B i b l i o t h e
a l t e n L i 1 1 e r a t $ t % J
K u n ß f e t
H e r a u s g e g e b e n
v o n
T. C. Tychfen und A. H. L. H eeren.
u n g e d r u c k t e n S t ü c k e n
ans
d e r E s c u r i a l b i b l i o t h e k u n d a n d t r n .
Achtes Stück.
G ö ttin g e n
bey Jo h a n n Chriftian D ictcrich.
[ά ' 0 3 ' £ l
^ ¥ ■
( p 'b Z b
«w.
ζ Γ η ΐ ^ ί ΐ '^
inwEÄsmeK*
* r C R ?«!'*%
0 4 ϊ Ή Ί >
\ I n h a l t .
I. Abhandlungen.
1 . He e r e n über die dramatifche Kim fl
des Aefchylus - S . I
2. Gr o d d e c k über das Lokal der Unter
welt bey Homer — 1 5
3. Ja c o b s über 1λ. H, 424 flg . - 34 4. He e r e n E n tw u rf zu acad. V'orlefun-
gen über alte Gefchichte in Verbind,
mit alter Geographie — 45
II. Recenfionen.
1 . Ariftotelis poetica edit. Tw ining - 5 t 2. Demoii:henes ed. Auger — 65 3 . Jacobs Obferuat. in Euripid. - 69 4. Rimenus ed. Wernsdorf - 76 5 . Antigones Caryilius ed. Beckmann. 85 6. Fab riciibibl.gr. ed. Harles, Vol. I. - 94 7. Beck commentarii de feripteribus grae-
c i s — — I 0 4
S. Thucydidis Hiftoria ed. Baaeri - 109 9. Thucydides ed. Bredenkamp - 12 0
1 0 .
I n h a l t .
10 . Leffing Leben des Sophocles herausg.
von Efchenburg — 12 2
1 1 . Heyne Additamenta ad editionem
Pindari — — - 126
I li . Inedita et animaduerfiones criticae.
1 . Hermogenis progymnafmata — S . 3 2. Jacobs Animaduerfiones in epigrammata
nonnulla Anihologiae — 2.0
I
I.
I N E D I T A E T
ANIMADVERSIONES CRITICAE.
Bibi. d. a. Litt. 8> St- *
H e r m o g e n i s P r o g y m n a f m a t a . I.
P R A E M O N E N D A . η
V^eleberrim a fuerunt inter antiquos rhe
tores Hermogenis Tarfenßs progymnafmata, ita vt ipfi do&ifiimi homines et verfione et commentariis ea illuftrare non recufa- rent. Latine enim ea vertit ipfe iam P ri- fcianus,. cuius verfio, Herm ogenis tamen nomine omiiTo, legitur inter grammaticos a Putfchio editos p. 13 3 0 . Commentatus autem eft in ea Aphthonius, cuius pro- gymnafmata, monente iam Fabricio,") ad explicanda et exemplis dilucidanda H er
mogenis praeexercitamenta fcripta lunt, ita tamen vt ex X ll Hermogenis capitibus, loca de confirmatione et confutatione, vt:
et de laude et vituperatione, quae H e r
mogenes coniunxerat, diuidendo, XIV efficeret. Teftatur hoc Mathaeus Cama- riota in συνοπτική τ ΐις ρήτορ
α 2 Ä
*) Fabric. bibl.gr. Vol. IV. p.431.
χ!ϋς ρ. 12 ed. Hoefchel. Τα ρητο^ιχαίττ^ο·
yv/uLVά σ μ & τ α s/ς $α>$ίκα νη ^ ΐις-Μ ΐ 7Γ(>'ιν ό Τα()?ίυς 'E ζ>μογ'ίνης3 ίϊς νς-ίζον τ&υτα, ίΐς Siita τ iio ct^ a ττα,^ί'ζίτΐΐνίν 6 ’Αντ/ο- Χί νς ’Αφ&όν/ος. quod et ipfis Hermogenis progym nafm atibus, quae in lu cem /h ic edim us, confirmatur. Pro deperditis vero ea habebantur et a Fabricio, et ab aliis omnibus, quantum icio , harum litterarum peritis. Nos vero cum Tau
rini verfaremur, ibique in bibliotheca re
gia xodicem plura Hermogenis continen
tem accuratius perluftrarem us, inopinati in ca incidimus, eaque ftatim deicripta in Germaniam nobiscum reportauimus, operae nos pretium fafturos eiie exifti- m antes, ii hominis eruditiffimi ac critici fagaciifimi icriptum ex tenebris in lucem protraheremus. Codex in quo exftant eft chartaceus, fe c.X V , continens multa alia et Hermogenis et aliorum rhetorum fcripta, Verba fatis integra feruata funt, nosque ea vt in cod. leguntur, mutatis tantum apertis fcribendi vitiis, exhibemus.
Heeren.
4 Hermogenis Progymnafmata.
Hermo·
Ca p. I .
Π ί ξ ι μ ι ζ & ο υ .
« r p
_| ον μνΰον πρώτον άξιονσι προσχγειν τοΐς νίοις, όιότι τχς ψ ν χ χ ς χύτων προς το βέλτιον ρυ^μίζειν άΰνχτοη. *Ε η α) ούν αυτούς χπχλούς οντχς χξιουσι τχττειν. Φxlvovrcij dg τοντω χρη- σχμ&νοι οϊ χ ρ χ χ ΐο ι, Ήσίοίος μ&ν τον της χη- όόνος εΙπών b), 'Αρχίλοχος ά& τον της χλώπ&κοςο)>
a 3 Όνομοί-
• Praemittitur apud Prifcianum definitio fabu lae: Fa~
bula efl oratio fic ta , verifim ili difpofitione imaginem exhibens v e rita tis ; qua* nefeio an apud noilrum exciderit ?
« ) ’ί τ ι edidi pro !*·>, quod male habet C od.
b) In fabula de accipitre et lufcinia, Fgy. z o i fq.
c~) R e fp itit vel ad fabulem de vulpe et a q u ila , ex qu*
fragmentum feruauit Antmonius p. 7 . ed. V alk . Λ ιν ό ς τ ις άνΒξω πω ν oSt,
i i t α ξ ’ ά λ ω π η ξ ιιάετβς Suvuv(*iv ii&iv-e.
H e r m o g e n i s p r o g y m n a f m a t a .
6 Hermogenis
'Ονομάζονται mro των &ύράντων, οϊ μίν Κν- 'Χριθί> 6Ϊ Sk J+vßctpiTixol d), ποίντες is κοινώς At-
σώτειοι
vcl ad »liam de vulpe et fim ia , ex qua idem Amma*
nius 1. c.
Π<3·<ί«οί i,et ä^piaiv i r rOKJsäelf MoCvoc «■/ Ι ί χ α τ ϊ η ν '
Τΐί 3’ αξ »λωτηιξ χιβχ,λί··) ff'Jνγ,ντΒτ»
nuiiviv V%oua·« veav.
*?) Infigins enim erat apud Sybaritas T h r n is quidam*
fabularum p o e ta ; apud C yp rios, Cypria quaedam f e m ina. Illuftrat haec Theon progymn. Cap. III. K «.
λοΰντχι Si .ol μν5οι Altrvxeioi, xai Αιβιηχοϊ^ κχϊ Ζνβα- ςιτιχ,οί Ts xut φ ςύγιοι» καϊ Κ ιλίκιοι, xccl Καςικοίί, Ai*
yj-^-ris» καί Κύττ§»οι. T o ira v 5 ϊ πάντων μ ι * i ' i τ ξ ί ί
«λλήλοι/f οιχφαζίΐ, rb τζοΐκείμινον u jtü exetsov YSiay yeva«· o<ov AiV«wOi SiTreV, § Λίβυς ανϊίς t) Σ υ β α ςίτκ , ? Κ ν κ ζ ί α yuvij , « a i τ ΐν a-jrlv τςό7rov ίττι rwv άλλων, — Α,ίΒωπιιαι §£ ονομάζονται « ί Ι π ίπ χ ν , βΰχ β~( A’/tr«wef πςΰτος eugSTVi ταν μύϋαν lyevr.ro, " Ομηρος γν,ζ *«}
”η<γ»«55 ί , xai Α^%<λβ%βί , χλ) ίίλλο» Τ ίϊίί πζεΐβύτεςοι γεγονάτίς αύταΰ, φαίνονται ίπιςά μ ενοι, χ ι ά 2 ή x a i Κ όν- yj? !ί«« ( le g . vid. δ) Κ ίλ ιξ , xai θίΐ/£0ί 3 Συβαζίτης, n u ) K v ß u r r i f i λ Λ ιβ ύ η ς μ ν η μ ο ν ε ύ ο ν τ α ι ΰ ζ μ ν ^ ο π ο ιο ϊ & C . A ccuratius difcrinien inter fabulas C yprias et Syba- litic as explicat 5c/;o/. Aphthon. p. 4· edit. Aid. o f μ ϊ ν Σ υ β α ζ ί τ α ι ’ i n μ ί ν α ν λ α γ ιχ ω ν ζ ω α ν μ ύ ϋ ο ν ς Ι ξ ε υ ξ ο ν , ol v i Κ ύ π ζ ι ο ι κ α ι Κ ί λ ι χ ε ς , ι μ π ο ζ ε ι ι ί μ ε ν ί ι χ α Ί τ ί π ο ν ς α γ ν ά . ς α υ ζ δ ι ε ς χ ί μ ε ν ο ι , ί ν ε τ λ ά ί α ν τ ο τ ο ν ς ί ξ α λ ό γ α ν ξ ά α ν μ ν - S o i i f , ü f ί α ξ κ χ ό τ ε ς Ι ν τ ά π ο ις T i c l ξ ί ν κ ν μ ο ς φ ϊ ν ’ί χ ο ν τ *
Sk.
Progymnafmata. 7
βωπειοι λέγοντας βιότι τοΐς μύ3οις Αϊίαωκος Ιχ ρ ή * σχτο προς τχς αυνουσίχς. 'Υπογραφήν Η τινα τοιχύτψ 6ΐ6όχσι περί χύτου, ψευδή γε αυτόν χξιίι-
<?ιν elvxj, πάντως 6k χρήσιμον προς τ ι των εν τω βίω . ’ Qti ia v$c] πβχνον u v x j βούλονται. Πα^
6 ε γένοιτο π ισχνός; 'Α ν τα. προσήκοντα πράγμα
τα τοΐς προσώποις χποόιόωμεν. 01 ον περί χχλ*
λους τις χγωνίζετα^ τχως ούτος ύποκεΙσ3ίω. Δ ε ϊ σοφόν τι πχρχτιδηνχι κν^ρώποις, πιθήκους μιμού
μενος τα των χν^ρώπων πράγματα Ινταυ^χ ύπο- ψήσεις, Xprj 6ε χυτούς ποτϊ μεν Ιν,τείνειν^ ποτ\.
61 συςέ/λ,εΐν. Πά;£ 6' αν τούτο γένοιτο; E / νυν μεν χυτόν ψιλόν λέγοιμεν κατ’ αφήγησιν, νυν 6s λόγους πλάττοιμεν των όεόομένων προσώπων. Οΐον ΐνχ σοι vg\ επί παραδείγματος γένοιτο φχν&ρον, οτι πίθηκοι συνελδόντες εβουλεύοντο e) περί του"
Xprjvxj πόλιν ο'ικίζειν. Κ ο] έπειόή εδο%&ν χύτοΐς ημε?Αον οίπτεσ^αι του λόγου / ) . Χάρων ουν π ΐ- 3ί7]Η0ς έπέσχεν χυτούς εϊπών, οτι ρχον άλύσοντο]
περιβόλων εντός χπολειφΰέντες. Ούτως αν σ υ ν τέμοις. Ε ΐ ds εκτείνειν βούλοιο, τ χύτη πρόχγε' Οι πίθηκοι σννελδόντες έβουλεύοντο περί πόλεως cΙν.ισμου. K oj όή τις παρελ^ων, εόημγγόρψεν, οτι χρή χύτονς πόλιν ίχ ε ιν . "Ορατέ γχρ φησιν, ως εύ6χίμονες διά τούτο οι άνθρωποι, οίκον
a 4 ίχ *
Ο Male et hic et infra fcriptum erat ißavhmi.
/ ) Legendum duco reS i'fyev.
8 Hermogenis
2% 8/ ε κ χ ϊ ο ς α υ τ ώ ν , ε ι ς ε κ κ λ η σ ί α ν οι σ ύ μ π α ν τ ε ς vc/J\ ε ι ς Ά έ χ τ ρ ο ν ά ν μ β χ ί ν ο ν τ ε ς , τ έ ρ π ο υ σ ι τ χ ς ψ ν χ χ ς α υ τ ώ ν 3 ε χ μ χ σ ί τ ε ν$\ ά κ ο ύ σ μ α σ ι π χ ν τ ο δ α π ο ΐ ς . K e if ο ύ τ ω π ρ ό α γ ε δ ιχ τ ρ ί/ .3ω ν λ έ γ ω ν , ο τ ι το ψ ή φ ι σ μ α ε γ έ γ ρ χ π τ ο , v^.j λ ό γ ο ν η ιλ χ τ Τ Β τ τ α ρ χ τ ο υ γ έ ρ ο ν τ ο ς π ι θ ή κ ο υ . Κ ccj τ χ ΰ τ χ μ \ ν τ α ύ τ γ . Τ η ν δ ε ε π α γ γ ε λ ί α ν β ο ύ λ ο ν τ α ι π ε ρ ιό δ ω ν χ / & .ο τ ρ ίχ ν ε7νο ι;, γ λ υ ν , ύ τ η τ ο ς ε γ γ ύ ς . Ό ί έ λ ό γ ο ς ο τ η ν ω φ έ λ ε ι α ν δ ε ι κ ν ύ ς τ η ν α π ό τ ο υ μ ύ3ο υ , π ο τ έ μ ϊ ν π ρ ο τ χ χ ^ η - σ ε τ ΰ υ \, π ο τ έ ί β ν π ο τ χ χ3ή σ ε τ α { . Φ α ί ν ο ν τ α ι δ ε vg\
o l ρ ή τ ο ρ ε ς α ύ τ ω χ ρ η σ κ μ ε ν ο ι α ν τ ) δ ε ί γ μ α τ ο ς .
C α ρ. II.
Π g ^ / $ i yiy vi μ α τ ο ς.
Το διήγημχ βουλοντα] elvcq tu-Jemv πράγμα
τος γεγονότος, η ως γεγονότος. ’Ένιοι μέντοι την χρείαν 'έταζαν προ τούτου. Διαφέρει da διήγημά, διήγήσεως, ως ποίημα ποιήσεως, Π οίημχ μεν γχρ vgj( διήγημα, περ\ πρχγμχ εν* ποίησις δε διή·
γησις περι πλείονα. Οίον ποίησις ή Ί λιάς t ποίησις ή Όδυσσείχ. ΤΙοιήμχτχ δε, χσπιδοποίίχ, νεκυομχντεία, μνηςηροφονίκ α). Κα/ πάλιν διήγη- σίς μ ίν η Ιζορίχ Ηροδότου, η συγγραφή Θονκνδί- δον. Διήγημα δ£, το κχτάΆ ρίονα , τό κχΤχΆ λκ-
μχίωνα.
α ) Partes carminum H o m e ri, a rhapfodis primum, ac m ox a grammaticis iic vocari folitae.
Progymnafmata. 9
μαιών a b). E Ίδη δε διηγήματος βούλονται sivctj τέσσχρα. Το μεν εΐναι μυθικόν, το δε πραγμα
τικόν, [ο viöM δραματικόν καλούσιν, ο ία τά των τρα
γικών,'] το δε Ιςορικόν, το δε πολιτικόν η ιδιοτικόν.
Ά /Ä.« νυν ήμιν περί του τελευταίου πολίτικου διη
γήματος ο λόγος.
Σ χήματα δε διηγημάτων πέντε. ’ΟρΆδν απο
φαντικόν , αποφαντικόν έγκεκλιμένον, ελεγκτικόν, ασΰνδετον, συγκριτικόν. 'OpSfov μεν ουν αποφαν
τικόν, oiov' Μήδεια ή Αιήτου ΰυγάτηρ, αντη π pi- όωκε τό χρυσόμα/&.ον δέρας. 'OpSfov δε καλείται, διότι παρ' ολον τόν λόγον ή τον πλείω τηρεί την πτωσιν την ονοματικήν. 'Αποφαντικόν δε έγκεκλι- μένον* Μήδειαν την Αιήτου λόγος έρχσδ&ΐσαν Ία- σονος,ι ν^' τα εξης. Έγκεκλιμένον δε λέγ&ταj, διότι vvgcj τάς ά/λ.χς πτώσεις προσίετcq. 'Ελεγκτι
κόν δέ ε<?ι τό σχήμα τάδε, ο i ον' T/ γάρ ούκ εδρχσε Μήδεια δεινόν, ουκ ήροίσΆη μεν Ίχσονος; ον πρχ- όωκε δε τό χρυσόμα/&.ον δέρας; ουκ άπέκτεινε δέ τόν αδελφόν ’'Αψυρτον; τά έξης. Άσΰνδετον δε γίνεται^ ώδε’ οίον, Μήδεια Α Ιάτον δυγάτηρ Ίά- ΰονος ήράσ3η> προΰδωκε το χρυσόμα/λ,ον δέρας, τόν αδελφόν ’Άψυρτον εφόνευσε. Συγκριτικόν δέ έζΐ τό τοιουτο* Μήδεια ή Α ’ιχτου $υγχτηρ, άντϊ μεν του σωφρον&ιν ήρασ^η, αντί δα του φυλοίττειν
a 5 ™
h') A rio n is hiftoria ap. H erod. I, 1%. Alcm aeonis ap.
«und. I, 6 1.
1 0 Hermogenis
το χρυσόμα/&.ον δέρχς, προύδωκ&ν, χντί του σώζειν τον χδελφόν ‘Ά ψυρτον, έφόνευσε. — Το
μεν ούν ορ3όν h'opixjg πρέπει, σχφ έτερον γχρ.
Τ ο de εγχεκλιμένον, μ£/&.ον χγωσι. Τ ο ' δε έλεγ*
χτικόν, χρμόττει τοΐς έλέγχο ις, το δ& χσΰνδετόν τοΐς h τιλόγοις. Π χ^ητικόν γχρ.
I , ■ **\* , 1 ; -> r
C a p. I I I .
Π € ς } χ ^ ξ ί α ς .
Xpe/x ίς'ιν χπομνημόνευμχ λόγον rj πρχζεος,
y j συνχμφοτέρου, σύντομον &%ον δήλωσιν, ως Ζπ\
το πλ&ΐςον χρησίμου τίνος εν&χχ. Ύων δ& χρειών oij μέν είσι koyir.auj, οή δε πρακτικοί], ccj δε μικτά].
Λ ογική μ ϊν , χ ΐς λόγος &νεςι μόνον, οΐον ΤΙλοίτων
%φησεν τχς Μούσας έν τχ ϊς ψ ν χ χ ΐς των ευφυών οιηειν α) . Π pxxrinctj ίέ , iv χ ί ς πρχξις μόνον, οι ον Διογένης Ιδων μειρχχιον αταχτούν, τον παιδα
γωγόν βτυψε λέγων' Ύ ί γχρ τοιαιτχ &πχίδευες\ — Διχφέρει 6h χ ρ είχ απομνημονεΰμχτος μχλιςχ τω μέτρω. Τα μΧν γχρ uiτομνημονενμχτχ ν&\ διχ μχχροτέρων οίν γένοιτο, την δε χρείαν σύντομον
*7ν&Ι δει. ’Έ ςι ίέ , οΤι η μ ϊν χνχφέρετα\ εις τινχ πρόσωπα, τό δ& χπομνημόνενμχ v^J χχδ'χύτό μντ\·
μοvevsTcq. Τνώμης δ ϊ διαφέρει, τω την μ,εν εν
a V o -
α ) R efpicit ad ea , quae Plato difputat in Phaedr. p.
12 ,3 0 . Ed. Fran cof.
Progymnafmata. 1 1
άποφάνσει ψιλήv λίγεσΰαι, την 6ε χρείαν πο/λ.ά- κις κατ'έρώτησιν κατ' χπόκρισιν v^j πάλιν την μεν χρείχν ν&] tv πράζεσιν sivoq, την $ε γνώμην έν λόγοις μόνον. Κ ctj πάλιν τώ την χρείχν το πεποιηκός πρόσωνον ίχ ε ιν , την 6'ε γνώμην αν ευ προσώπου λέγεσΆα}. Αάγετου, <ίέ περι διχφορας χρειών πλεΐςα παρά τοϊς παλαιούς' οτι ctj μεν αυτών είσιν άποφαντικα], α/ ίέ ερωτηματικά]' Ά/&-Χ νυν έπι τό συνέχον χωρώμεν, τοΰτο όέ έςιν
<η εργχσία. Εργασία τοίνυν ούτως εϊω. Πρώτον έγκώμιον διά βραχέων, του είπόντος η πράξχντος.
εΐτα χύτης της χρείας παράφρασις. εϊτα η αιτία, οΤον ό ’Ισοκράτης εφησε της παιδείας την μϊν ρίζαν ttvcuj πίκραν, τον ds καρπόν γλυκύν. — 'Έπαινος.
"Ισοκράτης σοφός ψ , v^<j πλατύνεις b) τΐρεμχ το χωρίον. ΕΓθ’ ή χρεία ' είπε τό$ε' c) ου Άή.- σεις χύτην ψ ιλήν, ά?λά πλατύνων την ερμηνείαν.
Ιίΐτα ή αιτία’ Tee' γάρ μέγΐϊα τών πραγμάτων εκ πόνων
b') M ale feriptum erat πλατυν iU.
e ) Corrupta funt haec verba. V ertit P rifcian u s: pofleii fcquatnr elocutio ip fiu s; non enim oportet nomen ip fim per fe ponere, fed latius interpretari. Qui quid legerit, non affequor. PriuJ quoque t l ä 'i χ ζ ·ί χ corruptum p u to ; nam cum de C hria fermo fit, quo
m odo chria pars chriae dici p o teft? Legendum fa fp ic o r : ίςμ>ινιίιί ίπ ί& ω t2S«, nempe τω Ιπ*ίνα>.
Landern excipiat elocutio ( v t vocant gram matici It- t ia i.)
1 2 Hermogenis t ' / ·
πόνων φιλεΐ κχτορ3ονσ?Τΰϊΐ' κχτορ%ω?5έντχ 6l·, εις την ηίονην φέρει. Ε Ιτχ κχτχ το ένχντίον. Τα μίν γχρ τνχόντχ των πραγμάτων ον όεΐτοί] πόνων, το τέλος χειόέζχτον εχει. Τα σπουδχΐχ 0k τ ουνχντίον. EtV έκ πχραβολης' ώσπερ γχρ τούς γεωργούς όεΐ πονήσχντχς περι την γην κομίζεσ^Άΐ, τούς χκρπονς, οϋτω vy\ π&ρ'ι τούς λόγους. Ε ΐτχ hi πχρχδείγματος. Δημοσθένης κχΆείρζχς εχυτόν οιηήμχτι, -noTLx μοχ^ήσχς, νςερον έκόμιζε τούς Υ,χρπούς^ ζεφχνονς ένχργήβεις. ’Έ ί ί δε ν&\ εκ χρήσεως επιχείρησα) οίον, 'Ησίοίος μεν εφη' d)
Ύης ό' χρ&της ίόρωτχ 3eo/ προπάροι?!εν &3ην.χν.
’Ά ^ ο ς de ποιητής φησι' e) των πόνων χπολουσι ήμΐν χπχντχ τχ αγαθα οι θεοί. Έ ν όε τω τελεί πχρχκλησιν προσρήσεις' οτι χρή πείθεσθα] τω είρηκότι y πεποιηκότί. Τ οσχντχ προς το πχρόν, την dh τελειοτέρχν όιόχσκχλίχν ύστερον εϊση,
Ca p. IV.
Π ί £ / y ν οό μ υι ς.
Τνωμη ές] λόγος ν.εφχλχιωδής έν χποφχσει καθολική, χποτρέπων τι, νψ] προτρέπων επί τι, ή
όποιον
<?) Hefiod. Τ.ςγ. χ%Ί·
\t e ) Inccrtum e ft, qm m poetam ante oculos habuerit, cum verba turbato orrliue proferantur. Pro ix t\ä e t legendum duco «Λ·β5<5ο5ιn.
Progymnafmata. i 3 οποίον ί<?ιν εκχζον ίηλοΰν. Άτιοτρέχων μεν ι^ς έν εκείνω' α)
Ου χρή πχννΰχιον εϊϋειν βουληφό^ν ανίρχ.
Π ρ οτρέπων is ως εν έκείνω. 6)
Χρή π&νίψ φεύγοντχ ν^ ές μεγχκήτεχ πόντον Τ Ιπτετ^α-'ι τ& πετρών Κ ύρνε κατ' ήλφάτων.
"Η τούτων μεν ονό'έτερον π οιεί, άποφχίν&Τΰ^ Ü άπο τijf reu προίγμχτος φναεως. Οίον το ευπράτ- τειν πχρχ την άζίχν αφορμή του κχκώς^ φρονεΐν τοΤς χνοήτοις c) γίνετα], Έ Ti is των μεν γνω
μών α/ μέν εισιν χλη^εΐς, οή is πι^χνα] , cij it απλοίf, uj is συνε^&υγμένα/, a/ is υπερβο
λικά!. Άλη^βΐς μ εν , οίον ουκ ίζίν εύρεΐν βίον κλυπον ουίενός. Πιθανοί i s , οίον, οςις i ’ ομίλων γίετζ) κακοΐς ΰνήρ, ονπώποτ ήρώτησχ, γινωσκων οτι τοιοντος έ?ιν, οίς πχρήί&ταη d) ζυνων. - 'Ατλα#
i s , οΐον, ivvxTcq τό πλουτεΐν v^j φιλχνΆρώπους ττοιεΐν. Συνεζευγμένο^ is, οίον* e)
Οι’η
λ) Verfus Hom eri II Β , 6 ΐ .
/>) Leguntur haec inter T heognidis fententias in Stob.
Florii. Serm . 9 4 . V itnperiw n paupertatis. E xitai ibi v. 2 . ν ίπ τ ε * «ai ·πιτζΧν aduerlante metro , π ί-
■τςα enim corripitur. In cod. noßro legitur 1H u rt·
«räa 1 καί ν ιτ ξ . quod et ipfum metro repugnar. Pro
*«) itaque dedi τ s.
c ) Scriptum erat άνόαταις.
rf) παζί,Ιΐται, fi leftio lana eft, idem foret ac Poliet quoque legi ύ π ίξ Ι ’ϊξΤΜ, vel siffTig Sjiertii.
e') Verba H om . II. 0 ,2 0 4 .
Ονχ άγαμόν πολυκοιρχνίη, εις κοίρχνος Ikw*
'Υπερβολικοί os, oiov’ f~)
Ονδεν χκιδνδτερον γχϊ’χ τρέφει άνΰρώποιο.
Ή c3e εργχαΐχ πο/^χπλχσΐχ τής %ρε(χς, g') πρό- uffi γχρ τοΐςδε* εγκωμίω του ε'ιρηχότος β ρ χ χεΐ, χχ3άπ&ρ έν χρεία, κχτχ το χπλοϋν, κχτχ τήν χι- τίχν, κχτχ το ενχντίον, κχτχ το ενθύμημα, κατχ το παράβολον, κχτχ πχρχδειγμχ, κχτοϊ κρισιν.
"Έ,ςω δε ή γε γνώμη ώς εν πχρχδείγμχτι' Ον χρή πανννχιον ευόειν βουληφδρον χνδρχ.
Ονκοΰν έπχινέσεις διχ βρχχέ'χν τον είρηκότχ. είτχ κχτχ το χπλονν. Ύουτο 6ε t<aj το πχρχφρχσα]
την γνώμην, οιον’ δι όλης νυχτδς ον προσήκει οίν- δρχ εν βονλχΐς εζετχζόμ,ενον κχΰεΐιάειν. — Κ χτκ την x irix v ΔεΓ μεν γχρ αει διχφόρον φροντίδα Ä) etvajf τον ηγούμενον' ύπνος de βουλήν οΙφχίρεϊτοί(.
Κ&π» το ενχντίον' Έ νχντίον ist βχσιλεΐ ιδιώτης, τώ δε έγρηγορένα; τδ κχΰενδειν. ΤΙως χν ονν λχμβχνοιτο’, εΐ τον Ιδιώτχ οΰδεν δεινόν δι ολης ννκτος κχΰευίϋΐν, ενδηλον u<se τον βχσιλέχ προσή-
ΛΟν / ) 0<Jyff. S, 129·
g ) Legendum videtur τ ? ί γνάμιις, ßatim enim fequitur ita5«7rfg i» Jigs*1?·
f b) Corrupte ediium erat τ ’βος. Refcribendum eft <ρζον- τ ί ΐ α , cuius p rior fyllaba ob praecedentem termina
tionem periit. Idem confirmat Piilcianus 1. c.
v e r t it: D ebet praefef in euris fem ter eß i.
, 1 4 Hermogenis
Progymnafmata. i f Köv άγρυπνουντχ Φροντίξειν* Κχτά νχρχβολην ώσπερ yxp oi κυβερνήτου έγρηγορότες ύπίρ της αοινης 6ιχτελοΰσι σωτηρίας, ούτως προσήκει vigt]
τούς ηγουμένους* Κατα πχρά6ειγμχ, Κ ctj γχρ 'Έκτωρ νυκτός ού κχδεΰόων, x/k.x φροντίξων, ιικτχσκόπον επί τχς νχϋς έπεμπε Δόλωνχ ϊ).
"Τ ϊχτος i i έςι τόπος 6 κχτχ κρίσιν, τό άε τέλος παρχκλησιν έχέτω,
C a p . V.
ITsg/ d i ια ,σ χ ,ζ ν ϊίς ζ α , ϊ holtα σ χ ί υ ν ς . Άνχσκευή έστιν άνχτροπή του προτε^έντος νρχγμχτος, κχτχσκευή 6s τούνχντίον βεβχίωσις.
Ί χ 6s πάνυ ψεν6η όυτε άνχσκέυχζέον οΰτε κχτχ·
σκενχςέον, ώσπερ τούς μύθους. Ά Α α 6&ΐ όήπον τχς χνχσκευχς vg\ τάς κχτχσκευχς των εφ εκχτί- ρην έπιχείρησιν όεχομένων ποιεΐσ3&], Ά νχσκεύχ·
σις 6s, έκ του άσχφοϋς, εκ τον άπι3τάνου, εκ τον
<χ6υνχτου, εκ του ακολούθου α ), του ένχντίον κχλουμέι/ου, έκ τον άπρεπους 6 ), έκ του άσυμ·
φόρου. Έ κ τον άσχφοΰς, οΐον, άσχφής ην ο π$ρι i) II. κ, 340 fq.
λ ) S ch o l. in m arg. »iret τβΰ φ ί« » τ ιλιμίου.
0 Schol. in marg. τοΰ ά π ξίν*2ς a h irrtT u i *κ) α ι τ χ ς ϊ ν , * « ) τ ϊ ä f f ß i t f χ & r J « 5ι χ μ .
16 Hermogenis
περι "Νάρκισσον χρόνος. Έ κ του άπι3άνου, diri»
3fxvoν ψ τον ’Aptovx έπ) δελφίνος c) σω3ην<χ{*
Έ κ τον ακολούθου του ν^ Ιναντίου κχλουμένου, ίνχντΐον ήν τω σωσα\ τι)ν δημοκρατίχν, το κχτα·
λΰσαι χύτην έ^έλησαν d). Έ κ του άπρεπους, άπρεπες ?jv ”Air o A c u , 9ίεόν οντχ, d v rjy μίγνυώοη.
’Ε κ του ασύμφορου, όταν λέγω μεν, οτι ούδε συμ
φέρει ταΰτα άκού&ιν. Κατασκευάσεις δε έκ των εναντίων,
C a p. V I.
I I ί Q ι κ, ο ι νο ν τ ό π ο ν .
Ό κοινός τόπος προσαγορ&υόμενος, αύζησιν ’ίχ ε ι του όμολογουμένου πράγματος, ως των αποδείξεων
•ηδη γεγενγμένων. O tJ γχρ ίτι ζητοΰμεν εI ούτος άριςεύς ά ), d/SL’ ως αποδεδειγμένου τ ψ αΰξησιν ποιούμενα. Λέγετα] δε κοινός τόπος διότι άρμότ- τει κατά παντός, μεν Ιεροσΰ/?χου ύπίρ παντός dpi·
ςέ'ως
c) 3ίλ<ρ“ν ίί refcripfi pro Δίλφΐίν. Fabula notiifima ex H erod. I, 2 4 .
<j) V ertit Prifc. Contrarinyt erat, voluiße perdere liber
tatem eum, qui eam feruaßet. Refcribendum itaque Crit; Ιναντίον *,ν τ/3 σ ά τ α ν τ ι τ ίν r i xarieAi/Veüf χυτήν Sikijcrui.
λ) V ertit Prifcian. an iß e fa crilegvs vel v ir Jo rtis f i t ; fuppkndum itaque e r it : el βύης -Ιίςβΐ^Μς S * ζ ,ΐίί'ί ·
Progymnafmata. 1 7 ϊέως b). Xprj δε ούτως προχγειν' πρώτοι μεν ν,χτχ τήν έξέτχσιν του εναντίου' εΐτχ χυτό το πρχγμχ' ειτχ ή σΰγηρισις' εΊτχ ή γνώμη' ε7τχ ςο%αζιν.ως τον πχρελθόντχ βίον από του παρόντος όιχβχλεΐς, έΐτχ έκβχλεΐς τον ’έλεον, τοΐς τεΚικοΐς κεφαλχίοις χχλονμένοις, c) — — — ύποτυ- ηΐώσει τον πράγματος, προοΐμιχ yxp ονν. εςχ) κχ- θχρως εν τόπω, αΑα μέχρι τούτου d ) σωθήσε- τα/. Ο Ιον ΐνχ έπι πχρχίείγμχτος yivrjrccj coi φχνερόν, %ςω τόνος καθ’ ίεροσύλον. Ονκοΰν τα προοίμια T7J έννοια ά/^ά τω τύπω e) τοιαδε' πάν
τα μ ϊν μισεΐν προαήκει ώ ανδρες όικχςα) τούς κα
ίιοΰργους, μάΧιςχ ό& οσοι περι τούς θεούς τολ- μωσι. Δεύτερον’ Ε ί μεν βούλεσθε τούς αΑους
πονη~
b) Corrupta haec Γαιη. R e fc rib o ; uov μίν Ιεζοσίλου, 1) xui ύ π ϊς ττβντοί άζιςίως. V ertit Prifc. conuenit con
tra omnem, v . c. facrilegnm , v e l etiam v t quibusdam placet pro omni viro fo rti.
c ) V ertit Prifc. per capitula quae finalia dicuntur, i. e.
v t i li, iufto, legitimo, honefto et fim ilib n s, et per de- monftrationem huius rei a ä ae. Vnde pauca hic ap.
noftrum defiderari patet, cf. infra f. f. capiti».
d ) L e g, v id i μ ί χ Ρ τίττβ« n v lt ex Prifc. qui v e rtit: v f*
que ad form ulam quandam.
0 A p . Prifc. vsque ad formulam, quare leg. vidi μ ίχ ς ι T0“ twttov.
Bibi. d. a. Litt. 8. St. b
i B Hermogenis
πονηρούς ποιεΐν, έχτέον τοΰτον ει 0k μή, jto- λκζέον’ Ύρίτον, το μεν ουν δ'οκεϊν ο κινούμενος κινδινεΰει μόνον, τη δε άλη^είχ ύμεΐς ύ δι- τιάζοντες. Το γχρ περι τούς όρκους πλημμελησα^
ούκ οΐδχ, εΐ φαυλοτέρχν δίκην ϊχ ε ι της πχρανο- μίας. Et τ α πρ)ν έλδεΐν επ' αυτό τό πρχγμχ, περί τουναντίον διχλεκτέον , ο τι οι νόμοι της των 3εών θεραπείας προυνοήσχντο, βωμούς ϊςησχν, άνα^ήμχσιν ίκόσμησ&ν, ούσίχις ετίμησχν, πχνη- γόρησι, πχρόδοΐς. Ε ΐτ χ ίπίκρισις κατά τ ψ εζέ- τχσιν της αιτίας εικότως. Το' μεν γχρ τούτων ενμενες διασώζει τχς πόλεις. E/ os ετέρως εχοιεν, ανάγκη ταύτας διαφ^είρεσδη. Κ cif προύβαινε έπι τό π ροκείμενο v‘ Τ ούτων όντως έχόντων ού- τος τ ί ετόλμησε; Κ ctj λέγε τό πεπρχγμένον, ούχ ώς διδάσκων, ά/&.* ώς δεινοποιών. Κ dj οτι ολη τη πόλει ίλυμψ χτο, τοΐς κοινοΐς ngtj τοΐς ιδίοις, Κα/ δέος μεν μή επιλίπωσιν οι κχρπο), δέος δε μη των πολεμίων ήττηΰώμεν, ^cj οσχ τοιχΰτχ. Έ ξη ς ν^μ [επϊ\ / ) τχς συγκρίσεις πρόϊ3τι. Ό τι των άν- δροφόνων χχλεπώτερος t το δε διάφορον εκ των πεπονδότων' g-)· οΐ μεν εις ανθρώπους παρετόλ·
μησαν, ό δε εις 3εούς πχρώνησε. Ύοΐς τυράννοις οντος πχρχπλήσιος, κχκεΐνος k) ον πχσιν, « Ä «
τοΐς
/ ) Patet ίπ ϊ addendum efle.
g) Q uanta fic differentia coniicerc poflumu» cx laefi*.
Pnfc.
f ) Legendum duco x^xiiviif.
\
τοΐς χχλεποτΰτοις. 'Εκείνων γχρ τουτ eTvczf δο- χεΐ το δεινότερον i), ort των χγχλμχτων χπτοντο^.
Τ χς δΐ προς το ίλχττον συγκρίσεις κατ’ έπιτίμη- σιν είσοίΖείς, Ιπειδήπερ είσ'ι κχ^χιρετικα]. Οΰ δεινόν τόν μ ϊν κλέπτην διδώνα] δίκην, τον δ& ϊε- ρόσυλον μ η ; Έ£β?ί δέ σοι τόν «Aoi/ βίον εκ του πχρόντος δίχβχλεΐν, ως από μωρού χρζχμε- νος επί τοΰτο προνβη τελενταΐον, ως όμου κλέπτην ίχοιτε, ν&\ τοιχώρυχον μοιχόν. Έ ζ - ετχσεις δε την γνώμην άφ' ής ήλ^εν έπι τού
το' ότι μη βουλομενος γεωργεΐν, από τούτου πλα- 3εΐν £3ελεν. Ε ι δέ λέγεις χχτ κνόροφόνου, τα πχρχκολαυ^οΰντχ, γυνη έν χη ρ είχ, πχΐδες όρφχνοί. Χρω δε εκβολή του ελέον, Έ κ - βχλεΐς δε τόν ελεον τοΐς κχλουμένοις τελικοΐς χεφχλχίοις, τω νομίμω, τω δικχίω, τω συμφέροντι, τω δυνχτφ, τω πρέποντι, ύιτογρχφη του άδι- ϋήμχτος. Μ>/ μοι τόν νυν δχκρυοντχ θεωρείτε, u/k.' εκείνον τόν κχτχφρονοΰντχ των 3εων, τόν προσιόντχ τοΐς χνχκτόροις, τόν χνχσπωντχ τχς 3’νρχς, τόν των χνχΰημάτων χττόμενον, ν&\ τε- λεύτχ ε ι ς πχροίχλησιν’ τί με/&.ετε', τ ί βούλεστε k') περί ου πχλ&ι κέκριτα^; Ύχυτχ ως εν τω πχρ- όντι, την dg τελευτχίχν μέθοδον εϊση,
i) Superfcriptnm eft Stivorum·/.
λ) Leg. vid ßiu\ties^t. Piifc. cogitatis.
Reliqua proximo volumine dabimus.
b 2, Π ·
s o AninoadueriT. in epigr. nonnulla
II.
ANIM ADVERSIONES
IN
EPIGRAMMATA NONNVLLA A N T H O L O G I A E
A V C T O R E
F r. J a c o b s .
Epigramma Antipatri Sidonii.
Ε ΙΣ ΝΙΟΒΗΝ.
V . 7· Κ«/ μόχθων ονπω rode σοι τέλος· α\&.α άρσην tcrpccTcq τέκνων εσμός άποφθιμίνων' w βαρύ δχαρΰσχσχ γενέθλιαν, άπνοος χύτχ
πέτρος ’έση, Νιόβχ, Κ Ά ΙΔ Ι τ&ιρομένχ.
Eplgr. X L III. in Anal. V . P. T .I I . p. ΐ8 · An- thol. Wechel. IV . p. 456. Merito Brunckius V . C!. de finceritate nouiffimi verfus dubitat. Niobe in lapidem mutata non dici poteil apud Pluto- nem verfari. Quare leuiffima correftione icribam:
ώ βχρύ δχκρνσχσχ γενέθλιαν, άπνοος χύτχ πέτρος %σγι, Nid/3«, Κ Α Δ Ε ϊ τειρομένχ.
Tu quoque, ο N iobe
,
dolore confeUa l a p i s fies.Similiter
Aothologiae. 2 1 Similiter auftor Epigrammatis ijiter χδέσνοτχ DCLVT.
ος χ ή ρ ψ χλοχον 3ηχε, μογεροΰς τε τοκηχς γηραιλέους, στυγερω π έ ν ΰ ε ϊ τ si ρ ο μ έ ν α ς.
Pofiidippi.
Τ ον Μουσών τεττίγχ ΤΗ$ος όησχς έ τ χν,χν^χις κοιμίζειν έδέλει, πυρ ύττο ττλενρτχ βαλών, rj Sk πρίν έν Β ΙΒ Λ Ο ΙΣ ΠΕΠΟΝΗΜ ΕΝΗ χ Α χ
θερίζει ψ υχγ, χνιηρχ δχίμονι μεμφομένη.
Epigr. X I. Anal. V. P. Τ . II. p.2o. Corruptiffi- mum carmen, vbi de tormentis agitur, quae Cupido animae afferri folet. Tertius verfus, in quo vix verbum intemeratum reliquerunt librarii, videfis an reftitui poffit fic:
jj 'tk Ttp\v έν ΒΕΛ Ο Ν Η ίΣΙ ΙΙΕΠ Α ΡΜ ΕΝ Η χ Κ x5 ερίζει ψ υχή, χνιηρω δχίμονι μεμφομένί],
Cupido animam in fp in is , pro puluinari fuppo- ß t is , collocatam, face admota cruciat. Anima v ero , fagittis iamiam transfixa, quemuis alium dolorem ferre valet, ipfumque cruciatus au&orem vilipendit. βελόνησι πεπχρμένη Homeri 1λ. x, 248 c**jirrpov χρυσείοις ηλοισι πειrxpuivov. Praepo- litio ei/ abundat, vt faepe. Vid. Brunck. Ind. in Sophocl. V. V t hic anima fagittis transfixa di-
b 3 citur,
2 2 Animaduerff. in epigr. nonnulla citur, ita idem Pofidippus Epigr. I. fe amoris pharetram fingit. Ceterum quod sd fenfum hu
ius carminis attinet, comparari poteft Epigr.
αδεσπ. in Anthol. W echel. p. 584
Kocj πυρ\ ν\&] νιφετω με, εΐ βούλοιο κερχννω ßx/&.e, Hgcij ές κρημνούς ελκε ν&\ εις -πελχγη' τον yxp χττχυδήσχντχ, πό^οις ίρωτι δχμέντκί
ούδΐ άιος τρύχει -πυρ εττιβχ^όμενον.
Bianorit.
'AiiTxhju 7txpx 5ΐνΧ) διευγέος ενδοδεν άλμης ι χ3νν πούλυποδην έδρα.κεν ίχ^νβόλος' νηχομένω δ’ εΐΐόρευσε εξ χλος ηκ εττί χέρσον
άρπχγδψ, χγρης δεσμόν ύποφδχμενος' αντχρ 6 δισκευ3ίε)ς κχτχκχΐριας Ζμττεσβ δειλω
πτωκΐ Π Α Χ Τ Σ Χ Ο ΙΝ ϋ ί* κεΐτο γχρ 'ΥΠ Ν Α Λ Ε Ο Σ ·
τον δε χυΰε'ΐζ περί itxvtx ττεδησχτο, φωτϊ δ’ ύπ χ γ ρ ψ
ίμ β υ ^ ίψ , χγρη χερσό3εν ηντίχσε.
Anal. V . P. Τ . II. ρ. 154· De verfu fexto vid.
Brunck. in Animadv. p. 16 5 . In verbo ττχχν- σχοίνω leporis epitheton latere fruftra fufpican- tur interpretes. Fortaffe non hoc tantum ver
bum fed ύττνχλέος quoque in mendo cubat, de cuius vocis finceritate nemo tamen adhuc du- bitaffe videtur. Equidem corrigam:
» χντχρ
Anthologiae. 2 3 V'
Λντχρ o δισκευ&ε'ις κατχκχΐριος εμπεηε δειλω πτωκΐ, ΒΑ Θ ΤΣΧΟ ΙΝ Λ« κεΐτο γχρ Α ΙΓ ΙΑ Λ Λ /.
Comparanda Antiphili imitatio. Epigr. X X III.
Ρ· 175
Α ΙΓ ΙΑ Λ Ο Τ τενοίγεσσιν ύποπλώοντα λχ3Τρχ[ψ είρ&σίγ Φοιί&ων· ε’ίσιδε πονλνπόδψ’
μχρψας δ’ α'κνς ίριψεν έπι χ%όνχ, πρ'ιν περι χεΐρχς πλέξχσΰα,; βρύγοην δχτχτόνους ελικχς.
δισκεν3ε'ις δ' έπϊ ΘΑΜΝΟΝ ες οίκΐχ δειλχ λχγχου ε'ιληδδν τχχινου πτωκδς εδησε ποδχ κ. τ. λ.
Antiphili.
Τλχΰκος δ νησχίοιο διχπλωονσιν οδηγος πορθμόν, Θχσίων εντροφος άϊγιχλων, πόντου χροτρευτγρ επιδέξιος, Ή Δ ’ δτ "έκνοοσσί
πλχτομίνη στρχφών πηδάλιον πχλχμη' μυοιέτης, χλίοιο βίου ρχχος, οΰδ’ οτ εμε??χε
3νήσκειν, έκτος εβη γηρχλέης σχνίδος’
το'ι δε κέλυφος Έ Κ Λ Ε ΙΣ Α Ν επ' χνέρι, τδφρ’ ρ γερχιος
πλώαη επ' οικείας εις Ά ί ' δ ψ χκχτου.
E pigr. X L I. Anal. V . P. Τ .ΙΙ. ρ· ΐ8ο, Laudat hoc carmen , vbi de locutione ß [ου ράκος agit, Τ . Hemfterh. ad Lucian. T .I . p. 14 5· — V . 3 . antiquarum editionum leftio eft, quam exhibui
mus — jj(j’ 0y Ζκνωσσε. quae corruptelae rnani- fefta eit. Quomodo enim eiusmodi gubernator
b 4 έττ<-
ι
2 4 AnimadueriT. in epigr. nonnulla επιδέξιος vocari poteft, qui clauutn πλχτομένη χειρ) teneat, ipfamque adeo nauem a refto curfu aberrare faciat? Scribendum igitu r, ni me omnia fallunt:
•πόντου χροτρευτήρ επιδέξιος, ΟΤΔ’, οτ εκνωσσε, πλχτομένη στρωφων πηδάλιον πχλχαη.
Hoc dicit poeta, tam peritum gubernatorem fuiffe, vt vel dormiens, nunquam fallente dextra, nauem, quo vellet dirigeret. Edit. Steph. οντοτ
%κνωσσε exhibet-; quae leftio , quamuis per fe parum probabilis, noftram tamen coniefturam aliquantum firmare videtnr. — Grauius vicus haeret in v. 4. Verbum enim εκλειτχν, quod omnes editt. legunt, idoneum, fi quid video, fenfum non fundit. Codicum vero leftio εκλυ-
c x v in metrum peccat, fed ad veram feripturam indagandam facit. Scribendum fcilicet:
toi is κέ.λνφος Έ Κ Α Τ Σ Α Ν επ’ άνέρι.
Iam cf. Epigr. Addaei An. T . II. p. 242.
Ό γριπεύς Διότιμος, ο κύμχσιν ολκχόχ πιστήν, κήν χ3ον'ι τήν χυτήν οϊκων ίχω ν π&νΐης, νήγρετον νπνώσχς, τον χμ&ίλιχον ίκτο πρός’Άδην
χντερέτης, ιό iri νψ κομιζό μένος.
3JV yxp εχ ε ζωής πχραμύδιον, ϊσ χεν ο πρέσβυς φΆ [μένος κνμχτον π ν ρ κ χ ι η ς οφελος.
Comparari pofiunt etiam Epigrammata fuliani A eg. X L V I. T . II. p. 503, et Hetrufci Meffenii
T . II. p .30 7. Dia-
Anthologiae* 2 f
Dioclis Caryßii.
Μή με κόνι χρνψητε' τΐ yχρ π χ λ ι; μη$' eir'i t χύτης ηονος ού γνωτήν yxixv έμοί τί^ενε*
μχίνετ&ι ε’ίς μ& 3χλχσσχ, εν χέρσοισί με όειλόν εύρίσκει ρχχίχις, οϊδέ με η είν Ά ί'ίη , χέρνω ά’ έττεκβχίνει Έ Μ Ε Τ χοίριν νόχτι 3νμός
Π Α ΡΚΕΙΜ Α Ι ΣΤΑΘ ΕΡΗ * μίμνεμ&ν ώς χτχφος.
Anthol. Reifk. ρ .8 8. Anal. V .P . Τ . II. ρ. 1 83· Naufragus hoc carmine loquitur cuius offa pro
pe mare fepulta, vndis ad eius tumulum alli
dentibus, iam faepe denudata erant. Inanem igitur effe ait operam, haec offa, quae maris furorem tam crebro experta fint, iterum atque iterum terra tegere. — Haec fatis expedita;
fed haeremus in vltimo diiticho, quo nihil fere corruptius. V. εττεκβχίνει in metrum peccat;
μίμνεμ&ν non habet vnde pendeat. Fortaffe corrigendum:
χέρσον έπεκβχίνεiv E I M ET χχριν vSxn 3υμός Α Ρ Κ Ε Ι MOI ΤΡΑΦ ΕΡΗ ί μίμνεμεν ώς
χτχφω.
Senfus eft: Si itaque neque in littore a maris itnpetu tutus efle poffum, quandoquidem vndae
*nea caufa litus adfcendunt, iam mihi fatis eft, offa mea, quamuis inhumata, in terra relinqui.
χρν,&ι μοι ως h. ούτως ατχφω έν τρχφερη μ ίμ · b 5
26 AnimadueriT. in epigr. nonnulla V6M. — αρκεΐ μοι vt ap. Leonid. Alex. Epigr.
X X X V II. χρκεΐ μοι yxlyg μικρή κόνις. Parme- nion. Epigr. X . χρκεΐ μοι χλκίνης λιτόν σχίπχς.
Cornetii Longini.
Ον σε μχκχρ Κ Τ Ν Ε Γ Ε1Ρ Ε , ΤΟΝ £ΣΣ Κ υνέγει- ρον εγρχψε Φχσις, είτε) βριχρχΐς uvSsto συν ητχλχμχΐζ*
£eÄ* σοφός τις εην 6 £ώγρχφος, ου$ε σε χειρων νόσφισε, των χειρων οΰνεκεν clSfxvxrov.
Anthol. Wechel. L . IV . p. 453. Anal. V . P. T*
II. p. 200. Verf. I. antiquarum editt. leftio- nem exhibuimus, quae cum fenfu careret, Brun- ckius emendauit: — Oy σε μχχχρ Κυνέγειρε
%χ3ώς Κ . ε. parum, fi quid video, probabiliter.
Videfis an legendum fit potius:
Ον σε μαχκρ Κ Τ Ν Ε Γ Ε ΙΡ ’, ΈΤΤΜίλΣ Κυνέ- γείρον εγρχψε Φχσις, Ιττεί βριχρκΐς χνΰετο συν πχλχμχις.
Phafis, piftor, Cynegirum , cui nauem hoftium retinenti vtraque manus amputata fuerat, cum inanibus tamen pinxerat; cumque adeo paulo alium ac reuera fu it, exhibuerat; at non fine caufa idonea etc. — Quae Brodaeus ad hos verfus illuftrandos ädfert, prorfus fiint aVpoi- διόνυσιχ.
Addaei.
Anthologiae. 2 7
Addaei.
Tai'ρω Φρικαλέων νχπος εκβχίνονη Αοβήρον ΐίευκέστης ϊππω κχρτερός ψ τίχσεν.
ccA’ ο μεν ωρμήθη Π Ρ Ε ΙΙΧ Ν Ά Τ Ε * τοΰδ' χπχλοΐο ΤΙβαονίύχ λόγχην 5JKS ίιχ κροτάφου’
σνλήσχς κεφαλής όε όιπλουν κέρκ/;, χιϊν εκείνη ζιαροποΜν, εχθρού κόμπον εχει θχνοίτου.
Anal. V. P. Τ. II. ρ .2 4 1. v. Brunck. in Anim- advv. p. 1 8 8. Tentaui hoc carmen in Animad.
ad Euripid. L . II. c. X X . ρ .Ι 9 Γ . ώριιήθη κρτΐμνων οίπο fcribendum coniiciens; ad fenfum fortafle non adeo male. Nunc, propius ad vulgatae fcripturae duftus, fcribendum cenfeo:
x A ' ο μεν ωομήθη ΙΙΡ ίλ Ν Χ ΙΝ οίττο.
Taurum de rupe ruentem, Peuceßes haflci per·
cu/ßt. πρανές de rupibus eminentibus Ariftoph.
Ran 664. Ποσεΐόον, ος Alyxlov πρχνχς η γκχυκχς μέόεις χλός ίν βένθεtriv. Damoftratus Epigr.
Τ .Ι Ι . ρ. 259
Ν ύ μ φ ^ N aiaisc, ηχλλίρροον ctj τόίε νχμχ χ ε ϊτ ε πατ ονρ&Ιον πρωνος χπ&ιρέσιον.
