Depresja
Choroby dotykające psychiki są coraz częstsze we współczesnym świecie. Tempo życia jakie niesie ze sobą postęp cywilizacji doprowadza do tego, że psychika ludzka nie
jest w stanie nadążyć z oswojeniem się z takim stanem rzeczy.
Miliony ludzi na całym świecie okresowo przeżywają stany głębokiego smutku, nie są zdolni do radowania się życiem,
wykonywania pracy zawodowej, a nawet codziennych prostych czynności. Dolegliwości natury psychicznej są bardzo poważnym obciążeniem dla chorego oraz jego rodziny.
Od kilkunastu lat niemal we wszystkich krajach Europy zauważono wyraźny wzrost zachorowań na depresje. Można,
więc powiedzieć, ze depresja staje się chorobą społeczną, zaczyna dotykać coraz większej grupy ludzi i atakuje coraz
częściej.
Rozpoznanie depresji bywa dość trudne, gdyż często dominują dolegliwości fizyczne: na przykład bóle głowy, zaburzenia snu, utrata
łaknienia. Smutek, zwątpienie w siebie nie zawsze muszą
dominować.
Definicja depresji
Depresja jest to stan cechujący się głównie pogorszeniem nastroju,
zmniejszeniem energii
i aktywności oraz zainteresowań.
23 lutego obchodzony
jest Dzień Walki z Depresją.
Według Światowej Organizacji Zdrowia (WHO) depresja stanowi obecnie czwarty
najpoważniejszy problem zdrowotny na świecie. Dotyka około 10 procent
populacji.
.
Psychologiczne przyczyny depresji:
-- negatywny sposób myślenia,
-- przyjmowanie winy za nieszczęśliwe sytuacje, -- przekonanie, ze nic mnie dobrego nie spotka,
-- wspominanie raczej złych wydarzeń niż szczęśliwych,
-- przeżywanie uczucia skrępowania, lęku i wycofywanie się raczej niż podejmowanie wyzwań,
-- odkładanie problemów, nie podejmowanie prób rozwiązania ich -- błędy wychowawcze,
-- kłótnie konflikty w domu,
-- otwarte faworyzowanie rodzeństwa, -- stawianie wygórowanych wymagań,
-- psychiczne znęcanie się, molestowanie seksualne - tzw. zły dotyk
-- błędne koła zachowań i myślenia depresyjnego.
Przykłady myślenia depresyjnego:
- izolacja - myślenie, że to inni się ode mnie odsuwają, - szukanie w sobie winy,
- brak wiary w siebie,
- zniechęcenie, pasywność,
- negatywne nastawienie wobec innych,
- przekonanie, że prowadzę nieszczęśliwe życie,
Wiedzieć trzeba, że rzeczywiste odsuwanie się bliskich pogłębia izolację!
!
Depresja. Jak pomóc i nie zatracić przy tym siebie?
Pomóż mi!
O depresji u dzieci
Statystyki policyjne są wstrząsające. W ubiegłym roku 177 dzieci popełniło samobójstwo – jedno z nich miało mniej niż 9 lat, 15 ofiar to dzieci w wieku od 10
do 14 lat, a aż 161 – to nastolatki w wieku od 15 do 19 lat.
Dwa lata temu prawie 600 dzieci i młodzieży próbowało odebrać sobie życie.
Najgorsze statystyki dotyczące samobójstw wśród dzieci w powojennej historii Polski skłaniają do smutnych refleksji. Wiele z tych ofiar cierpiało na depresję.
Pomoc nie przyszła na czas.
Prawie 8 tysięcy dzieci w Polsce leczy się na depresję
wynika z danych Narodowego Funduszu Zdrowia (za rok 2014)
Najbardziej narażone na depresję są dzieci:
cierpiące na choroby przewlekłe, np. cukrzycę, których rodzice cierpią na depresję lub z depresją w wywiadzie rodzinnym, zażywające niektóre leki, np. izotretinoinę,
zaniedbywane lub wykorzystywane seksualnie, narażone na stres, problemy socjoekonomiczne, kłopoty z rówieśnikami,które przeżyły utratę bliskiej osoby,
z zaburzeniami lękowymi, cierpiące na ADHD, mające problemy z nauką, palące papierosy, z epizodami depresji w przeszłości.
(Nie)widzialna depresja u młodzieży
Około jedna trzecia nastolatków
w Polsce ma objawy depresji. Z tego jeden na stu ma myśli samobójcze. Umieć z tym sobie
radzić powinny zarówno same dzieci i tu potrzeba samoświadomości, jak i rodzice,
których sposób
i metoda na wychowanie mogą w bardzo różny sposób wpływać na psychikę pociech.
Ten stan można przyrównać do napiętej cięciwy łuku - wystarczy drgnięcie ręki, a strzała już leci. Koleżanki obśmiały nowy
ciuch i zaczyna się ,,czarny tunel”
Potykając się, można zajść daleko.
Nie wolno tylko upaść i nie podnieść się
.
/Johann Wolfgang von Goethe/
Czy depresja boli?
Cierpienie jest nie do
opisania. Zbudowane na bazie mieszanki lęku i agresji
szarpie człowieka na różne strony. Rozsadza głowę, otępia, dusi w gardle. Nie
pozwala spać, odbiera zmysły.
Wciąga w czeluść wypełnioną przerażającą samotnością.
Odbiera nadzieję i sens życia.
Gdy cierpienie przekracza siły, jakimi człowiek
dysponuje, dochodzi do próby samobójczej.
Po drugiej stronie jest
wyjście!
U kogo szukać pomocy?
W szkole - u nauczyciela czy pedagoga szkolnego; w poradniach psychologiczno-
pedagogicznych, punktach interwencji kryzysowej - u psychologów lub psychiatrów
dziecięcych. Trzeba działać szybko i zdecydowanie.
Numer Telefonu Zaufania dla Dzieci i Młodzieży:
116 111 – czynny 7 dni w tygodniu 24 godziny na dobę
U kogo szukać pomocy?
Przygotowała: Joanna Wieczorek
