Wniosek DECYZJA RADY

KOMISJA EUROPEJSKA

Bruksela, dnia 12.8.2016 r.

COM(2016) 503 final 2016/0246 (NLE)

Wniosek DECYZJA RADY

w sprawie podpisania, w imieniu Unii Europejskiej, i tymczasowego stosowania umowy między Unią Europejską a Księstwem Liechtensteinu w sprawie przepisów dodatkowych dotyczących instrumentu wsparcia finansowego w zakresie granic zewnętrznych i wiz, w ramach Funduszu Bezpieczeństwa Wewnętrznego na lata 2014–

2020

UZASADNIENIE

1. KONTEKSTWNIOSKU

Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 515/2014 z dnia 16 kwietnia 2014 r. ustanawiające, w ramach Funduszu Bezpieczeństwa Wewnętrznego, instrument na rzecz wsparcia finansowego w zakresie granic zewnętrznych i wiz oraz uchylające decyzję nr 574/2007/WE weszło w życie w dniu 21 maja 2014 r. i zaczęło być stosowane od dnia 1 stycznia 2014 r.¹.

Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 514/2014 z dnia 16 kwietnia 2014 r. ustanawiające przepisy ogólne dotyczące Funduszu Azylu, Migracji i Integracji oraz instrumentu na rzecz wsparcia finansowego współpracy policyjnej, zapobiegania i zwalczania przestępczości oraz zarządzania kryzysowego również weszło w życie dnia 21 maja 2014 r. i zaczęło być stosowane od dnia 1 stycznia 2014 r.². Zgodnie z art. 19 rozporządzenia (UE) nr 515/2014, przepisy rozporządzenia (UE) nr 514/2014 mają zastosowanie do instrumentu na rzecz wsparcia finansowego w zakresie granic zewnętrznych i wiz w ramach Funduszu Bezpieczeństwa Wewnętrznego (zwanego dalej „Funduszem Bezpieczeństwa Wewnętrznego – granice i wizy”).

Celem Funduszu Bezpieczeństwa Wewnętrznego – granice i wizy jest ustanowienie mechanizmu solidarności, w ramach którego uczestniczące w nim państwa są związane tymi samymi europejskimi zasadami dotyczącymi kontroli granic zewnętrznych we wzajemnym interesie, wzajemnie się reprezentując. Fundusz Bezpieczeństwa Wewnętrznego – granice i wizy będzie służyć realizacji podstawowego celu dorobku Schengen, jakim jest podział odpowiedzialności za „skuteczny, wysoki i jednolity poziom kontroli na granicach zewnętrznych”, jak określono w art. 15 rozporządzenia (UE) nr 2016/399 Parlamentu Europejskiego i Rady. Stanowi on zatem rozwinięcie dorobku Schengen.

Artykuł 5 ust. 7 rozporządzenia (UE) nr 515/2014 stanowi, że państwa uczestniczące we wdrażaniu, stosowaniu i rozwijaniu dorobku Schengen uczestniczą w instrumencie zgodnie z tym rozporządzeniem, oraz że należy zawrzeć porozumienia dotyczące wkładu finansowego tych państw oraz określić przepisy dodatkowe niezbędne dla takiego udziału, w tym postanowienia zapewniające ochronę interesów finansowych Unii i uprawnień kontrolnych Trybunału Obrachunkowego, ponieważ odpowiednie układy o stowarzyszeniu nie obejmują takich przepisów.

Celem projektu umowy z Liechtensteinem jest ustanowienie porozumień, o których mowa w art. 5 ust. 7 rozporządzenia (UE) nr 515/2014, oraz umożliwienie Komisji przyjęcia ostatecznej odpowiedzialności za wykonanie budżetu przydzielonego do tego instrumentu w tym państwie stowarzyszonym, a także ustalenie jego wkładu do budżetu Unii w odniesieniu do tego instrumentu.

W kwestii nadzoru budżetowego i kontroli finansowej, państwa członkowskie są objęte zobowiązaniami horyzontalnymi (np. kompetencjami Trybunału Obrachunkowego i Europejskiego Urzędu ds. Zwalczania Nadużyć Finansowych (OLAF)) wynikającymi bezpośrednio z Traktatu lub prawodawstwa wtórnego Unii. Zobowiązania te stosuje się w państwach członkowskich bezpośrednio, a zatem nie są one ustanowione w rozporządzeniu (UE) nr 515/2014. Zgodnie z art. 5 ust. 7 rozporządzenia (UE) nr 515/2014, należy je jednak rozszerzyć na państwa stowarzyszone w drodze projektu umowy.

1 Dz.U. L 150 z 20.5.2014, s. 143.

W celu ochrony interesów finansowych Unii przed nadużyciami finansowymi i innymi nieprawidłowościami, rozporządzenie (UE) nr 514/2014 przyznaje personelowi Komisji, Trybunałowi Obrachunkowemu i OLAF-owi prawo do uzyskania odpowiedniego dostępu w celu przeprowadzenia kontroli. W art. 5 ust. 9 rozporządzenia (UE) nr 514/2014 dodano, iż w umowach o współpracy z państwami trzecimi wyraźnie upoważni się Komisję, Trybunał Obrachunkowy i OLAF do prowadzenia takich audytów, a także kontroli i inspekcji na miejscu. W związku z tym taka możliwość została przewidziana w projekcie umowy.

2. ASPEKTYPRAWNEWNIOSKU

• Podstawa prawna

Podstawę niniejszego wniosku dotyczącego podpisania umowy mającej na celu zawarcie porozumień pomiędzy Unią Europejską a Liechtensteinem w sprawie wkładu tego kraju do instrumentu na rzecz wsparcia finansowego w zakresie granic zewnętrznych i wiz na lata 2014–2020 oraz przepisów dodatkowych niezbędnych w odniesieniu do tego udziału stanowi art. 77 ust. 2 i art. 218 ust. 5 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej.

• Konieczność decyzji, której dotyczy wniosek

Na podstawie art. 5 ust. 7 rozporządzenia (UE) nr 515/2014 zawarcie umowy z Liechtensteinem jest niezbędne do zawarcia porozumień dotyczących wkładu tego kraju do instrumentu na rzecz wsparcia finansowego w zakresie granic zewnętrznych i wiz na lata 2014–2020 oraz określenia przepisów dodatkowych niezbędnych w odniesieniu do tego udziału.

Zgodnie z art. 19 ust. 4 umowy konieczne jest tymczasowe stosowanie jej postanowień, z wyjątkiem art. 5, począwszy od dnia następującego po jej podpisaniu.

• Proporcjonalność Nie dotyczy.

• Wybór instrumentu Nie dotyczy.

3. WYNIKI KONSULTACJI Z ZAINTERESOWANYMI STRONAMI ORAZ OCENYSKUTKÓW

• Wynik negocjacji

W dniu 28 maja 2014 r. Komisja przedstawiła zalecenie dla Rady wzywające do upoważnienia Komisji do rozpoczęcia negocjacji z Norwegią, Islandią, Szwajcarią oraz Liechtensteinem na temat umowy międzynarodowej ustanawiającej takie przepisy dodatkowe.

Komisja otrzymała od Rady upoważnienie do rozpoczęcia negocjacji z Norwegią, Islandią, Szwajcarią oraz Liechtensteinem dotyczących umowy w sprawie warunków udziału tych państw w Funduszu Bezpieczeństwa Wewnętrznego – granice i wizy w dniu 14 lipca 2014 r.

Negocjacje przeprowadzono wspólnie ze wszystkimi państwami stowarzyszonymi. Odbyły się dwie rundy negocjacji. Ostateczne brzmienie projektu umowy z Liechtensteinem zostało parafowane w dniu 30 marca 2016 r.

Komisja uważa, że cele wyznaczone przez Radę w jej wytycznych negocjacyjnych zostały osiągnięte i że projekt umowy może zostać przyjęty przez Unię.

Państwa członkowskie były informowane o przebiegu negocjacji, zasięgano także ich opinii na forum stosownych grup roboczych Rady.

Ostateczną treść umowy można podsumować następująco:

W projekcie umowy przewidziano roczny wkład finansowy Liechtensteinu do budżetu Funduszu Bezpieczeństwa Wewnętrznego – granice i wizy w wysokości rocznej kwoty obliczonej na podstawie procentowego udziału jego PKB w PKB wszystkich państw uczestniczących w Funduszu [art. 10 i załącznik I]. Płatności roczne określono w art. 11.

Ponadto w projekcie umowy przewidziano również zasady wyznaczania instytucji odpowiedzialnej i zasady dotyczące systemu rocznych sprawozdań.

Umowa zawiera również przepisy mające na celu ochronę interesów finansowych Unii przed nadużyciami finansowymi i środki mające na celu zapewnienie zgodności z odpowiednimi przepisami w zakresie zarządzania finansami i kontroli, jak określono w Traktacie o funkcjonowaniu Unii Europejskiej („TFUE”) oraz w prawodawstwie unijnym opartym na postanowieniach TFUE.

Oceny ex-post/kontrole sprawności obowiązującego prawodawstwa Nie dotyczy.

• Konsultacje z zainteresowanymi stronami Nie dotyczy.

• Gromadzenie i wykorzystanie wiedzy eksperckiej Nie dotyczy.

• Ocena skutków

Nie dotyczy, ponieważ wniosek ten jest powiązany z zarządzaniem programem, a jego celem jest podpisanie umowy międzynarodowej, która została wynegocjowana na podstawie wytycznych negocjacyjnych określonych przez Radę.

• Sprawność regulacyjna i uproszczenie Nie dotyczy.

• Prawa podstawowe Nie dotyczy.

4. WPŁYWNABUDŻET

W art. 10 i załączniku I do projektu umowy znajdują się postanowienia dotyczące rocznego wkładu finansowego państwa stowarzyszonego do budżetu Funduszu Bezpieczeństwa Wewnętrznego – granice i wizy, a także jego ewentualnego dostosowania do sytuacji opisanej w załączniku I.

5. ELEMENTYFAKULTATYWNE

• Terytorialny zakres stosowania

Rozporządzenie (UE) nr 515/2014 stanowi rozwinięcie dorobku Schengen. W tym względzie niniejsza umowa z Liechtensteinem również stanowi rozwinięcie dorobku Schengen.

Zgodnie z art. 1 i 2 Protokołu nr 22 w sprawie stanowiska Danii, załączonego do TUE i TFUE, Dania nie uczestniczy w przyjęciu niniejszej decyzji i nie będzie nią związana ani nie będzie jej stosować. Zgodnie z art. 4 wyżej wspomnianego Protokołu Dania zdecyduje w terminie sześciu miesięcy od daty przyjęcia przez Radę niniejszego wniosku, czy dokona transpozycji tej decyzji do swego prawa krajowego.

Niniejszy wniosek stanowi bowiem rozwinięcie tych elementów dorobku Schengen, w których Zjednoczone Królestwo i Irlandia nie uczestniczą, którymi nie będą związane i których nie będą stosować, zgodnie z, odpowiednio, decyzjami Rady 2000/365/WE³ i 2002/192/WE⁴.

• Plany wdrożenia i monitorowanie, ocena i sprawozdania

Art. 17 umowy określa stosowne uzgodnienia dotyczące sprawozdawczości i monitorowania.

Do dnia 15 lutego każdego roku, do roku 2022 włącznie, Liechtenstein jest zobowiązany przedstawiać Komisji sprawozdanie roczne z wdrażania za poprzedni rok budżetowy.

• Dokumenty wyjaśniające (w przypadku dyrektyw) Nie dotyczy

• Szczegółowe objaśnienia poszczególnych przepisów wniosku Brak takiej potrzeby

W świetle powyżej przedstawionych rozważań Komisja wnioskuje, aby Rada przyjęła decyzję o podpisaniu umowy w imieniu Unii i upoważniła przewodniczącego Rady do wyznaczenia w tym celu należycie umocowanej osoby (lub osób);

Komisja opracowała odrębny wniosek dotyczący decyzji Rady w sprawie zawarcia załączonej umowy między Unią Europejską a Księstwem Liechtensteinu w sprawie przepisów dodatkowych dotyczących instrumentu wsparcia finansowego w zakresie granic zewnętrznych i wiz, w ramach Funduszu Bezpieczeństwa Wewnętrznego na lata 2014–2020⁵. Rada przyjmuje niniejszą decyzję po uzyskaniu zgody Parlamentu Europejskiego.

3 Decyzja Rady z dnia 29 maja 2000 r. dotycząca wniosku Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej o zastosowanie wobec niego niektórych przepisów dorobku Schengen, Dz.U. L 131 z 1.6.2000, s. 43.

4 Decyzja Rady z dnia 28 lutego 2002 r. dotycząca wniosku Irlandii o zastosowanie wobec niej niektórych przepisów dorobku Schengen, Dz.U. L 64 z 7.3.2002, s. 20.

5 Wniosek dotyczący decyzji Rady w sprawie zawarcia w imieniu Unii Europejskiej umowy między Unią Europejską a Księstwem Liechtensteinu w sprawie przepisów dodatkowych dotyczących instrumentu wsparcia finansowego w zakresie granic zewnętrznych i wiz, w ramach Funduszu Bezpieczeństwa Wewnętrznego na lata 2014–2020, COM(2016) 504 final.

2016/0246 (NLE) Wniosek

DECYZJA RADY

w sprawie podpisania, w imieniu Unii Europejskiej, i tymczasowego stosowania umowy między Unią Europejską a Księstwem Liechtensteinu w sprawie przepisów dodatkowych dotyczących instrumentu wsparcia finansowego w zakresie granic zewnętrznych i wiz, w ramach Funduszu Bezpieczeństwa Wewnętrznego na lata 2014–

2020

RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 77 ust.

2 oraz art. 218 ust. 5,

uwzględniając wniosek Komisji Europejskiej, a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Artykuł 5 ust. 7 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 515/2014⁶ stanowi, że państwa uczestniczące we wdrażaniu, stosowaniu i rozwijaniu dorobku Schengen powinny uczestniczyć w instrumencie zgodnie z tym rozporządzeniem, oraz że należy zawrzeć porozumienia dotyczące wkładu finansowego tych państw oraz określić przepisy dodatkowe niezbędne dla takiego udziału, zawierające postanowienia zapewniające ochronę interesów finansowych Unii i uprawnień kontrolnych Trybunału Obrachunkowego.

(2) W dniu 14 lipca 2014 r. Rada upoważniła Komisję do rozpoczęcia negocjacji z Królestwem Norwegii, Republiką Islandii, Konfederacją Szwajcarską i Księstwem Liechtensteinu dotyczących umowy w sprawie warunków uczestnictwa tych państw w Funduszu Bezpieczeństwa Wewnętrznego – granice i wizy. Negocjacje z Księstwem Liechtensteinu zostały pomyślnie zakończone parafowaniem umowy w dniu 30 marca 2016 r.

(3) Zgodnie z art. 1 i 2 Protokołu (nr 22) w sprawie stanowiska Danii, załączonego do Traktatu o Unii Europejskiej i do Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, Dania nie uczestniczy w przyjęciu niniejszej decyzji i nie jest nią związana ani jej nie stosuje.

Ponieważ niniejsza decyzja ma na celu rozwinięcie przepisów dorobku Schengen, zgodnie z art. 4 tego protokołu Dania podejmuje w terminie sześciu miesięcy po przyjęciu przez Radę niniejszej decyzji decyzję, czy dokona jej transpozycji do swego prawa krajowego.

(4) Niniejsza decyzja stanowi rozwinięcie przepisów dorobku Schengen, w którym Zjednoczone Królestwo nie uczestniczy zgodnie z decyzją Rady 2000/365/WE z dnia 29 maja 2000 r. dotyczącą wniosku Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej o zastosowanie wobec niego niektórych przepisów dorobku

6 Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 515/2014 z dnia 16 kwietnia 2014 r.

ustanawiające, w ramach Funduszu Bezpieczeństwa Wewnętrznego, instrument na rzecz wsparcia finansowego w zakresie granic zewnętrznych i wiz oraz uchylające decyzję nr 574/2007/WE (Dz.U. L

Schengen; Zjednoczone Królestwo nie uczestniczy zatem w jej przyjęciu, nie jest nią związane ani jej nie stosuje⁷.

(5) Niniejsza decyzja stanowi rozwinięcie przepisów dorobku Schengen, w którym Irlandia nie uczestniczy zgodnie z decyzją Rady 2002/192/WE z dnia 28 lutego 2002 r. dotyczącą wniosku Irlandii o zastosowanie wobec niej niektórych przepisów dorobku Schengen⁸; Irlandia nie uczestniczy zatem w jej przyjęciu, nie jest nią związana ani jej nie stosuje.

(6) Umowa powinna zostać podpisana w imieniu Unii, z zastrzeżeniem jej zawarcia w późniejszym terminie.

(7) Zgodnie z art. 19 ust. 4 umowę, z wyjątkiem jej art. 5, należy stosować tymczasowo począwszy od dnia jej podpisania.

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł 1

Niniejszym zatwierdza się w imieniu Unii Europejskiej podpisanie umowy między Unią a Księstwem Liechtensteinu w sprawie przepisów dodatkowych dotyczących instrumentu wsparcia finansowego w zakresie granic zewnętrznych i wiz, w ramach Funduszu Bezpieczeństwa Wewnętrznego, na lata 2014–2020, z zastrzeżeniem zawarcia tej umowy.

Tekst umowy, która ma zostać podpisana, dołącza się do niniejszej decyzji.

Artykuł 2

Sekretariat Generalny Rady ustanawia instrument przekazujący pełne uprawnienia do podpisania umowy, z zastrzeżeniem jej zawarcia, osobie wskazanej (osobom wskazanym) przez negocjatora umowy.

Artykuł 3

W oczekiwaniu na jej wejście w życie, umowę, z wyjątkiem jej art. 5, stosuje się tymczasowo od dnia jej podpisania, zgodnie z art. 19 ust. 4.

Artykuł 4 Niniejsza decyzja wchodzi w życie z dniem jej przyjęcia.

Sporządzono w Brukseli dnia r.

W imieniu Rady Przewodniczący

7 Decyzja Rady z dnia 29 maja 2000 r. dotycząca wniosku Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej o zastosowanie wobec niego niektórych przepisów dorobku Schengen, Dz.U. L 131 z 1.6.2000, s. 43.

8 Decyzja Rady z dnia 28 lutego 2002 r. dotycząca wniosku Irlandii o zastosowanie wobec niej