U l i c e .
(Art. 172.) Jezdnie ulic pow inny posiadać trwała nawierzchnię, pochyl;
ku ściekom.
W zdłuż u lic powinny być urządzone chodniki, o ile plan zabudowania nie dopuazcza dla pew nych u lic wyjątków.
(Art. 173.) U lice jako też i place, przeznaczone do użytku publicznego powinny być w edług możności zadrzewione.
26
(Art, 174.) Urządzanie i utrzymywanie ulic i placów należy do gminy.
Koszty pierwszego urządzenia ulic do szerokości 20 m , na podstawie uchw ały rady miejskiej (gminnej), zatwierdzonej przez państwową władze nadzorczą, inogą być przełożone przez gminę na w łaścicieli przyległych d*o tych ulic działek w stosunku do osiąganych przez nich wskutek urządzenia u licy korzyści, na w łaścicieli zaś działek, nie przylegających do urządzonych ulic, tylko o tyle, o ile ci ostatni wskutek urządzenia ulicy lub ulic osią
gają szczególne korzyści i o ile przepisy m iejscowe ustanowią obowiązek udziału tych w łaścicieli w pokryciu kosztów urządzenia ulic.
Oprócz zwrotu wartości gruntów, stanowiących własuość gm iny lub przez nią nabytych, mogą być przełożone w m yśl ustępu drugiego na in
teresowanych w łaścicieli d zia łek : • a) koszty budowy "jezdni i chodników, i) koszty urządzenia oświetlenia, c) koszty urządzenia w odociągu i kana
lizacji, odpowiadające kosztom założenia przewodów o najmniejszym w y
miarze, stosowanym w danej m iejscowości.
(Art. 175.) Zabrania się wznoszenia budynków: a) na terenach usuwi- stych, b) na terenach bagnistych przed ich osuszeniem, c) na terenach za
nieczyszczonych w sposób szkodliwy dla zdrowia, przed usunięciem tych zanieczyszczeń.
W wypadkach, zasługujących na uw zględnienie, w łaściw a władza może pozwolić aa zabudowanie wym ienionych wyżej terenów przy zastosowaniu odpowiednich środków zabezpieczających.
(Art. 176.) N a każdej działce, z wyjątkiem wypadków, przewidzianych niżej w art. 177, powinna być pozostawiona niezabudowana przestrzeń, wynosząca conajmniej 25% powierzchni całej działki, zapewniająca do
stęp powietrza i św iatła i czyniącą zadość wymogom bezpieczeństwa od ognia.
( (Art. 177.) D ziałki specjalnie przy placach i ulicach usytuowane, szcze
gólnie działki narożne, m ogą być zabudowane całkowicie, o ile wznoszono budynki mają zapewniony dostateczny dostęp powietrza i św iatła i o ile W2f?My bezpieczeństwa od ognia nie stoją na przeszkodzie.
(Art. 178.) Budynki pow inny być wznoszone bezpośrednio przy granicy działki, albo w od ległości conajmniej 3 m od grauiey.
(Art. 179.) Budynki, w których mają być urządzone lokale, przezna
czono na pobyt ludzi, a które posiadają jedynie dostęp z podwórza, powinny
“nec zapewnione połączenie z ulicą: a) zapomocą bram, o szerokości co- najmniej 2,3 m i wysokości 2,85 m w św ietle otworu, albo przejazdów,
? ^orokości 3 m , jeżeli znajdują się w odległości powyżej 30 m od u licy;
'ob b) zapomocą sieni naw ylot domu, o szerokości conajmniej 1,5 m w świetle otwora, jeżeli znajdują się w odległości mniejszej od 30 m od ulicy.
Ściany i stropy bram i sieni, wymienionych w ustępie 1-szym, powinny oyc zbudowane ogniotrwałe.
Jeżeli na działce istnieje kilka podwórzy, podwórza te powinny być połączone pomiędzy sobą i z ulicą zapomocą bram, urządzonych zgodnie z wymogami ustępu 1-go, lub przejazdów o szerokości conajmniej 3 m .
(Art. 180.) W podwórzach pow inny być urządzone ścieki do odprowa
dzania wody deszczowej.
W y s o k o ś ć b u d y n k ó w .
(¿rt. 181.) W ysokość budynkó w nie powinna być w iększa od 22 m . . , ' r*~ 182.) W ysokość budynków nie powinna przekraczać od strony ulicy W szerokości albo odległości pomiędzy linjami zabudowania, gdy te ostatnie ustalone zostały prawomocnym planem zabudowania.
» V ,, znajdujące się na rogu ulic różnej szerokości, mogą mieć wy-osc, dozwoloną od strony ulicy szerszej, lecz w tej wysokości sięgać mogą w ulicę węższą, mierząc od rogu, na odległość, nie przekraczającą
Przepisy dla gm in m iejskich. 2 5 2 9
27
2 5 3 0 U staw a budow lana.
u f u iT c y 0tUej j°J 9Zer0k0Ści albo U le g ło ś c i pomiędzy linjam i zabudowani W ysokość budynków od strony u licy mierzy sie w połowie długość przedniej ściany frontowej od chodnika do górnej krawędzi gzymsu wie*
“W , 1 , albo d.° podłogi mansarda, w razie zaś, gdy budynek posiadł szczytu SZ ’ g J kraw§dzi atły w albo do średniej wysokość (Art. 183.) W ysokość budynków od strony podwórza nie powinna przekracza, połtorakrotnej odległości od przeciwległej granicy działki, wysokość za!
każdej z przeciw ległych ścian w podwórzu nie powinna przekraczać pól torak ro tn ej odległości m iedzy niem i.
W ysokość budynków m ieszkalnych jednotraktowych (o trzy m uj acvch światło z jednej strony) w podwórzu nie pow inna przekraczać odległości ich od granic w zg edme odległości pomiędzy przeciw ległem i ścianami.
W ysokość budynków od strony podwórza mierzy sie w połowie dłu
gości każdej ściany w myśl zasad ustępu 3-go, artykułu i 82.
i i f .dJlałlca !m* prawnie zapewnione korzystanie ze św iatła na prcv- ległej działce sąsiada, wysokość budynku oblicza sie w edług odległości
oa przeciwległej ściany sąsiada. '
(Art. 184.) N achylenie dachu przy całkowitem wyzyskaniu d ozw oli!
w ysokości m e powinno przekraczać 60°, suma zaś występów mansardowych
— połow y długości frontu budynku. ‘
1S5') D,° ®z.astu wydania przepisów m iejscow ych pozostają w mocr p episy o w ysokosci budynków, obowiązujące w dniu w ejścia w życie m niejszego rozporządzenia.
"■a ^ wypadkach, zasługujących na uwzględnienie, szczególniej, k } wznoszony budynek może przyczynie sie do upiekszeuia ulicy lob wysokości3 3 ^ instancji może pozwolić na przekroczenie przepisanej
W wypadkach usprawiedliwionych warunkami m iejscowemi, szczególnie w dzielm cach zabudowanych, w łaściw e władze m oga zezw olić na zastoso
wanie do _ budynków mieszkalnych, w skazanych w ustępie 2-im artykułu ioi>, przepisu ustępu I-go cytow anego artykułu.
(Art. 187.) Zabrania się urządzania balkonów i wykuszów przy ulicach na wysokosci mniejszej od 3 m nad poviomem chodnika.
B u d y n k i o g n i o t r w a ł e i n i e o g n i o t r w a ł e .
, © * ' ,188') Z,a ogniotrwałe uważa się budynki, których ścianv zewoę-zn , ściany nośne (kapitalne), filary nośne i pokrycie dachu sa wykonane z materjałow m ezapalnych, a m ianow icie: ściany i filary z kamienia, be
tonu, cegły i tym podobnych materjałow, a. pokrycie dachu - z dachówki, blachy, papy, szkła, kamienia, łupku, cementu itp.
( rt. ISO.) W znoszenie budynków liieogniotrwałych jest wzbronione, o ile przepisy miejscowe nie postanowią o dopuszczalności wznoszenia w po
szczególnych dzielnicach osiedli budynków o ścianach z materiałów nieza-
^ i a n c h ^ 16 drewnianym (np. mur pruski) lub budynków dre-. D o czasa wydania przepisów m iejscowych budynki wspomniane w ustępie pierwszym, m ogą byc wznoszone w tych osiedlach bądź w tych dzielnicach osie i, w których w m yśl przepisów-, obow iązujących w dniu wejścia zwolone nimejsz:eg'0 rozporządzenia, wznoszenie ‘takich budynków było do-n io do-n e ^ ' 19° ’^ P ok rr'vado-nie dachów materjałem do-nieogdo-niotrwałym jest wzbro-.,^ a .okres lat o od dnia w ejścia w życie niniejszego rozporządzenia,
e me chodzi o miasta o własnym statucie lub wogóle o miasta wy
2 8
Przepisy d la g m iu miejskich* 2 5 3 1
dzielone z powiatów, wojewoda na wniosek wydziału powiatowego, oparty na uchwale rady miejskiej bądź gminnej, może zwolnić od obowiązku po
krywania materjałem ogniotrwałym dachów budynków nieogniofrw ałyeh w tych dzielnicach osiedli, w któryrch w myśl przepisów, obowiązujących w dniu wejścia w życie niniejszego rozporządzenia, pokrywanie materjałem nieogniotrwałym było dozwolone,
(Art. 191.) O graniczenia, ustanowione w artykułach 189 i 190, nie mają zastosowania do woluostojących drobnych budynków, jak wychodki, altany, gołębniki itd., o ile przepisy miejscowe nie postanowią inaczej.
(Art. 193.) Budynki nieogniotrwałe, o ile nie mają murów ogniochronnych od strony granicy sąsiada lub innego budynku na tejże działce, powinny bvc wznoszone w odległościach conajmniej 4 m od granicy sa3iada, a 8 m
•d budynku, od stodół zaś — 20 m .
(Art. 194.) Budynki nieogniotrw ałe nie m ogą posiadać więcej od dwóch sondygnacyj (parter i jedno piętro), z wyjątkiem wypadków, przewidzialnych
»' art. 326.
Urządzanie poddaszy m ieszkalnych nad piętrem w budynkach nieognio- trwałych jest zabronione.
(Art. 195.) Przepisy artykułów 189, 190 i 194 nie dotyczą budynków
¡.rmczasowych, jak szopy dla widowisk, składy materjałów przy budowie itp. Przy wznoszeniu budynków tego rodzaju w łaściw e władze są upo
ważnione do określenia w każdym poszczególnym wypadku warunków, którym te budynki powinny czynić zadość.
M u r y o g n i o c h r o n n e .
(Art. 196.) Budynki ogniotrwałe, wznoszone bezpośrednio przy granicy sąsiadów, jako też budynki nieogniotrwałe, wznoszone w odległości mniej- szej od 4 m od tej granicy, pow inny być zaopatrzone od strony granicy w mur
“gmochronny bez otworów i próżni, grubości równającej się conajmniej
“»ugości jednej cegły, wykonany z ceg ły palonej lub iniiego materjału ognio
trwałego, wyprowadzony od fundamentów przez wszystkie kondygnacje, a wystający 30 cm ponad dach,
(Art. 197.) W razie, gdy zachodzi potrzeba wpuszczenia do muru ognio- caroimego drewnianych części konstrukcyjnych, w ów czas grubość muru powinna byc taka, ażeby od drzewa do zewnętrznej powierzchni muru Pozostawał pełny mur, grubości co najmniej połow y długości cegły, w wy- PMkach_ zaś wspólnej ściany — mur do jej środka również grubości conajmniej połowy długości cegły.
Urządzenie otworów w murze ogniochronnym, zamurowanych M ieni drutowem, albo szklanemi cegłam i, jest uzależnione od uznania
"łasciwej władzy.
(Art. 199.) Budynki ogniotrwałe, dłuższe od 25 rn, powinny b yć poprze
dzielane murami ogniochronnemi w odstępach conajmniej 25-metrowych' stopach nieogniotrw ałych, w odstępach zaś 40-metrowych, przy tak?1™ °g n'Otrwałych, — z -wyjątkiem wypadków, przewidzianych w
arty-^ )yjpadkach, podanych w ustępie pierwszym, w łaściw a władza może P zwohc na urządzenie w murze ogniochronnym drzwi. Gdy drzwi te znaj- str^* *k? na St^ chu- P°"'iu:1.v k yę żelazne, lub drewniane obite ze wszystkich on blachą i tak urządzone, aby się sam oczynnie szczelnie zamykały'.
tea/^ir^^*^ ^ bu,1y nkach> które ze względu na ich przeznaczenie, jak , h . kinematografy itp., nie mogą być poprzedzielane na całej w y- 0SC1 murami ogniochronnemi w odstępach w m yśl art, 199 mury ognio- onne powinny być urządzone przynajmniej w obrębie strychów .”
2 9
(Art. 201.) W razie, gdy budynek ma być wykonany w yłącznie z »u erjałow mezapalnych, a nie mają być w nim przechowywane materia!) palne, wznoszenie wewnętrznych murów ogniochronnych nie jest wymagani (Art. -0 2 .) Budynki nieogniotrwałe, dłuższe od 26 m , powinny M z wyjątkiem wypadków, przewidzianych w art. 325, — poprzedzielali w odstępach 25-metrowych murami ogniochronnemi, urzadzonemi zeodni z wym ogam i artykułów 196 i 197.
Przepis ustępu 1-go nie ma zastosowania do budynków tymczasowych wspomnianych w artykule 195.
(Art. 203.) Gdy w części budynku m ieszkalnego znajdują sie skład- materjałów łatwopalnych* albo zakłady, używające większych palenisk, po
w inny byc odgraniczone ogniotrwałe od pozostałej części budynku.
S c h o d y .
(Art. 209.) . Schody .powinny mieć zapewnione na wszystkich kondy
gnacjach bezpośrednie oświetlenie światłem dziennem. Dopuszczalne jest oświetlenie schodow zapomoeą górnego św iatła; w tym wypadku jednak:
, f i ?,3C °f"'”ru ¿"'Mtlnego powinna wynosić conajmniej % części rzutu klatki schodowej, oraz b) przestrzeń pomiędzy biegami schodów, mie
rzona w rzucie poziomym, powinna w ynosić na pierwsze 8 m wysokości tt najmniej - m , na każdy zas dalszy metr wysokości przestrzeń ta powinns
byc powiększona o 0,25 m “. 1
(Art. 210.) Użytkowa szerokość schodów, prowadzących do pomieszczeń, przeznaczonych na pobyt ludzi, powinna wynosić co najmniej 1 m.
' z.m esiem !r 8toPni schodów nie powinno przekraczać 19 cm, a szerokość podnóżka powm na wynosić co najmniej 25 cm.
Szerokość stopni klinow ych, mierzona w odległości 5 0 cm od ich zewne- w , w§?z1j Poranna wynosić co najmniej 2 5 cm.
W ysokość sufitów nad schodami i spocznikami powinna wynosić co- najmmej 2 m w świetle.
W domach, przeznaczonych na m ieszkania dla jednej rodziny przepis ustępu pierwszego nie ma zastosowania.
je s/z-ib r o n io n e Urz?dzauie ° £ uisk 1 otworów kom inowych pod schodami VV budynkach o dw u lub więcej kondygnacjach conajmniej ii o t oJ\ ,^ rw.lnliy Pr0"'adzic bezpośrednio do strychu.
■ fL * / . o trzech i więcej kondygnacjach (parter i dwa piętray conajmniej jedne schody, bezpośrednio łączące w szy^kie lokale,
Iz ‘‘'lc'i0 ,n!: na ,Pol>7t ludzi, pow inny być urządzone ogniotrwałe.
O S°ffm0t" i6 P0'™my być urządzone schody w budynkach dó« n f i i l ygU aiJ!;Ch (parter 5 jedno P ^ 0). o ile odległość tych, «eh«
fnnknl ■i ^ "aJ,1;ilsze"0 przeznaczonego na pobyt ludzi pomieszczenia (pokoju), znajdującego się powyżej parteru, przekracza 20 m .
u C t > przew idzianych w ustępie drugim , ogniotrw ałe urządzone S3? zastaP10.ne Praez dwoje schodów nieogniotrwałych.*
_ „ A “ ' -c h o d y ogniotrwałe, których urządzenie jest nakazane w «j-W a r t 213’ być zbudowane w sposób on-nin^ 1 f 1 3Poci;mk> powinny być wykonane z materjałów gmotrwałych lub z drzewa, od spodu ogniotrwałe zabezpieczonego, - ‘ł*.
kon3trl!k?ji P ow inny by ć ogniotrwałe osłonięte: i ) scbodj J otoczone ścianam i ogmotrwałemi grubości conajmniej jednej
.y ; . ządzame w tych ścianach otworów, prowadzących bezpośrednio U;,U? schodi' i « * zabronione; c) schody powinny łaczjć i ° "'3Z-VS, P'§tra; bezpośreduie połączenie schodów z piwnicami jest zabromone; <*) o ile schody nie prowadza bezpośrednio nazewuate
30 '
2 5 3 2 Ustawa budowlana.
dostęp do nich powinien być otoczony ścianam i ogniotrwałemi grubości co- najmniej jednej c eg ły ; e) zarówno nad schodami jak i nad dostępem do nich powinny być urządzone stropy ogniotrwałe; / ) schody nie powinny znajdować się dalej, jak w odległości 25 m od środka najdalszego pomie
szczenia (pokoju), przeznaczonego na pobyt ludzi.
(Art. 215.) W budynkach większych, szczególnie przeznaczonych na mieszkania, w łaściw a władza może żądać urządzenia większej ilości scho
dów, niżby wynikało z postanowień art. 213 i 214.
(Art. 216.) W łaściw a władza może zażądać urządzenia schodów ognio
trwałych w budynkach, nie objętych artykułem 213, a posiadających nad parterem lokale, przeznaczone na pobyt ludzi, o ile bezpieczeństwo od ognia wymaga urządzenia takich schodów ze względu na sposób użytkowania pomieszczeń, znajdujących się w budynkach.
Ś w i e t l i k i .
■ (Art. 217.) Pom ieszczenia, nie przeznaczone na pobyt ludzi, jak śpiżarki, przedpokoje, korytarze, schody, ustępy spłółriwane wodą i tym podobne, mogą być oświetlone zapomocą świetlików.
(Art. 218.) Przekrój poziomy św ietlika, o ile św ietlik nie jest przezna
czony do oświetlenia schodów, powinien w ynosić conajmniej 4 m 2, a odle
głość przeciwległych ścian — conajmniej 2 m .
y<\ wypadku wypuszczenia na świetlik okien schodów, przekrój poziomy świetlika powinien zawierać conajmniej tyle »;t2, ile m b. wynosi wysokość murów, okalających świetlik, licząc tę wysokość od poziomu pierwszego stopnia schodów.
(Art. 219.) Ściany św ietlików pow inny być wyprowadzone ponad po
bycie dachów i wykonane z materjałów ogniotrwałych.
(Art. 220.) Świetliki m ogą b yć pokrywane szklanym dachem. W tym wypadku powinno być zapewnione należyte ich przewietrzanie.
(Art 221.) Otwory do przepuszczania ŚTriatła na poddasza powinny być zaopatrzone w szyby ze szkła drutowego, głęboko osadzone w ścianach świetlika.
(Art. 222.) W dolnej kondygnacji świetlików powinien być urządzony
“ostęp do czyszczen ia; dno św ietlika powinno być zaopatrzone w urządzenie odprowadzające opady atmosferyczne.
P i e c e i k o m i n y .
(Art. 224.) W iększe piece i paloniska pod kotłami powinny być zakła
dane bezpośrednio na fundamentach lub na sklepieniach ogniotrwałych.
riece wznoszone na pokładzie nieogniotrwałym pow inny być izolowane 0 niego warstwą ogniotrwała gr. min. 16 cm, a piece żelazne bez nóżek m»u. 30 cm.
(Art. 225.) Nieogniotrw ała podłoga przed ogniskami pieców, jako też PO' piecami na nóżkach powinna być w skuteczny sposób zabezpieczona
“2<5.) Nad ogniskami otwartemi, znajdującemi się w lokalach, nie posiadających stropów ogniotrwałych, pow inny być urządzone kominki lub
® “ ^wałe kapy, wystające conajmniej 30 cm poza krawędzie ogniska.
Odległość ognisk otwartych od drewnianych konstrukcyjnych części
™dynku min. 60 c/n.
(Art, 227.) Najmniejsza odległość pieców od drewnianych konstrukcyj- y części budynków powinna, w y n o sić:
a) przy piecach żelaznych — od drewnianych części otynkowanych lub mny sposób zabezpieczonych od ognia — 25 cm , od niezabezpieczonych
«t ognia — 50 cm.
Przepisy dla gmin miejskich. 2 5 3 3
31
^ 53 4 : U staw a budow lana. ,
b < J $ J * F Pr a?h Z ^ m ie n ia , C6Sh- lab kafli od drewnianych części za 25 cm ^ ~ 15 ™> ° d nieza*)ezP>eczonych od o“l
-(Art. 228 ) P ołączenia palenisk z kanałami dymowemi powinny bn szczelnie wykonane z materjałów niezapalnych. P } *
rzy włączeniu kilku palenisk do jednego kanału dymowego połączeni' me powinny byc urządzane w jednej wysokości.
piece.0 •'ednee0 kanału N o w e g o m ogą być przyłączone eo najwyżej irzj W ^ i „ r , leni8k° k? ^ T e P°'vinuo m ieć osobr*y przewód kominowy.
W m iejscowościach, gdzie do opału jest używ any w egiel zabrania sie urządzania p r p piecach przyrządów do zatykania w lo tó w ’do kominów!
ł ^ n t j z ^ /e la z n e rury przeznaczone do połączenia palenisk z kana-cześci hnrl'' t " ’ P?,'vl“ ny oddalone od drewnianych konstrukcyjnych części budynku o ile te części nie są otynkowane lub w inny sposób
za-§ t S U ° d ~ ° 50 ^ " przeciwnym S - 25 5 o 13 cm (szerokość; jednej cegły)!" Za° patriW e Pokr7 cie niezapalne - z ceEi r ’f ^ PrzePa,8zc?aDitl rur przez ściany nieogniotrwale izolacja
bJi “ir 1“ ” ”■
powinny być wznoszone na fundamentach albo na d o w a ^ r f c e g ły palón^ CŁ’ podporach i | ,
-m e J i ^ w S S ^ c h rz iT ach bb y łr L P T 4 t n e ! ! ^
nia ^nTdnfipi^ banały dymowe powinny sięgać poniżej
polacze-k?vi hr! l 2 G r n b o ś £ . , ści au A m in ó w powinna w yn osić: w kominach zwr- 1 cerfe 'Rdu-iJn'7116'* ^ C?? i. W kom,nacb zaś większych palenisk — w 7mvńoti-7 . | Z /W- ^ P ^ k a c h , gdy przewody kominowe są urządzone albo" w śoi-nin^b SC)aii budynku, w ścianach, otaczających sćhodr, S r ~ S P O m * ~ w których znajdują si9 łatwopalne m *- najmniej 1 ce^łę Z n®trznych śc,an’ *7°* przewodów powinna wynosić co-kow^^ria^^nJ ? lze *crc’j poprzeczny kanału dymowego pow inien być jedna- k w a d ra lo w w i "TS°kości i w ynosić conajmniej 13 X 13 cm w kominach
\ i U yCt>!j sr nlcy "• kominach okrągłych.
ści nifnm™ n a,ia y dym° W? Powinny być prowadzone w miarę możno
ści pionowo. Dopuszczalne odchylenie kanałów domowych od tdonu nie w ła ś d w a PX ^ CZat:S300' W \v. i padkach> zasługujących na uwzględnienia Td pionu. pozw olić na większe odchylenie kanału dymowego
a M i t M Z •rfan}' naCh# ia należX otwory czyszczenia, wnątrz w y p r lw io n e .? P° m n n *- byC WOTra^ r ę a na strychach również i
ze-^ ° ze-^ » t r a k c y j n e części budynku z drzewa lub innych wierzchni jp,l0.tr"'a ł-y<'11 powinny być oddalone od wewnetrznej
po-f 0,".iu'y , powinny być wyprowadzone ponad powierzchnię pon^d n o w ie ^ ° ^ y-C1Ui 1° .materjałem ogniotrwałym wysokość komina mina w Pt ^ ? ^ .d>oh,ł m in‘ 30. Cm> a odległość Ł j krawędzi ko-
kierunku poziomym od powierzchni dachu — min 1 m 3 2
Przepisy d la gm in m iejskich.
2 5 3 5 Przy pokrycia dachu materjałem nieogniotrwałym , komin powinien być wyprowadzony do wysokości 60 cm ponad kalenicę.
j J l » ^39'^ dacliacŁ. stromych, jeżeli czyszczenie komina ma być dokonywane z dachu, pow inny byc urządzone ła w y kominiarskie.
(Art. 240.) W wypadkach urządzania większych pieców i kominów b iw M ,'' "TP,a urządzania palenisk w lokalach, w których sa
wyra-s“czetóln v^ V)' " i r e “ at?fJały łatwopalne, w łaściw a władza w każdym wypadku określi warunki, którym te piece, kominy i pale-
. niska powmuy czynie zadość. 1
L o k a l e p r z e z n a c z o n e n a p o b y t l u d z i .
(Art. 241.) Lokale, przeznaczone na pobyt ludzi, a w szczególności- Do
gęszczenia (pokoje) mieszkalne, kuchnie, pokoje dla służby pracownie Untyny robotnicze, biura, lokale handlowe, lokale dla zebrań i t p , powinny byc zabezpieczone od wilgoci i ujemnych wpływ ów atmosferycznych i po- siadać należyte u rząd zen ia do ogrzew ania i w entylacji,
18 P°?iad.aÓ doatatecz“ 5 okien, w ychodzących
bez-?„,l I . wolną przestrzeń a zapewniając wystarczający dopływ św iatła ależyte przew ietrzanie odnośnych pom ieszczeń.
lnfl,rCZ“a- P°'vieri!ch“ a oWen pomieszczeniach, przeznaczonych na pobyt Ł P0WmUV F nOS1C ° “ n.aJmn:«j h o część powierzchni podłogi, l w y
jątkiem wypadków, przewidzianych w artykule 325.
z pomieszczeń, przeznaczonych na pobyt ludzi,
"T -f ’ f ^ f h w artykule 325, powinna wynosić 2^50 M conajmniej.* a) w domach parterowych i jednopiętrowych -poddaszach - ^ $ 0 % ° ^ d"'ÓCh koud-T&nacj ach ~ 2,75 m , c) na
¿ W P ° dł0gil PomfeszczeniaCh, przceznaczonych na pobyt ludzi, irody zaskórnej\nleS1° Ua ° ° “ ajmmej 40 cm Ponad najw yższy znany poziom
Zaałue'”;i? c-V.ch na «"-^lędnienie, w łaściw e władze mogą znanym no?;« U16^ P S , n a . wysokości od 25 cm ponad najwyższym jacych odnn4 " ° 7 zask.ómeJ> Prz7 zastosowaniu środków,
zapewnia-fir f o f n ^m-1POmieSZOZeuiom «^powiędnie warunki zdrowotne.
Oftłtón« » j i ;le. P0!ni/ f CZenia’ Przeznaczone na pobyt ludzi, m aja być rabiinp i i, lokalam l fabrycznemi i składami, w których maja być w y- dujące s i e P ^ zecho\vy ,vane m aterjały łatwopalne, — w ów czas lokale,
znaj-P - 6Z“ a“ i “ a Pobyt ludzi, powinny Md6s l a £ i eSnTv.ZB P # naCf T lUa pobyt ludzi’ ma« c za d zo n e '^wane m a trin ł lokalam.1>. w których mają być wyrabiane albo prżecho- lotali nmJi, w ' 7 ,Zl aj:!Ce szkotlh"'e w yziew y, wów czas stropy tych
* * * * Po,m cLcz6n if o d ° w y z L v ó w P0SÓb ZabezPie02aj^ «tutecznie wspo-l0kali’, P o z n a c z o n y c h na pobyt ludzi, w sute- miejscowych ” ° 0118 ° 6’ ° ^est Przewidziane w przepisach
" 8utere“ acl1 m ogą być urządzane tylko w wypadkach, gdy W e . leJaco"’° na t0 zezwolą ze w zględu na wyjątkowe warunki
miej-« £ di f a I Z ’terenaC.h) • Przeznaczonych na pobyt ludzi, przy zacho- niie] , n t™ 0? 6” ’ .w ym ienionych w art. 243, powinna znajdować sie nie ponad ten pozi0m°Z10mU ZaŚ ~ " S t a w a ć co najmniej */t m
11 ¡7 i a, Podręcznik inżynierski. X I . 164 3 3
2 5 3 6 U staw a budow lana.
S t u d n i o .
(Art. 246.) Osiodła, nie posiadające wodociągów gminnych, powinny być zaopatrzone w dostateczną ilość studzien.
(Art. 247.) Odległość studzien od granic sąsiadów min. 5 m , zaś od:
obór, stajen, chlewów itp. oraz od gnojowników i dołów ustępowych — min. 10 m .
Studnie wspólne mogą być urządzane na granicy działki.
(Art. 248.) Studnie i zbiorniki wody, przeznaczonej do picia, powinny być zabezpieczone od zanieczyszczenia.
Przy budowie i przebudowie studzien, m ających dostarczać wody do picia, ściany studni, o ile nie są wykonane z muru na zaprawie cemen
towej albo z kręgów betonowych, pow inny być obłożone warstwą gliny co- naj mniej 15 cm grubości, do głębokości 1,50 m pod powierzchnią ziemi, przy wyższym zaś stanie powierzchni wody, do głębokości 30 cm poniżej
towej albo z kręgów betonowych, pow inny być obłożone warstwą gliny co- naj mniej 15 cm grubości, do głębokości 1,50 m pod powierzchnią ziemi, przy wyższym zaś stanie powierzchni wody, do głębokości 30 cm poniżej