Przykładowy zapis w dzienniku
I. Moja ulubiona książka. Rozwijanie zainteresowań czytelniczych. Ćwiczenia w wycinaniu. Groma-dzenie obrazków i sylwet zwierząt leśnych. Wykonanie gazetki tematycznej i albumu o zwierzę-tach. Słuchanie piosenki Jesienna zagadka. Ćwiczenia poranne – zestaw nr 6.
II.1. Album ze zwierzętami – praca z książką. Cele: rozwijanie zainteresowań czytelniczych, dostrzeganie walorów poznawczych książek, albumów, rozwijanie wrażliwości fonemowej.
2. Zwierzątko ze skarpetki – praca techniczna. Wy-konanie kukiełek według własnego pomysłu.
Cel: rozwijanie sprawności manualnej.
2. Odkrywanie litery a: małej i wielkiej, drukowa-nej i pisadrukowa-nej. Układanie schematów i modeli słów album, Ala. Cele: określanie miejsca sa-mogłoski w słowie.
Zabawy na świeżym powietrzu: spacer wokół przedszkola – zbieranie skarbów do kącika przyrody.
Zabawa z elementem rzutu i chwytu – Kolor parzy. Zabawy dowolne na urządzeniach ogrodowych, z zachowaniem zasad bezpieczeństwa.
III. Zabawa bieżna Bezpieczne schronienie. Ćwiczenia wyrazistej artykulacji samogłosek o, a. Prace po-rządkowe w kąciku książki. Zachęcanie dzieci do właściwego obchodzenia się z książkami.
Punkty z obszarów podstawy programowej
I 4, I 5, III 2, III 3, III 4, III 5, IV 2, IV 3, IV 4, IV 6, IV 7, IV 14, IV 18 Cele ogólne
• rozwijanie zainteresowań czytelniczych, dostrzeganie walorów poznawczych książek, albumów,
• rozwijanie wrażliwości fonemowej,
• odkrywanie liter a, A – małej i dużej, drukowanej i pisanej,
• rozwijanie sprawności manualnej.
Cele operacyjne Dziecko:
• interesuje się książkami, ogląda je zgodnie z ustalonymi zasadami,
• wymienia słowa rozpoczynające się głoską a kończące się i mające ją w środku, dzieli je na sylaby,
• wymienia głoski w słowach album, Ada, układa schematy i modele tych słów, określa miejsce samo-głoski w słowach o prostej budowie fonetycznej,
• wycina, wykonuje pacynki i ćwiczenie graficzne.
Przebieg dnia
• Moja ulubiona książka. Rozwijanie zainteresowań czytelniczych.I Książki przyniesione z domu przez dzieci do kącika książki.
Dzieci oglądają przyniesione z domu książki. Wymieniają się nimi między sobą. Prowadzą swobodne rozmowy. Następnie prezentują swoją ulubioną książkę: podają jej tytuł i uzasadniają, dlaczego tę właśnie książkę lubią. Po prezentacji dzieci odstawiają książki do kącika książki, na wyznaczoną półkę.
• Ćwiczenia w wycinaniu. Gromadzenie obrazków i sylwet zwierząt leśnych. Wykonanie gazetki tema-tycznej i albumu o zwierzętach.
Segregator, gazety i czasopisma, dla każdego dziecka: nożyczki, klej, kartki formatu A5, koperta.
Dzieci wycinają ze starych czasopism obrazki i sylwety przedstawiające zwierzęta leśne, np.: wiewiór-ki, wróble, dziwiewiór-ki, wilwiewiór-ki, sikory, dzięcioły, jeże, sarny, lisy, myszy polne, chomiwiewiór-ki, dudwiewiór-ki, zające i sowy.
Z większych obrazków przygotowują dekorację na tablicę. Mniejsze przyklejają na kartkach formatu A5 i umieszczają w albumie o zwierzętach (segregatorze). Ustawiają segregator w kąciku książki do swobodnego korzystania. Sylwety gromadzą w kopercie.
• Słuchanie piosenki Jesienna zagadka (sł. i muz. K. Gowik).
Odtwarzacz CD, nagranie piosenki Jesienna zagadka.
Za - gad - kę za - dam ci i po - wiedz mi, czy wiesz,
G G
G
e a7
G
G
G
D
e D e
D
D C
C
C C C
C C
h
h h A D
h D
C C
C D G e C D G C H
co je - sie - nią ro-bi wie-wiór - ka, bo - cian o - raz jeż. Co je - sie - nią
ro - bi wie-wiór - ka, bo - cian o - raz jeż. Wie - wiór - ka w dzi - pli
przy-sia - dła i li - czy swe za - pa - sy, bo zi - mą bę - dzie je ja - dła, gdy
śnieg po - kry - je la - sy. Czas je - sie - ni wszys- tko zmie-ni, po - smu-tnie-je
świat, lecz za - ga - dka roz - wią - za - na! Tak, tak, tak, tak, tak!
Ref.: Zagadkę zadam ci i powiedz mi, czy wiesz, co jesienią robi wiewiórka, bocian oraz jeż.
Co jesienią robi wiewiórka, bocian oraz jeż.
1. Wiewiórka w dziupli przysiadła i liczy swe zapasy bo zimą będzie je jadła, gdy śnieg pokryje lasy.
Czas jesieni wszystko zmieni, posmutnieje świat, lecz zagadka rozwiązana!
Tak, tak, tak, tak, tak!
Ref.: Zagadkę…
2. Bociany mówią, że gniazdo nieczynne jest do wiosny, bo lecą stąd do Afryki,
a każdy bocian radosny!
Czas jesieni wszystko zmieni, posmutnieje świat, lecz zagadka rozwiązana!
Tak, tak, tak, tak, tak!
Ref.: Zagadkę…
3. A jeżyk, gruby jak piłka, podreptał, gdzie lasek rośnie, zakopał się pośród liści i chrapie tak, śniąc o wiośnie.
Czas jesieni wszystko zmieni, posmutnieje świat, lecz zagadka rozwiązana!
Tak, tak, tak, tak, tak!
Ref.: Zagadkę…
• Rozmowa na temat treści, połączona z rozwiązywaniem zagadek B. Formy dotyczących zwierząt i ptaków, o których jest mowa w piosence.
Nie jest wcale duży, tup, tup, tupta sobie.
Nocą łowi myszy, kolce ma na sobie. (jeż) Ma puszysty ogon, w dziupli sobie mieszka,
bardzo się ucieszy,
gdy jej dasz orzeszka. (wiewiórka) Ma długie nogi
i dziób czerwony, kiedy zima nastaje,
opuszcza nasze strony. (bocian)
• Rytmizowanie tekstu piosenki (klaskanie, tupanie, uderzanie dłońmi o kolana).
• Określenie charakteru melodii. Zwrócenie uwagi na jej budowę.
• Ćwiczenia poranne – zestaw nr 6.
Orzech, kołatka.
• Zabawa orientacyjno-porządkowa Dzieci w lesie.
Przy dźwiękach kołatki dzieci maszerują swobodnie po sali w wyznaczonym kierunku. Na hasło: Stop!
zatrzymują się, przykładają dłoń do oczu i rozglądają się po lesie: raz w prawo, raz w lewo, na wprost i do tyłu.
• Ćwiczenia dużych grup mięśniowych – Przekaż orzech.
Dzieci stają w kole i przekazują sobie orzech: najpierw z przodu, potem za plecami, dołem – pod nogami, górą – nad głowami.
• Zabawa z elementem podskoku – Zające i wiewiórki – wykonywanie skoków podpartych.
N. dzieli dzieci na dwa zespoły: chłopcy to zające, dziewczynki to wiewiórki. Na sygnał N. zwierzęta poruszają się po lesie – najpierw wiewiórki, potem dołączają zające. Na ponowny sygnał dzieci się zatrzymują. Zabawa toczy się dalej.
• Zabawa bieżna Sikorki.
Dzieci biegają swobodnie na palcach w jednym kierunku, poruszając rękami. Na sygnał N. zatrzymu-ją się i kucazatrzymu-ją, wypowiadazatrzymu-jąc słowa dźwiękonaśladowcze: pit, pilit, pit, pilit.
• Ćwiczenie uspokajające.
Dzieci maszerują po obwodzie koła w rytmie 4/4.
Na zakończenie ćwiczeń zatrzymują się i w postawie stojącej wznoszą i opuszczają ręce z wykonywa-niem jednocześnie wyraźnego wdechu nosem i wydechu ustami.
II Zajęcia 1. Album ze zwierzętami – praca z książką.
• Powitanie zabawą Witaj, Kasiu.
Dzieci siedzą w kole. Kolejno, począwszy od dziecka siedzącego po prawej stronie N., wspólnym śpie-wem na melodię piosenki Panie Janie witają każdego kolegę/każdą koleżankę, wypowiadając jego/
jej imię. Powitane dziecko wita wszystkich gestem lub ruchem ciała, np. macha dłonią do wszystkich, wstaje i się kłania. Na końcu wszystkie dzieci witają śpiewem N.
Karta pracy, cz. 1, nr 54 Karta pracy, cz. 1, nr 60 Dzieci:
− opowiadają, co dzieje się na obrazku,
(W razie potrzeby N. pyta: Jaką książkę trzyma w dłoni pani? O jakich zwierzętach jest album, który ogląda pani z dziećmi? Jakie przedmioty znajdują się w sali na obrazku?)
− dzielą rytmicznie na sylaby nazwy obrazków; podają, z ilu głosek się składają,
− czytają tekst z N. (N. czyta wyrazy, a dzieci
wy-powiadają nazwy obrazków). − uczestniczą w tym, co N. robi z 5-latkami.
• Prezentowanie i przeglądanie zgromadzonych albumów.
Albumy o zwierzętach, budzik.
N. zgromadził na stoliku albumy tematyczne (najlepiej po jednym dla dwojga dzieci).
Wskazując na stolik, pyta dzieci, czy wiedzą, co się tam znajduje. Pyta: Jaką nazwę ma książka, w któ-rej jest bardzo dużo zdjęć? N. wyjaśnia znaczenie słowa album. Prosi dzieci o podzielenie tego słowa na sylaby, określenie głoski na początku słowa. Następnie pyta dzieci, czy i one, tak jak Olek i jego koledzy i koleżanki, lubią oglądać albumy, o czym te albumy są. N. pokazuje przyniesione albumy, zwracając uwagę dzieci na okładkę i stronę tytułową. Pyta, czy dzieci rozpoznają po okładce, czego dotyczy album. Nadmienia, że albumy różnią się grubością, to znaczy liczbą kartek. Pokazuje dwie strony jednej kartki oraz miejsce, w którym znajduje się numeracja stron. Delikatnie przekłada kartki albumu, mówiąc jednocześnie: pierwsza strona... druga strona... itd. Zwraca uwagę na delikatne ob-chodzenie się z książkami. Eksponuje zdjęcia, czyta opisy pod niektórymi z nich.
Następnie N. informuje dzieci, że będą oglądały album przez wyznaczony czas. Prosi dzieci, aby do-brały się w pary i razem obejrzały jeden album. Każda para wybiera jeden dowolny album. Dzieci sia-dają przy stolikach i ostrożnie przewracają kartki. N. nastawia budzik tak, aby zadzwonił za 5 minut.
Na sygnał budzika dzieci przerywają oglądanie i odkładają album na stolik. Wybrane dzieci opowia-dają, co ciekawego znalazły w albumie.
• Zabawa ruchowa Jeże.
Bębenek, dla każdego dziecka: chustka szyfonowa, kredki.
N. prezentuje dzieciom obrazek jeża. Następnie zamienia dzieci w jeże. Każdemu dziecku wręcza chustkę szyfonową – domek imitujący stertę liści. Dzieci na czworakach poruszają się w rytm bęben-ka. Na przerwę w muzyce jeże szukają swojego domku, kucają przy nim i, klaszcząc, wypowiadają rytmicznie rymowankę W. Żaby-Żabińskiej z podziałem słów na sylaby.
O-to jeż, ma-ły jeż, ty się go nie bo-isz, i on cie-bie też.
Następnie chowają się pod chustką (zarzucają ją sobie na głowy). Zabawa powtarza się kilka razy, po czym N. odczarowuje dzieci.
Karta pracy, cz. 1, nr 55 Oglądanie albumów
Dzieci:
− kończą rysować rysunek jeża, kolorują go,
− mówią rymowankę o jeżu, dzieląc słowa rytmicz-nie i klaszcząc; uczą się rymowanki na pamięć,
− rysują po śladach drogę chomika do jego nory.
N. zaprasza dzieci do dalszego oglądania innych przyniesionych albumów. Zachęca dzieci do pro-wadzenia rozmów po cichu. Przypomina o zasa-dzie szanowania książek.
Zajęcia 2. Zwierzątko ze skarpetki – praca techniczna.
Dla każdego dziecka: obrazki różnych zwierząt, skarpetka, guziki, kawałki kolorowej włóczki, piórka, cekiny, kolorowa krepina, klej, paski tkaniny.
• Wykonanie pacynek według własnego pomysłu.
Zajęcia 2. Odkrywanie litery a: małej i wiel-kiej, drukowanej i pisanej.
• Wyodrębnienie wyrazu podstawowego album.
Koperta z zestawem kartoników: białych, czer-wonych i niebieskich dla każdego dziecka.
Dzieci siedzą przodem do tablicy, w układzie jak szachownica. N. wręcza każdemu dziecku kopertę z zestawem kartoników: białych, czer-wonych i niebieskich.
• N. prezentuje obrazki różnych zwierząt. Prosi dzieci o zwrócenie uwagi na części ciała zwie-rząt. Szczególną uwagę poświęca budowie głowy, tak zwanego pyszczka.
Dzieci wypowiadają się na temat zwierząt.
Opowiadają o swoim ulubionym zwierzątku.
• Wyjaśnienie sposobu wykonania pracy.
N. informuje, że na stołach są przygotowane różnorodne pomoce. Zadaniem dzieci jest wy-konanie ze skarpetki dowolnego zwierzątka, np.: jeża, myszki, wiewiórki. N. pokazuje, jak przykleić elementy na skarpetce.
Dzieci przystępują do pracy. W razie potrzeby N. zachęca je, aby spojrzały na obrazki zwie-rząt. Podpowiada, że mogą wykonać charakte-rystyczne cechy danego zwierzęcia, np. długie uszy u zająca, puszystą kitę u wiewiórki, długi, cienki ogon u myszki.
N. pyta, co oglądała pani z dziećmi na obrazku.
Dzieci określają pierwszą głoskę w słowie al-bum. Następnie wymieniają inne słowa, w któ-rych głoskę a słychać na początku i na końcu i w środku.
• Budowanie schematu słowa album.
Białe kartoniki dla każdego dziecka.
Dzieci dzielą słowo album na sylaby oraz na głoski. Następnie układają przed sobą tyle białych kartoników, ile słyszą głosek. Wyma-wiają je głośno, dotykając kolejno kartoników.
N. prosi, aby podzieliły słowo album na sylaby, rozsuwając w odpowiedni sposób kartoniki.
Dzieci układają kartoniki, wyklaskują liczbę sy-lab i jednocześnie je wymawiają. N. prosi, aby zsunęły kartoniki i teraz głośno wypowiedziały całe słowo. N. układa swój schemat – przycze-pia kartoniki na tablicy.
• Budowanie schematu słowa Ada.
Białe kartoniki dla każdego dziecka.
N. informuje dzieci, że, podobnie jak Olek, tak-że jego siostra Ada interesuje się zwierzętami i bardzo lubi oglądać albumy o zwierzętach.
Dzieci dzielą słowo Ada na sylaby oraz na głoski.
Następnie układają schemat słowa, dzielą go na sylaby, dokonują syntezy (jak wyżej). N. układa swój schemat – przyczepia kartoniki na tablicy.
• Budowanie modeli słów album, Ada.
Czerwone i niebieskie kartoniki dla każdego dziecka.
Dzieci głośno wymieniają kolejne głoski w sło-wach album, Ada. Określają, czy głoska a jest samogłoską – wybrzmiewają ją, długo prze-ciągając dźwięk. Pod schematami słów album i Ada zaznaczają miejsca głoski a, A czerwony-mi kartonikaczerwony-mi.
• Odkrywanie liter a, A.
Czerwone i niebieskie kartoniki z literami a, A dla każdego dziecka.
N. umieszcza na tablicy modele słów album i Ada (pod schematami tych słów). Wskazując na tablicę, informuje dzieci, że pod czerwo-nym kartonikiem ukryła się pewna litera. Pyta, czy dzieci domyślają się, o jaką literę chodzi.
Odkrywa czerwone kartoniki i pokazuje litery a, A – małą i wielką. Dzieci określają ich wygląd.
Następnie umieszczają je pod swoimi modela-mi słów album, Ada we właściwych modela-miejscach.
N. wyjaśnia, dlaczego w jednym miejscu nale-żało umieścić małą literę a, a w drugim – wiel-ką literę A. Zwraca również uwagę na różnice pomiędzy drukowanymi i pisanymi literami a, A i wyjaśnia tego przyczynę.
• Karta pracy, cz. 1, nr 61.
Dzieci:
− dzielą nazwy obrazków na głoski,
− określają miejsce głoski zaznaczonej w okien-kach,
− kolorują na czerwono okienka oznaczające miejsce głoski a w nazwach każdego zdjęcia,
− rozwiązują rebusy,
− zaznaczają na czerwono litery a, A, o, O w wy-razach.
Jeśli pozwoli na to czas, 6-latki, które wykonały kartę pracy, także mogą wykonać swoje zwie-rzątko.
• Prezentacja prac.
N. zachęca dzieci do przyjrzenia się pacynkom i odgadnięcia, jakie zwierzątko przedstawiają. Auto-rzy prac potwierdzają podaną nazwę lub jej zaprzeczają. N. pyta np. Dlaczego zrobiłeś właśnie takie zwierzątko?
• Zabawy pacynkami.
Dzieci wkładają dłoń w skarpetkę i bawią się pacynkami, tworząc minidialogi.
• Zorganizowanie wystawy prac wykonanych przez dzieci.
Dla każdego dziecka: pacynka, butelka.
N. z pomocą dzieci naciąga pacynki (skarpetki) na butelki. Umieszcza je w specjalnie do tego celu wyznaczonym miejscu w sali. Butelki muszą być cięższe lub czymś obciążone, aby stały stabilnie.
Zabawy na świeżym powietrzu
• Spacer wokół przedszkola.
Koszyk.
Dzieci zbierają do koszyka skarby do kącika przyrody: tworzą bukiety z liści, gromadzą żołędzie, pa-tyczki. Obserwują zwierzęta. N. przestrzega je przed zbliżaniem się do nieznanych zwierząt.
• Zabawa z elementem rzutu i chwytu – Kolor parzy.
Piłka.
Dzieci umawiają się między sobą, jaki kolor jest zakazany, to znaczy na nazwę jakiego koloru nie mogą złapać piłki. Następnie ustawiają się w kole. Za pomocą wyliczanki wybierają spośród siebie osobę, która rozpocznie zabawę, np.: Raz, dwa, trzy, piłką rzucać będziesz ty! Wskazane dziecko staje w środku koła i rzuca piłkę kolejno do uczestników zabawy. Podaje nazwy różnych kolorów. Ten, kto chwyci piłkę gdy usłyszy nazwę koloru zakazanego, klęka na kolano, czeka na swoją kolej, po czym wstaje i dalej uczestniczy w zabawie.
• Zabawy dowolne na urządzeniach ogrodowych, z zachowaniem zasad bezpieczeństwa.
• Zabawa bieżna Bezpieczne schronienie. III Obręcz hula-hoop.
N. wyznacza linię startu i miejsce schronienia – kładzie w tym miejscu obręcz hula-hoop. Dzieci usta-wiają się luźno na linii startu. N. stoi kilka kroków przed nimi. Na sygnał dźwiękowy – klaśnięcie – dzieci gonią N., póki nie schroni się w obręczy. Zabawę powtarzamy, a N. wyznacza nowego ucieka-jącego i zmienia miejsce położenia obręczy.
• Ćwiczenia wyrazistej artykulacji samogłosek o, a.
Małe lusterka dla każdego dziecka.
Dzieci otrzymują od N. małe lusterka. Spoglądając w nie, kontrolują układ warg podczas artykulacji samogłosek a, o. Artykułują:
− każdą z osobna: o o o, a a a,
− przeciągle: aaaaa, ooooo,
− szeptem,
− głośno,
Następnie, przeciągając przesadnie samogłoski, wypowiadają za N. słowa, np.: koza, hak, waga, rama.
Zabawy swobodne Karta pracy, cz. 1, nr 62
Dzieci bawią się swobodnie w kącikach zainte-resowań.
Dzieci:
− łączą zdjęcia z ich schematami,
− łączą takie same zestawy liter, odczytują je,
− kolorują pola z literami o, O, a, A według wzoru,
− kreślą kształt liter a, A pisanej w powietrzu, na podłodze, na plecach kolegów/koleżaanek,
− piszą litery a, A po śladach, a potem – samo-dzielnie.
• Prace porządkowe w kąciku książki. Zachęcanie dzieci do właściwego obchodzenia się z książkami.
N. zachęca dzieci do właściwego korzystania z księgozbioru przedszkolnego kącika książki. Orga-nizuje porządkowanie go – sprawdza książki wraz z dziećmi, w razie potrzeby podkleja zniszczone egzemplarze, ustawia książki na półkach.