Mój pierwszy program - Mirosław Melaniuk - fragment relacji świadka historii [TEKST]

Na studiach nie mogliśmy robić wielu rzeczy, nie mogliśmy jako młodzi ludzie grupować się spokojnie, nie mogliśmy wyjechać za granicę, no i to było coś, co trzeba było

Nie wiedzieliśmy w ogóle co się dzieje, bo Jurczyk zakończył strajk trzydziestego, Gdańsk zakończył trzydziestego pierwszego, powstały z tego powodu jakieś animozje

To wynikło z takiego mojego marzenia o tym, żeby zostać kapitanem dużego statku, takiego, który by pływał po morzach.. I wszystko było fajnie dopóki w trzeciej klasie liceum nie

Pan profesor [Zdzisław] Kleinrok, który był szefem Zakładu Farmakologii, gdzie rzeczywiście przez półtora semestru trzeba było nieźle wbijać tę farmakologię.. Ale to on

Godzinowo było nawet jeszcze więcej niż na pierwszym, ale człowiek już był tak otrzaskany w tym wszystkim, że w zasadzie już to po prostu szło, było jakoś luźniej.. Pogodzić

Oczywiście, jak powstał Zespół Pieśni i Tańca to tam też część ludzi się zaangażowała, jak powstał chór, to część osób śpiewała.. A, i ten kabaret

Tym bardziej, że w międzyczasie powstała Klinika Chirurgii Naczyniowej w Lublinie, więc w następnym roku znowu pojechałem do Francji, wtedy byłem już trzy miesiące i

Kiedy zobaczyliśmy na jakiejś zbiórce, że przyszedł nasz dowódca, którego znaliśmy, jako, że wcześniej uczył nas tutaj w Studium Wojskowym, spytaliśmy go: