Kazimierz Kaeppele
Naczelna Rada Adwokacka
Palestra 27/12(312), 99-104N r 12 (312) Naczelna Rada Adw okacka
!
rewizji wymagający usunięcia tego braku (art. 130 i 372 k.p.c.). Wydaje się, że brak podstawy rewizji uniemożliwia nadanie biegu rewizji.
Pewien niedosyt pozostawia omawiane przez autora zagadnienie wniosku rewi zyjnego. Chodzi w szczególności o to, czy brak wniosku stanowi przeszkodę do rozpoznania rewizji. Na to pytanie recenzowana praca odpowiedzi nie udziela. Wydaje się, iż brak wniosku stanowi jednak przeszkodę w nadaniu biegu re wizji. Wniosek rewizyjny bowiem z jednej strony wskazuje na to, jakiej treści orzeczenie wydać ma sąd rewizyjny, a z drugiej strony zakreśla granice zasikar- żenia wyroku sądu pierwszej instancji (ta część orzeczenia, która nie jest objęta wnioskiem, uprawomacnia się). Oczywiście nie chodzi tu o sprawy, w których sąd nie jest związany granicami rewizji.
W ostatnim, siódmym rozdziale omawiane jest badanie przesłanek dopuszczal ności rewizji. Autor trafnie uznaje, że wszystkie wymagania formalne rewizji na leży traktować jednakowo. Podkreśla przy tym, że nie obowiązuje tu ustawowy termin tygodniowy do usunięcia braków rewizji (art. 130), lecz tylko termin są dowy, tj. wyznaczony przez przewodniczącego, który to termin może być dłuższy, a nawet ulec dalszemu przedłużeniu na uzasadniony wniosek strony (aort. 168 kp.c.).
Następstwem nieuzupełnienia braków rewizji (zarówno formalnych przewidzia nych w art. 130 § 1 k.p.c., jak i szczególnych wymagań rewizji zawartych w art. 370 k.p.c.) jest odrzucenie rewizji. Jest to rzecz bardzo istotna. W odniesieniu bowiem do rewizji nie mają zastosowania §§ 2—4 art. 130 k.p.c. Dlatego też na stępstwem nieuzupełnienia braków rewizji będzie zawsze jej odrzucenie a nie awrot.
Konkludując — stwierdzić trzeba, że recenzowana praca wnosi szereg orygi nalnych rozwiązań. Jej przejrzystość i przekonywająca argumentacja czyni ją szczególnie przydatną w praktyce wymiaru sprawiedliwości.
Andrzej Zieliński
IM A C Z C L IM A f f t O / 4 A D W O K A C * ( A
A. SPRAWOZDANIE
z posiedzenia Naczelnej Rady Adwokackiej odbytego w dniu 11 października 1983 r.
Krajowy Zjazd Adwokatury, który obradował w dniach 1—3 października 1983 r». dokonał wyboru: prezesa Naczelnej Rady Adwokackiej, prezesa Wyższego Sądu Dyscyplinarnego, przewodniczącego Wyższej Komisji Rewizyjnej, adwokatów nie będących dziekanami a wchodzących w skład Naczelnej Rady Adwokackiej, człon ków (i ich zastępców) Wyższego Sądu Dyscyplinarnego i Wyższej Komisji Rewi zyjnej.
Na powyższe stanowiska i funkcje, jak już podaliśmy w poprzednim numerze, zostali -wybrani:
adw. Maria Budzanowska — jako p r e z e s Naczelnej Rady Adwokackiej,. adw. Witold Ferfet — jako p r e z e s Wyższego Sądu Dyscyplinarnego,,
N aczelna Rada Adw okacka N r 12 (312) 100
adw. Franciszek Sadurski — jako p r z e w o d n i c z ą c y Wyższej Komisji Dys cyplinarnej.
Wybrani zostali następujący adwokaci nie będący dziekanami a wchodzący w skład Naczelnej Rady Adwokackiej:
Witold B a y e r (Warszawa), Maciej B e d n a r k i e w i c z (Warszawa), Jerzy B i e j a t (Warszawa), Wacław B ł o ń s k i (Radom), prof. dr Kazimierz B u- c h a ł a (Kraków), Wojciech D e r e z i ń s k i (Gdańsk), Lucjan G l u z a (War szawa), Karol G ł o g o w s k i (Łódź), Józef K u c z y ń s k i (Warszawa), dr Ka zimierz Ł o j e w s k i (Warszawa), dr Roman Ł y c z y w e k (Szczecin), Zbigniew M a c i e j e w s k i (Łódź), Olgierd M i ę d z y b ł o c k i (Kielce), Andrzej M a r c i n k o w s k i (Poznań), Mirosław O l c z y k (Łódź), Jerzy Os t a f i i (Kraków), Katarzyna P i a s e c k a - S t r u ż a k (Wrocław), Halina P i e k a r s k a (War szawa), Lesław R u n g e (Poznań), Ferdynand R y m a r z (Lublin), Władysław S i ł a - N o w i c k i (Warszawa), dr Eugeniusz S i n d l e w s k i (Łódź), Leon T a y l o r (Poznań), Włodzimierz W i e l g u s (Katowice).
Natomiast jako członkowie Wyższej Komisji Rewizyjnej wybrani zostali adwokaci: wokaci:
Tomasz B a r t c z a k , Andrzej B ą k o w s k i , Anna B o g u c k a - S k o w r o ń - s k a, Jan C i e ć w i e r z , Jan C z e r w i a k o w s k i , Mieczysław F r e 1 i c h, Andrzej G r a b i ń s k i , Aranka K i s z y n a, Mieczysław K o r c z a k , Andrzej K o z a n e c k i , Elżbieta K u m a n i e c k a , Lech Ma z u r , Kazimierz O s t r o w s k i , Bohdan O z i e m s k i , Stanisław P a r y s , Jan P i e t r u s i ń s k i , Jan S a j d a k , Tadeusz S a r n o w s k i , Tadeusz S k o w r o n , Tadeusz S z c z e r b ie , • Anatoliusz W a l i c k i , Andrzej W o ź n i c k i, Zdzisław W ę g l i ń s k i oraz jako ich zastępcy — adwokaci: Wojciech Cz e c h , Wiesław U p t a s
i Krzysztof Z a w a d z k i .
Natomiast jako członkowie Wyższej Komisji Rewizyjnej wybrani zostali adwokaci: Zygmunt B a j o n , Benedykt B a n a s z a k (zast.), Zbigniew C z e r s k i , Marian K l i k o w s k i , Jerzy K o s i c k i , Mieczysław P u c k i , Jan Z a w a r t k a (zast.). Naczelna Rada Adwokacka (tworzą ją, jak wiadomo, prezes NR A i wybrani- przez Krajowy Zjazd Adwokatury adwokaci w liczbie odpowiadającej liczbie dzie
kanów okręgowych rad adwokackich oraz dziekani okręgowych rad adwokackich — art. 57 p. o a.) zebrała się w dniu 11 października 1983 r. w celu dokonania wyboru dwóch wiceprezesów, sekretarza i jego zastępcy, skarbnika i rzecznika dyscyplinar nego.
Osoby, które zostaną wybrane z grona Naczelnej Rady Adwokackiej do pełnienia
łych funkcji, oraz wybrani ponadto dwaj adwokaci będą stanowić — łącznie z wy
branym na Krajowym Zjeździe prezesem — Prezydium Naczelnej Rady Adwo kackiej.
Prezes NRA adw. Maria Budzanowska, która przewodniczyła posiedzeniu, pod kreśliła, że podstawowym jej obowiązkiem jako prezesa będzie, spełnienie razem x Naczelną Radą funkcji strażnika wykonania uchwały Krajowego Zjazdu Adwoka tury. Uchwała ta, nadając ogólny w swych założeniach kierunek działalności samo rządowej, musi jednocześnie wytyczać kadencyjne działania samorządu.
Już dzisiaj, jeszcze przed uchwaleniem szczegółowego programu kadencyjnego, można z uchwały Zjazdu wyprowadzić podstawowe wnioski. Chodzi tu mianowicie
o obowiązek wykonywania w pełnym zakresie funkcji publicznoprawnych przypi
sanych adwokaturze przepisami nowej ustawy, a szczególnie jeśli chodzi o współ działanie adwokatury w ochronie praw i wolności obywatelskich oraz w kształto waniu i stosowaniu prawa. Te nowe obowiązki, łącznie z nie mniej ważną
działał-nością wewnątrzsamorządową, będą wymagały zgodnego działania organów samo rządu wszystkich szczebli — od zespołów adwokackich poczynając. Działalność sa morządowa w obecnej kadencji powinna być kontynuacją tego wszystkiego, co jest. trwałym dorobkiem adwokatury.
Naczelna Rada Adwokacka dokonała następnie wyboru ze swego grona członków Prezydium. Pełny skład Prezydium Naczelnej Rady Adwokackiej przedstawia się następująco:
P r e z e s NRA — adw. Maria Budzanowska W i c e p r e z e s NRA — adw. Jerzy Biejat
W i c e p r e z e s NRA — adw. dr Kazimierz Łojewski S e k r e t a r z NRA — adw. Halina Piekarska Z a s t . S e k r e t a r z a NRA — adw. Lesław Runge S k a r b n i k NRA — adw. Józef Kuczyński
R z e c z n i k D y s c y p l i n a r n y NRA — adw. Lucjan Gluza C z ł o n e k Prezydium — adw. Witold Bayer
C z ł o n e k Prezydium — adw. prof. dr hab. Kazimierz Buchała i
Ponadto Naczelna Rada Adwokacka wyznaczyła zastępców Rzecznika Dyscyplinar nego NRA. Zastępcami tymi zostali adwokaci:
Alicja B o r o w a , Antoni C e n g e 1, Józef J a c h i m c z a k , Zdzisław K a- m i ń s k i , Jan K r a w c z y k , Tadeusz K r z e m i ń s k i , Józef M a c i e j k o ^ Józef M a r k u s z e w s k i , Marek S o w i ń s k i , Władysław S u ł k o w s k ą Tadeusz T a r g o ń s k i , Wojciech T o c z y s k i .
Spośród spraw bieżących szczególną uwagę poświęcono sprawie opracowania- programu kadencyjnego, który stanie się przedmiotem obrad następnego posiedzenia plenarnego Naczelnej Rady Adwokackiej. Dla przygotowania projektu tego programu powołano zespoły problemowe. Zespoły te wejdą w skład komisji, które zostaną powołane przez Naczelną Radę Adwokacką (§ 6 reg. działania organów adwokatury^.
adw . K a zim ierz K a e p p elc N r 12 (312) Sprawozdanie z posiedź. N R A w dniu 11.X . 1983 r . 101
B. Z PRAC PREZYDIUM NRA
i.
Opinia Prezydium NRA w sprawie ustawy paszportowej
Prezydium NRA przyjęło na posiedzeniu w dniu 24.X.1983 t. opracowaną przeć
wiceprezesa NRA Kazimierza Łojewskiego opinię w sprawie projektu ustawy o pasz portach i zdecydowało przesłać ją do Sejmu PRL, proponując m.in. uściślenie za pisu co do możliwości zastępstwa adwokackiego oraz co do dalszych ograniczę*, odmowy wydania paszportu.
2.
Odrzucenie przez Naczelny Sąd Administrayjny skargi Zespołu Adwokackiego w OL
na decyzję Naczelnej Rady Adwokackiej w sprawie wpisu na listę członków tegoż Zespołu
Naczelna Rada Adw okacka N r 12 <312) 102
ł—
Naczelny Sąd Administracyjny rozpoznał w dniu 29 września 1983 r. na posie dzeniu niejawnym sprawę skargi Zespołu Adwokackiego w O. na decyzję Naczelnej
Bady Adwokackiej z dnia 9 czerwca 1983 r. w sprawie wpisu adw. S.P. jako członka Zespołu Adwokackiego w O. i po rozpatrzeniu sprawy postanowił:
skargę o d r z u c i ć .
Wydane przez NSA postanowienie miało następujące uzasadnienie:
I. Sprawy o przyjmowanie nowych członków do zespołu adwokackiego nie należą
do kategorii spraw, o których mowa w art. 196 § 2 i § 3 k.p.a., jako podlegających właściwości Naczelnego Sądu Administracyjnego.
31. W sprawach przyjmowania nowych członków do zespołu adwokackiego orzekają
’•właściwe zespoły adwokackie (por. art. 31 ust. 1 pkt. 7 ustawy z dnia 26 maja
1982 r. — Prawo o adwokaturze, Dz. U. Nr 16, poz. 124), przy czym od uchwały ze- s brania zespołu przysługuje osobie ubiegającej się o przyjęcie w poczet członków zes
połu odwołanie do okręgowej rady adwokackiej (por. art. 32 ust. 1 i 2 tej ustawy).
•«Organem nadzorczym jest Naczelna Rada Adwokacka, która uprawniona jest m.in.
do uchylania sprzecznych z prawem uchwał okręgowych rad adwokackich (por. art.
58 i 66 wyżej wymienionej ustawy). Kodeks postępowania administracyjnego nie
przewiduje możliwości zaskarżenia przez organ orzekający w sprawie jako organ I (lub II) instancji decyzji organu nadzorczego (por. m.in. art. 197 w związku z art.
28 k.p a oraz art. 3 § 3 pkt 1 k.p.a.).
*’ l. Z wyżej wskazanych względów, stosownie do art. 204 § 1 k.p.a., skargę na
leżało odrzucić, jako niedopuszczalną przed Naczelnym Sądem Administracyjnym.
Jak wiadomo, orzeczenia NSA są ostateczne w toku instancji i nie podlegają dalszemu zaskarżeniu.
3.
Uchylenie wobec adwokata ograniczenia z art. 19 ust. 1 pkt 1 prawa o adwokaturze Adwokat wpisany na listę adwokatów nie może być członkiem zespołu adwokac kiego m.in. dlatego, że pozostaje w stosunku pracy (np. jest zatrudniony w obsłudze prawnej jednostki gospodarki uspołecznionej). W związku z tym wyłoniła się kwe
stia, czy po wygaśnięciu stosunku pracy zainteresowany adwokat jest obowiązany uzyskać formalnie uchylenie przez okręgową radę adwokacką ograniczenia z art. 19
ust. 1 pkt 1.
Rozpatrując sprawę adw. Z.P., Prezydium Naczelnej Rady Adwokackiej na posie dzeniu w dniu 19 września 1983 r. uznało, że brak jest podstaw prawnych do podej mowania przez ORA uchwały w sprawie uchylenia ograniczenia zawartego w art. 19
ust. 1 pkt 1 p. o a., skoro ograniczenie to ustaje z mocy prawa z chwilą ustąpienia przyczyn je powodujących. Rozpatrując omawianą sprawę Prezydium NRA działało
na zasadzie art. 58 pkt 3 p. o a. i rozstrzygnęło ją precedensowo.
4.
Decyzja Ministra Sprawiedliwości
w sprawie wykonywania zawodu adwokata indywidualnie
Minister Sprawiedliwości wydał w dniu 27 września 1983 r. decyzję na podstawie
Z p r a c Prezydium N R A
N r 12 (312) 143
W
przez adw. Tadeusza Luistyka zawodu adwokata indywidualnie w Międzyrzecu Pod laskim, uwzględniając w tej mierze wniosek Prezydium Naczelnej Rady Adwokackiej z dnia 26 maja 1983 r.
Jak zaznaczyło Ministerstwo Sprawiedliwości, uzasadnione stanowisko Prezydium NRA zostało podyktowane decyzjami Zespołu Adwokackiego Nr 1 w Białej Pod laskiej i Okręgowej Rady Adwokackiej w Siedlcach, które mimo kilkakrotnych starań zainteresowanego adwokata uniemożliwiały mu podjęcie wykonywania za wodu adwokata. Wniosek Prezydium NRA w tej sprawie zasługuje zatem na
uwzględnienie, »skoro jednak w Białej Podlaskiej działa Zespół Adwokacki i liczba jego członków dostatecznie zapewnia pomoc prawną ludności na tym terenie, to nie ma podstaw do wskazania tej miejscowości do wykonywania zawodu indywidualnie. Zainteresowany adwokat pismem z dn. 5.IX.1983 r. wskazał jako miejscowość do wykonywania zawodu indywidualnie Międzyrzec Podlaski, dzięki czemu możliwe stało się pozytywne załatwienie wniosku Prezydium NRA. We wskazanej miejsco- woście, gdzie poprzednio miał siedzibę Sąd — Wydział zamiejscowy, jest zapotrzebo wanie na pomoc prawną, którą może zapewnić adwokat wykonujący zawód indy widualnie.
5.
Tryb postępowania w sprawie ustalania planu rozmieszczenia zespołów adwokackich, adwokatów i aplikantów adwokackich
Zespół Adwokacki w B. zakwestionował uchwałę Okręgowej Rady Adwokackiej w O. ustalającej liczbę etatów w poszczególnych zespołach i zgłosił wniosek o uchy lenie tej uchwały.
Prezydium NRA na posiedzeniu w dniu 27 lipca 1983 r. uznało, że brak jest podstaw do uchylenia na podstawie art. 60 ustawy-Prawo o adwokaturze wymie nionej uchwały ORA w O., uzasadniając następująco swoje stanowisko:
Prawo o adwokaturze w zakresie rozmieszczenia zespołów adwokackich, adwoka tów i aplikantów adwokackich nakłada obowiązek na:
1) Naczelną Radę Adwokacką — do ustalania planu rozmieszczenia w porozumie niu z Ministrem Sprawiedliwości (art. 58 ust. 1 pkt 7),
2) zgromadzenia izb adwokackich — do określenia potrzeb co do rozmieszczenia zespołów adwokackich, adwokatów i aplikantów adwokackich na obszarze działa nia izb.
W normalnym toku funkcjonowania formowanie planu powinno być poprzedzone określeniem potrzeb w zakresie pomocy prawnej na obszarze poszczególnych izb adwokackich. Przy określaniu tej potrzeby powinny być uwzględnione m.in. nastę pujące czynniki: liczba mieszkańców, rejonizacja sądów i liczba sędziów, wielkość wpływu spraw do sądów, wielkość wpływu spraw do zespołów i liczba spraw na jednego adwokata, obrót zespołu i wysokość przeciętnego wynagrodzenia. Określenie potrzeb w izbach obejmujących obszar kilku wojewódżtw następuje oddzielnie dla każdego z nich i leży w wyłącznej kompetencji zgromadzenia izby, zapada zaś w drodze podjętej przez nie uchwały. Na podstawie uchwał zgromadzeń izb NRA przygotowuje plan rozmieszczenia w porozumieniu z ministrem sprawiedliwości. Plan ten jest — po uchwaleniu przez NRA — wiążący dla wszystkich organów sa morządu adwokackiego oraz współpracujących z nim organów poństwowych. Tema tyka planu obejmuje ustalenia co do liczby zespołów adwokackich, adwokatów i apli kantów adwokackich w rozdzielniku izbowym. Zadaniem okręgowych rad
adwokac-104
l —
Orzecznictw o Sądu Najwyższego N r 12 (312)
kich jest — na podstawie art. 44 p. o a. — określenie liczby etatów w poszczegól nych zespołach. Jest oczywiste, że powinno to nastąpić po zasięgnięciu opinii każ dego zespołu adwokackiego z terenu danej izby.
s.nt.
Z P R A C O Ś R O D K A B A D A W C Z E G O A D W O K A T U R Y
W SPRAWIE ZGŁASZANIA KANDYDATÓW DO NAGRÓD NRA
W pierwszym półroczu 1984 r. rozpatrywana będzie sprawa przyznania przez Prezydium NRA następujących nagród:
1) nagrody imienia adw. Stanisława Garlickiego za najlepsze opracowania z za kresu prawa cywilnego lub procedury cywilnej, opublikowane w latach 1978— 1983 (regulamin ogłoszony w „Palestrze” nr lii z 1978, str. 75);
2) nagrody za najlepszą opublikowaną w latach 1978—1983 pracę dotyczącą dzie jów adwokatury polskiej (warunki przyznawania nagrody ogłoszone w „Pa lestrze” z 1974, nr 4, str. 107 i nr 12, str. 144—145).
Prezydium Naczelnej Rady Adwokackiej prosi wszystkie Okręgowe Rady Adwo kackie oraz osoby zainteresowane o zgłaszanie kandydatur do powyższych nagród w terminie do dnia 31 marca 1984 roku pod adresem:
Naczelna Rada Adwokacka — Ośrodek Badawczy Adwokatury Al. Ujazdowskie nr 49, 00-536 Warszawa.
O R Z E C Z N I C T W O S Ą D U N A J W Y Ż S Z E G O
GLOSA
do wyroku Sądu Najwyższego
z dnia 28 maja 1982 r. IV PR 37/82
Teza powyższego wyroku ma brzmienie następujące:
Decyzja Urzędu Patentowego PRL
o udzieleniu prawa ochronnego na
pracowniczy wzór użytkowy wiąże sąd rozpoznający spór o autorstwo wymie nionego wzoru co do tego, że jest on nowym i użytecznym rozwiązaniem w rozumieniu art. 73 ustawy z dnia 19 października 1972 r. o wynalazczości
(Dz. U. Nr 43, poz. 272). W sporze o autorstwo wzoru użytkowego, na który udzielono prawa ochronnego, na stronie powodowej spoczywa obowią zek wykazania, że jest współtwórcą lub wyłącznym twórcą itego wzoru, a nie takiego samego lub podobnego Roz wiązania o charakterze technicznym.* * P a tr z : O SN C P 1982, n r 11—42, poz. 1*4.
