Omówiono dotychczasowe rozwiązania przyjęte przez Bibliotekę Główną PW w celu tworzenia baz BIBLIO i DOKTO, dokumentujących dorobek naukowy Uczelni. Podano przykłady ilustrujące, jak brak odpowiednich procedur i zarządzeń może negatywnie wpłynąć na kompletność danych w obu bazach. Ukazano próby zintegrowania zadań BG PW związanych z tworzeniem bazy BIBLIO z zadaniami bibliotek sieci PW. Przedstawiono plany na przyszłość dotyczące tworzenia repozyto-rium uczelnianego i możliwości integracji tego systemu z bibliograficznymi bazami dorobku nauko-wego oraz źródłami pełnotekstowymi.
WPROWADZENIE
Ustawa o Szkolnictwie Wyższym na przestrzeni wielu lat definiowała rolę biblio-teki akademickiej w zakresie dokumentowania dorobku naukowego uczelni. Bibliote-ki, stosując się do tych wymogów, tworzyły lokalne bibliografie rejestrujące prace naukowe pracowników macierzystych uczelni. W niektórych bibliotekach tworzono i wydawano takie bibliografie na podstawie lokalnych zarządzeń władz uczelni, zo-bowiązujących pracowników do dostarczania publikacji lub informacji o publikacjach do biblioteki głównej.
Bibliografia tworzona z autopsji lub na bazie informacji dostarczanych przez auto-rów może stać się pełnym źródłem informacji o dorobku naukowym uczelni i posłu-żyć do wielu celów, m.in. do sprawozdawczości w ramach parametryzacji, rankingów jednostek lub pracowników. Z badań wynika, że w nielicznych bibliotekach akade-mickich wprowadzono takie zarządzenia, tym samym umożliwiając bibliotekom pełną ewidencję dorobku naukowego.
W Politechnice Warszawskiej nie wprowadzono takiego zarządzenia mimo wielu starań ze strony Biblioteki Głównej. Jednocześnie Statut PW zobowiązywał Bibliotekę Główną do ewidencjonowania i promowania dorobku naukowego Uczelni. W związku z tym w Oddziale Informacji Naukowej tworzono Bibliografię Publikacji Pracowni-ków PW w wersji nieelektronicznej, która obejmuje roczniki za lata: 1944–1974, 1975–1978, 1979–1980, 1981–1982, 1983–1986.
BAZA BIBLIO
Prace nad elektroniczną wersją bibliografii pod nazwą BIBLIO rozpoczęto pod ko-niec lat osiemdziesiątych (zako-niechano wówczas wydawania wersji drukowanej, tworząc początkowo bazę w systemie ISIS). BIBLIO dokumentuje publikacje wydawane od 1987 r., których autorami są pracownicy PW zatrudnieni na etatach naukowych, dydak-tycznych, naukowo-dydakdydak-tycznych, bibliotecznych, technicznych i administracyjnych. Tak tworzona i uzupełniana baza rejestruje zarówno dorobek naukowy, jak i publikacje dotyczące życia kulturalnego i społecznego uczelni. Do bazy są wprowadzane następu-jące typy dokumentów: książki, artykuły z czasopism, publikowane referaty, rozdziały w pracach zbiorowych, prace redakcyjne, tłumaczenia, recenzje, polemiki, wywiady, fragmenty książek, patenty, dokumenty w wersji elektronicznej.
Rekordy zawierające opisy bibliograficzne były tworzone zgodnie z polskimi standardami, ale stopniowo wprowadzano do nich dodatkowe dane przydatne w śro-dowisku naukowym. W latach 2003–2004 podjęto decyzję o dodaniu pola „Impact Factor”, potem wprowadzono pole „słowa kluczowe”.
Rok 2004 przyniósł kolejną zmianę związaną z oprogramowaniem. Z poprzednie-go systemu ISIS przekonwertowano dane do systemu ALEPH. Konwersja spowodo-wała wiele błędów w rekordach oraz utratę niektórych danych. Należało poprawić błędy oraz wprowadzić utracone dane. Obecnie rekordy z opisem bibliograficznym są wprowadzane do bazy w przygotowanym w tym celu module w systemie ALEPH.
BIBLIO, dostępna obecnie w systemie ALEPH, a tym samym w sieci Internet, przekształciła się z bazy o zasięgu lokalnym w bazę ogólnodostępną. Zmobilizowało to BG PW do podjęcia kolejnych starań związanych z opracowaniem, a następnie przedłożeniem władzom uczelni zarządzenia dotyczącego obowiązku dostarczania publikacji lub przesyłania informacji o nich przez autorów do BG PW. Niestety stara-nia te zakończyły się ponownie niepowodzeniem.
W roku 2006 podjęto decyzję o zbadaniu bazy pod względem kompletności da-nych. W tym celu najpierw zanalizowano strony internetowe wydziałów, instytutów, zakładów PW, sprawdzając czy te jednostki tworzą własne bazy publikacji nauko-wych lub/czy zamieszczają listy publikacji za poszczególne lata. Przeprowadzone badania wykazały, że na Politechnice Warszawskiej funkcjonuje kilka baz indeksują-cych publikacje pracowników swoich jednostek, m.in. na Wydziale Elektroniki
i Technik Informacyjnych (WEiTI) funkcjonuje baza danych (w systemie Oracle), do której są wprowadzane informacje o publikacjach na potrzeby parametryczne dla Mi-nisterstwa Nauki i Szkolnictwa Wyższego (MNiSzW). Baza ta jest tworzona bez współudziału biblioteki wydziałowej [1].
W Zakładzie Projektowania Materiałów Wydziału Inżynierii Materiałowej jest również dostępna na stronie internetowej baza publikacji [2]. Na Wydziale Mechatro-niki można znaleźć dane na stronie internetowej Zakładu Automatyki i Robotyki, a na stronie internetowej Wydziału Inżynierii Środowiska udostępniono bazę publikacji, kontrolowaną hasłem dostępu [3]. Pozostałe wydziały nie mają baz danych zawierają-cych publikacje naukowe pracowników. Prowadzą one rejestr w postaci listy publika-cji dostępny na stronie internetowej wydziału. Niestety po przeprowadzeniu wielu wywiadów telefonicznych ustalono, że listy publikacji też nie są kompletne. W wyni-ku tych ustaleń podjęto decyzję o wydruwyni-ku dostępnych list, następnie zweryfikowano je na podstawie zawartości bazy BIBLIO. W rezultacie wydrukowano 8700 publikacji, które po porównaniu z BIBLIO i odrzuceniu duplikatów, wprowadzono do bazy.
Rezultaty uzyskanych badań w zakresie funkcjonowania jednostkowych baz publi-kacji na PW przyniosły zaskakujące rezultaty. Okazało się, że wydziały nie tylko nie korzystają z możliwości oferowanych przez BG w zakresie dokumentowania dorobku naukowego, ale także na wydziałach nie ma współpracy w tym zakresie. Wyjątkiem jest Wydział Elektroniki i Technik Informacyjnych oraz Inżynierii Środowiska, tam bazy służą pracownikom całego wydziału. W pozostałych dwu jednostkach PW bazy działają w obrębie jednego instytutu. Podobnie jest z listami publikacji zamieszczanymi na stro-nach internetowych jednostek. Czasem można je znaleźć tylko na odrębnej stronie insty-tutu lub zakładu, natomiast brakuje rejestru publikacji dla całego wydziału.
W związku z tą sytuacją Biblioteka Główna podjęła działania zmierzające do roz-szerzenia dokumentowania dorobku naukowego uczelni opartą na współpracy z filia-mi BG PW i z bibliotekafilia-mi wydziałowyfilia-mi. Powołano pełnomocnika ds. BIBLIO i określono jego zadania i odpowiedzialność (pracownik Oddziału Informacji Nauko-wej) oraz wyznaczono cele w zakresie:
• uzyskania kompletności bazy,
• wykorzystania bazy do celów parametrycznych,
• wykorzystania BIBLIO do tworzenia repozytorium PW.
Aby właściwie przygotować bibliotekarzy do nowych zadań, opracowano instruk-cję wprowadzania danych oraz materiały szkoleniowe.
Kolejnym krokiem były rozmowy przedstawicieli filii BG PW i bibliotek wydzia-łowych na temat współpracy w zakresie dostarczania wykazów publikacji z kadrą naukowo-dydaktyczną wydziału, a następnie wprowadzanie danych o publikacjach do bazy BIBLIO. Nawiązano współpracę z władzami wydziałów: Mechanicznego Ener-getyki i Lotnictwa (MEiL), Wydziału Chemicznego (WCh), Inżynierii Środowiska (IŚ) oraz Wydziału Budownictwa, Mechaniki i Petrochemii w Płocku w sprawie do-starczania informacji o publikacjach naukowych drogą elektroniczną.
Powołany zespół, składający się z dziewięciu osób (OIN – 2, Filia BG WCh – 2, Filia BG-Kampus Południowy – 1, Filia BG-Płock – 1, biblioteki wydziałowe: MEiL – 1, IŚ – 2), wprowadza dane do bazy, traktując to jako jedno ze swoich zadań wynikających z zakresu obowiązków, nie zaś jako główne zadanie zapisane w zakresie czynności.
W celu podniesienia wartości bazy dodano tzw. pola wskaźnika publikacji, które dostępne są w module BIBLIO w systemie ALEPH i mogą być wykorzystane do ce-lów parametrycznych (zob. Załącznik 2).
Od chwili wprowadzenia zmian upłynęły trzy lata i prawdopodobnie z powodu braku stosownego zarządzenia tylko dwie spośród 13 bibliotek wydziałowych podjęły współpracę z Biblioteką Główną, pozostałe biblioteki współpracujące to filie.
Obecnie baza liczy 36 996 rekordów, z czego ponad 4000 wprowadzono w dwóch ostatnich latach, po reorganizacji.
BIBLIOGRAFIA (ADNOTOWANA) PRAC DOKTORSKICH I HABILITACYJNYCH
Bibliografię zaczęto tworzyć w OIN w 1970 r. w celu rejestracji doktoratów i ha-bilitacji obronionych na PW, które w wersji drukowanej trafiały do Biblioteki Głów-nej na podstawie Zarządzenia nr 1 Rektora PW z dn. 10 maja 1972 r. w sprawie skła-dania prac doktorskich i habilitacyjnych. W 1971 roku wydano pierwszy rocznik tej bibliografii.
W odróżnieniu od Bibliografii Publikacji Pracowników PW, wydawnictwo to za-wierało kompletne dane gromadzone na podstawie w/w zarządzenia, jak również na podstawie informacji o doktoratach i habilitacjach, ustalanych bezpośrednio z Biurem ds. Nauki PW oraz z wydziałami (np. Wydział Architektury, mimo zarządzenia, nie dostarcza doktoratów do BG PW).
Bibliografia zawierała nie tylko informacje o pracach doktorskich, indeksowała także informacje o habilitacjach, co było niezwykle cenne w przypadku, kiedy na pra-cę habilitacyjną składał się cały dorobek autora lub wybrane publikacje (rozproszone artykuły lub monografie i in.). Bibliografia prac doktorskich i habilitacyjnych jako bibliografia adnotowana poza opisem bibliograficznym zawierała także streszczenia.
W 1995 roku utworzono elektroniczną wersję tej bibliografii. W systemie ISIS powstała baza pod nazwą DOKTO, tym samym zrezygnowano z wersji drukowanej, choć na potrzeby wymiany bibliotecznej nadal tworzono roczniki bibliografii, korzy-stając z usług Pracowni Reprograficznej w Bibliotece Głównej. Bazę tworzono w wersji dwujęzycznej – polskiej i angielskiej na podstawie informacji umieszczanych przez autorów w formularzu Synaby.
Obecnie większość z opublikowanych roczników można przejrzeć w wersji elek-tronicznej w Bibliotece Cyfrowej PW, gdzie wprowadzono roczniki od 1–7 oraz 13 i 14 [4].
W 1999 roku nastąpiła reorganizacja zadań związanych z tworzeniem bazy DOK-TO. W Oddziale Informacji Naukowej zaprzestano wprowadzania danych do bazy. Dane z systemu ISIS zostały przekonwertowane do systemu ALEPH. Do Katalogu Centralnego PW są wprowadzane opisy bibliograficzne prac doktorskich, które docie-rają do Biblioteki i są włączane do jej zbiorów. Na podstawie tych opisów i rekordów wybieranych jako typ dokumentu pd – praca doktorska, tworzony jest podkatalog DOKTO. Taka decyzja miała przynieść korzyści w postaci tworzenia jednej bazy i łatwości wyszukiwania informacji. W rezultacie brak oddzielnego modułu (BIBLIO ma moduł w ALEPH-ie) do wprowadzania danych, a tym samym brak kontynuacji tworzenia bazy bibliograficznej spowodował pewien chaos i utratę wielu ważnych danych. Sama konwersja przyniosła utratę informacji w języku angielskim (tytuł, sło-wa kluczowe, streszczenie). Podczas konwersji w rekordach przeszedł tylko pierwszy wiersz ze streszczenia angielskiego. Utracono wszystkie dane o pracach habilitacyj-nych. Kontynuowanie bazy w postaci podkatalogu spowodowało, że rekord zawierał tylko opis bibliograficzny prac doktorskich, które trafiły do zasobów Biblioteki Głów-nej. Zabrakło uzupełnienia tych prac, które zostały obronione na PW, ale nie dotarły do biblioteki. Nadal też rosły zaległości w postaci braku streszczeń i ich odpowiedni-ków w wersji angielskiej w latach 2000–2008.
Od dwóch lat trwają okresowe prace związane z uzupełnianiem braków w bazie, która dziś może być powiązana np. z Biblioteką Cyfrową PW czy z uczelnianym re-pozytorium, którego projekt jest obecnie implementowany na PW. Na podstawie for-mularzy Synaby i informacji dostępnych w bazach Ośrodka Przetwarzania Informacji (OPI) uzupełniono rekordy o streszczenia polskie i angielskie (nie jest to pełna infor-macja) za lata 2000–2008.
W Biurze ds. Nauki PW można uzyskać informacje na temat wszystkich prac dok-torskich i habilitacyjnych bronionych na Politechnice. Umożliwia to ustalenie, których prac brakuje w Katalogu Centralnym PW. Należy podkreślić, że baza tworzona przez Biuro ds. Nauki w żaden sposób nie współpracuje z systemami bibliotecznymi, a wprowadzane do niej rekordy są bardzo ubogie i zawierają tylko informacje podsta-wowe: nazwisko autora, tytuł, nazwę wydziału, nazwisko promotora i datę nadania stopnia naukowego. Ponieważ jest to baza rejestracyjna, więc wyszukiwanie rzeczowe nie jest możliwe mimo wyodrębnionego pola „temat” [5]. Odtworzenie angielskiej wersji językowej za lata 1994–1999 jest możliwe na podstawie drukowanych egzem-plarzy prac doktorskich przechowywanych w magazynach Biblioteki. Można by suk-cesywnie wyciągać poszczególne roczniki, a następnie kopiować streszczenia i wpro-wadzać je do bazy w systemie ALEPH.
Kompletna baza DOKTO mogłaby wspomagać kolekcję „Doktoraty”, tworzoną od grudnia 2009 r. w Bibliotece Cyfrowej PW pod warunkiem, że będzie ona powięk-szana o kolejne pełne teksty. Obecnie kolekcja zawiera 16 prac doktorskich dostęp-nych w formacie PDF, widoczdostęp-nych i dostępdostęp-nych także w międzynarodowym portalu prac doktorskich i habilitacyjnych DART-Europe [6].
Utworzenie kolekcji „Doktoraty” w Bibliotece Cyfrowej PW jest niewątpliwym sukcesem biblioteki, choć dotychczas w małej skali. Udało się nawiązać bezpośrednie kontakty z młodymi pracownikami naukowymi, będącymi po obronie pracy doktorskiej, i uzyskać ich aprobatę dla tej inicjatywy. Niestety na PW nie ma, jak dotąd, zarządzenia rektora w sprawie obowiązku składania pracy doktorskiej w otwartym dostępie.
W marcu tego roku zostało przeprowadzone rozpoznanie (OIN BG) w sprawie umieszczania doktoratów w otwartym dostępie w innych uczelniach technicznych w Polsce. Zbadano 14 największych uczelni technicznych w kraju i okazało się, że tylko w sześciu obowiązuje zarządzenie Rektora w tej sprawie. W trzech uczelniach zarządzenia wprowadzono w latach 2006–2008, w kolejnych trzech w roku 2010 (zob. Załącznik 1). W pozostałych uczelniach brakuje stosownego zarządzenia, jak wykało badanie, choć większość tych jednostek tworzy biblioteki cyfrowe, na których za-wartość składa się kolekcja doktoratów.
DOKUMENTOWANIE DOROBKU NAUKOWEGO PW. PLANY NA PRZYSZŁOŚĆ [7]
Statut Politechniki Warszawskiej, uchwalony na posiedzeniu Senatu 28 czerwca 2006 r., w dziale dotyczącym systemu biblioteczno-informacyjnego rozdz. 1, § 109; pkt. 2–3 określa że, „podstawowym zadaniem tego systemu poza gromadzeniem, opracowaniem i udostępnianiem, jest dokumentowanie i archiwizowanie dorobku piśmienniczego i wydawniczego Uczelni i doktorantów oraz prowadzenie prac biblio-graficznych, w tym ewidencja dorobku naukowego, dydaktycznego i technicznego pracowników i doktorantów...” [8].
W 2010 roku na Politechnice Warszawskiej podjęto Uczelniany Projekt Badawczy (UPB) „Projekt i implementacja pilotowego systemu repozytorium dla prac dyplomo-wych (inżynierskich, magisterskich, doktorskich) oraz publikacji pracowników PW”. Senat PW przyjął Uchwałę Nr 170, zgodnie z którą jednym z elementów systemu jest zapewnienie warunków organizacyjnych i technicznych do wprowadzania w Bibliote-ce Głównej ewidencji publikacji pracowników PW.
Repozytorium w swojej docelowej formie miałoby pełnić funkcję archiwum dla publikacji tworzonych przez społeczność akademicką oraz być platformą służącą do ich pełnotekstowego wyszukiwania i udostępniania drogą elektroniczną zarówno na terenie Uczelni, jak i poza nią. W przyszłości repozytorium może zapewnić:
• uruchomienie pełnego obiegu elektronicznego dokumentów związanych z proce-sem dyplomowania na PW,
• umożliwienie dostępu do wyników badań na PW (publikacje, doktoraty, habilitacje), • umożliwienie dostępu do danych potrzebnych uczelnianej sprawozdawczości (pracownicy, jednostki PW, cała Uczelnia) do okresowych ocen parametrycznych lub rankingów osób i jednostek.
Repozytorium działałoby w sposób rozproszony, co umożliwiłoby budowanie re-pozytoriów indywidualnych na każdym z wydziałów PW oraz ich integrację i nadzór w systemie kontrolowanym i udostępnianym przez Bibliotekę Główną PW.
Pilotowy projekt był realizowany przez następujące jednostki PW: • Wydział Elektroniki i Technik Informacyjnych (WEiTI),
• Bibliotekę Główną PW (BG PW), • Wydział Chemiczny (WCh),
• Wydział Inżynierii Środowiska (WIŚ).
ZAŁOŻENIA DLA REPOZYTORIUM PW
1. Powstaje centralne repozytorium BG PW oraz repozytoria wydziałowe (system wymaga deduplikacji opisów bibliograficznych).
2. Autorzy tworzą rekord (publikacji), natomiast jednostka do której należy autor lub Biblioteka Główna weryfikuje, ewentualnie uzupełnia i zatwierdza metadane.
3. System powinien umożliwiać elastyczność metadanych, tak by dostosować opis bibliograficzny do potrzeb istniejących już systemów, a w szczególności bazy BIBLIO (BG + biblioteki wydziałowe pracujące w systemie ALEPH) oraz umożliwiać eksport i import danych do systemów zewnętrznych (jak np. dLibra i Federacja Bi-bliotek Cyfrowych FBC).
4. Stanie się możliwy półautomatyczny system weryfikacji danych oraz dedupli-kacja rekordów.
5. Otwarte formaty danych (w tym pdf) zostaną wykorzystane do tworzenia do-kumentów pełnotekstowych.
6. Zostaną wykorzystane standardowe protokoły stosowane w bibliotekach cyfro-wych (Dublin Core).
Wersją pilotową repozytorium zostały objęte następujące kolekcje:
• baza dorobku naukowego WEiTI (8321 rekordów) oraz WIŚ (7551 rekordów), • wszystkie prace doktorskie WEiTI, WIŚ, WCh przeniesione z systemu ALEPH, • prace magisterskie i inżynierskie z w/w wydziałów.
IMPLEMENTACJA OPROGRAMOWANIA
System pracuje w modelu rozproszonym, każdy wydział ma niezależną aplikację z lokalnym repozytorium danych. Biblioteka Główna posiada repozytorium, które jako główne cyklicznie pobiera dane z repozytoriów wydziałowych za pomocą modu-łu Harvester, indeksując je niezależnie. System dostarcza kilka modułów funkcjonal-nych, do których należą:
• repozytorium dorobku naukowego, gdzie system indeksuje: afiliacje, autorów, serie czasopism i książek, książki, artykuły, referaty, rozdziały z książek, raporty, pra-ce redakcyjne; oprócz metadanych mogą być także przechowywane pełne teksty do-kumentów,
• repozytorium prac dyplomowych i doktorskich,
• repozytorium pracowników PW (wraz z ich danymi kontaktowymi), • raporty statystyczne.
Do celów sprawozdawczych zaprojektowano moduł punktowania, który umożli-wia automatyczne lub ręczne nadawanie punktów publikacjom pracowników w celu ich późniejszego wykorzystania do parametryzacji jednostki/uczelni. Automatyczny sposób punktowania zaprojektowano w związku z częstymi zmianami prawnymi w tym zakresie. Przewidziano reguły zasilane automatycznie informacjami koniecz-nymi do przyznania odpowiedniej liczby punktów, tj. liczba punktów z listy ministe-rialnej, typ publikacji, język publikacji, tytuł serii, inne.
INTERFEJS DLA UŻYTKOWNIKA
System automatycznie wybiera tekst z popularnych formatów dokumentów tek-stowych jak: pdf, Word, Excel, PowerPoint, Open Office i inne. Dla użytkownika przygotowano dwa ekrany wyszukiwania: prosty i zaawansowany. Na stronie ekspe-rymentalnego repozytorium PW można przetestować działanie systemu w aplikacji zarówno wyszukiwania prostego, jak i zaawansowanego [9]. W wyszukiwaniu za-awansowanym została przewidziana możliwość wpisania kilku zapytań oraz łączenia ich za pomocą operatorów Boole’a. Użytkownik dysponuje także wyborem listy auto-rów, promotoauto-rów, serii książek/czasopism, konferencji i in.
Moduł kontroli uprawnień gwarantuje nadawanie odpowiednich uprawnień za-równo osobom wprowadzającym dane, jak i użytkownikom systemu. Ta gwarancja to także ochrona danych przeznaczonych do udostępniania tylko w intranecie. Podobnie wygląda dostęp do plików źródłowych. Każda publikacja może mieć plik z załączo-nym pełzałączo-nym tekstem, który będzie widoczny tylko dla autora (właściciela rekordu – „Privet” lub może być oznaczony jako „Public” i następnie udostępniany w sieci Internet. Tutaj można zastosować także specjalny tryb chroniący (protected), który umożliwi dostęp hasłowy np. pracownikom instytutu, wydziału czy uczelni.
W ramach realizowanych prac w Bibliotece Głównej przetestowano program DuplicateChecker, który posłużył do wyszukiwania duplikatów w rekordach przezna-czonych do dołączenia do bazy BIBLIO (rekordy pochodziły z bazy publikacji WEiTI). Program ma posłużyć do wykluczenia już istniejących rekordów w BIBLIO, a także do uzupełnienia brakujących elementów opisu bibliograficznego w rekordach
bibliograficznych w bazie. Na podstawie zaimportowanych rekordów z WEiTI i re-kordów w BIBLIO oznaczonych jako „aktualne” program proponuje „podejrzane pary rekordów”, tworząc listy do wydruku, na podstawie których należy podjąć decyzję o potencjalnych i zatwierdzonych duplikatach, te pierwsze są oznaczane i mogą być ponownie generowane na oddzielnej liście jako rekordy do sprawdzenia.
Il. 1. Strona startowa programu DuplicateChecker
Z listy zatwierdzonych duplikatów powstaje plik, który jest gotowy do konwersji w systemie ALEPH zgodnie z jego wymogami, z wykluczeniem rekordów uznanych za duplikaty. Na ilustracjach 1 i 2 pokazano podstawowe okno programu Duplicate- Checker, do którego zaimplementowano rekordy publikacji z bazy EiTI (oznaczone jako „el_artyk”) oraz z BIBLIO (oznaczone jako „aktualne”).
Il. 2. Wybór plików do porównania
Po zaznaczeniu typu dokumentu (artykuł) w obu bazach i otwarciu plików otrzy-mano listę duplikatów (il. 3), na której można zaznaczyć rekordy „wątpliwe – do po-nownego zweryfikowania”, a następnie wygenerować listę rekordów do sprawdzenia (il. 4).
Il. 3. Lista duplikatów (góra) oraz lista rekordów do sprawdzenia (dół)
Na ilustracji 4 pokazano przykłady listy zatwierdzonych duplikatów i pliku goto-wego do konwersji.
Kolejne przykłady deduplikacji z podanymi parametrami do porównania pokazano na il. 5, na il. 6 i 7 rekordy zawierające opis bibliograficzny referatów opublikowa-nych (rok 2005) oraz plik do wygenerowania.
Il. 5. Lista duplikatów oraz parametry do porównania
Il. 7. Gotowy plik do konwersji
WNIOSKI
Pilotowy system, którego realizację przetestowano na wydziałach EiTI, IŚ, WCh oraz w BG PW jest rozwijany w ramach projektu PASSIM jako element uczelnianej bazy wiedzy [10]. Wydane prace stanowią punkt wyjścia do tworzenia uczelnianego repozytorium publikacji pracowników oraz prac doktorskich i dyplomowych. Dla Biblioteki Głównej, borykającej się od lat z problemem ewidencjonowania całości danych o publikacjach pracowników PW, jest to szansa na stworzenie kompletnej bazy danych, przydatnej na potrzeby wszystkich jednostek PW, spełniającej warunki do opracowywania spójnych raportów zgodnie z przyjętymi standardami na Uczelni.
LITERATURA
[1] Baza publikacji WEiTI [online], [dostęp 17.05.2011]. Dostępny w Internecie: <https://eres.elka.pw.edu.pl/publikacje/www_publ.displ_short_pub?c_d=0>. [2] Baza publikacji WIM, [online], [dostęp 17.05.2011]. Dostępny w Internecie:
<http://www.materials.pl/publication.php?menu_id=&sub_id=&search_text=2011&list_searchby=any& list_sortby=year&submit=OK>.
[3] Baza publikacji WIŚ [online], [dostęp 17.05.2011]. Dostępny w Internecie: <https://www.is.pw.edu.pl/admin_pub.php>.
[4] Biblioteka Cyfrowa PW, Bibliografia adnotowana prac doktorskich i habilitacyjnych 1971, nr 1, [online] [dostęp 17.05.2011]. Dostępny w Internecie:
<http://bcpw.bg.pw.edu.pl/dlibra/doccontent?id=479&dirids=1>.
[5] Baza doktoratów i habilitacji. Biuro ds. Nauki PW [online], [dostęp 17.05.2011]. Dostępny w Inter-necie: <http://badania.ca.pw.edu.pl/tytuly_formularz.html?clear=y>.
[6] Rezultaty wyszukiwania rekordów „Politechnika Warszawska” na portalu Dart Europe [online], [dostęp 17.05.2011]. Dostępny w Internecie:
<http://www.dart-europe.eu/browse-esults.php?institution=253 >.
[7] Projekt i implementacja pilotowego systemu repozytorium dla prac dyplomowych (inżynierskich,
magisterskich, doktorskich) oraz publikacji pracowników Politechniki Warszawskiej, Raport
niepu-blikowany, Politechnika Warszawska, Wydział Elektroniki I Technik Informacyjnych, Instytut In-formatyki, Warszawa, grudzień 2010.
[8] Eksperymentalne repozytorium Politechniki Warszawskiej [online], [dostęp 17.05.2011]. Dostępny w Internecie: <http://saturn.elka.pw.edu.pl/RepoPW/main.seam>.