faza przed zamachem

§ 1. Rola Międzyresortowego Zespołu do spraw Zagrożeń

Terrorystycznych jako fundamentu systemu w fazie

rozpoznawania zagrożeń

Pierwotnym celem powołania Międzyresortowego Zespołu do spraw Zagrożeń Terro-rystycznych było zapewnienie współdziałania administracji rządowej w zakresie rozpozna-wania terroryzmu, przeciwdziałania mu i jego zwalczania (§2 ust. 1 Zarządzenia nr 162)¹. Należy pamiętać, że zespół ten był pierwszym formalnym gremium, którego zadaniem było organizowanie współpracy pomiędzy służbami i instytucjami w walce z terroryzmem. Waż-nym elementem jest tu wskazanie właściwości MZdsZT do praktycznie dwóch faz walki z terroryzmem: rozpoznawania i przeciwdziałania w fazie przed zamachem oraz zwalczania w fazie zamachu lub wysokiego ryzyka jego wystąpienia. Główne zadania MZdsZT w pier-wotnej wersji również koncentrowały się na rozpoznawaniu zagrożeń terrorystycznych i re-agowaniu na nie.

1

Zarządzenie nr 162 prezesa Rady Ministrów z dnia 25 października 2006 r. w sprawie utworzenia Międzyresortowego Zespołu do spraw Zagrożeń Terrorystycznych (tekst niepublikowany).

Pierwsze zadania dotyczyły kwestii monitorowania i analizy potencjalnych zagrożeń oraz inicjowania i koordynacji aktywności administracji państwowej w podejmowaniu działań i wymianie informacji (§2 ust. 2 Zarządzenia nr 162). Skład MZdsZT został tak dobrany, aby w trakcie jego posiedzeń możliwe było omawianie wszelkich informacji o zagrożeniach, po-dejmowanych działaniach oraz podejmowanie decyzji co do samego poziomu zagrożenia oraz ustalanie zadań dla poszczególnych służb w związku z tematyką omawianą w trakcie posie-dzeń. Na etapie rozpoznawania zagrożeń terrorystycznych i przeciwdziałania im szczególną rolę odgrywają służby zajmujące się tematyką zagrożeń terrorystycznych, posiadające upraw-nienia operacyjno-rozpoznawcze. W wypadku uzyskania informacji o zagrożeniach, w ra-mach struktury MZdsZT, możliwe było również omawianie kwestii przygotowania się do działań związanych ze zwalczaniem tego typu zagrożeń i reagowaniem na nie. Szczególna rola przypisana była ówczesnemu ministrowi spraw wewnętrznych i administracji. To ten podmiot łączył ze sobą element rozpoznawania zagrożeń, choćby poprzez nadzór nad Policją, Strażą Graniczną, Biurem Ochrony Rządu, oraz reagowania poprzez właściwość podległej mu Państwowej Straży Pożarnej. Była to jedna z głównych przyczyn przekazania uprawnienia kierowania pracami MZdsZT właśnie ministrowi spraw wewnętrznych i administracji.

Niezmiernie istotnym zadaniem MZdsZT było wypracowanie procedur w zakresie walki z terroryzmem. Proces ten wbrew pozorom jest bardzo złożony i skomplikowany, uwzględniając liczbę i specyfikę służb posiadających różnorodne zadania ustawowe i upraw-nienia, choćby w zakresie podejmowania działań operacyjno-rozpoznawczych. Procedury oczywiście istniały i były bardzo często doskonale opisane. Problem jednak dotyczył możli-wości wykorzystywania ich przez inne służby niż ta, z której dana procedura pochodziła. Przygotowanie poszczególnych służb, opracowanie szczegółowych algorytmów współdziała-nia na wypadek zdarzewspółdziała-nia terrorystycznego nie może być odłączone od całego procesu przy-gotowań w kraju na wypadek sytuacji kryzysowej2

.Ujednolicenie nazewnictwa, oznaczeń i symboli oraz określenie, jakie konsekwencje i zachowania niesie za sobą ogłoszenie danej procedury, algorytmu czy stopnia alarmowego, było fundamentem do zaistnienia faktycznego współdziałania ze sobą instytucji administracji rządowej w zakresie walki z terroryzmem.

Współpraca zagraniczna w ramach zwalczania terroryzmu również została określona jako jedno z zadań MZdsZT. Pozwalało to na wypracowywanie jednolitego stanowiska

2

K. Liedel, Rozwiązania organizacyjno-prawne w zakresie przeciwdziałania terroryzmowi w Polsce (w:) J. Szafrański, Współczesne zagrożenia terroryzmem oraz metody działań antyterrorystycznych, Szczytno 2007, s. 159.

zentowanego przez osoby z różnych instytucji naszej administracji rządowej na forach mię-dzynarodowych. Ponadto MZdsZT posiadał uprawnienie do organizowania wspólnych opera-cji w zakresie zwalczania terroryzmu. Oczywiście MZdsZT samoistnie nie mógł prowadzić operacji, bo to zawsze będzie właściwością służb, ale inicjowanie czy wspieranie takich dzia-łań mogło się już odbywać za jego pośrednictwem.

W ciągu kilku lat funkcjonowania MZdsZT jego priorytety i pewne zadania oczywi-ście ewaluowały bądź traciły rację bytu. Wpływ na to miało powstanie Centrum Antyterrory-styczne Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego oraz Rządowe Centrum Bezpieczeństwa powołane w 2007 r. zgodnie z ustawą o zarządzaniu kryzysowym. Chociaż MZdsZT wciąż określa poziom zagrożenia zamachem terrorystycznym, zgodnie z rekomendacją przedstawia-ną m.in. przez CAT, jednocześnie nie jest uwzględniony w załączniku nr 5 zarządzenia preze-sa Rady Ministrów z dnia 12 października 2011 r. w sprawie wykazu przedsięwzięć i proce-dur systemu zarządzania kryzysowego jako podmiot właściwy do wprowadzania stopni alar-mowych. Ponadto sama idea bieżącego monitorowania zagrożeń terrorystycznych, w momen-cie gdy funkcjonują służby dyżurne CAT-u i RCB, straciła również rację bytu. Aktywność w zakresie opracowywania i przedstawiania odpowiednim instytucjom rozwiązań i inicjatyw legislacyjnych nabrało natomiast większego znaczenia w funkcjonowaniu MZdsZT.

Struktura MZdsZT oddaje podstawowy wykaz służb i instytucji właściwych do rozpo-znawania zagrożeń terrorystycznych, a w dalszej kolejności do reagowania na tego typu za-grożenia. Oczywiście formuła prac MZdsZT dopuszcza możliwość dopraszania innych pod-miotów, w zależności od potrzeb czy sytuacji.

W skład Prezydium MZdsZT wchodzi minister spraw wewnętrznych jako przewodni-czący oraz jego zastępcy: minister finansów, minister spraw zagranicznych, minister sprawie-dliwości i minister obrony narodowej. Przewidziane jest również miejsce w prezydium dla ministra koordynatora pracy służb specjalnych, jeżeli taka osoba zostanie powołania przez prezesa Rady Ministrów. Członkowie MZdsZT to przedstawiciele służb specjalnych: Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Służby Wywiadu Wojskowego; służb podległych ministrowi spraw wewnętrznych: Policji, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu, Państwowej Straży Pożarnej; służb podległych mi-nistrowi finansów: Generalny Inspektor Informacji Finansowej/ Generalny Inspektor Kontroli Skarbowej, Służby Celnej; struktur podległych ministrowi obrony narodowej: Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej wraz z Żandarmerią Wojskową oraz Rządowego Centrum Bezpie-czeństwa. Po rozłączeniu Ministerstwa Sprawiedliwości w posiedzeniach również uczestniczy

przedstawiciel Prokuratury Generalnej. Na posiedzenia MZdsZT zapraszany jest również szef Biura Bezpieczeństwa Narodowego.

Taka struktura, w połączeniu z nałożonymi w zarządzeniach premiera zadaniami, sta-nowi optymalne gremium do aktywności na poziomie strategicznym w fazie rozpoznawania zagrożeń terrorystycznych. Oczywiście chociaż przejście z zadaniami z fazy rozpoznawania w reagowanie będzie właściwe dla wielu z tych instytucji, to jednak w tej fazie będzie wyma-gany znacznie szerszy skład podmiotów, choćby ze względu na kwestie zapewniania wsparcia medycznego na szeroką skalę czy wszystkich czynności logistyczno-technicznych właści-wych dla innych ministerstw czy służb. Takim podmiotem w fazie reagowania będzie na pewno Rządowy Zespół Zarządzania Kryzysowego z funkcjonującym RCB.

Należy podkreślić, że w ostatnim czasie rola MZdsZT mogła ulec obniżeniu. Nie wy-nika to jednak z trybu i zakresu zadań realizowanych przez to gremium. Od momentu po-wstania MZdsZT decydował o sposobie podejmowania przez służby działań, był gremium konsultowania decyzji i opiniowania kierunków rozwoju tworzenia zrębów systemu antyter-rorystycznego w Polsce. Jednak zespół ten nie znalazł uznania w oczach osób zajmujących się tworzeniem procedur reagowania kryzysowego w Polsce. W istniejącym Krajowym Planie Zarządzania Kryzysowego (KPZK) nie wskazano żadnej roli dla MZdsZT w zakresie rozpo-znawania czy zwalczania zagrożeń terrorystycznych. Sytuacja ta nie wydaje się do końca słusznym rozwiązaniem, gdyż ponad sześć lat dobrego funkcjonowania w obszarze niejaw-nych procedur i zadań sprawiło, że znaczna liczba funkcjonariuszy z wielu służb mogła w ramach pracy tego gremium uzyskiwać, potwierdzać lub dementować pewne obszary in-formacji czy podejmowanych działań. To w ramach funkcjonowania MZdsZT monitorowano i zatwierdzano kierunek rozwiązań funkcjonalnych i zakres zadań dla tworzonego w 2008 r. CAT-u. Międzyresortowy Zespół do spraw Zagrożeń Terrorystycznych powinien być natural-nym partnerem dla RCB w zakresie rozpoznawania zagrożeń terrorystycznych. Reagowanie i odbudowa to na pewno domena Rządowego Zespołu Zarządzania Kryzysowego.

§ 2. Zadania ustawowe służb w fazie przed zamachem

terrorystycznym

Spójność i logiczne ukształtowanie każdego systemu, oczywiście oprócz doboru od-powiednich podmiotów, zależy od właściwego określenia i podziału zadań wśród właśnie

podmiotów ten system tworzących. Precyzyjny podział ról, kompetencji i uprawnień daje fundament do tworzenia struktury, która będzie zdolna w sposób prawidłowy i dynamiczny reagować na pojawiające się we właściwym jej środowisku czynniki wewnętrzne lub ze-wnętrzne. Taki stan rzeczy jest zarówno przy konstruowaniu złożonych przedsięwzięć w sek-torze bankowym, telekomunikacyjnym, jak i bezpieczeństwa państwa. Problemy mogą poja-wiać się w momencie, gdy w ramach danego systemu część osób czy podmiotów posiada sprecyzowane zadania i obszary odpowiedzialności, a część ma to niedookreślone lub okre-ślone w sposób bardzo ogólny.

Polski system antyterrorystyczny wykazuje właśnie taki brak zdecydowanego określe-nia zadań i ról dla każdego z podmiotów ten system tworzących. Z jednej strony mamy grupę ośmiu służb i instytucji, których zadaniem jest walka z terroryzmem, a z drugiej strony, służ-by i instytucje, które takich zapisów ustawowych już nie mają. Stan taki oczywiście jest do-puszczalny przy precyzyjnym określeniu innych zadań i obszarów ochrony, dla których terro-ryzm może być potencjalnym lub faktycznym zagrożeniem. Jednak takie rozróżnienie okre-ślania zadań ustawowych w tym zakresie powinno być długoterminową taktyką, a nie działa-niem przypadkowym lub doraźnym. Nakładanie ustawowych zadań zwalczania terroryzmu nie powinno odbywać się przy okazji nowelizacji jednej czy drugiej ustawy kompetencyjnej służb. Kwestia ta powinna podlegać znacznie szerszej analizie i działaniu strategicznym już na etapie inicjatyw legislacyjnych, a przejawem tego powinno być jednoczesne nadanie tego typu zadań wszystkim podmiotom, które są właściwe do walki z terroryzmem na każdym czy choćby jednym z etapów działań. W tym samym momencie powinna zapadać decyzja właśnie o tym, której ze służb nie należy rozszerzać zadań o zwalczanie terroryzmu. Przy takim po-dejściu tworzenie systemu antyterrorystycznego na podstawie jasnego podziału zadań i kom-petencji byłoby ogromnym ułatwieniem i wsparciem dla procesu budowy tego systemu.

Analizując zakres zadań ustawowych służb i instytucji w kwestii walki z terroryzmem, można zauważyć, że kwestie terminologii ustawowej nie są ze sobą do końca spójne. Nie jest tu istotna kwestia samej definicji terroryzmu, ale sformułowań w ustawach wskazujących na walkę z terroryzmem. Różne służby posiadają różne sformułowania definiujące terroryzm. Ponadto część służb, tak jak np. policja, nie ma żadnego zadania ustawowego wskazującego bezpośrednio na obowiązek zwalczania terroryzmu, a jednocześnie posiada prawo do użycia broni palnej wobec osoby podejrzewanej o terroryzm.

Agencja Bezpieczeństwa Wewnętrznego jest największą polską służbą specjalną i zo-stała powołana do ochrony bezpieczeństwa wewnętrznego państwa i jego porządku

konstytu-cyjnego (art. 1)³. Zadania ustawowe ABW w szczególności koncentrują się wokół zabezpie-czenia kontrwywiadowczego naszego państwa, jego interesów ekonomicznych, zagrożeń ter-rorystycznych związanych z działalnością ugrupowań terter-rorystycznych, a także kwestiami proliferacji broni masowego rażenia4. Należy jednak pamiętać o tym, że zdefiniowanie poję-cia bezpieczeństwa wewnętrznego nie jest procesem zakończonym. Przed zamachami terrory-stycznymi na WTC bezpieczeństwo wewnętrzne było postrzegane jako ochrona państwa i jego instytucji, ochrona porządku prawnego oraz ochrona dóbr indywidualnych⁵. Do stawowych zadań ABW należy m.in. zwalczanie przestępstw szpiegostwa, godzących w pod-stawy ekonomiczne państwa, korupcji urzędników państwowych, nielegalnego obrotu towa-rami tzw. podwójnego zastosowania oraz handlu bronią czy środkami odurzającymi (art. 5 ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy o ABW oraz AW). Instytucja ta jest również odpowiedzialna za ochro-nę informacji niejawnych oraz pełni funkcję krajowej władzy bezpieczeństwa w tym zakresie (art. 5 ust. 1 pkt 3 ustawy o ABW oraz AW).

W zadaniach ustawowych ABW znajduje się zadanie expressis verbis wskazujące na rozpoznawanie przestępstw terrorystycznych, zapobieganie im i ich wykrywanie oraz ściganie ich sprawców (art. 5 ust. 1 pkt 2 lit. a ustawy o ABW oraz AW). Zadanie ustawowe ABW polegające na rozpoznawaniu przestępstw terrorystycznych, ich zwalczania, wykrywania i ścigania pojawiło się w ustawie po nowelizacji z 2005 r. W zbliżonym okresie podpisana została wówczas także Konwencja Warszawska6, a do polskiego porządku prawnego wpro-wadzone zostało przestępstwo o charakterze terrorystycznym (art. 115 §20 k.k.)7

. Rozpozna-wanie jest tym elementem, który będzie wskazywał tej formacji pełne zaangażoRozpozna-wanie w fazę przed zamachem terrorystycznym. Zadanie zapobiegania przestępstwom terrorystycznym i wykrywania ich z całą pewnością określa właściwość ABW zarówno w fazie przed, w trak-cie, jak i po zamachu.

Zgodnie z treścią KPZK do walki z zagrożeniami terrorystycznymi w ramach struktur ABW właściwe są: Departament Bezpieczeństwa Teleinformatycznego wraz z Rządowym

3 Ustawa z dnia 24 maja 2002 r. o Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego oraz Agencji Wywiadu (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r., nr 29, poz. 154 ze zm.) – dalej: ustawa o ABW oraz AW.

4 Zob. Ł. Skoneczny, Rola Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego w systemie bezpieczeństwa

Rzeczypospoli-tej Polskiej, „Przegląd Bezpieczeństwa Wewnętrznego” 2010, nr 2 (2), s. 24-26.

5 S. Sulowski, W poszukiwaniu definicji bezpieczeństwa wewnętrznego, „Przegląd Bezpieczeństwa Wewnętrznego” 2009, nr 1 (1), s. 10.

6

Konwencja Rady Europy o zapobieganiu terroryzmowi, sporządzona w Warszawie dnia 16 maja 2005 r., (Dz. U. z 2008 r., nr 161, poz. 998).

Zespołem Reagowania na Incydenty Komputerowe CERT.GOV.PL, Departament Kontrwy-wiadu oraz CAT⁸.

Wojskowym odpowiednikiem ABW jest Służba Kontrwywiadu Wojskowego (SKW), która również ma za zadanie walkę z terroryzmem wynikające wprost z zapisów ustawy kom-petencyjnej tej służby. Służba Kontrwywiadu Wojskowego również jest służbą właściwą do podejmowania działań w pierwszej fazie walki z terroryzmem. Do zadań tych należy rozpo-znawanie i wykrywanie przestępstw związanych z działalnością terrorystyczną oraz przeciw-działanie im, a także przeciwprzeciw-działanie wszelkim zagrożeniom, w tym terrorystycznym, które mogą godzić w obronność państwa i zdolność bojową SZ RP. Dodatkowym obowiązkiem SKW jest informowanie właściwych organów państwa o takich zagrożeniach (art. 5 ust. 1 pkt 1 lit. g i pkt 4)⁹. Realizację swoich zadań ustawowych w zakresie jak najwcześniejszego wykrycia przestępstw związanych z działalnością terrorystyczną SKW koncentruje na poten-cjalnych sprawcach, którzy pełnią czynną służbę wojskową, są funkcjonariuszami wojsko-wych służb specjalnych lub pracownikami SZ RP albo jednostek podległych ministrowi obrony narodowej. Należy tu jednak podkreślić, że rozgraniczenie pomiędzy cywilną a woj-skową służbą kontrwywiadowczą w Polsce, w zakresie podziału kompetencji przy bezpośred-nim wskazaniu zadań w walce z terroryzmem, nie jest zbyt wyraziste, gdyż SKW ma jedno-cześnie obowiązek rozpoznawania i wykrywania tego typu przestępstw wobec osób współ-działających z wymienionymi wcześniej przedstawicielami struktur wojskowych (art. 5 ust. 2 ustawy o SKW oraz SWW). Z praktycznego i taktycznego punktu widzenia, współdziałanie członków ugrupowania terrorystycznego z przedstawicielami obszaru militarnego jest dla nich jak najbardziej pożądane, choćby w zakresie prób pozyskania materiałów wybuchowych, broni lub amunicji, ale także środków łączności. W tym momencie widać, że właściwości ustawowe tych dwóch służb do podejmowania działań mających na celu rozpoznanie zagro-żenia na możliwie najwcześniejszym etapie nakładają się na siebie. Podkreślenia wymaga konstrukcja art. 5 ustawy o SKW oraz SWW, dzięki której widać, że właściwości ustawowe tych dwóch służb do podejmowania działań mających na celu rozpoznanie zagrożenia na możliwie najwcześniejszym etapie nakładają się na siebie, a w stosunku do osób współdziała-jących z żołnierzami zadanie to nie dotyczy elementu zapobiegania. Służba Kontrwywiadu

8

Zob. Zadania w zakresie monitorowania zagrożeń realizowane przez ministrów, kierowników urzędów

centralnych i wojewodów – Monitorowanie zagrożeń teleinformatycznych i terrorystycznych (w:) Rządowe

Centrum Bezpieczeństwa, Krajowy Plan Zarządzania Kryzysowego, cz. 2, Zespół przedsięwzięć na wypadek

sytuacji kryzysowych, s. 360-361 <http://rcb.gov.pl/?p=3486#more-3486>, dostęp: 23 sierpnia 2013 r.

9

Ustawa z dnia 9 czerwca 2006 r. o Służbie Kontrwywiadu Wojskowego oraz Służbie Wywiadu Wojskowego (Dz. U. nr 104, poz. 709 ze zm.) – dalej: ustawa o SKW oraz SWW.

Wojskowego, w przeciwieństwie do ABW, nie posiada uprawnień śledczych do realizacji swoich zadań ustawowych.

Służba Kontrwywiadu Wojskowego ma również obowiązek rozpoznawania i wykry-wania przestępstw przeciwko pokojowi, ludzkości, Rzeczypospolitej Polskiej i jej obronności, a także przestępstw wojennych (art. 5 ust. 1 pkt 1 lit. a-c ustawy o SKW oraz SWW), które mogą być popełnione w związku z działalnością ugrupowań terrorystycznych, oraz przeciw-działanie tym przestępstwom. Czyny te mogą również zostać zakwalifikowane jako przestęp-stwa o charakterze terrorystycznym, zgodnie z treścią art. 115 §20 k.k.

W fazie przed zamachem terrorystycznym również polskie służby wywiadowcze będą właściwe do wykonywania zadań z zakresu zwalczania terroryzmu. Zadania te, zarówno w wypadku Agencji Wywiadu (AW), jak i Służby Wywiadu Wojskowego (SWW) są bezpo-średnio określone w ustawach kompetencyjnych tych służb. Agencja Wywiadu ma za zada-nie, zgodnie z art. 6 ust. 1 pkt 5 ustawy o ABW oraz AW, rozpoznawanie międzynarodowego terroryzmu, natomiast SKW rozpoznaje zagrożenia spowodowane międzynarodowym terro-ryzmem i przeciwdziała im (art. 6 ust. 1 pkt. 2 lit. b ustawy o SKW oraz SWW).

Działania AW mają się koncentrować na rozpoznawaniu wszystkich przyczyn, działań i skutków działalności terrorystów na świecie. Nie ma żadnego wskazania ustawowego wska-zującego na potrzebę zajmowania się terroryzmem jedynie przez pryzmat zagrożeń dla nasze-go kraju. Takie dookreślenia zostały zastosowane w ustawie o SKW oraz SWW, wskazując wywiadowi wojskowemu potrzebę koncentrowania się przede wszystkim na zagrożeniach związanych z terroryzmem a nie samym zjawisku terroryzmu. Ponadto, w zadaniach ustawo-wych AW rozpoznawanie terroryzmu jest jednocześnie zestawione z rozpoznawaniem eks-tremizmu oraz międzynarodowych grup zorganizowanej przestępczości. Ekstremizm jest bar-dzo często postrzegany jako nierozerwalny element terroryzmu międzynarodowego. Na drugi plan schodzi fakt, czy mamy do czynienia z ekstremizmem politycznym, czy religijnym. Istotna jest tu motywacja kierowana jakąkolwiek ideologią i zamiar zastraszania lub zabicia jak największej liczby osób. Ponadto podczas zwalczania międzynarodowych grup terrory-stycznych i międzynarodowych grup przestępczych traktuje się te odrębne grupy jako poten-cjalnych sojuszników, przynajmniej w zakresie wsparcia logistycznego i pozyskiwania fundu-szy. Postrzeganie działalności tych dwóch odrębnych grup przez pryzmat współdziałania w pewnych obszarach z całą pewnością ułatwi podejmowanie działań kompleksowych za-równo w zakresie rozpoznawania grup terrorystycznych, organizacji przestępczości zorgani-zowanej, jak i zachodzących między nimi relacji.

Jedyną służbą z grupy podległych ministrowi spraw wewnętrznych, posiadającą bez-pośrednio określone zadanie ustawowe walki z terroryzmem, jest Straż Graniczna (SG). Zgodnie z zapisami ustawowymi, formacja ta ma obowiązek prowadzić czynności w celu rozpoznawania zagrożeń terrorystycznych i przeciwdziałania im (art. 1 ust. 2 pkt 5d ustawa o SG)¹⁰. Straż Graniczna jest kolejną służbą, której właściwość z całą pewnością będzie poczynała się już na najwcześniejszych etapach walki z terroryzmem, czyli na działania roz-poznawcze przed zamachem. Sama konstrukcja zadania dotyczącego walki z terroryzmem jest niemal identycznie skonstruowana, jak zadanie w tym zakresie dla SWW, przy czym SWW ma dookreślone, że dotyczy to międzynarodowego terroryzmu. Wydawać by się mo-gło, że zapis dotyczący walki z terroryzmem SWW powinno mieć zbliżony do zapisu AW, z racji tego, że jest to służba o znacznie bardziej zbliżonym charakterze zadań niż SG.

Ponadto SG ma wiele zadań ustawowych pośrednio wskazujących na jej właściwość w walce z terroryzmem przed, w trakcie lub po zamachu. Zadania te dotyczą rozpoznawania i wykrywania przestępstw związanych z przemieszczaniem przez granicę broni, amunicji i materiałów wybuchowych, związanych z bezpieczeństwem powszechnym i z komunikacją lotniczą oraz zapobiegania im, a także ścigania sprawców tych przestępstw. Ponadto, zgodnie z treścią art. 1 ust. 2 ustawy o SG, funkcjonariusze tej służby realizują zadania związane z zapewnieniem bezpieczeństwa na pokładach statków powietrznych, z ochroną bezpieczeń-stwa międzynarodowych szlaków komunikacyjnych czy zapobieganiem nielegalnemu trans-portowaniu przez granicę odpadów chemicznych, jądrowych i promieniotwórczych.

Szóstym podmiotem, którego ustawodawca zobowiązał wprost do zaangażowania się w walkę z terroryzmem, są organa informacji finansowej, czyli minister właściwy do spraw instytucji finansowych oraz Generalny Inspektor Informacji Finansowej (GIIF). Podmioty te zostały wskazane ustawowo jako właściwe w sprawach przeciwdziałania praniu pieniędzy oraz finansowaniu terroryzmu (art. 3 ustawy o przeciwdziałaniu praniu pieniędzy)¹¹. Ustale-nie struktur finansowych organizacji terrorystycznych pozwoli na zamrożeUstale-nie kont i wartości majątkowych, co może ograniczyć możliwości działania zarówno terrorystów, jak i organiza-cji wspierających12

. Należy podkreślić, że kwestie wykrywania i monitorowania działań związanych z finansowaniem i wspieraniem logistycznym terrorystów należą do

10 Ustawa z dnia 12 października 1990 r. o Straży Granicznej (tekst. jedn. Dz. U. z 2011 r., nr 116, poz. 675 ze zm.) – dalej: ustawa o SG.

11

Ustawa z dnia 16 listopada 2000 r. o przeciwdziałaniu praniu pieniędzy oraz finansowaniu terroryzmu (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r., nr 46, poz. 276 ze zm.).

szych zadań w walce z terroryzmem. Zjawisko finansowania terroryzmu jest trudniejsze do wykrycia, gdyż wartości majątkowe mogą pochodzić ze źródeł legalnych (np. darowizn, dzia-łalności gospodarczej, itp.)13

. Samo finansowanie terroryzmu zostało określone w omawianej