Decyzją Sejmiku Samorządu Województwa Lubuskiego, Marszałek Województwa Lubuskiego w dniu 03 września 2010 roku, utworzył Lubuski Szpital Specjalistyczny Pulmonologiczno-Kardiologiczny w Torzymiu Spółka z o.o. Spółka powołała nowy zakład pod nazwą Lubuski Szpital Specjalistyczny Pulmonologiczno-Kardiologiczny w Torzymiu, który swoją działalność rozpoczął 01 stycznia 2011 roku.
Świadczenia zdrowotne obejmują leczenie chorób układu oddechowego (nowotwory, gruźlica, ostre i przewlekłe stany zapalne, alergologia).
Kolejnym kierunkiem działania jest rehabilitacja lecznicza, w tym posiadająca wieloletnie doświadczenie wczesna rehabilitacja kardiologiczna. Od 01 stycznia 2011 roku leczenie rehabilitacyjne zostało poszerzone o rehabilitację pulmonologiczną, a w planach jest przyjęcie od 01 stycznia 2013 roku pierwszych pacjentów na leczenie rehabilitacyjne po przebytych chorobach nowotworowych na tworzącym się oddziale rehabilitacji onkologicznej i limfologii. Szpital oferuje także leczniczo-opiekuńcze, długoterminowe pobyty osób starszych. Szpital posiada nowoczesną bazę diagnostyczną. Gruntownej modernizacji poddano w 2009 roku pracownię diagnostyki obrazowej, pozostaje w trakcie realizacji przebudowy laboratorium analitycznego i mikrobiologii. Zapewnia nowocześnie wyposażone pracownie USG, EKG i Bronchofiberoskopii. Szpital jest przygotowany do włączenia się w powstające Lubuskie Centrum Teleradiologii.
2.9. Działania na rzecz osób niepełnosprawnych
Karta Praw Osób Niepełnosprawnych stwierdza: „Niepełnosprawnymi są osoby, których sprawność fizyczna, psychiczna lub umysłowa trwale lub okresowo utrudnia, ogranicza lub uniemożliwia życie codzienne, naukę, pracę oraz pełnienie ról społecznych, zgodnie z normami prawnymi i zwyczajowymi”.
Ustawa z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnieniu osób niepełnosprawnych zawęża powyższą definicję określając: „Niepełnosprawnymi s ą osoby, których stan fizyczny, psychiczny lub umysłowy trwale lub okresowo utrudnia, ogranicza bądź uniemożliwia wypełnianie ról społecznych a, w szczególności ogranicza zdolności do wykonywania pracy zawodowej, jeśli uzyskały orzeczenie”.
Jest rzeczą oczywistą, że różne są rodzaje i stopnie niepełnosprawności. Najbardziej klarowny wydaje się następujący podział:
1. osoby z niepełnosprawnością sensoryczną - osoby niewidome i słabowidzące, - osoby niesłyszące i słabosłyszące;
1. osoby z niepełnosprawnością fizyczną:
- osoby z uszkodzeniem narządu ruchu,
- osoby z przewlekłymi schorzeniami narządów wewnętrznych;
2. osoby z niepełnosprawnością psychiczną:
- osoby umysłowo upośledzone z niepełnosprawnością intelektualną, - osoby psychicznie chore z zaburzeniami osobowości i zachowania;
3. - osoby z niepełnosprawnością sprzężoną, dotknięte więcej niż jedną niepełnosprawnością.
Wystąpić tu mogą połączenia różnych, wymienionych powyżej niepełnosprawności. W przeszłości polityka wobec osób niepełnosprawnych w dużej mierze polegała na społecznej kompensacji poprzez działania charytatywne, oddzielne świadczenia na marginesie społeczeństwa oraz rozwój usług opiekuńczych. Pomimo, że była ona potrzebna i oparta na dobrych intencjach, wpłynęła na marginalizację i zbyt niskie uczestnictwo tej grupy osób w życiu społecznym. Dowartościowanie i ujawnianie różnic indywidualnych jest obecnie jedynym z najważniejszych wyzwań społecznych.
Kompetencje powiatu w zakresie pomocy społecznej regulują przede wszystkim ustawy: o pomocy społecznej oraz o rehabilitacji społecznej i zawodowej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych.
W ramach powiatu głównymi jednostkami, do których należy pomoc osobom niepełnosprawnym są Powiatowe Centra Pomocy Rodzinie oraz Powiatowe Urzędy Pracy.
Do zadań powiatu należy między innymi:
1. Opracowywanie powiatowych programów działań na rzecz osób niepełnosprawnych w zakresie;
a) Rehabilitacji społecznej,
b) Rehabilitacji zawodowej i zatrudnienia, c) Przestrzegania praw osób niepełnosprawnych.
2. Podejmowanie działań zmierzających do ograniczenia skutków niepełnosprawności,
3. Współpraca z organizacjami pozarządowymi i fundacjami działającymi na rzecz osób niepełnosprawnych w zakresie rehabilitacji społecznej i zawodowej tych osób,
4. Dofinansowanie do różnych form pomocy osobom niepełnosprawnym (np. turnusy rehabilitacyjne, zaopatrzenie w sprzęt rehabilitacyjny.),
5. Dofinansowanie kosztów tworzenia i działania warsztatów terapii zajęciowej,
6. Pośrednictwo pracy i poradnictwo zawodowe dla osób nie pełnosprawnych, ich szkolenie i przekwalifikowanie,
7. Współpraca z organami rentownymi, 8. Doradztwo organizacyjno-prawne.
Realizacja powyższych zadań ma na celu integrację osób niepełnosprawnych ze środowiskiem lokalnym oraz przeciwdziałanie wykluczeniu społecznemu tej grupy osób. Skala problemu niepełnosprawności na podstawie danych GUS.
Osoby niepełnosprawne według płci i rodzaju niepełnosprawności w Powiecie Sulęcińskim
Osoby niepełnosprawne
Kobiety Mężczyźni
Ogółem
5355 2921 2437
Prawnie
3937 2090 1847
Tylko biologicznie
1418 832 587
Osoby dorosłe prawnie
5180 2018 1757
Dzieci do 15 roku życia
- prawnie 162 72 90
Osoby niepełnosprawne
Stopień lekki 932 480 450
Osoby niepełnosprawne
Stopień umiarkowany 1793 968 824
Osoby niepełnosprawne
Stopień znaczny 971 526 444
Osoby dorosłe w wieku
produkcyjnym - prawnie 2276 913 1363
Dane z GUS 2011r.
W opracowaniach GUS zbiorowość osób niepełnosprawnych została podzielona na dwie grupy:
1. Osoby niepełnosprawne prawnie tj. takie, które posiadają odpowiednie aktualne orzeczenie wydane przez organ do tego uprawniony.
2. Osoby niepełnosprawne tylko biologicznie tj. takie, które nie posiadały orzeczenia, ale miały (odczuwały) całkowite lub poważnie ograniczone zdolności wykonywania czynności podstawowych.
Konkurencja na rynku pracy, ocena własnych ograniczeń i ich konsekwencji dla funkcjonowania powodują, iż sytuacja osób niepełnosprawnych jest trudna.
Osoby niepełnosprawne będą szukały zatrudnienia, kiedy stworzy się system szkoleń i przekwalifikowania oraz możliwości rozwoju swoich predyspozycji nie tylko w warsztatach terapii zajęciowej i w zakładach aktywności zawodowej. Wszystkie osoby sprawne intelektualnie muszą mieć zapewnioną możliwość kształcenia się, niezależnie od formy niepełnosprawności. Pracodawcy są zachęcani do zatrudniania tych osób, otrzymując dofinansowanie na stworzenie miejsca pracy.
Ważnym zadaniem PCRP jest dofinansowanie rehabilitacji społecznej osób niepełnosprawnych ze środków PFRON. Poniżej przedstawione zostały dane liczbowe określające liczbę ubiegających się osób o dofinansowane poszczególnych zadań (wg. danych ze sprawozdania rzeczowo –finansowego samorządu powiatowego z realizacji zadań z zakresu rehabilitacji i zatrudnienia osób niepełnosprawnych finansowanych ze środków PFRON na lata 2013-2015)