MIEJSKA WIEŻA CIŚNIEŃ W BIAŁEJ
ZAŁĄCZNIK DO PROJEKTU BUDOWLANEGO
PROGRAM PRAC
KONSERWATORSKICH
2020
mgr Jacek Gryczewski
dyplomowany konserwator zabytków
1. OPIS OBIEKTU
1.1. HISTORIA OBIEKTU
1Budowę wieży ciśnień w Białej rozpoczęto w 1913 r.
wraz z nową stacją wodociągową.
Wieża położona jest na wzniesieniu i otoczona ogródkami działkowymi. Jest to budowla o wysokości 16 metrów, na planie sześcioboku. Na jej górnej kondygnacji znajduje się zbiornik na wodę.
Na głowicy wieży umieszczone są dwa zegarowe wskaźniki poziomu wody w zbiorniku. Nad wejściem do wieży usytuowano herb miasta z datą 1564. Wieża była użytkowana przez miasto przez kilkadziesiąt lat.
1.2. OPIS OBIEKTU
Wieża murowana i tynkowana. Strzelistość szesnastometrowej konstrukcji podkreślają pionowe lizeny na sześciu narożnikach. Rozbudowana, potężna obudowa zbiornika pokryta dachem krytym dachówką ceramiczną.
Wejście to dekoracyjny portal z lastriko. Nad drzwiami herb miasta z datą 1564
Tynki elewacyjne w dolnej części cementowe, w górnej widoczny narzut z fakturą na płycinach.
Na wieży zachowały się dwa mechanizmy wskazujące poziom napełnienia zbiornika. Tarcze ze wskazówkami stanowią ciekawy element elewacji.
Drzwi drewniane, ze stalową kratą. Okna ze stalową ślusarką. Wewnątrz zachowane stalowe schody oraz liczne, żeliwne elementy po instalacji wodnej.
Pod oknami dwa mechanizmy obsługujące zewnętrzne wskaźniki.
Wg http://turystyka.biala.gmina.pl/43/wieza-cisnien-w-bialej.html
1
2
FOT. 1. ARCHIWALNE ZDJĘCIE OBIEKTU
FOT. 2. WIDOK Z 2020 ROKU
2. WSKAZANIE OCZEKIWANYCH EFEKTÓW PRAC
Głównym celem planowanych prac jest powstrzymanie destrukcji obiektu oraz podniesienie jego walorów turystycznych poprzez poprawę estetyki i przywrócenie wyglądu jak najbardziej zbliżonego do pierwotnego. Realizacja prac konserwatorskich ma towarzyszyć pracom budowlanym. Remont pozwoli użytkować wieżę jako obiekt turystyczny. Jednocześnie uratowany zostanie ciekawy zabytek techniki.
3. WYKAZ ELEMENTÓW OBJĘTYCH PROGRAMAMI PRAC
KONSERWATORSKICH WRAZ Z OPISAMI STANU ZACHOWANIA
3.1. PORTAL Z LASTRIKO
Rozbudowany detal (fot. 3) wykonany jako tynk kamieniarski (obrabiany metodami rzeźbiarskimi). Spoiwo cementowe połączone z wypełniaczem, w dużej części z białym marmurem.
Powierzchnia wypłukana, w miejscach osłoniętych pokryta czarnymi nawarstwieniami. Większych uszkodzeń brak, widoczne jedynie drobne ubytki.
3.2. ZEGARY WSKAZUJĄCE POZIOM NAPEŁNIENIA ZBIORNIKA
Na wieży zachowały się oryginalne wskaźniki napełnienia zbiornika składające się z zewnętrznej tarczy (fot. 4) oraz wewnętrznego mechanizmu (opis w rozdziale 3.5). Tarcza i wskaźnik stalowe, pokryte farbą, z widocznymi śladami korozji. Tło jednej z tarcz drewniane, z pionowych desek. Druga osadzona w murze bez elementów drewnianych. Na archiwalnej fotografii (fot. 1) nie widać tej tarczy w obecnym miejscu.
3.3. STALOWE SCHODY
Wewnątrz wieży zachowały się stalowe, kręcone schody (fot. 5), ze stalowymi stopnicami, wsparte na rurze biegnącej od posadzki parteru do kondygnacji pod zbiornikiem na wodę. Pokryte farbą, prawdopodobnie wtórną. Widoczne ślady korozji, ale ogólny stan elementu jest dość dobry.
FOT. 3. PORTAL Z LASTRIKO
FOT. 4. ZEWNĘTRZNY WSKAŹNIK NAPEŁNIENIA ZBIORNIKA
3.4. ELEMENTY KONSTRUKCJI BETONOWEJ
Elementem dopełniającym techniczny charakter wnętrza są betonowe elementy konstrukcyjne (fot. 6). Należą do nich pionowe belki ścian, kratownice stropów (widoczne na fot. 5) czy też sam zbiornik. Wiele powierzchni zostało wtórnie pomalowanych. Na zbiorniku widoczne są rdzawe zacieki z korodujących elementów stalowych.
3.5. STALOWE ELEMENTY WEWNĘTRZNE - MECHANIZMY WSKAZUJĄCE POZIOM NAPEŁNIENIA ZBIORNIKA, STALOWE OBEJMY ZBIORNIKA
Kolejne elementy dopełniające charakter tego ciekawego zabytku techniki są elementy wykonane ze stali, takie jak obejmy zbiornika czy mechanizmy wskaźników napełnienia zbiornika.
Wtórnie przemalowane i pokryte nawarstwieniami korozyjnymi.
3.6. PŁYTY INSKRYPCYJNE Z ZAPRAWY
Na parterze zachowały się dwie, osadzone na ścianach, płyty inskrypcyjne wykonane z zaprawy cementowej. Wtórnie przemalowane, ze zniszczonym liternictwem. Na jednej z nich (fot. 8) można odczytać daty - 1913 i 1914. Druga, zniszczona w większym stopniu, jest w tej chwili nieczytelna.
Widoczne drobne ubytki na krawędziach.
4
FOT. 5. STALOWE SCHODY FOT. 6. BETONOWA KONSTRUKCJA
FOT. 7. JEDEN Z MECHANIZMÓW WSKAŹNIKA POZIOMU NAPEŁNIENIA ZBIORNIKA
3.7. ŻELIWNE ELEMENTY INSTALACJI WODNEJ
Ostatnie elementy przeznaczone do konserwacji to żeliwne pozostałości po instalacjach wodnych (fot. 9). Osadzone w wielu miejscach, z największym z a c h o w a n y m f r a g m e n t e m wewnątrz zbiornika na wodę.
P o k r y t e n a w a r s t w i e n i a m i k o r o z y j n y m i o r a z w t ó r n i e przemalowane. Widoczne ubytki ż e l i w a s p o w o d o w a n e czynnikami mechanicznymi, p r a w d o p o d o b n i e p o d c z a s niewłaściwie prowadzonego demontażu.
4. PROGRAMY PRAC KONSERWATORSKICH - OPIS PRZEWIDZIANYCH DO WYKONANIA CZYNNOŚCI, Z PODANIEM METOD, MATERIAŁÓW I TECHNIK
4.1. PORTAL Z LASTRIKO
1. Dezynfekcja elementów preparatem odkażającym, dopuszczonym do zastosowania w obiektach zabytkowych (np. Biotin R lub Lichenicida 246 w roztworach alkoholowych).
2. Usuniecie nawarstwień parą wodną pod ciśnieniem. Można wykorzystać okłady z 5-15% węglanu amonu, 5-15% kwaśnego węglanu amonu lub 5-10% wersenianu dwusodowego ze względu na prawdopodobny, węglanowy charakter nawarstwień. Dopuszcza się miejscowe doczyszczanie
metodą strumieniowo-ścierną pod warunkiem użycia kruszyw o bardzo drobnej frakcji (240-260 mesh) oraz takich, które nie wpłyną negatywnie na obiekt poprzez skład chemiczny.
3. Uzupełnienie drobnych ubytków zaprawą z białego cementu, barwioną w masie. W celu poprawy przyczepności dodawać do zaprawy wodnej dyspersji akrylowej jako wody zarobowej. Imitować oryginalną zaprawę.
4. Hydrofobizacja strukturalna preparatem krzemoorganicznym, rozpuszczalnikowym. Nie stosować preparatów wodnych.
FOT. 8. JEDNA Z PŁYT INSKRYPCYJNYCH
FOT. 9.
ŻELIWNA RURA W BETONOWYM
ZBIORNIKU
4.2. ZEGARY WSKAZUJĄCE POZIOM NAPEŁNIENIA ZBIORNIKA
1. Wykonanie badań stratygraficznych w celu określenia pierwotnej kolorystyki elementów.
2. Usunięcie wszystkich wtórnych farb metodą chemiczną (rozpuszczanie, spęcznianie) wspomaganą mechanicznie, z zachowaniem należytej ostrożności.
3. Usunięcie nawarstwień korozyjnych metodą chemiczną (np. z użyciem roztworów kwasu ortofosforowego) i strumieniowo-ścierną (ścierniwem, które nie spowoduje ponownej korozji żelaza, bez uszkadzania formy elementów oryginalnych).
4. Naprawy elementów poprzez prostowanie, spawanie, nitowanie itp.
5. Zabezpieczenie antykorozyjne powierzchni metalu. Zastosować farby z dodatkiem cynku.
Położyć warstwę o grubości, która nie spowoduje niekorzystnej zmiany formy.
6. Malowanie powierzchni, zgodnie z badaniami stratygraficznymi. W razie braku śladów na obiekcie - uzgodnić kolor komisyjnie ze służbami konserwatorskimi.
4.3. STALOWE SCHODY
1. Wykonanie badań stratygraficznych w celu określenia pierwotnej kolorystyki elementów.
2. Usunięcie wszystkich wtórnych farb metodą chemiczną (rozpuszczanie, spęcznianie) wspomaganą mechanicznie, z zachowaniem należytej ostrożności.
3. Usunięcie nawarstwień korozyjnych metodą chemiczną (np. z użyciem roztworów kwasu ortofosforowego) i strumieniowo-ścierną (ścierniwem, które nie spowoduje ponownej korozji żelaza, bez uszkadzania formy elementów oryginalnych).
4. Naprawy elementów poprzez prostowanie, spawanie, nitowanie itp.
5. Malowanie wykonać zgodnie z projektem budowlanym, jeśli projekt wymaga dla elementu zabezpieczenia ppoż . Jeżeli nie ma takiego wymogu wykonać klasyczne zabezpieczenie 2 antykorozyjne powierzchni metalu. Zastosować farby z dodatkiem cynku. Położyć warstwę o grubości, która nie spowoduje niekorzystnej zmiany formy.
6. Malowanie powierzchni, na kolor zgodnie z badaniami stratygraficznymi. W razie braku śladów na obiekcie - uzgodnić kolor komisyjnie ze służbami konserwatorskimi.
4.4. ELEMENTY KONSTRUKCJI BETONOWEJ
1. Dezynfekcja elementów preparatem odkażającym, dopuszczonym do zastosowania w obiektach zabytkowych (np. Biotin R lub Lichenicida 246 w roztworach alkoholowych).
2. Usunięcie wszystkich wtórnych farb metodą chemiczną (rozpuszczanie, spęcznianie) wspomaganą mechanicznie, z zachowaniem należytej ostrożności.
3. Usuniecie nawarstwień parą wodną pod ciśnieniem. Można wykorzystać okłady z 5-15%
węglanu amonu, 5-15% kwaśnego węglanu amonu lub 5-10% wersenianu dwusodowego ze względu na prawdopodobny, węglanowy charakter nawarstwień. Dopuszcza się miejscowe
w przypadku stosowania farb zabezpieczających schody przed działaniem ognia warstwy
2
podkładowe uzgodnić z producentem farby zabezpieczającej
6
doczyszczanie metodą strumieniowo-ścierną pod warunkiem użycia kruszyw o bardzo drobnej frakcji (240-260 mesh) oraz takich, które nie wpłyną negatywnie na obiekt poprzez skład chemiczny.
4. Uzupełnienie drobnych ubytków zaprawą z szarego cementu, barwioną w masie. W celu poprawy przyczepności dodawać do zaprawy wodnej dyspersji akrylowej jako wody zarobowej. Imitować oryginalną zaprawę.
5. Ewentualne scalenie kolorystyczne w przypadku występowania nieusuwalnych plam lub przebarwień. Zakres i stopień patynowania uzgodnić komisyjnie ze służbami konserwatorskimi.
4.5. STALOWE ELEMENTY WEWNĘTRZNE - MECHANIZMY WSKAZUJĄCE POZIOM NAPEŁNIENIA ZBIORNIKA, STALOWE OBEJMY ZBIORNIKA
1. Usunięcie wszystkich wtórnych farb metodą chemiczną (rozpuszczanie, spęcznianie) wspomaganą mechanicznie, z zachowaniem należytej ostrożności.
2. Usunięcie nawarstwień korozyjnych metodą chemiczną (np. z użyciem roztworów kwasu ortofosforowego) i strumieniowo-ścierną (ścierniwem, które nie spowoduje ponownej korozji żelaza, bez uszkadzania formy elementów oryginalnych).
3. Naprawy elementów poprzez prostowanie, spawanie, nitowanie itp.
4. Zabezpieczenie antykorozyjne powierzchni metalu. Zastosować farby z dodatkiem cynku.
Położyć warstwę o grubości, która nie spowoduje niekorzystnej zmiany formy.
5. Malowanie powierzchni na kolor czarny matowy lub grafitowy. Wykonać próby malowania i uzgodnić komisyjnie ze służbami konserwatorskimi.
4.6. PŁYTY INSKRYPCYJNE Z ZAPRAWY
1. Dezynfekcja elementów preparatem odkażającym, dopuszczonym do zastosowania w obiektach zabytkowych (np. Biotin R lub Lichenicida 246 w roztworach alkoholowych).
2. Usunięcie wszystkich wtórnych farb metodą chemiczną (rozpuszczanie, spęcznianie) wspomaganą mechanicznie, z zachowaniem należytej ostrożności.
3. Usuniecie nawarstwień parą wodną pod ciśnieniem. Dopuszcza się miejscowe doczyszczanie metodą strumieniowo-ścierną pod warunkiem użycia kruszyw o bardzo drobnej frakcji (240-260 mesh) oraz takich, które nie wpłyną negatywnie na obiekt poprzez skład chemiczny.
4. Uzupełnienie drobnych ubytków zaprawą z białego cementu, barwioną w masie. W celu poprawy przyczepności dodawać do zaprawy wodnej dyspersji akrylowej jako wody zarobowej. Imitować oryginalną zaprawę.
5. Ewentualna rekonstrukcja napisów w przypadku, gdy uda się zidentyfikować zniszczoną treść.
Zakres rekonstrukcji uzgodnić komisyjnie ze służbami konserwatorskimi.
6. Ewentualne scalenie kolorystyczne w przypadku występowania nieusuwalnych plam lub przebarwień. Zakres i stopień patynowania uzgodnić komisyjnie ze służbami konserwatorskimi.
DOKUMENTACJA FOTOGRAFICZNA
10 Fot. 10. Archiwalne zdjęcie wieży ciśnień w Białej
Fot. 11. Wieża ciśnień w Białej - widok ogólny z zewnątrz
12 Fot. 12. Portal z lastriko - widok całości
Fot. 13. Portal z lastriko - zwieńczenie z herbem miasta i datą 1564
14 Fot. 15. Wskaźnik napełnienia zbiornika
Fot. 16. Wskaźnik napełnienia zbiornika
Fot. 17. Kręcone, stalowe schody - część parterowa
16 Fot. 18. Kręcone schody - fragment stalowej konstrukcji
Fot. 19. Kręcone schody - fragment stalowej konstrukcji, widok w stronę ostatniej kondygnacji
Fot. 20. Betonowe elementy konstrukcyjne, wtórnie pomalowane na biało
18 Fot. 21. Betonowe elementy konstrukcyjne, wtórnie pomalowane na biało
Fot. 22. Betonowe elementy konstrukcyjne, wtórnie pomalowane na biało
20 Fot. 24. Zewnętrzna ściana betonowego zbiornika ze stalową obejmą
Fot. 25. Wnętrze betonowego zbiornika. Widoczny element żeliwnej instalacji wodnej
22 Fot. 26. Zewnętrzna ściana betonowego zbiornika ze stalową obejmą. Widoczna korozja elementu
stalowego i wtórne przemalowania na betonie
Fot. 27. Stalowy mechanizm wskazujący poziom napełnienia zbiornika - część wewnętrzna
Fot. 28. Płyta inskrypcyjna z zaprawy cementowej - widok ogólny
24 Fot. 29. Płyta inskrypcyjna z zaprawy cementowej - widok ogólny
Fot. 30. Płyta inskrypcyjna z zaprawy cementowej - data 1914
26 Fot. 32. Jeden z żeliwnych elementów dawnej instalacji wodnej
Fot. 33. Jeden z żeliwnych elementów dawnej instalacji wodnej