• Nie Znaleziono Wyników

Publikacje pracowników Katedry Historii Prawa za rok 2015

N/A
N/A
Protected

Academic year: 2021

Share "Publikacje pracowników Katedry Historii Prawa za rok 2015"

Copied!
2
0
0

Pełen tekst

(1)

Publikacje pracowników Katedry Historii Prawa za rok 2015

1. J. Cią gwa: Kościół Krakowski a prawa językowe mniejszości słowackiej na Spiszu w latach 1920—2005. W: Słowacy — historia i kultura. Szreniawa, s. 130—153.

2. J. Cią gwa: Slovenskí kňazi v Krakovskej Arcidicéze v rokoch 1921—1939. „Misce- lanea Historico -Iuridica”, T. 14, z. 1, s. 57—74.

3. J. Cią gwa: Wstęp. W: Kanonické vizitácie dunajeckého dekanátu v spišskom bi‑

skupstve z roku 1832. Red. J. Šimončič, k. karabová. kraków, s. 5—6.

4. M. Mikołajczyk: Adama Żydowskiego uwagi o właściwości sądów duchownych i świeckich w sprawach o czary. „Miscellanea Historico -Iuridica”, T. 14, z. 2, s. 127—142.

5. M. Mikołajczyk: Nadzór właścicieli wielkopolskiego Grodziska nad miejskim sądownictwem w sprawach kryminalnych w I połowie XVIII wieku. W: Historia testis temporum, lux veritas, vita memoriae, nuntia vetustatis. Księga jubileuszowa dedykowana Profesorowi Włodzimierzowi Kaczorowskiemu. Red. E. kozerska, M. Maciejewski, P. Stec. Opole, s. 383—398.

6. a. Stawarska -Rippel: O ścisłym przestrzeganiu praw w Rosji radzieckiej.

Uwag kilka na marginesie uchwały VI Wszechrosyjskiego Nadzwyczajnego Zjazdu Rad. „Miscellanea Historico -Iuridica”, T. 14, z. 2, s. 269—280.

7. a. Stawarska -Rippel: Resort sprawiedliwości ZSRR w świetle sprawozdania polskiej delegacji (1956). „Roczniki administracji i Prawa”, T. 1, s. 102—113.

8. W. Organiściak: Mowa Wincentego Skrzetuskiego o królobójswie. „Miscellanea Historico -Iuridica”, T. 14, z. 2, s. 229—244.

9. a. drogoń: Metody i formy aktów ludobójstwa dokonywanych przez ukraińskich nacjonalistów. Wybrane przykłady oparte na relacjach świadków. W: W cieniu tra‑

gedii wołyńskiej 1943 roku. 70. rocznica mordów Polaków na Kresach Południowo‑

‑Wschodnich Rzeczypospolitej. Red. E. Żurawska, J. Sperka. katowice, s. 143—

167.

(2)

Wykaz publikacji pracowników Katedry Historii Prawa za rok 2015 197 10. a. drogoń: Początki akademickiej edukacji humanistycznej i prawniczej na Gór‑

nym Śląsku w okresie II Rzeczypospolitej Polskiej. „Miscellanea Historico -Iuri- dica”, T. 14, z. 1, s. 87—107.

11. T. Szczygieł: Pozycja procesowa oskarżyciela publicznego jako podmiotu praw i obowiązków procesowych w wojskowym postępowaniu karnym w Polsce okresu międzywojennego. W: O czym mówią prawnicy, mówiąc o podmiotowości. Red.

a. Bielska -Brodziak. katowice, s. 400—416.

12. k. graczyk: Police services in Upper Silesia during the silesian uprisings. “Jo- urnal of Science of the Military academy of Land Forces”, Vol. 47, No 1(175), s. 5—22.

13. k. graczyk: Problem dopuszczalności korzystania przez oskarżonego z prawa do kłamstwa w polskim i niemieckim procesie karnym. „Przegląd Prawniczy Europej- skiego Stowarzyszenia Studentów Prawa ELSa Poland”, z. 3, s. 21—34.

14. k. graczyk: Reforma tymczasowego aresztowania. „Przegląd Policyjny”, nr 2(118), s. 154—164.

15. k. graczyk: Wyrok niemieckiego Trybunału Ludowego z 1943 r. w sprawie kłam‑

stwa katyńskiego. „z dziejów Prawa”, T. 8 (16), s. 13—21.

16. T. adamczyk, g. Nancka: Kronika Katedry Historii Prawa za rok 2014.

„z dziejów Prawa”, T. 8 (16), s. 197—200.

Cytaty

Powiązane dokumenty

Źródło: Opracowanie własne. Source: Own elaboration. In a fire scenario, the fire source location was set at 250 metres, starting from the left portal of bi-directional tunnels,

Skoro nie jest potrzebne stwierdzenie uporu, to jeśli ktoś dopuścił się pogwałcenia praw a w sposób wysoce kary­ godny (graviter culpablis), nie zachodzi żadna

byłoby więc, jak się wydaje, uzna- nie, że przepis ten zakazuje kumulacji ról oskarżonego i oskarżyciela posiłkowe- go lub powoda cywilnego, nie wykluczając jednak

Granice prawa oskarżonego do milczenia 117 także szukać w założeniu, że przepis § 1 tego artykułu zawodziłby jako środek mający na celu zmuszenie rzeczywistego

ności karnej, aby człowiek niewinny nie został niesłusznie ukarany i aby sąd wydał wyrok skazujący tylko w przypadku niewątpliwego udowodnienia winy oskarżonego... Ale

Siedleckiego, zwłaszcza pieśni maryjne, ukazują Maryję jako pewną drogę do domu Ojca, jako jedyną pom oc daną przez Boga Ojca w życiu i w godzinie śmierci.. Maryja

1999.. Nie oznacza to jednak, że wszyscy wier­ ni zawsze przyjmowali i przyjmują ją bez jakichkolwiek trudności, jako oczywistą i jasną. Wielu teologów, nie

Oczy­ w iście te elem enty może nie zostały jeszcze w pełni zasymilowane, i jawią się nieco jako odstające w całości system atyzacji, zwłaszcza, gdy