Charakterystyka utworów sylurskich syneklizy perybałtyckiej na podstawie badań geofizyki wiertniczej

UKD 550.832.05:551.733.3.022.4(433-18)

Thomas TOPULOS

Charakterystyka utworów sylurskich ' syneklizy

perybałtyckiej na podstawie badań geofizyki wiertniczej

W artykule przedstawiono możliwości poznania budowy geologQcznej utworów sy- lurskich syneklizy perybałtyckiej na podstawie wyników badań geofizyki wiert- niczej. Dokonano TozpoziomowaIliia i ~orelacji tych utworów oraz ustalono nowy' geofizyczny podział, ktÓTy umożliwi m. in. określenie profi'lu litologiczno-straty-·

graficznego ^,również w tych otworach, gdzie ^brą);!: jest uzysku !rdzenia.

WSTĘP

Geologiczna interpretacjawym.ików badań geofizycznych polega na

określeniu proIilu litologiczno-stratygraficznego, zmian miąższościowych

i litologicznych oraz przerw erozyjno-sedymentacyjnych i zaburzeń tek- tonicznych.

Metody geofizyki wiertniczej nie pozwalają jednak na dokładne

i bezpośrednie określenie litologii i stratygrafii przewierconych warstw (T. Topulos, 1976b,c), dlatego też uzyskane wyniki interpretacji geofi- zycznej (d'ig. 1~6) porównywane są z odpowiednimi ,wynikami' badań

geologicznych celem przyporządkowania wydzieleń geofizy,cznych odpo- wiednim wydzieleniom geologicznym. Pozwala to (dla !następnych wierr'- conych otworów na badanym obszarze) na przeprowadzenie geologicznej interpretacji wyników badań ,geofizycznych bez znajomości danych ge- ologicznych, a więc i na 'wykonanie wier'ceń 'całkowicie bezrdzeniowo.

Ustalenie litologii i stratygrafii metodami g,eofizycznymi jest możliwe

zawsze tam, gdzie własności fizyczne (w Z'akr·esie badanych parametrów geofizycznych) .poszczególnych kontaktujących się ze sobą warstw lito- logicznych różnią się wyraźnie.

Utwory sylurskie syneklizy perybałtyckiej wyksztakone są wyłącz­

nie w postaci osadów ilastych, które charakteryzują się słabo zmiennymi

właściwościami geofizycznymi i trudno jest odróżnić je od siebie (np.

iłowce od mułowców). Stąd też ni,e próbowano dotychczas bliżej ich acha-o

Kwartalnik Geologiczny, t. 21, nr 3, 1977 r.

ŹARNOWIE:C !Gl PG PŚr PO

~ O

....

o ::>

~11

^~

O

"7

>-

ŻARNOWIEC IG1A

·PG PŚr PO

1290 2400 i:nwmin -,,0 20 , Qm,..>

"'" A ' 0 0 - - ..:: s-

~=-

) ~

_~

BIAŁOGÓRA 1 PG 250 PŚr 350 PO otBKI 3 '----'--' mm

PG PŚr PO 1290 1800 ,imp!min 2100 _Im'p/min 2700 O _{Ó 200'} 40 _{Qml I}

D

·100 ' Om ²⁰

, l

:>

2450

( - -

HEL IG~

PG PŚr PO

220 260mm 2^QO?, _mp/mtft, 2ąOo ¹⁰ _I ³⁰ _Qm

80~ ł 50 .(' 150

~

'2

.

t (\...

~-

--

<.$

---

t;

00

~

~

'g ~

[

Charakterystyka utworów sylurskich syneklizy perybałtyckiej 439

rakteryzować na podstawie badań geofizyki wiertniczej, gdyż uważane były za zbyt trudne do geofizycznego rozpoziomowania.

Badane utwory scharakteryzo:wane zostały przede wszystkim na pod- stawie profilowania .oporności (R) i profilowania gamma (1y). Analiza tych pomiarów pozwoliła na zdefiniowanie poziomów geofizycznych i ko-

relację badanych osadów. Ma to duże znaczenie, gdyż osady sylurskie na badanym obszarze wiercone były na ogół bezrdzeni.owo lub z ni'edosta- tecznym uzyskiem rdzenia, c.o utrudniało określenie dokładnego profilu litologi'cwo-stratygrraficzne-go. Ustalony obecnie Dla ,podstawie badań geo- fizycznych nowy podział wzorcowy utworów sylurskich (udokumento- wany litologi'cznie i stTatygraficznie) umożliwi iprzeprowadz'enie jedno- znacznej i prawidłowej iilterpretacji wyników badań geofizycznych przez

różnych ba,daczy oraz ustalenie w przyszłości profilu litologiczno-stra- tygrafiJCznego przewierconych warstw na badanym obszaQ"ze.Omawiane osady wymagają jednak dalszej szczegółowej analizy geO!fizyczno-geolo- gicznej 'celem wyjaśnienia przyczyn zmiennośd parametrów utworów o monotOlIlllym profilu litologicznym.

Utwory sylurskie 'zostały podzielone na podstawie wyników badań ge- ofizyki wiertniczej na 8 kompleksów geofizyczny,ch oraz na odpowiedpie podkompleksy. Geofizyczna charakterystyka kompleksów l-V przed- stawiona jest na fig. 1 (dla zachodniej części syneklizy perybałtyckiej)

i na fig. 2 (dla wschodniej części syneklizy perybałtyckiej), kompleksu VI - na fig. 3, kompleksu VII - na fig. 4 (dla zachodniej częśd syne- klizy) i na, fig. 5 (dla wschodniej i za·chodniej C'zęści syneklizy) oraz k)ompleksu VII - na fig; 6.

Miąższość utw.orów sy'hixu na badanym obszarze dochodzi do ok.

1800 m i dlateg.o pro:fil został podzielony na odcinki (fig. 1-,-6). Litologia i stratygrafia utworów syilurskkh została opracowana łJrzez H. Tom- czyka (1972, 1975, 1976).

KROTKA CHARAKTERYSTYKA GEOLOGICZNO-GEOFIZYCZNA WYDZIEIJONYCH KOMPLEKSOW GEOFIZYCZNYCH

K o m p l e k s I w zachodniej 'części syneklizy perybałtyckiej (fig. 1)

dość wyraźnie wyrÓŻnia się właslIl.ościami geofizycznymi od otoczenia.

POdzielony został na dwa podlrompleikBy: la i Ib. POdkompleks la z kołei został podzielony na dwie 'części (dwa !poziomy) - stropową i spągową.

Podkomp1.eks lb dzieli się na trzy części: spągową, środkową i stropową.

Miąższość podrkompleksu la wynosi 4--8 m, a podkompleksu lb

*---

Fig. 1. Geofizy,ezna kOlI'elacja utworów landoweru i wenloku za,chodndej części syne-

klizy perybałtyc.kiej .

Geophys:ical oorrełatiOiIl of Llandoverian .-and Wenlockian rQC·ks from ,western part of the Peribaltic Syneclise

I - VIII - kompleksy geOfizyczne; a - f - podkompleksy geofizyczne; 1, 2 - poziomy geo-' fizyczne: PG - profilowanie gamma; po - profilowanie oporności; PSr - profilowanie

średnicy .

I - VIII - geophysical complexes; a - f - geophysica1 8ubcomplexes; 1, 2 - geophysical horizons; PG - gamma logging; PO - resistance logging; .P:;''r - diameter logging

ŻARNOWiEC IG I

PG PŚr PO

200 240 mm

1680 28000 100 Qm

'"--'--- ~

$

O -'

'"

;:, -'

!<:

i~·OIVI2500

::> -'

z -" ....

~ ^..

j:mp/m;n ~

,.ij.' _ _ _ _ _ _ L-. _ _ _ _ _ I

. ZAR~BY 2

PG PŚr PO

2100 2702.., imp/min

.. ~t-_ ..

~E'

r:~

I

r.$

'-->

;-

PI ESZKOWO 1

PO PŚr ) PG

2300

2350

I

·::t:·.· ... ·.·.:.~

2400

2450

DĘBOWIEC WARMIŃSKI

PO PŚ. PG 1800 2~00 imp/min

2~00mm

9 1,0

O 50 ' Qm

I

\

l

i

?

"

~ ~

8 ~

S

~ 'O ~

~ ...

o rn

Charakterystyka utworów sylurskkh syneklizy perybałtyckiej 441 5-9 m. Podkompleks la zbudowany jest Z czarnych iłowców smo:l.istych,

łupk'Owaty;ch, natomiast podkompleks Ib - z czarnych iłowców wapni- sto-dolomitycznych, z przewarstwieniami czarnych łupków bitumicznych

(stąd wyższe tu wartości R i 1y niż w przy,padlru podkoIllJ>leksu la).

We wschodniej części syneklizy perybałtyx:kiej lrompleks I (fig. 2) dzieli się na dwa dość jednorodne poziomy geofizyczne. Część spągową tworzą wapienie, a stropową iłowce. Stąd też dla części spągowej brak geofizycznej, ,regionalnej korelacji.

K o m p l e k s I I ma zbliżoną charakterystykę geofizyczną zarów- no we wschodniej, jak i w zachodniej części synekllizy perybałtyckiej

(fig. 1-2). Zbudowany jest z iłowców zi'elonawych z przewarstwieniami ciemnoszarych i brunatno-wiśniowych iłowców wapienno-dolomitycz- nych. Iłowce te bardzo łatwo są wymyiWane przez ,płuczkę podczas wier- cenia i dlatego lIla krzywyx:h profilowania średnicy 'zaznaczają się

poszerzeniem średnicy otworu. Miąższość '1ro.rnpleksu II jest zmienna i wynosi 10-56 m; a w niektórych otworach we wsch'Odniej części syne- klizy perybałtyckiej spada do zera (T. Topulos, 1976b). Dokładna analiza danych geofizycznych pozwoliła stwierdzić, ż·e zmniejszanie się miąż­

szości kompleksu II spowodowane jest między innymi redukcją od stropu.

N ależy więc wnioskować, że między kompleksem II a III istnieje przer- wa erozyjna lub sedymentacyjna.

K o m p l e k s I I I chaJ'akteryzuje się w stosunku do o.toczenia, a ,przede wszystkim w stosunku do kompleksu IV, pocLwyżsZ'Onymiwar­

tościami 1y (natężenie promieniowania gamma). Wykształcony jest w po- staci 'Ciemnoszarych iłowców łupkowatych, miejscaiini z wkładkami ił'Owców zielonawych. Miąższość kompleksu III wynosi 18- 28 m.

K'O m p Te k s I V cechują niskie wartości I y, natomiast wartości R

(właściwa opocność pozorna) tych skał nie różnią się od skał otaczają­

cych. Zbudowany jest z ciemnoszarych iłowców wapnistych, miejscami

łupkowatych. Miąższość tego kompleksu jest prawie stała i wynosi

ok. 20 m. '

K o m p le k s V charakteryzuje się podobnymi właściwościami geo- fizycznymi jak kompleks III. Odróżnienie kompleksu V od kompleksu VI

byłoby pr:awie ł'liemorżHwe, gdyby

me

charakterystyczny poziom o niskich

wartościa'ch 1"1, wystę.pujący w ~ągu kompleksu VI (fig. 1, 2, 3, 5). Poziom ten występuje w obszarze całej syneklizy perybałtyckiej i stanowi ważny

reper geofizyczny dla utworów syluru (T. Topulos, 1976a,b). Kompleks V zbudowany jest z iłowców demnos'Z!arych, przewal'Stwionych iłowcami zie- lonawymi oraz iłowcami z odcieniem brunatnym i miejscami bentonitami.

Miąższość kompleksu V w zachodniej ' części synek'lizy perybałtyx:kiej

wynosi ok. 100 m, a we ws'chodrniej - ok. 75 m.

W k o m p l e k s i e V I (fig. 3) wydzielono 6 podkompleksów korela- cyjnych (VIa-VIi). Podkomple'ksy VIa, Vk, VIe mają obniżone wartości

1y (Vk i VIe mają także niższe wartości Rw stosunku do podlrompleksów

pozostałych). Zmie:nJ!l'OŚć obserwowana w obrębie kompleksu VI nie należy +--

Fig. 2. Geofizy'czna korelacja utworów landoweru i wenloku wschodniejcz\~śd

syneklizy petybałtyckiej

Geophysical correlation of Llandoverian and Weulockian rocks from eastern part of the Peribaltk Syneclise

Objaśnienia jak na fig. 1 Explanations as in Fig. l

ŻARNOWIEC IG1 O~BKI 3 HEL IGI GOAŃSKIGI KRYNICA MORSKA

PG PO PG PO PG PO PG PO PG PO

vvv v~vv O lÓ

I 110m

50,

(

\

~

\

\ )

\

\

. ~

---C'---

~,: ~

? VI

~I"I

;:, ^F- el)

Fig. 3. Geofizyczna korelacja dolnej części utworów ludlowu synekldzy peTY'bałtyckiej

Geophy.sicalcorcr:elati{ln of lower parts {lf the Ludlovian from the Peribaltk Syneclise

Objaśnienia jak na fig. 1 Explanationa as in FIg. 1

MŁYNARY 3

PG' PO

2100 2700

imp/min ~OQm

O [O

25,0

\

_\~

II>-

~

1-3 tJ'

S

ł!l 'O

:?

~

_fil

Charakterystyka utworów sylurskich syneklizy per~bałtyckiej 443 do typowych zmienności lito.logicznych (z wyjątkiem podk.Ompleksu VIa). OeJ.em wyjaś:n!ienia tego. zjawiska wymagane są odpowiednie hadaniJa labo- ratoryjne Tdzeni 'Wiertniczych. Kompleks VI ma pTiawie takie same 'WaI!.'- tości I i' jak lrompleks VII. Różni się natomiast wartoścdami R (przede wszystkim w części stropowej). Litologiczne udokumentowanie (dokładne)

podko.mpleks6w VIa, VIb, Vlc, VIe i VIi było. utrudnio.ne z powodu braku

BLlI.OGÓIl.l t DARtLUBlE IGt ŻARNOWIEC IG t D~BIU 3

P6 PO P6 PO PO PO P6 PO

Fig. 4. Geofizyczna korelacja środkowej części utworów ludlowu zachodniej części

synekIizy lPerybałtyckiej

GeOjphys'kal oorrelatioo of middle parts of the Ludłovian from the western part of

the Peribaltic Syneclise .

o.bjaśnienia jak na fig. 1 Explanations as· in Fig. 1

444

GDAŃSK IGl

PO PG

II)

MŁYNARY3

Thomas' Topulos

Fig. 5. Geofizyczna korelacja dolnej i środkowej części utworów ludlowu wschodniej części syne- klizy perybałtyckiej

Geophysical correlation of 'lower and middle parts of the Ludlovian from the eastem part of the Peribaltic Syneclise

Objaśnienia jak na fig.

Explana tions as in Fig. 1

PO PG

2400

ZAR~BY2 KRYNICA MORSKA 2

PO PG PO PG

~-r",...-'---I1I 18,00, 2400 50 1~0

1800 , ŻElAZNA GÓRA 3

PO PG

150

Charakterystyka utwOT6w sylurskich syneklizy perY'bałtyckiej 445

:rtdzeruia. Podkompleks VId zbudowany jest z iłowców szarych i ciemIllOSZla- ry,ch, słabo łupkowatych, lIIl.iejsicami zawiem wkładlci bentKm.it6w. Można przypusZ!CZać, że analogicznie zbudowany jest podkompleks VEb i VIf, na- tomiast iłowCe podkom,plelksów VIe i VIc nJajprawdopodobniej nie są łup.-.

kowate i nie zawierają bentonitów. Miąższość kompleksu VI w zachodniej

częś>Ci synekUzy perybałtyckiej wynosi 80-100,0 m, a we wschodniej

ok. 60 m. .

K o m p l e k s V I I !(lIOCizi!elony został ,<!przede IWszystkim na podsrba- wie profill.owania opornrości) na cztery pocilrompleksy: VHa-VIId (fig. 4).

Podkoropleks VIId Z!OStał pod:zdJelony dodaJtkowo na dwa pociJOmy VIId1 i VIId2, a VIId2 Dla VIId2ra. i VIId2.b.

Z wydzielonych części najbaJrdziej charakterystyCZID.y

Jest

poziom.

VIId20 miąższości 15-'-30 m. Jest on ważnym regionalnym :reperem ge~

o:fti.z~y.m dla sy'luru w 'cał€j 'sy.neklizi€ peryba:btytcltiej (fig. 5).

PocJkiompleksy VIIa i VIIc mają zbliżone własnoś'ci ,geofizyczne -

obniżone wartości R w stbSUIiku do otoczenia (fig. 4). W spągu podkom- pleksu VIIa (fig. 3-4) występuj'e ·charakterystycznJa warsbW1a, której strop uwidoczniOlIlY jest na fig. 4 Winią prrerywaną. Jest to waimy r€per lokalny,

umożlhv.iający jednoznaC'ztne określenie stlr;OipU kompleksu VI.

Li;tologi'czna charakterystyka wydzielonych w kompleksie VII pod':"

J.rompleksów jest następująca:

VIIa - iłoWlCe szare, pelityczne Ol'laZ iłowce łupkowate z wkffidkami bentonitów (opis na podsbaJwie fragmentarycznego rdzenia);

VIIb - iłowce i mułowce warstwowane, ciemnoszare;

VIIc - iłowce (litologii nie ustalono dokładnie z powodu braku rdrenia);

VIId - iłowce i murow>ce ciemnos2laTe z wkładkami bentonitów, miej- scami wapnls:te i dolomityczne.

Miąższość lrom,pleksu VII jest brurdZ'O róima {l90-1500 m). Najnmi.ejsze

miąższości o'hserwiOlWam.;e są w północno-wschodndej 'częścisyneklizy pery-

bałtyckiej {190~260 m, fig. 5), a największe w południowej części tej jednostki (np. w otworze Kościerzyna IG-1 :wynosi. ona 1540 m). W pół­

nocno-wschodildejczęśc:i. wyniesienia Łeby miąŻS7AllŚćkompleksu VII wy- nosi 2'70-370 m i wzrasta w kierunku zachodnim do ok. 1000 m (np.

w otworze Smołdzino 1 wynosi 1053,0 m).

W obrębie:k o.m p 1 e k s u VIII trudnI() jest przeprowadzić szczegółowy podrział korelacyjny. Jedynie w części spągowej udało się określić na pod- stawie profiJ:orwan:iJa oporności dwa lokalne repery geofizyczne, które dzie-

lą cały kompleks na tlrzy podlrompleksy: VIIIa, VIITh i VIIIc (fig. 6).

Kompleks VIII zbudowany jest z iłowców zielonych, szarozielonych {szarych, częściowo wapnistycp., z przewarstwieniami iłowców czarnowiś­

niowych i brunatnych. W części spągowej występują także iłowce szare,

zwięz·łe i łuplmwate, rz; materiałem tufogeniCZiIlym. MiążsZlOŚć tego kom- pleksu jest bardzo różna i wynosi od kilkunastu metrów dp ok. 1500 m.

Analiza wyników pomiarów profilowania akustycznego pozwoliła stwierdzić, że jedynym poziomem, 'w którym wartość tego parametru . przekracza. 5000 mis (różnica tego parametru w stosunku do wartości oto-

czenia wynosi ok. 1000m/s) jest poziom VIId2 (fig'. 4), czyli górny regio- nalny reper geofizyczny.

3

BIAŁOGÓR,A. 2

DARŻLUBIE IG1

PO PG ŻARNOWIEC IG1A GDAŃSK IG1

D~BKI 3 300 900implmin

9'--'t"1 ___ ~:-! ~: 2~ ^! PO PG u . 40 4

.

105l.m ^"

PO PG PO

2 6 2 m

~

PG PO

12,-,-0_0 '",---,,--2~400 imp/min

PG

2100 2700 6 ^!

i';;;pi'mTri" f .. ~ Q m

--,r~400imp/min 22m 4 1800 3000

'---'---' ~

(

170b

~ ~

I o:: l I

t

15

) I \ I

O I

\ I

b : 1800 c.

I

( l

....I VIII ^\ _I I

'>

..J 1850

,

o

et) ....I

Fig. 6. Geofizy~a korelacja górnej części utworów ludlowu syneklizy

pery.bałty'Cltiej

imp/min

Geophysicp.l correlation ot upper parts of the Ludlovian trom the Periba1.tic Syneoldse

Objaśnienia jak na fig. 1 Explanations ~s in Fig. 1

':harakterystyka utworów syi!urskich synekUzy perybałtyckiej 447

STRATYGRAFICZNE PODPORZĄDKOWANIE WYDZI'ELONYCH KOMPLEKSÓW GEOFI'ZYCZNYCH

Stratygrafia utworów sylurskich w obszarze syneklizy perybałtyckiej została opracowana przez H. Tamczyka (1972, 1975, 1976). Srtiratygi-afi~

tych UtwprÓIW w ohir'ęlbie wyniesie!nli.a Łeby oomwia rtakże A. 'Witkowski

~1974). PodZ!iJał stratygraficzny utworów syluru jest nast~pujący:

Podlasie: warstwy podlaskie '

warstwy przejściowe

Ludllow: górny - wm:-sbwy siedleckie górne

warstwy siedleckie środkowe , wao:sttwy siedleck.ie dolne } , , . . dolny - warstwy mielniclde kollliPleksy VI l VII Wenlok: warstwy pasłęckie górne - kompleksy III, IV, V

Landower: górny - warstwy pasłęckie środkowe - kompleks II dolny - warstwy pasłęckie dolne - kompleks I

Szczegółowa analiza danych geofizycznych z OOżnych otworów i po- r6w.nanie tych iCłJanych z odpow.i.edn:imi danymi geologicznymi pozwoliły stwierdzić,

re

kompleks I odpowliada wars:liwom Pasłęck!im dolniym - ilan- dower dolny, kompleks II - warstwom pasłęckim środkowym - lando- wergórny, kompleksy III, IV i V - warstwom pasłęckim górnym - wenlok. Z datlsrz;ych wydzieleń stratygraficznych udJało się dokładnie pod-

porządkować strqp lrolIllPleksu' VII spągowi warsbw siedleckich środko­

wych. Kompleksy VI i VII nail€Żą do WIaJl'Stw Illliel:n!ickiich. i siedleckich dolnych. Oddziele:n~e tych warstw oraz warsbw si.'edledkich g6:mych i utworów pod1asia na podstawie danych geofizycznych jest trudne. Strop utworów syluru O'kreślO1lly matał na podStawie IbaidJań goofiJZycznych dość

jednoznacznie (T. Topu1os, 1976a,b) .

. Jak widać· z powyższego odróżnienie wa!'Strw landow&u od wenloku oraz wenloku od ludlowu badaniami geofizycznymi nienastręczaŻBdnych trudności (fig. 1-6).

WNIOSKI

Wstępna analim wyników badańgeofdzyk!iwiertm:iczej wykazała, że istnieją możlilWOŚci geofizycznego ro:zpoziomowania i korelacji monoton- nych wydawałoby się (dla badań geofizyki wiertniczej) utworów sylurs- kich. Ustalony obecnie podział geoflzyoCZlly tych utworów umożliwi _ nie ty1lro przeprowadzenie jednolitej i prawidłQwlej geologicznej interpre- tacji uzyskanych wyników pn.ez geologów, ale i ustalenie profilu litolo- giczno-stratygraficznego przewierconych warstw w tych otworach, z IktÓ-

rrych brak było rdzenia. Na podstawie stosowanych metod pomiarovVych

geo~ki wiertniczej można wydzielić 'Wiele więcej warstw !korelacyj- nych niż przy stosowaniu klasymnych metod geoIogiC'llIlych, co pozwala

dokładniej poznać budowę geologiczną badanych utworów na wymienio-

448 Thomas Topulos

nym obszarze beż specjalistycmych /badań geologi~ych (np. paleontio- logicznych).

Uzyskane wyni1ci mają także du'ze znacze!n!ie przy interpretacji wyni- ków baldlań sejsmicznych i grawimetrycznych. Celem dqkład:niejszego wy-

jaśnienia istniejącY'Ch zmienności rbadanych parametT6w fi!zyczm.yt}h w ob-

rębie u1lwo!rów iil:astych sylUll'U :wymagane. są specjalistyczne badania labo- ratoryjne (np: !Zawartość pierwiastków promiemotwÓI1czych).

Zakład Geofizyki Instytutu Geologicznego Warszawa, ul Rakowiecka 4

Nadesłano dnia '1 stycznia 197'1 r.

P1SMIENNICTWO

TOPULOS T. (1976a) - Wyniki badań geofizycznych utworów paleozoiku i prekam- bru. Profile głębokich otworów wiertniczych Instytutu Geologicznego. Zesz. 32.

Warszawa.

TOPULOS T. (19'76b) - Metodyka rozpoziomowania pro:fiilu ii. lwrelacj'i między­

dtworowej według danych geofizykiwier~ndczej na przytkładzie utworów starszego paleozoiku wyniesienia Łeby. Arch. Inst. GeaJ.. Waa'szarwa. - TOPULOS T. (11976c) - !RJozpozi.omowanie i korelacj'a utworów mezozoicznych

i kenozoicznych w północno-wschodniej części wyniesien'ia Łeby na podstawie

badań geofizyki wiertniczej. ,Biul. I!Ilst.Geol., 293, p. 77-143. Warszawa • . TOMCZYK H. ~197~) - Wyn!!ki badań stratygraficznych starszego paleozoiku w re-

jO!Ilie Z'arnowca (wyniesienie Łeby). Kwart. geol., 16, p. 1{)1~1014, m 4.

Wamzawa.

TOMCZYK H. (1975)- 'Sylur. Profile głębokich otworów wiertniczych Instytutu Geologicmego. Zesz. 211. Warszawa.

TOMCZYK H. (1976), - Sylur. · Profile głębokich otworów wiertniczych Instytutu Geologicmego. Zesz. 32. Warszawa.

WITKOWSKI A.· (1m) - Budowa geologi,czna rejonu :2;arno'M:a. Kwart. gebll., 18, p. 5~, nl' 3; Wal'$'zawa.

TOMacTOn~

XA"fAKTEPHCTHKA CHJIYPHRCKHX noPO.ltIIPHSAJ.trHRcKoR CHHEK.JIH3L1 .. 00 ,l(AHHL1M IIPOMLIC.iIOBOR rEOCIJUlHKH

Pe:noMe

Ił cra:rr.e npHBe,lJ;eHo' paC'IJIeHeHHe B KOPpemritwI CBJJYPBitcJo!Jx OTJIOxemrll: OpB6a.JrmiłClCOit CBBeKlIII3:&1 no pe3YJlbTaTaM npoMIiCJloBO-reoi)B:m:'lecJCBX BCCJle,lJ;OBam.dt 3m nopo,D;I.I oxapa- JtTepB3ÓiiaaLtnpellC):(e:Bcerono ,D;a.IlHl.l,MraMMa eppoTW;B, KaPPOTaXą, conpoTBBJIe:mdt. 0HiI

Streszczenie 449

paC'IJIeRem.1 lIa 8 reocllli3);{qecJ.GIX KOMIIJleICOOB H OOOTBeTCTBYIOlI{He DO,lll!:O).lmJle1tCLI. reo$H3lf.lIe- CK8JI xapaxrePHCT.BKa Ko).lmJleKcoB I - V nOKa38.'fIa lIa $m. 1- 2, KO:MIDIeKCa VI - clmr. 3, xo- MIIJleKca vn - clmr.4 - 5, a xoMlJJIexca VIII - clmr. 6. KO:MIDIeICC I OTBOCHTCJl x HIDKB:eMY JIJlaB- ,lI,OBepy, n - BepXlleMY JIJlaB,lI,OBepy, rn, IV H V OTBOCJlTCJl x BewIOXY, a VI, vn ^H VIII - JUIY,lI,lloy .

. C:lmypB1l:cme DOPO,r(Ll, MOmaOCTh KOTopliDt ,lI,OCTHraeT 1800 M,· CJloxellhl Hcxmo'DITellLBO

rJ1BRHCThlMH OTJlO1lCelDlllMll. YCTaBOBJlellHoe .BlIaCTOHlll;ee BpeWl DO reo$H3lf.lIecXHM ,lI,lIllK&IM, JlH']:OJlOI1l'ieCKlI H naJIeoBTOJlOI1l'ieCKII 060CBOBaHBOe HOBoe paC'IlleBelIIIe H3Y'IaB~CJl OTnoxe-

RBit D03BOllRT COCTaBHTb llHTOJlOrO-CTpaTlIrpa$);{qecxIDI: pa.3pe3 Dpo6ypeRHLIX (lIa ,lI,aHBoit rep- pHTOplDl) CXBaEmaMII nnaCTOB, B3 KOTOPbIX Be OTO:O:PaJlCH XepB.

Oxa3anOCb, 'ITO DO reo$H3);{qec:J!:Bl.'d ,lI,a.HBJ>IM MO)KHO B r.JIHJIHcTlilX nopo,ll,aX ar.nypa B:&m;emrn.

Ba:MHOrO 60JIbJDe KOPpemiI\HORHLIX nnaCTOB (clmr. 1 -6), '1eM: no reollOrliI'iecxHM ,11,aBlIEiCM • .IVm

OoJIee TO'IBOrO BbDICBellllH DplI'mR H3MeR'lHBOcm 3lIa'leRBit cPro);{qecJ.GIX DapaMeTPOB B I'JlRBlICTbIX OTJlQ)KeRIDIX CJi:nypa. HeooXo.I(HMo DpOBe.n:ellHe cneqaa.tn.BJJX na6opaTopRLIX Hccne,ll,OBaBB1I:.

Thomas TOP.ULQS

THE CHARACTERISTICS OF SILURIAN ROCKS FROM THE PERlBALTlC SYNECLlSE ON THE BASIS· OF WELL LOGGING DATA

Summary

The paper presents zonation and COIrrelation of Silurian tl'ocks fIrom the Per i- baLti·c Syneclise' on 'basis of wel:l logging data. The cha·racteris'tics of these rocks is mainly Ibased on resistivity and gamma loggings. The Il"oci.ks are divided into 8 geophysical cOlDiPlexes and sevetl'al sUboomplexes. Figures 1 and '2 present geo- physical ohaa:acteriSti'CS of complexes I-V, :F1ig. 3 - of complex W, Figs. 4---5 - of cOIIllPlex 'VrI and :F1ig. 6 - of complex VIII. The complex I is assigned to the Lower Llandoverian, 11 - to the Upper Llandoverian, Ill, 'IV and V - to the We.Irlockian, and VI, V1IiI and vtIII -to the LudIovian.

Siaw:-ian rocks attaIn hetl'e up to 1800 m in thlclmess and are repres'ented by clay deposits only. The new geophysical subdivision of ·these rocks, presented here, lis hased on lithology and paleon'tologica!J. records alSo so it will make pOssible establishment of nthostratigraphic profile of drillings in theca'se when core ma- terial lis la~king.

Lt ~pears that the geophysical studies made possi'ble to dlistin~ish much more correlative layers Withdn the clay Silurian profile (Figs. 1-6) than the geological methods. Special laboratory studies are necessary for more precise elUCidating the causes of changes of physical parameters Within the profile of clay Silurian rocks.