Koordynator mgr Agnieszka Gajewska-Podraza
Prowadzący mgr Agnieszka Gajewska-Podraza, mgr Teresa Gniewek,
Sposób zaliczenia ćwiczenia - zal. z oceną
Poziom przedmiotu studia pierwszego stopnia
Wymagania wstępne
Język wykładowy polski Cele
dydaktyczne/efekty kształcenia
Umiejętność opisu i interpretacji założeń biomechanicznych i patofizjologicznych terapii manualnej, opanowanie podstawowych technik i metodyki terapii manualnej (mobilizacji, manipulacji i trakcji) z uwzględnieniem wskazań, przeciwwskazań i zagrożeń podczas wykonywania tego typu terapii.
Skrócony opis przedmiotu
Podstawy biomechaniczne i patofizjologiczne terapii manualnej. Techniki terapii manualnej i metodyka wykonywania poszczególnych zabiegów manualnych.
Badanie i leczenie dysfunkcji narządu ruchu technikami manualnymi. Wskazania i przeciwwskazania do terapii manualnej. Podstawy terapii manualnej wg Maitlanda, Mulligana, założenia i podstawy Ortopedycznej Terapii Manualnej Kaltenborn-Evjenth, metody E – Technik oraz poizometrycznej relaksacji mięśni.
Pełny opis przedmiotu
Ćwiczenia praktyczne semestr 3
Miejsce terapii manualnej w procesie fizjoterapii. Podstawy biomechaniczne i patofizjologiczne terapii manualnej. Trakcje i mobilizacje – zasady wykonywania. Podstawowe metody terapii manualnej – zbieżności i różnice. Metodyka wykonywania zabiegów manualnych. Zagrożenia terapii manualnej, wskazania i przeciwwskazania. Typy połączeń kości. Płaszczyzna lecznicza w terapii manualnej. Ruchy kości i stawów (rotacja kości – toczenie z poślizgiem w stawie). Kierunek ruchu toczenia i ślizgu w stawie. Ruchy kości i stawów c.d. (translacja kości – gra stawowa w stawie). Składowe gry stawowej: trakcja – kierunek, stopnie, trójwymiarowe ustawienie, ślizg – kierunek, stopnie, trójwymiarowe ustawienie, kompresja. Reguła wklęsło-wypukła. Pojęcie dysfunkcji układu ruchu oraz przyczyny jej powstania. Badanie palpacyjne i techniki miękkie (punkty okostnowe, skóry, powięzi, tkanki łącznej, blizny) oraz trakcje ręczne. Mechanizmy kompensacyjne w przebiegu dysfunkcji aparatu ruchu kończyny górnej dolnej i kręgosłupa. Dynamiczny układ struktur układu mięśniowego, nerwowego, biernego aparatu ruchu oraz narządów wewnętrznych.
Techniki mobilizacyjne jednowymiarowe kończyny górnej, dolnej i kręgosłupa. Metody ryglowania kręgosłupa do selektywnych technik mobilizacyjnych. Trójwymiarowe techniki mobilizacyjne kończyn, techniki manipulacyjne stawów kończyn.
Ćwiczenia praktyczne semestr 4
Techniki mobilizacji stawów międzykręgowych. Poizometryczna relaksacja mięśni i jej znaczenie w procesie usprawniania chorych. Podstawy terapii manualnej wg B. Mulligana. Założenia i techniki metody Maitlanda.
Ortopedyczna Terapia Manualna Kaltenborn-Evjenth. Metoda E – Technik (metoda Hanke). Anatomia i funkcja (powtórzenie, utrwalenie) oraz badanie i leczenie manualne stawów: palców ręki, śródręcza, nadgarstka, ręki, łokciowego, ramiennego, obręczy barkowej, palców stóp, śródstopia, stępu, stawu skokowego, kolanowego i biodrowego. Anatomia i funkcja (powtórzenie, utrwalenie) oraz badanie i leczenie manualne dysfunkcji kręgosłupa: szyjnego i połaczenia C/Th, piersiowego i żeber oraz połączenia Th/L, lędźwiowego i połączenia L/S oraz miednicy.
Literatura
Literatura:
1. Arkuszewski Z: Podręcznik medycyny manualnej. Atlas zabiegów- kręgosłup szyjny. Elipsa-Jaim, Kraków 2001.
2. Jorritsma W: Anatomia na żywym człowieku. Wstęp do terapii manualnej. Wydawnictwo Medyczne Urban
& Partner, Wrocław 2004.
3. Frisch H, Roex J: Terapia manualna. Poradnik wykonywania ćwiczeń. PZWL, Warszawa 2005.
4 .Put M, Szczygieł A, Starzyński J.: Zastosowanie wybranych technik tapingu limfatycznego oraz terapii manualnej wg. B. Mulligana w usprawnianiu złamań podudzia. Medycyna Manualna. T.X .nr 2 i 3., Głogów 2006.
Literatura dodatkowa
1. Chaitow L. De Lany J. (red. Stodolny J.): Manualna terapia nerwowo- mięśniowa. Przypadki kliniczne.
Elsevier Urban &Partner. Wrocław 2009.
2. Földi M., Strössenreuther R. (red. Woźniewski M.): Podstawy manualnego drenażu limfatycznego. Elsevier Urban &Partner. Wrocław 2005.
Uwagi 1 Uwagi 2 Uwagi 3
Nazwa przedmiotu Fizykoterapia
Kod przedmiotu Kod ERASMUSA
Jednostka Instytut Ochrony Zdrowia /Zakład Fizjoterapii
Kier/spec/rok kierunek: Fizjoterapia/I rok, II rok – studia stacjonarne
Punkty ECTS 9 - w tym:
3 ECTS w sem. 2, 3 ECTS w sem. 3, 3 ECTS w sem. 4
Rodzaj przedmiotu obowiązkowy
Okres (rok akad/semestr)
2010/2011, 2011/2012 i dalsze sem. 2, 3, 4
Typ zajęć/liczba godzin
wykłady =30 h / 15 h sem.2 / 15 h sem.3
ćwiczenia praktyczne medyczne = 120 h/ 30h sem.2/ 45 h sem. 3/ 45 h sem. 4
samokształcenie /14 h
Koordynator mgr Piotr Wróbel
Prowadzący mgr Piotr Wróbel, mgr Aldona Kania, mgr Dorota Ogarek, mgr Agata Trytko
Sposób zaliczenia wykłady – zal., ćwiczenia - zal. z oceną, egzamin – ocena
Poziom przedmiotu studia pierwszego stopnia
Wymagania wstępne
Język wykładowy polski Cele
dydaktyczne/efekty kształcenia
Opanowanie zasadniczych wiadomości z fizykoterapii
(medycyny fizykalnej), przeprowadzenie wywiadu z
pacjentem pod kątem planowania długo i krótkoterminowych
zabiegów fizykalnych. Student powinien być wyszkolony
metodycznie i umieć odpowiednio przygotować pacjenta do
zabiegu i wykonać zabiegi fizykalne z ciepłolecznictwa,
krioterapii, światłolecznictwa, laseroterapii i elektroterapii a
także opanować wskazania i przeciwwskazania do
wykonywania zabiegów. Celem nauczania jest wykorzystanie
poznanych metod fizykoterapii w leczeniu różnych schorzeń,
w poszczególnych jednostkach chorobowych oraz analiza przypadków klinicznych i interpretacja dokumentacji medycznej. Zastosowanie poznanych metod terapeutycznych w zależności od aktualności symptomów zapalnych.
Skrócony opis przedmiotu
Rys historyczny fizykoterapii w Polsce i za granicą.
Systematyka fizykoterapii. Podstawy fizyczne i biologiczne zabiegów fizykalnych z zastosowaniem ciepła, zimna, światła, fali magnetycznej i elektro magnetycznej, fali ultradźwiękowej a także stałego i zmiennego prądu elektrycznego małej, średniej i wysokiej częstotliwości.
Reakcje fizjologiczne organizmu ludzkiego na zastosowanie w/w czynników fizykalnych. Metodyka wykonywania zabiegów w poszczególnych jednostkach chorobowych oraz analiza przypadków klinicznych a także wskazania i przeciwwskazania do wykonywania zabiegów. Planowanie efektów długo i krótkoterminowych w kompleksowym leczeniu fizjoterapeutycznym. Wykorzystanie najnowszych osiągnięć z zakresu aparatury do medycyny fizykalnej.
Pełny opis przedmiotu
Wykłady semestr 2
Rys historyczny fizykoterapii w Polsce i za granicą.
Technika wykonywania zabiegów cieplnych- okłady lignoparafinowe. Rumień cieplny.
Podstawy fizyczne termoterapii. Zabiegi cieplne: ciepłe okłady, kąpiele parafinowe, wykorzystanie zabiegów cieplnych w różnych schorzeniach. Zabiegi cieplne ogólne: sauna.
Leczenie zimnem: przegląd metod leczniczych- krioterapia miejscowa i ogólnoustrojowa (kriokomora).
Reakcje fizjologiczne organizmu po zastosowaniu krioterapii miejscowej i ogólnoustrojowej.
Hydroterapia. Wpływ masażu podwodnego i kąpieli kontrastowych na ustrój.
Ciepło endogenne:
a) Terapeutyczne wykorzystanie ultradźwięków. Bezpośrednia aplikacja na różne części ciała. Leczenie krwiaków zgodnie z zasadą „iceberg”. Pośrednia aplikacja ultradźwięków w wodzie. Diagnostyczne zastosowanie przy złamaniach z przeciążenia. Jonoforeza - wykaz leków, podstawy fizyczne.
b) Diatermia- grzanie głębokie. Curapuls i Terapuls - zasady dawkowania, efekt termiczny i biologiczny, zasady BHP.
Światłolecznictwo;
a) Zastosowania w leczeniu promieni ultrafioletowych (UV) - Emita
b) Terapeutyczne zastosowanie promieniowania podczerwonego (IR) - Lumina, Solux c) Promieniowanie spolaryzowane - Bioptron
d) Biostymulacja laserowa- metoda punktowa i scaningowa Reakcje fizjologiczne organizmu.
Impulsowe pole magnetyczne niskiej częstotliwości. Podstawy fizyczne.
IPM - Jednostki chorobowe.
Wziewania wykaz leków, podstawy fizyczne.
Klimatologia- wykaz uzdrowisk, Zastosowanie polskiego klimatu.
Balneoterapia – wody mineralne, rodzaje kąpieli leczniczych.
Podział i charakterystyka prądów stosowanych w elektroterapii.
Bioelektryczność żywej komórki.
Podstawowe wiadomości dotyczące prądu i jego parametrów.
Działanie prądu stałego na organizm. Mechanizmy elektrokinetycznego działania prądu stałego. Lokalne zmiany pod wpływem prądu stałego.
Przygotowanie pacjenta do zabiegu, wywiad, dobór elektrod i metody zabiegowej. Wskazania i przeciwwskazania do stosowania prądu stałego w terapii. Zasady bezpieczeństwa przy wykonywaniu zabiegów z wykorzystaniem prądów elektrycznych (stały, niskiej i średniej częstotliwości). Galwanizacja:
anodowa, katodowa, podłużna, poprzeczna, jonoforeza, kąpiele elektryczno-wodne: częściowe i całkowite.
Elektrodiagnostyka nerwów i mięśni. Podstawy fizjologiczne elektrodiagnostyki. Metoda jakościowa: prawo skurczu Erba, test Lanego, galwaniczno- faradyczny test Erba, interpretacja wyników. Metoda ilościowa:
reobaza, chronaksja, krzywa i/t i jej interpretacja, wyznaczanie współczynnika akomodacji.
Wykłady semestr 3
Prąd Träberta (2/5, Ultra Reiz). Charakterystyka parametrów prądu, dawkowanie, efekty powstające w tkankach, środki ostrożności w czasie wykonywania zabiegów, sposoby aplikacji: metoda lokalna i segmentarna. Metodyka zabiegów. Leczenie zaburzeń neurowegetatywnych, specyficznych zaburzeń w skórze, nerwach, mięśniach, stawach.
Terapia bólu. Teorie modelowania informacji bólowej za pomocą bodźca elektrycznego. TENS- przezskórna elektryczna stymulacja nerwów. Podział i parametry prądów, mechanizm działania na różnych poziomach modulowania informacji bólowej, techniki zabiegowe: dobór elektrod i miejsca lokalizacji, przygotowanie pacjenta do zabiegu (wywiad), dobór rodzaju prądu w zależności od oceny dolegliwości bólowych przez pacjenta. Wskazania i przeciwwskazania.
TENS- kliniczne zastosowanie w różnego rodzaju schorzeniach. Bóle pooperacyjne, bóle barków i w odcinku szyjnym kręgosłupa, bóle dolnego odcinka kręgosłupa, dolegliwości bólowe w schorzeniach reumatycznych, bóle naczyniowe, bóle głowy, bolesne miesiączki, bóle porodowe, bóle nowotworowe, urazy sportowe.
Prądy diadynamiczne wg Bernarda: podział, działanie na tkanki poszczególnych prądów, technika zabiegów.
Mikroprądy: mechanizm działania na tkanki, sposoby emisji, parametry i metodyka zabiegu, wskazania i przeciwwskazania.
Prądy interferencyjne wg Nemeca, prądy średniej częstotliwości modulowane
Dipol Vector, Isoplanar Vector -techniki czteropolowe i interferencja dwupolowa. Charakterystyka parametrów, fizjologiczne znaczenie prądów średniej częstotliwości, sposoby aplikacji, rodzaje elektrod, wskazania, środki ostrożności, przeciwwskazania, techniki lecznicze, ogóle zalecenia dotyczące doboru parametrów, leczenia bólu ostrego i chronicznego, zmniejszenie napięcia mięśniowego, zmniejszenie spastyczności, stymulacja narządów w jamie brzusznej i przyspieszenie procesów zdrowienia.
Metody stymulacji mięśni osłabionych, prawidłowo unerwionych.
Prąd Kotza („Rosyjska stymulacja”), Prądy typu faradycznego.
Neurofizjologiczne efekty stymulacji.
Terapia Wysokotonowa, Energotonowa- HITOP - podstawy fizyczne i biologiczne, metodyka zabiegów, efekty tkankowe, simul famI, simul famX. 4000 – 32000 Hz.
Neurofizjologiczne efekty HITOP.
Równoczesna modulacja amplitudy i częstotliwości.
Wskazania i przeciwwskazania.
Terapia skojarzona; UD+ TENS, UD+ stymulacja mm., metodyka zabiegów, efekty tkankowe.
Neurofizjologiczne efekty stymulacji. Wskazania i przeciwwskazania.
Stymulacja wysokonapięciowa (HVS): parametry prądu, mechanizm działania, sposoby emisji, techniki zabiegowe, wskazania i przeciwwskazania.
Wykorzystanie poznanych metod elektroterapii w leczeniu różnych schorzeń, analiza przypadków klinicznych. Ocena stanu pacjenta, wyznaczenie celów elektroterapii: krótko i długoterminowych.
Zastosowanie poznanych metod terapeutycznych zależności od aktualności symptomów zapalnych.
Przegląd literatury medycznej pod kątem zastosowania nowoczesnych metod fizykalnych w codziennej praktyce fizjoterapeuty. Zapoznanie z dokumentacją medyczną.
Ćwiczenia praktyczne semestr 2
Zapoznanie z regulaminem pracowni i zasadami BHP. Technika wykonywania zabiegów cieplnych- okłady lignoparafinowe na różne części ciała. Podstawy fizyczne termoterapii.
Zabiegi cieplne: ciepłe okłady, kąpiele parafinowe, wykorzystanie zabiegów cieplnych w różnych schorzeniach na poszczególne części ciała.
Zabiegi cieplne ogólne: sauna, reakcje fizjologiczne ustroju na ciepło (+80,+120 stopni Celsjusza)
Leczenie zimnem: przegląd metod leczniczych- krioterapia miejscowa i ogólnoustrojowa (kriokomora).
Podstawy fizyczne i reakcje fizjologiczne ustroju na zimno (-100, -130 stopni Celsjusza) Hydroterapia. Demonstracja masażu podwodnego, kąpieli kontrastowych.
Terapeutyczne wykorzystanie ultradźwięków. Bezpośrednia aplikacja na różne części ciała. Leczenie krwiaków zgodnie z zasadą „iceberg”. Pośrednia aplikacja ultradźwięków w wodzie. Diagnostyczne zastosowanie przy złamaniach.
Ćwiczenia praktyczne semestr 3
Diatermia- grzanie głębokie. Zapoznanie z aparaturą, zasady dawkowania, efekt termiczny i biologiczny, zasady BHP.
Terapeutyczne zastosowanie promieniowania podczerwonego (IR) Zastosowania w leczeniu promieni ultrafioletowych (UV), wykorzystanie promieni w różnych schorzeniach na poszczególne części ciała.
Biostymulacja laserowa, promieniowanie spolaryzowane. Podstawy fizyczne i reakcje fizjologiczne ustroju.
Metodyka wykonywania zabiegów w leczeniu różnych schorzeń.
Pole magnetyczne niskiej częstotliwości. Podstawy fizyczne i reakcje fizjologiczne ustroju. Wykorzystanie zabiegów IPM w różnych schorzeniach na poszczególne części ciała.
Podstawowe wiadomości dotyczące prądu i jego parametrów. Bioelektryczność żywej komórki.
Charakterystyka prądów stosowanych w elektroterapii.
Działanie prądu stałego na organizm. Mechanizmy elektrokinetycznego działania prądu stałego. Lokalne zmiany pod wpływem prądu stałego.
Przygotowanie pacjenta do zabiegu, wywiad, dobór elektrod i metody zabiegowej.
Wskazania i przeciwwskazania do stosowania prądu stałego w terapii. Zasady bezpieczeństwa przy wykonywaniu zabiegów z wykorzystaniem prądów elektrycznych (stały, niskiej i średniej częstotliwości).
Praktyka: technika wykonywania zabiegów za pomocą prądu stałego: galwanizacja: anodowa, katodowa, podłużna, poprzeczna, jonoforeza, kąpiele elektryczno-wodne: częściowe i całkowite.
Elektrodiagnostyka nerwów i mięśni. Podstawy fizjologiczne elektrodiagnostyki. Metoda jakościowa: prawo skurczu Erba, test Lanego, galwaniczno- faradyczny test Erba, interpretacja wyników. Metoda ilościowa:
reobaza, chronaksja, krzywa i/t i jej interpretacja, wyznaczanie współczynnika akomodacji. Praktyczne wykonywanie zabiegów.
Zastosowanie poznanych metod terapeutycznych różnych schorzeniach.
Dobór metod w zależności od aktualności symptomów zapalnych, wieku i stanu psychofizycznego pacjenta.
Ćwiczenia praktyczne semestr 4
Prąd Traberta (2/5, Ultra Reiz). Charakterystyka parametrów prądu, dawkowanie, efekty powstające w tkankach, środki ostrożności w czasie wykonywania zabiegów, sposoby aplikacji: metoda lokalna i segmentarna. Metodyka zabiegów. Wskazania i przeciwwskazania. Leczenie zaburzeń neurowegtatywnych (kliniczny obraz specyficznych zaburzeń w skórze, nerwach, mięśniach, stawach). Praktyczne wykonywanie zabiegów.
Terapia bólu. Teorie modelowania informacji bólowej za pomocą bodźca elektrycznego. TENS- przezskórna elektryczna stymulacja nerwów. Podział i parametry prądów, mechanizm działania na różnych poziomach modulowania informacji bólowej, techniki zabiegowe: dobór elektrod i miejsca lokalizacji, przygotowanie pacjenta do zabiegu (wywiad), dobór rodzaju prądu w zależności od oceny dolegliwości bólowych przez pacjenta. Wskazania i przeciwwskazania. Praktyczne wykonywanie zabiegów.
TENS- kliniczne zastosowanie w różnego rodzaju schorzeniach. Bóle pooperacyjne, bóle barków i w odcinku szyjnym kręgosłupa, bóle dolnego odcinka kręgosłupa, dolegliwości bólowe w schorzeniach reumatycznych, bóle deaferentacyjne, bóle naczyniowe, bóle głowy, bolesne miesiączki, bóle porodowe, bóle nowotworowe, urazy sportowe. Praktyczne wykonywanie zabiegów.
Prądy diadynamiczne: podział, działanie na tkanki poszczególnych prądów, technika zabiegów, praktyczne wykonywanie zabiegów.
Mikroprądy: mechanizm działania na tkanki, sposoby emisji, parametry i metodyka zabiegu, wskazania i przeciwwskazania, praktyczne wykonywanie zabiegów.
Stymulacja wysokonapięciowa (HVS): parametry prądu, mechanizm działania, sposoby emisji, techniki zabiegowe, wskazania i przeciwwskazania.
Prądy interferencyjne wg Nemeca, prądy średniej częstotliwości modulowane, techniki czteropolowe i dwupolowe ( Dipol Vector, Isoplanar Vector.) Charakterystyka parametrów, fizjologiczne znaczenie prądów średniej częstotliwości, sposoby aplikacji, rodzaje elektrod, wskazania, środki ostrożności, przeciwwskazania, techniki lecznicze, ogóle zalecenia dotyczące doboru parametrów, leczenia bólu ostrego i chronicznego, zmniejszenie napięcia mięśniowego, zmniejszenie spastyczności, stymulacja narządów w jamie brzusznej i przyspieszenie procesów zdrowienia. Praktyczne wykonywanie zabiegów.
Stymulacja mięśni osłabionych, prawidłowo unerwionych. Prąd Kotza („Rosyjska stymulacja”), prądy typu faradycznego. Neurofizjologiczne efekty stymulacji. Elektrostymulacja w skoliozach. Praktyczne wykonywanie zabiegów: elektrostymulacja m. czworogłowego uda, m. dwugłowego uda, m. trójgłowego łydki, mm. Pośladkowych, mm. Obręczy barkowej, mm. Dwugłowego i trójgłowego ramienia, mm. Brzucha.
Terapia energotonowa- podstawy fizyczne, metodyka zabiegów, efekty tkankowe, simul fami, simul famx Terapia skojarzona: ud+ TENS, ud+ stymulacja mięśni, metodyka zabiegów, efekty tkankowe i stawowe.
Wskazania i przeciwwskazania. Praktyczne wykonywanie zabiegów
Wykorzystanie poznanych metod elektroterapii w leczeniu różnych schorzeń, analiza przypadków klinicznych. Ocena stanu pacjenta, wyznaczenie celów elektroterapii: krótko i długoterminowych.
Wykorzystanie poznanych metod elektroterapii w leczeniu różnych schorzeń, analiza przypadków klinicznych.
Literatura
Literatura podstawowa
1. Kahn R.: Elektroterapia-zasady i stosowanie. Wyd. II. PZWL, Warszawa 2005.
2. Mika T. Fizykoterapia. PZWL, Warszawa 2006.
3. Straburzyński G.: Medycyna Fizykalna. PZWL, Warszawa 2003.
4. Sieroń A. Magnetoterapia i magnetostymulacja. Acta Bio-Opt Inf Med.1998
5. Sieroń A. Zastosowanie pól magnetycznych w medycynie. Alfa Media Press, Bielsko-Biała 2000.
6. Zagrobelny Z. Krioterapia miejscowa i ogólnoustrojowa. Urban&Partner, Wrocław 2003.
7. Byl N.: Zastosowanie ultradźwięków jako metody wspomagającej przezskórne podawanie leków:
jonoforeza. Physical Therapy, 1995.
8. Szadurski L. Modulujące działanie promieniowania laserowego i ultradźwięków na reakcje skurczu tętnic. Fizjoterapia Polska 2003.
Literatura uzupełniająca
1. Bauer A, Wiecheć M. Przewodnik metodyczny po wybranych zabiegach fizykalnych. Markmed Rehabilitacja s.c., Ostrowiec Świętokrzyski 2005.
2. Wróbel P., Niedźwiedzka B., Trąbka R. Wpływ treningu mięśni prądami fazowymi Kotza na przyrost siły i masy głowy przyśrodkowej mięśnia czworogłowego uda u pacjentów w przebiegu choroby zwyrodnieniowej stawu rzepkowo-udowego. Ortopedia, Traumatologia, Rehabilitacja 2002; 4(2): 218-221.
3. Wróbel P., Trąbka R. Terapia energotonowa w leczeniu zespołów bólowych kręgosłupa lędźwiowego.
Fizjoterapia Polska 2003 3(2): 205-209
4. Wróbel P., Trąbka R. Zastosowanie impulsowego pola magnetycznego u pacjentów po artroskopii stawu kolanowego. Ortopedia, Traumatologia, Rehabilitacja 2003 3(1): 31-37
5. Robertson V., Ward A., Low J., Reed A. (red. Łukowicz M.): Fizykoterapia – aspekty kliniczne i biofizyczne. Elsevier Urban & Partner. Wrocław 2009.
Uwagi 1 Uwagi 2 Uwagi 3
Nazwa przedmiotu Masaż leczniczy
Kod przedmiotu Kod ERASMUSA
Jednostka Instytut Ochrony Zdrowia /Zakład Fizjoterapii
Kier/spec/rok kierunek: Fizjoterapia/II rok – studia stacjonarne
Punkty ECTS 4 – w tym:
2 ECTS w sem. 3, 2 ECTS w sem. 4,
Rodzaj przedmiotu obowiązkowy
Okres (rok akad/semestr)
2011/2012 i dalsze sem. 3 i 4
Typ zajęć/liczba godzin
ćwiczenia praktyczne medyczne= 90 h/ 45 h sem.3/ 45 h s.4 samokształcenie /8 h
Koordynator mgr Tomasz Załęcki
Prowadzący mgr Tomasz Załęcki, mgr Ewa Otfinowska,
mgr Sławomir Kozioł
Sposób zaliczenia ćwiczenia – zal. z oceną, egzamin - ocena
Poziom przedmiotu studia pierwszego stopnia
Wymagania wstępne
Język wykładowy polski Cele
dydaktyczne/efekty kształcenia
Umiejętność praktycznego zastosowania podstawowych technik masażu klasycznego w stosunku do poszczególnych części ciała człowieka, automasażu i masażu sportowego.
Praktyczne opanowanie techniki masażu segmentarnego, drenażu limfatycznego, masażu przyrządowego i masażu w środowisku wodnym.
Skrócony opis przedmiotu
Cele i zadania masażu klasycznego, zasady, normy i organizacja pracy masującego. Techniki masażu klasycznego.
Praktyczne podstawy stosowania technik masażu klasycznego na poszczególne części ciała człowieka. Automasaż i podstawy masażu sportowego. Podstawy anatomiczno-fizjologiczne masażu segmentarnego. Podstawy drenażu limfatycznego. Masaż przyrządowy i masaż w środowisku wodnym. Wskazania i przeciwwskazania do stosowania ww.
metod masażu.
Pełny opis przedmiotu
Ćwiczenia praktyczne semestr 3
Rys historyczny masażu klasycznego. Cele i zadania masażu klasycznego. Zasady etyczno-deontologiczne w aspekcie wykonywania masażu. Higiena terapeuty i pacjenta. Normy i zalecenia odnośnie pomieszczenia do wykonywania masażu i jego wyposażenia. Organizacja pracy i warunki pracy masującego. Środki wspomagające masaż. Wskazania i przeciwwskazania do wykonywania masażu. Osie, płaszczyzny i regiony ciała człowieka dla potrzeb masażu. Anatomiczne i fizjologiczne podstawy masażu. Wpływ masażu na: skórę, stawy, ścięgna i ich pochewki oraz na układy: mięśniowy, nerwowy, krwionośny, limfatyczny i na ogólną przemianę materii. Podstawy stosowania masażu klasycznego w urazach, chorobach reumatycznych, wewnętrznych i układu nerwowego. Cele, zadania i zalety automasażu. Ćwiczenia w automasażu.
Odmienność masażu stosowanego w sporcie. Masaż segmentarny: podstawy anatomiczno-fizjologiczne masażu segmentarnego. Zakres unerwienia segmentarnego narządów wewnętrznych, mięśni i skóry oraz ich wzajemne powiązania i wynikające stąd zależności. Podstawy kliniczne masażu segmentarnego. Objawy miejscowe i ogólne. Dawkowanie i optymalne warunki stosowania masażu segmentarnego. Sposoby stwierdzania odruchowych i bólowych objawów chorobowych. Wykrywanie zmian odruchowych w skórze, tkance łącznej, mięśniach i okostnej.
Ćwiczenia praktyczne semestr 4
Określanie punktów maksymalnych. Kolejność postępowania i kierunki wykonywania masażu segmentarnego. Przesunięcie odruchowe. Wskazania i przeciwwskazania do wykonywania masażu segmentarnego. Pozycje ułożeniowe masowanego. Rozluźnianie wskazanych części ciała. Chwyty stabilizujące. Przygotowanie rąk terapeuty do masażu. Poznanie technik klasycznych: głaskanie, ugniatanie, rozcieranie, ucisk, oklepywanie, wibracja. Kształcenie technik masażu klasycznego poszczególnych części ciała człowieka: kręgosłupa lędźwiowego, kręgosłupa piersiowego i szyjnego, obręczy biodrowej, kończyn dolnych, kończyn górnych, klatki piersiowej i brzucha. Posługiwanie się środkami wspomagającymi masaż.
Masaż segmentarny: sposoby dotykania. Kształcenie wrażeń dotykowych. Ćwiczenia pamięci dotykowej.
Różnicowanie przebarwień skóry i rzeźby ciała człowieka dla celów diagnostycznych i leczniczych. Chwyty:
diagnostyczne, lecznicze. Technika i kolejność stosowania chwytów przy opracowywaniu: grzbietu, miednicy, klatki piersiowej, karku i głowy, kończyn górnych, brzucha i kończyn dolnych. Drenaż limfatyczny: podstawy anatomiczno-fizjologiczne drenażu limfatycznego. Zasady stosowania drenażu limfatycznego. Omówienie masażu przyrządowego. Masaż w środowisku wodnym.
Literatura
Literaura podstawowa:
1. Zborowski A.: Masaż klasyczny. Wyd. A-Z, Kraków 2000.
2. Zborowski A.: Masaż segmentarny. Wyd. A-Z, Kraków 2004.
3. Prochowicz Z.: Podstawy masażu leczniczego. PZWL, Warszawa 2006.
Literatura uzupełniająca:
1. Zborowski A.: Drenaż limfatyczny. Wyd. A-Z, Kraków 2006.
2. Podgórski T.: Masaż w rehabilitacji i sporcie. AWF, Warszawa 1996.
3. Magiera L.: Klasyczny masaż leczniczy. Wyd. Biostyl, Kraków 2006.
4. Magiera L: Automasaż leczniczy. Wyd. Biostyl, Kraków 2003.
5.
Magiera L., Kasperczyk T.: Segmentarny masaż leczniczy. Wyd. Biostyl, Kraków 2001.6.
Chaitow L., Fritz S. (red. Saulicz E.): Masaż leczniczy. Badanie i leczenie mięśniowo-powięziowych punktów spustowych. Elsevier Urban & Partner. Wrocław 2009.Uwagi 1 Uwagi 2 Uwagi 3
Nazwa przedmiotu Fizjoterapia ogólna
Kod przedmiotu Kod ERASMUSA
Jednostka Instytut Ochrony Zdrowia /Zakład Fizjoterapii
Kier/spec/rok kierunek: Fizjoterapia / I rok – studia stacjonarne
Punkty ECTS 7 – w tym:
4 ECTS w sem. 1 3 ECTS w sem. 2
Rodzaj przedmiotu obowiązkowy
Okres (rok akad/semestr)
2010 / 2011 i dalsze sem. 1 i 2
Typ zajęć/liczba godzin
ćwiczenia praktyczne = 60 h / 30 h sem.1 / 30 h sem.2 samokształcenie = 6 h / 3 h sem.1 / 3 h sem.2
Koordynator dr Janusz Orzech, doc. PWSZ
Prowadzący dr Janusz Orzech, doc. PWSZ, mgr Jolanta Jasińska
Sposób zaliczenia ćwiczenia – zal. z oceną, egzamin - ocena
Poziom przedmiotu Wymagania wstępne
Język wykładowy polski Cele
dydaktyczne/efekty kształcenia
Poznanie opisu i interpretacji podstawowych pojęć dotyczących niepełnosprawności, zmian i zjawisk charakterystycznych dla różnego rodzaju niepełnosprawności oraz sposobów łagodzenia lub likwidowania ich skutków.
Opis całokształtu oddziaływania rehabilitacji medycznej i fizjoterapii. Opanowanie umiejętności wyboru oraz wykonywania badań i testów niezbędnych dla doboru środków fizjoterapii.
Skrócony opis przedmiotu
Problematyka niepełnosprawności, rehabilitacji, rehabilitacji medycznej i fizjoterapii. Procesy kompensacji, adaptacji i regeneracji. Plastyczność ośrodkowego układu nerwowego.
Ocena stanu funkcjonalnego chorego – testy funkcjonalne,
specyficzne dla różnych schorzeń, dysfunkcji i metod
fizjoterapii. Organizacja rehabilitacji i fizjoterapii w różnych placówkach lecznictwa zamkniętego i otwartego.
Wykorzystanie aparatury diagnostyczno-pomiarowej w diagnostyce funkcjonalnej.
Pełny opis przedmiotu
Ćwiczenia praktyczne
Podstawowe pojęcia i definicje dotyczące niepełnosprawności. Przyczyny, objawy i rodzaje niepełnosprawności. Typy reakcji na niepełnosprawność ze strony osób poszkodowanych. Definicje i współzależności pojęć: rehabilitacja, rehabilitacja medyczna, fizjoterapia. Cele rehabilitacji. Cechy polskiej koncepcji rehabilitacji. Interdyscyplinarność rehabilitacji i jej związki z naukami medycznymi, humanistycznymi i „o kulturze fizycznej”. Efektywność rehabilitacji w różnych działach medycyny i wybranych jednostkach chorobowych. Niepełnosprawność w różnych działach medycyny, w wybranych zespołach i jednostkach chorobowych. Procesy kompensacji, adaptacji i regeneracji w wyrównywaniu ubytków funkcjonalnych. Plastyczność ośrodkowego układu nerwowego, plastyczność neuronu, procesy naprawcze po uszkodzeniu ośrodkowego układu nerwowego, granice potencjału rehabilitacyjnego.
Miejsce fizjoterapii w kompleksowej rehabilitacji. Organizacja oraz schemat struktury organizacyjnej rehabilitacji i fizjoterapii. Systematyka fizjoterapii. Ogólna metodyka postępowania rehabilitacyjnego i fizjoterapeutycznego. Ogólne zasady doboru środków, form i metod fizjoterapii. Skład zespołu rehabilitacyjnego w odniesieniu do wybranych jednostek chorobowych i okresu usprawniania. Specyfika rehabilitacji szpitalnej w różnych działach medycyny; specyfika rehabilitacji: w oddziale rehabilitacji, ambulatoryjnej ogólnej i specjalistycznej, domowej, sanatoryjnej i w ośrodkach rehabilitacji. Organizacja obozów i turnusów rehabilitacyjnych. Etyka zawodu fizjoterapeuty, jego kompetencje oraz odpowiedzialność moralna i prawna. Podmiotowe podejście fizjoterapeuty do osoby rehabilitowanej.
Metody oceny stanu funkcjonalnego chorego oraz dokumentowanie tego stanu, dokumentowanie zabiegów fizjoterapeutycznych w warunkach ambulatoryjnych i oddziału szpitalnego. Rodzaje badań diagnostycznych i funkcjonalnych niezbędnych przy tworzeniu oraz modyfikowaniu i kontroli wyników rehabilitacji.
Specyficzne testy stosowane w różnych metodach fizjoterapii i w różnych schorzeniach oraz dysfunkcjach.
Aparatura diagnostyczno- pomiarowa, analiza i interpretacja wyników badań aparaturowych. Rola i znaczenie tych badań w doborze środków fizjoterapii oraz kontroli wyników usprawniania, na różnych etapach programu rehabilitacji chorego.
Literatura
Literatura podstawowa
1. Zembaty A. (red.): Kinezyterapia. T. I i II. Wyd. Kasper. Kraków 2002.
2. Kwolek A. (red.): Rehabilitacja medyczna. T. I i II. Urban &Partner. Wrocław 2003.
3. Kiwerski J. (red.): Rehabilitacja medyczna. PZWL. Warszawa. 2005.
4. Nowotny J. (red.): Podstawy kliniczne fizjoterapii w dysfunkcjach narządu ruchu. Medi Page. Warszawa 2006.
5. Kilar J.Z., Lizis P.: Leczenie ruchem. Badanie narządu ruchu. Cz.I. Wyd. Kasper. Kraków 1996.
Literatura uzupełniająca
1. Rosławski A., Skolimowski T.: Badanie czynnościowe w kinezyterapii. Wyd. AWF. Wrocław. 2000.
2. Stoller D.W. i wsp.: 100 rozpoznań – układ mięśniowo-szkieletowy. Wyd. Medi Page. Warszawa 2005.
3. Kenyon K., Kenyon J. (red. Śliwiński Z.): Kompendium fizjoterapii. Elsevier Urban & Partner. Wrocław 2007.
4. Barnes M.P. (red. Opara J.): Podręcznik rehabilitacji medycznej. Elsevier Urban & Partner. Wrocław 2008.