Projekt nowej ustawy o ustroju adwokatury

Projekt nowej ustawy o ustroju

adwokatury

Palestra 7/6(66), 73-74

N r 6 (66) N a c z e ln a R a d a A d w o k a c k a ₇₃

m obójstwa (np. w ypożyczenie broni, udzielanie rad). C zyny w yżej wskazane podle­ gają ukaraniu — stosow nie do postanow ień zawartych w w ięk szości tych kodek­ sów — dopiero w tedy, gdy sam obójstwo zostało dokonane albo gdy dana osoba usiłow ała go dokonać.

Tak w ięc stosow nie do postanow ień cyt. w yżej angielskiej ustaw y z 3.VIII.1961 roku „Kto pomaga, zachęca (dodaje odwagi), udziela rady lub powoduje sam obój­ stw o innej osoby, podlega karze w ięzienia do 14 la t”.

K odeks bułgarski zrów nuje z nam aw ianiem fakt przyczynienia się do samobój­ stw a osoby, która znajduje się w /stosunku zależności od danej osoby, a to przez okrutne traktow anie przyszłego sam obójcy i(kara od 3 do 10 lat w ięzienia). Jeżeli jednak sam obójstwo spowodowane zostało przez osobę, od której popełnia­ jący je nie b y ł uzależniony, m aksym alna kara pozbawienia w olności w ynosi 3 lata.

Podobne postanow ienia zaw iera k.k. w łosk i oraz — z pew nym i odchyleniam i — kodeksy innych państw europejskich.

A utorka artykułu opowiada się w konkluzji za utrzym aniem stanu niekaralności sam obójstw a, jako że należy uznać, iż każdem u człow iekow i przysługuje prawo do dysponow ania sw oim życiem . Jednocześnie jednak uważa ona, że czyny osób am ierzających do udzielenia jak iejk olw iek pom ocy w popełnieniu sam obójstwa pow inny podlegać ukaraniu, nie m ożna bowiem przyznać innym ludziom prawa decydow ania o życiu określonego człow ieka — niezależnie od tego, jakim i m oty­ w am i kierow ali się oni w takich wypadkach.

J. R.

N A C Z E L N A K A P A

A. Projekt nowej ustawy o ustroju adwokatury

W dniu 7 m aja 1963 r. na zaproszenie Ministra S praw iedliw ości odbyło się w sali konferencyjnej M inisterstw a spotkanie z przedstaw icielam i K om itetu Cen­ tralnego PZPR, Sądu Najw yższego, G eneralnej Prokuratury, Głównej K om isji Arbitrażowej oraz organizacji i zrzeszeń praw niczych, w tym także N aczelnej Rady Adwokackiej.

Zaproszonym doręczono przedtem projekt nowej u staw y o ustroju adwokatury. W zw iązku z podaniem do w iadom ości treści projektu W ydział W ykonaw czy NR A zw ołał na dzień 18 maja 1963 r. zjazd dziekanów, a na dzień 24 i 25 m aja 1963 r. plenarne posiedzenie Naczelnej Rady Adwokackiej.

Z przebiegu obrad, które będą poświęcone om ówieniu projektow anych zm ian w ustroju adwokatury, podam y szczegółow e sprawozdanie w jednym z następnych num erów „Palestry”.

7 ł U c h w a ły W y d z ia łu W y k o n a w c z e g o N R A _{N r 6 (68)}

B. Uchwały Wydziału Wykonawczego Naczelnej Rady Adwokackiej

AKTÓW OSKARŻENIA CZY TEŻ DONIESIEŃ DO PROKURATORA. (uchwała W ydziału W ykonawczego N aczelnej Rady Adw okackiej z dnia 26

k w ietnia 1963 r.).

W ydział W ykonaw czy N aczelnej R ady A dw okackiej, po rozpoznaniu sprawy z odw ołania adw. X od u chw ały Rady Adwokackiej w A z dnia 7 sierpnia 1962 r. co do odm ow y w yrażenia zgody na Złożenie doniesienia i aktu oskarżenia prze­ ciw ko adw. Y,

p o s t a n o w i ł : odw ołanie adw. X pozostaw ić bez uw zględnienia.

Z u z a s a d n i e n i a :

(...) W ydział W ykonawczy Naczelnej R ady A dw okackiej zważył, co następuje: N ależy podzielić pogląd Rady A dw okackiej w A, że osobiste zatargi pom iędzy adwokatam i pow inny być załatw iane na drodze dyscyplinarnej, gdyż w zajem ne w noszenie w trybie pryw atnoskargow ym ak tów oskarżenia oraz składanie do­ n iesień o przestępstw ach z art. 143 k.k. odbiłoby się ujem nie nie tylko na pracy w zespole adwokackim , do którego należą dani adwokaci, ale m iałoby także szersze, niepożądane echo zarówno w kolach adw okackich, jak i poza nimi.

R epresje dyscyplinarne, które n iew ątp liw ie będą zastosow ane w razie stw ier­ dzenia — przez pow ołane do tego organa adw okatury — w ykroczeń ze strony adwokatów , na których doniesienia dyscyplinarne zostały złożone, pow inny być z jednej strony w ystarczającą satysfakcją dla adwokatów, którzy uważają się

z a upraw nionych do żądania satysfakcji, a z drugiej strony dostatecznym ostrze­

żeniem dla tych, którzy w ykroczeń takich się dopuścili.

D latego też Rada Adwokacka w A najzupełniej słu sznie postanow iła w niosek adw. X skierow ać do rzecznika dyscyplinarnego w celu zbadania, czy rzeczyw i­ ście adw. Y dopuścił się czynu, który m ógłby b yć-zak w alifik ow an y jako przew i­ nienie dyscyplinarne z art. 87 ust. 1 u.o u.a.

W ydział W ykonaw czy Naczelnej Rady A dw okackiej nie znalazł podstaw do podaw ania w w ątp liw ość słuszności stanow iska Rady Adw okackiej w A i dlatego postanow ił od w ołanie adw. X — podobnie jak uczynił to z odwołaniem adw. Y — pozostaw ić bez uw zględnienia.

2. ZEZWOLENIE PRZEZ RADĘ ADWOKACKĄ APLIKANTOW I ADWOKACKIE­ MU N A ZAJĘCIE UBOCZNE (RADCOSTWO PRAWNE) A SPRAWA KW ALIFI­

KACJI DO OBJĘCIA TAKIEGO STANOWISKA.

(uchwała W ydziału W ykonawczego N aczelnej Rady Adwokackiej z dnia 26 k w ietn ia 1963 r.).

W ydział W ykonaw czy Naczelnej Rady A dw okackiej, po rozpoznaniu spraw y z odwołania apl. adw. Z od u chw ały Rady Adw okackiej w C z dnia 14 lutego 1963 r. co do zezw olenia na objęcie pracy dodatkowej,