• Nie Znaleziono Wyników

Sympozjum efeskie

N/A
N/A
Protected

Academic year: 2021

Share "Sympozjum efeskie"

Copied!
4
0
0

Pełen tekst

(1)

Roman Karwacki

Sympozjum efeskie

Studia Theologica Varsaviensia 20/2, 293-295

(2)

Studia Theol. Vars. 20 (1982) nr 2

ROMAN KARWACKI

SYMPOZJUM EFESKIE

W dniach 14—16 września 1981 r. w Niepokalanowie odbyło się sympozjum naukowe z okazji 1550 rocznicy Soboru w Efezie. Zorganizowane zostało przez Sekcję Dogmatyczną Wydziału Teo­ logicznego KUL oraz Sekcje profesorów patrystyki i teologii dog­ matycznej przy Komisji do Spraw Nauki Episkopatu Polski. W sympozjum wzięli udział nauczyciele akademiccy dogmatyki i pa­ trologii KUL i ATK, studenci tych uczelni, pracownicy naukowi Międzywydziałowego Zakładu Badań nad Antykiem Chrześcijań­ skim (KUL), profesorowie teologii dogmatycznej i patrologii z se­ minariów duchownych a także pracownicy naukowi z Uniwersyte­ tów: Warszawskiego, Jagiellońskiego, Gdańskiego, Katowickiego, Poznańskiego, Wrocławskiego oraz z Muzeum Narodowego w War­ szawie.

Słowo wstępne wygłosili przewodniczący Sekcji: Patrystycznej — ks. dr Stanisław L o n g o s z i Dogmatycznej: ks. prof. dr hab. Andrzej Z u b e r b ie r. Następnie o. doc. dr hab. Stani­ sław Celestyn N a p i ó r k o w s k i OFMConv. w imieniu orga­ nizatorów powitał uczestników Sympozjum.

Podczas przedpołudniowej sesji wygłoszono dwa referaty oraz jeden komunikat. W pierwszym referacie nt. Sobór E fesko-Alek­

sandryjski jako w ydarzenie historyczne ks. prof. dr hab. Czesław

B a r t n i k wyjaśnił na wstępie, dlaczego nazywa ten Sobór Efe­ sko-Aleksandryjskim. Następnie omówił okoliczności zwołania so­ boru i warunki w jakich on obradował, podkreślił przy tym rolę cesarza, rywalizację między szkołami: Antiocheńską i Aleksan­ dryjską oraz polemikę Cyryla z Nestoriuszem na temat „Theoto- kos”. Drugi referat pt. Źródła do poznania Soboru Efeskiego wy­ głosił ks. dr Marek S t a r o w i e y s k i . Autor skoncentrował się na trzech rodzajach źródeł: 1. dzieła Cyryla i Nestoriusza, 2. akta Soboru i 3. opisy historyków (np. Teodoreta, Sokratesa) omawiając ich stan zachowania. Następnie ks. doc. dr hab. Wac­ ław E b o r o w i c z w komunikacie Zaproszenie św. Augustyna

na Sobór Efeski wskazał na wagę tego zaproszenia i na pozycję,

(3)

2 9 4 ROM AN K A R W A C K I [2]

Po południu uczestni-cy sympozjum pracowali w dwóch grupach. Grupa pierwsza, której przewodniczył dr J a k o b i e l s k i , zaj­ mowała się zagadnieniami archeologicznymi. Referaty wprowa­ dzające wygłosili: dr Elżbieta J a s t r z ę b o w s k a Trium falny

luk efeski w Bazylice Santa Maria Maggiore i mgr Tadeusz G ł o ­

g o w s k i B azylika Soboru w Efezie. Pracom w drugiej grupie przewodniczył ks. prof. dr hab. Andrzej Z u b e r b i e r . Wygło­ szono trzy referaty wprowadzające. W pierwszym ks. dr Jerzy W o ź n i a k omówił Recepcję »Theotokos« u Ojców Syryjskich.

Drugi referat Recepcja »Theotokos« w protestantyzm ie wygłosił o. doc. dr hab. Stanisław Celestyn N a p i ó r k o w s k i . W trze­ cim referacie mgr Czesław M a z u r przedstawił polską biblio­ grafię Soboru Efeskiego. W godzinach wieczornych odbyły się ze­ brania w sekcjach profesorskich: teologii dogmatycznej i patro­ logii.

W drugim dniu sympozjum, podczas sesji przedpołudniowej, wy­ głoszono dwa referaty. K onflikt chrystologii antiocheńskiej i alek­

sandryjskiej na Soborze Efeskim, to tytuł pierwszego referatu,

który wygłosił ks. dr Stanisław L o n g o s z . Na początku autor wskazał na dwie szkoły (antiocheńską i aleksandryjską) oraz na trzy teologie (antiocheńską, aleksandryjską i zachodnią). Następ­ nie omówił spory ariańskie oraz spory chrystologiczne Nesłoriusza z Cyrylem. Ks. dr Marek S t a r o w i e y s k i wygłosił referat

nt. Sobór K onstantynopolski I. Najpierw przedstawił sytuację te­

ologiczną w owym czasie, a następnie omówił przebieg i osiągnię­ cia tego Soboru, podkreślając rangę tego Soboru (zwołanego jako Synod wschodniej części cesarstwa) oraz jego znaczenie.

Po południu obrady rozpoczęły się od wysłuchania referatu ks. prof. dra hab. Wacława S c h e n k a nt. W pływ decyzji efeskich

na liturgię i kult m a ryjn y. Autor zaznaczył, że „Theotokos” naj­

pierw pojawiło się w pismach teologicznych, a później w tekstach liturgicznych. Wskazał na powstanie bazylik rzymskich i kościo­ łów w Galii, a także w Polsce (pierwszy kościół — w Gnieźnie) pod wezwaniem Maryi, Matki Bożej. Następnie omówił sakramen- tarze, formularze świąt i modlitewniki zawierające modlitwy wzy­ wające pośrednictwa Matki Jezusowej, jako Matki Bożej.

Po wykładzie rozpoczęły się prace w dwóch grupach, jak w dniu poprzednim. Pierwsza grupa, której przewodniczył o. dr Sta­ nisław G ł o w a TJ, zajęła się zagadnieniami chrystologicznymi. Zaprezentowano dwa referaty i jeden komunikat. Ks. bp doc. dr hab. Alfons N o s s o 1 mówił na temat Chrystologia antiocheń­

ska i aleksandryjska dzisiaj, a ks. prof. dr hab. Andrzej Z u b e r ­

(4)

[ 3 ] SY M PO Z IU M E F E S K IE 2 9 5

stologicznymi. W komunikacie Hellenizacja jako problem m eto-

dologiczny ks. dr Franciszek S z u l c przedstawi! historię pro­

blematyki, zajął się bliższym określeniem hellenizacji, hellenizacją jako procesem historycznym oraz jako problemem teologiczno- -hermeneutycznym. Grupa druga, której pracom przewodniczył prof. dr hab. Tadeusz D o b r z e n i e c k i , zajęła się problema­ mi ikonografii maryjnej. W tej grupie został wygłoszony referat ks. prof. dra hab. Władysława S m o l e n i a pt. Idea »Theo-

tokos« w romańskich wizerunkach M atki Boskiej w Polsce, oraz

dw:> komunikaty mgr Bożeny W r o n i k o w s k i e j — N ajstar­

sza ikonografia m aryjna i Ewy T a t a r - P r ó c h n i a k — Przed­

stawienia m aryjne na sarkofagach starochrześcijańskich.

W godzinach wieczornych, podobnie jak poprzedniego dnia od­ były się zebrania w sekcjach profesorskich: teologii dogmatycz­ nej i patrologii.

W trzecim dniu sympozjum prof. dr hab. Tadeusz D o b r z e ­ n i e c k i wygłosił referat nt. Treści teologiczne ikonografii »Theo-

tokos«, ilustrując go przeźroczami i nagraniami śpiewów grego­

riańskich.

Sesję popołudniową wypełnił panel nt. M aryja jako M atka Bo­

ża w pobożności m aryjn ej w Polsce. O. dr Jerzy D o m a ń s k i

OFMConv. mówił o kulcie Matki Bożej Niepokalanej błogosła­ wionego Maksymiliana Kolbe, o. mgr Kazimierz S m o 1 e ń CSSR — o kulcie Matki Bożej Nieustającej Pomocy, a o. dr Kazimierz C z u 1 a k SAC — o kulcie Matki Bożej Fatimskiej. Wywiązała się ożywiona dyskusja, podobnie zresztą jak podczas każdej sesji, po wygłoszonych referatach.

Podsumowanie trzydniowych obrad dokonali: ks. prof. dr hab. Andrzej Zuberbier oraz ks. dr Stanisław Longosz. W imieniu or­ ganizatorów sympozjum przemówił o. doc. dr hab. Stanisław Ce­ lestyn Napiórkowski. Sympozjum Efeskie zakończono w kościele odczytaniem IV Homilii św. Cyryla A leksandryjskiego w ygłoszo­

nej w Efezie ku czci Bogarodzicy oraz odśpiewaniem Credo Ni-

Cytaty

Powiązane dokumenty

Jan Paweł II, nazywając te zabiegi „dialogiem nawrócenia”, zauważył, że wiąże się on z poważnym rachunkiem sumienia, który powinni zrobić przedstawiciele

W okresie natom iast trw an ia ostatniego soboru w centrum zainteresow ań publicystyki katolickiej tkw iły zagadnie­ nia odnoszące się do tego, co wym agało

Nie byli usposobieni pojednawczo 1 nie uważali soboru za miejsce dyskusji, lecz pragnęli doprowadzić możliwie szybko do upragnionej przez siebie definicji

Dlatego myślę – deklaruje Zamoyski – iść po innej drodze i sądzę, że inni do tego samego dojść muszą wniosku. Tę absolutną harmonię przyrody i ten

Janusz Arabski (University of Silesia) Larissa Aronin (Trinity College, Dublin) Simon Borg (University of Leeds) Piotr Cap (University of ód ) Anna Cie licka (Texas

kreślić, iż dopiero w całościowym ujęciu mediów stanowią one przestrzeń, w której z jednej strony dokonują się procesy archiwizacji, kreacji, wszelkich przetworzeń i

A ogni buon conto, quelli che fanno studi approfonditi d ’italiano dovrebbero ren ­ derci conto del fatto che la pronuncia corretta delle vocali aperte e chiuse al

Jeśli zatem człowieka „się robi”, to znaczy: nie ma on ojca, a ten, kogo nazywa swoim ojcem jest faktycznie jego panem, a zatem pierwszym jego przeciwnikiem!.