Debata. Zakupy w hipermarketach czy w małych sklepach?

Debata. Zakupy w hipermarketach czy w małych sklepach?

1. Cele lekcji

- powtarza nazwy produktów, warzyw, owoców, - poznaje słownictwo dotyczące argumentacji, - poszerza wiedzę cywilizacyjną.

b) Umiejętności Uczeń:

- potrafi prowadzić dyskusję,

- posługuje się zwrotami, które wyrażają opinię, - potrafi wyrazić swój osobisty punkt widzenia, - zna słownictwo dotyczące kupowania.

2. Metoda i forma pracy

Praca w grupie, praca indywidualna, mówienie, pisanie.

3. Środki dydaktyczne

- tablica,

- minimum 2 słowniki: polsko-francuski i francusko polski,

- zdjęcia owoców i warzyw, ewentualnie plastikowe owoce, warzywa,

- kserokopie fiszek służących do argumentacji, patrz fiszka 28, Mille et une idées pour se parler,

- kserokopie słownictwa, ćwiczeń do argumentacji.

4. Przebieg lekcji

a) Faza przygotowawcza

1. Nauczyciel wita się z klasą. Podaje temat lekcji. Sprawdza obecność. Rozkłada na dwóch stołach obrazki, tak by nie było ich widać. Ewentualnie stawia dwa

pojemniki z owocami, warzywami do „wylosowania”. Oznajmia: Aujourd’hui, nous allons au marché dans notre local. Nauczyciel wskazuje, że każdy stolik to stragan i odkrywa napisy: les fruits, les légumes.

2. Uczniowie gromadzą się przy obu stolikach i odkrywają karty. Zasada jest taka, by każdy uczestnik wymówił na głos, poprawnie i z rodzajnikiem nazwę

owocu/warzywa. Wskazuje na inną osobę, która głośno powtarza, a następnie odkrywa kolejny kartonik. Jeśli nie zna nazwy, odkłada go z powrotem głową w dół. Wówczas inna osoba z grupy może podnieść kartonik i odgadnąć. Podobnie w drugiej grupie. Po zakończeniu ćwiczenia grupy się wymieniają.

B) Faza realizacyjna

1. Nauczyciel informuje, że wkrótce odbędzie się debata. Pour ou contre: les grandes surfaces ou les petits commerces?. Następnie dzieli klasę na 2 duże grupy. Jedna grupa będzie za zakupami w hipermarketach (fiszka 1) i dużych centrach handlowych, druga grupa przeciwko (fiszka 2). Jeśli nie ma warunków, by grupy zgromadziły się razem, należy przygotować większą ilość fiszek z argumentacją.

2. Nauczyciel wręcza po 4 lub więcej fiszek z argumentacją każdej z grup. Na jednej fiszce mogą się znajdować 1, 2 argumenty, pozycja socjalna czy materialna mówiącego oraz dla ilustracji nazwy własne dużych sklepów (grupa, która jest za zakupami w dużych sklepach) czy nazwy pospolite sklepów (rzeźnik, spożywczy, piekarnia,). Dla zobrazowania fiszki z dwóch przeciwnych grup:

Fiszka 1.

- nazwy własne sklepów: Leclerc, Géant, Carrefour,

- pozycja socjalna: Vous êtes mère ou père de famille, vous avez 5 enfants, - opinia: Vous préférez les grandes surfaces parce que:

- vous devez acheter souvent et en grandes quantités, - il y a souvent des promotions intéressantes.

Fiszka 2.

- nazwy sklepów: boucherie, épicerie, boulangerie, - pozycja socjalna mówiącego: Vous étes pensionné(e), - opinia: Vous préférez les petits magasins parce que:

- vous n’avez pas de voiture pour aller dans une grande surface, - vous pouvez faire vos achats en plusieurs fois, pour ne pas avoir à

porter des sacs trop lourds,

- vous pouvez parler avec le commerçant.

3. Nauczyciel prosi, by zanim uczniowie przygotują się do debaty, zastanowili się wspólnie, jakie wyrażenia pozwalają wprowadzić argumentację. Na tablicy powstaje mała lista, ewentualnie nauczyciel rozprowadza kserokopie takiej listy.

Należy zwrócić uwagę na przeczenia: je ne crois pas que, je ne pense pas que, używane z trybem subjonctif.

- Je crois que... Je crois... / Je ne crois pas que...

- Je pense que..../ Je ne pense pas que....

- Je trouve que...

- A mon avis...

- Selon moi....

- Pour moi...

- Par contre,....

- Mais...

- D’un côté.... /d’un autre côté/

- D’accord, mais.../ Je ne suis pas d’accord car...

- Néanmoins.../et pourtant.../malgré ça.../quand même...

4. Uczniowie przygotowują się w małych grupach, ćwiczą argumentację na głos.

Jeśli są warunki, przed rozpoczęciem debaty tworzą się dwie duże grupy, jedna przeciwko dużym sklepom, druga za zakupami w dużych sklepach. Nauczyciel może zasugerować, by na czas debaty podzielić się rolami czy też argumentami, co daje gwarancję, że każdy z grupy zabierze głos. Ważny jest pilotaż

nauczyciela, który podczas debaty wystąpi w roli animatora telewizyjnego i będzie oddawał głos kolejnym uczestnikom i pilnował „porządku obrad”.

5. Debata. Nauczyciel - animator dyskusji - proponuje, by pierwszy uczestnik debaty rozpoczął od przedstawienia siebie i swojej argumentacji. Następnie oddaje głos osobie z drugiej grupy, zapraszając ją do dyskusji i kontrargumentacji. Debata się toczy.

c) Faza podsumowująca

1. Nauczyciel śledzi debatę, jakość wypowiedzi, podawane argumenty i próbuje ująć ćwiczenie w przewidziane ramy czasowe, prosząc w odpowiednim momencie, by uczniowie przystąpili do podsumowania. Oddaje głos przedstawicielowi każdej grupy w celu podsumowania w 2-3 zdaniach dyskusji.

2. Chwila refleksji na temat wykonanego ćwiczenia, trudności, które się pojawiły i problemów ze słownictwem.

3. Zadanie domowe. Fiszka 30., activités lexicales 2. Ćwiczenie 1-4.

5. Bibliografia

1. Chamberlain A., Steele R., Guide pratique de la communication, Didier, Paris 1991.

2. Vincent É., activités lexicales 2, Pierre Bordas, Eli 2003.

3. Praca zbiorowa, Mille et une idées pour se parler, Collectif d’Alphabétisation, Bruxelles 1995.

6. Załączniki

brak

7. Czas trwania lekcji

45 minut

8. Uwagi do scenariusza

brak