• Nie Znaleziono Wyników

Załącznik Nr 5 do Zarz. Nr 33/11/12. (pieczęć wydziału) KARTA PRZEDMIOTU. 1. Nazwa przedmiotu: METODY TERAPII

N/A
N/A
Protected

Academic year: 2022

Share "Załącznik Nr 5 do Zarz. Nr 33/11/12. (pieczęć wydziału) KARTA PRZEDMIOTU. 1. Nazwa przedmiotu: METODY TERAPII"

Copied!
5
0
0

Pełen tekst

(1)

1

Załącznik Nr 5 do Zarz. Nr 33/11/12

(pieczęć wydziału)

KARTA PRZEDMIOTU

1. Nazwa przedmiotu: METODY TERAPII

WSPOMAGAJĄCYCH DZIECKA ZE SPECJALNYMI POTRZEBAMI EDUKACYJNYMI

2. Kod przedmiotu:

P_WP_St_S_21

3. Karta przedmiotu ważna od roku akademickiego: 2015/2016 4. Forma kształcenia: studia pierwszego stopnia

5. Forma studiów: studia stacjonarne 6. Kierunek studiów: pedagogika 7. Profil studiów: ogólnoakademicki

8. Specjalizacja: EDUKACJA WCZESNOSZKOLNA I WYCHOWANIE PRZEDSZKOLNE Z PEDAGOGIKĄ SPECJALNĄ

9. Semestr:5

10. Jednostka prowadząca przedmiot: RK 11. Prowadzący przedmiot:

12. Przynależność do grupy przedmiotów:

Moduł przedmiotów wybieralnych - specjalnościowych

13. Status przedmiotu: obowiązkowy

14. Język prowadzenia zajęć: język polski

15. Przedmioty wprowadzające oraz wymagania wstępne: podstawowa wiedza z zakresu psychologii rozwoju dzieci i młodzieży

Z1-PU7 WYDANIE N1 Strona 1 z 5

(2)

2

16. Cel przedmiotu:

1. Zapoznanie studenta z różnorodnymi metodami wspomagającymi o charakterze ogólnorozwojowym i rewalidacyjnym oraz nabywanie umiejętności ich praktycznego zastosowania w pracy z uczniem o specjalnych potrzebach edukacyjnych

2. Wdrażanie do poszukiwania twórczych i innowacyjnych rozwiązań metodycznych w pracy z dziećmi i młodzieżą ze szczególnym uwzględnieniem ich indywidualnych możliwości rozwojowych

3. Kształcenie wrażliwości terapeutycznej studenta

4. Wyposażenie w umiejętności przekształcania środowiska edukacyjnego w oddziaływania terapeutyczne

5. Kształcenie umiejętności posługiwania się wybranymi metodami terapii wspomagających rozwój dziecka o specjalnych potrzebach edukacyjnych

17. Efekty kształcenia:

1

Nr Opis efektu kształcenia Metoda sprawdzenia efektu kształcenia

Forma prowadzenia

zajęć

Odniesienie do efektów

dla kierunku

studiów 1. Ma uporządkowaną wiedzę teoretyczną

z zakresu wspomagania rozwoju dziecka o specjalnych potrzebach edukacyjnych Zna wybrane metody wspomagania rozwoju dziecka w zależności od rodzaju i stopnia niepełnosprawności, dysfunkcji

rozwojowych z elementami pracy terapeutycznej

Ocena ciągła Aktywność na zajęciach – udział w dyskusji

Wykład z prezentacją multimedialną

ćwiczenia

K_W13 K_W16

2. Potrafi zastosować wybrane metody wspomagające do indywidualnych potrzeb dziecka o zaburzonym rozwoju

Stosuje wybrane metody do diagnozowania uczniów ze specjalnymi potrzebami

edukacyjnymi w odniesieniu do projektowania pracy terapeutycznej

Ocena ciągła Aktywność na zajęciach – udział w dyskusji Praca kontrolna- scenariusz zajęć

Wykład z prezentacją multimedialną

ćwiczenia

K_U03 K_U09

3. Prezentuje zaangażowanie oraz twórczą i kreatywną postawę wobec własnych działań pedagogicznych w obszarze metod terapii wspomagających dziecko ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi

Udział w dyskusji Symulacja zajęć

Ćwiczenia/projekt

zajęć K_K01

18. Formy zajęć dydaktycznych i ich wymiar (liczba godzin):

Ćwiczenia: 30 godz.

(3)

3

19. Treści kształcenia:

1. Specyfika funkcjonowania ucznia ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi – założenia ogólne 2. Diagnozowanie potrzeb ucznia o specjalnych potrzebach edukacyjnych – założenia ogólne 3. Wybrane metody terapii wspomagającej dzieci z deficytami rozwojowymi:

- muzykoterapia - arteterapia - kinezyterapia - choreoterapia - luminoterapia

- metoda malowania dziesięcioma palcami (FINGER - PAINTING) - metoda Marii Montessori

- metoda F. Affolter

- metoda 18 struktur wyrazowych - metoda Petö

- metoda Frostig „Wzory i obrazki”

- metoda M. Ch. Knillów - metoda Vojty

- metoda gimnastyki twórczej Rudolfa Labana - metoda Dobrego Startu

- alternatywne i wspomagające metody komunikacji - metoda P. Denisona – Kinezjologia edukacyjna -metoda W. Sherborne

4. Terapia ogólnorozwojowa – cele i zadania

5. Terapia zabawą w usprawnianiu psychomotorycznym małych dzieci

6. Diagnozowanie potrzeb dziecka z niepełnosprawnością intelektualną - dobór właściwej metody 7. Specyfika terapii dzieci z zaburzeniami motorycznymi (neurologicznymi) a metody terapii 8. Metody wspomagające w pracy z dziećmi autystycznymi

9. Projektowanie scenariusza zajęć z wybraną metodą pracy wspomagającej

20. Egzamin: zaliczenie z oceną

(4)

4 21. Literatura podstawowa:

Błeszyński J.J., (red). Alternatywne i wspomagające metody komunikacji, Kraków 2006

1.Czajkowska I., Herda K. (1989), Zajęcia korekcyjno-kompensacyjne w szkole, WSiP Warszawa.

Byers R., Rose R., Jak zaplanować pracę z dziećmi o specjalnych potrzebach edukacyjnych, Warszawa 2002 Głodkowska J. (red.), Uczeń ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi w szkole ogólnodostępnej, Warszawa 2011 2.Jarosz E., Wysocka E. (2006), Diagnoza psychopedagogiczna podstawowe problemy i rozwiązania,

Wydawnictwo Akademickie ŻAK, Warszawa.

3.Kaja B., Zarys terapii dziecka, Bydgoszcz 2001

Kaja B., Wspomaganie rozwoju, psychostymulacja i psychokorekcja. Wydawnictwo Uczelniane, Bydgoszcz 2010.

M. Kielar-Turska - Jak pomagać dziecku w poznawaniu świata, Warszawa 1992,

Klaczak M., Majewicz P., Diagnoza i rewalidacja indywidualna dziecka ze specjalnymi potrzebami Edukacyjnymi, Kraków 2006

4.Kowaluk M. (2009), Efektywność terapii pedagogicznej dzieci z trudnościami w uczeniu się, UMCS Lublin.

Miosga L., Pomóż mi być: komunikacja i stymulacja zmysłowa osób ze znaczną i głęboką niepełnosprawnością umysłową, Kraków 2005

5.Pileccy W. i J. (red.), Stymulacja psychoruchowego rozwoju dzieci o obniżonej sprawności umysłowej, WSP.

Kraków 1999

Osik D., Anny Wojnarskiej A., (red.), Wspomaganie rozwoju uczniów ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi, Lublin 2001

Poradnik metodyczny dla nauczycieli kształcących uczniów z upośledzeniem umysłowym w stopniu lekkim w szkołach ogólnodostępnych i integracyjnych. MEN, Warszawa 2001.

5.Skorek E. M., (red.)Terapia pedagogiczna. Zaburzenia rozwoju psychoruchowego dzieci, Oficyna Wydawnicza Impuls, Kraków 2005.

Walczowska-Dutka M., Program nauki komunikacji dla dzieci ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi, Kraków 2005

22. Literatura uzupełniająca:

Komputerowe wspomaganie w rewalidacji dzieci o specjalnych potrzebach edukacyjnych , Ewa Szczerba,

„Edukacja Medialna” -2003, nr 1, s. 48-51

Olechowska A., Wspieranie uczniów ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi : wskazówki dla nauczycieli, Warszawa 2001

Wyczesany J., Gajdzica Z., Uwarunkowania edukacji i rehabilitacji uczniów o specjalnych potrzebach w Rozwoju, Kraków 2006

23. Nakład pracy studenta potrzebny do osiągnięcia efektów kształcenia

Lp. Forma zajęć Liczba godzin

kontaktowych / pracy studenta

1 Wykład /

2 Ćwiczenia 30/30

3 Laboratorium /

4 Projekt /

5 Seminarium /

6 Inne /

Suma godzin 30/30

(5)

5

24. Suma wszystkich godzin: 60

25. Liczba punktów ECTS:2

26. Liczba punktów ECTS uzyskanych na zajęciach z bezpośrednim udziałem nauczyciela akademickiego: 1

27. Liczba punktów ECTS uzyskanych na zajęciach o charakterze praktycznym (laboratoria, projekty):

Zatwierdzono:

………. ………

(data i podpis prowadzącego) (data i podpis dyrektora instytutu/kierownika katedry/

Dyrektora Kolegium Pedagogicznego/kierownika lub

dyrektora jednostki międzywydziałowej)

Cytaty

Powiązane dokumenty

6. Zaburzenia integracji sensorycznej u dzieci autystycznych, Centrum Metodyczne Pomocy Psychologiczno-Pedagogicznej, Warszawa 2007. Cieszyńska J., Od słowa przeczytanego

Dokumentacja wczesnego wspomagania rozwoju dziecka, w tym propozycja konstrukcji (schemat) indywidualnego programu wczesnego wspomagania rozwoju dziecka... Przedstawiony zestaw

W Polsce w odniesieniu do zajęć z udziałem psa, poza terminem dogoterapia, używane są również następujące nazwy: kynoterapia, canisterapia, a w szerszym ujęciu tematu: terapia

Jakie metody wczesnego wspomagania rozwoju małego dziecka stymulują jego rozwój motoryczny i manualny3. Jakie metody wczesnego wspomagania rozwoju małego dziecka stymulują jego

Dorosły z wyczuciem przesuwa- przepycha dziecko do przodu po podłodze, odpychając się nogami i rękoma od podłogi ( nie wykonujemy ćwiczenia na dywanie) Następuje zamiana

METODY PRAKTYCZNE (CZYNNOŚCIOWE) - - - - aktywne uczenie oparte na samodzielnych doświadczeniach, zadaniach stawianych dziecku, z wykorzystaniem czynności konkretnych,

Zmiana koncepcji postrzegania niepełnosprawności. Nadal zbyt często w na- szym społeczeństwie i w naszym życiu zawodowym, postrzegamy niepeł- nosprawność jako wadę, jako

b) podmiotem leczniczym w celu zdiagnozowania potrzeb dziecka wynikających z jego niepełnosprawności, zapewnienia mu wsparcia medyczno-rehabilitacyjnego i zalecanych