Artykuł redakcyjny/Editorial
Zalecenia Polskiej Grupy Szpiczakowej dotycz ące
rozpoznawania i leczenia szpiczaka plazmocytowego oraz innych dyskrazji plazmocytowych na rok 2013
Guidelines of Polish Myeloma Group concerning diagnosis and therapy of multiple myeloma and other plasmacytic dyscrasias for 2013
Wbieżącymnumerzeukazująsięrekomendacjenarok2013 Polskiej Grupy Szpiczakowej dotyczące rozpoznawania ileczeniaszpiczakaplazmocytowego[1].Jesttoaktualizacja zaleceńwydanychwroku2012[2].Pozazmianamidotyczą- cymi wprowadzenia nowych leków, dostępności leków w Polsce oraz opracowania nowych algorytmów leczenia wydaje się, że najważniejsze różnice dotyczą wskazań do leczenia podtrzymującego oraz leczenia choroby kostnej (bezograniczeń czasowych). Zalecenieleczeniapodtrzymu- jącegoprzyużyciulenalidomiduzwiązanejest zpublikacją trzech randomizowanych badań Attala i wsp., McCarty i wsp. oraz Palumbo i wsp. [3–5]. W pierwszych pracach grupąbadanąbyłapopulacjachorychnaszpiczakaplazmo- cytowego kwalifikująca się do procedury autologicznego przeszczepienia komórek krwiotwórczych. Praca Attala i wsp. [3] podsumowuje badanie europejskie, w którym protokółniedopuszczałpodawanialenalidomiduwleczeniu indukcyjnym.Obserwowanodłuższyczaswolnyodprogresji u chorych otrzymujących lenalidomid (43 miesiące vs 22 miesiące w ramieniu bez podtrzymywania). Nie obserwo- wano wpływu na całkowite przeżycie. W amerykańskim odpowiedniku badania McCarthy i wsp. [4] obserwowali dłuższe czasy wolne od progresji (66 vs 39 miesięcy) oraz czas całkowitego przeżycia (88 vs 80 miesięcy) u chorych otrzymujących lenalidomid w leczeniu podtrzymującym.
Oba badania wskazują na istotne przedłużenie czasu wol- nego od progresji z korzyścią dla chorego odpowiednio 21 i 27 miesięcy. Brak wydłużenia całkowitego przeżycia wbadaniuAttala iwsp.[3]możebyćspowodowany niedo- puszczeniemstosowanialenalidomiduwleczeniuindukują- cym.Wydajesięjednak,żewiększeznaczenieklinicznema istotneprzedłużenieczasuwolnego odprogresji,jakożena ogólny czasprzeżyciamają wpływ kolejnestosowane tera- pie. Publikacja Palumbo i wsp. [5] odnosi się do badania
MM-015, w którym chorzy niekwalifikujący się do trans- plantacji leczeni byli w trzech grupach: MP (melfalan+ prednizon), MPR (melfalan+prednizon+lenalidomid) oraz MPR-R (melfalan+prednizon+lenalidomid i lenalidomid wpodtrzymywaniu).Wokresieobserwacji,któregomediana wynosiła 30 miesięcy, określono istotne wydłużenie czasu wolnego od progresji u chorych otrzymujących schemat MPR-R(31miesięcyvs14miesięcyuchorychotrzymujących MPR vs 13 miesięcy w ramieniu MP). Największą korzyść z leczenia podtrzymującego obserwowano u chorych do 75. rż.Ostatnioukazałasięanaliza jakościżyciaw badaniu MM-015[6]. Uchorychotrzymującychlenalidomidw lecze- niu podtrzymującym obserwowano największą poprawę jakości życia po terapii, najbardziej wyrażoną w ogólnej poprawiesprawnościfizycznej.Dużekontrowersjedotyczyły występowania drugich nowotworów u chorych otrzymują- cych lenalidomid. W omawianych badaniach III fazy rów- nieżodnotowanoczęstszewystępowaniedrugichnowotwo- rów – odpowiednio 8% vs4% i 8% vs 3% i7% vs 7% (MPR) i3%(MP)uchorychotrzymującychlenalidomid.Mechanizm tegozjawiskaniezostałjeszczeokreślony,choćwydajesię, że może wynikać z niekorzystnej reakcji lenalidomidu uchorych otrzymującychmelfalanw kondycjonowaniulub indukcji. Przeprowadzone analizywskazują nakorzyść sto- sowania lenalidomidu w podtrzymywaniu, pomimo częst- szego występowania drugich nowotworów. Ta konkluzja znajduje sięw rekomendacjachNationalComprehensive Can- cer Network (NCCN) na rok 2013 [7] oraz aktualnych reko- mendacjach Polskiej Grupy Szpiczakowej. Konieczne jest jednakpoinformowaniechoregooczęstszymwystępowaniu drugichnowotworów.Ostatnioukazałasięniezwykleintere- sująca analiza występowania drugich nowotwórów wśród chorych leczonychschematamiTotal Therapy2(TT2)iTotal Therapy 3 (TT3) [8]. W randomizowanym badaniu TT2 acta haematologica polonica44(2013) 1–2
ContentslistsavailableatSciVerseScienceDirect
Acta Haematologica Polonica
journalhomepage:www.elsevier.com/locate/achaem
badacze z Arkansas podawali chorym deksametazon ztalidomidemoraz chemioterapiąwukładziePACE(cispla- tyna, doksorubicyna, cyklofosfamid i etopozyd), następnie chorzy byli przeszczepiani tandemowo ze wspomaganiem melfalanem i otrzymywali drugą konsolidację w układzie TD+PACE oraz leczenie podtrzymujące interferonem 2b ipulsami deksametazonuw dwóch grupachz ibeztalido- midu.WbadaniuTT3talidomidwskojarzeniuzbrotezomi- bem (VT) i polichemioterapią opartą na cisplatynie (PACE) byłpodawanywindukcji, chorzybyliprzeszczepianitande- mowozewspomaganiemmelfalanem,wdrugiejkonsolida- cjiotrzymywalilekiVT+PACE,anastępniebyli dzielenina grupę A, otrzymującą w podtrzymywaniu schemat VTD (bortezomib, talidomid, deksametazon) w pierwszym roku i przez kolejne 2 lata TD, oraz grupę B – otrzymującą schemat VRD (bortezomib, lenalidomid, deksametazon) przez 3 lata. Ogólnie, wystąpienie drugich nowotworów obserwowanou6,4%chorychleczonychwschematachTT2 i TT3, co było porównywalne z raportowanymi wynikami grupIFM(5,5%)iCALGB(6,5%), wktórychchorzy otrzymy- wali w kondycjonowaniu melfalan. Co ciekawe, obserwo- wano trenddorzadszego występowaniadrugichnowotwo- rów u chorych leczonych TT2 w ramieniu otrzymującym talidomid.Nieodnotowano wpływulenalidomidunaczęst- szewystępowaniedrugichnowotworówTT3B, aw analizie wieloparametrycznejczynnikamiryzykawystąpieniadrugiego nowotworubyłwiek>65.rż.orazobecnośćaberracjichromo- somowych. Pewnym ograniczeniem przedstawianej analizy jest fakt, że grupa chorych otrzymujących TT3A nie była randomizowana.Wyniki tych badań, odnoszące sięrównież do wcześniejszych obserwacji, wskazują na występowanie drugichnowotworówu5,5%do6,5%chorych,niezależnieod otrzymywanialenalidomidu.Niewątpliwie3randomizowane badania z 2012 roku wskazują na częstsze występowanie drugich nowotworów w ramieniu chorych otrzymujących lanalidomid z wszelkimi konsekwencjami omówionymi powyżej.Ciekawośćbadawczaskłaniajednakdopostawienia pytania, dlaczego w ramionach porównawczych obserwo- wanotakograniczonewystępowaniedrugichnowotworów?
Konflikt interesu/Conflict of interest
Niewystępuje.
Finansowanie/Financial support
Niewystępuje.
Etyka/Ethics
Treści przedstawione w artykule są zgodne z zasadami DeklaracjiHelsińskiej,dyrektywamiEUorazujednoliconymi wymaganiamidlaczasopismbiomedycznych.
pi smiennictwo/references
[1] DmoszyńskaA,Walter-CroneckA,MańkoJ,etal.Zalecenia PolskiejGrupySzpiczakowejdotyczącerozpoznawania ileczeniaszpiczakaplazmocytowegonarok.ActaHaematol Pol2013;44:3–47.
[2] DmoszyńskaA,Walter-CroneckA,MańkoJ,etal.Zalecenia PolskiejGrupySzpiczakowejdotyczącerozpoznawania ileczeniaszpiczakaplazmocytowegonarok.ActaHaematol Pol2012;43:7–47.
[3] AttalM,Lauwers-CancesV,MaritG,etal.Lenalidomide maintenanceafterstem-celltransplantationformultiple myeloma.NEnglJMed2012;366:1782–1791.
[4] McCarthyPL,OwzarK,HofmeisterCC,etal.Lenalidomide afterstem-celltransplantationformultiplemyeloma.NEngl JMed2012;366:1770–1781.
[5] PalumboA,HajekR,DelforgeM,etal.Continuous lenalidomidetreatmentfornewlydiagnosedmultiple myeloma.NEnglJMed2012;366:1759–1769.
[6] DimopoulosMA,DelforgeM,HajekR,etal.Lenalidomide, melphalan,andprednisonefollowedbylenalidomide maintenanceimproveshealth-relatedqualityoflifein newlydiagnosedmultiplemyelomapatientsaged65years orolder:resultsofarandomizedphaseIIItrial.
Haematologica)2012;(Dec14)(wdruku).
[7] AndersonKC,AlsinaM,BensingerW,etal.Multiple MyelomaVersion1.JNatlComprCancNetw2013;11:11–17.
[8] UsmaniSZ,SextonR,HoeringA,etal.Secondmalignancies intotaltherapy2and3fornewlydiagnosedmultiple myeloma:influenceofthalidomideandlenalidomideduring maintenance.Blood2012;120:1597–1600.
KrzysztofGiannopoulos*
SamodzielnaPracowniaHematoonkologiiDoświadczalnejUM, Kierownik:drhab.n.med.KrzysztofGiannopoulos,Lublin,Poland
*Adresdokorespondencji:SamodzielnaPracownia HematoonkologiiDoświadczalnejUM,ul.DrW.Chodźki4a 20-093Lublin.Tel.:+817564812;fax:+817564813 Adresemail:giannop@tlen.pl(K.Giannopoulos).
Otrzymano:18.01.2013 Dostępneonline:22.02.2013
0001-5814/$–seefrontmatter
©2013PolskieTowarzystwoHematologów iTransfuzjologów,InstytutHematologii iTransfuzjologii.PublishedbyElsevierUrban&PartnerSp.
zo.o.Allrightsreserved.
http://dx.doi.org/10.1016/j.achaem.2013.02.001 acta haematologica polonica44(2013) 1–2
