Przedmiotowe Zasady Oceniania z fizyki rok szkolny 2019/2020
Klasa VII mgr Anna Majewska
I. Cele Przedmiotowych Zasad Oceniania z fizyki:
a) poinformowanie ucznia o poziomie jego osiągnięć edukacyjnych i postępach w tym zakresie,
b) pomoc uczniowi w planowaniu pracy i rozwoju, c) motywowanie ucznia do dalszej pracy,
d) informowanie na bieżąco rodziców (prawnych opiekunów) o postępach ich dzieci, trudnościach oraz specjalnych uzdolnieniach,
e) umożliwienie nauczycielowi doskonalenie organizacji i metod pracy dydaktyczno – wychowawczej,
f) dostarczenie informacji o możliwościach poprawy oceny.
II. Formy sprawdzania osiągnięć edukacyjnych uczniów.
Sprawdzanie poziomu i umiejętności uczniów odbywa się w formie:
a) pisemnej : - sprawdziany - kartkówki - prace domowe - prace dodatkowe b) ustnej:
- odpowiedzi uczniów, oceniając na stopień odpowiedź ustną nauczyciel bierze pod uwagę:
zawartość rzeczową, argumentację, stosowanie języka przedmiotu, sposób prezentacji, umiejętność formułowania myśli
- aktywność uczniów na lekcji
przygotowanie do lekcji, udział w lekcji – ocenianie w skali 1 do 6 lub plusami: za 5 plusów uczeń otrzymuje ocenę bardzo dobrą
praca w grupach
zaangażowanie w pogłębianie wiedzy fizycznej
za zgłoszony brak przygotowania do lekcji tj. brak zeszytu lub brak zadania uczeń otrzymuje bz za trzy braki otrzymuje ocenę niedostateczną
- aktywność uczniów poza zajęciami obowiązkowymi:
udział i znaczne sukcesy w konkursach szkolnych i pozaszkolnych z uwzględnieniem ocen 4, 5 i 6.
III. Kryteria oceny odpowiedzi pisemnych.
Sprawdzian jest formą sprawdzenia wiedzy z wyznaczonej partii materiału i trwa 1 godzinę lekcyjną
- w ciągu semestru może być przeprowadzone1-3 sprawdzianów
- w przypadku powtarzającej się dwa razy jednodniowej nieobecności ucznia w dniu sprawdzianu nauczyciel ma prawo sprawdzić wiedzę i umiejętności ucznia następnego dnia, dotyczy to również zwolnień z lekcji, na której ma się odbyć praca klasowa lub sprawdzian - nieobecni i otrzymujący ocenę niedostateczną piszą pracę pisemną w terminie do 14 dni od powrotu lub oddania prac
- niezaliczenie sprawdzianu w obowiązującym terminie jest równoznaczne z uzyskaniem oceny niedostatecznej.
- sprawdzian poprzedza lekcja utrwalająca
- uczniowie znają zakres sprawdzanej wiedzy i umiejętności
- nauczyciel o terminie sprawdzianu powiadamia uczniów z tygodniowym wyprzedzeniem, dokonując odpowiedniego wpisu do dziennika.
Sposobem oceny prac jest system punktowy:
· 100% - celujący
· 91% – 99% - bardzo dobry
· 75% - 90% - dobry
· 51% - 74% - dostateczny
· 35% - 50 % - dopuszczający
· 0% - 34% - niedostateczny
Kartkówka jest formą sprawdzania wiadomości i umiejętności z kilku ostatnich lekcji i jest zapowiadana lub nie jest zapowiadana przez nauczyciela
- kartkówka trwa 10 – 20 minut
-w przypadku nieobecności ucznia o pisaniu przez niego kartkówki decyduje nauczyciel Nauczyciel ma prawo przerwać sprawdzian uczniowi, jeśli stwierdzi, że zachowanie uczniów nie gwarantuje samodzielności pracy. Uczniowie, w stosunku do których nauczyciel podejrzewa brak samodzielności w pisaniu sprawdzianu powinni zostać odpytani z zakresu sprawdzianu w najbliższym możliwym czasie w obecności klasy.
Stwierdzenie faktu odpisywania podczas sprawdzianu pisemnego może być podstawą ustalenia stopnia niedostatecznego bez możliwości poprawy.
IV. Sposoby poprawy oceny i uzupełniania zaległości.
a) uczeń ma możliwość poprawienia każdego sprawdzianu w ciągu 2 tygodni po oddaniu pracy w wyznaczonym wolnym czasie ucznia i nauczyciela
b) uczeń nieobecny na sprawdzianie z powodu uzasadnionej nieobecności zobowiązany jest do napisania zaległych prac pisemnych w terminie uzgodnionym z nauczycielem c) uczeń poprawia tylko raz sprawdzian, jeżeli uczeń ponownie otrzyma ocenę
niedostateczną nauczyciel wpisuje tylko jedną jedynkę, jeżeli otrzyma ocenę pozytywną to wpisywane są dwie oceny
d) uczeń za celowe utrudnianie prowadzenia lekcji oraz utrudnianie uczenia się innym traci możliwość poprawiania oceny ze sprawdzianu.
V. Nieprzygotowanie do lekcji.
1. Uczeń ma prawo być nieprzygotowany do lekcji bezpośrednio po usprawiedliwionej nieobecności jedynie z powodu ważnych przypadków losowych
2. Uczeń ma prawo w ciągu półrocza dwukrotnie zgłosić nieprzygotowanie do lekcji.
Przez nieprzygotowanie do lekcji rozumiemy: brak pracy domowej, brak zeszytu oraz
brak przygotowania do odpowiedzi. Kolejne nieprzygotowanie jest jednoznaczne z otrzymaniem oceny niedostatecznej.
VI. Zasady ustalania ocen półrocznych i rocznych.
1. Przy wystawianiu oceny śródrocznej (rocznej) nauczyciel uwzględnia postępy ucznia.
Kluczowe do wystawiania ocen śródrocznych i rocznych są oceny ze sprawdzianów pisemnych.
2. Śródroczna i roczna (końcowa) ocena nie jest wynikiem obliczenia średniej arytmetycznej ocen cząstkowych, a kluczowe do ich wystawienia są oceny ze sprawdzianów pisemnych.
3. Ocenę śródroczną (roczną) wystawia nauczyciel najpóźniej na tydzień przed posiedzeniem klasyfikacyjnej rady pedagogicznej i przekazuje informację o ocenie uczniowi.
VIII. Warunki i tryb uzyskania wyższej niż przewidywanej rocznej oceny klasyfikacyjnej z obowiązkowych i dodatkowych zajęć edukacyjnych.
1. Uczeń lub jego rodzice mogą zgłosić zastrzeżenia do dyrektora szkoły, jeżeli uznają, że roczna ocena klasyfikacyjna z zajęć edukacyjnych zostały ustalone niezgodnie z przepisami dotyczącymi trybu ustalania tych ocen.
2. Wniosek o ustalenie wyższej niż przewidywana rocznej oceny klasyfikacyjnej z zajęć edukacyjnych należy złożyć w terminie do dwóch dni od dnia otrzymania informacji o przewidywanych dla ucznia rocznych ocenach klasyfikacyjnych z zajęć edukacyjnych do nauczyciela przedmiotu.
3. Wniosek musi zawierać uzasadnienie oraz określenie oceny, o jaką uczeń się ubiega.
4. Nauczyciel uczący danego przedmiotu do 2 dni od momentu zgłoszenia przez ucznia zastrzeżeń, sprawdza, czy uczeń spełnia określone w PZO warunki. Jeżeli uczeń nie spełnia tych warunków, wniosek jest rozpatrzony negatywnie. Jeśli spełnione zostały warunki określone w PZO wniosek zostaje rozpatrzony pozytywnie.
5. Jeśli wniosek jest rozpatrzony pozytywnie, nauczyciel prowadzący dane zajęcia pisemnie określa zakres materiału oraz konieczne wymagania do uzyskania oceny wskazanej we wniosku i przeprowadza wszystkie czynności dotyczące poprawy oceny.
6. Jeżeli ocena nie uległa zmianie uczeń, jego rodzice (prawni opiekunowie) mają prawo wystąpić z wnioskiem do Dyrektora Szkoły o ustalenie oceny wyższej niż proponowana na świadectwie w terminie do 2 dni od daty jej otrzymania.
7. W przypadku stwierdzenia, że roczna ocena klasyfikacyjna z zajęć zostały ustalone niezgodnie z przepisami dotyczącymi trybu ustalania tych ocen, dyrektor szkoły powołuje komisję, która w przypadku rocznej oceny klasyfikacyjnej z zajęć edukacyjnych - przeprowadza sprawdzian wiadomości i umiejętności ucznia oraz ustala roczną, ocenę klasyfikacyjną z danych zajęć edukacyjnych.
8. Sprawdzian wiadomości i umiejętności ucznia przeprowadza się w formie pisemnej i ustnej.
9. Sprawdzian wiadomości i umiejętności ucznia przeprowadza się w terminie 5 dni od dnia zgłoszenia zastrzeżeń. Termin sprawdzianu uzgadnia się z uczniem i jego rodzicami.
10. Ze sprawdzianu wiadomości i umiejętności ucznia sporządza się protokół, zawierający:
1) nazwę zajęć edukacyjnych, z których był przeprowadzony sprawdzian;
2) imiona i nazwiska osób wchodzących w skład komisji;
3) termin sprawdzianu;
4) imię i nazwisko ucznia;
5) zadania sprawdzające;
6) ustaloną ocenę klasyfikacyjną.
IX. Szczegółowe wymagania edukacyjne niezbędne do uzyskania poszczególnych ocen, wynikających z realizowanej podstawy programowej. (dokument pochodzi ze strony wydawnictwa WSiP)
1. Wykonujemy pomiary Temat
według programu
Wymagania konieczne (dopuszczająca)
Uczeń:
Wymagania podstawowe (dostateczna)
Uczeń:
Wymagania rozszerzone
(dobra) Uczeń:
Wymagania dopełniające
(b. dobra i celująca)
Uczeń:
1.1.
Wielkości fizyczne, które mierzysz na co dzień
wymienia przyrządy, za pomocą których mierzymy długość, temperatur ę, czas, szybkość i masę
mierzy długość, temperatur ę, czas, szybkość i masę
wymienia jednostki mierzonych wielkości
podaje zakres pomiarowy
odczytuje najmniejszą działkę przyrządu i podaje dokładność przyrządu
dobiera do danego pomiaru przyrząd o odpowiedni m zakresie i dokładności
oblicza wartość najbardziej zbliżoną do rzeczywistej wartości mierzonej wielkości, jako średnią
zapisuje różnice między wartością końcową i początkowa wielkości fizycznej (np. )
wyjaśnia, co to znaczy wyzerować przyrząd pomiarowy
opisuje doświadcze nie
Celsjusza i objaśnia utworzoną przez niego skalę temperatur
wyjaśnia na przykładach przyczyny występowa nia
niepewnośc i
pomiarowy ch
posługuje się wagą laboratoryj ną
wyjaśnia na przykładzie znaczenie pojęcia względności
oblicza niepewność pomiarową i zapisuje wynik wraz
przyrządu arytmetycz ną wyników
przelicza jednostki długości, czasu i masy
z
niepewnośc ią
1.2. Pomiar wartości siły ciężkości
mierzy wartość siły w
niutonach za pomocą siłomierza
oblicza wartość ciężaru posługując się wzorem
podaje źródło siły ciężkości i poprawnie zaczepia wektor do ciała, na które działa siła
ciężkości
wykazuje doświadczal nie, że wartość siły ciężkości jest wprost proporcjon alna do masy ciała
uzasadnia potrzebę wprowadze nia siły jako wielkości wektorowej
podaje cechy wielkości wektorowej
przekształca wzór
i obl icza masę ciała, znając wartość jego ciężaru
podaje przykłady skutków działania siły ciężkości
rysuje wektor obrazujący siłę o zadanej wartości (przyjmując odpowiedni ą
jednostkę)
1.3.
Wyznaczanie gęstości substancji
odczytuje gęstość substancji z tabeli
mierzy objętość ciał o nieregularn ych
kształtach za pomocą menzurki
wyznacza doświadczal nie gęstość ciała stałego o
regularnych kształtach
oblicza gęstość substancji ze wzoru
szacuje niepewnośc i
przekształca wzór
i obli cza każdą z wielkości fizycznych w tym wzorze
wyznacza doświadczal nie gęstość cieczy
odróżnia mierzenie wielkości
przelicza gęstość wyrażoną w kg/m3 na g/cm3 i na odwrót
pomiarowe przy pomiarach masy i objętości
fizycznej od jej
wyznaczani a, czyli pomiaru pośredniego 1.4. Pomiar
ciśnienia
wykazuje, że skutek nacisku na podłoże, ciała o ciężarze
zależy od
wielkości powierzchni zetknięcia ciała z podłożem
podaje jednostkę ciśnienia i jej
wielokrotno ści
mierzy ciśnienie w oponie samochodo wej
mierzy ciśnienie atmosferycz ne za pomocą barometru
oblicza ciśnienie za pomocą wzoru
przelicza jednostki ciśnienia
przekształca wzór
i obli cza każdą z wielkości występując ych w tym wzorze
opisuje zależność ciśnienia atmosferycz nego od wysokości nad poziomem morza
rozpoznaje w swoim otoczeniu zjawiska, w których istotną rolę odgrywa ciśnienie atmosferycz ne i
urządzenia, do działania których jest ono
niezbędne
wyznacza doświadczal nie
ciśnienie atmosferycz ne za pomocą strzykawki i siłomierza
1.5.
Sporządzamy wykresy
na
przykładach wyjaśnia znaczenie pojęcia
„zależność jednej wielkości
na
podstawie wyników zgromadzo nych w tabeli sporządza samodzielni
wykazuje, że jeśli dwie wielkości są do siebie wprost proporcjon alne, to wykres
wyciąga wnioski o wartościach wielkości fizycznych na
podstawie kąta
fizycznej od drugiej
e wykres zależności jednej wielkości fizycznej od drugiej
zależności jednej od drugiej jest półprostą wychodzącą z początku układu osi
nachylenia wykresu do osi
poziomej
2. Niektóre właściwości fizyczne ciał
Temat według programu
Wymagania konieczne (dopuszczająca) Uczeń:
Wymagania podstawowe (dostateczna) Uczeń:
Wymagania rozszerzone
(dobra) Uczeń:
Wymagania dopełniające (b. dobra i celująca) Uczeń:
2.1. Trzy stany skupienia ciał
wymienia stany skupienia ciał i podaje ich przykłady
podaje przykłady ciał kruchych, sprężysty ch i plastyczn ych
opisuje stałość objętości i
nieściśliw ość cieczy
wykazuje doświadc zalnie ściśliwoś ć gazów
wykazuje doświadczal nie
zachowanie objętości ciała stałego przy zmianie jego kształtu
podaje przykłady zmian właściwości ciał
spowodowa nych zmianą temperatury
opisuje właściwości plazmy
2.2. Zmiany stanów skupienia ciał
podaje przykłady topnienia ,
krzepnięc ia, parowani a,
skraplani a,
sublimacj i i
resublim acji
podaje temperat
wymienia i opisuje zmiany stanów skupienia ciał
odróżnia wodę w stanie gazowym (jako niewidoc zną) od mgły i chmur
opisuje zależność szybkości parowania od
temperatury
demonstruje zjawiska topnienia, wrzenia i skraplania
opisuje zależność temperatury wrzenia od ciśnienia
wyjaśnia przyczyny skraplania pary wodnej
zawartej w powietrzu, np.
na okularach, szklankach i potwierdza to doświadczalnie
opisuje zmiany
ury krzepnięc ia i wrzenia wody
odczytuje z tabeli temperat ury topnienia i wrzenia
objętości ciał podczas topnienia i krzepnięcia
2.3.
Rozszerzalność temperaturowa ciał
podaje przykłady rozszerza lności temperat urowej w życiu codzienn ym i technice
podaje przykłady rozszerza lności temperat urowej ciał stałych, cieczy i gazów
opisuje anomaln ą
rozszerza lność wody i jej znaczeni e w przyrodzi e
opisuje zachowa nie taśmy bimetalic znej przy jej ogrzewa niu
wyjaśnia zachowanie taśmy bimetaliczne j podczas jej ogrzewania
wymienia zastosowani a praktyczne taśmy bimetaliczne j
za pomocą symboli i
lub i zapisuje fakt, że przyrost długości drutów lub objętości cieczy jest wprost
proporcjonalny do przyrostu temperatury
wykorzystuje do obliczeń prostą
proporcjonalno ść przyrostu długości do przyrostu temperatury
3. Cząsteczkowa budowa ciał Temat według
programu
Wymagania konieczne (dopuszczająca)
Uczeń:
Wymagania podstawowe (dostateczna)
Uczeń:
Wymagania rozszerzone
(dobra) Uczeń:
Wymagania dopełniające
(b. dobra i celująca)
Uczeń:
3.1.
Cząsteczkowa budowa ciał
podaje przykład zjawiska lub doświad czenia dowodzą cego cząstecz kowej budowy materii
opisuje zjawisko dyfuzji
przelicza temperatur ę wyrażoną w skali Celsjusza na tę samą temperatur ę w skali Kelvina i na odwrót
wykazuje doświadczalnie zależność szybkości dyfuzji od temperatury
opisuje związek średniej
szybkości cząsteczek gazu lub cieczy z jego
temperaturą
uzasadnia wprowad zenie skali Kelvina
3.2. Siły
międzycząstecz- kowe
podaje przyczyn y tego, że ciała stałe i ciecze nie rozpadaj ą się na oddzieln e cząstecz ki
wyjaśnia rolę mydła i detergen tów
na
wybranym przykładzie opisuje zjawisko napięcia powierzchn iowego, demonstruj ąc
odpowiedni e
doświadcze nie
podaje przykłady działania sił spójności i sił przylegania
demonstruje skutki działania sił
międzycząstecz kowych
3.3, 3.4.
Różnice w budowie ciał stałych, cieczy i gazów.
Gaz w zamkniętym zbiorniku
podaje przykład y
atomów i
cząstecz ek
podaje przykład y
pierwiast ków i związkó w chemicz
podaje przykłady, w jaki sposób można zmienić ciśnienie gazu w zamknięty m zbiorniku
wyjaśnia
pojęcia: atomu, cząsteczki, pierwiastka i związku chemicznego
objaśnia, co to znaczy, że ciało stałe ma budowę krystaliczną
wymienia i objaśnia sposoby zwiększania
nych
opisuje różnice w
budowie ciał stałych, cieczy i gazów
wyjaśnia, dlaczego na wewnętr zne ściany zbiornika gaz wywiera parcie
ciśnienia gazu w zamkniętym zbiorniku
4. Jak opisujemy ruch?
Temat według programu
Wymagania konieczne (dopuszczająca)
Uczeń:
Wymagania podstawowe (dostateczna)
Uczeń:
Wymagania rozszerzone
(dobra) Uczeń:
Wymagania dopełniające
(b. dobra i celująca)
Uczeń:
4.1, 4.2. Układ odniesienia.
Tor ruchu, droga
opisuje ruch ciała w
podanym układzie odniesien ia
rozróżnia pojęcia tor ruchu i droga
podaje przykłady ruchu, którego tor jest linią prostą
klasyfikuje ruchy ze względu na kształt toru
wybiera układ odniesienia i opisuje ruch w tym układzie
wyjaśnia, co to znaczy, że spoczynek i ruch są względne
opisuje
położenie ciała za pomocą współrzędnej x
oblicza
przebytą przez ciało drogę jako
4.3. Ruch prostoliniowy jednostajny
podaje przykłady ruchu prostolini owego jednostaj nego
na podstawi e różnych wykresó w
odcz ytuje drogę przebywa ną przez ciało w różnyc h
odstępac h czasu
wymienia cechy charakter yzujące ruch prostolini owy jednostaj ny
doświadczalnie bada ruch jednostajny prostoliniowy i formułuje wniosek, że
sporządza wykres zależności
na podstawie wyników doświadczenia zgromadzonyc h w tabeli
na
podstawie znajomości drogi przebytej ruchem jednostajny m w
określonym czasie t, oblicza drogę przebytą przez ciało w
dowolnym innym czasie
4.4. Wartość prędkości w ruchu
jednostajnym prostoliniowym
zapisuje wzór i nazywa występuj ące w nim wielkości
oblicza wartość prędkości ze wzoru
oblicza drogę przebytą przez ciało na podstawie wykresu zależności
wartość prędkości w km/h wyraża w m/s
sporządza wykres zależności na podstawie danych z tabeli
przekształca wzór i oblicza każdą z występujących w nim
wielkości
podaje interpretacj ę fizyczną pojęcia szybkości
wartość prędkości w km/h wyraża w m/s i na odwrót
4.5. Prędkość w ruchu
jednostajnym prostoliniowym
uzasadnia potrzebę wprowadz enia do opisu ruchu wielkości wektorow ej –
opisuje ruch prostoliniowy jednostajny z użyciem pojęcia prędkości
rysuje wektor obrazujący prędkość o zadanej wartości (przyjmuje odpowiedni ą
prędkości
na
przykładzi e
wymienia cechy prędkości jako wielkości wektorow ej
jednostkę)
4.6. Ruch zmienny
oblicza średnią wartość prędkości
planuje czas podróży na
podstawie mapy i oszacowa nej średniej szybkości pojazdu
wyznacza doświadcz alnie średnią wartość prędkości biegu, pływania lub jazdy na rowerze
wykonuje zadania
obliczeniowe z użyciem średniej wartości prędkości
wyjaśnia różnicę między szybkością średnią i chwilową
4.7, 4.8. Ruch prostoliniowy jednostajnie przyspieszony.
Przyspieszenie w ruchu
prostoliniowym jednostajnie przyspieszonym
podaje przykłady ruchu przyspies zonego i opóźnion ego
z
wykresu zależnośc i
odczytuje
opisuje ruch jednostaj nie przyspiesz ony
podaje jednostki przyspiesz enia
sporządza wykres zależności dla ruchu jednostajnie przyspieszoneg o
odczytuje zmianę wartości prędkości z wykresu
przekształca wzór
i oblicza każdą wielkość z tego wzoru
podaje interpretacj ę fizyczną pojęcia przyspiesze nia
przyrosty szybkości w
określon ych jednako wych odstępac h czasu
podaje wzór na wartość przyspies zenia
posługuje się
pojęciem wartości przyspies zenia do opisu ruchu jednostaj nie przyspies zonego
zależności dla ruchu jednostajnie przyspieszoneg o
sporządza wykres zależności
dla ruchu jednostajnie przyspieszoneg o
opisuje spadek swobodny
wykonuje zadania obliczeniow e dotyczące ruchu jednostajni e
przyspieszo nego
4.10. Ruch jednostajnie opóźniony
podaje wzór na wartość przyspies zenia w ruchu jednostaj nie opóźnion ym
z
wykresu zależnośc i
odczytuje jednako we
sporządza wykres zależności dla ruchu jednostajnie opóźnionego
przekształca wzór i oblicza każdą z wielkości występującą w tym wzorze
wykonuje zadania obliczeniow e dotyczące ruchu jednostajni e
przyspieszo nego
podaje interpretacj ę fizyczną pojęcia przyspiesze nia w ruchu jednostajni e
opóźniony
ubytki szybkości w
określon ych jednako wych odstępac h czasu
m
5. Siły w przyrodzie Temat
według programu
Wymagania konieczne (dopuszczająca)
Uczeń:
Wymagania podstawowe (dostateczna)
Uczeń:
Wymagania rozszerzone
(dobra) Uczeń:
Wymagania dopełniające (b. dobra i celująca)
Uczeń:
5.1. Rodzaje i skutki oddziaływań
na
przykładac h
rozpoznaje oddziaływ ania bezpośred nie i na odległość
wymienia różne rodzaje oddziaływ ania ciał
podaje przykłady statycznyc h i
dynamiczn ych skutków oddziaływ ań
podaje przykłady układów ciał wzajemnie oddziałującyc h, wskazuje siły
wewnętrzne i zewnętrzne w każdym układzie
na dowolnym przykładzie wskazuje siły wzajemnego oddziaływani a ciał
5.2. Siła wypadkowa.
Siły
równoważąc e się
podaje przykład dwóch sił równoważ ących się
oblicza wartość i określa zwrot wypadkow ej dwóch
podaje przykład kilku sił
działających na ciało wzdłuż jednej prostej, które się
równoważą
oblicza
oblicza niepewności pomiarowe sumy i różnicy wartości dwóch sił
sił
działającyc h na ciało wzdłuż jednej prostej – o zwrotach zgodnych i przeciwnyc h
wartość i określa zwrot wypadkowej kilku sił działających na ciało wzdłuż jednej prostej – o zwrotach zgodnych i przeciwnych
5.3.
Pierwsza zasada dynamiki Newtona
na prostych przykładac h ciał spoczywaj ących wskazuje siły równoważ ące się
analizuje zachowani e się ciał na
podstawie pierwszej zasady dynamiki
opisuje doświadczeni e
potwierdzając e pierwszą zasadę dynamiki
na
przykładzie opisuje zjawisko bezwładności 5.4. Trzecia
zasada dynamiki Newtona
ilustruje na
przykładac h pierwszą i trzecią zasadę dynamiki
wykazuje doświadcz alnie, że siły wzajemne go
oddziaływ ania mają jednakowe wartości, ten sam kierunek, przeciwne zwroty i różne punkty przyłożeni a
opisuje wzaje mne oddziały wanie ciał na podstawie trz eciej zasady dynamiki Ne wtona
na dowolnym przykładzie wskazuje siły wzajemnego oddziaływani a, rysuje je i podaje ich cechy
opisuje zjaw isko odrzutu
5.5. Siły sprężystości
podaje przykłady występow ania sił sprężystoś ci w otoczeniu
wymienia siły działające na
ciężarek wiszący na sprężynie
wyjaśnia spoczynek ciężarka wiszącego na
sprężynie na
podstawie pierwszej zasady dynamiki
wyjaśnia, że na skutek rozciągania lub ściskania ciała
pojawiają się siły dążące do przywrócenia początkowyc h jego rozmiarów i kształtów, czyli siły sprężystości działające na rozciągające lub ściskające ciało
przeprowad za
rozumowani e
prowadzące do wniosku, że wartość siły
sprężystości działającej na ciało wiszące na sprężynie jest wprost proporcjona lna do wydłużenia sprężyny
5.6. Siła oporu powietrza i siła tarcia
podaje przykłady, w których na ciała poruszając e się w powietrzu działa siła oporu powietrza
wymienia niektóre sposoby zmniejszan ia i
zwiększani a tarcia
podaje przykłady pożyteczny ch i
szkodliwyc h skutków działania sił tarcia
podaje przykłady świadcząc e o tym, że wartość siły oporu powietrza wzrasta wraz ze wzrostem szybkości ciała
wykazuje doświadcz alnie, że siły tarcia występują ce przy toczeniu mają mniejsze wartości niż przy przesuwan iu jednego ciała po
doświadczalni e bada siłę oporu powietrza i formułuje wnioski
podaje przyczyny występowani a sił tarcia
wykazuje doświadczal nie, że wartość siły tarcia kinetyczneg o nie zależy od pola powierzchni styku ciał przesuwając ych się względem siebie, a zależy od rodzaju powierzchni ciał trących o siebie i wartości siły dociskającej te ciała do siebie
drugim
5.7. Prawo Pascala.
Ciśnienie hydrostatycz ne
podaje przykłady parcia gazów i cieczy na ściany i dno zbiornika
podaje przykłady wykorzyst ania prawa Pascala
demonstru je i
objaśnia prawo Pascala
demonstruje zależność ciśnienia hydrostatyczn ego od wysokości słupa cieczy
oblicza ciśnienie słupa cieczy na dnie cylindryczneg o naczynia ze wzoru p = d · g · h
objaśnia zasadę działania podnośnika hydrauliczne go i hamulca samochodo wego
wykorzystuj e wzór na ciśnienie hydrostatycz ne w
zadaniach obliczeniow ych
5.8. Siła wyporu
podaje i objaśnia wzór na wartość siły wyporu
podaje warunek pływania i tonięcia ciała zanurzone go w cieczy
wyznacza doświadcz alnie gęstość ciała z wykorzyst aniem prawa Archimede sa
wyjaśnia pływanie i tonięcie ciał wykorzystują c pierwszą zasadę dynamiki
wykorzystuj e wzór na wartość siły wyporu do wykonywani a obliczeń
objaśnia praktyczne znaczenie występowan ia w
przyrodzie siły wyporu 5.9. Druga
zasada dynamiki Newtona
opisuje ruch ciała pod
działaniem stałej siły wypadkow ej
zwróconej tak samo jak prędkość
ilustruje na
przykładac h drugą zasadę dynamiki
oblicza każdą z wielkości we wzorze
z wykresu a(F) oblicza masę ciała
podaje wymiar 1 niutona
przez porównanie wzorów
i uzasadnia, że
zapisuje wzorem drugą zasadę dynamiki i odczytuje ten zapis
współczynni k g to wartość przyspieszen ia, z jakim ciała spadają swobodnie
6. Praca, moc, energia mechaniczna Temat
według programu
Wymagania konieczne (dopuszczająca)
Uczeń:
Wymagania podstawowe (dostateczna)
Uczeń:
Wymagania rozszerzone
(dobra) Uczeń:
Wymagania dopełniające
(b. dobra i celująca)
Uczeń:
6.1, 6.2.
Praca
mechaniczna.
Moc
podaje przykłady wykonania pracy w sensie fizycznym
podaje jednostkę pracy 1 J
wyjaśnia, co to znaczy, że urządzenia pracują z różną mocą
podaje jednostki mocy i przelicza je
oblicza pracę ze wzoru
oblicza moc ze wzoru
oblicza każdą z wielkości we wzorze
objaśnia sens fizyczny pojęcia mocy
oblicza każdą z wielkości ze wzoru
podaje ograniczeni a
stosowalno ści wzoru
sporządza wykres zależności
oraz , odczytuje i oblicza pracę na podstawie tych wykresów oblicza moc na podstawie wykresu zależności
6.3. Energia mechaniczna
wyjaśnia, co to znaczy, że ciało ma energię mechaniczn ą
podaje przykłady energii w przyrodzie i sposoby jej wykorzysty wania
podaje
wyjaśnia pojęcia układu ciał wzajemnie oddziałując ych oraz sił wewnętrzn ych w
przykłady zmiany energii mechaniczn ej na skutek wykonanej pracy
układzie i zewnętrzny ch spoza układu
wyjaśnia i zapisuje związek 6.4. Energia
potencjalna i energia kinetyczna
podaje przykłady ciał mających energię potencjalną ciężkości i energię kinetyczną
wymienia czynności, które należy wykonać, by zmienić energię potencjalną ciała i energię kinetyczną tego ciała
wyjaśnia pojęcie poziomu zerowego
oblicza energię potencjalną grawitacji ze wzoru
i en ergię kinetyczną ze wzoru
oblicza energię potencjalną względem dowolnie wybranego poziomu zerowego
wykonuje zadania, obliczając każdą z wielkości występując ych we wzorach na energię kinetyczną i potencjalną ciężkości
6.5. Zasada zachowania energii mechanicznej
podaje przykłady przemiany energii potencjalne j w
kinetyczną i na odwrót, z
zastosowan iem zasady zachowania energii
podaje przykłady sytuacji, w których zasada zachowania energii mechaniczn ej nie jest spełniona
stosuje zasadę zachowania energii mechaniczn ej do rozwiązywa nia zadań obliczeniow ych
objaśnia i oblicza sprawność
mechaniczn ej
urządzenia mechaniczn ego