Uchwały Wydziału Wykonawczego NRA

Uchwały Wydziału Wykonawczego

NRA

Palestra 4/9(33), 109-116

1960

N A C Z E L N A

R4D/1

A D W O K A C K A

Uchw ały Wydziału W ykonaw czego N R A

1. KOSZTY PRZEJAZDU N A SZKOLENIE APLIKANTA ADWOKACKIEGO- ODBYWAJĄCEGO APLIKACJĘ U ADWOKATA WYKONUJĄCEGO ZAWÓD

INDYW IDUALNIE PONOSI RADA ADWOKACKA

(uchwała W ydziału W ykonawczego Naczelnej Rady Adwokackiej z dnia 10 czecwca 1960 r.).

Wydział W ykonaw czy N aczelnej Rady Adw okackiej, po rozpoznaniu pism a Rady Adwokackiej w K rakowie z dnia 14 września 1959 r. w przedm iocie pokrywania kosztów przejazdu na szkolenie aplikanta adwokackiego odbywającego aplikację- u adwokata indyw idualnego,

f p o s t a n o w i ł :

w yjaśnić, że koszty przejazdu na szkolenie aplikanta adwokackiego odbywającego- aplikację u adw okata w ykonującego zaw ód indyw idualnie ponosi rada adwokacka.

U z a s a d n i e n i e

Stosow nie do art. 81 -ust. 2 u. o u.a. adwokat w ykonujący zawód indyw idualnie obowiązany jest w ypłacać w ynagrodzenie przydzielonem u do niego aplikantowi.. Z tego obowiązku, uzasadnionego korzystaniem z pracy aplikanta, nie wynika jednak, żeby patron ponosił rów n ież koszty w yjazdu aplikanta do siedziby rady adwokackiej na zorganizow ane przez nią kursy szkoleniow e. Rozstrzygający w tej k w estii regulam in kształcenia aplikantów adwokackich i egzam inów adwokackich, uchwalony przez N aczelną Radę A dwokacką 13.XII.1958 r. i zatwierdzony przez M inistra Spraw iedliw ości, takiego obowiązku na patrona aplikanta adw okackiego n ie tylko nie w kłada, lecz w § 12 w yraźnie obciąża rady adwokackie kosztam i przejazdu aplikantów na szkolenie, nie czyniąc przy tym różnicy pom iędzy apli­ kantam i odbyw ającym i aplikację w zespołach a aplikantam i odbyw ającym i apli­ kację u indyw idualnie praktykujących adwokatów.

2. PRZY OBLICZANIU W PŁAT • DOKONYWANYCH PRZEZ RADY ADWOKAC­ KIE OD ADWOKATOW-CZŁONKOW IZBY N A RZECZ NACZELNEJ RADY ADWOKACKIEJ NALEŻY BRAC POD UWAGĘ JEDYNIE LICZBĘ ADWOKATÓW

OBOWIĄZANYCH DO OPŁACANIA SK Ł A D E k NA RZECZ IZBY (uchwała W ydziału W ykonawczego N aczelnej Rady Adwokackiej

z dnia 10 czerwca 1360 r.).

Wydział W ykonawczy N aczelnej Rady Adwokackiej, po rozpoznaniu pism a Rady A dwokackiej w W arszawie z dniia 14 listopada 1959 r. w przedm iocie opłacania

110 N A C Z E L N A K A D A AD W O K A CK A N r 9

składek przez adwokatów korzystających z zasiłków Funduszu Samopomocy Koleżeńskiej przy NRA,

p o s t a n o w i ł :

w yjaśnić że przy obliczaniu w płat dokonywanych przez rady adwokackie od adw okatów -członków izby na rzecz Naczelnej Rady Adwokackiej należy brać pod u w agę jedynie liczbą adwokatów obowiązanych do opłacania składek na potrzeby izby.

U z a s a d n i e n i e

Na koszty utrzym ania Naczelnej Rady Adwokackiej rada adwokacka dokonuje w płaty po 15 zł od każdego adwokata. W płata ta znajduje pofcrycie w ściąganych od adw okatów składkach.

Stosow nie do § 9 Regulam inu, w ym iaru i poboru składek Izby W arszawskiej adw okaci pobierający zasiłki z Funduszu Samopomocy K oleżeńskiej przy NRA

zw olnieni są autom atycznie od opłacania składek na potrzeby Izby.

N ie m oże zatem obciążać Radę obowiązek dokonywania na potrzeby NRA w płat od tych adwokatów, którzy od składek na rzecz sw ej korporacji zostali zwolnieni, a zatem n ie partycypują także w kosztach pokrywania potrzeb NRA.

Odmienne załatw ienie spraw y — jak to trafnie podnosi Rada Adwokacka w W arszawie — prowadziłoby do w noszenia opłat na rzecz NRA za zwolnionych od składek adwokatów przez ich kolegów , co nie m iałoby uzasadnienia.

W końcu podnieść należy, że analogiczne do zajętego w spraw ie niniejszej sta­ now isko zajął już W ydział W ykonawczy w swej uchw ale z dnia 16.X.1959 r. •co do składek na potrzeby Funduszu Samopomocy K oleżeńskiej przy NRA.

W uchw ale tej przyjęta została 'zasada, „że składki izby pow inny być obliczane od liczby członków pomniejszonej o pobierających zasiłki koleżeńskie z FSK ”, którzy zw oln ieni zostali od płacenia składek na potrzeby FSK.

3. ZAKAZ PROWADZENIA SPRAW STRON PRZECIWNYCH PRZEZ ADWO- KATOW POZOSTAJĄCYCH W ZWIĄZKU MAŁŻEŃSKIM ORAZ ZAKAZ UDZIE­ LAN IA POMOCY PRAWNEJ PRZEZ ADWOKATA, JEŻELI ADW OKAT-W SPOŁ- MALZONEK UDZIELIŁ POMOCY PRAWNEJ STRONIE PRZECIWNEJ W TEJ

SAM EJ SPRAWIE

(uchwała W ydziału W ykonawczego Naczelnej Rady Adwokackiej z dnia 10 czerw ca 1960 r.).

W ydział W ykonawczy Naczelnej Rady Adwokackiej, po rozpoznaniu sprawy z odwołania ob. X od u c h la ły Rady Adwokackiej w A z dnia 13 marca 1960 r.,

p o s t a n o w i ł :

na zasadzie art. 58 ustaw y o ustroju adwokatury, uwzględniając odwołanie ob. X , zakazać adw. Y dalszego udzielania pomocy prawnej Janowi, W acławow i i Zyg­ m u n to w i Ch. w sprawie o dział spadku po Zygmuncie Ch.

9 U CH W AŁY W Y D ZIA ŁU W Y K ON AW CZEGO N RA ₁₁₁

U z a s a d n i e n i e (...) W ydział W ykonawczy NRA zważył, co następuje:

Związek m ałżeński stwarza m iędzy małżonkam i stosunki szczególnie bliskie. -Liozy się z n im i .ustawodawca, który w szeregu przepisów stw arza w yjątki od ustalonych przepisam i zasad postępow ania wtedy, gdy chodzi o osoby pozosta­ jące w związku m ałżeńskim (art. 94 § 1 lit. a) k.p.k., art. 275 § 1 k p .c., art. 18 § 5 m.k.k. i inne). Z tych w zględów prowadzenie spraw stron przeciwnych przez adw okatów pozostających w zw iązku m ałżeńskim , jakkolw iek nie jest wyraźnie zabronione w przepisie art. 51 ustaw y o ustr. adw., uznać należy za n iew łaściw e, w yw ołu je bowiem u stron i osób postronnych podejrzenie, że adw okaci pozosta­ jący w zw iązku m ałżeńskim nie zachowają w tajem nicy — w brew przepisowi art. 53 .ustawy o ustr. adw. — tych informacji, których udzieliły im strony. Zau­ w ażyć przy tym należy, że w w ypadkach takich ustalenie naruszenia tajem nicy zawodowej byłoby połączone z dużymi trudnościam i ze w zględu na uprawnienia, ja k ie przysługują współm ałżonkowi w dochodzeniu.

W szystko to stw arza sytuację, w której prowadzenie spraw stron przeciwnych przez adwokatów pozostających w związku m ałżeńskim daje stronom i osobom postronnym podstawę do różnych, często nieuzasadnionych, a czasem wręcz n ie­ prawdopodobnych podejrzeń i pom ówień godzących w całą adwokaturę. Z po­ wyższych w zględów za słuszne należy uważać przyjęcie — jako zasady postępo­ w ania obowiązującej w pracy zawodowej adwokatów — zakazu prowadzenia spraw stron przeciwnych przez adwokatów pozostających w faktycznym związku m ałżeńskim oraz zakazu udzielania pomocy prawnej przez adwokata, jeżeli ad- w okat-w spółm ałżonek udzielił pomocy prawnej stronie przeciwnej w tej samej .sprawie.

Poniew aż w danym wypadku adw. Z prowadził spraw ę ob. X , a następnie cżona adw. Z., m ianow icie adw. Y, przyjęła do prowadzenia spraw ę strony prze­ ciw n ej, przeto odwołanie ob. X należało uznać za słuszne i wskutek tego posta­ n ow iono jak wyżej.

•4. SPORZĄDZANIE PRZEZ ADWOKATOW ODPISÓW PISM PROCESOWYCH W SPRAWACH OSOB ZAMIESZKAŁYCH ZA GRANICĄ.

(uchwała W ydziału W ykonawczego Naczelnej Rady Adwokackiej z dnia 10 czerw­ ca 1960 r.).

Wydział W ykonawczy N aczelnej Rady Adwokackiej, po rozpoznaniu pism a Mi­ n isterstw a Spraw iedliw ości w przedm iocie sporządzania przez adwokatów odpisów p ism procesowych w sprawach osób zam ieszkałych za granicą,

p o s t a n o w i ł :

1) zlecić w szystkim radom adwokackim, aiby niezwłocznie zobowiązały adwo- katów -członków izby do przestrzegania szczególnej staranności w sporzą­ dzaniu odpisów pism procesowych i ich załączników, gdy odpisy te są —

112 N A C ZE LN A B A D A A D W O K A CK A _{Nr 9}

w obrocie prawnym z zagranicą — przeznaczone do doręczenia ich zagra­ nicznym adresatom. W szczególności odpisy te powinny być:

a) sporządzane pism em m aszynowym , a nie w drodze przebitkowej za po­ mocą kalki,

b) na białym twardym papierze,

c) w ilości egzem plarzy odpowiadającej liczbie uczestników postępow ania zam ieszkałych za granicą,

d) należycie poświadczone za zgodność z oryginałem ;

2) odpis niniejszej uchw ały przesłać M inisterstw u Spraw iedliw ości (Biuro do- Spraw Adwokatury) do wiadomości.

5. Z ZAWODEM ADWOKATA WOLNO ŁĄCZYC STANOWISKO TŁUMACZA PRZYSIĘGŁEGO

(uchwała Wydziału W ykonawczego Naczelnej Rady Adwokackiej z dnia 1 lipca 1960 r.).

W ydział W ykonawczy Naczelnej Rady A dwokackiej, po rozpoznaniu sp raw y z odwołania adw. K. od u ch w ały Rady Adwokackiej w P. z dnia 29 kw ietnia 1960 r. odm awiającej zezw olenia na w ykonyw anie zajęcia tłum acza przysięgłego,.

p o s t a m o w i ł :

u ch ylić zaskarżoną uchw ałę Rady Adwokackiej w P. i zlecić tejże Radzie przy­ jęcie do wiadom ości w ykonyw ania przez adw. K. zajęcia tłum acza przysięgłego^

Z u z a s a d n i e n i a :

(...) W ydział W ykonawczy Naczelnej Rady Adwokackiej zważył, co następuje: W edług art. 62 ustaw y o u.a. adwokat powinien niezwłocznie zaw iadom ić radę- adwokacką o objęciu stanowiska lub zajęcia zarobkowego n ie polegającego na w ykonyw aniu zawodu adwokata. Zawiadom ienie to ma na celu skontrolowa­ nie przez radę adwokacką, czy adwokat nie objął stanow iska lub zajęcia zarob­ kow ego, którego nie w olno łączyć z zawodem adwokata, w tym bowiem wypadku rada adwokacka powinna — zgodnie z art. 73 ust. 1 pkt 7 ustaw y o u.a. — w ez­ w ać adw okata do zaniechania zajęcia, którego n ie w olno łączyć z zawodem ad­ w okata, a w razie niezaniechania tego m im o w ezw ania skreślić adwokata t listy adwokatów.

D ecydujące zatem znaczenie ma okoliczność, czy w edług ustaw y o u.a. nie w ol­ no tego stanowiska lub zajęcia zarobkowego, którego objęcie adwokat zgłasza radzie adwokackiej, łączyć z zawodem adwokata.

W tym w zględzie Rada A dwokacka w P. zajęła błędne stanowisko, jakoby ad­ w okatow i w olno było z zawodem adwokata łączyć tylko stanow isko nauczyciela i pracow nika nauki (art. 60 ust. 2) lub radcy prawnego (art. 60 ust. 3).

N r 9 UCH W A ŁY W Y D ZIA ŁU W YKO N A W CZEG O N RA ₁₁₃

U staw a o u.a. określa d w ie grupy stanow isk i zajęć, których n ie w oln o łączyć z zawodem adwokata:

1) pierwsza grupa obejm uje wyraźnie w yliczone w art. 60 stanowiska: pra­ cow nika państw owego, sędziego, prokuratora i asesora sądowego, żołnierza zawodowego w służbie czynnej oraz notariusza i asesora notarialnego — z w yjątkiem stanow iska nauczyciela i pracownika nauki, chociaż są oni pracownikam i państwowym i;

2) drugą grupę stanowią stanow iska i zajęcia kolidujące z zadaniam i adwoka­ tury lub z wykonyw aniem zawodu adwokackiego (art. 61 ust. 1).

Stanowisko tłum acza przysięgłego nie należy do żadnej z powyższych dwóch grup stanow isk i zajęć, których nie wolno łączyć z zaiwodem adwokata.

Tłumacz przysięgły n ie jest pracownikiem państw owym , albow iem chociaż jest co prawda ustanaw iany przy sądzie przez Ministra Sprawiedliw ości zgodnie z art. 157 praw a o u.s.p. (Dz. U. z 1957 r. N r 31, poz. 133) i § 2 rozporządzenia Ministra Spraw iedliw ości z dnia 9 grudnia 1953 r. w spraw ie tłum aczów przysięgłych (Dz. U. Nr 51, poz. 256), to jednak nie podlega ani przepisom ustaw y o państw o­ w ej służbie cyw ilnej, ani przepisom ustaw y o uposażeniu pracow ników p aństw o­ w ych. Tłum acz przysięgły pobiera za swoją czynność w ynagrodzenie od osoby żą­ dającej wykonania tej czynności (§ 7 cyt. rozporządzenia).

Stanowisko tłum acza przysięgłego nie koliduje rów nież z zadaniami adwokatu­ ry lub z w ykonyw aniem zawodu adwokata.

Zadaniem tłum acza przysięgłego jest w ydaw anie przekładów aktów i zaświad­ czeń bądź tłum aczenie w sądzie zeznań św iadków i stron (art. 280 i 317 k.p.c. oraz art. 127 i 128 k.p.k.) z języka lub na język, do przetłum aczenia z którego lub na który tłum acz jest ustanowiony. W samym dokonywaniu tych przekładów i tłu ­ m aczeń nie można dopatrzyć się żadnej kolizji z zawodem adwokata lub z zada­ niam i adwokatury.

Adwokat, który został ustanow iony tłum aczem przysięgłym , powinien jedynie czuw ać nad tym , aby w konkretnej spraw ie nie popaść w stan kolizji, gdyż w e­ dług art. 51 ust. 1 ustaw y o u.a. nie w olno m u udzielić pomocy prawnej w spra­ w ie, w której brał udział w charakterze tłum acza przysięgłego, a w ięc z ram ie­ nia w ładzy publicznej. Również zgodnie z art. 91 lit. b, art. 113 § 1 i art. 127 § 2 k.p.k. nie w olno adw okatow i podejm ować się . czynności tłum acza przysięgłego w sprawiie, w której jest obrońcą.

6. ORGANIZACJA EGZAMINÓW ADWOKACKICH DLA POSZCZEGÓLNYCH IZB ADWOKACKICH

(uchwała W ydziału W ykonawczego Naczelnej Rady Adwokackiej z dnia 1 lipca 1960 r.).

W ydział W ykonawczy N aczelnej Rady Adwokackiej, po rozpoznaniu sprawy organizowania egzam inów adwokackich,

114 N A C Z E L N A R A D A A D W O K A C K A Nr 9

p o s t a n o w i ł :

na podstaw ie § 15 Regulam inu kształcenia aplikantów adwokackich i egzaminu adwokackiego z 13.XII.1958 r. w yznaczyć egzamin adwokacki:

1) w Bydgoszczy; —■ dla izb adwokackich w Bydgoszczy i Olsztynie 2) w Gdańsku — „ „ „ „ Gdańsku i Koszalinie 3) w Katowicach —■ „ „ „ „ Katowicach i Opolu 4) w Krakowie — „ „ „ „ K rakowie i Rzeszowie 5) w Lublinie — „ „ „ „ Lublinie i Białym stoku 6) w Łodzi — „ „ „ „ Łodzi i Kielcach 7) w Poznaniu —■ „ „ „ „ Poznaniu i Szczecinie 8) w W arszawie — dla Izby Adwokackiej w W arszawie

9) w e W rocławiu —• „ izb adwokackich we W rocławiu i Zielonej Górze. U chw ała w chodzi w życie z dniem 1 września 1960 r.

. U z a s a d n i e n i e

W m yśl § 15 Regulam inu kształcenia aplikantów adwokackich i egzam inu adwo­ kackiego z 13.XII.1958 r. („Palestra” nr 2—3/1959) Naczelna Rada Adwokacka mo­ że w wypadkach uzasadnionych w yznaczyć egzamin adwokacki dla dwu lub w ięcej izb w siedzibie jednej z tych izb.

Dotychczasowa praktyka organizowania egzam inów adwokackich dla każdej izby adwokackiej oddzielnie nasunęła szereg następujących zastrzeżeń:

W izbach adwokackich, w których kształci się niew ielka liczba aplikantów, za­ chodzi nieraz potrzeba organizowania sesji egzam inacyjnej dla zbadania k w ali­ fikacji jednego lub dwu kandydatów. Poniew aż w skład kom isji egzam inacyjnej wchodzi 7— 10 osób, w tym również przedstaw iciele M inisterstwa Sprawiedliw ości i NRA, przeto organizowanie zbyt dużej ilości sesji egzam inacyjnych dla prze­ egzam inow ania nielicznych kandydatów jest rzeczą niecelową.

Ponadto przy istnieniu w sk a li krajowej 17 k om isji egzam inacyjnych, których skład osobowy jest całkow icie różny, nie sposób uniknąć dość znacznej rozbież­ ności w sposobie przeprowadzania egzaminu, w szczególności w zakresie w ym a­ gań stawianych kandydatom i w ocenie osiągniętych w yników egzaminacyjnych. W reszcie ze w zględu na potrzebę należytej obsady kom isji egzam inacyjnych przaz w ybitnych fachow ców łatw iej jest zorganizować jedną kom isję dla 2 lub 3 izb, zwłaszcza przy usytuow aniu siedziby kom isji w w iększym m ieście, będącym z reguły ośrodkiem uniwersyteckim .

7. a) TRZYLETNIE STUDIA PRAWNICZE ZAKOŃCZONE ZŁOŻENIEM PRZE­ PISANYCH EGZAMINÓW ODPOWIADAJĄ WYMAGANIOM PRZEWIDZIANYM

W ART. 40 UST. 1 PKT 4. U. O U.A.

b) ZAJMOWANIE PRZEZ 3 LATA STANOWISK, O KTÓRYCH MOWA W ART. 43 PKT 3 U. O U.A., BEZ PO SIADANIA JEDNAK PRÓCZ TEGO KWA­ LIFIKACJI SĘDZIOWSKICH, NIE UZASADNIA ZWOLNIENIA OD ODBYCIA

APLIKACJI ADWOKACKIEJ I ZŁOŻENIA EGZAMINU ADWOKACKIEGO. (uchwała W ydziału W ykonawczego Naczelnej Rady Adwokackiej z dnia 1 lipca

9 U CH W AŁY W Y D ZIA ŁU W YKO N A W CZEG O N RA ₁₁₅

W ydział W ykonawczy Naczelnej Rady Adwokackiej, ,po rozpoznaniu pism a Rady Adwokackiej w Opolu z dnia 24 lutego 1960 r. w przedm iocie uprawnień do w pi­ su na listę adwokatów osoby, która ukończyła 3-letnie studia prawnicze I stop­ n ia d od grudnia 1954 r. jest radcą prawnym do spraw orzecznictwa w Komisji Arbitrażowej,

p o s t a n o w i ł : w yjaśn ić Radzie Adwokackiej w Opolu, co następuje:

1) trzyletnie studia prawnicze zakończone złożeniem przepisanych egzam inów odpowiadają wym aganiom przewidzianym w art. 40 ust. 1 pkt 4 ustaw y o ustroju adwokatury;

2) zajm owanie przez trzy lata stanow iska preizesa, w iceprezesa lub radcy do spraw orzecznictwa w państw ow ych kom isjach arbitrażowych, bez posiada­ nia jednak prócz tego kw alifikacji sędziow skich, nie uzasadnia zwolnienia osoby ubiegającej się o w pis na listę adwokatów od w ym agania odbycia aplikacji adwokackiej i złożenia egzam inu adwokackiego.

U z a s a d n i e n i e

W piśmie z dnia 24.11.1960 r. Rada adwokacka w Opolu zapytuje:

1) „Czy fakt ukończenia trzyletnich studiów prawniczych stopnia pierwszego odpowiada ustaw ow em u w arunkow i z art. 40 ust. 1 pkt 4 ustaw y o ustroju adwokatury?”

2) „Czy zajm owanie co najm niej przez 3 lata stanow iska prezesa, wiceprezesa lub radcy do spraw orzecznictwa w państwowych kom isjach arbitrażowych (art. 43 pkt 3 u.o u.a.) uzasadnia zw olnienie osoby ubiegającej się o wpis ma listę adwokatów od aplikacji adwokackiej i egzaminu adwokackiego ze w zględu na to, że przepis ustaw y obok trzyletniego Okresu zajm owania w y­ mienionych wyżej stanow isk wym aga również posiadania^ przez osobę ubie­ gającą się o w pis k w alifikacji sędziowskich?”

W związku z pierwszym z powyższych zagadnień W ydział W ykonawczy stw ier­ dza, że już w ielokrotnie w yjaśniał, iż trzyletnie studia praw nicze I stopnia zakoń­ czone złożeniem przepisanych egzam inów odpowiadają warunkom do wpisu na listę adwokatów, przewidzianym w art. 40 ust. 1 pkt 4 u.o u.a.

Co się tyczy drugiego zagadnienia, to ulega ono rozw iązaniu na tle zarówno przepisu art. 43 pkt 3 ustaw y o ustroju adwokatury, jak i na tle przepisów prawa o ustroju sądów powszechnych.

Art. 43 pkt 3 u staw y o ustroju adwokatury — oprócz trzyletniego co najmniej zaj­ m owania stanow iska prezesa, wiceprezesa lub radcy do spraw orzecz­ nictwa w państw ow ych kom isjach arbitrażowych — w ym aga także posiadania przez osobę ubiegającą się o wpis „kwalifikacji sędziowskich”.

Jak w ynika z brzmienia art. 57 i 58 prawa o ustroju sądów powszechnych z r. 1928 (tekst jednolity: Dz. U. z 1950 r. N r 39, poz. 360) w brzm ieniu ustaw y

116 N A C ZE LN A R A D A A P W O K A C K A Nr 9>

z dnia 29 m aja 1957 r. (Dz. U. N r 31, poe. 133), na stanow isko sędziego m oże być m ianow any ten, k to — poza spełnieniem innych w arunków — odbył aplikację są ­ dową, złożył egzam in sędziow ski i pracow ał w charakterze asesora sądow ego co najm niej 1 rok (art. 57 pkt „e”, „f” i „g”). W m yśl art. 58 § 1 pkt „f” prezesi, w iceprezesi i radcowie prawni do spraw orzecznictwa w państw ow ych kom isjach arbitrażowych, którzy zajm owali te stanow iska co najmniej przez trzy lata, w oln i są od wym agań przewidzianych w art. 57 pkt „e”, „f” i „g”.

Z powyższego wynika, że trzyletni staż na stanow isku prezesa, w iceprezesa lub radcy do spraw orzecznictwa w kom isjach arbitrażowych zastępuje — jeśli cho­ dzi o objęcie stanow iska sędziego — dwuletnią aplikację sądową, złożenie egza­ m inu sądow ego i pracę w sądzie w charakterze asesora sądowego przez okres c o najm niej jednego roku.

Z tego jednak nie w ynika, aby w ym ienione wyżej osoby po trzech latach pra­ cy w kom isjach arbitrażowych m ogły korzystać z w yjątkow ego przepisu art. 43 pkt 3 ustaw y o ustroju adwokatury, zezw alającego na uzyskanie w pisu na listę adw okatów bez odbycia aplikacji adwokackiej i złożenia egzaminu adwokackiego,. skoro art. 43 pkt 3 ustaw y o ustr. adw. staw ia dw a niezależne od siebie warunki uzyskania w pisu na listę, a m ianow icie: trzyletni staż w kom isjach arbitrażowych oraz posiadanie k w alifikacji sędziow skich, które nabyw a się tylko przez odbycie

aplikacji sądow ej, złożenie egzam inu sędziow skiego i asesurę sądową. Z tych w zględów należało udzielić w yjaśnienia jak na wstępie.