Witajcie w naszej bajce
„Dzieci filozofują. Uczucia, co to takiego?”
tekst: Oscar Brenifier ilustracje: Serge Bloch
Seria „ Dzieci filozofują…” skonstruowana jest w formie rozmowy dzieci i dorosłych. W skład serii wchodzi pięć książek:
Dobro i zło, co to takiego?
Piękni i sztuka, co to takiego?
Uczucia, co to takiego?
Ja, co to takiego?
Życie, co to takiego?
Każdy tom zawiera sześć ważnych pytań. Każde pytanie prowadzi do sześciu możliwych odpowiedzi, których mogłoby udzielić dziecko. Z kolei każda odpowiedź prowadzi do kilku nowych pytań, które w jakiś sposób
podważają wcześniejszą odpowiedź. A wszystko to w odniesieniu do codziennego życia dziecka.
Książka „Uczucia, co to takiego?” przeznaczona jest dla tych dzieci, które uważają, że myślenie to naprawdę fajna zabawa. I nigdy nie ma jedynych słusznych odpowiedzi. Pojęcie błędu tutaj nie istnieje.
Wykorzystując naturalną prostotę dziecięcych pytań i odpowiedzi, książki te otwierają drzwi do odwiecznych filozoficznych problemów, takich jak znaczenie życia, etyka, emocje, tożsamość czy świadomość.
Książka „Uczucia, co to takiego?” dzieli się na 6 części: „Dowody miłości”,
„Zazdrość”, „Konflikt”, „Miłość”, „Przyjaźń”, „Nieśmiałość”.
Każda strona to ważne pytanie, kolejny krok drążący dany temat: skąd wiesz, że rodzice Cię kochają? Czy opieka jest wystarczającym dowodem? Czy nie jest to obowiązek? A całowanie? Czy zawsze to lubimy? A jeśli ktoś chce dać nam "wszystko", to czy jest to wystarczającym dowodem na miłość? Co z tymi, którzy nie są w stanie dać wiele swoim dzieciom?
Każde pytanie spotyka się z kolejnym. I one właściwie nigdy się nie kończą.
Poszczególne rozdziały kończy podsumowanie danego tematu.
„Uczucia, co to takiego” nie jest książką, którą po prostu „się czyta”.
Prowokuje do myślenia, zachęca do poszukiwania. Książka kształtuje u dzieci myślenie analityczne.
Ilustracje Serge'a Blocha są dowcipne i zaskakujące. Wprowadzają dużo emocji, pomagają spojrzeć na omawiany problem w humorystyczny sposób.
Zapraszamy do przeczytania kilku fragmentów.
Zastanówcie się, jak odpowiedzielibyście na pytania.
Oto niektóre z nich:
Skąd wiesz, że rodzice cię kochają?
Czy jesteś zazdrosny o swoich braci i siostry?
Dlaczego kłócisz się z tymi, których kochasz?
Czy dobrze jest być zakochanym?
Czy lepiej jest być samemu, czy z przyjaciółmi?
Czy boisz się wypowiadać przed całą klasą?
Czy boisz się wypowiadać przed całą klasą?
Ruchome obrazy
Wytnijcie z gazet różne zdjęcia. Powiedzcie, o czym myśli osoba na zdjęciu?
Jaką ma minę?
Czym może być to spowodowane? Posegregujcie zdjęcia według grup : wesołe, smutne, zdziwione, zaciekawione…
Lusterko
Spójrzcie na kartę z różnymi emocjami, spróbujcie naśladować różne miny.
• jestem smutny
• jestem zły
• boję się
• jestem zdziwiony…
Twarze
Na karcie z konturami twarzy dorysujcie oczy, nos i to, co uznacie za potrzebne, aby twarze wyrażały : radość, smutek, senność, zmęczenie, złość, strach.
Co czuję?
Możemy znaleźć się w różnych sytuacjach. Spróbujcie pokazać gestem i mimiką swoje uczucia.
Przykłady sytuacji:
przewróciłem/am się na rowerze
zająłem/ zajęłam pierwsze miejsce w grze
znalazłem/am ptaka ze złamanym skrzydłem
dostałem/am prezent
zgubiłem/am ulubioną zabawkę
moi najlepsi koledzy biją się
jestem sam/a w ciemnym pokoju Bajka o przyjaźni
Przeczytajcie lub posłuchajcie bajki.
Bajka o dwóch ołówkach (M. Molicka)
W pewnym piórniku leżały równo ułożone ołówki. Były kolorowe, tylko jeden był zwykły szary. Tuż obok niego znajdował się wspaniały ołówek dwukolorowy: czerwono-niebieski. Ołówki zawsze przebywały razem, czy to leząc obok siebie w piórniku, czy ścigając się i kreśląc wzory na papierze.
Szary rysował kontury, a dwukolorowy wypełniał je barwami. Bardzo lubiły się tak razem bawić. Inne kolorowe chciały przyjaźnić się z dwukolorowym, ale on wolał szary.
Co to za zwyczaje - szeptały oburzone - że dwukolorowy przyjaźni się z takim zwyczajnym!
To nie wypada, nie wypada - powtarzały.
Ale dwukolorowy nie słuchał tego gadania, szarak zresztą też. Obydwa przecież bardzo się lubiły. Aż pewnego razu wydarzyło się nieszczęście: dwukolorowemu złamały się grafity.
Będzie do wyrzucenia - szeptały ołówki, z satysfakcją przekazując sobie tę wieść.
Dwukolorowy bardzo się zasmucił, szarak jeszcze bardziej.
Jak mu pomóc, co zrobić? - pytał sam siebie. - nie pozwolę, by taki wspaniały ołówek został wyrzucony.
Wziął przyjaciela na plecy i pomaszerował szukać lekarza ołówków. Długo szukali pomocy. Szary ołówek był bardzo zmęczony, co chwilę odpoczywał.
Nareszcie znalazł bardzo starą Temperówkę.
Spróbuję wam pomóc - rzekła i bardzo ostrożnie zabrała się do pracy.
- Uf, już po zabiegu - powiedziała. Udało się, jesteś wprawdzie krótszy, ale nadal pięknie możesz rysować, co tylko zechcesz.
Naprawdę? - spytał z niedowierzaniem dwukolorowy.
- Pomogłam tobie, ale największą przysługę oddał ci twój przyjaciel - Szary
Ołówek. .
- E tam - powiedział Szarak zawstydzony tą pochwałą. - My jesteśmy prawdziwi przyjaciele, on nie zdradził naszej przyjaźni dla innych, kolorowych, więc ja ... - Tutaj zaczął się jąkać bardzo wzruszony.
Dwukolorowy nic nie powiedział, tylko przytulił się do niego. Wróciły razem do piórnika.
Zastanówcie się nad odpowiedziami na pytania:
- Kto to jest przyjaciel?
- Po czym poznać prawdziwą przyjaźń?
- Co jest najważniejsze w przyjaźni?,
- Czym kierujemy się przy wyborze przyjaciela?, - Kto zasługuje na naszą przyjaźń?
