Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego Redakcja: ul. Michałowskiego 9/2, 31-126 Kraków tel. 12-631-18-80, 12-631-18-81, fax 12-631-18-83 Przypisy
Przypis 0.1. M.C. Eakin, Historia Ameryki Łacińskiej. Zderzenie kultur, Kraków 2007, s.
235-247; M.T. Gilderhus, The Monroe Doctrine: Meanings and Implications, „Presidential Studies Quarterly”, March 2006, 36, nr 1, s. 5-16. G. Smith, The Last Years of the Monroe Doctrine, 1945-1993, New York 1994. Wróć do głównej treści.
Przypis 0.2. Na temat uwarunkowań polityki zagranicznej USA, ze szczególnym
uwzględnieniem jej wymiaru instytucjonalnego: A. Mania, Department of State 1789-1939.
Pierwsze 150 lat udziału w polityce zagranicznej USA, Kraków 2011. Wróć do głównej treści.
Przypis 0.3. M.C. Eakin, Historia Ameryki Łacińskiej. Zderzenie kultur, Kraków 2007, s.
238-239, A. Gruszczak, Ameryka Środkowa, Warszawa 2007, s. 81-86 i n. Wróć do głównej treści.
Przypis 0.4. R. Kłosowicz, U.S. Marines jako narzędzie polityki zagranicznej Stanów Zjednoczonych Ameryki, Kraków 2008, s. 274. Wróć do głównej treści.
Przypis 0.5. W dalszym ciągu dla Stanów Zjednoczonych pierwszoplanowa pozostała Ameryka Środkowa i była to niezmienna tendencja polityki amerykańskiej. Skupienie uwagi na regionie środkowoamerykańskim cechowało latynoamerykańską politykę USA w całym okresie powojennym. Por. wypowiedź prezydenta Ronalda Reagana, który
stwierdził, iż „problemy Ameryki Środkowej bezpośrednio oddziałują na bezpieczeństwo i dobrobyt naszego narodu. Ameryka Środkowa jest znacznie bliżej Stanów Zjednoczonych niż wiele światowych ognisk zapalnych niepokojących nas”; cyt. za: L. Zyblikiewicz,
Polityka Stanów Zjednoczonych wobec Ameryki Łacińskiej i Karaibów w latach 1981-1988, Kraków 1992, s. 7-8. Na temat różnic między państwami Ameryki Łacińskiej, także w stosunkach z USA, pisze M.C. Eakin, Historia Ameryki Łacińskiej. Zderzenie kultur, Kraków 2007, s. 343. Wróć do głównej treści.
Przypis 0.6. Statement of Professor Peter H. Smith [w:] South America and the United States: How to Fix a Broken Relationship, Hearing Before the Committee on Foreign Affairs, House of Representatives, One Hundred Tenth Congress, First Session, June 19, 2007, U.S. Government Printing Office, Washington 2007, s. 11. Wróć do głównej treści.
Przypis 0.7. M.C. Eakin, Historia Ameryki Łacińskiej. Zderzenie kultur, Kraków 2007, s.
246-247. Wróć do głównej treści.
Przypis 0.8. Autor świadomie odstępuje miejscami od określenia „zimna wojna”, które nie zawsze przystaje do stosunków USA-ZSRR, nie zawsze też uzasadnia
latynoamerykańską politykę USA. W dobie odprężenia (détente) Stany Zjednoczone
konsekwentnie przeciwdziałały powstaniu rządu marksistowskiego w Ameryce Łacińskiej, realizując założenia swojej polityki bezpieczeństwa narodowego. Polityka odprężenia nie eliminowała rywalizacji między supermocarstwami. Por. R.R. Fagen, Introduction [w:]
Capitalism and State in U.S.-Latin American Relations, red. R.R. Fagen, Stanford,
California 1981, s. 20; J. Spanier, Polityka zagraniczna Stanów Zjednoczonych po drugiej wojnie światowej, Toruń 2006. Por. też: L. Zyblikiewicz, Polityka Stanów Zjednoczonych wobec Ameryki Łacińskiej i Karaibów w latach 1981-1988, Kraków 1992, s. 24. Wróć do głównej treści.
Przypis 0.9. Jak obrazowo ujął to senator Gore, komentując wystąpienie sekretarza stanu, w którym ten dystansuje się od idei stref wpływów, „nawet bez podpisywania umów i wydawania manifestów uznajemy Europę Wschodnią za rosyjską strefę wpływów, tak jak Rosjanie przyznają, że Ameryka Łacińska jest naszą strefą wpływów”. Cyt. za: A. Mania, Bridge Building. Polityka USA wobec Europy Wschodniej w latach 1961-1968, Kraków 1996, s. 128. Wróć do głównej treści.
Przypis 0.10. Taka ciągłość zauważalna jest też w odniesieniu do innych obszarów geograficznych, jak np. Europy Wschodniej czy Azji Wschodniej; por.: A. Mania, Bridge Building. Polityka USA wobec Europy Wschodniej w latach 1961-1968, Kraków 1996, s. 9;
H. Kissinger, Dyplomacja, Warszawa 2002, rozdz. 26. Wróć do głównej treści.
Przypis 0.11. Por. L. Zyblikiewicz, Polityka latynoamerykańska Stanów Zjednoczonych w latach 1969-1975, Warszawa 1977, s. 19. Wróć do głównej treści.
Przypis 0.12. A. Mania, The National Security Council i amerykańska polityka wobec Europy Wschodniej w latach 1945-1960, Kraków 1994, s. 11. Podobne rozwiązanie przyjął w innej swej pracy A. Mania, Bridge Building. Polityka USA wobec Europy Wschodniej w latach 1961-1968, Kraków 1996. Wróć do głównej treści.
Przypis 0.13. Najważniejsze dla tej pracy tomy serii (czyli dotyczące polityki
latynoamerykańskiej administracji Kennedy’ego i Johnsona) to Foreign Relations of the United States 1961-1963, vol. 12, American Republies, Washington 1996; Foreign Relations of the United States 1964-1968, vol. 31, South and Central America, Mexico, Washington 2004. Wykorzystywano też tomy dotyczące polityki USA wobec Ameryki Południowej (Łacińskiej), a obejmujące lata wcześniejsze, oraz te, które są poświęcone
organizacji polityki zagranicznej w latach sześćdziesiątych. Sięgano też do zbiorów dotyczących innych obszarów geograficznych. Wróć do głównej treści.
Przypis 0.14. W tym przekonaniu utwierdza nas przykład amerykańskiego historyka Stephena G. Rabe’a, autora m.in. gruntownej monografii polityki USA wobec Ameryki Łacińskiej w latach 1961-1963, który, jakkolwiek przeprowadził kwerendę w bibliotekach prezydenckich Kennedy’ego, Johnsona i Eisenhowera, opiera swoje rozważania przede wszystkim na dokumentach publikowanych w odnośnych tomach FRUS. Por. S.G. Rabe, The Most Dangerous Area in the World. John F. Kennedy Confronts Communist
Revolution in Latin America, Chapel Hill and London 1999. Wróć do głównej treści.
Przypis 0.15. Covert Action In Chile 1963-1973, Staff Report of the Select Committee To Study Governmental Operations With Respect to Intelligence Activities, 94. Congress 1.
Session Committee Print, Washington 1975; Hearings Before the Select Committee to Study Governmental Operations With Respect to Intelligence Activities of the United States Senate, 94. Congress, 1. Session, vol. 7, 4-5.12.1975, Washington 1976. Wróć do głównej treści.
Przypis 0.16. Wydane w serii Public Papers of the Presidents of the United States; część z wykorzystanych dokumentów uzyskano ze strony internetowej American Presidency Project:
http://www.presidency.ucsb.edu/Research/Ready-Reference/PressConferences.aspx (27.04.2011). Wróć do głównej treści.
Przypis 0.17. Dostępne na stronach internetowych:
http://www.jfklibrary.org/;Research/Ready-Reference/Press Conferences.aspx (27.04.2011). Wróć do głównej treści.
Przypis 0.18. Por. uwagi Ryszarda Stemplowskiego, Marcina Kuli i Roberta A. Potasha [w:] R. Stemplowski, Zależność i wyzwanie: Argentyna wobec rywalizacji mocarstw anglosaskich i Trzeciej Rzeszy, Wrocław 1975, s. 10-11; M. Kula, Anatomia rewolucji narodowej (Boliwia w 20 wieku), Wrocław 1999, s. 7; R.A. Potash, The Army and Politics in Argentina, 1928-1945. Yrigoyen to Perón, Stanford 1969, s. 292; R.A. Potash, The Army and Politics in Argentina, 1945-1962. Perón to Frondizi, London 1980, s. 386. Wróć do głównej treści.
Przypis 0.19. J.F. Kennedy, The Strategy of Peace, New York 1960. Wróć do głównej treści.
Przypis 0.20. R. Kennedy, Thirteen Days, London 1968; polski przekład: R. Kennedy, Trzynaście dni. Wspomnienia z kryzysu kubańskiego, Warszawa 2003. Wróć do głównej treści.
Przypis 0.21. L.B. Johnson, The Vantage Point. Perspectives of the Presidency 1963-1969, London 1972. Wróć do głównej treści.
Przypis 0.22. L. Gordon, A New Deal for Latin America: The Alliance for Progress, Cambridge, Mass. 1963. Wróć do głównej treści.
Przypis 0.23. M.S. Eisenhower, The Wine is Bitter. The United States and Latin America, Garden City, New York 1963. Wróć do głównej treści.
Przypis 0.24. Ch. Bohlen, Witness to History, London 1973; J.K. Galbraith, Ambassador’s Journal. A Personal Account of Kennedy Years, New York 1970. Wróć do głównej treści.
Przypis 0.25. Jak np. A. Frondizi, Mensajes Presidenciales, 1958-1962, t. 1, Buenos Aires 1979; przemówienia Fidela Castro: http://lanic.utexas.edu/la/cb/cuba/castro.html (27.04.
2011). Wróć do głównej treści.
Przypis 0.26. Takim badaczem jest np. Robert Potash, który przeprowadził rozmowy z czołowymi osobistościami argentyńskiej polityki i sił zbrojnych, wykorzystując ich relacje w swojej pracy: R. Potash, The Army and Politics in Argentina, 1945-1962. Perón to
Frondizi, London 1980. Wróć do głównej treści.
Przypis 0.27. A. Mania, The National Security Council i amerykańska polityka wobec Europy Wschodniej w latach 1945-1960, Kraków 1994; w znacznym stopniu kolejna praca tego autora, tj. A. Mania, Détente i polityka Stanów Zjednoczonych wobec Europy
Wschodniej styczeń 1969-styczeń 1981, Kraków 2003, powstała w wyniku kolejnych kwerend w bibliotekach prezydenckich, staje się punktem odniesienia dla analizy stosunku USA wobec Latynoameryki, prezentując pewien sposób widzenia polityki amerykańskiej w jej odniesieniu do jakiegoś regionu (tj. Europy Wschodniej). Wróć do głównej treści.
Przypis 0.28. Por. A. Mania, The National Security Council i amerykańska polityka wobec Europy Wschodniej w latach 1945-1960, Kraków 1994. A. Mania, Bridge Building. Polityka USA wobec Europy Wschodniej w latach 1961-1968, Kraków 1996. Wróć do głównej treści.
Przypis 0.29. Tu przede wszystkim: A. Mania, The National Security Council i
amerykańska polityka wobec Europy Wschodniej w latach 1945-1960, Kraków 1994 oraz inne prace wskazane w bibliografii tej książki. Zob. też A. Mania, Bridge Building. Polityka USA wobec Europy Wschodniej w latach 1961-1968, Kraków 1996; A. Mania, Détente i polityka Stanów Zjednoczonych wobec Europy Wschodniej styczeń 1969-styczeń 1981, Kraków 2003. Wróć do głównej treści.
Przypis 0.30. T. Preston, The President and His Inner Circle. Leadership Style and the Advisory Process in Foreign Policy, New York 2001. Wróć do głównej treści.
Przypis 0.31. R. Dallek, An Unfinished Life. John F. Kennedy, 1917-1963, Boston-New York-London 2003. Wróć do głównej treści.
Przypis 0.32. T.G. Paterson (red.), Kennedy’s Quest for Victory. American Foreign Policy, 1961-1963, New York 1989; T.G. Paterson, Contesting Castro. The United States and the Triumph of the Cuban Revolution, New York 1994. Wróć do głównej treści.
Przypis 0.33. S.G. Rabe, The Most Dangerous Area in the World. John F. Kennedy
Confronts Communist Revolution in Latin America, Chapel Hill and London 1999. Wróć do głównej treści.
Przypis 0.34. L. Zyblikiewicz, Polityka latynoamerykańska Stanów Zjednoczonych w latach 1969-1975, Warszawa 1977. L. Zyblikiewicz, Polityka Stanów Zjednoczonych wobec Ameryki Łacińskiej i Karaibów w latach 1981-1988, Kraków 1992. Wróć do głównej treści.
Przypis 0.35. T. Knothe, Ameryka Łacińska w polityce USA 1945-1975, Wrocław 1976.
Też J. Iwanek, Polityka kulturalna i propaganda Stanów Zjednoczonych w Ameryce Łacińskiej, Wrocław 1984. J. Iwanek, Problemy Kanału Panamskiego w stosunkach bilateralnych między Panamą a Stanami Zjednoczonymi, Katowice 1989. Wróć do głównej
treści.
Przypis 0.36. W. Dobrzycki, System międzyamerykański, Warszawa 2002. Wróć do głównej treści.
Przypis 0.37. W. Dobrzycki, Stosunki międzynarodowe w Ameryce Łacińskiej, historia i współczesność, Warszawa 2000. Wróć do głównej treści.
Przypis 0.38. L. Schoultz, Beneath the United States. A History of U.S. Policy Toward Latin America, Cambridge, Massachusetts-London 2003; P.H. Smith, Talons of the Eagle:
Dynamics of U.S.-Latin American Relations, New York-Oxford 2000. Wróć do głównej treści.
Przypis 0.39. G. Smith, The Last Years of the Monroe Doctrine, 1945-1993, New York 1994. Wróć do głównej treści.
Przypis 0.40. J.F. Taffet, Foreign Aid as Foreign Policy. The Alliance for Progress in Latin America, New York 2007. Wróć do głównej treści.
Przypis 0.41. Dzieje Ameryki Łacińskiej od schyłku epoki kolonialnej do czasów
współczesnych, t. 3, 1930-1975/1980, pod red. R. Stemplowskiego, oprac. T. Knothe, M.
Kula, T. Łepkowski, R. Mroziewicz, R. Stemplowski, Warszawa 1983. Wróć do głównej treści.
Przypis 0.42. R. Stemplowski, Zależność i wyzwanie. Argentyna wobec rywalizacji mocarstw anglosaskich i Trzeciej Rzeszy, Warszawa 1975. Zob. też R. Stemplowski, O jakiej porze dnia idealizm jest najwyraźniejszy, czyli o skomplikowanym problemie
doświadczenia demokracji w Latynoameryce 20-21 wieku [w:] Doświadczenie demokracji w Ameryce Łacińskiej, red. M. Kania, A. Kaganiec-Kamieńska, Kraków 2008, s. 9-15.
Wróć do głównej treści.
Przypis 0.43. Świadomie używają tego określenia wydawcy serii Foreign Relations of the United States, tytułując tomy poświęcone stosunkom USA z krajami hemisfery zachodniej American Republics. Nazwanie państw amerykańskich republikami miało podkreślać ich odrębność od monarchicznej Europy. Por. W. Dobrzycki, System międzyamerykański,
Warszawa 2002, s. 83. Wróć do głównej treści.
Przypis 0.44. Takiej reguły przestrzegają we wzorcowy sposób redaktorzy Dziejów Ameryki Łacińskiej od schyłku epoki kolonialnej do czasów współczesnych, t. 3, 1930-1975/1980, pod red. R. Stemplowskiego, oprac. T. Knothe, M. Kula, T. Łepkowski, R.
Mroziewicz, R. Stemplowski, Warszawa 1983. Wróć do głównej treści.
Przypis 0.45. W. Dobrzycki zwraca uwagę, że jest to nieprecyzyjne, bo może dotyczyć równie dobrze Meksyku; W. Dobrzycki, System międzyamerykański, Warszawa 2002, s.
24. Tam też wywód dotyczący przedstawionej wyżej kwestii. Wróć do głównej treści.
Przypis 0.46. W tej pracy wątpliwości nie zachodzą w rozdziale pierwszym, ponieważ omawia się w nim instytucje polityczne USA i aktorów sceny politycznej tego kraju. Wróć do głównej treści.
Przypis 1.1. L.R. Jacobs, Who Influences U.S. Foreign Policy, „American Political Science Review”, February 2005, vol. 99, nr 1, s. 107-123; A. Mania, The National Security Council i amerykańska polityka wobec Europy Wschodniej w latach 1945-1960, Kraków 1994, s.
17-18. Wróć do głównej treści.
Przypis 1.2. Na temat rozwoju zakresu wpływu prezydenta na politykę zagraniczną USA zob. Ł. Wordliczek, Kształtowanie się uprawnień prezydenta USA w polityce zagranicznej, Kraków 2003, s. 27-68; J.A. Nathan, J.K. Oliver, Foreign Policy Making and the American Political System, Baltimore-London 1994. Wróć do głównej treści.
Przypis 1.3. Raz jeszcze wskażmy, że formalnie urzędowanie administracji Johnsona trwało do początku 1969 roku, jednak jako faktyczny kres realizacji polityki tej administracji wobec Ameryki Łacińskiej przyjmujemy rok 1968. Wróć do głównej treści.
Przypis 1.4. D. Kaiser, Men and Policies: 1961-1969 [w:] The Diplomacy of the Crucial Decade. American Foreign Relations During the 1960s, red. D.B. Kunz, New York 1994, s.
11-41. Zob. też: A. Mania, The National Security Council i amerykańska polityka wobec Europy Wschodniej w latach 1945-1960, Kraków 1994, s. 35-37. Wróć do głównej treści.
Przypis 1.5. Por. opinię prezydenta Harry’ego Trumana przywołaną przez H. Kissingera
[w:] H. Kissinger, Dyplomacja, Warszawa 2002, s. 463. Wróć do głównej treści.
Przypis 1.6. E. Cziomer, Z.J. Pietraś, Teoria i praktyka decydowania w polityce
zagranicznej Stanów Zjednoczonych i Republiki Federalnej Niemiec, Kraków 1986, s. 56-57. Wróć do głównej treści .
Przypis 1.7. A. Mania, The National Security Council i amerykańska polityka wobec Europy Wschodniej w latach 1945-1960, Kraków 1994, s. 19-20. Wróć do głównej treści.
Przypis 1.8. A. Mania, The National Security Council i amerykańska polityka wobec Europy Wschodniej w latach 1945-1960, Kraków 1994, s. 24-25. Skład Rady uzupełniono w 1949 r. m.in. o wiceprezydenta USA, sekretarza obrony (statutory members); w jej obradach mieli też uczestniczyć dyrektor CIA, przewodniczący Kolegium Połączonych Szefów Sztabów (JCS) jako statutory advisers. Wróć do głównej treści.
Przypis 1.9. Na temat genezy tego szczególnego urzędu oraz kontrowersji wokół jego umiejscowienia w ramach administracji, zob. A. Mania, The National Security Council i amerykańska polityka wobec Europy Wschodniej w latach 1945-1960, Kraków 1994, s. 31-33. Wróć do głównej treści.
Przypis 1.10. E. Cziomer, Z.J. Pietraś, Teoria i praktyka decydowania w polityce
zagranicznej Stanów Zjednoczonych i Republiki Federalnej Niemiec, Kraków 1986, s. 56.
Wróć do głównej treści.
Przypis 1.11. T. Preston, The President and His Inner Circle. Leadership Style and the Advisory Process in Foreign Policy, New York 2001, s. 28. Wróć do głównej treści.
Przypis 1.12. T. Preston, The President and His Inner Circle. Leadership Style and the Advisory Process in Foreign Policy, New York 2001, s. 97 i n. Wróć do głównej treści.
Przypis 1.13. T. Preston, The President and His Inner Circle. Leadership Style and the Advisory Process in Foreign Policy, New York 2001, s. 137 i n. Wróć do głównej treści.
Przypis 1.14. T. Preston, The President and His Inner Circle. Leadership Style and the Advisory Process in Foreign Policy, New York 2001, s. 98. Wróć do głównej treści.
Przypis 1.15. D. Kaiser, Men and Policies [w:] The Diplomacy of the Crucial Decade.
American Foreign Relations During the 1960s, red. D.B. Kunz, New York 1994, s. 13; J.
Kiwerska, Słownik prezydentów amerykańskich, Poznań 1999, s. 236-237. Wróć do głównej treści.
Przypis 1.16. Na temat New Frontier i polityki wewnętrznej administracji Kennedy’ego zob.
K. Michałek, Amerykańskie stulecie. Historia Stanów Zjednoczonych Ameryki 1900-2001, Warszawa 2004, s. 372-378. Wróć do głównej treści.
Przypis 1.17. T. Knothe, Ameryka Łacińska w polityce USA 1945-1975, Wrocław 1976, s.
66; P.H. Smith, Talons of the Eagle. Dynamics of U.S.-Latin American Relations, New York-Oxford 2000, s. 145. Wróć do głównej treści.
Przypis 1.18. A. Mania, Bridge Building. Polityka USA wobec Europy Wschodniej w latach 1961-1968, Kraków 1996, s. 29-30; T. Maga, John F. Kennedy and New Frontier
Diplomacy, 1961-1963, Malabar 1994, s. 1-31, 141-147. Wróć do głównej treści.
Przypis 1.19. H. Kissinger, Dyplomacja, Warszawa 2002, s. 672-673. Wróć do głównej treści.
Przypis 1.20. Address Before a Joint Session of the Congress, 27.11.1963, Lyndon B.
Johnson, PPPUS, The American Presidency Project [w:]
http://www.presidency.ucsb.edu/ws/index.php?pid=25988&st=&st1= (27.04.2011). Wróć do
głównej treści .
Przypis 1.21. O roli wiceprezydenta w ustroju politycznym USA zob. T.J. Lowi, B.
Ginsberg, American Government: Freedom and Power, New York 1990. Wróć do głównej treści.
Przypis 1.22. Wynikało to w dużej mierze z pozycji urzędu wiceprezydenta w
amerykańskim systemie politycznym. Por. uwagi Drew Pearsona [w:] Transcript, Drew Pearson Oral History Interview 1, 4/10/69, by Joe B. Franz, Internet Copy, s. 10-11, LBJ Library, Online: http://www.lbjlib.utexas.edu/johnson/archives.hom/oralhistory.hom (27.04.2011). Wróć do głównej treści.
Przypis 1.23. Ambicje Johnsona wykraczały poza osiągnięcia F.D. Roosevelta, wobec którego nie był bezkrytyczny: „If you have great power – twierdził Johnson – you mustn’t use it; that was one of the troubles with FDR. The President has terrible power (…)”; „I never wanted to demagogue against business, Wall Street or the power companies (…) I thought FDR was wrong”; cyt. za: W.E. Leuchtenburg, In the Shadow of FDR. From Harry Truman to Ronald Reagan, Ithaca & London 1983, s. 147. Johnson miał znacznie lepiej niż Kennedy ukształtowane poglądy na kwestie polityki i reform wewnętrznych. Wróć do głównej treści.
Przypis 1.24. W.E. Leuchtenburg, In the Shadow of FDR. From Harry Truman to Ronald Reagan, Ithaca & London 1983, s. 146. Wróć do głównej treści.
Przypis 1.25. W.I. Cohen, N.B. Tucker (red.), Lyndon Johnson Confronts the World.
American Foreign Policy 1963-1968, Cambridge University Press 1994, s. 21. Omówienie nowej administracji, zob.: A. Mania, Bridge Building. Polityka USA wobec Europy
Wschodniej w latach 1961-1968, Kraków 1996, rozdz. „Administracja Lyndona B.
Johnsona”, s. 40-46. Wróć do głównej treści.
Przypis 1.26. Johnson stosunkowo długo wypracowywał koncepcję polityki zagranicznej swojej administracji. W pierwszym okresie prezydentury, w szczególności do wyborów prezydenckich 1964 roku, w których uzyskał własny mandat wyborczy, Lyndon Johnson wolał się koncentrować na sprawach wewnętrznych. Por. W.I. Cohen, The Cambridge History of American Foreign Relations, vol. 4, America in the Age of Soviet Power, 1945-1991, Cambridge University Press 1995, s. 161-162; D. Kaiser, Men and Policies: 1961-69 [w:] The Diplomacy of the Crucial Decade. American Foreign Relations During the 1960s, red. D.B. Kunz, New York 1994, s. 12-13; A. Mania, Bridge Building. Polityka USA wobec Europy Wschodniej w latach 1961-1968, Kraków 1996, s. 45. Wróć do głównej treści.
Przypis 1.27. Trancript, Thomas C. Mann Oral History Interview 1, 11/4/68, by Joe B.
Frantz, Internet Copy, LBJ Library, s. 19-20. Przy okazji Mann poczynił ogólną uwagę, że
„There isn’t all that difference between domestic politics and foreign politics (…) In my experience people who are well trained in domestic politics make much better
Ambassadors, for example, than somebody, let’s say, who comes out of the cement business (…)”. Trancript, Thomas C. Mann Oral History Interview 1, 11/4/68, by Joe B.
Frantz, Internet Copy, LBJ Library, s. 19-20. Wróć do głównej treści.
Przypis 1.28. Arthur M. Schlesinger Jr. ubolewał nad faktem, że prezydent niejako z zasady dezawuował przydatność opinii szefów departamentów niezwiązanych
bezpośrednio z polityką zagraniczną: „He had some very able men in his Cabinet. But he would say, «The secretary of the interior, the secretary of agriculture, what do they know about Laos? What can they contribute to that?»” [w:] The Kennedy Presidency. Seventeen Intimate Perspectives of John F. Kennedy, red. K.W. Thompson, University Press of America, Lanham, Maryland 1985, s. 23-24. Wróć do głównej treści.
Przypis 1.29. John F. Kennedy, The Presidents News Conference, 1.1.1961 [w:] J.T.
Wooley, G. Peters, The American Presidency Project, Santa Barbara, California, http://www.presidency.ucsb.edu/WS/?pid=8089 (27. 04. 2011); W.O. Walker the Third, Mixing the Sweet with the Sour [w:] The Diplomacy of the Crucial Decade. American Foreign Relations During the 1960s, red. D.B. Kunz, New York 1994, s. 47. Wróć do głównej treści.
Przypis 1.30. Eisenhower najczęściej w historii NSC wykorzystywał tę instytucję. Do praktyki częstego uczestniczenia w obradach Rady powrócił Ronald Reagan, choć nie w takim stopniu jak generał; A. Mania, The National Security Council i amerykańska polityka wobec Europy Wschodniej w latach 1945-1960, Kraków 1994, s. 33. Wróć do głównej treści.
Przypis 1.31. A. Mania, Bridge Building. Polityka USA wobec Europy Wschodniej w latach 1961-1968, Kraków 1996, s. 30, 31-32. Wróć do głównej treści.
Przypis 1.32. List Bundy’ego, 4.9.1961 [w:] National Security Council: Jackson
Subcommittee Papers on Policy-Making at the Presidential Level, red. H.M. Jackson, New York 1965, s. 275-279. Wróć do głównej treści.
Przypis 1.33. Wiceprezydent formalnie był członkiem NSC, jednak Bundy’emu chodziło o włączenie Johnsona do wypracowywania rozwiązań; Memorandum from the President’s Special Assistant for National Security Affairs (Bundy) to President Kennedy, 24.1.1961, Foreign Relations of the United States [dalej: FRUS] 1961-1963, vol. 25: Foreign
Relations, Organization of Foreign Policy, Information Policy, United Nations, Scientific
Matters, Washington 2001, doc. 4. Wróć do głównej treści.
Przypis 1.34. Statement of the Press office of Senator John F. Kennedy, Palm Beach, Florida, for release Jan. 1, 1961, National Security Council, s. 302-303. Wróć do głównej treści.
Przypis 1.35. Summary of President Kennedy’s Remarks to the 496 Meeting of the National Security Council, 18.1.1962, FRUS 1961-1963, vol. 8: National Security Policy, Washington 1996, doc. 69. http://www.state.gov/rZpa/ho/frus/kennedyjf/viii/33819.htm (27.
04. 2011). Wróć do głównej treści.
Przypis 1.36. A. Mania, Bridge Building. Polityka USA wobec Europy Wschodniej w latach 1961-1968, Kraków 1996, s. 32. Wróć do głównej treści.
Przypis 1.37. A.M. Schlesinger Jr., A Thousand Days. John F. Kennedy in the White House, New York 1967, s. 404. Pojawiła się też kandydatura Chestera Bowlesa, który jednak – jak się wydaje – nie miał znaczących szans na objęcie stanowiska szefa dyplomacji USA; por. R.P. Dauer, Great Expectations Unrealized: Chester Bowles and
Przypis 1.37. A.M. Schlesinger Jr., A Thousand Days. John F. Kennedy in the White House, New York 1967, s. 404. Pojawiła się też kandydatura Chestera Bowlesa, który jednak – jak się wydaje – nie miał znaczących szans na objęcie stanowiska szefa dyplomacji USA; por. R.P. Dauer, Great Expectations Unrealized: Chester Bowles and