Wpisany przez środa, 24 lutego :32 - Poprawiony środa, 27 lipca :58

27 •lipca• 2016 06:58•

Terapia integracji sensorycznej określana jest mianem „naukowej zabawy”. Podczas sesji dziecko huśta się w hamaku, toczy w beczce, jeździ na deskorolce czy balansuje na kołysce.

Przez zabawę przyjemną i interesującą dla dziecka dokonuje się integracja bodźców

zmysłowych oraz doświadczeń płynących do ośrodkowego układu nerwowego, co pozwala na lepszą organizację działań.

Terapia SI nie jest uczeniem konkretnych umiejętności (np. jazda na rowerze, pisanie,

czytanie), ale usprawnianiem pracy systemów sensorycznych i procesów układu nerwowego, które są bazą do rozwoju tych umiejętności. W toku pracy tą metodą terapeuta stymuluje zmysły dziecka oraz usprawnia takie zakresy, jak np.: motoryka mała, motoryka duża, koordynacja wzrokowo-ruchowa. Zadaniem terapeuty jest, przy zastosowaniu odpowiednich technik, eliminowanie, wyhamowywanie lub ograniczenie niepożądanych bodźców obecnych przy nadwrażliwościach sensorycznych lub dostarczanie silnych bodźców, co jest konieczne przy podwrażliwościach systemów sensorycznych.

Dla kogo jest terapia SI?

Ze względu na szczególne potrzeby rozwojowe i terapeutyczne metoda Integracji Sensorycznej wykorzystywana jest przede wszystkim w pracy z dziećmi:

- z autyzmem wczesnodziecięcym - z mózgowym porażeniem dziecięcym,

- cierpiącymi na schorzenia o podłożu genetycznym (np. zespół Downa, Aspergera, Williamsa, Reta, Turnera,)

- z ADHD,

- ze specyficznymi trudnościami szkolnymi, takimi jak: dysleksja, dysortografia dysgrafia, dyskalkulia

•lipca• 2016 06:58•

Ponadto jest pomocna dla dzieci mających problemy z : - koncentracją uwagi

- koordynacją ruchową

- zbyt dużą lub zbyt małą aktywnością ruchową

- nadmierną lub obniżoną wrażliwością na ruch, bodźce dotykowe, słuchowe, węchowe, wzrokowe

- opóźnionym rozwojem mowy - trudnościami szkolnymi

NA CZYM POLEGA TERAPIA INTEGRACJI SENSORYCZNEJ?

Terapia integracji sensorycznej to przede wszystkim terapia poprzez ruch.

Polega ona na rozwijaniu prawidłowego odbioru i analizy bodźców dostarczanych z otoczenia poprzez zmysły zewnętrzne (wzrok, słuch, dotyk, smak, węch) oraz płynące z własnego ciała poprzez zmysły wewnętrzne (równowagi i czucia głębokiego).

Terapia ta odbywa się w przyjemnej sali wyposażonej w specjalistyczny sprzęt i pomoce (podwieszane platformy, hamaki, deskorolki, równoważnie, a także materiały różnej faktury do stymulacji dotykowej, materiały do stymulacji wzrokowej, węchowej, smakowej itp.) do

stymulacji wszystkich systemów zmysłowych.

Terapeuta SI bazując na swoim doświadczeniu i wiedzy, dostosowuje trudność zadań i ćwiczeń do poziomu możliwości dziecka oraz jego samopoczucia. Przygotowuje dla każdego dziecka indywidualny program dostosowany do jego potrzeb z zachowaniem zasady stopniowania trudności. Sprzyja to utrzymaniu stałego zainteresowania dziecka i ciągłemu poprawianiu jego samooceny dzięki osiąganym sukcesom. To zaś motywuje dziecko do dalszego wysiłku.

•lipca• 2016 06:58•

JAKIE SĄ CELE I ZADANIA TERAPII SI?

Celem terapii SI jest poprawa połączeń synaptycznych centralnego układu nerwowego dziecka czyli poprawa jakości przesyłania i organizacji informacji odbieranych przez różne jego zmysły oraz wytworzenia odpowiedniej reakcji adaptacyjnej. Obejmuje integrację podstawowych reakcji posturalnych, integrację obu stron ciała, stymuluje rozwój reakcji równoważnych, praksji,

orientacji przestrzennej oraz lateralizacji. Wpływa na sprawność w zakresie małej i dużej motoryki, koncentrację uwagi, zdolności wzrokowe i słuchowe, poprawia samoocenę.

Głównym natomiast zadaniem terapii SI jest dostarczenie dziecku, podczas jego aktywności ruchowej, kontrolowanej przez terapeutę ilości bodźców sensorycznych, wywołujących w

konsekwencji poprawę integracji bodźców docierających do dziecka z otoczenia, jak i jego ciała.

W JAKIM WIEKU TERAPIA JEST SKUTECZNA?

Terapię integracji sensorycznej prowadzi się dla dzieci w wieku od 4 do 9 lat, a w szczególnych przypadkach do 12 lat.

Terapia SI trwa zwykle od 1 roku do 2 lat. Zależy to od stopnia nasilenia i rodzaju zaburzeń oraz tempa czynionych postępów. Zdarza się, że niektóre dzieci odnoszą korzyści z wieloletniej terapii przeprowadzanej interwałowo, tzn. uczestniczą w terapii przez okres 6-9 miesięcy i po na przykład rocznej przerwie znowu podejmują terapię.

Najczęściej sesje terapeutyczne odbywają się 1-2 razy w tygodniu i trwają 45 - 60 minut w

•lipca• 2016 06:58•

zależności od możliwości terapeuty/ośrodka oraz od potrzeb dziecka.

W JAKI SPOSÓB TERAPIA MOŻE POMÓC DZIECKU?

Terapia SI poprawia funkcjonowanie centralnego układu nerwowego (mózgu) dziecka i wpływa na zmianę jego zachowania w sferze motorycznej (kształtuje prawidłowe napięcie mięśniowe i koordynację ruchową), emocjonalnej oraz poprawia umiejętności językowe i poznawcze, a przede wszystkim wpływa na lepszą efektywność uczenia się przez dziecko.

Jak już wcześniej wspomniałam, ćwiczenie konkretnych umiejętności nie jest zwykle celem terapii SI. W niektórych jednak sytuacjach dziecko może być poddane ćwiczeniom konkretnych czynności ruchowych. Może to mieć miejsce w przypadku dzieci, u których wyćwiczenie takich umiejętności jest kluczowe dla rozwoju jego poczucia wartości oraz stosunków z rówieśnikami.

Ważnym aspektem terapii Integracji Sensorycznej jest motywacja dziecka. Gra ona ważną rolę przy doborze ćwiczeń. Większość dzieci poszukuje i domaga się tych aktywności, które są dla nich najbardziej wskazane na danym etapie rozwoju. Stanowi to dla terapeuty ważną informację dotyczącą zainteresowania i motywacji dziecka. Czynniki te brane są pod uwagę przy doborze aktywności. Niektórym dzieciom terapeuta pozostawia wiele swobody przy wyborze zabaw i ćwiczeń. Innym - które mają trudności z wybraniem odpowiedniej aktywności - terapeuta

proponuje dużą ilość zabaw przez siebie wyselekcjonowanych. Nawet w takiej sytuacji dziecko jest zachęcane do czynnego udziału w zabawie. Rzadko się zdarza, aby dziecko było tylko biernym uczestnikiem stymulacji, ponieważ aktywny udział i eksploracja umożliwia dziecku bardziej dojrzałe i lepiej zorganizowane przetwarzanie informacji sensorycznych.

Terapia Integracji Sensorycznej jest zazwyczaj dla dziecka przyjemnością ponieważ jest dla niego przede wszystkim zabawą - i często taką wydaje się dorosłym. Lecz tworzenie atmosfery zabawy nie służy jedynie przyjemności. W takiej atmosferze bowiem dziecko jest bardziej

•lipca• 2016 06:58•

zaangażowane w aktywności i robi większe i szybsze postępy niż dziecko niezaangażowane.

Jeżeli efekty terapii są pozytywne, dziecko jest w stanie w sposób bardziej efektywny

automatycznie przetwarzać i wykorzystywać skomplikowane informacje sensoryczne. Ma to swoje odbicie w życiu codziennym dziecka. Poprawa koordynacji ruchowej ma swoje odbicie w możliwości i jakości wykonywania trudniejszych aktywności ruchowych z zakresu dużej i małej motoryki. W przypadku dziecka prezentującego początkowo objawy nadwrażliwości lub słabej reaktywności na bodźce sensoryczne, bardziej prawidłowe reakcje mogą prowadzić do

pozytywnych zmian w zachowaniu, poprawy stosunków z rówieśnikami oraz zwiększonego poczucia własnej wartości. W miarę poprawy efektywnego funkcjonowania układu nerwowego niektóre dzieci będą osiągały postępy w rozwoju mowy, inne w umiejętnościach szkolnych.

Bardzo często rodzice stwierdzają, że ich dziecko jest lepiej zorganizowane, skoncentrowane, pewniejsze siebie i łatwiejsze we współżyciu.

W większości dzieci bardzo chętnie uczestniczą w terapii i z niecierpliwością na nią oczekują.

Jednak nie każde spotkanie terapeutyczne jest tak samo efektywne - wszystkie dzieci miewają trudniejsze dni.

Należy pamiętać, że niektóre zaburzenia utrudniają dziecku zabawę z wykorzystaniem sprzętu i powodują, że zabawy przyjemne dla większości dzieci dla niego takimi nie są. Dlatego też, dla niektórych dzieci początki terapii mogą być trudne.

WAŻNE!

Terapia metodą integracji sensorycznej jest wspomagająca i powinna być prowadzona równolegle z innymi terapiami.

Terapia integracji sensorycznej może być prowadzona wyłącznie przez certyfikowanego terapeutę, a jej podstawą jest diagnoza.