Wojewoda Lubelski
ROZSTRZYGNIĘCIE NADZORCZE NR 4131.283.2019 WOJEWODY LUBELSKIEGO
z dnia 3 czerwca 2019 r.
w sprawie stwierdzenia nieważności uchwały Nr VIII/40/2019 Rady Miejskiej
w Łęcznej z dnia 24 kwietnia 2019 r. w sprawie Regulaminu dostarczania wody i odprowadzania ścieków na terenie Gminy Łęczna
Na podstawie podstawie art. 91 ust. 1 i 3 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U.
z 2019 r. poz. 506)
stwierdzam nieważność
uchwały Nr VIII/40/2019 uchwały Nr VIII/40/2019 Rady Miejskiej w Łęcznej z dnia 24 kwietnia 2019 r.
w sprawie Regulaminu dostarczania wody i odprowadzania ścieków na terenie Gminy Łęczna.
Uzasadnienie
Uchwała Nr VIII/40/2019 została doręczona organowi nadzoru w dniu 7 maja 2019 r.
Przedmiotową uchwałą Rada Miejska przyjęła regulamin dostarczania wody i odprowadzania ścieków na terenie Gminy Łęczna w brzmieniu określonym w załączniku do uchwały.
Zgodnie z art. 19 ust. 3 ustawy z dnia 7 czerwca 2001 r. o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków (Dz. U. z 2018 r. poz. 1152, ze zm.) rada gminy uchwala regulamin dostarczania wody i odprowadzania ścieków.
Regulamin dostarczania wody i odprowadzania ścieków jest aktem prawa miejscowego (art. 19 ust. 4 ustawy).
Przepis art. 19 ust. 5 ww. ustawy wskazuje na niezbędne elementy, jakie powinien określać regulamin dostarczania wody i odprowadzania ścieków. Zgodnie z tym przepisem, regulamin dostarczania wody i odprowadzania ścieków określa prawa i obowiązki przedsiębiorstwa wodociągowo - kanalizacyjnego oraz odbiorców usług, w tym:
1) minimalny poziom usług świadczonych przez przedsiębiorstwo wodociągowo - kanalizacyjne w zakresie dostarczania wody i odprowadzania ścieków;
2) warunki i tryb zawierania umów z odbiorcami usług;
DZIENNIK URZĘDOWY
WOJEWÓDZTWA LUBELSKIEGO
Lublin, dnia 4 czerwca 2019 r.
Poz. 3481
Elektronicznie podpisany przez:
Paweł Chruściel; Lubelski Urząd Wojewódzki w Lublinie Data: 04.06.2019 14:28:38
3) sposób rozliczeń w oparciu o ceny i stawki opłat ustalane w taryfach;
4) warunki przyłączenia do sieci;
5) techniczne warunki określające możliwości dostępu do usług wodociągowo - kanalizacyjnych;
6) sposób dokonywania przez przedsiębiorstwo wodociągowo - kanalizacyjne odbioru wykonanego przyłącza;
7) sposób postępowania w przypadku niedotrzymania ciągłości usług i odpowiednich parametrów dostarczanej wody i wprowadzanych do sieci kanalizacyjnej ścieków;
8) standardy obsługi odbiorców usług, w tym sposoby załatwiania reklamacji oraz wymiany informacji dotyczących w szczególności zakłóceń w dostawie wody i odprowadzaniu ścieków;
9) warunki dostarczania wody na cele przeciwpożarowe.
Regulamin dostarczania wody i odprowadzania ścieków jest aktem prawa miejscowego, wydanym z upoważnienia określonego w art. 19 ust. 3 i 5 ustawy o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków. Organ stanowiący musi zatem ściśle uwzględniać wytyczne zawarte w upoważnieniu ustawowym.
Posłużenie się przez ustawodawcę w art. 19 ust. 5 ww. ustawy zwrotem: "w tym" należy rozumieć w ten sposób, że w uchwalanym regulaminie obligatoryjnie zamieszczone muszą zostać postanowienia odnoszące się do wszystkich kwestii wymienionych w upoważnieniu. Jednocześnie organ stanowiący nie może obowiązku tego ani pominąć, ani przerzucić na inny podmiot, jest bowiem zobowiązany do wyczerpania zakresu upoważnienia ustawowego, na podstawie którego podejmuje uchwałę, w kwestiach uznanych przez ustawodawcę za istotne dla prawidłowego prowadzenia działalności w zakresie zbiorowego zaopatrzenia w wodę lub zbiorowego odprowadzania ścieków (por. m. in. wyrok WSA w Gliwicach z dnia 17 stycznia 2007 r., sygn. akt II SA/Gl 629/06).
Pominięcie przez radę gminy któregokolwiek z wymienionych elementów regulaminu skutkuje brakiem pełnej realizacji upoważnienia ustawowego i ma istotny wpływ na ocenę zgodności z prawem podjętego aktu. Rada gminy obowiązana jest bowiem przestrzegać zakresu upoważnienia, udzielonego jej przez ustawę. Niewyczerpanie zakresu przedmiotowego przekazanego przez ustawodawcę do uregulowania w drodze uchwały, skutkuje zaś istotnym naruszeniem prawa.
W wyniku analizy formalno-prawnej uchwały Nr VIII/40/2019 Rady Miejskiej w Łęcznej organ nadzoru stwierdził, że nie wypełnia ona upoważnienia wynikającego z cytowanego wyżej przepisu art. 19 ust. 5 ustawy w zakresie określenia warunków technicznych określających możliwości dostępu do usług wodociągowo-kanalizacyjnych (pkt 5). Mimo, że przedmiotowy Regulamin obejmuje Rozdział VI zatytułowany „Warunki techniczne określające możliwość dostępu do usług wodociągowo- kanalizacyjnych”, to jednak zawartych w nim postanowień § 17 nie można uznać za prawidłowe wypełnienie upoważnienia przyznanego w art. 19 ust. 5 pkt 5 ustawy o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków.
W § 17 Regulaminu postanowiono bowiem, że techniczne możliwości dostępu od usług wodociągowo-kanalizacyjnych przedsiębiorstwo wodociągowo-kanalizacyjne w zakresie planowanej budowy nowych urządzeń wodociągowych lub urządzeń kanalizacyjnych, zapewnia poprzez udostępnienie wszystkim zainteresowanym aktualnego wieloletniego planu rozwoju i modernizacji urządzeń wodociągowych i urządzeń kanalizacyjnych,
z wyłączeniem przypadku, o którym mowa w art. 21 ust. 7 Ustawy (ust. 1). Jeżeli z Wieloletnich Planów Rozwoju i Modernizacji urządzeń wodociągowych i urządzeń kanalizacyjnych nie wynika planowana budowa urządzeń wodociągowych i kanalizacyjnych, istnieje możliwość budowy sieci wodociągowej i kanalizacyjnej z własnych środków po uprzednim uzyskaniu warunków technicznych do projektowania sieci wodociągowej i kanalizacyjnej, od której możliwe będzie zaprojektowanie przyłączy (ust. 2). Osoby, które wybudowały z własnych środków urządzenia wodociągowe i kanalizacyjne mogą je przekazać odpłatnie przedsiębiorstwu wodociągowo-kanalizacyjnemu na zasadach określonych w umowie (ust. 3).
Regulacje te nie wypełniają upoważnienia ustawowego w przedmiocie określenia powyższych warunków, a jedynie odnoszą się do aktualnego wieloletniego planu rozwoju i modernizacji sieci wodociągowej i kanalizacyjnej oraz w przypadku braku takiego planu, do możliwości budowy takiej
sieci z własnych środków w celu wykonania ewentualnych przyłączy. Przytoczone postanowienia nie określają w istocie technicznych warunków dostępu do sieci wodociągowo-kanalizacyjnej, tj.
warunków po spełnieniu których będzie możliwy dostęp do usług wodociągowo-kanalizacyjnych.
Ustawowy zwrot „warunki techniczne” obejmuje swoim zakresem znaczeniowym określenie przesłanek (czynników wyznaczających lub warunkujących, elementów, cech koniecznych), po spełnieniu których zaistnieje możliwość skorzystania z usług wodociągowych i kanalizacyjnych.
Analiza treści zapisów uchwały wykazała, że regulamin nie zawiera żadnych regulacji we wskazanym zakresie, a w szczególności nie można za takie uznać przytoczonych wyżej postanowień Rozdziału VI Regulaminu.
Tymczasem delegacja ustawowa określona przepisem art. 19 ust. 5 pkt 5 ustawy jednoznacznie wymaga, aby „warunki techniczne dostarczania wody i odprowadzania ścieków" zostały określone w drodze aktu prawa miejscowego i zostały ustanowione przez radę gminy, właściwy rzeczowo i miejscowo organ jednostki samorządu terytorialnego (por. wyrok z dnia 22 maja 2018 r.- sygn. akt II SA/Bd 1347/17).
Potwierdza to również wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie
z 17 kwietnia 2018 r. (sygn. akt III SA/Lu 89/18), w którym wywiedziono, że: „podejmując uchwałę w przedmiocie regulaminu dostarczania wody i odprowadzania ścieków organ nie może pominąć żadnego z elementów wskazanych w przepisach art. 19 ust. 2 ustawy o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków, jest zobowiązany do wyczerpania zakresu upoważnienia ustawowego przez uregulowanie wszystkich kwestii uznanych przez ustawodawcę za istotne, uregulowanie musi być dokonane w sposób kompleksowy, a zarazem jasne i precyzyjne. Niewyczerpanie wynikającego z ustawy zakresu przedmiotowego uchwały skutkuje zaś istotnym naruszeniem prawa […]
Brak w Regulaminie dostarczania wody i odprowadzania ścieków konkretnych wskazań oraz parametrów w zakresie technicznych warunków określających możliwości dostępu do usług wodociągowo-kanalizacyjnych sprawia, że jego uregulowania nie mogą być uznane za prawidłowe wypełnienie delegacji ustawowej ujętej w art. 19 ust. 2 pkt 5 ustawy”.
W konsekwencji należy stwierdzić, że przedmiotowy Regulamin nie wypełnia zakresu upoważnienia wynikającego z art. 19 ust. 5 ustawy o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę (…), co stanowi istotne naruszenie prawa, uzasadniające stwierdzenie nieważności uchwały w całości (por. m. in. wyrok WSA we Wrocławiu z 13 marca 2013 r., II SA/Wr 863/13).
Przedmiotowa uchwała obarczona jest także wadami prawnymi innego rodzaju.
W § 5 Regulaminu przyjęto, że przedsiębiorstwo wodociągowo-kanalizacyjne dostarcza wodę i odprowadza ścieki, zapewniając sprawność posiadanych urządzeń,
a w szczególności ponosi koszty zakupu i utrzymania wodomierza głównego, jego naprawy lub wymiany, z wyjątkiem przypadków, gdy naprawa lub wymiana wynika z winy odbiorcy usług.
Powyższa regulacja modyfikuje art. 15 ust. 3 ustawy o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę (…), zgodnie z którym koszty nabycia, zainstalowania i utrzymania wodomierza głównego ponosi przedsiębiorstwo wodociągowo-kanalizacyjne, a urządzenia pomiarowego - odbiorca usług.
W orzecznictwie sądów administracyjnych podkreślono, że koszty nabycia, zainstalowania i utrzymania wodomierza głównego, jak wynika z wyraźnego brzmienia art. 15 ust. 3 ustawy, ponosi wyłącznie przedsiębiorstwo wodociągowo-kanalizacyjne. Kosztów tych nie można więc przerzucać na odbiorców usług (wyrok WSA w Lublinie z dnia 26 marca 2013r., sygn. II SA/Lu 90/13).
Zgodnie z § 8 Regulaminu celem opracowania przez przedsiębiorstwo wodociągowo-kanalizacyjne właściwego projektu umowy o zaopatrzenie w wodę i/lub odprowadzania ścieków, wniosek o jej zawarcie powinien w szczególności zawierać (…).
Użycie w powyższej regulacji zwrotu „w szczególności” powoduje, że określone w uchwale elementy wniosku o zawarcie umowy mają charakter wyliczenia otwartego. Taka regulacja oznacza, że Rada nie określiła w sposób wyczerpujący wszystkich elementów wniosku. Tymczasem zgodnie z art. 19 ust. 5 pkt 2 ustawy o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę (...), rada została zobowiązana do określenia w podejmowanym regulaminie warunków i trybu zawierania umów z odbiorcami usług.
Rada, kierując się wytycznymi zawartymi w treści udzielonego jej upoważnienia do podjęcia uchwały, powinna uregulować w sposób kompleksowy i precyzyjny materię podlegającą regulacji.
Zagadnienia te powinny być skonkretyzowane, a przyjęta regulacja winna być sformułowana w ten sposób, aby podmioty ubiegające się o zawarcie takiej umowy, a także przedsiębiorstwo wodociągowo- kanalizacyjne, nie miały wątpliwości, jakie elementy wniosek powinien zawierać.
Zgodnie z § 12 ust. 4 Regulaminu w przypadku braku możliwości odczytu urządzeń pomiarowych z przyczyn niezależnych od przedsiębiorstwa wodociągowo-kanalizacyjnego faktura jest wystawiana w terminie przypadającym na odczyt na podstawie średniego zużycia wody i/lub odprowadzanych ścieków z ostatnich 3 okresów rozliczeniowych.
Przytoczona regulacja została podjęta z przekroczeniem granic upoważnienia ustawowego wynikającego z art. 19 ust. 5 ustawy o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę (…).
Należy podkreślić, że zgodnie z przepisami art. 27 tej ilość wody dostarczonej do nieruchomości ustala się na podstawie wskazania wodomierza głównego, a w przypadku jego braku – w oparciu o przeciętne normy zużycia wody (ust. 1); ilość odprowadzonych ścieków ustala się na podstawie wskazań urządzeń pomiarowych (ust. 4); w razie braku urządzeń pomiarowych ilość odprowadzonych ścieków ustala się na podstawie umowy, o której mowa w art. 6 ust. 1, jako równą ilości wody pobranej lub określonej w umowie (ust. 5).
Zgodnie zaś z przepisami rozporządzenia rozporządzenia Ministra Gospodarki Morskiej i Żeglugi Śródlądowej w sprawie określania taryf, wzoru wniosku o zatwierdzenie taryfy oraz warunków rozliczeń za zbiorowe zaopatrzenie w wodę i zbiorowe odprowadzanie ścieków z dnia 27 lutego 2018r.
(Dz. U. poz. 472) należności za zbiorowe zaopatrzenie w wodę i zbiorowe odprowadzanie ścieków ustala się jako iloczyny cen i stawek opłat oraz odpowiadających im ilości świadczonych usług (§
16 ust. 1); w rozliczeniach z osobami korzystającymi z lokali w budynku wielolokalowym oraz z właścicielem lub zarządcą tego budynku należności za dostarczoną wodę lub odprowadzone ścieki mogą być regulowane na podstawie prognozy ilości usług, które mają być świadczone przez przedsiębiorstwo wodociągowo-kanalizacyjne (§ 16 ust. 4); prognoza, o której mowa w ust. 4, wynika z umowy i jest ustalana w oparciu o przeciętne normy zużycia wody lub na podstawie średniego zużycia wody w ubiegłym okresie rozliczeniowym (§ 16 ust. 5).
W świetle przytoczonych postanowień, średnie zużycie wody w poprzednim okresie rozliczeniowym może stanowić podstawę ustalenia należności za dostarczoną wodę lub odprowadzone ścieki na podstawie umowy.
Z przepisów ustawy o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę (…) wynika bowiem, że do materii umowy zawieranej pomiędzy przedsiębiorstwem i odbiorcą usług zostały zastrzeżone kwestie sposobu i terminów wzajemnych rozliczeń oraz praw i obowiązków stron umowy (art. 6 ust. 3 pkt 2 i 3 ww.
ustawy).
Wobec powyższego należy uznać, że sposób rozliczeń w przypadku braku możliwości odczytu urządzeń pomiarowych z przyczyn niezależnych od przedsiębiorstwa stanowi materię umowną i nie podlega regulacji przepisami prawa miejscowego.
Ustawodawca w sposób czytelny dokonał rozdziału określonych zagadnień pomiędzy regulamin, wydawany przez radę gminy a umowę zawieraną pomiędzy dostawcą i odbiorcą usług. Istotne znaczenie dla kwestii określenia granic materii regulaminowej ma przepis art. 6 ust. 3 ustawy o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę (...), zawierający obligatoryjne element umowy o dostawę wody lub odprowadzanie ścieków (por. m. in. wyrok WSA w Łodzi z dnia 19 czerwca 2006 r., sygn. akt II SA/Łd 335/06).
Z uregulowań ustawy wynika, że ustawodawca przyjął, iż rozwiązanie wielu kwestii pojawiających się w relacjach pomiędzy dostawcą usługi wodnokanalizacyjnej a odbiorcą tej usługi winno zostać wypracowane w ramach wspólnych ustaleń i w konsekwencji by znalazło wyraz w umowie zawartej pomiędzy stronami tego stosunku cywilnoprawnego. Ogólne normy kompetencyjne organów jednostek samorządu terytorialnego nie mogą stanowić uprawnienia do ingerowania przez ww. organy w szczegółowe relacje pomiędzy równymi sobie stronami stosunku cywilnoprawnego (wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 15 marca 2007 r., II SA/Wr 521/06). Zastrzeżenie formy umownej dla uregulowania
określonych w ustawie kwestii wyłącza natomiast możliwość zamieszczania jednostronnych postanowień z tego zakresu w akcie administracyjnym.
Zgodnie z § 16 Regulaminu warunki techniczne przyłączenia do sieci wodociągowej i/lub kanalizacyjnej wydawane osobie ubiegającej się o przyłączenie do sieci mogą, za zgodą tej osoby, obejmować nie tylko warunki techniczne budowy przyłącza wodociągowego i/lub kanalizacyjnego, ale również wybudowania przez przyszłego odbiorcę usług sieci i urządzeń wodociągowych i/lub kanalizacyjnych (ust. 1). W przypadku budowy sieci i urządzeń wodociągowych i/lub kanalizacyjnych ze środków własnych, osoby ubiegające się o przyłączenie, przed przystąpieniem do ich budowy, są informowane o zasadach rozliczeń z przedsiębiorstwem wodociągowo-kanalizacyjnym planowanych nakładów (ust. 2).
W ocenie organu nadzoru powyższe postanowienia nie mieszczą się
w granicach upoważnienia wynikającego z art. 19 ust. 5 ustawy o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę (...). Regulamin dostarczania wody i odprowadzania ścieków określa prawa i obowiązki przedsiębiorstwa wodociągowo-kanalizacyjnego oraz odbiorców usług, w tym warunki przyłączania do sieci, ale nie warunki budowania przyłącza wodociągowego i (lub) kanalizacyjnego przez przyszłego odbiorcę, ani warunki wybudowania sieci i urządzeń wodociągowych i (lub) kanalizacyjnych przez przyszłego odbiorcę ze środków własnych.
Zgodnie z przepisami ustawy zbiorowe zaopatrzenie w wodę i zbiorowe odprowadzanie ścieków jest zadaniem własnym gminy (art. 3 ust. 1), zaś przedsiębiorstwo wodociągowo-kanalizacyjne jest obowiązane zapewnić budowę urządzeń wodociągowych i urządzeń kanalizacyjnych, ustalonych przez gminę w studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy oraz miejscowych planach zagospodarowania przestrzennego, w zakresie uzgodnionym w wieloletnim planie rozwoju i modernizacji (art. 15 ust. 1).
Zakres zadań do realizacji przez przyszłego odbiorcę usług wskazuje art. 15 ust. 2 ustawy o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę (...). Podkreślić należy, że przedsiębiorstwo wodociągowo- kanalizacyjne jest obowiązane przyłączyć do sieci nieruchomość osoby ubiegającej się o przyłączenie nieruchomości do sieci, jeżeli są spełnione warunki przyłączenia określone w regulaminie (art. 15 ust. 4 ustawy).
Definicja legalna sieci zapisana jest w art. 2 pkt 7 ustawy. Zgodnie z tym przepisem sieć są to
„przewody wodociągowe lub kanalizacyjne wraz z uzbrojeniem i urządzeniami, którymi dostarczana jest woda lub którymi odprowadzane są ścieki, będące w posiadaniu przedsiębiorstwa wodociągowo- kanalizacyjnego” (podkreślenie moje).
Kwestie budowy z własnych środków urządzeń wodociągowych i kanalizacyjnych przez osoby, których zamierzenia inwestycyjne wyprzedzają plany gminy w zakresie zbiorowego zaopatrzenia w wodę i zbiorowego odprowadzania ścieków reguluje art. 31 ustawy o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę (…).
W myśl tego przepisu osoby, które wybudowały z własnych środków urządzenia wodociągowe i urządzenia kanalizacyjne, mogą je przekazywać odpłatnie gminie lub przedsiębiorstwu wodociągowo- kanalizacyjnemu, na warunkach uzgodnionych w umowie (ust. 1). Przekazywane urządzenia, o których mowa w ust. 1, powinny odpowiadać warunkom technicznym określonym w odrębnych przepisach (ust. 2). Należność za przekazane urządzenia wodociągowe i urządzenia kanalizacyjne może być rozłożona na raty lub uwzględniona w rozliczeniach za zbiorowe zaopatrzenie w wodę i zbiorowe odprowadzanie ścieków (ust. 3).
Trzeba zwrócić uwagę, że powołane przepisy ustawy przewidują możliwość wybudowania z własnych środków urządzeń wodociągowych i kanalizacyjnych i określają zasady i warunki przekazania ich gminie lub przedsiębiorstwu. Wymienioną regulację należy uznać za kompletną, a treść upoważnienia zawartego w art. 19 ustawy nie daje podstaw do jej konkretyzacji czy modyfikacji w drodze regulaminu określonego uchwałą rady gminy. Powyższą tezę potwierdza wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 5 kwietnia 2018 r. (sygn. akt II SA/Gd 97/18), zgodnie z którym „w świetle powyższych regulacji za sprzeczną z prawem należy uznać sytuację, w której uchwalony akt prawa miejscowego reguluje kwestie wybudowania urządzeń wodociągowych i kanalizacyjnych przez inwestora, osobę prywatną, ubiegającą się o podłączenie do sieci”.
Biorąc pod uwagę powyższą argumentację za sprzeczne z prawem należy uznać również zapisy przedmiotowego regulaminu warunkujące możliwość budowy sieci wodociągowej i kanalizacyjnej z własnych środków odbiory usług od uprzedniego uzyskania warunków technicznych do projektowania sieci (§ 17 ust. 2) oraz uzależniające przystąpienie do odbioru przyłącza od wcześniejszego odbioru sieci i urządzeń, jeżeli warunki techniczne przyłączenia do sieci wodociągowej i/lub kanalizacyjnej obejmowały również możliwość wybudowania przez przyszłego odbiorcę usług ze środków własnych, sieci i urządzeń wodociągowych i/lub kanalizacyjnych (§18 ust. 2).
W myśl § 25 ust. 3 Regulaminu należnościami za wodę pobraną na cele przeciwpożarowe przedsiębiorstwo wodociągowo-kanalizacyjne obciąża Gminę.
Zgodnie z art. 22 ustawy o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków, przedsiębiorstwo wodociągowo-kanalizacyjne obciąża gminę na podstawie cen i stawek opłat ustalonych w taryfie za:
1) wodę pobraną z publicznych studni i zdrojów ulicznych;
2) wodę zużytą do zasilania publicznych fontann i na cele przeciwpożarowe;
3) wodę zużytą do zraszania publicznych ulic i publicznych terenów zielonych.
Regulamin dostarczania wody jako akt prawny pochodny i uzupełniający do ustawy nie może zawierać postanowień uregulowanych przez samego ustawodawcę. Postanowienia aktów powszechnie obowiązujących nie mogą być zmieniane ani uzupełniane postanowieniami uchwały Rady Miejskiej.
Jak już wspomniano, Rada w stanowieniu aktów prawa miejscowego związana jest ramami stworzonymi przez ustawy. Akty prawa miejscowego podejmowane na podstawie upoważnień ustawowych nie mogą wkraczać w unormowania ustawowe ani przepisy wykonawcze wydane na podstawie tych ustaw, czynić wyjątków od ogólnie przyjętych rozwiązań ustawowych, a także powtarzać kwestii uregulowanych w aktach prawnych hierarchicznie wyższych.
W tym stanie rzeczy, stwierdzenie nieważności uchwały Nr VIII/40/2019 Rady Miejskiej w Łęcznej jest uzasadnione.
Na niniejsze rozstrzygnięcie nadzorcze przysługuje skarga do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie, złożona za moim pośrednictwem w terminie 30 dni od daty jego doręczenia.
Wojewoda Lubelski
Przemysław Czarnek Otrzymują:
1) Burmistrz Łęcznej
2) Przewodniczący Rady Miejskiej w Łęcznej
