K wartalnik Geologiczny t. 26. nr L 1982. p. I - 12
UKD 55L243.05 :552.4:551.734.5/.736(438 15 Snieznik)
Zbigniew CYMERMAN
Om6wiono kolejne fazy deformacji tektonicznych I zwiq.zane z nimi mezoskopowe struk- tury. Naszkicowano najwazniejszy rys budowy' tektonicznej - superpozycj~ starszych lezq.cych, general- nie wydluzonych poludnikowo, makrofald6w i otwartych. cz~sto w<!skopromiennych, makrofald6w F3 zWHI,zanych z trzecim etapem deformacji.
WST.eP
Obszar bada* - polozony w SE cz~sci Krowiarek mi~dzy Trzebieszdwica- mi a Stroniem Sl(!skim - obejmuje wyroznione przez 1. Dona (1964) cz~sci nast~puj(!cych meg§lstruktur: antyklinoria GieraJtowa i Radochowa oraz syn- klinoria L(!dka i Snieznika. Obszar ten wchodzi w sklad wyroznionej przez 1. Oberca (1966, 1972) strefy Bialej L4deckiej. Wyst~puj(!ce na tym obszarze serie metamorficzne charakteryzuj(! si~ skomplikowan(! budow(! tektoniczn(!.
Moze 0 tym swiadczyc m.in. rozne pojmowanie przebiegu ramion wirgacji l(!deckiej przez wymienionych badaczy.
Roznie ujmowane S,! takZe zagadnienia wieku glownego faldowania, jak i pozostalycli etapow deformacji. H. Teisseyre (1968, 1975a, b) przyjmuje, ze glowne przefaldowanie nast,!pilo w czasie tektogenezy waryscyjskiej wzgl~dnie
kaledono-waryscyjskiej. 1. Oberc (1966, 1972) glowne systemy struktur linij- nych wi'!ze z faldowaniami staro- i mlodoassyntyjskimi. M. Dumicz (1976, 1979) zalicza metamorfik Snieznika do starowaryscyjskiego pi~tra strukturalnego, przebudowanego w pozniejszych fazach waryscyjskich.
W budowie geologicznej tej cz~sci metamorfiku Snieznika bior,! udzial dwie serie petrogenetyczne (K. Smulikowski, 1979): suprakrustalna seria stronska oraz seria infrakrustalna reprezentowana przez gnejsy gieraltowskie i gnejsy snieznickie (fig.
Najstarszym zespolem skal metamorfiku Snieznika jest seria stronska wy- ksztakona w facji amfibolitowej. Seria ta, wyst~puj,!ca glownie w zachodniej
KONRAOGW
2 3
4 5
---"" 8 9 10 C 11
Fig. 1. Mapa geologiczno-strukturalna okolic K<!t6w Bystrzyckich Geological-structural map of the vicinities of Kqty Bystrzyckie
czwartorz~dowe: a - aluwia; b deluwia; 2 - gnejsy gieraltowskie; 3 gnejsy snieznickie; 4 seria l:yszczykowe i paragnejsy lyszczykowe): a - amfibolity, b - kwarcyty; 5 - uskoki: a prawdopo- Pf2'YPUS2:czllln1e; 6 - foliacja; 7 - mezostruktury FI;8 - mezostruktury F2 ; 9 mezostruktury F3 ; 10 -
, asymetria mezofald6w F 2 i F 3
1 - Quaternary deposits: a - alluvia, b - deluvia; 2 - Gieralt6w Gneisses; 3 - Snieznik Gneisses; 4 - Stronie Series (micaceous schists and paragneisses): a - amphibolites, b quartzites; 5 faults: a - possible, b in- ferred; 6 - foliation; 7 mesostructures FI; 8 - mesostructures F2 ; 9 - mesostructures F3; 10 mesostructures F4; 11 asymetry of mesofolds F2 and F3
obszaru badan, petrograficznie jest bardzo zroznicowana.
stanowi,!: gruboplytowe paragnejsy lyszczykowe i ci,enko lupi,!:ce si~ lyszczykowe. Wsrod serii wyst~puj,!: roznej wiel- kosci wkladki i soczewy kwarcytow grafitowych, kwarcytowych z gra- fitem, kwarcytow, amfibolitow i lupkow amfibolitowych.
Seria granitognejsow jest bardziej monotonna Parakinema- granityzacja serH stronskiej dostarczyla gnejsow, rozni,!:- cych si~ i stopniem przebudowy:
serii metamorfiku Snieznika
luh war-
s
NFig. 2. Odsloni~cie partii przejsciowej w gnejsach po:tnolcn~:::go
Outcrop of transitional part in gneisses at northern fflope
1 snieznickie (oczkowe warstewkowe); 2 - gnejsy gieraltowskie (aplit0>ye i laminowane); 3 gnejsy przej- sciowe
Snieznik Gneisses (eye and layered); 2 - Gieralt6w Gneisses (aplite and laminated); 3 transitional gneisses
STYL I SEKWENCJA MEZOSTRUKTUR obszarze stwierdzono
ktore swiadcz(! 0 etanO·WVlm
mezostruk-
oraz orientacja mezo-
"'.I."-'-"£"'''I~ na etapoWe· prze-
deformacje serii dotychczas
powH~rzchlrl1aml stratyfikacyjnymi So) struktur sedymentacyjnych i przed-
4
metamorficznych, kt6re ulegly zapewne przebudowie i prawdopodobnie zupel- nemu zatarciu. Struktury te mogly jednak narzucie SWq geometriq. kierunki deformacji w warunkach regionalnej metamorfozy.
PIERWSZA FAZA DEFORMACJI (oJ)
Do najstarszej wyroznionej generacji mezostruktur naJezq. reliktowe faldy bardzo rzadkie i zIe zachowane w utworach serii stronskiej, oraz rozwijajqca synchronicznie penetratywna foliacja Sl typu zlupkowania krystalizacyjnego.
Faldy Fl, deformujq.ce powierzchnie stratyfikacji So' sq. faldami zblizonymi do izoklinalnych, scisni~tymi, 0 dose ostrych przegubach j wycienionych skrzydlach (fig. 3). Rzadkie mezofald6w tej generacji moze bye spowodowa- ne ich lub intensywnosciq. p6zniejszych deformacji, zwlaszcza ruchu tektonicznego wzdluz powierzchni powszechnej foliacji.
Fig. 4. Diagram orientacji mezostruktur F1 i folia- cji S1 i S2 dla calego obszaru (p6lkula kon- tury - izarytmy foliacji: 0.1: 1: 4: . 15"0 Diagram of orientation of mesostructure~ F, and foliations SJ and S2 for the whole studied area (lower hemisphere), contours - isarhythm" of folia- tion: 0.1; 1: 4: 10: 125: 15(\0
Fig. 3. Partia przegubowa mezofaldu Fj zdefor- mowanego przez mezofald paragnejsy lyszczy- kowe z okolic K<!:t6w Bystrzyckich
Hinge part of mesofold Fj deformed by rnesof~id F 2:
micaceous paragneisses from the vIcmltleS of K(l.ty Bystrzyckie
N
Powierzchnie rekrystalizacji metamorficznej, w wyniku kt6rej wyksztaicona zostala penetratywna foliacja Sl' uk1adajq. si~ zgodnie z powierzchniami OS10-
wymi mezofald6w . Powierzchnie foliacji Sl' poza strefami przegub6w fa 1- dow F l' przebiegajq z powierzchniq. stratyfikacji (So I! Sl)' Do pierwszej generacji mezostruktur zaliczono takze lineacj~ intersekcyjnq. powstal'l z przeci~cia powierzchni So i Sr Lineacja tajest trudna do wyroznienia ze wzgl~du
na koaksjalnose z lineac]'l intersekcyjn,! L2.
Na~,ter)stvvo rI,>t"W'm~.~11 serii metamorfiku Snieznika
R6znorodnosc w orientacj i przegubow faId6w F 1 i lineacji Ll spowodowa- na jest glownie pozniejszymi reorientacjami. Pewne dewiacje w orientacji mezo- faldow F 1 mozna wi~zac z duz~ dyspersj~ ich osi w plaszczyznie zlupkowania kry- stalizacyjnego S1 oraz moz!iwym niecylindrycznym charakterem tych fald6w.
Generalnie polozenie w przestrzeni osi mezofatd6w F 1 (fig. 4) nie odbiega od pozycji struktur faldowych Stosunkowo stala jest natomiast przestrzenna orientacja foliacji S1' ktora zapada najcz~sciej pod umiarkowanymi k~tami
ku N, NE i NW. Statystyczne zestawienie pomiar6w foliacji dla calego obszaru badan daje rozrzut tych powierzchni wzdluz najbardziej wyraznego pas a 0
osi 350/30° (fig. 4).
DRUGA F AZA DEFORMACJI D)
Drugi zesp61 mezostruktur charakteryzuj~cy si~ powszechnym wyst~powa
niem w utworach skalnych, oprocz niektorych odmian gnejsow gieraltowskich,
reprezentuj~ pospolite faldy F2, lineacja L2 i kolejna druga foliacja S2' Mezo- faldy tworz~ bardzo zr6znicowan~ grup~ fald6w zarowno pod wzgl~dem
morfologii, jak i wielkosci. Najcz~sdej s<! to faldy zblizone do izoklinalnych,
scisni~te (fig. 5), rzadziej wyst~puj,! drobne, lez<!ce, asymetrycznie formy lub srodfoliacyjne faldy (fig. 6). Zgrubienie przegub6w i wycienienie skrzydel wska- zuj,! na procesy scinania w czasie faldowania wczesniejszej powierzchni zlup- kowania krystalizacyjnego SI' W strefach przegubowych fald6w F 2 powierzch- nie osiowe S2 podkreslone s,! z reguly przez kolejn,! rekrystalizacj~ metamor-
ficzn~ wyksztalcaj,!c~ drug~ powierzchni~ foliacji. Rozroznienie roznowieko- wych powierzchni foliacji Sl i S2 jest niemozliwe na skrzydlach mezofald6w F 2' gdzie foliacja jest najcz~sciej r6wnolegla do foliacji SI i powierzchni stratyfi- kacji So> Foliacja S2' lokalnie wyksztalcona jako zlupkowanie krenulacyjne, ze wzgl~du na trudnoSci w rozr6znianiu zostala na diagramach przedstawiona razem ze strukturami planarnymi SI (fig. 4 i 9).
Fig. 5. Fald F2 typu similar - widoczne zaczl'!,tki drugiej foliacji S2' Paragnejsy iy- szczykowe odsloni~te przy polnej drodze K'!ty Bystrzyckie - Ll'!,dek Zdr6j
Fold F2 of the similar type - note nuclei of the second foliation S2' Micaceous paragnei- sses cropping out by country road from k'!ty Bystrzyckie to Lctdek Zdr6j
N
s
Mezofaldom F2 towarzyszy zwykle bogaty i r6znopostaciowy zesp61 lineacji L2 w postaci: roddingu, szczeg61nie dQbrze wyksztalconego w gnejsach sniez- nickich, zmarszczkowania powierzchni foliacji S1' zaznaczaj'!cego si~ przede wszystkim w utworach serii stronskiej, lineacji intersekcyjnej powstalej z prze-
ci~cia powierzchni Sl i S2 oraz pr~t6w kwarcowych. Badany obszar charakte- ryzuje si~ bardzo duzym rozrzutem osi mezofald6w i lineacji L2• Generalnie jednak w cz~sci zachodniej obszaru badan struktury te majurzebieg WNW-
ESE, natomiast w cz~sci wschodniej - NNE - SSW (fig. 9).
TRZECIA F AZA DEFORMACJI
NW
generacji jest efektem wyraz- Mezofaldy F3, obserwowane
wzgl~demmorfologii
Wskazuje to na ZmJarle materialu.
Fig. 6. Przyklady superpozycji mezofald6w F 3 W stosunku do starszych mezofald6w Examples of superposition of mesof0lds in relation to the older mesofolds F2
a gnejsy gierahowskie odsloni~te w okolicy b paragnejsy lyszczykowe odsloni~te mi~dzy Stromem Sl<!skim a K<!tami Bystrzyckimi
a Gieraltow Gneisses popping out at hill in the vicinities of Stojkow; b micaceous paragneisses cropping out at hill between Stronie Si'lskie and Kl!ty Bystrzyckie
osi mezostruktur mezostruktur drugiego powszechnie przebiegajq skosnie lub ciaz lokalnie pojawiajq
faldow i lineacje L3 tami ku E i N (fig.
do przebiegu gran icy
CZWARTA FAZA DEFORMACJI (D4)
tego etapu CieltormalC]l powstaly przy odksztalcaniu usztywnionego Swiadcz,! 0 zalomowe dachowate mezofaldow i cz~ste p~kni~cia osiowych S4' ktore upodobniajq do deformacji typu (fig. 7). Czasami nalozenie faldow F4 zwlaszcza w ich strefie przegubowej, powoduje rozne interferen-
s
Fig. 7. Przyklady mezofald6w F4 Examples of mesofolds F4
N
serii metamorfiku Snieznika
w
a - deformacja typu fleksuralnego z wyraznym pt'kni~ciem; gnejsy gieraltowskie, wzgorze Kierzna;
b faldy typu kink-bands z p~kni~ciami wzdluz powierzchni osiowej 84, cz~sciowo wypelnione kwar- cem; gnejs snieznicki, skala z partii szczytowej Kierznej
a deformation of the flexural type with a marked fracture; Gieraltow Gneisses, Mt. Kierzna;
b folds of the king-bands type with fractures along axial plane 84, partly infilled with quartz; Sniez- nik Gneisses, crag in summit part of Mt. Kierzna
7
E
w postaci gufraw
cz~sto 0 porozrywanych gniaz- powoduj,!c przy tym nieregularne zaburzenia powierzchni foliacji. Bye moze CZt;SC struktur budinazowych powstala w nast~pnych etapach deformacji
usztywnionego wi~kszosc sp~kaii, strei' dyslo-
kacyjnych i
Fig. 8. Diagram orientacji mezofald6w F4 i lineacji L4 oraz struktur planarnych S4 (maksima I iII), p61kula dolna, kontury - izarytmy struktur linij- nych: 3; 6,5; 10%
Diagram of orientation of mesofolds F4 and hneation L4 and planar structures S4 (maxima I and II); lower hemisphere, contours isarhythms of linear structures: 3; 6.5; 10%
N
Dla mezostruktur tego etapu deformacji charakterystyczna jest dose stala orientacja przestrzenna. Mezofaldy tworz'! dwa systemy prawdopodobnie
sprz~zone ze sob,!, z ktorych jeden zapada pod niedui:ymi k'!tami ku N, drugi natomiast zblizony jest do rownoleznikowego (fig. 8). Cz~s6 lineacji typu budinazu i rzadkich drobnych fleksur 0 przebiegu zbliZonym do rownoleznikowego i zanu- rzaj'!cych si~ na Ei W pod k'!tem do 20° nalezy prawdopodobnie do pi'!tego etapu deformacji.
ELEMENTY ANALIZY STRUKTURALNEJ
Obszar badan nie zostal poddany pelnej analizie strukturalnej, gdyz ,nie uwzglt;d- niono tutaj badatl mikroskopowych struktur, a analiza struktur makroskopowych nie mogla bye oparta 0 wiarygodny obraz intersekcyjny. Sz~zegolowe zdjt;cie geo- logiczne nie zostalo jeszcze wykonane dla zachodniej i centralnej czt;sci obszaru badan, a w cz~sci skartowanej zabraklo pewnych slad6w makrostruktur, poniewaz w obrazie kartograficznym ulegly zatarciu wyst~puj,!ce tu prawdopodobnie makro- skopowe struktury, m-in. struktura faldowa Kierznej, kto'ra bt;dzie tematem osob- nego opracowania.
Z wyzej wymienionych powodow artykul ten dostarcza tylko ogolnego wy- obrazenia 0 formie makrostruktur tektonicznych tego obszaru oraz ich przybli- zonej orientacji. Obszar badan podzielono na 16 homogenicznych domen, opie- raj,!c sit; na zasadach podanych przez FJ. Turnera i L.E. Weissa (1963, str. 148).
Dla kazdej domeny wykonano zbiorczy diagram struktur. ktory z koniecznosci
Fig. 9. Mapa z diagramami dla poszczegolnych domen (l 16) Map with diagrames for individual domena (J 16)
I - orientacja mezofald6w F3 i lineacji L3: 2 .- orientaCJa mezofaldow F2 j lineacji L2 : 3 - os pas a foliacji; 4 pas foliacji; p6lkula dolna: kontury izarytmy foliacji: 1; 5; 10; 15°0; wszystkie dJagramy wykonane z peWnyfll upro"zczeniem ni~zb~dnym dIu czytc!nOl>Cl rysunku
1 orientation of mesofolds F3 and lineations L3 ; 2 orientalion of mesofolds F 2 and lineations L2; 3 - axis of foliation belt; 4 -- foliation belt; lower hemibpheres. contours isarhythms of folia- tion: I; 5; 10; 15°~; all the diagrames an: somewhat simplified for the sake of clarity
serH metamorfiku Snieznika
zostal nieznacznie uproszczony (fig. 9). Brak wiarygodnego obram kartogra- ficznego i nierownomierne rozmieszczenie odsloni~e powoduje pewn~ umownose podzialu na poszczegolne jednorodne domeny.
o
makrotektonice tego obszaru decyduje superpozycja starszych, generalnie poludnikowych, lez~cych makrostruktur oraz mlodszych, otwartych makrofaldow F3 0 roznie zorientowanych osiach. Rozrzut powierzchni foliacji na diagramach 2, 3, 5, 8, 10, 13, 14, 16 (fig. 9) wzdlliZ pasa 0 osi bardzo malo odleglej lub pokry-waj~cej si~ z maksimum orientacji mezostruktur swiadczy, ze druga faza de- formacji Dz byla etapem formowania si~ pewnych makrostruktur faldowanych F 2'
wyrazniej zaznaczaj~cych si~ w utworach serii stronskiej. Charakterystyczne jest, samej w zasadzie orientacji powierzchni foliacji w s~siednich do-
.u,,'-'u ... AJI. mezostruktury F2 maj~ odmienn~ brientacj~ w poszczegolnych domenach
5, 7, 8, 9~ 10, 12, 13, 14). Moze to bye wynikiem skosnych do nich prze- mlleSZCZt:n Scinaj,!cych wzdluZ powierzchni foliacji (mezostruktury F2 lezf!. na wiel- kim kole projekcji - diagramy 1, 6, 8 i 12) lub wynikiem reorientacji w skrzydlach mlodszych, nalozonych, w~skopromiennych makrofaldow F3 (diagramy 5, 7, 9,
13, 14) zanurzaj'!cych lagodnie ku NNW.
Poprzeczne faldowanie spowodowalo zmian~ pierwotnie poludnikowej przestrzennej fazy Rozna pozycja przestrzenna struktur obserwowana przede wszystkim w utworach serH stronskiej, prawdopo- spowodowana jest zmieniaj,!~ si~ orientacj~ stressow w fazie deformacji D3• Czynnik ten, podobnie i zmieniaj~cy si~ kinematyczny charakter faldow w warunkach metamorficznych komplikuj~ rozwoj superpozycji struktur fazy
wzgl~dem starszych struktur. Deformacja D3 jest odpowiedzialna za wyrazny pasowy rozrzut foliacji na diagramach 1,4,6 i 11 w gnejsach gieraltowskich (fig. 9), a takze na diagramach z serii stronskiej, zwlaszcza na diagramach 7 i 12. Mniej wyrazny rozrzut powierzchni foliaeji wzdluZ osi pasa pokrywaj~cego si~ ze struk- turami fazy na diagramach 3, 5, 8, 10, 13 14 i 16 swiadczylby 0 slabszej tutaj poprzecznej przebudowie starszych struktur. Wyznaczone na podstawie rozrzutow powierzchni foliacji osie makrostruktur F3 charakteryzuj~ si~ pewn~
zmiennosci~ w orientacji przestrzennej i sprawiaj,! wrazenie pewnej zaleznosci od przebiegu kontaktu mi~dzy gnejsami gieraltowskimi a seri~ stronsk~. W obr~bie
samych gnejs6w gieraltowskich makroskopowe faldy charakteryzuj~ si~ lagod- nie nachylonymi osiami w kierunku ENE. \V spomniane juZ osie wyrazniejszych pasow rozrzutu foliacji w gnejsach gieraltowskich~ pokr)'Waj~ce si~ z osiami struk-
tur F 3' dowodz~, ze faza deformacji D3 miala decyduj~cy wplyw na zdeformo-
wanie tej serii skalnej. .
Stwierdzono, ze struktury j ewentualne mlodsze struktury nie spowodo- waly wjt;kszych reorientacji struktur. Wielkopromienne spaczenia ezy lokalne zaburzenia w strefach przyuskokowych, w okolicy Kondradowa, zasadniczo nie doprowadzily do zmiany starszego strukturalnego.
UWAGIKONCOWE
Przedstawiony na podstawie wzajemnych struktur tekto- nicznych wielofazowy rozw6j budowy metamorfiku daleki jest od do- skonaloSci i wymaga dalszych bardziej oraz kompleksowych metod
badawczych. W powyzszychtekt()nik~ blokow~ (usko~
kow~) nalozon~ na tcktonik~ faldow~. W artykute ograniczono si~ tylko do po-
Oddzial Dolnosll!ski Instytutu Geologicznego Wroclaw, al. Jaworowa 19 Nadeslano dnia 6 kwietnia 1981 r.
PISMIENNICTWO
ANSILEWSKI J. (1966) - Petrografia metamorfiku Gor Bialskich. Geol. Sudetica, 2, p. 121-244.
DON J. (1964) Gory Zlote i Krowiarki jakoelementy skladowe metamorfiku Snieznika. Geol.
Sudetica, 1, p. 79 -114.
DUMICZ M. (1976) Pr6ba wyjasnienia tektogenezy serii zmetamorfizowanych Ziemi Klodzkiej.
W: Problem wieku deformacji serii metamorficznych Ziemi Klodzkiej. Mat. Konf. Teren. Mi~dzy
lesie, 11 -12 wrzesien 1976, p. 9 - 37. Wrodaw.
DUMICZ M. (1979) - Tectogenesis of the metamorphosed series of the Klodzko District: a tenta- tive explanation. Geol. Sudetica, 14, p. 29 -45, nr 2.
OBERC J. (1966) - Gorotwor staroassyntyjski na Dolnym SlC!:sku. Z Geologii Ziem Zachodnich,
2;
p. 57 -80.OBERC J. (1972) - Budowa geologiczna Polski. Tektonika, cz. 2: Sudety i obszary przylegle, p. 193 209. Inst. Geol. Warszawa.
SMULIKOWSKI K. (1957) - Formacje krystaliczne grupy gorskiej Snieznika Klodzkiego. Przew.
XXX Zjazdu Pol. Tow. Geol., p. 37 - 54.
SMULIKOWSKI K. (1960) - Evolution of the granite-gneisses in the Snieznik Mountains-East Sudetes. Report 21 Sess. Norden ... 1960 Inter. GeoL Congr. Part 14, p. 120 -130. Copenhagen.
SMULIKOWSKI K. (1979) Ewolucja polimetamorficzna krystaliniku Snieznika Klodzkiego iGor Zlotych w Sudetach. Geol. Sudetica, 14, p. 7 -66, nr 1.
TEISSEYRE H. (1968) Serie metamo,rficzne Sudetow. Uwagi 0 stratygrafii, nast~pstwie i wieku deformacji oraz metodach badawczych. Geol. Sudetica, 4, p. 7 - 38.
TEISSEYRE H. (l975a) - Rozwoj i sekwencja deformacji tektonicznych w metamorfiku Sudetow.
Przew. XLVII Zjazdu Pol. Tow. Geol., p. 21-33.
TEISSEYRE H. (1975b) - Rozwoj i sekwencja deformacji tektonicznych we wschodniej cZft!sci meta- morfiku Sudetow Srodkowych. Przew. XLVn Zjazdu Pol. Tow. Geol., p. 51-55.
TURNER F.J., WEISS L.E. (1963) - Structural analysis of metamorphic tectonites. New York.
Streszczenie
3611rHee UVIMEPMAH
noCnEACTs ... ft METAMOP.4)H4ECKOH CEPHH
Pe310 e
B CTpOeHl-!11 113yYOeMO~ Teppl1TOpl-!l-!, pocnOnO)l(eHHOH S l\eHTpOnbHOH YOCTI-! CHe)l(HI1KCKOrO MeTOMop<pI1'·H~cKoro MOeCI1BO (30nOAHble CYAeTbl), npl1HIiIMOIOT y4oCTI1e ABe neTporpo<p114eCKl1e cepl1l1: CTPOHCKOl'l cepll1l 11 eepl1l'1 rpOHI1TOrHeHCOB. B CTpOHCKO~, seebMO P03HOPOAHOIA ceplIIl1, lenero- lOT rnOBHblM p6p030M enlOAI1CTble noporHe~Cbl 11 cnlOAI1CTble cnOHl\bl, 0 TOK>Ke nponnOCTKM KSOPI.4I1- T08 11 OM<p1II60nIllTOS. Bo BTopytO cepllltO BXOAl'IT ABO BI1AO rHe~COB: reponTOBCKl1e rHelACbl, B OCHoa- HOM nnOCTWYOTble, "lOCTO MMrMOTM"leCIOle M CHe>KHIIIKCKl1e rHel1Cbl, "lo~e Beero KpynHOOYKOBble I1nl1 MenKoenOIllCTble <pl1r. -4).
BblAenl'llOTCl'I YeTblpe OeHoaHble nmo Me30cTpYKTYP cBIIIAeTenbcTBytO~l1e 0 n03Ton- HOH Ae<p0pMOI..\IIIIII nepe411cneHHbix Cepl1H. COMblMIli CTPOWI1MI1 Me30cTpYKTYPOMI1 .RBnRIOTCl'I penl1KTO- Sble 1i130KnlllHonbHbie CKnOAKIII Fl 11 CHHXPOHHO P03BI1BWORCR nl1CTOBOTOCTb SI' 0 TOK>Ke nI1HeViI-IOCTb nepeCel.!eHI1R Lt' 06polosoawoRcR npH nepeCel.!eHHH nOBepxHocTew So M S1' Vl3MeHYHBOCTb 0pl1eHTW- POBKH 3TI1X Me30cTpYKTYP 06ycnoBneHo nO~HeHwe~ nepeOpl1eHTl1pOBKO~ B MnOAWI1X <P030X .£I.e-
<POp MO 1..\ iii 11.
B 30He I1l0Knl1HonbHbiX cKnOAOK F2 IiIX oceBble nOBepXHOCTI1 nOAyep.Kl1aOIOTCR OyepeAHOI1 nI1CTO- BOToeTblO S2 (<pHr. 5). BeCbMQ P03HOPOAHbiM no III BenWHIHe GKnOAKOM F2 conYTcTByeT 60roTol'l H P03Ho06p03HOR rpynno nlllHeHHocTeH L2 (cTe6enbYOTOCTb, nnOHYOTOCTb, nlllHeHHocTb nepeCeYeHMR 11 T.A.). npM 60nbwo~ p036poCOHHOCTM opllleHTMpOBKI1 CTPYKTYP <P03bl A2 nl1 CTPYKTYPbl B 3 "lOCTIII B OCHOBHOM opllleHTHpOBOHbl B HonpOBneHHH 3C3- BlOB. 0 HO B - CCB-10103.
COlBpeMeHHoe npoCTpoHcTlBeHHoe n0J10)l(eHl1e CTPYKTYP <P03bl 06ycnoIBneHo nepecTpoHKOH HO 3Tone Ae<popMOI.4I1H CKnOAKI1 Bcero OTl<:pbITble, cOnpOBO)l(AOIOTCl'I nHHeHHocTblO OCHOBHOM KpI1CTOnnI130I..\MOHHOJ'! nMHe~HocTb). OceBble nOBepXHOCTI1 CKnOAOK F3 40CTO nOAYepKHYTbl nnoH-
"lOTOH cnOH~eBOTOCTblO.
3TH CTPYKTYPbl AOCTOT04HO CT06wnbHbi .B CBoeH npOCTpOHCTBeHHOH opMeHTMpOBKe.
MOKpOTeKTOHI1KO nOH TeppHTopIIU1 06ycnoBneHO CYllepn03H~l1eH CTOPWMX ne>KO'"lHX, MepH- AHOHonbHbix CTPYKTYP (<P 0 3bl Ae<p0pMOI..\HM Al M 0 TOK)I(e MnOAWHX OTKPblTblX MOKpOCKnOAOK F3 C p03nl14HO opMeHTHpOBOHHblMHO OCJ'!MIiI.
Zbigniew CYMERMAN
ON THE SUCCESSION OF DEFORMATIONS IN THE SNIEZNIK METAMORPHIC IN THE VICINITIES OF K.t\TY BYSTRZYCKIE
Summary
The studied area, situated in central part of the Snie.inik metamorphic massif (Western Sudety Mts), is built of two p.etrogenetic series: Stronie and Granitogneisses Series. The former, highly differentiated, mainly comprises micaceous paragneisses and schists with intercalations of quart- zites and amphibolites and the latter - two varieties of gneisses: Gieraltow Gneisses, usually lami- nated and often migmatic, and Snie.inik Gneisses, usually large-eye or layered (Figs. 1-4).
Four major generations of mesostructures to D4), differentiated here, show that deforma- tions of the above mentioned rock series were developing by stages. The oldest generation of mega- structure comprises relic, isoclinal folds synchroneously developing penetrative foliation S1' and intersecting lineations originating at crossings of surfaces So and S1' Variability in orientation of these mesostructures is primarily related to subsequent reorientation in younger deformation phases.
In kink zones of folds axial planes are accentuated by subsequent foliation, S2 (Fig. 5).
Folds more differentiated in morphology and scale than the older, are accompanied by rich and diversified set of lineations L2 (rodding, gufrae, intersective lineation. etc.). Structures of the phase are markedly varying in orientation but WNW - ESE strikes generally predominate in western part of the studied area, and E and NNE - SSW strikes - in the eastern.
The present spatia! position of structures of the phase is the effect of transformations in the deformation phase 03' Folds usually open, are accompanied by lineation i.e. major crystalli- zational lineation. Axial planes of folds F3 are often accentuated crenulation cleavage.
Deformation phase 04 resulted in origin of faulty deformations and folds of the kink bands type, characterized by fairly stable spatial orientation (Fig. 8).
The macrotectonics of the studied area is determined by superposition of older, laying meridional structures (deformation phases 01 and OJ and younger, open macro folds F3 with varying orienta- tion of axes.
