u re k la m y , dopuszczając je ­ dynie m ożliw ość o głaszania o zm ianie a d re su lu b o n u m e rz e te ­ lefonu, i to po u p rze d n im u zy s­ k a n iu a k c e p ta c ji ta k sam ego ogło­ szenia, ja k i jego z a k re su przez d ziek a n a R ady, czego o b w in ia n y nie ty lk o nie dopełnił, ale n a w e t n ie p o d ją ł w ty m w zględzie ża d ­ n y ch kroków .

W ty m sta n ie rzeczy oraz w św ie t­ le b ezsp o rn y ch u sta le ń w p o stę p o w a­ n iu p rze d W ojew ódzką K o m isją D y s­ cy p lin arn ą oo do tre śc i sam ej u lo tk i, 0 ja k ą chodzi, ja k ró w n ież co do spo­ sobu je j ro zp ow szechnienia — z a sk a r­ żone orzeczenie należało u trz y m a ć w mocy.

O R Z E C Z E N I E z dnia 5 marca 1956 r.

(WKD 19/66)

Paragraf 1 ust. 2 rozporządzenia Mi- aistra Sprawiedliwości z dnia 22 grud­ nia 1964 r. w sprawie postępowania dyscyplinarnego przeciwko adwokatom 1 aplikantom adwokackim pozwala sto­ sować analogię tylko i wyłącznie do przepisów k.p.k., wobec czego ana­ logia do treści art. 35 k.k. jest nie­ dopuszczalna.

Ani ustawa o ustroju adwokatury, ani przepisy o postępowaniu dyscy­ plinarnym nie przewidują wydawa­ nia orzeczenia łącznego w różnych sprawach dyscyplinarnych. Paragraf 30 przepisów o postępowaniu dyscy­ plinarnym zobowiązuje jedynie do w y­

mierzania kary łącznej, ale tylko i wyłącznie w razie jednoczesnego u- karania.

Z u z a s a d n i e n i a :

A dw . AB, sk a za n y praw om ocnym i dw om a orzeczeniam i W yższej K o m i­ sji D y scy p lin arn ej o ra z w y ro k iem S ą d u N ajw yżsrego w trze ch różnych sp ra w a c h n a k a r y zaw ieszania w w y - ’lomywamdu czynności zaw odow ych, r' x'~" żył do W ojew ódzkiej K o m isji D ys- cy lin a rn e j w X w n io sek o w y d a n ie w y ro k u łącznego, po w o łu jąc się n a to, że czyny, za k tó re w ym ierzono m u k a r y , m iały m iejsce p rze d w y d an ie m pierw szego orzeczenia.

W ojew ódzka K o m isja D y sc y p lin a r­ n a odd aliła pow yższy w n io se k p rz y j­ m u ją c, że w p o stę p o w an iu d yscypli­ n a rn y m b r a k je st p o d slaw p raw n y ch do w y d a n ia w y ro k u łącznego.

O rzeczenie to za sk a rż y ł a d w o k a t AB. Z d an iem odw ołującego się, w p o stę ­ p o w an iu d y sc y p lin a rn y m d o p u szczal­ n e je st łączenie praw o m o cn y ch o rze­ czeń, jeżeli zachodzą w a r u n k i p rz e w i­ dziane w a rt. 35 k.k.

W yższa K o m isja D y scy p lin arn a, u - trz y m u ją c w m ocy zask arżo n e o rze­ czenie, zw ażyła, co n a s tę p u je :

P a r a g r a f 1 u 't . 2 ro zp o rzą d zen ia M i­ n is tra S p raw ied liw o ści z d n ia 22 g ru ­ dnia 1964 r. w sp ra w ie p ostępow ania dyscy p lin arn eg o p rzeciw ko adw okatom i a p lik a n to m a d w o k a ck im pozw ala stosow ać an a lo g ię ty lk o i w yłączn ie do p rzepisów k.p.k., w obec czego a n a ­ logia do tre ś c i a rt. 35 k.k. je st nied o ­ puszczalna.

A ni u sta w a o u s tro ju ad w o k a tu ry , an i p rze p isy o p o stęp o w an iu dyscy p li­ n a rn y m nie p rz e w id u ją w y d aw an ia orzeczenia łącznego w różn y ch s p ra ­ w ach d y sc y p lin a rn y c h . P a ra g r a f 30

przepisów o p o stę p o w an iu dyscypli­ n a rn y m zobow iązu e je d y n ie do w y ­ m ie rzan ia k a ry łącznej, ale ty lk o i w y ączn ie w ra z ie rów noczesnego u k a ­ ra n ia .