4 System składa się z trzech segmentów: satelitów pełniących funkcje stacji retransmisyjnych, brzegowych stacji naziemnych (Coast Earth Stadion – CES) oraz stacji na jednostkach pływających (Ship Earth Stadion – SES). Segment satelitarny stanowią cztery satelity geostacjonarne pokrywające swoim zasięgiem obszar Atlantyku, Pacyfiku i Oceanu Indyjskiego. Każdy satelita obejmuje zasięgiem jeden obszar Ziemi w pasie między 70° szerokości północnej a 70° szerokości południowej. Jednak rzeczywisty zasięg jest większy o 4–5° na północy i południu. Ze wzglę-du na wzmożony ruch telekomunikacyjny dwa satelity specjalnie umieszczono nad Oceanem Atlantyckim. W każdym rejonie znajwzglę-duje się ponad-to dodatkowa brzegowa stacja naziemna odpowiedzialna za koordynowanie pracy całej sieci NCS (Network Coordinating Station). W zależności od sposobu utrzymywania łączności utworzono różne standardy terminali dla jachtów, statków i ludzi. System łączności satelitarnej powstał na mocy konwencji o zasadach działalności państw w badaniu i wykorzystaniu przestrzeni kosmicznej, księżyca i innych ciał niebieskich (Treaty on Principles Governing the Activities of States in the Exploration and Use of Other Celestial Bodies) z 1967 roku.
PRZEGLĄD SIŁ ZBROJNYCH nr 2 / 2018
145
W
iększość z nas zdaje sobie sprawę ze skutków użycia broni jądrowej. Jej czynniki rażenia, szczególnie promie-niotwórcze skażenie terenu, spowodowałyby, że byłby on nie-dostępny dla każdej z walczących stron. Jednak mimo wiedzy o jej niszczycielskiej sile państwa aspirujące do miana świato-wych potęg utrzymują w swoich arsenałach pokaźną liczbę gło-wic jądrowych. Dysponują też środkami do ich przenoszenia.Właśnie o ewolucji strategicznych wojsk rakietowych naszego wschodniego sąsiada, które są nierozerwalną częścią triady jądrowej, czyli jej komponentem lądowym, traktuje niniejsze opracowanie. Autor na wstępie omawia początki tego rodzaju wojsk i pierwsze rakiety, które były konstrukcjami niemieckimi z lat II wojny światowej. Opisując mroczne czasy dwubieguno-wego podziału świata, ukazuje, jak Rosjanie starali się zmniej-szyć przewagę Stanów Zjednoczonych w liczbie głowic jądro-wych oraz środków ich przenoszenia. Nawiązuje do głośnych wydarzeń międzynarodowych, takich jak kryzys kubański, i ko-rzyści, jakie odniosła strona radziecka po wycofaniu się z pla-nów zainstalowania rakiet na Kubie. Omawia poszczególne konstrukcje rakiet balistycznych średniego zasięgu oraz mię-dzykontynentalnych, w które wyposażono ten rodzaj wojsk.
Prezentując kolejne etapy ich rozwoju, nawiązuje do międzyna-rodowych inicjatyw w postaci porozumień SALT I i SALT II zmie-rzających do ograniczania liczby systemów przenoszenia broni jądrowej. Umowy te spowodowały jednak skok jakościowy za-równo w odniesieniu do konstrukcji systemów przenoszenia, jak i wielogłowicowych rakiet z samodzielnym naprowadza-niem na cel. Rozpad Związku Radzieckiego skutkował przerwa-niem wielu programów badawczo-rozwojowych, które były mię-dzy innymi odpowiedzią na amerykańską inicjatywę obrony strategicznej (Strategic Defense Initiative – SDI). Autor opisuje
proces wycofywania komponentów strategicznych wojsk rakieto-wych z nowo powstałych państw oraz wpływ przerwania więzi kooperacyjnych w sektorze zbrojeniowym na kondycję sił zbroj-nych Federacji Rosyjskiej. Nawiązuje do negocjacji prowadzo-nych z tymi państwami w sprawie ratyfikowania traktatu START I. Idea tworzenia czysto rosyjskich strategicznych sił ją-drowych, a także proces odbudowywania pozycji Rosji na arenie międzynarodowej zaowocowały opracowywaniem kolejnych ze-stawów rakietowych. Ich przedstawicielem był Topol M. Jednak kryzys ekonomiczny sprawił, że poszczególne jednostki strate-gicznych wojsk rakietowych, które również w tym czasie reorga-nizowano, znacznie wolniej były wyposażane w nowe zestawy.
Poprawa sytuacji ekonomicznej pozwoliła na wdrożenie jako-ściowo nowych systemów przenoszenia, w tym głowic z ponad-dźwiękowymi ładunkami manewrującymi. Rozpoczęto również prace nad głowicami zdolnymi do pokonywania obrony prze-ciwrakietowej przeciwnika. Może to być poczytywane za odpo-wiedź na amerykański system globalnej obrony antyrakieto-wej.
Prezentowana praca wymaga od czytelnika znajomości dok-tryn nuklearnych powstałych w NATO w czasie zimnej wojny oraz koncepcji użycia broni jądrowej po rozwiązaniu Układu Warszawskiego. Część tych informacji zamieszczono w publi-kacji. Pozwala to lepiej zrozumieć poczynania kierownictwa sił zbrojnych ZSRR oraz obecnie Rosji w dążeniu do utrzymania statusu mocarstwa liczącego się na arenie międzynarodowej.
Czytelnik musi również z uwagą śledzić wszystkie skróty, który-mi posługuje się autor, gdyż ich nieznajomość może spowodo-wać niezrozumienie prezentowanych treści.
Życzę przyjemnej lektury. n J.B.
ISTOTNA
CZĘŚĆ TRIADY
B R O Ń J Ą D R O W A
EWOLUCJA STRATEGICZNYCH WOJSK RAKIETOWYCH ROSJI JEST NIEROZERWALNĄ CZĘŚCIĄ TRIADY JĄDROWEJ. POZWALA ONA UTRZYMAĆ NASZEMU WSCHODNIEMU SĄSIADOWI STATUS MOCARSTWA LICZĄCEGO SIĘ NA ARENIE MIĘDZYNARODOWEJ.
Marek Depczyński: Atomowa tarcza Rosji – strategiczne wojska rakietowe. Wyd. Bellona, Warszawa 2017.
PRZEGLĄD SIŁ ZBROJNYCH nr 2 / 2018
146
ones, in maintaining planned marching speed and reaching new regions in desired time, be increased.
The increasing need for electrical energy at commanding posts of units and tactical units enforced the need for modern power generators, which is discussed in one of the articles. We present a new offer of the Explosive Ordnance Disposal Centre of Excellence (EOD COE) from Trenčin in Slovakia, which on its website informs about new potential of their equipment for EOD detection and neutralization.
There is also an article by logistics specialists who describe using individual medical package as well as the potential of 3D printers in ensuring immediate deliveries of spare parts on the battlefield (without waiting time).
At the same time, there is a concern that this way of military supply and equipping characterized by improvisa-tion and makeshift created ad hoc on the battlefield may become regular in the logistics of the armed forces.
On how the territorial defense should be perceived in the system of common defense writes the author of an-other article, presenting hypothetical scenario of our country being in menace, and what tasks could be than per-formed by these troops. This article corresponds to the one on the Belarusian territorial troops and their tasks in case of armed conflict, as well as to the one on training system of British territorial defense soldiers.
The rules of engagement during peace or stabilization operations are discussed in another article. The author explains how they are developed at the strategic level and how they are interpreted by soldiers of individual armies in an international group commanded by NATO or the UN.
We also present new forms of educating students on how to repair power transmission systems in vehicles as well as the possibilities of the use of state-of-the-art resources during tactical exercise.
The author of the next material explains the goals of the Military-to-Military partnership program on cooper-ation of the US Army and covering also the Baltic states. He also presents the results of this program, which were achieved by individual armies as well as the goals for the upcoming years.
Last but not least, we hope that the remaining articles will be equally attractive to our readers.
Enjoy reading!
Editorial Staff
WARUNKI ZAMIESZCZANIA PRAC
Materiały (w wersji elektronicznej) do „Przeglądu Sił Zbrojnych” prosimy przesyłać na adres: Wojskowy Instytut Wydawniczy, Aleje Jero-zolimskie 97, 00-909 Warszawa lub e-mail: psz@zbrojni.pl. Opracowanie musi być podpisane imieniem i nazwiskiem z podaniem stop-nia wojskowego i tytułu naukowego. Należy również podać numery: PESEL oraz konta bankowego, a także dokładny adres służbowy, pry-watny i urzędu skarbowego oraz numer telefonu. Ponadto należy dołączyć zdjęcie z aktualnym stopniem wojskowym. W przypadku bra-ku wymaganych danych nie będziemy mogli opublikować danego materiału. Instytut przyjmuje materiały opracowane w formie artybra-ku- artyku-łów. Rysunki i szkice należy przygotować zgodnie z wymaganiami poligrafii (najlepiej w programie Ilustrator lub Corel), zdjęcia w forma-cie tiff lub jpeg – rozdzielczość 300 dpi. Należy podać źródła, z których autor korzystał przy opracowywaniu materiału. Niezamówionych artykułów Instytut nie zwraca. Zastrzega sobie przy tym prawo do dokonywania poprawek stylistycznych oraz skracania i uzupełniania artykułów bez naruszania myśli autora. Autorzy opublikowanych prac otrzymają honoraria według obowiązujących stawek.
PRZEGLĄD SIŁ ZBROJNYCH nr 2 / 2018