Temat: Dlaczego ludzie tolerują łamanie norm?
Żyjąc w społeczeństwie ludzi i praw rządzących naszym postępowaniem jesteśmy zdani na próbę określenia i zdefiniowania w możliwie racjonalny sposób pojęcie normy, regulującej nasze funkcjonowanie wśród innych ludzi.
Aby rozwinąć temat istnienia człowieka w otaczającym go świecie należy spróbować określić czym jest owa norma i czy dla każdego pojęcie to ma takie same znaczenie.
Ogólnie za normę uważa się pewne ogólne nakazy i zakazy obowiązujące i określające sposób postępowania w danej sytuacji.
Możemy mówić o 2 rodzajach norm, które człowiek musi przestrzegać i postępować zgodnie z ich wymogami.
Są to normy moralne i normy prawne.
Gdy obserwujemy zachowanie człowieka i zwierząt, dostrzegamy istotną różnicę. Otóż zwierzęta działają w sposób oparty na instynktach lub na zachowaniach wyuczonych. Nie zachowują się one świadomie i nie przewidują skutków swoich zachowań.
Tymczasem człowiek ma szansę bycia świadomym własnych zachowań, rozumie to co czyni, potrafi określić ich cel i przewidywać skutki. Może decydować o tym jaką postawę zajmie wobec siebie i życia.
Nie każde zachowanie człowieka ma jednakową wartość. Pewne zachowania prowadzą do rozwoju i szczęścia. Są także takie zachowania, które prowadzą do nienawiści, agresji lub depresji.
Normy moralne można określić jako zasady, chroniące nas przed wyrządzaniem sobie krzywdy lub innym ludziom.
Fakt, że nie wszystkie sposoby życia są równoważne i jednakowo dobre wprowadza nas w problematykę norm duchownych, które służą zrozumieniu sensu własnego życia, powołania miłości, odpowiedzialności i wolności.
Skoro normy moralne i wartości duchowe bronią człowieka przed jego własną słabością oraz krzywdą doznaną z zewnątrz, to wydawać by się mogło, że żaden człowiek nie będzie chciał odrzucić czy zanegować tego typu cennych drogowskazów na drodze swojego życia.
Dlaczego więc często tolerujemy odrzucenie norm i wartości? Istnieje wiele powodów dlaczego tak postępujemy.
Podstawową przyczynę odrzucenia norm, jest fakt że człowiekowi łatwiej jest czynić zło niż dobro, którego pragnie i które przynosi trwałą radość. Zwykle następuje odrzucenie prawdy i pewnej normy, które związanie jest często z kryzysem życia i szukaniem łatwego szczęścia i osiąganie norm określonych przez
samego człowieka.
Iluzja o istnieniu łatwego szczęścia jest najbardziej niebezpieczną pułapką. Łatwe szczęście tak naprawdę nie istnieje. Człowiek nie jest dobrym sędzią we własnej sprawie w aspekcie ocen moralnych i na podsumowanie własnego sądu nie potrafi odróżnić dobra od zła.
Tolerowanie łamanie norm oznacza szukanie szczęścia ale też doraźnej przyjemności, manipulowania innymi ludźmi, szukania łatwego celu itp. Ktoś kto kieruje się zasadą przyjemności nie jest zdolny do wierności i wytrwałości staje się niewolnikiem popędu i egoizmu.
Kryzys odrzucenia norm prowadzi do ucieczki od rzeczywistości w każdej dziedzinie życia.
Tolerowanie odejścia od norm dokonuje się przez stosowanie strategii pośrednich oraz promowaniu przewrotnie rozumianej tolerancji.
Tłumacząc fakt, że wszystkie sposoby postępowania są wartościowe, każdy ma prawo do własnych przekonań i dużej tolerancji wobec siebie i innych. Tolerancję traktuje jako największą wartość ważniejszą
od miłości i prawdy.
Tolerancja powoduje, że wszystko staje się absurdalne i bezsensowne, gdyż nie ma różnicy pomiędzy dobrem a złem, zdrowiem a chorobą, szlachetnością a podłością. Ogólnie można podsumować, że im większy kryzys przeżywa człowiek w danym momencie życia tym bardziej staje się tolerancyjny wobec siebie i innych. Wiąże się to również z naiwnością bądź cynizmem człowieka. Ludzka naiwność zawsze prowadzi do pewnego typu patologii, czyli zbytniej wiary w doskonałość samego siebie.
Oszukiwanie samego siebie, że jesteśmy poza wszelkimi normami jest epidemią, która dotknęła ludzkość naszych czasów.
Naiwność jest miła, ponieważ tworzy iluzję łatwego szczęścia, bez autorytetów i zasad moralnych, bez stawiania sobie wymagań, tolerowaniem wszystkiego, łącznie ze złem. Tolerowanie łamania norm wynikające z cynizmu człowieka prowadzi do negacji najbardziej oczywistych norm moralnych i duchowych.
W sumie konsekwencją odrzucania norm moralnych jest późniejsze cierpienie i oddalenie się od szczęścia.
Dlatego w naszym świecie mamy tyle cierpienia, krzywd, chorób psychicznych, samobójców i przestępczości.
Łatwiej jest wybierać drogę rzekomej tolerancji, nie wymagającej zbyt wielu wyrzeczeń, integrować się z ludźmi prymitywnymi, niż szlachetnymi – bo jest to łatwiejsza droga.
Przekonanie o istnieniu łatwego szczęścia, życia „na luzie” bez respektowania pozytywnych norm moralnych i wartości duchowych, jest groźnym mitem, który usypia czujność wielu ludzi i pozbawia ich
logicznego myślenia.
Źle pojęta tolerancja przyzwala na usprawiedliwienie własnego życia, niedostrzeganie własnych ułomności i błędów, z którymi w takiej sytuacji nie możemy walczyć i zmieniać naszego życia czyniąc nas bardziej wartościowymi. Naiwna wiara w słuszność naszego stanowiska jest czasem bardzo wygodna, ponieważ wybieramy z życia tylko to co nam w danym momencie pasuje, a przecież pewne normy są niedopuszczalne i ich przestrzeganie powinno dotyczyć każdego człowieka.
Można różnić się poglądami co do spraw drugorzędnych i w odniesieniu do nich można okazać tolerancją, natomiast bezwzględnie trzeba żądać, by pewne minimum normatywne było powszechnie respektowane.
W życiu nie warto kierować się łatwymi zasadami stworzonymi przez nas samych. Dają one nam tylko pozorną wolność i krótkotrwałe zadowolenie, a w konsekwencji sprowadzają nas do niskiego poziomu, z którego rzadko możemy się podnieść znowu wyżej i funkcjonować na odpowiedniej płaszczyźnie – która uczyni nas w pełni wartościowymi, zadowolonymi z życia i dającymi innym to co w życiu najistotniejsze- miłość, wolność i czynienie dobra.
