Routing dynamiczny – RIP
Na początku zajmiemy się najprostszym z protokołów routingu dynamicznego – RIP. Zbudujmy topologię taką jak na schemacie poniżej:
Naszym celem jest to, aby każda sieć mogła komunikować się z każdą. Ustalmy następujące adresy IP:
Zacznijmy konfigurację od routera Router0. Musimy poinformować router, jakie sieci ma rozgłaszać do swoich sąsiadów. W tym celu wchodzimy w CLI, a potem w tryb konfiguracji.
Pierwszym poleceniem, które należy wydać, jest:
router rip
Znak zachęty zmieni się na np.: Router(config-router)# co oznacza, że modyfikujemy ustawienia protokołów routingu. Teraz wpisujemy polececenia:
network 192.168.1.0 network 10.0.0.0
Jak myślisz, co wprowadziliśmy? No właśnie, są to adresy sieci bezpośrednio przyłączonych do naszego urządzenia Router0. Router rozgłosi tę informację do wszystkich sąsiednich routerów, dzięki temu np.: Router1 będzie mógł dowiedzieć się o istnieniu sieci 192.168.1.0. Podobną konfigurację przeprowadzamy na pozostałych routerach, np.: na router1 należy wydać następujące polecenia:
router rip
network 10.0.0.0 network 11.0.0.0 network 12.0.0.0 network 13.0.0.0
Konfigurację pozostałych routerów pozostawiam w gestii czytelnika, gdyż nie jest to zbytnio skomplikowane.
Poznaliśmy już polecenie ping. Jeśli skonfigurowałeś już protokół RIP na wszystkich routerach, możemy zapoznać się z poleceniem tracert, które w przyszłości będziemy często wykorzystywali.
Wejdź na komputer PC0 i wydaj polecenie:
tracert 192.168.5.2
Polecenie to wyświetli ci trasę, jaką przebył pakiet. Jest to bardzo przydatne narzędzie diagnostyczne, ułatwiające znalezienie błędów w konfiguracji sieci.
Zajmijmy się teraz ostatnią kwestią, a mianowicie poddajmy analizie tablicę routingu z urządzenia np.: Router0.
Widzimy nowe oznaczenie – R – co oznacza, że sieci te rozgłaszane są za pomocą protokołu RIP.
Zwróćmy szczególną uwagę na metrykę, która składa się z dwóch części: Pierwsza – 120 to tzw.
domyślny dystans administracyjny (default administrative distance). Jego wartość zależy od protokołu routingu, którego użyjemy. Wartość tego pola dla różnych protokołów przedstawia poniższa tabelka:
Zajmijmy się teraz wartością po znaku /. Przypomnij sobie to, co mówiliśmy we wstępie o protokole RIP. Dla RIP metryką, oznaką wydajności danej trasy jest jedynie liczba skoków. I właśnie to jest znaczenie tej liczby. Np.: aby dostać się do sieci 192.168.5.0, należy wykonać 3 skoki. Możemy to zresztą sprawdzić. Wyjdź z trybu administracyjnego i wydaj polecenie traceroute 192.168.5.1 Co widzimy?
Rzeczywiście, aby pakiet dotarł do sieci 192.168.5.0, należy wykonać 3 skoki.
Pozostałej części tablicy routingu nie będę omawiał, gdyż wygląda to analogicznie jak w przypadku routingu statycznego.
