Tomasz Kaczorowski
AUTORSKA KONCEPCJA FUNKCJONOWANIA TEATRU LALKI TĘCZA W SŁUPSKU
1. Teatr jako Spotkanie
Marzy mi się teatr, który odpowiada za empatię swoich widzów – proponuje różnorodność, przyzwyczaja do obcowania z kulturą i sztuką oraz uwrażliwia w sprawach społecznej odpowiedzialności. Marzę o teatrze uczącym empatii, zachęcającym do Spotkania w rozumieniu filozofii dialogu ks. Józefa Tischnera – otwierającym na drugiego człowieka, stymulującym dialog różnych „horyzontów” i perspektyw, pobudzającym ciekawość światem i drugim człowiekiem, uczącym żyć w społeczeństwie – w zbiorowości różnorodności, między różnymi pokoleniami.
Teatr to spotkanie i żywe uczestnictwo w sztuce, która wydarza się tu i teraz. To spotkanie i obcowanie z aktorami na żywo w bezpośredniej relacji, która może, chce i powinna zmuszać do myślenia, zaskakiwać widzów i zachęcać do działania.
Teatr to także miejsce Spotkania ludzi pracujących w teatrze: zespołu artystycznego, technicznego i administracyjnego.
Teatr to wzajemne poszanowanie różnorodności potrzeb.
Teatr Lalki Tęcza w Słupsku za mojej dyrekcji będzie miejscem otwartym, sięgającym do swojej historii i tradycji. Proponuję wizję eklektycznego teatru w oparciu o moją indywidualną wrażliwość artystyczną. W jego repertuarze przeważać będą spektakle dla młodego widza: teksty współczesne i podejmujące ważne współcześnie tematy w oparciu o klasyczne pozycje światowej literatury. Będzie to miejsce dostępne zarówno dla dzieci i młodzieży, ale i dla dorosłych.
Chciałbym, żeby Tęcza za mojej dyrekcji przeszła naturalną ewolucję – nie rewolucję – w oparciu o pracę i dokonania poprzedniego dyrektora, Michała Tramera, którego kadencja została niezwykle pozytywnie oceniona pod względem artystycznym w regionie i ogólnopolskim środowisku teatralnym. Moja obecność w Tęczy byłaby również wyrazem docenienia jego pracy na rzecz rozwoju instytucji, artystycznego rozwoju zespołu aktorskiego oraz wizerunku miasta Słupska.
2. TĘCZA – KROK DO PRZODU
Tęcza to instytucja o bogatej historii, ważna instytucja zajmująca się działalnością artystyczną, edukacją kulturalną i o ogromnych zasługach dla regionu (docieranie do mniejszych i odleglejszych miejscowości). Moją intencją jest bazowanie na dotychczasowym
jego profilu. Słupski teatr lalek za mojej dyrekcji pozostanie teatrem skierowanym głównie do młodego widza. Będzie próbował zagospodarować różne potrzeby etapów dzieciństwa i rozwoju dzieci. Będę proponować również spektakle dla widzów nastoletnich, do dialogu z którymi teatry powinny coraz częściej się odnosić, żeby wpływać i inspirować młodych ludzi, którzy niedługo staną się odpowiedzialnymi obywatelami. W celu planowania rozwoju widowni teatru widzę konieczność stworzenia w teatrze stanowiska pedagoga teatralnego.
Potrzeba ta wynika z mojego doświadczenia reżysera, ale też z doświadczenia autora koncepcji edukacyjnych do przygotowywanych przeze mnie spektakli oraz prowadzącego działania warsztatowe. Jest to na tyle szerokie i ważne spektrum zadań i konieczności rozpoznania wrażliwości grup docelowych, że wymaga oddzielnego stanowiska. Pedagog teatru będzie wsparciem przy opracowaniu strategii rozwoju publiczności w każdym wieku.
Wzorem będzie dla mnie działalność Doroty Kowalkowskiej w wałbrzyskim teatrze dramatycznym w latach 2013-2019 oraz Joanny Żygowskiej z Teatru im. Fredry w Gnieźnie w latach 2014-2018 oraz dobre praktyki promowane przez Instytut Teatralny im. Zbigniewa Raszewskiego w Warszawie i Stowarzyszenie Pedagogów Teatru. Są to również instytucje, o współpracę z którymi będę zabiegał jako dyrektor Tęczy.
Ponadto Tęcza pozostanie instytucją, czerpiącą z tradycji teatru lalek i szeroko pojętej formy oraz będzie poszukiwać środków wyrazu również poprzez rzetelną pracę reżysera z aktorami, charakterystyczną dla działań aktorskich, budowania psychologicznego i formalnego roli.
Celem tych poszukiwań środków wyrazu jest zapewnienie zespołowi aktorskiemu szerokiego spektrum wyzwań aktorskich oraz stymulowanie go do ciągłego rozwoju i nabywania nowych umiejętności. Powyższy cel chcę realizować przy pomocy wybranych poniżej propozycji repertuarowych oraz zaproszenia uznanych reżyserów praktykujących zarówno w teatrach lalkowych jak i dramatycznych.
Chciałbym przenieść swoje praktyki reżyserskie podczas zarządzania zespołem artystycznym w trakcie realizacji spektakli na długofalową strategię planowania sezonów artystycznych teatru, która ma dostarczać nie tylko dobrej jakości spektakli, ale również wzbogacać warsztat uczestniczącego w procesie twórczym zespołu artystycznego. Zespół aktorski Tęczy jest ogromnym kapitałem tej instytucji.
3. REPERTUAR
Regulamin konkursu na dyrektora Tęczy nie określa długości kadencji, na jaką zostałby powołany dyrektor. Ośmielam się więc na podstawie obserwacji i dotychczasowego doświadczenia reżyserskiego aplikować na minimum 4 sezony artystyczne. Optymalnym zaś
czasem, w którym będę w stanie wprowadzić w życie swoje plany artystyczne oraz te związane z zarządzaniem teatrem jako nowoczesną instytucją kultury jest okres 5 sezonów artystycznych. W pierwszych dwóch sezonach artystycznych zakładam dokonanie zmian strukturalnych w sposób koncyliacyjny w porozumieniu z organizatorem. To minimalny czas na wprowadzenie racjonalnych zmian w instytucji. Każdego sezonu Tęcza przygotuje wówczas od 3 do 4 premier rocznie. Ostateczną ilość uzależniam od osobistego zweryfikowania możliwości finansowych i ubiegania się o zewnętrzne dofinansowanie Tęczy ze środków Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego (Programy Ministra), czy tak zwanych Funduszy Norweskich (EOG) oraz projektów koordynowanych przez Instytut Teatralny im. Zbigniewa Raszewskiego w Warszawie (Lato w Teatrze, Teatr Polska, Konkurs im. Jana Dormana) i Narodowe Centrum Kultury w porozumieniu z pionem księgowości teatru.
Wśród 4 premier zakładam realizację co najmniej 3 spektakli dla dzieci (w tym będę poszukiwał również spektakli dla „najnajmłodszych” widzów w wieku 0-3) i co najmniej 1 spektaklu dla młodzieży i dorosłych na sezon.
A. Wybrane propozycje repertuarowe dla dzieci będą bazować zarówno na współczesnej polskiej i zagranicznej dramaturgii, jak i na klasyce literatury dla dzieci (baśnie): „Królowa Śniegu” – ponadczasowa opowieść o wybaczeniu autorstwa Hansa Christiana Andersena stanowiłaby inspirację do refleksji o świadomych życiowych wyborach oraz o wartości przyjaźni ponad wszystko i sile przebaczenia; „Ony” – dramat drogi Marty Guśniowskiej, jedna z najważniejszych sztuk dla dzieci, filozoficzna i z humorem podróż młodego chłopca przez życie wzorowana na średniowiecznym moralitecie „Każdy” [Everyman], ten wielokrotnie nagradzany tekst jest gwarancją jakości dobrego i inspirującego teatru dla dzieci.
[planowane zgłoszenie do prestiżowego Ogólnopolskiego Konkursu na Wystawienie Polskiej Sztuki Współczesnej – możliwość ubiegania się o nagrody i refundację];
„Czarodziejski Młyn” – polska klasyczna baśń dla dzieci pióra małżeństwa Aliny i Jerzego Afanasjewów, wielokrotnie realizowana z sukcesem przez teatry lalkowe, opowiadająca o konieczności wzajemnej pomocy, bezinteresowności pomocy i sile przyjaźni. [planowane zgłoszenie do prestiżowego ogólnopolskiego Konkursu na Inscenizację Dawnych Dzieł Literatury Polskiej KLASYKA ŻYWA – możliwość ubiegania się o nagrody]; „Sztuka bez babci” – sztuka Beniamina Bukowskiego nagrodzona II nagrodą w 27. Konkursie na Sztukę dla Dzieci i Młodzieży organizowanym przez Centrum Sztuki Dziecka w Poznaniu jest metaforyczną
opowieścią o niezgodzie dziecka na przemijanie oraz próbą oswajania trudnego tematu śmierci podczas międzypokoleniowego spotkania. [planowane zgłoszenie do prestiżowego Ogólnopolskiego Konkursu na Wystawienie Polskiej Sztuki Współczesnej – możliwość ubiegania się o nagrody i refundację]; „Bajki samograjki” – mistrzowskie formalnie bajki Jana Brzechwy, autorskie reinterpretacje najsłynniejszych baśni Braci Grimm i Hansa Christiana Andersena, pełne wdzięku, uroku, dla widzów małych i dużych. [planowane zgłoszenie do prestiżowego ogólnopolskiego Konkursu na Inscenizację Dawnych Dzieł Literatury Polskiej KLASYKA ŻYWA – możliwość ubiegania się o nagrody]; „Brzydkie kaczątko” – klasyczna opowieść o tolerancji i szacunku dla bliźniego oraz o determinacji i pokonywaniu przeciwności losu zrealizowana ma być poprzez łączenie planów aktorskiego i lalkowego; jedna ze sztuk Krystyny Miłobędzkiej – oryginalnej autorki poetyckich sztuk dla najmłodszych [planowane zgłoszenie do prestiżowego ogólnopolskiego Konkursu na Inscenizację Dawnych Dzieł Literatury Polskiej KLASYKA ŻYWA – możliwość ubiegania się o nagrody i refundację].
B. Wybrane propozycje dla młodzieży i dorosłych to m.in. odpowiedź na oczekiwania zarówno nastolatków, jak i nauczycieli inspirujących młodych ludzi do uczestniczenia w kulturze i sztuce, bazujące na klasycznych motywach uniwersalnych wielkiej literatury: „Hamlet” lub „Makbet” – do wyboru reżysera jeden z dwóch najważniejszych tekstów Mistrza ze Stratfordu, zaprezentowany w technice lalkowej;
z założenia jest to wyjście naprzeciw oczekiwaniom widzów żądnych klasycznego i poetyckiego teatru, opowiadającego o otaczającej nas rzeczywistości tu i teraz.
[realizacja lektury szkolnej; możliwość zgłoszenia do konkursu na najlepszą realizację dzieła Szekspira organizowanego przez Gdański Teatr Szekspirowski]; „Achilleis” – autorska reinterpretacja Stanisława Wyspiańskiego jednego z mitów trojańskich opowiadających o tragedii herosa Achillesa, zakorzeniona w tradycji słowa, minimalistyczna i poetycka opowieść o konstruowaniu mitu i naznaczaniu bohatera narodowego. [planowane zgłoszenie do prestiżowego ogólnopolskiego Konkursu na Inscenizację Dawnych Dzieł Literatury Polskiej KLASYKA ŻYWA – możliwość ubiegania się o refundację i nagrody]; „Smutek & melancholia czyli najbardziej ze wszech wszech miar samotny george wszech wszech czasów” – nagrodzony Nagrodą im. Else Lasker Schüler i nominacją do Deutscher Kindertheaterpreis 2016 tekst Bonn Parka to studium stanów emocjonalnych (wielki, nieopisany smutek, samotność), trudnych do wyrażenia i próba znalezienia dla nich języka metafory.
Historia Georga jest także opowieścią o doświadczeniu starości, ale i uchwyceniem oraz przedstawieniem dotkliwych, osobistych przeżyć (wykluczenie, smutek, brak porozumienia z innymi), które są uniwersalne, a mogą dotyczyć zarówno wieku podeszłego, jak i okresu dorastania. Przede wszystkim to jedna z nielicznych współczesnych sztuk w odpowiedzialny sposób zajmująca stanowisko wobec kryzysu środowiska naturalnego spowodowanego działalnością człowieka. Marzę również o wprowadzeniu „Szewców” Witkacego na deski słupskiego teatru lalek.
Powyższe propozycje to jedynie przykładowe elementy planowanego przeze mnie repertuaru, ich powyższa kolejność nie jest kolejnością chronologiczną realizacji. Jako aktywny reżyser teatralny wiem, jak ważne jest, żeby być również otwartym na rozmowy z zaproszonymi reżyserami oraz tymi, którzy sami zgłoszą mi swoją chęć współpracy. Praca w teatrze to ogromna odpowiedzialność, ale również spełnianie marzeń i dzielenie się przez twórców ich własną, niepowtarzalną wrażliwością, dlatego nie zamierzam zamykać się wyłącznie w powyższych propozycjach. Praca w Tęczy dla reżyserów i dobranych przez nich współrealizatorów ma być niezapomnianą przygodą, ważnym etapem na drodze artystycznej, spotkaniem z doświadczonym zespołem aktorskim oraz podzieleniem się ich osobistą refleksją o świecie.
Do pracy w Tęczy chcę zaprosić młodych, ale doświadczonych twórców teatru, związanych zarówno ze scenami lalkowymi jak i dramatycznymi, przynoszącymi doświadczenia z różnych polskich szkół teatralnych. Wśród osób, którym planuję zaproponować współpracę w ramach swojej dyrekcji są: Jakub Kasprzak – absolwent Wydziału Reżyserii warszawskiej Akademii Teatralnej im. Aleksandra Zelwerowicza, realizował spektakle w Teatrze Alatyr i Teatrze im. Siemaszkowej w Rzeszowie, w latach 2018-2019 zastępca dyrektora do spraw artystycznych renomowanego Teatru Dzieci Zagłębia im. Jana Dormana w Będzinie;
Beniamin Bukowski – absolwent Wydziału Reżyserii krakowskiej Akademii Sztuk Teatralnych im. Stanisława Wyspiańskiego, finalista Gdyńskiej Nagrody Dramaturgicznej, jego teksty wystawiane i publikowane są w Polsce i za granicą, a jako reżyser współpracuje między innymi z Teatrem Nowym im. Tadeusza Łomnickiego w Poznaniu, Teatrem im.
Wojciecha Bogusławskiego w Kaliszu, Teatrem im. Fredry w Gnieźnie i Teatrem im. Wandy Siemaszkowej w Rzeszowie; Łukasz Bzura – aktor, dramatopisarz i reżyser, absolwent PWSFTiT w Łodzi, w 2019-2020 kierownik artystyczny Teatru Pinokio w Łodzi; Dorota Abbe - aktorka Teatru Nowego w Poznaniu od 2012 roku. Absolwentka Wydziału Aktorskiego PWSFTiT w Łodzi, reżyserka grupy teatralnej „Wikingowie”, wyreżyserowała spektakle w Teatrze Miejskim w Lesznie oraz na Scenie Wspólnej w Poznaniu; Marta
Streker – reżyserka młodego pokolenia, absolwentka reżyserii teatru lalek wrocławskiego AST, współpracowała m.in., z Teatrem im. Bogusławskiego w Kaliszu, Teatrem im.
Kochanowskiego w Opolu, Opolskim Teatrem Lalki i Aktora, wałbrzyskim Teatrem Lalki i Aktora oraz Teatrem Polskim we Wrocławiu; Judyta Berłowska – absolwentka krakowskiej PWST, wyreżyserowała z powodzeniem spektakle w Teatrze im. Norwida w Jeleniej Górze, Teatrze im. Słowackiego w Krakowie, Teatrze Lalek Kubuś w Kielcach, łódzki Teatrze Pinokio oraz kaliskim Teatrze im. Bogusławskiego. Moim marzeniem jest aby na koniec kadencji spektakl zrealizowała w słupskim Teatrze Lalek Anna Augustynowicz – wieloletnia dyrektorka Teatru Współczesnego w Szczecinie, jedna z najważniejszych polskich reżyserek, nagrodzona m.in. Nagrodą im. Zygmunta Hubnera i Nagrody im. Konrada Swinarskiego, która poza teatrami dramatycznymi wyreżyserowała spektakle w Teatrze Lalek „Pleciuga” w Szczecinie. Jednak aby mogło do tego przedsięwzięcia dojść potrzebne są wcześniejsze kilkunastomiesięczne przygotowania i pozyskanie większych środków niż standardowy budżet spektaklu w Tęczy.
Planuję również umożliwienie realizacji spektakli dyplomowych w Tęczy studentom kierunku reżyserii we współpracy z publicznymi wyższymi szkołami artystycznymi (WSL w Białymstoku, WL we Wrocławiu, WR w Krakowie, WR w Warszawie) oraz debiutów młodym reżyserom i aktorom na deskach zawodowego i instytucjonalnego teatru.
Ponadto będę otwarty na współpracę z lokalnymi instytucjami oraz twórcami, proponującymi tematy silnie zakorzenione w regionie, aby podkreślić ścisły związek Tęczy z miastem.
Zaznaczam również, że sam jako reżyser teatralny chcę podejmować pracę nad realizacjami scenicznymi w Tęczy.
Ważnym punktem odniesienia w trakcie mojej dyrekcji w Tęczy będzie również Scena Inicjatyw Aktorskich, w ramach której to zespół aktorski będzie proponował realizacje repertuarowe i ewentualnych realizatorów, z którymi chciałby podjąć współpracę. Postaram się doprowadzić do sformalizowania takiej inicjatywy, zapewnić jej finansowanie oraz udzielę wsparcia organizacyjnego przy aplikowaniu o dotacje – zarówno osobiście jak i poprzez infrastrukturę instytucji.
4. ZARZĄDZANIE INSTYTUCJĄ
Tęcza wymaga zrobienia kroku w kierunku nowoczesnej instytucji kultury. Jako reżyser, który miał okazję pracować w Tęczy przy realizacji spektaklu dostrzegam potrzebę zmiany w strukturach teatru. Aby teatr funkcjonował na najwyższym poziomie konieczne jest powołanie stanowiska koordynatora pracy artystycznej – czyli łącznika między wszystkimi pionami,
planującego z wyprzedzeniem pracę i harmonogram instytucji w sposób transparentny w porozumieniu z dyrektorem. Ponadto konieczne jest stworzenie stanowiska pedagoga teatru oraz intensyfikacja w zakresie promocji teatru. Widzę konieczność: długofalowego planowania promocji, wzmożenia projektowo promocji przy każdej zbliżającej się premierze, zwiększenia obecności w przestrzeniach miasta i regionu, poprawa jakości identyfikacji wizualnej teatru, publikacji, strony internetowej oraz ich spójność pozwalające kojarzyć markę teatru poprzez znaki; dotarcie do widzów z regionu – w tym z Trójmiasta czy Koszalina. Wśród ważnych inicjatyw chciałbym zaproponować pod koniec każdego sezonu SHOWCASE – kilkudniowy przegląd premier i wydarzeń Tęczy, tak aby środowisko i krytyka ogólnopolska oraz mieszkańcy Słupska i okolic mogli się skonfrontować z osiągnięciami teatru z minionego sezonu artystycznego. Bez skutecznej promocji nie widzę możliwości zwiększenia wpływów ze sprzedaży biletów ani zwiększenia frekwencji na spektaklach oraz rozwoju wizerunku teatru. Szczególną uwagę poświęcę również zmianom w pionach techniczno-plastycznych. Podstawowym moim założeniem jest zapewnienie pracownikom możliwości rozwoju, przyciąganiu twórców o dużym potencjale, wykorzystanie umiejętności i potencjału obecnych pracowników oraz zażegnanie ewentualnych konfliktów wewnątrz instytucji, które nie służyłyby dobrej atmosferze pracy w teatrze.
W pierwszej kolejności jestem jednak artystą – praktykującym reżyserem i dramatopisarzem, zależy mi więc na stworzeniu stanowiska Konsultanta/Asystenta ds. zarządzania lub w porozumieniu z organizatorem – powołania stanowiska Zastępcy Dyrektora, który w trakcie mojej dyrekcji będzie miał za zadania: nadzór nad pionem administracyjnym oraz funkcja doradcza przy wyborach artystycznych i ewentualnych decyzjach o wewnętrznej strukturze instytucji oraz wsparcie w stworzeniu długofalowej strategii promocji teatru. Ze względów finansowych prawdopodobnie to stanowisko będzie musiało zostać połączone z funkcją wcześniej wspomnianego koordynatora pracy artystycznej. Osobą, która posiada najwyższe kompetencje w tym zakresie i zgodziła się ze mną współpracować jest Mikołaj Bańdo – absolwent prestiżowych podyplomowych studiów dla managerów kultury SGH. Jest on również zaznajomiony ze specyfiką pracy artystycznej jako aktor-lalkarz po wydziale wrocławskiej AST oraz doświadczony w zakresie koordynacji impresaryjnych spektakli w porozumieniu z teatrami (m.in. Cesky Dyplom z Teatru im. Kochanowskiego w Opolu).
Wśród moich priorytetów będzie wyznaczenie w budynku teatru drugiej sceny, w której będą mogły być grane spektakle o bardziej kameralnej specyfice (max. 30-40 widzów, max. obsada 1-2 aktorów), w tym spektakle dla „najnajów”. Widzę taką możliwość poprzez zaadaptowanie foyer na potrzeby sceniczne za pomocą mobilnych podestów modułowych, zawieszenia
materiałów wyciemniających i wygłuszających na czas trwania spektaklu oraz oświetlenie sceniczne na statywach. Zaadaptowanie foyer na potrzeby sceny poszerzy artystyczne i logistyczne możliwości instytucji przy niewielkim nakładzie finansowym.
Najważniejszą cechą, którą chcę wprowadzić do Tęczy jest DYNAMIKA, która wpływa na ciągły przepływ myśli (między pionami, indywidualnymi pracownikami i widzami) oraz FERMENT TWÓRCZY, który sprawi, że słupski teatr będzie również eksperymentował i poszukiwał nowych środków wyrazu, stając w pierwszym rzędzie z najlepszymi polskimi teatrami lalkowymi.
Jako wzór posłużyło mi obserwowanie dobrych praktyk zarządzania w teatrach, w których pracowałem jako reżyser a szczególnie: Miejskiego Teatru Miniatura w Gdańsku zarządzanego przez Romualda Wiczę-Pokojskiego w latach 2011-2019, Teatr im. Wilama Horzycy pod artystyczną dyrekcją Pawła Paszty czy szczeciński Teatr Współczesny pod dyrekcją Anny Augustynowicz.
A. PROJEKTY
W ostatnich kilkunastu latach ogromny nacisk w instytucjach kultury jest kładziony na skuteczne pozyskiwanie dotacji, grantów i sponsorów. Do współpracy przy aplikowaniu na dofinansowania chcę zaprosić jako kuratorów projektów wykwalifikowanych i doświadczonych koordynatorów i autorów wniosków, z którymi miałem możliwość współpracować podczas realizacji spektakli w teatrach na terenie całej Polski:
• Sandra Lewandowska (pedagożka teatru w Teatrze Polskim w Poznaniu, koordynatorka projektu Lato w Teatrze oraz dyrektorka festiwalu Bliscy Nieznajomi, obecnie specjalistka ds. edukacji w Centrum Sztuki Dziecka w Poznaniu).
• Joanna Żygowska (do 2018 pedagożka teatru w Teatrze im. Fredry w Gnieźnie, koordynatorka projektu Lato w Teatrze, autorka dofinansowanych projektów z priorytetu Wydarzenia dla Dzieci i Młodzieży z Programów Ministra, obecnie kierowniczka Działu Sztuki w Centrum Sztuki Dziecka w Poznaniu).
• Izabela Zawadzka (koordynatorka programu performatywnego w Ośrodku Dokumentacji Sztuki Tadeusza Kantora CRICOTEKA).
• Katarzyna Pągowska (animatorka kultury, związana ze Stowarzyszeniem Teatr Realistyczny, warszawskimi centrami kultury oraz obecnie Teatrem im. Wilama Horzycy w Toruniu).
Wśród programów finansowych, o które będziemy się starać są między innymi wspomniane wcześniej Fundusze Norweskie, Programy Ministra oraz projekty koordynowane przez
Instytut Teatralny im. Zbigniewa Raszewskiego w Warszawie. Warte rozważenia są również programy ogłaszane przez Instytut im. Adama Mickiewicza i Narodowe Centrum Kultury, Fundację Współpracy Polsko-Niemieckiej oraz fundacje wspierające kulturę i sztukę przy państwowych spółkach (PZU, PGNiG, Energa, Orlen). Ważnym aspektem będzie poszukiwanie i pozyskiwanie sponsorów.
Ponadto będę wspierał i zachęcał młodych artystów do składania indywidualnych wniosków stypendialnych na realizacje projektów w Tęczy – szczególnie stypendiów regionalnych (miejskich i wojewódzkich) oraz programu stypendialnego „Młoda Polska”, którego sam jestem laureatem.
B. KONTYNUACJA
Zależy mi na kontynuowaniu zainicjowanych przez poprzedniego dyrektora projektów o charakterze współpracy międzynarodowej oraz wymianie doświadczeń między teatrami z różnych polskich miast. To niezwykle cenne inicjatywy o ogromnym potencjale kulturotwórczym, stymulujące lokalnych artystów na początku ich drogi artystycznej oraz promujące Tęczę i Słupsk w skali ogólnopolskiej i międzynarodowej. Ponadto będę wspierał rozwój inicjatywy cyfrowej biblioteki teatru lalek czy tzw. „Czwartki dla dorosłych”.
Jako dyrektor chciałbym wspierać lokalnych autorów, inicjować współpracę z lokalnymi twórcami wokół tematów skupiających się na regionie (historii, kulturze i literaturze).
Wśród moich marzeń byłoby stworzenie rezydencji dla dramatopisarzy adresujących swoje teksty dla młodych widzów i do teatrów lalek. W tym zakresie postaram się nawiązać trwałą współpracę z poznańskim Centrum Sztuki Dziecka [list intencyjny] a także lokalnymi instytucjami takimi jak: Miejska Biblioteka Publiczna, Teatr Rondo, Nowy Teatr im.
Witkacego, galerie sztuki.
C. EDUKACJA
Chciałbym, żeby inspiracją do działań edukacyjnych w Tęczy była twórczość Jana Dormana i jego chęć poważnego traktowania młodych widzów oraz ścisłe powiązanie procesu artystycznego z edukacją – czyli pedagogika teatralna.
Ważne jest, żeby teatr był otwarty i wsłuchany w swoich widzów – żeby nie stawiał barier i ograniczeń. Wśród działań EDU teatr powinien przygotowywać działania kontekstowe pomagające zrozumieć i oswoić nowe premiery oraz dotychczasowe propozycje w repertuarze. Będą to propozycje zarówno dla dzieci, młodzieży, jak i dla nauczycieli – w formie szkoleń, scenariuszy lekcji i premier belferskich.
Edukacja powinna zajmować się ideą teatru, nie tylko nawiązując do premier, ale też uwrażliwiać na konieczność obcowania ze sztuką w teatrze. Powinna wychodzić poza
przestrzeń instytucji i docierać do potencjalnych widzów a także angażować się społecznie w lokalne potrzeby i globalne problemy.
Przewiduję przygotowywanie materiałów edukacyjnych wspierających nauczycieli, indywidualnych opiekunów grup oraz bezpośrednio dla dzieci w formie małych wydawnictw (typu broszury, postery) i ogólnodostępnych materiałów opublikowanych na stronie internetowej teatru.
D. PREMIERA STUDENCKA
Jako dyrektor chcę nawiązać współpracę z Akademią Pomorską i Uniwersytetem Gdańskim (którego jestem doktorantem i wykładowcą współpracującym [list intencyjny]), stwarzając warunki do oglądania spektakli repertuarowych, połączone z możliwością debaty po spektaklu. Celem tego jest uwrażliwianie na skomplikowany proces twórczy, który towarzyszy realizacji spektakli oraz analizę poszczególnych przedstawień.
Chciałbym, żeby premiery studenckie stały się normą i stymulowały merytoryczną refleksję krytyczną dotyczącą kształtu repertuaru Tęczy oraz uwrażliwiały na specyfikę teatru lalkowego i szeroko pojętego teatru formy.
5. TĘCZA
Przystępuję do konkursu na dyrektora Tęczy, ponieważ głęboko wierzę, że znając tę instytucję, ten zespół i to miasto jestem w stanie zapewnić jej dalszy rozwój. Mój pomysł na funkcjonowanie teatru jest ściśle powiązany z moją praktyką teatralną, dążeniem do dalszego samorozwoju oraz wniesieniem do Tęczy najlepszych doświadczeń, które zdobyłem w ciągu ostatnich lat i 15 realizacji reżyserskich.
Priorytetami będą dla mnie:
- JAKOŚĆ funkcjonowania teatru jako nowoczesnej instytucji kultury, - JAKOŚĆ realizowanych przedsięwzięć artystycznych,
- ROZWÓJ zespołu teatru, JAKOŚĆ pracy oraz KOMFORT pracy zespołu, ROZWÓJ instytucji, ROZWÓJ widowni,
- KOMUNIKACJA i TRANSPARENTNOŚĆ działań, - ROZWÓJ osobisty.
Propozycję zawartą w niniejszej aplikacji konkursowej uznaję za wyraz kontynuacji i rozwój działań dokonanych przez Michała Tramera z uwzględnieniem doświadczeń zebranych przeze mnie w teatrach w całej Polsce. Jest ona również poparta zapoznaniem się z budżetem teatru oraz sprawozdaniem z realizacji planu finansowego za rok 2019 udostępnionym mi przez Michała Tramera.
