Joanna Błażyńska
Uniwersytet ekonomiczny w Poznaniu
POLITYKA RACHUNKOWOŚCI, POLITYKA BILANSOWA, ZASADY RACHUNKOWOŚCI – TERMINOLOGIA
Streszczenie: W artykule podjęto próbę analizy pojęć: polityka rachunkowości, polityka bilansowa, zasady rachunkowości na gruncie literatury przedmiotu, ustawy o rachunko- wości i międzynarodowych standardów rachunkowości. Wykazano, że politykę rachunko- wości można rozpatrywać w ujęciu makro- i mikroekonomicznym, a politykę bilansową można utożsamiać z polityką rachunkowości. Uzasadniono również potrzebę stosowa- nia terminów zasady (polityka rachunkowości) w prawie bilansowym i w standardach międzynarodowych.
Słowa kluczowe: polityka rachunkowości, polityka bilansowa, zasady rachunkowości.
Wstęp
W gospodarce rynkowej przedsiębiorstwa dążą do zapewnienia sobie warunków umożliwiających rozwój, a co za tym idzie, długotrwałe funkcjonowanie. W dobie globalizacji, braku barier dla przepływu kapitału i silnej konkurencji nie jest to łatwe zadanie. organizacje poruszają się w gąszczu przepisów o zasięgu między- narodowym, krajowym i regionalnym. Muszą sprostać wymaganiom różnych grup nacisku, zarówno w otoczeniu zewnętrznym, jak i wewnętrznym.
Systemem, który porządkuje świat biznesu, jest rachunkowość. rachunkowość dostarcza w sposób ciągły, całościowy i systematyczny danych niezbędnych do prezentacji informacji finansowych. Generowane informacje powinny być wiary- godne, przejrzyste, ale przede wszystkim użyteczne dla interesariuszy, ponieważ przedsiębiorstwo jest instytucją realizująca interesy wszystkich osób i grup zain- teresowanych działalnością przedsiębiorstwa z uzasadnionego tytułu [kamela- -Sowińska 2005, s. 62].
Pojawia się zatem pytanie: jak w świetle przedstawionych wymagań należy oceniać stosowanie polityki rachunkowości? W literaturze od wielu lat podnoszone są kwestie związane z polityką rachunkowości, polityką bilansową oraz wyborem
zasad rachunkowości. Czy używając tych pojęć, autorzy traktują je jako pojęcia tożsame, czy wręcz przeciwnie i dlaczego?
Celem niniejszego artykułu jest poszukiwanie odpowiedzi na zadane pytania.
W pierwszej kolejności należy zatem przyjrzeć się definicjom terminów i ustalić, jakie znaczenie przypisuje się pojęciu polityka rachunkowości, a jakie pojęciu polityka bilansowa w literaturze przedmiotu oraz w ustawie o rachunkowości (dalej: Uor) i w Międzynarodowych Standardach Sprawozdawczości Finanso- wej (dalej: MSSF).
1. Istota polityki rachunkowości, polityki bilansowej
Polityka, słowo pochodzenia greckiego, ma niewątpliwie wiele znaczeń. jest to zarówno sztuka rządzenia państwem, co wpisuje się w klasyczną teorię arystote- lesa 1, jak również konsekwentne postępowanie jednostki lub grupy zmierzające do określonego celu [Słownik wyrazów obcych 1971, s. 589].
Zadaniem organizacji funkcjonującej w gospodarce rynkowej powinno być wykreowanie takich warunków, które pozwolą jej na długotrwały rozwój i reali- zację założonych celów. Warunki brzegowe, w ramach których jednostki realizują swoje cele, określają przepisy prawa. a zatem co to jest polityka rachunkowości, jaki jest jej zakres znaczeniowy? definicje, które najczęściej są przedmiotem ana- lizy w literaturze, zostały zestawione w tabeli 1.
Tabela 1. Pojęcie – polityka rachunkowości
Autor Definicja
W. Brzezin Polityka rachunkowości sprowadza się do zakresu czynności normalizują- cych obszar między praktyką a teorią rachunkowości
a. jarugowa Polityka rachunkowości to zastosowanie przez zarząd przedsiębiorstwa w sporządzaniu sprawozdań finansowych specyficznych zasad, konwencji reguł i praktyk dobranych odpowiednio do odwzorowania jego rzeczywistej pozycji finansowej, dochodowej i dokonań
e.a. Hendriksen,
M.F. von Breda Polityka rachunkowości jest zbiorem standardów rachunkowości, opinii, interpretacji, reguł oraz przepisów wykorzystywanych przez przedsiębior- stwo w ich sprawozdawczości finansowej
Źródło: opracowanie własne na podstawie: [Brzezin 1995, s. 32; jarugowa i Walińska 1997, s. 23; Hendriksen i von Breda 2002, s. 250].
Niewątpliwie o polityce rachunkowości można mówić wtedy, gdy pojawiają się możliwości wyboru w zakresie prezentacji wyników działalności jednostki.
1 W rozumieniu teorii arystotelesa celem polityki jest „dobro wspólne”.
W. Brzezin 2 zaznacza, że praktyka rachunkowości jest pod silnym wpływem nie tylko teorii, a więc stosowania zasad prawidłowych z punktu widzenia nauki rachunkowości, ale również polityki rachunkowości, czyli dyrektyw metodolo- gicznych, których przestrzeganie warunkuje uznanie praktyki w danym momen- cie za prawidłową. Stąd też jego zdaniem, przez politykę rachunkowości należy rozumieć całą sferę działalności organów państwowych lub instytucji powołanych przez krajowe i międzynarodowe stowarzyszenia księgowych zmierzające do nor- malizacji rachunkowości.
Można zatem stwierdzić, że:
– normalizacja metod i zasad rachunkowości jest związana z zapewnieniem jed- nolitości danych dostarczanych przez rachunkowość,
– zasadne jest rozróżnienie dwóch zakresów znaczeniowych terminu polityka rachunkowości:
• ujęcie makroekonomiczne, związane z polityką ustawodawczą państwa bądź organizacji pozapaństwowych w zakresie funkcjonowania zasad przyjętych w prawie bilansowym; zasady te mają charakter obligatoryjny bądź pozosta- wiają jednostkom pewien zakres swobody w wyborze rozwiązań,
• ujęcie mikroekonomiczne, dotyczące realizacji tej polityki przez poszcze- gólne jednostki, które swobodnie wybierają zasady rachunkowości spośród tych, które dopuścił ustawodawca, często w porozumieniu z organizacjami pozapaństwowymi.
Wspomniane zakresy znaczeniowe terminu polityka rachunkowości wzajem- nie się przenikają i stanowią integralną całość. Państwo w aktach ustawodaw- czych określa ramy funkcjonowania jednostek poprzez, z jednej strony, wska- zanie zasad bezwzględnie obowiązujących, formułowanie określonych nakazów i zakazów dotyczących zasad prowadzenia rachunkowości, a z drugiej – poprzez wprowadzanie unormowań pozwalających jednostce na wybór określonego spo- sobu postępowania. takie rozwiązania pozwalają na wierniejsze odzwierciedlenie sytuacji finansowej i majątkowej jednostki w sprawozdaniu finansowym. Mają one również wymiar praktyczny, ponieważ nie ma możliwości uregulowania wszyst- kich przypadków występujących w praktyce, a swoistym gwarantem rzetelności sprawozdania finansowego, jest przestrzeganie zasady true and fair view.
W literaturze, obok terminu polityka rachunkowości, często funkcjonuje termin polityka bilansowa. Najczęściej przytaczane definicje zestawiono w tabeli 2.
Z przytoczonych definicji terminu polityka bilansowa wynika, że:
– podmiotem podejmującym działanie jest jednostka,
– podejmowane przez jednostkę działania muszą być zgodne z prawem,
– wybrane przez jednostkę rozwiązania są podporządkowane jej celom gospodarczym.
2 W. Brzezin wprowadził pojęcie polityki rachunkowości do polskiej nauki o rachunkowości.
Tabela 2. Pojęcie – polityka bilansowa
Autor Definicja
G. Wöhe Polityka bilansowa to ogół zgodnych z prawem decyzji podmiotu gospodar- czego mających na celu takie ukształtowanie wykazanych w bilansie: wyniku finansowego, majątku, zobowiązań i innych źródeł finansowania, aby zapew- nić optymalną realizację założeń gospodarczych. Środkiem tej polityki jest odpowiednie wykorzystanie, przy znajomości teorii bilansowania, przepisów prawnych pozwalających przy sporządzaniu bilansu i wycenie bilansowej na postępowanie według uznania lub na wybór któregoś ze sposobów postępowa- nia dopuszczonych przez ustawodawcę
j. Weber,
M. kufel Politykę bilansową można przedstawić jako wszystkie przedsięwzięcia podej- mowane w trakcie roku obrotowego i podczas sporządzania zamknięcia rocz- nego (ze względu na semantyczne sporządzanie bilansu), mające na celu wpływ na ocenę adresata bilansu i skłonienie go do pożądanych zachowań a. karmańska Polityka bilansowa wyraża całokształt działań związanych z tworzeniem infor-
macji sprawozdawczej odpowiadającej jednocześnie kanonom jakościowym zawartym w prawie bilansowym oraz partykularnym, strategicznym lub/i ope- racyjnym celom gospodarczym przedsiębiorstwa
Źródło: opracowanie własne na podstawie: [Sawicki 1997, s. 112, za: G. Wöhe, Die Hanndels und Steuerbilanz, München 1990, s. 267; Weber i kufel 1993, s. 182; karmańska 2004, s. 18].
Należy zatem zadać kluczowe pytania: czy można wskazać różnice między polityką rachunkowości a polityką bilansową? Czy są to pojęcia tożsame?
istotnym głosem w tej kwestii jest opinia k. Sawickiego, który stwierdził w swoim artykule [Sawicki i in. 1995, s. 121], że definicja polityki prowadze- nia rachunkowości w MSr nr 1 i polityka bilansowa w literaturze niemieckiej określane są podobnie. W późniejszym okresie napisał wprost: w literaturze anglo- języcznej stosuje się termin polityka rachunkowości, zaś w literaturze niemiec- kojęzycznej używa się określenia polityka bilansowa [Sawicki 2000a, s. 172].
Zamienne używanie omawianych terminów postulują również inni autorzy, uży- wając w szczególności następujących sformułowań: „innym określeniem polityki rachunkowości jest termin polityka bilansowa”, „uznano politykę bilansową za tożsamą z polityka rachunkowości” itp. [Szmerekieta 1999, s. 61; Cebrowska 2002, s. 14; Sawicki 2000b, s. 96; remlein 2007, s. 299; Hasik i kwiecień 2006, s. 55–56].
analizując literaturę przedmiotu, można jednak znaleźć opinie nie tylko prze- mawiające za tożsamością tych pojęć, ale również negujące tą tezę [np. Florczak 1997, s. 115; kaczmarek 2007, s. 149–150; Płóciennik-Napierała 2006, s. 56], co potwierdzają następujące stwierdzenia: „wydaje się, że bardziej adekwatnym i szerszym znaczeniowo terminem jest polityka rachunkowości”, „określenie polityka bilansowa niesłusznie mylone jest z pojęciem polityka rachunkowości”,
„zauważa się różnice między obu typami polityk”, „polityka rachunkowości odnosi
się do całokształtu spraw związanych z rachunkowością, natomiast sferą polityki bilansowej jest sprawozdanie finansowe”. Zaznacza się, że terminu polityka bilan- sowa nie należy traktować literalnie, trzeba odnieść go do sporządzania całego sprawozdania finansowego 3.
konkludując powyższe rozważania, należy przychylić się do zamiennego trak- towania pojęć polityka rachunkowości i polityka bilansowa. W ujęciu makroeko- nomicznym pojęcia te dotyczą całości zasad charakteryzujących rachunkowość w danym kraju, a w ujęciu mikroekonomicznym są to zgodne z prawem decyzje jednostki skutkujące sporządzeniem sprawozdania finansowego. do takich wnio- sków skłania również analiza uregulowań międzynarodowych i krajowych.
2. Polityka rachunkowości w Międzynarodowych Standardach Rachunkowości i w ustawie o rachunkowości
W kontekście wcześniejszych uwag warto przypomnieć, że wyróżnia się dwa sys- temy rachunkowości:
– anglosaski (Stany Zjednoczone, kanada Wielka Brytania, australia, Nowa Zelandia),
– kontynentalny (Francja, Niemcy, austria, Belgia, Hiszpania, Włochy, Szwajca- ria, kraje europy centralnej, a także japonię),
których cechy zestawiono w tabeli 3.
Tabela 3. Cechy rachunkowości anglosaskiej i kontynentalnej
System anglosaski System kontynentalny
– rachunkowość jest podporządkowana ryn- kowi kapitałowemu i potrzebom jego użytkowników
– zdarzenia gospodarcze ujmuje się zgodnie z ich treścią ekonomiczną (a nie wyłącznie zgodnie z forma prawną)
– zasada współmierności ma przewagę nad zasadą ostrożności
– rachunkowość nie podlega wpływom przepi- sów prawa podatkowego
– celem rachunkowości jest przede wszystkim bezpieczeństwo obrotu gospodarczego – należy dążyć do unikania ryzyka przy podej-
mowaniu decyzji gospodarczych, w tym przy podziale wyniku finansowego
– dominacja zasady ostrożności – duży wpływ prawa podatkowego
Źródło: opracowanie własne na podstawie: [kabalski 2006, s. 40].
3 Zakres przedmiotowy terminu polityka bilansowa odnosi się nie tylko do bilansu, ale także do wszystkich czynności związanych ze sporządzeniem poszczególnych składników sprawozdania finansowego. Stąd wskazuje się na zasadność stosowania terminu „polityka rocznego sprawozdania finansowego”. Szerzej na ten temat np.: [Sawicki 2000b, s. 90].
Międzynarodowe Standardy rachunkowości są wpisane w model anglosaski, który przewiduje pewien zakres wyboru rozwiązań, co umożliwia stosowanie polityki rachunkowości. Zdaniem rady Międzynarodowych Standardów rachun- kowości, standardy stanowią kompletny zbiór zasad (polityki) rachunkowości, których zastosowanie decyduje o przydatności i wiarygodności zawartych w spra- wozdaniach finansowych informacji o transakcjach, a także innych zdarzeniach i warunkach, do których mają one zastosowanie.
określenie polityki rachunkowości można w szczególności znaleźć w MSr nr 8 Zasady (polityka) rachunkowości, zmiany wartości szacunkowych i korygo- wanie błędów 4, w którym przez zasady (politykę) rachunkowości rozumie się konkretne prawidła, metody, konwencje, reguły i praktyki przyjęte przez jednostkę gospodarczą przy sporządzaniu i prezentacji sprawozdań finansowych [Międzyna- rodowe Standardy Sprawozdawczości Finansowej 2007, s. 493].
Za standardami rachunkowości w polskim prawie bilansowym przyjęto termin zasady (polityka) rachunkowości. do wejścia w życie znowelizowanej ustawy o rachunkowości zapis ustawowy stanowił, że jednostki są zobowiązane stoso- wać określone ustawą zasady rachunkowości [art. 4 ust. 1 Uor]. termin polityka rachunkowości został zdefiniowany w Ustawie o zmianie ustawy o rachunkowości z dnia 9 listopada 2000 roku. W myśl art. 3, ilekroć w ustawie jest mowa o przyję- tych zasadach (polityce) rachunkowości, rozumie się przez to wybrane i stosowane przez jednostkę rozwiązania dopuszczone ustawą, w tym także określone w MSr, zapewniające wymaganą jakość sprawozdań finansowych. Zmiana terminologii w polskim prawie bilansowym, co potwierdza uzasadnienie projektu ustawy, wyni- kała z dostosowania do Międzynarodowych Standardów rachunkowości.
obszary wyboru w prawie bilansowym dotyczą w szczególności [art. 10 ust.
1 Uor]:
– określenia roku obrotowego i wchodzących w jego skład okresów sprawozdaw- czych,
– metod wyceny aktywów i pasywów oraz ustalania wyniku finansowego, – sposobu prowadzenia ksiąg rachunkowych,
– systemu służącego ochronie danych i ich zbiorów.
Ustawa obliguje zatem jednostki do przyjęcia zasad (polityki) rachunkowości, które są elementem składowym jej rachunkowości, co bezpośrednio wynika z art.
4 ust. 3 Uor. W tym rozumieniu polityka rachunkowości została utożsamiona z zasadami rachunkowości. Pod pojęciem zasada należy rozumieć postawę, na której coś się opiera, regułę, normę (zwłaszcza normę postępowania) [Słownik
4 MSr nr 1 stanowi swego rodzaju odpowiednik iV dyrektywy Ue, podając ogólne wymagania dotyczące prezentacji sprawozdań finansowych i wskazuje na informację o przyjętych zasadach (polityce) rachunkowości jako element sprawozdania finansowego, natomiast MSr nr 8 rozważa szczegółowe kwestie związane z wyborem i zastosowaniem zasad (polityki) rachunkowości oraz ich ujawnianiem.
poprawnej polszczyzny 1988, s. 981]. Stąd też zasadami rachunkowości określa się podstawowe normy postępowania przestrzegane przy definiowaniu oraz sto- sowaniu procedur ewidencyjnych i metod rozwiązywania problemów w systemie rachunkowości [Gabrusewicz i kołaczyk 2005, s. 13].
Zakończenie
analizując interpretacje pojęć: polityka rachunkowości i polityka bilansowa w lite- raturze, można wyodrębnić dwa nurty. W pierwszym autorzy opracowań przyj- mują, że polityka rachunkowości obejmuje politykę bilansową, w drugim, że są to pojęcia tożsame.
Nawiązując do pytań postawionych we wstępie artykułu, można sformułować poniższe wnioski.
1. Przeprowadzona analiza pojęć i argumentacji na gruncie literatury przedmiotu wskazuje, iż skoro politykę rachunkowości można rozpatrywać w ujęciu makro- i mikroekonomicznym, a politykę bilansową w szerszym znaczeniu rozciąga się na wszystkie czynności zmierzające do sporządzenia sprawozdania finansowego, jest możliwe i zasadne zrównanie znaczenia omawianych pojęć. takie podej- ście uzasadnia ujęcie zasad (polityki) rachunkowości w uregulowaniach mię- dzynarodowych i w ustawie rachunkowości. Zależność tę ilustruje rysunek 1.
Rysunek 1. Relacje między polityką rachunkowości, polityką bilansową a zasadami rachunkowości
2. Stosowanie polityki bilansowej nie godzi w zasadę true and fair view, ale jest niezbędnym narzędziem zarządzania. jej stosowanie wymaga doskonałej zna- jomości przepisów prawa bilansowego, ale przede wszystkim zrozumienia celów i potrzeb organizacji, która ją stosuje, ponieważ skutkuje tworzeniem informacji o jednostce oraz oddziałuje na zachowanie adresatów sprawozdania finansowego (rysunek 2).
polityka
rachunkowości polityka
bilansowa
zasady rachunkowości
Rysunek 2. Relacje w ramach zasad rachunkowości
3. Należy uznać za słuszny pogląd wyrażany w literaturze [kołaczyk 2005, s. 70;
Gierusz i Martyniuk, 2007, s. 67], że przedsiębiorstwa muszą stosować wła- sną politykę rachunkowości, która powinna zostać podporządkowana polityce przedsiębiorstwa (rysunek 3).
Rysunek 3. Relacja między polityką przedsiębiorstwa a polityką rachunkowości W przypadku wystąpienia konfliktu między polityką rachunkowości a poli- tyką przedsiębiorstwa należy większą wagę przypisać tej drugiej, o ile nie stoi to w sprzeczności z zasadami legalności działania.
Bibliografia
Brzezin, W., 1995, Nauka, polityka i praktyka rachunkowości, Zeszyty teoretyczne rady Naukowej, nr 31, Warszawa.
Cebrowska, t., 2002, Polityka rachunkowości – nowe określenia prawie bilansowym, w: Rachunkowość i rewizja u progu 2002 roku, Prace Naukowe ae Wrocław nr 929, Wrocław.
zasady (polityka) rachunkowości nadrzędne zasady rachunkowości zasada
true and fair view
polityka
przedsiębiorstwa polityka rachunkowości
Florczak, M., 1997, Polityka rachunkowości a polityka przedsiębiorstw w gospodarce rynkowej, w: Rachunkowość w gospodarce rynkowej – materiały konferencyjne, katowice.
Gabrusewicz, W., kołaczyk, Z., 2005, Bilans – wartość poznawcza i analityczna, difin, Warszawa.
Gierusz, B., Martyniuk, t., 2007, Kreowanie wizerunku przedsiębiorstwa w sprawozdaniu finansowym, w: W. Gabrusewicz (red.), Rachunkowość w teorii i praktyce, materiały konferencyjne, t. 3, Poznań.
Hasik, W., kwiecień, M., 2006, Sprawozdanie z działalności jednostki: udokumentowanie polityki bilansowej czy manipulowanie zachowaniami jego adresatów, w: i. Sobańska, W. Nowak (red.), Międzynarodowe i krajowe regulacje rachunkowości i ich implemen- tacja, Wydawnictwo Uł, łódź.
Hendriksen, e.a., Breda, M.F. von, 2002, Teoria rachunkowości, PWN, Warszawa.
jarugowa, a., Walińska, e., 1997, Roczne sprawozdania finansowe – ujęcie księgowe a podatkowe, oddk, Gdańsk.
kabalski, P., 2006, Polityka rachunkowości a Międzynarodowe Standardy Sprawozdawczo- ści Finansowej: wybrane problemy, w: i. Sobańska, W. Nowak (red.), Międzynarodowe i krajowe regulacje rachunkowości i ich implementacja, Wydawnictwo Uł, łódź.
kaczmarek, M., 2007, Problem wykorzystania rachunkowości agresywnej przez menedże- rów, w: W. Gabrusewicz (red.), Rachunkowość w teorii i praktyce, materiały konfe- rencyjne, t. 1, Poznań.
kamela-Sowińska, a., 2005, Polska rachunkowość w Unii Europejskiej, w: Rachunkowość w warunkach Unii Europejskiej, materiały konferencyjne, Poznań.
karmańska, a., 2004, Wykorzystanie metodyki wyceny bilansowej w zarządzaniu przedsię- biorstwem, Problemy rachunkowości, nr 2.
kołaczyk, Z., 2005, Różnice w normach prawa a polityka Rachunkowości, w: Rachunko- wość w warunkach Unii Europejskiej, materiały konferencyjne, Poznań.
Międzynarodowe Standardy Sprawozdawczości Finansowej, 2007, international account- ing Standards Board, Stowarzyszenie księgowych w Polsce, Warszawa.
Płóciennik-Napierała, j., 2006, Polityka bilansowa i przepisy prawne a rachunkowości kreatywna, rachunkowość, nr 4.
remlein, M., 2007, W poszukiwaniu ładu terminologicznego, polityka rachunkowości, polityka bilansowa, zasady rachunkowości, w: W. Gabrusewicz (red.), Rachunkowość w teorii i praktyce, materiały konferencyjne, t. 1, Poznań.
Sawicki, k., 1997, Polityka bilansowa przedsiębiorstw a praktyka badania sprawozdań finansowych przez biegłych rewidentów, Zeszyty teoretyczne rady Naukowej nr 38, Warszawa.
Sawicki, k., 2000a, Polityka rachunkowości i polityka bilansowa – teoria i praktyka, w: j. Wojtyła (red.), Podstawowe problemy rachunkowości jako dyscypliny naukowej i działalności praktycznej, Wydawnictwo ae w katowicach, katowice.
Sawicki, k., 2000b, Polityka rachunkowości i polityka bilansowa. Zakres terminologiczny i zastosowanie, Zeszyty teoretyczne rachunkowości Stowarzyszenia księgowych w Polsce nr 1, Warszawa.
Sawicki, k., Czubakowska, k., Sokołowska, d., Wawer, U., 1995, Problem polityki bilan- sowej przedsiębiorstw, Zeszyty teoretyczne rady Naukowej, Warszawa.
Słownik poprawnej polszczyzny, 1988, red. W. doroszewski, PWN, Warszawa.
Słownik wyrazów obcych, 1971, red. j. tokarski, PWN, Warszawa.
Szmerekieta, a., 1999, Polityka rachunkowości przedsiębiorstwa – zagadnienia wybrane, Zeszyty teoretyczne rady Naukowej, nr 52, Warszawa.
Weber, j., kufel, M., 1993, Wprowadzenie do rachunkowości spółek, Park, Bielsko-Biała.
ACCOUNTING POLICY, BALANCE SHEET POLICY AND ACCOUNTING PRINCIPLES – TERMINOLOGY
Summary: the paper discusses the terms: accounting policy, balance sheet policy and accounting principles. it is based on the accounting literature, the Polish accounting act and international accounting standards. the article shows that the accounting policy may be considered in a macro- and microeconomic sense and the balance sheet policy may be equated with the accounting policy (in a large sense). the paper also indicates that the terms “accounting principles/policy” should be used in the accounting law and in the international standards.
