3. Klub seniora i Uniwersytet III wieku 1. Zakład opiekuńczo-leczniczy.
Na terenie powiatu mało odczuwalny jest brak placówki zapewniającej pomoc i opiekę ludziom starszym, przewlekle i obłożnie chorym. Dla potrzebujących tego rodzaju wsparcia powiat zapewnia miejsca w domu pomocy społecznej.
Zakład opiekuńczo-leczniczy udziela całodobowych świadczeń zdrowotnych, które obejmują swoim zakresem pielęgnację i rehabilitację osób niewymagających hospitalizacji, oraz zapewnia im środki farmaceutyczne i materiały medyczne, pomieszczenie i wyżywienie odpowiednie do stanu zdrowia, a także opiekę w czasie organizowanych zajęć kulturalno-rekreacyjnych. Przy dążeniu przez Lubuski Oddział NFZ do znacznego ograniczenia ilości świadczeń z zakresu opieki długoterminowej i paliatywnej, należy zadbać o utrzymanie i ewentualny rozwój ZOL-u w Torzymiu.
2.
Mieszkania wspólnotowe – chronione.Mieszkanie wspólnotowe – chronione dla osób starszych jest formą organizacyjną, w której skupione jest życie osób niewymagających opieki stacjonarne, ale które ze względu na stan fizyczny lub psychiczny nie chcą lub nie są w stanie mieszkać same. Zorganizowanie mieszkania chronionego jest najtańszą formą pomocy dla osób starszych z uwagi na to, że:
- mieszkańcy sami pokrywają koszty wszelkich świadczeń (czynsz, media), przy czym każde z nich płaci część- czynszu proporcjonalnie do zajmowanej powierzchni plus solidarnie za części wspólnie użytkowane
- koszt usług w postaci np. donoszenia obiadów, robienia zakupów itp. Rozkłada si ę solidarnie na wszystkich mieszkańców,
- objęcie usługami opiekuńczymi wymaga dojścia w jedno miejsce.
Mieszkanie jest zorganizowane na zasadzie samodzielnego zamieszkania w pokojach oraz wspólnego używania pozostałych pomieszczeń. Nie można przecenić wartości niematerialnych wspólnego zamieszkania:
- możliwości wzajemnego wspierania się - eliminacji poczucia osamotnienia i izolacji
- wzajemnej pomocy w czynnościach codziennego życia - możliwości podtrzymywania tradycji
Oczywistym warunkiem jest takie dobranie mieszkańców, poprzedzone rozeznaniem ich potrzeb i oczekiwań, które umożliwi ich wspólne zamieszkanie. Mieszkanie jest chronione w sensie regularnego doglądania przez służby specjalne, które prowadzą nadzór nad mieszkaniem w ramach wykonywania swych obowiązków służbowych. Jest to forma wsparcia znacznie tańsza niż DPS.
3..Klub seniora i Uniwersytet III Wieku.
We współpracy z sektorem pozarządowym zrzeszającym osoby starsze (Związek Emerytów, Rencistów i Inwalidów, Polski Komitet Pomocy Społecznej i szereg innych organizacji) zakładamy uruchomienie Powiatowego Klubu Seniora. Byłby miejscem spotkań dla członków wymienionych organizacji, ale równie ż dla wszystkich mieszkańców powiatu, którzy zechcieliby tu spędzać wolny czas.
Formy działalności Klubu to przede wszystkim:
- prowadzenie klubo-kawiarenki,
- organizacja imprez rozrywkowo-wypoczynkowych,
- organizacja tematycznych odczytów, pogadanek, spo tkań z ludźmi kultury, sportu czy nauki, - kultywowanie tradycji,
- udział w imprezach na terenie powiatu.
III. System współdziałania z sektorem pozarządowym
1. Dom Stowarzyszeń
2. Bank informacji o organizacjach obszar pozarządowych
Sektor pozarządowy
3. Program „Wspólna sprawa”
Dotychczasowe doświadczenia współpracy pomiędzy sektorem publicznym i pozarządowym w powiecie dotyczą przede wszystkim dziedziny pomocy społecznej. Mimo jednakże niewątpliwego postępu, jaki nastąpił na rzecz zbliżenia obu sektorów w ostatnich latach, można stwierdzić, że strony nie są w pełni przygotowane do podjęcia współpracy. Aby zmienić ten stan rzeczy, niekorzystny dla obu stron, Powiatowe Centrum Pomocy Rodzinie podejmie się roli koordynatora służb społecznych i sektora pozarządowego w sferze pomocy społecznej w powiecie.
1. Dom Stowarzyszeń.
Celowym wydaje się utworzenie Domu Stowarzyszeń skupiającego organizacje pozarządowe działające na terenie powiatu. Rozwiąże on problemy m.in. niewystarczającej współpracy, wymiany doświadczeń i przepływu informacji
2. Bank informacji o organizacjach pozarządowych
Spotkania z przedstawicielami organizacji pozarządowych zorganizowane przez Powiatowe Centrum Pomocy Rodzinie a zainicjowane przez Starostę Sulęcińskiego ujawniły duże rozproszenie w zakresie działalności tych organizacji. Okazało się bowiem, że sami działacze nie mają rozeznania co do ilości, miejsc i zakresów funkcjonowania swych „partnerów”. Tym samym konieczne jest opracowanie informatora w tym zakresie, który poszerzony informacje o pozostałej działalności sfery pomocy społecznej i stanowiłyby kompendium wiedzy o strukturach pomocowych w powiecie.
3. Program „Wspólna sprawa”
Partnerskie współdziałanie instytucji publicznych z organizacjami pozarządowymi zostanie w tym programie oparte na:
- włączeniu organizacji w procesie diagnozowania potrzeb społecznych, - wspólnym określaniu kierunków zaspokajania tych potrzeb (planowanie), - koordynacji działań rzecz jednostek i społeczności.
Celem Programu jest wypracowanie takich zasad współpracy i współdziałania, których efektem będzie pełna koordynacja działań pomocowych n terenie powiatu.
V. System zsynchronizowanych służb społecznych.
1. Monitoring zjawisk społecznych obszar- służby socjalne
2. Program „Pomóżmy samym sobie”
1.
Monitoring zjawisk społecznych
Przedmiotem badań przy opracowaniu „Diagnozy problemów społecznych w pomocy społecznej powiatu Sulęcińskiego” powinny by ć problemy mieszkańców powiatu. „Diagnoza...” określiła istniejący w pomocy społecznej stan rzeczy, a więc rzeczywistość demograficzną, powody, które sprawiły, że badana zbiorowość stała się klientami pomocy społecznej, a poprzez analizę i badanie poszczególnych indywidualnych społecznych dysfunkcji, ich wzajemnych powiązań i zależności, pozwoliła na opracowanie swoistej „mapy” problemów społecznych w pomocy społecznej w powiecie sulęcińskim.
Badania diagnostyczne wymagają kontynuacji, dlatego celem naszym jest stałe monitorowanie pozyskanych danych oraz poszerzanie obszaru badań i doskonalenia metod badawczych.
Realizacja programu będzie polegała na:
- opracowaniu metod pozyskiwania danych,
- stałym poszerzaniu obszaru prowadzonych badań społecznych w porozumieniu ze sferą zdrowia, edukacji, bezpieczeństwa publicznego, urzędem pracy i organizacjami pozarządowymi,
- przetwarzaniu i wykorzystywaniu pozyskiwanych informacji dla celów diagnostyczno - prognostycznych i efektywnego planowania.
2. Program „Pomóżmy samym sobie”
Praca pracowników socjalnych, zarówno w o środkach pomocy społecznej, centrum pomocy rodzinie, jaki pozostałych jednostkach pomocy społecznej na terenie powiatu ma, co najmniej jedną cechę wspólną: wszyscy oni występują w czyimś interesie – jednostki, rodziny bądź społeczności. Praca socjalna charakteryzuje się bezpośrednim „dotykiem” ludzkich problemów, czasem bardzo złożonych, gdzie zajęcie stanowiska wymaga nie tylko odpowiedniej wiedzy, ale i właściwego podejścia, zrozumienia i empatii.
Program „Pomóżmy samym sobie” ma objąć pomocą ludzi udzielających pomocy poprzez:
- organizację wspólnych szkoleń tematycznych umożliwiających rozwój zawodowy i podnoszenie kwalifikacji,
- zapobieganie zjawisku wypalenia zawodowego, - budowanie wizerunku pracownika socjalnego,
- udostępnianie wszelkich materiałów (książki, prasa, filmy) służących usprawnieniu i ułatwieniu pracy oraz zdobywaniu nowych doświadczeń.