Dzień dobry!
Dzisiaj parę słów o savoir-vivre …
Czy wiecie co znaczy savoir-vivre?
Savoir-vivre - ten obcobrzmiący termin, który zadomowił się w Polsce na dobre - nawet jeśli ktoś nie wie, co oznacza, na pewno kiedyś już gdzieś ten zwrot słyszał.
Savoir-vivre: czym jest?
Savoir-vivre jest pojęciem pochodzącym z języka francuskiego, złożonym z dwóch słów - "savoir"
znaczy wiedzieć, a "vivre" - żyć, w wolnym tłumaczeniu możemy więc powiedzieć, że savoir-vivre to nic innego, jak wiedza o życiu, a już bardziej konkretnie - znajomość zasad dobrego wychowania.
Savoir-vivre to francuskie wyrażenie, którym określa się zbiór zasad dobrego wychowania. Savoir-vivre dotyczy bardzo wielu dziedzin: od reguł zachowania się przy stole, przez te panujące w biznesie, mówiące o tym, jak poprawnie formułować wysyłane wiadomości e-mail po te poświęcone odpowiedniemu ubiorowi czy relacjom damsko-męskim.
Poznaj więc podstawowe zasady savoir-vivre'u:
1. Używanie słów “dziękuję”, “przepraszam” i “proszę”. Te
słowa są stosowane przez dorosłych mechanicznie. Jest to absolutna podstawa dobrych manier dla dzieci i dla dorosłych. Należy wiedzieć, w jakich sytuacjach mają być używane te słowa, kiedy powiedzieć np.
dziękuję do sprzedawcy w sklepie po zakończeniu zakupu lub przeprosić, kiedy niechcący (lub chcący) narozrabiało
2. Wulgaryzmy – absolutnie zakazane! Zasady dobrego wychowania mówią o tym, że nie można używać słów wulgarnych. Przeklinanie jest bardzo niegrzeczne i bardzo źle świadczy!
3. Powitanie i pożegnanie. Dziecko musi nauczyć się, że mówienie do spotkanych znajomych “dzień dobry” lub “do widzenia” jest
absolutną koniecznością i społecznym standardem. To podstawowa zasada savoir vivre. Mówienie “dzień dobry” i “do widzenia” jest koniecznością i trzeba praktykować to zawsze.
4. Kłopotliwa fizjologia – absolutnie podstawową zasadą bon tonu jest uświadomienie, że takie czynności jak: zanieczyszczanie powietrza czy głośne odbijanie po jedzeniu, są społecznie niedopuszczalne. Nawet, jeśli nie uda się powstrzymać odruchu, trzeba zawsze przeprosić. Trzeba też wiedzieć, że zasłaniania się buzię w czasie kichania czy kaszlu.
5. Rozmowa dorosłych – w czasie gdy dorośli rozmawiają, dzieciom nie wolno przerywać ani przeszkadzać. Dopiero po zakończonej
rozmowie, dziecko może przyjść do rodzica z informacją, którą chciało powiedzieć. Nie wolno nikomu przerywać wypowiedzi ani wchodzić w słowo, a jeśli już jest taka konieczność, należy najpierw przeprosić.
6. Komentarze i uwagi - publicznie nie wyrażać komentarzy na temat osób, rzeczy i miejsc, w obrębie których się znajduje. Oczywiście dziecko może to robić pod warunkiem, że są to komentarze nacechowane dobrze – jest mile widziane, kiedy dziecko mówi komplement osobie spotkanej na ulicy, lub jeśli wyraża zachwyt widokiem, pysznym jedzeniem czy ładnie urządzonym wnętrzem. Jest to wtedy dla otoczenia bardzo miłe i dziecięcy savoir vivre akceptuje takie sytuacje. Gorzej, kiedy dziecko w tramwaju pokazuje palcem na jedną z osób i mówi “mamo, zobacz jaka gruba pani!”. Takie zachowania są niedopuszczalne. Niezręcznie by było, gdyby w czasie rodzinnej kolacji dziecko powiedziało - “mamo, ale ostatnio mówiłaś, że ciocia jest gruba i wygląda brzydko we wszystkim”.
Na koniec polecam Wam jeszcze krótki film „Z kulturą przy stole”:
https://www.bing.com/videos/search?
q=savoir+vivre+dla+dzieci+prezentacja&&view=detail&mid=E26D9131FB CB22DD8BC9E26D9131FBCB22DD8BC9&&FORM=VDRVRV
Dla dzieci mających czas i chęci proponuję posłuchanie audiobooka -
"Bon czy ton. Savoir- vivre dla dzieci”:
https://www.youtube.com/watch?v=5rEih5VbuaY
Mam nadzieję, że temat zaciekawił Was i będziecie chętnie zgłębiać tę dziedzinę wiedzy, no i oczywiście chętnie stosować poznane zasady w życiu.
Miłego dnia! � Dorota Oleksa
