Antoni Gościmski
"Chrzest udzielany nawet przez
heretyków...], J. E. Vercruysse,
"Gregorianum", 51, 1970, nr 4 :
[recenzja]
Prawo Kanoniczne : kwartalnik prawno-historyczny 15/1-2, 314-315
3 1 4 P rz eg lą d czasopism
[6]
В. G a n g o i t i, O. P , In tro d u c tio in theologiam iuris canonici (s. 456—502).
A u to r za p y tu je n a jp ie rw czy oprócz dyscyplin p ra w a kanonicznego ju ż istn iejący c h konieczne je st stw orzenie now ej n a u k i, m ianow icie teologii p r a w a kanonicznego. Z a p o trze b ą ta k ie j n a u k i, zdaniem A uto ra, p rz e m a w ia ją liczne p ra w d y teologiczne za w a rte w K odeksie P ra w a K a nonicznego. Te p ra w d y teologiczne, ta k ek lezjaln e ja k i m o raln e, ró w nocześnie są e lem e n ta m i p ra w a kanonicznego, p oniew aż z w oli C h ry s tu s a sta n o w ią o s tru k tu rz e K ościoła. E klezjologia i teologia m o raln a z a jm u je się nim i, ale z w łasnego p u n k tu w idzenia. Z aś p raw o k a n o n iczne, h isto ria p ra w a kanonicznego, kościelne p ra w o publiczne, k o n sty tu ty w n e p ra w o kościelne n ie tr a k t u ją o z a w a rty c h w K odeksie P r a w a K anonicznego p ra w d a c h teologicznych ja k o tak ich . W in n a się nim i zająć teologia p ra w a kanonicznego. — Z ad a n iem teologii p ra w a k a n o nicznego będzie w y szu k a n ie w całym K odeksie P ra w a K anonicznego e lem e n tó w teologicznych, a n a stę p n ie opraco w an ie ich i p rz e d staw ie n ie w fo rm ie dostosow anej do obecnego życia kościelnego. — B ardzo cen n y m uzup ełn ien iem a rty k u łu je s t ze b ra n a obszerna lite r a tu r a n a te m a t teo lo g ii p ra w a kanonicznego.
R ecen zje (s. 503—530).
K s ią żk i p rzy sła n e do R e d a k c ji (s. 531—533). In d e k s ogólny (s. 535—538).
K s. M. P astuszko
GREG O RIAN U M , 51 (1970), n r 3, ss. 433— 384. — C h a ra k te r św iecki i u św ięcenie życia w In sty tu c ja c h św ieckich (S éc u la rité et consécration
de v ie dans les In s titu ts séculiers). J e a n В e y e r S. I.
M im o a p ro b a ty udzielonej w 1947 r. przez P iu sa X II, p ra w o kościelne do dziś d n ia nie o kreśliło ja sn o i jednoznacznie isto tn y ch cech Instn.· tu tó w św ieckich. S tąd tru d n o śc i i problem y. N ajw ażn iejszy m w y d aje się u sta le n ie po jęcia św ieckości tychże In sty tu tó w . Szczególnie dotyczy to In sty tu tó w łączących k a p łan ó w diecezjalnych. D alszym zag ad n ien iem je s t czy w szy stk ie In s ty tu ty m uszą te n c h a ra k te r św iecki p osiadać oraz co o dróżnia je od In s ty tu tó w relig ijn y c h . A u to r ro zw ażając te p roblem y dochodzi do w niosku, że In s ty tu ty św ieckie pow in n y w p ełn i zachow ać c h a r a k te r św iecki. Ich działalność o p iera się bow iem n a sp ecjaln y m i osobistym p ow ołaniu Bożym do p rac y ap ostolskiej, w k tó ry m z a w arte je s t zasadnicze dążenie do uśw ięcen ia się, a le dołączony sp e cja ln y obo- zw iązek p o zo staw an ia w św iecie i p ro w a d ze n ia ap o sto lstw a w tych w ła śn ie w aru n k ac h .
G REGORIANUM , 51 (1970), n r 4, ss. 649—677. — C h rze st u d zielan y n a w e t przez heretyków ... (B a p tism u s qui etia m d a tu r ad haereticis...). J. E. V e r с r u y s s e S. I.
[7] P rz e g lą d czasopism 315
R o zp raw a z a jm u je się genezą i znaczeniem n a u k i S oboru T ry d e n c k ie go dotyczącej w ażności ch rz tu udzielonego przez herety k ó w . Po p rz e d sta w ie n iu p rzeb ieg u d yskusji, a u to r a n a liz u je treść uchw alonego na siódm ej se sji S oboru czw artego k a n o n u o sa k ra m en c ie ch rz tu oraz w ią żącego się z nim d w u n asteg o k a n o n u o sa k ra m e n ta c h w ogólności. U zu p ełn ien iem ro zp raw y je st rozd ział o późniejszych w ypow iedziach d oty czących tego p ro b lem u oraz p o d k reśle n ie ak tu aln o ści tego zagadnienia, ja k o jednego z m o m e n tó w w y ra ż a ją c y c h jedność w szy stk ich ch rz eś cijan.
Ks. A n to n i C o ścim sk i
M O N ITO R EC C LESIA STIC U S
K w a rta ln ik pośw ięcony kan o n isty ce, założony w 1876 r. przez ks. K azim ierza G e η n a r i, późniejszego k a rd y n a ła , do 1948 r. u k az y w ał się pod ty tu łe m II m o n ito re ecclesiastico. Od 1949 r. pod obecnym ty tu łem re d a g u je go ks. F lo re n cju sz R o m i t a , a k tu a ln ie będący p o d s e k re ta rz e m K o n g reg acji d la S p ra w D uchow ieństw a. W 1968 r. k w a r ta ln ik zm ien ił w ydaw cę. W m iejsce dotychczasow ego rzym skiego D e s c l é e , d ru k u je go M. d ’ A u r i a , E d ito re P o ntificio w N eapolu. Z e zm ian ą w y d aw cy n a s tą p iła też zm ian a p ro filu k w a rta ln ik a ; z ko m e n ta rz a czysto praw icznego, p rz e k szta łc ił się w „co m m en tariu s de re can o n ica e t p a s to ra li”. C zasopism o p o sia d a pięć działów : 1) A cta S u m m i P o n tificis e t S S . C ongregationum , 2) Iu risp ru d e n tia S.R. R otae aliorum - que T rib u n a liu m E cclesiasticorum , 3) S tu d ia e t C onsultationes, 4) Do c u m e n ta , 5) R ecensiones. N ie w szy stk ie te działy są je d n a k re p re z e n to w an e w każd y m n u m erze k w a rta ln ik a .
Vol. 94 (1969), fasc. I
I. W dziale A cta S u m m i P o n itificis e t S S . C o n g regationum z n a jd u je m y: 1) te k s t U roczystego w y zn a n ia w iary , w ygłoszonego przez pap.
P a w ła V I d n ia 30 czerw ca 1968 r., 2) D ek la rację S p ecjaln e j K om isji K ard y n a łó w dotyczącą k atec h izm u holenderskiego. D e k la ra c ja z dnia 15 p aź d ziern ik a 1968 r. je st za o p atrz o n a w bezim ienny okolicznościow y k o m e n tarz; 3) te k s t N orm ae q u aedam w y d a n y c h przez K ong reg ację N a u cz an ia K atolickiego d n ia 20 m a ja 1968 r., re fo rm u jąc y ch dotychczaso w y sy stem k ościelnych stu d ió w akadem ickich. T e k st został zao p atrzo ny w k o m e n ta rz p ió ra I. B a l d a n z a .
II. Iu risp ru d e n tia S. R. R otae alio ru m q u e T rib u n a liu m E cclesiasti c o ru m p rzy n o si trzy w y ro k i ro ta ln e : c. A n n é , nul. m a tr. ex condi tio n e ab a ć trice a p p o sita e t non p u rific a ta , v id elicet quod v ir n u m q u a ra la b o ra v isse t p h tisi, z dn ia 4 lipca 1967; c. L e f e b v r e , null. m a tr. sub
