Eksploatacja dźwignic i przenośników

Eksploatacja dźwignic i przenośników

Systemy transportowe - transport bliski

Zarządzanie eksploatacją

Dozór techniczny: UDT, TDT, WDT Obsługiwanie urządzeń TB

Miary procesu użytkowania UTB Stany eksploatacyjne obiektów Wskaźniki eksploatacyjne

Resurs międzyobsługowy

Eksploatacja dźwignic i przenośników

Podstawowe definicje i pojęcia

Eksploatacja ^– ogół wszystkich zdarzeń, zjawisk i procesów towarzyszących w obiekcie technicznym od chwili zakończenia procesu jego wytwarzania - do chwili likwidacji

Racjonalna eksploatacja dźwignic i przenośników ^{– źródło}

oszczędności surowców, energii i nakładów kapitałowych oraz podstawa strategii umożliwiającej uzyskanie wymaganej zdolności funkcjonalnej i niezawodności technicznej urządzeń transportu bliskiego

Elementy teorii eksploatacji urządzeń technicznych – tribologia, niezawodność, teoria bezpieczeństwa, diagnostyka techniczna, metody

rozpoznawania i oceny stanu technicznego, monitoring i kontroling techniczny,

naprawy i remonty, wycofywanie z użytkowania i złomowanie.

Eksploatacja dźwignic i przenośników

Podstawowe definicje i pojęcia

Eksploatacja efektywna – całokształt możliwości

zaspakajania określonych na ogół wszystkich zdarzeń, zjawisk i procesów towarzyszących w obiekcie technicznym od chwili zakończenia procesu jego wytwarzania do chwili likwidacji.

Zarządzanie eksploatacją – zbiór działań z zakresu

planowania, podejmowania decyzji, organizowania, kierowania i kontrolowania.

Zadania teorii i praktyki eksploatacji dźwignic i przenośników:

- racjonalne wykorzystywanie UTB zgodnie z ich przeznaczeniem, -utrzymanie ich w stanie zdatności zadaniowej i funkcjonalnej,

-racjonalne zarządzanie ich eksploatacją.

Dynamiczny system obsługiwania obiektów

technicznych – diagnozowanie, prognozowanie,

genezowanie.

Podstawowymi kryteriami współcześnie projektowanych i wytwarzanych systemów transportu bliskiego, w tym głównie dźwignic, jest zagwarantowanie ich trwałości czasowej(resursu) w ściśle określonych warunkach eksploatacji (tzn. z uwzględnieniem grupy natężenia pracy, narażenia środowiskowego, sposobu sterowania, itp..).

Racjonalna eksploatacja oznacza, że gwarantowana jest bezawaryjna praca dźwignicy jako całości, a także dla jej poszczególnych zespołów oraz elementów, przez ściśle określony czas użytkowania

(gwarantowana minimalna trwałość czasowa – tzw resurs).

Zgodnie z hipotezą Minera, w trakcie eksploatacji układów mechanicznych podlegających

zmiennym stanom obciążeń (szczególnie dotyczy to dźwignic), występuje tzw. efekt sumowania się uszkodzeń zmęczeniowych (tzw. hipoteza liniowego sumowania uszkodzeń).

Celem identyfikacji tzw. stopnia wyeksploatowania dźwignicy (także

w rozumieniu wyczerpania jej nośności z uwagi na w/w sumowanie się uszkodzeń typu zmęczeniowego), instalowane są aktualnie systemy diagnostyczne

i monitorujące: czas pracy, widmo obciążeń chwilowych, stan techniczny, w tym przeciążeń, stany nieprawidłowej używalności, stany uszkodzeń, itp..

Hipoteza liniowego sumowania uszkodzeń Minera

Rys 1

Eksploatacja dźwignic i przenośników

Eksploatacja dźwignic i przenośników

Wytwarzanie (projektowanie-obliczanie) dźwignic, pod kątem spełnienia warunku określonej ich trwałości czasowej, realizowane są przy założeniu założonej wytrzymałości ograniczonej.

Prowadzone są w oparciu o dane wykresów Wöhlera, które przedstawiają dla różnych _{m_śr} i Rz

zależność



=f(N

Graniczna ilość zmian obciążeń N_G, przy której osiąga się wytrzymałość trwałą leży zwykle w przedziale 10⁶÷ 10⁸ cykli.

Dla stali przyjmuje się wartość N_G= 5 * 10⁶ ÷ 10⁷, a dla stopów lekkich N_G = 5 * 10⁷

Zależność Wöhlera wytrzymałości zmęczeniowej od liczby cykli(jeżeli U<<1 to zniszczenie nie nastąpi) Warunek zmęczeniowej utraty nośności elementu

przy obciążeniach wahadłowych tj. dla _{m_śr}=0 i r = - 1można zapisać zgodnie z liniowa hipotezą

sumowania uszkodzeń (wg. Minera):

1

1

=

= 

= q

i i

i

U  N

gdzie: q– ilość różnych poziomów obciążeń

₁, ₂, _q– liczby zmian obciążeń o amplitudach równych _a1, _a2, _aq

N₁, N₂, N₃ – liczby zmian obciążeń niszczących element przy obciążeniach o

amplitudach _a1, _a2, _aq

- kolejne stopnie uszkodzenia

i i i

N 

 ₌

r –współczynnik asymetrii, r=-1gdy naprężenia przemienne, _m_śr–naprężenia średnie

Diagnozowanie techniczne środków transportu (np. eksploatowanej suwnicy)

polega obecnie na określeniu stanu złożonego systemu technicznego najczęściej w sposób pośredni, bezdemontażowy na podstawie pomiaru generowanych sygnałów (symptomów) diagnostycznych i porównaniu ich z wartościami nominalnymi.

(symptom to zorientowana uszkodzeniowo miara sygnału diagnostycznego).

Wartość sygnału (symptomu) diagnostycznego musi być związana znaną

zależnością z diagnozowaną cechą stanu maszyny roboczej będącej składnikiem systemu technicznego.

1. Pojawienie się drgań 2. Zwiększony hałas

3. Zmiany parametrów funkcjonalnych UTB (np.. spadek wydajności)

4. Zmiany lokalne w elementach

konstrukcyjnych (wzrost naprężeń, ) 5. Zmiany stanu cieplnego

6. Zjawiska elektryczne

7. Starzenie materiałów eksploatacyjnych 7. Utrata szczelności

Przykładowe symptomy stanu technicznego UTB

Eksploatacja dźwignic i przenośników

Maszyna (dźwignica,

urządzenie przeładunkowe) jako system z przepływem energii i informacji oraz możliwością obserwacji diagnostycznej

Intensywność uszkodzeń maszyny jako funkcja czasu eksploatacji

„krzywa życia obiektu"

Przyjmując jako podstawę okres

właściwej eksploatacji (t) = const, można uznać, że zadania diagnostyki technicznej każdej maszyny sprowadzają się do

wykluczenia uszkodzeń przypadkowych i określenia chwili t_w, w której rozpoczyna się okres przyśpieszonego zużycia,

ponieważ proces zużycia maszyn ma charakter kumulacyjny(efekty zużycia narastają wraz z czasem eksploatacji) i przypadkowyw tym sensie, że nawet w pojedynczym jej elemencie możemy mieć do czynienia nie z jednym rodzajem zużycia, lecz z całym ich zbiorem.

Eksploatacja dźwignic i przenośników

W procesie diagnostyki technicznej „z grupy metod nieinwazyjnych”, nie obserwujemy bezpośrednio efektów zużycia, lecz wyłącznie symptomy tych zjawisk. Intensywność zmiany wybranych symptomów w znakomitej

większości przypadków narasta wraz z czasem eksploatacji, a więc ma również charakter kumulacyjny. Dodając więc przypadkowe zakłócenia, wynikające z istnienia błędów pomiaru czy niestabilności pracy maszyny, otrzymamy "krzywą życia obiektu" określaną przez intensywność „symptomu

diagnostycznego” Q w funkcji czasu eksploatacji t (dQ/dt)

Zmiana intensywności symptomu (w/g Borhaug'a, Mitchell'a).

Jak łatwo zauważyć, w okresie właściwej eksploatacji przyrost intensywności symptomu Q jest niewielki i może być uznany za stały (dQ/dt = const). Z chwilą wejścia maszyny w okres przyśpieszonego zużycia t > 0,75 taw , prędkość narastania intensywności symptomu Q jest zmienna i rosnąca.

Przeszkodą w poprawnym uchwyceniu chwili wejścia w obszar przyśpieszonego zużycia w danej maszynie jest

przypadkowy rozrzut intensywności symptomu Q.Dlatego też dla poprawnego określenia "krzywej życia maszyny"

niezbędna jest odpowiednio duża liczba odczytów wartości Q , co przy

automatycznym, ciągłym nadzorze (monitorowaniu) nie stanowi problemu, natomiast determinuje częstość dokonywania pomiarów w dozorze okresowym,

realizowanym przez zespół diagnostyczny.

Eksploatacja dźwignic i przenośników

Istotnym problemem diagnostycznym, w procesie poprawnego określenia okresu przyśpieszonego zużycia dla konkretnej maszyn lub urządzenia technicznego, jest zagadnienie przenoszenia uzyskanych wyników wartości bezwzględnych (Qawi taw) z i na inne egzemplarze tego samego typu maszyn. W przypadku większej liczby maszyn tego samego typu poddanych nadzorowi diagnostycznemu, wnioskowanie o stanie technicznym należy skierować na określenie trendu symptomu Q , a w skomplikowanych przypadkach zastosować specjalne metody badania trendów.

Zakładając, że dzięki dużej liczbie danych pomiarowych symptomu Q, uzyskanego w procesie diagnostycznym, "krzywa życia maszyny" może zostać określona wystarczająco dokładnie.

Na podstawie tej wiedzy, można prognozować decyzje co do rodzaju działań konserwacyjno - remontowych realizowanych w kolejnych etapach "krzywej życia".

Zalecane decyzje diagnostyczne i działania zapobiegawcze w świetle krzywej życia maszyny

W inżynierii mechanicznej, w konstrukcji, wytwarzaniu i eksploatacji maszyn i urządzeń (zwłaszcza z grupy dźwignic), czynnikiem bezpośrednio stymulującym rozwój diagnostyki jest odpowiedzialność realizowanej funkcji. Odpowiedzialność ta może być definiowana w trudno wymiernych kategoriach bezpieczeństwa ludzi, lub też w kategoriach ekonomicznych wydajności i efektywności działania.

STANY GRANICZNE A - stan dobry

B - stan zadowalający C - stan dopuszczalny D - stan niedopuszczalny

Eksploatacja dźwignic i przenośników

Specyfikacja stanów eksploatacyjnych urządzeń UTB

a) stan użytkowania aktywnego b) stan awarii

c) stan przechowywania

d) stany konserwacji długoterminowej, stałej

e) stan napraw: głównej, średniej, bieżącej, kapitalnej, modernizacji f) stan regulacji bieżącej (obsługiwania bieżącego)

g) stan wycofania z eksploatacji (likwidacji)

Eksploatacja dźwignic i przenośników

Miary procesu użytkowania urządzeń UTB

– każdy wyróżniony stan obiektu technicznego opisuje się za pomocą parametrów: {L,T,Q}

gdzie: L – wielkość charakteryzująca wykorzystanie resursów eksploatacyjnych w danym stanie użytkowania (np.. ilość przetransportowanego

ładunku w funkcji czasu użytkowania dźwignicy, ilość przewiezionych osób w okresie użytkowania, itp..)

T – czas przebywania urządzenia w danym stanie użytkowania

Q – obciążenie użyteczne charakteryzujące jednostkową wydajność użytkowania (zbiór charakterystyk sprawności, intensywności i wydajności użytkowania w czasie, charakterystyka widma

obciążenia, itd..)

Obsługiwanie urządzeń UTB (współczynnik gotowości technicznej) - to zbiór czynności profilaktyczno-zapobiegawczych, których zadaniem jest

podtrzymanie własności użytkowych oraz zbiór czynności naprawczych, których zadaniem jest odtworzenie własności użytkowych obiektów

technicznych (utrzymanie w jak najdłuższych resursach czasowych urządzeń w stanie ich zdatności funkcjonalnej i zadaniowej)

Eksploatacja dźwignic i przenośników

Wpływ racjonalnego obsługiwania na wartość współczynnika gotowości technicznej K

[%]:

1- początkowa wartość współczynnika gotowości technicznej, 2- standardowa zmiana współczynnika gotowości technicznej

w funkcji czasu,

3- wpływ racjonalnego obsługiwania na zmianę wartości współczynnika gotowości technicznej.

Rodzaje czynności obsługiwania urządzeń UTB

- obsługiwanie codzienne, okresowe, sezonowe, - obsługiwanie w okresie gwarancji,

- obsługiwanie konserwacyjno-smarownicze, - obsługiwanie diagnostyczne,

- przechowywanie urządzeń, transportowanie urządzeń, - naprawy bieżące, okresowe, kapitalne (główne),

- zasilanie w płyny eksploatacyjne i części wymienne.

Eksploatacja dźwignic i przenośników

Zbiór charakterystyk sprawności użytkowania w czasie

Podstawową eksploatacyjną charakterystyką sprawności systemu UTB, uwzględniającą niezawodność danego konkretnego urządzenia (np. suwnicy, dźwigu) oraz niezawodność systemu eksploatacji, jest wskaźnik gotowości k _g (t):

) ( )

(

) ) (

( T t T t

t t T

k

o u

u

g = + Wartość tego wskaźnika dąży do wartości

prawdopodobieństwa, że w chwili t, użytkowany obiekt UTB jest zdatny do pracy (T

) i nie

wymaga obsługiwania remontowego (T

).

gdzie: Tu(t) – okres znajdowania się urządzenia w czasie identyfikowanym jako stan użytkowania To(t)– okres znajdowania się urządzenia w czasie identyfikowanym jako stan obsługiwania Trp(t) – okres znajdowania się urządzenia identyfikowanym jako stan przestojów

Tpnw(t) – okres znajdowania się urządzenia w czasie identyfikowanym jako stan postoju dla załadunku lub wyładunku przedmiotu operacyjnego

Udział czasu postojów obiektu w czasie załadunku i wyładunku przedmiotu operacyjnego jest określony

za pomocą wskaźnika k

(t): ( )

) (

)

( T t

t k T

rp pnw t

pnw =

Eksploatacja dźwignic i przenośników

gdzie: Tu(t) – okres znajdowania się urządzenia identyfikowanym jako stan użytkowania Trf(t) – okres znajdowania się urządzenia identyfikowanym jako stan pracy

efektywnej

Trj(t) – okres znajdowania się urządzenia identyfikowanym jako stan pracy jałowej Tr(t) – okres znajdowania się urządzenia identyfikowanym jako stan ruchu

Trp(t) – okres znajdowania się urządzenia identyfikowanym jako stan pracy Lf(t) – zużycie resursu podczas pracy efektywnej

L(t) – łączne zużycie resursu podczas pracy.

krpu(t)- wskaźnik wykorzystania czasu pracy

Wskaźnik wykorzystania czasu pracy:

) (

) (

)

( T t

t k T

rp r t

pru =

Sprawność wykorzystania urządzenia do pracy:

) (

) ) (

( T t

t t T

k

u rp

rpu

= _{( )} ^{( )}

( ) ( )

rp per

u o

T t k t

T t T t

= +

Eksploatacja dźwignic i przenośników

gdzie: kg(t)- wskaźnik gotowości

krpu(t)- wskaźnik wykorzystania czasu pracy

Trf(t) – okres znajdowania się urządzenia identyfikowanym jako stan pracy efektywnej

Trj(t) – okres znajdowania się urządzenia identyfikowanym jako stan pracy jałowej Tr(t) – okres znajdowania się urządzenia identyfikowanym jako stan ruchu

Trp(t) – okres znajdowania się urządzenia identyfikowanym jako stan pracy Lf(t) – zużycie resursu podczas pracy efektywnej

L(t) – łączne zużycie resursu podczas pracy.

Wyrażeniem, wiążącym powyższe wskaźniki w jedną zależność, jest funkcja, która umożliwia ocenę wpływu niezawodności urządzenia lub systemu UTB na jego stopień wykorzystania:

Istotnym wskaźnikiem charakteryzującym stopień

wykorzystania urządzenia w procesie użytkowania jest

wskaźnik wykorzystania resursu k _f (t):

) ( )

( )

( t k t k t

k _rpe = _g  _rpu

( ) ( )

( )

f f

k t L t

= L t

Eksploatacja dźwignic i przenośników

Definicje użytych pojęć oraz wyrażeń:

➢Urządzenie dźwigowo-transportowe zdatneto takie, które zachowuje wymagana zdatność użytkową, czyli przydatność do wykonywania określonych działań.

➢Nieuszkadzalność UTB, definiowana jest jako właściwość obiektu polega na ciągłym utrzymywaniu zdatności użytkowej w wyznaczonym okresie, lub wyznaczonym czasie pracy.

➢Stan graniczny UTB, to stan obiektu, którego dalsze użytkowanie zgodnie z przeznaczeniem jest niedopuszczalne, lub którego odtworzenie zdatności użytkowej jest nieopłacalne albo niewykonalne.

➢Resurs (zasób)– skumulowany czas pracy obiektu od rozpoczęcia eksploatacji lub ponownego podjęcia

eksploatacji po remoncie, aż do osiągnięcia stanu granicznego (średni resurs to wartość oczekiwana resursu).

➢Okres eksploatacji – kalendarzowy okres użytkowania obiektu od rozpoczęcia eksploatacji, lub zakończenia remontu do osiągnięcia stanu granicznego.

➢Prosty wskaźnik niezawodności – wskaźnik niezawodności charakteryzujących jedną z cech składających się na niezawodność obiektu.

➢Kompleksowy wskaźnik niezawodności – wskaźnik niezawodności będący wynikiem skojarzenia dwóch lub więcej jednostkowych wskaźników niezawodności.

➢Szacunkowy wskaźnik niezawodności – wskaźnik niezawodności określany szacunkowo,

➢Eksperymentalny wskaźnik niezawodności– wskaźnik niezawodności określany na podstawie wyników badań.

➢Eksploatacyjny wskaźnik niezawodności - wskaźnik niezawodności określany na podstawie danych eksploatacyjnych.

➢Wskaźnik trwałości „g- procentowy resurs” – skumulowany czas pracy, w czasie którego obiekt nie powinien osiągnąć stanu granicznego z prawdopodobieństwem p wyrażonym w procentach

➢Wskaźnik gotowości– prawdopodobieństwo, że obiekt będzie zdolny do działania w dowolnej chwili, gdy zajdzie potrzeba jego użycia zgodnego z jego przeznaczeniem.

Eksploatacja dźwignic i przenośników

Metodyki podejmowania decyzji w zakresie użytkowania i obsługiwania środków transportu bliskiego

Urządzenia transportu bliskiego, z uwagi na odpowiedzialne zadania które wykonują, objęte są ustawowo obowiązkiem rejestracji i obsługi dozorowej, sprawowanej na wszystkich etapach „życia” obiektu (od fazy projektowania, poprzez wytwarzanie, eksploatację, naprawy, konserwację, aż do fazy likwidacji - wycofania z eksploatacji).

W Polsce dozór techniczny sprawowany jest przez UDT (Urząd Dozoru Technicznego), TDT (Transportowy Dozór Techniczny), WDT (Wojskowy Urząd Techniczny), GDT (Górniczy Dozór Techniczny).

Ogółem tylko w UDT zarejestrowanych było w roku 2011, a tym samym

objętych formą dozoru pełnego lub ograniczonego ponad 186436 urządzeń

UTB, w tym w grupie dźwigów osobowych i osobowo-towarowych 97055

obiektów, a w grupie suwnic 29059 obiektów (na podstawie obserwacji można

stwierdzić, iż podana ewidencja ilościowa zarejestrowanych urządzeń, nie

uwzględnia wszystkich obiektów użytkowanych w rzeczywistości – w tym

zakresie można szacować stan na co najmniej 15% większy).

Eksploatacja dźwignic i przenośników

Nieszczęśliwe wypadki i niebezpieczne uszkodzenia oraz awarie Według danych statystycznych UDT, na w/w obiektach zdarzają się nadal dość licznie nieszczęśliwe wypadki, niebezpieczne

uszkodzenia oraz awarie.

Najczęstszymi przyczynami nieszczęśliwych wypadków oraz niebezpiecznych uszkodzeń od szeregu lat są nieprawidłowości eksploatacyjne, związane głownie z procesami użytkowania i obsługiwania, takie jak:

► niesumienna obsługa,

► niesumienna konserwacja urządzeń,

► brak kwalifikacji obsługi,

► niewłaściwa organizacja miejsca pracy i nieprzestrzegania zasad bezpieczeństwa pracy,

► niedostateczny nadzór służb technicznych nad eksploatacją

urządzeń.

Eksploatacja dźwignic i przenośników

Problemy użytkowania UTB:

Do podstawowych problemów użytkowania obiektów technicznych należą:

→ planowanie użytkowania pojedynczych urządzeń dźwigowo-transportowych

→ planowanie użytkowania zintegrowanych funkcjonalnie systemów transportu bliskiego (wewnątrzzakładowego)

→ organizacja systemu użytkowania pojedynczych urządzeń dźwigowo-transportowych

→ organizacja systemu użytkowania zintegrowanych funkcjonalnie systemów transportu bliskiego (wewnątrzzakładowego)

→ sterowanie (zarządzanie, kierowanie) systemami użytkowania obiektów

→ zbieranie i przetwarzanie informacji dotyczących użytkowania obiektów

→ modele procesów użytkowania obiektów technicznych

→ badania symulacyjne procesów użytkowania obiektów

→ efektywność funkcjonowania systemów użytkowania urządzeń.

W procesie eksploatacji, każde urządzenie techniczne ulega tzw. wypracowaniu fizycznemu, co prowadzi do częściowej lub całkowitej utraty jego właściwości (pogorszeniu parametrów funkcjonalno-ruchowych, trwałości, niezawodności, itp.). Wypracowanie fizyczne obiektów następuje wskutek pogarszania się właściwości ich elementów w czasie, głównie w wyniku:

eksploatacji (użytkowania tzw. „normalnego”) oraz przechowywania, a także nieumiejętnego lub celowo niewłaściwego korzystania przez użytkowników z eksploatowanych środków - np.

wandalizm, celowe uszkadzanie podzespołów dźwigów), pod wpływem tarcia (tribologicznych i erozyjnych procesów zużycia) lub/i agresywnego oddziaływania środowiska (korozyjnych procesów zużycia).

Eksploatacja dźwignic i przenośników

W planowaniu eksploatacji złożonych obiektów technicznych, jakimi są UTB, stosuje się pojęcie resursu międzyobsługowego, który określa liczbę jednostek pracy obiektu (użytkowania, np. godzin), po których wykonaniu należy zrealizować określoną obsługę.

Zgodnie z ogólnie przyjętymi zasadami funkcjonowania nadzoru stanu technicznego, do obowiązków użytkownika/właściciela należy zapewnienie obsługi dozorowej i konserwa- cyjnej wg. zindywidualizowanych dla danych typów urządzeń resursów. W urządzeniach UTB, wiele elementów i podzespołów, takich jak wciągniki, jest niedostępnych dla obligatoryjnych przeglądów, dlatego też w takich przypadkach obowiązującymi są standardowe normowe wskaźniki resursów.

Tabela 1.

Resursy wciągników seryjnych

Stan obciążenia

Współczynnik k rozkładu

obciążenia

K

Resurs [h]

Grupa klasyfikacyjna mechanizmu traktowana jako całość (wg. ISO 4301-1)

M1 M2 M3 M4 M5 M6 M7 M8

1 – lekki K_m≤0,125 800 1600 3200 6300 12500 25000 50000 100000

2 – średni 0,125<K_m≤0,25 400 800 1600 3200 6300 12500 25000 50000

3 – ciężki 0,25<K_m≤0,5 200 400 800 1600 3200 6300 12500 25000

4 – bardzo ciężki 0,5<K_m≤1 100 200 400 800 1600 3200 6300 12500

Eksploatacja dźwignic i przenośników

Zbiór obsług jednokrotnych oraz wielokrotnych:

Tabela 2

. Procesy obsługowe (obsługi)

Wyszczególnienie Proces obsługowy (obsługa) Czynności procesu (podstawowe) Obsługi

jednokrotne

Obsługi techniczne wprowadzanie do eksploatacji ustawianie, przyłączanie, sprawdzanie, rozruch wycofywanie z eksploatacji

(eksploatacja docelowa)

odłączanie, usunięcie, demontaż, przekazanie

Obsługi wielokrotne

konserwowanie

(praca okresowa, obsługa techniczna)

kontrola stanu, ochrona,

zapewnienie współpracy elementów

naprawa

bieżąca, średnia, główna

Przygotowanie do użytkowania (przegląd, zasilanie)

rozbiórka, weryfikacja, renowacja kontrola stanu oprzyrządowanie, zasilanie, przegląd przed użyciem Obsługi organizacyjne transportowanie

(przewożenie)

opakowanie, ładowanie, transport, wyładowanie

przechowywanie, (magazynowanie, składowanie, postój)

odbiór i przyjęcie, ulokowanie, zabezpieczenie, wydanie

Dany rodzaj obsługiwania jest wykonywany po normatywnym lub losowym resursie międzyobsługowym.

Dla obsług cyklicznych planuje się wartości resursów międzyobsługowych (resurs użytkowania określa długość cyklu mierzonego w jednostkach pracy obiektu technicznego, po którego zrealizowaniu jest wykonana obsługa danego rodzaju). Operacje obsługiwania środków transportu bliskiego, są wykonywane bezpośrednio w miejscu instalacji danego obiektu oraz w warunkach warsztatowych (po demontażu np. wciągników, zespołów hamulców, itp..).

Eksploatacja dźwignic i przenośników

Stan techniczny każdego obiektu zmienia się w sposób ciągły, co oznacza, że przechodząc od jednego stanu do drugiego, obiekt zawsze przechodzi przez nieskończenie wiele stanów pośrednich. W praktyce taka liczba stanów nie musi wystąpić i w działaniach obsługowych wystarczy skończona liczba klas stanów.

W najprostszym przypadku zbiór stanów technicznych UTB można podzielić na:

→ w grupie dwuwartościowej oceny stanów technicznych wyróżniamy:

a) stan zdatności oraz

b) stan niezdatności (np. pęknięcia ustroju nośnego dźwignicy, urwana lina nośna, wytarcia ponadnormatywne bieżni oraz obrzeży kół, itp..);

→ w grupie trójwartościowej oceny stanów wyróżniamy:

a) stan zdatności,

b) stan częściowej zdatności (dopuszczalnej np. uszkodzenia powłok

antykorozyjnych na elementach konstrukcyjnych dźwignicy

zanieczyszczenie filtrów, częściowe zużycie bieżni koła, itp..),

c) stan niezdatności.

[1] Jakubowski.I: „Analiza nieszczęśliwych wypadków i niebezpiecznych uszkodzeń urządzeń technicznych objętych dozorem technicznym w roku 2005. Dozór techniczny. Nr 5/2006 +

[2] Niziński S.: Elementy eksploatacji obiektów technicznych. Wyd.

WUWM’2000

[3] Beichelt F.: Problemy niezawodności i odnowy urządzeń technicznych. WNT W-wa 1974

[4] Woropay M.: Podstawy racjonalnej eksploatacji maszyn. ART.

Bydgoszcz-Radom 1994

[5] Cygan Z.: Współczesna eksploatacja. SIMP SIMPRESS W-wa 1996 [6] Hebda M.: Elementy teorii eksploatacji systemów technicznych.

MCNEMT Radom 1990

[7] Michalski R., Niziński S.: Podstawy eksploatacji obiektów technicznych. ART. 1996

[8] Dozór techniczny – kwartalnik

[9] Cichocki W., Michałowski S.: Laboratorium STBiUD część 2 – Eksploatacja, WN PK, Kraków 2012

Literatura