Barwne postacie „Akcentu” - Monika Adamczyk-Garbowska - fragment relacji świadka historii [TEKST]

Nasi starsi koledzy, Zygmunt Mikulski, Konrad Bielski czy pani Maria Bechczyc-Rudnicka, bardzo uczciwie i aktywnie mobilizowali nas do tego, żebyśmy wydawali kolejne swoje

A zaistniałe w klimacie i w powietrzu przeobrażenia, zmiany polityczne czy odwilż (pojawiająca się wszędzie, także w cenzurze) spowodowały, że „Akcent”zaistniał jako

Tutaj też powstało kilka instytucji, z którymi się bardzo mocno związałem i z którymi do dzisiaj utrzymuję bardzo mocny kontakt, między innymi właśnie redakcja

Nie znam całości jego twórczości, natomiast nie zawsze jednakowo, to zależy w jakim towarzystwie był i różnie się wypowiadał, co nie znaczy, że takie było jego

To on właśnie kierował działem plastyki i zaprojektował tę okładkę, [która] tak właśnie wyróżniała się. Tak,

Czyli z jednej strony ten Nobel na pewno zniósł ten zapis cenzorski, bo trudno było ignorować pisarza, który dostał Nobla –wręcz przeciwnie nawet niektórzy dziennikarze zaczęli

Pamiętam, że i z innych środowisk [literackich] w Polsce, jak na przykład środowiska w Łodzi, Jerzy Jarniewicz, obecnie bardzo znany krytyk i poeta też drukował

Gdyby tak przejrzeć bibliografię „Akcentu”to można powiedzieć, że większość osób wtedy coś znaczących w Lublinie, czy też poetów publikowała właśnie w „Akcencie”