Instytut Matki i Dziecka w Warszawie Zakład Wczesnej Interwencji
Psychologicznej
Marta Barańska
Traumatyczne przeżycia w ciąży,
około i poporodowe
Dotyczy:
10-20% kobiet (
bad. IMiD 10% K, 4% M, 2012)Objawy:
permanentny smutek, apatia ( myśli samobójcze )
lęk
poczucie winy
zaburzenia snu/jedzenia
trudności w koncentracji uwagi
rozdrażnienie/frustracja
ryzyko porodu przedwczesnego (mniejsza masa
urodzeniowa, niższa punktacja Apgar)
ryzyko depresji poporodowej 75%
• badania brytyjskie (Coelho,Murray i in., 2011)
• badania australijskie (Milgrom,Gemmill i in., 2008)
• badania brazylijskie (Faisal-Cury,Rossi Menezes, 2012)
ryzyko depresji oraz zaburzeń zachowania u dziecka
w przyszłości
Realistyczne reakcje Zaburzone reakcje
Adekwatne postrzeganie rzeczywistości
Zniekształcone widzenie świata
Smutek, żal Depresja
Powrót do normy Narastające cierpienie
niepomyślna diagnoza dot. stwierdzonych nieprawidłowości
zdrowotnych i rozwojowych u dziecka
niepowodzenia położnicze (poronienia/strata dziecka)
(Murlikiewicz, Sieroszewski, 2013) (Łuczak-Wawrzyniak, 2010) (Brief, 2008)
problemy prokreacyjne (leczenie niepłodności)
„niechciana” ciąża
brak wsparcia emocjonalnego (ze strony partnera/rodziny)
trudności ekonomiczne
Skala problemu
Ryzyko populacyjne wad wrodzonych okresie prenatalnym
2 - 3%
w 20 – 30%
jedna z głównych przyczyn umieralności płodów i
niemowląt
odpowiedzialne za różne formy niepełnosprawności
Mechanizmy psychicznej obrony wobec
niepomyślnej diagnozy
➢
nadzieja w mylnym rozpoznaniu
➢
kwestionowanie diagnozy
➢
podważanie autorytetu lekarza
➢
poszukiwanie opinii w innych
referencyjnych ośrodkach
Wspomagające rodziców Pogłębiające traumę
Cierpliwość, empatyczne dostrojenie Pośpiech, dystans emocjonalny
Życzliwość, wparcie Rezerwa, obojętność
Pomoc psychologiczna/interwencja kryzysowa
Pozostawienie rodziców osamotnionych w rozpaczy
Zasady dotyczące informowania rodziców o
stwierdzonych wadach rozwojowych dziecka
w okresie prenatalnym
➢ równoczesne przekazanie informacji obojgu rodzicom ➢ rozmowa w odosobnionym pomieszczeniu➢ zakres informacji dostosowany do poziomu intelektualnego rodziców ➢ postawa życzliwości, spokoju
➢ kontekst ułatwiający rodzicom zadawanie pytań/ wyrażania swoich
opinii
➢ umożliwienie konsultacji z innymi specjalistami ➢ pomoc psychologiczna
➢ zagwarantowanie czasu potrzebnego do podjęcia decyzji
Trudne decyzje – przerwanie ciąży
Czynniki mające wpływ na terminację ciąży
➢
ciężki charakter deformacji
➢
wcześniejsze doświadczenie kontaktu z dzieckiem
niepełnosprawnym
➢
stadium zaawansowania ciąży
➢wiek rodziców
➢
czynniki socjalno-ekonomiczne
➢
opinie osób znaczących
Rola lekarza w procesie decyzyjnym
rodziców
➢
identyfikacja i sprecyzowanie sytuacji
problemowej
➢
wytyczenie celów konsultacji oraz wyboru
najlepszego z możliwych sposobów postępowania
➢
podjęcie działań zmierzających do osiągnięcia
celu przez realizację wybranego sposobu
postępowania
Czym jest poradnictwo w sytuacji
diagnostyki prenatalnej
➢
informowaniem a nie udzielaniem porad
➢
informowaniem niedyrektywnym
➢
informowaniem rzetelnym
➢
wystrzeganiem się wywierania jakiegokolwiek
wpływu, nacisku
➢
zagwarantowaniem zachowania tajemnicy
lekarskiej
Krótki przegląd tradycyjnych, psychologicznych koncepcji żałoby
Modele zadaniowe
Freud (1917,1957) – potrzebny jest wysiłek w kierunku wycofania energii z relacji z osobą zmarłą i
powtórne jej zainwestowanie w inny ważny obiekt tzw „ praca żałoby” (Trauerarbeit)
Worden (2009) podkreśla : 1) akceptacje realności śmierci bliskiej osoby, 2) doświadczenie bólu straty
oraz dopuszczenie i przeżycie różnych emocji, które są z nią związane, 3) przystosowanie się do świata, w którym nie ma zmarłego, 4) zachowanie pamięci o zmarłym, któremu towarzyszy zaangażowanie we
własne życie, m.in. w nowe bliskie relacje
Modele fazowe/ stadiowe
Bowlby (1969,1973,1980) – 4 stadia: niedowierzanie i szok, złość i protest, rozpacz i reorganizacja Drotar (1975) : szok, zaprzeczanie, smutek i złość, reorganizacja
Model rekonstrukcji znaczenia
Neimeyer (1997, 1999, 2000, 2006) – podstawowe zadanie przeorganizowanie historii życia tak by
odzyskać poczucie spójności i ciągłości pomiędzy przeszłością a teraźniejszością
Model w ramach teorii stresu i radzenia sobie
Folkman (2001) –zwraca uwagę na związek między oceną poznawczą a reakcjami emocjonalnymi oraz na
Mity radzenia sobie ze stratą
Konieczne jest przepracowanie straty - niewyrażenie uczuć pogłębia problemy psychiczne.
Osoby po stracie nie doświadczają pozytywnych emocji, a jeśli są one
zauważalne, należy je interpretować jako próbę zaprzeczania tych osób faktowi straty
Niezbędne jest przerwanie więzi z osobą zmarłą, żeby żyć dalej
Żałoba trwa zwykle około roku do dwóch lat i po tym czasie osoby, które
doświadczyły straty powinny być zdolne do dawnego poziomu funkcjonowania
Radzenie sobie ze stratą – złożony proces regulacyjny: konfrontacja i unikanie Model bierze pod uwagę takie czynniki jak:
I. Natura stresorów
II. Procesy oceny afektywnej i poznawczej III. Procesy radzenia sobie
IV. Wskaźniki zdrowia psychicznego i fizycznego ➢ Dwa rodzaje stresorów i procesów radzenia sobie:
I. Ukierunkowane na stratę
II. Ukierunkowane na rekonstrukcję/odbudowę/zdrowie
➢ Podstawowa rola dynamicznego procesu regulacyjnego nazwanego oscylacjąm
1. Rozpacz nie jest uniwersalną reakcją na stratę
2. Brak przeżywania żałoby lub tzw. „żałoba minimalna” nie wskazują na
objawy patologiczne, utrudniające przystosowanie się do straty
3. Cierpienie nie musi być dominującym uczuciem w procesie żałoby 4. Możliwe są pozytywne emocje i sprawne funkcjonowanie u osób po
stracie
5. Wiele osób nie podejmuje aktywnej konfrontacji ze stratą, a funkcjonuje
dobrze i potrafi zaadaptować się do trudnej sytuacji
Śmierć dziecka jest odwróceniem naturalnego porządku
świata. Spodziewamy się śmierci osób w starszym
wieku, ale żadne z rodziców nie jest gotowe
zaakceptować odejście dziecka, gdy wypadek lub
choroba niweczy wszystkie marzenia i nadzieje na
przyszłość.
Śmierć dziecka w okresie około- lub poporodowym
Szczególny rodzaj straty
Aż 60-80% rodziców doświadcza silnych emocji
negatywnych, które mogą utrzymywać się przez długi
czas
Większe ryzyko PTSD oraz żałoby z komplikacjami
Czynniki ryzyka żałoby patologicznej wg badań
:
Kuse-Isinschulte, Beutel, Hahlweg, Stauber, 1995
Związane z opieką medyczną
Niewystarczające wsparcie emocjonalne Brak kontaktu matki z dzieckiem
Brak informacji o tym, co stało się z dzieckiem
Związane z osobami rodziców
Wcześniejsze problemy psychiczne
Bezdzietność
Małe wsparcie społeczne
Brak gotowości partnera do podjęcia tematu straty dziecka Problemy w innych dziedzinach życia.
Żałoba – stany uczuciowe (Ken Moses, 1987/ 2004)
Utrata marzeń
Reorganizacja/ przystosowanie się Zaprzecza-nie Lęk i panikaStrach Poczucie winy
Depresja
Psychiczne konsekwencje straty
dziecka dla obojga rodziców
➢
zmiany w relacji mąż- żona
➢
pogorszenie komunikowania się
➢
mniejsza aktywność seksualna
Co pomaga osieroconym rodzicom ?
Empatyczne słuchanie
Przyzwolenie na wyrażenie wszelkich emocji
Odbarczenie z poczucia winy
Tematyzacja (otwarte mówienie o tym, co się stało)
Urealnienie straty
Rytuały
Co utrudnia adaptację w sytuacji straty dziecka ?
Hamowanie ekspresji emocji
Odrealnienie faktu życia i śmierci dziecka
Minimalizowanie tego, co się stało
Próby racjonalizacji tego, co się stało
Próby pocieszania, np. „urodzi Pani następne dziecko”.
Czynniki mające wpływ na proces
adaptacji rodziców po stracie dziecka
➢ czas jaki upłynął od porodu do śmierci dziecka ➢ przyczyna śmierci
➢ śmierć nagła czy odchodzenie w czasie ➢ rodzaj schorzenia, stopień deformacji,
➢ prognoza dotycząca perspektyw zdrowotnych i rozwojowych ➢ wcześniejsze doświadczenia niepowodzeń prokreacyjnych
➢ ważność dziecka dla rodziców, związanych z nim marzeń planów
aspiracji
➢ wsparcie lub jego brak ze strony bliskich
(Borton-Smoczyńska,2010) (Kornas-Biela,1996)
Ważne dla rodziców sytuacje związane ze
śmiercią dziecka w oddziale szpitalnym
➢ informacja dotycząca przyczyny śmierci dziecka przekazana przez
lekarza obojgu rodzicom w sposób przystępny i wyczerpujący, z zachowaniem powagi i szacunku
➢ możliwość kontaktu ze zmarłym dzieckiem i zachowanie pamiątek po
nim
➢ gwarancja ochrzczenia dziecka dla rodziców wierzących, nadanie
imienia dziecku
➢ szybka pomoc psychologiczna dla potrzebujących
I faza – po stracie – wsparcie emocjonalne
II faza – pogrzeb – wsparcie emocjonalne/
instrumentalne
III faza – kilka tyg. po stracie – wsparcie
instrumentalne
IV faza – odzyskanie równowagi – wsparcie
wartościujące
Interwencja psychologiczna - zakres
działania
➢
skoncentrowana na problemie
➢
uwzględniająca system wartości rodziców
➢nie dyrektywna
➢