• Nie Znaleziono Wyników

Janusz Jaroszyński 1 , Marta Roszkowska 2 , Hanna Plata 3

W dokumencie [2016/Nr 5] Nr 5/2016 (pełna wersja) (Stron 66-69)

1 Katedra i Zakład Zdrowia Publicznego – Uniwersytet Medyczny w Lublinie

2 Samodzielny Publiczny Centralny Szpital Kliniczny w Warszawie

3 Polskie Towarzystwo Farmaceutyczne

Adres do korespondencji: Janusz Jaroszyński, Katedra i Zakład Zdrowia Publicznego, Uniwersytet Medyczny w Lublinie, ul. W. Chodźki 1, 20­093 Lublin, e­mail: janusz_jaroszynski@tlen.pl

Designer drugs - a threat whether already plague? Part 1 · Designer drugs are preparations containing psychoactive substances, which alter the consciousness. Their production, sale and advertising is banned in Poland. They are available in the form of tablets, powders or smoking blends. Designer drugs have similar effects to illegal drugs, sometimes even stronger. Since they have appeared quite recently, their composition is not thoroughly known yet, which means that there is no reliable data on their actual harm. It is also difficult to help those who use them as it is not known which treatment to apply. Despite the amendments to the law on drug abuse and the list of controlled substances, the fight with this problem is extremely difficult. New molecules with alter the chemical composition keep appearing. Therefore, the coordinated cooperation between Chief Sanitary Inspector, Police and Prosecutor's Offices throughout the country is a must.

Keywords: patient, designer drugs, psychoactive substances, tablet, powder, smoking blends.

© Farm Pol, 2016, 72(5): 342–347

P R A W O FA R M A C E U T Y C Z N E

stale rosła. Wraz ze wzrostem liczby sklepów za­

uważono wzrost interwencji medycznych i hospi­

talizacji spowodowanych zażywaniem dopalaczy.

Pomimo nagłaśniania w mediach skutków używa­

nia przez młodych ludzi produktów kolekcjoner­

skich w postaci zatruć, liczba klientów wynosiła ok. 350 tysięcy4.

Problematyka dopalaczy została uregulowa­

na przede wszystkim w Ustawie z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii5, jako od­

powiedź na panującą sytuację na rynku dopala­

czy. Zauważyć jednak należy, że nie jest to regula­

cja wyczerpująca, co pokazują kolejne jej zmiany.

W 2009 r. znowelizowano ustawę o przeciwdzia­

łaniu narkomanii i tym samym zwiększono licz­

bę substancji zakazanych o kilkanaście składników roślinnych i kilka pochodnych piperazynowych.

Nie stanowiło to problemu dla producentów do­

palaczy, ponieważ zastąpili oni wyłączone sub­

stancje innymi, które nie były na liście substan­

cji zakazanych.

Ustawa o przeciwdziałaniu narkomanii w art. 4 pkt 11a definiuje dopalacze jako nową substancję psychoaktywną, tj. substancję pochodzenia na­

turalnego lub syntetycznego w każdym stanie fi­

zycznym, o działaniu na ośrodkowy układ ner­

wowy. Skład dopalaczy sprzedawanych w Polsce nie był i nadal nie jest do końca znany. Potwier­

dza to stanowisko Ministerstwa Zdrowia, zgod­

nie z którym przed 14 października 2010 r. nigdy nie przeprowadzano ani też nie zlecano przepro­

wadzenia żadnych systematycznych badań w tym zakresie. Dopiero akcja zamykania sklepów z do­

palaczami w październiku 2010 r. spowodowała, że służby państwowe weszły w posiadanie znacz­

nej liczby próbek tych substancji. Przebadano ok.

130 z nich6. Decyzja o zamknięciu sklepów, hur­

towni oraz miejsc produkcji dopalaczy wydana zo­

stała na podstawie ustawy o Państwowej Inspekcji Sanitarnej7. W wyniku kontroli zostało zamknię­

tych 1378 sklepów z dopalaczami. W związku z potrzebą koordynacji działań mających na celu eliminację handlu substancjami psychoaktywny­

mi w Głównym Inspektoracie Sanitarnym zosta­

je utworzony Departament Nadzoru nad Środka­

mi Zastępczymi. Państwowa Inspekcja Sanitarna, we współpracy z innymi służbami, na bieżąco mo­

nitoruje przypadki wytwarzania oraz wprowadza­

nia do obrotu środków zastępczych. Państwowi inspektorzy sanitarni pozyskują informacje o ob­

rocie środkami zastępczymi w trakcie wykonywa­

nia obowiązków służbowych bądź też otrzymują je od takich służb, jak: Policja, Centralne Biuro Śled­

cze, Służba Celna, Straż Miejska czy Państwowa In­

spekcja Farmaceutyczna.

W związku z powyższym 27 listopada 2010 r.

weszła w życie Ustawa z 8 października 2010 r.

o zmianie ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii oraz ustawy o Państwowej Inspekcji Sanitarnej8, która dodała kilka artykułów odnoszących się do dopalaczy. I tak, zgodnie z art. 44b ust. 1 usta­

wy, zakazuje się wytwarzania, przywozu i wpro­

wadzania do obrotu na terytorium Rzeczypospo­

litej Polskiej:

1) środków zastępczych;

2) nowych substancji psychoaktywnych.

Termin „środek zastępczy” oznacza substancję pochodzenia naturalnego lub syntetycznego w każ­

dym stanie fizycznym lub produkt, roślinę, grzyb lub ich część, zawierające taką substancję, używa­

ne zamiast środka odurzającego lub substancji psy­

chotropowej lub w takich samych celach jak środek odurzający lub substancja psychotropowa, których wytwarzanie i wprowadzanie do obrotu nie jest re­

gulowane na podstawie przepisów odrębnych. Po­

tocznie nazywany on jest dopalaczem9.

Ustawa z 8 października 2010 r. wprowadziła dwa nowe pojęcia, tj. wprowadzanie do obrotu oraz wytwarzanie. I tak:

a) wprowadzanie do obrotu to udostępnianie oso­

bom trzecim odpłatnie lub nieodpłatnie środków odurzających, substancji psychotropowych, pre­

kursorów lub środków zastępczych;

b) wytwarzanie to czynności, za pomocą których mogą być otrzymywane środki odurzające, sub­

stancje psychotropowe, prekursory albo środki zastępcze. Za wytwarzanie uważa się również ich oczyszczanie, ekstrakcję surowców i półproduk­

tów oraz otrzymywanie soli tych środków lub substancji.

Ponadto zgodnie z art. 44b ust. 2, minister wła­

ściwy do spraw zdrowia określi, w drodze rozporzą­

dzenia, wykaz nowych substancji psychoaktywnych obejmujący te substancje lub ich grupy, uwzględ­

niając wpływ tych substancji na zdrowie lub życie ludzi, lub możliwość spowodowania szkód społecz­

nych. Ustawa zawiera załączniki, w których wy­

szczególnione są grupy substancji niebezpiecznych dla życia i zdrowia człowieka.

W przypadku stwierdzenia wytwarzania lub wprowadzania do obrotu produktu, co do którego zachodzi uzasadnione podejrzenie, że jest on środ­

kiem zastępczym lub nową substancją psychoak­

tywną, właściwy ze względu na miejsce wytwa­

rzania lub wprowadzania do obrotu państwowy inspektor sanitarny nakazuje, w drodze decyzji, wstrzymanie wytwarzania tego produktu lub wy­

cofanie go z obrotu, na czas niezbędny do przepro­

wadzenia badań mających na celu ustalenie, czy jest on środkiem zastępczym lub nową substancją psy­

choaktywną, nie dłuższy jednak niż 18 miesięcy10. Główny Inspektor Sanitarny podaje do publicznej wiadomości informację o wydaniu decyzji przez ogłoszenie na swojej stronie podmiotowej Biuletynu

Informacji Publicznej nazwy produktu, nazwy pro­

ducenta, rodzaju opakowania i jego wielkości11. W przypadku wydania decyzji właściwy państwo­

wy inspektor sanitarny:

1) dokonuje zabezpieczenia produktu, co do które­

go zachodzi uzasadnione podejrzenie, że jest on środkiem zastępczym lub nową substancją psy­

choaktywną;

2) nakazuje zaprzestanie prowadzenia działalności w pomieszczeniach lub obiektach służących wy­

twarzaniu lub wprowadzeniu tego produktu do obrotu, na czas niezbędny do usunięcia zagroże­

nia, nie dłuższy niż 3 miesiące12. Państwowy in­

spektor sanitarny właściwy ze względu na miej­

sce wytwarzania lub wprowadzania do obrotu produktu zakazuje, w drodze decyzji, jego wy­

twarzania lub wprowadzania do obrotu, nakazu­

je jego wycofanie z obrotu, a także orzeka o jego przepadku na rzecz Skarbu Państwa i zniszcze­

niu, jeżeli ten produkt jest środkiem zastępczym albo nową substancją psychoaktywną13. Pań­

stwowy inspektor sanitarny, który wydał decy­

zję jest organem właściwym w sprawie zniszcze­

nia produktu będącego przedmiotem tej decyzji.

Zniszczenia dokonuje się komisyjnie. Z czynno­

ści zniszczenia produktu sporządza się protokół zniszczenia, który zawiera:

1) oznaczenie organu właściwego w sprawie zniszczenia;

2) skład komisji powołanej do zniszczenia;

3) oznaczenie decyzji stanowiącej podstawę zniszczenia;

4) rodzaj zniszczonego produktu, jego nazwę oraz ilość;

5) informację o zastosowanej metodzie zniszcze­

nia;

6) oznaczenie miejsca i czasu zniszczenia;

7) podpisy członków komisji14.

Wytwarzanie lub wprowadzanie do obrotu na terytorium RP środka zastępczego lub nowej sub­

stancji psychoaktywnej podlega karze pieniężnej w wysokości od 20 000 zł do 1 000 000 zł.15 Karę pieniężną wymierza, w drodze decyzji, państwowy inspektor sanitarny właściwy ze względu na miej­

sce wytwarzania lub wprowadzania do obrotu środ­

ka zastępczego lub nowej substancji psychoaktyw­

nej. Decyzji tej nadaje się rygor natychmiastowej wykonalności16. Ustalając wysokość kary pienięż­

nej, państwowy inspektor sanitarny uwzględnia w szczególności ilość wytworzonego lub wprowa­

dzonego do obrotu środka zastępczego albo wytwo­

rzonej lub wprowadzonej do obrotu nowej substan­

cji psychoaktywnej17.

Ustawa wprowadza także zgodnie z art. 20 ust.1 zakaz reklamy i promocji substancji psycho­

tropowych lub środków odurzających. Produkty lecznicze zawierające substancje psychotropowe lub

środki odurzające mogą być reklamowane na zasa­

dach określonych w ustawie z 6 września 2001 r.

– Prawo farmaceutyczne18. Zabrania się reklamy i promocji środków spożywczych lub innych pro­

duktów przez sugerowanie, że:

1) posiadają one działanie takie jak substancje psy­

chotropowe lub środki odurzające lub

2) ich użycie, nawet niezgodne z przeznaczeniem, może powodować skutki takie jak skutki dzia­

łania substancji psychotropowych lub środków odurzających19.

Zauważyć należy, iż w przeciwieństwie do prawa karnego stosowanego w przypadku innych substan­

cji zakazanych, takich jak narkotyki, ustawodawca uznał, że łamanie zakazu wytwarzania i wprowa­

dzania do obrotu środków zastępczych podlega pra­

wu administracyjnemu.

Reasumując, stwierdzić należy, iż dopalacze są substancjami szkodliwie działającymi na organizm ludzki i zostały w Polsce całkowicie zakazane. Po­

mimo tego handel dopalaczami ciągle istnieje, cze­

go przykład mieliśmy w lipcu 2015 r., kiedy ponad 300 osób tylko w ciągu jednego weekendu musiało być hospitalizowanych po zażyciu substancji o na­

zwie „Mocarz”. Próbą rozwiązania problemu jest wprowadzanie kolejnych środków podejrzewanych o bycie składnikiem dopalaczy na listę substan­

cji zakazanych i kontrolowanych oraz pociągnię­

cie do odpowiedzialności osób rozprowadzających te substancje.

Działanie znanych narkotyków jest przewidy­

walne z tego względu, iż obecne są na rynku i sto­

sowane od bardzo dawna, na większość z nich zna­

ne są odtrutki i sposoby leczenia zatruć, czego nie mamy w przypadku dopalaczy, gdyż nie wiemy, co to jest, a tym bardziej, jak to działa na orga­

nizm ludzki. Leczenie jest wówczas tylko objawo­

we. Nieznane są również odległe skutki działania dopalaczy. Ponadto niebezpieczeństwo dopalaczy wynika z braku precyzyjnej definicji oraz braku naukowych danych o większości substancji, któ­

re w sobie zawierają, a także solidnej informacji o ewentualnym zagrożeniu. Dopalacze, podobnie jak większość substancji psychoaktywnych, dzia­

łają na ośrodkowy układ nerwowy, co powoduje, że po ich zażyciu zmienia się nastrój oraz zachowa­

nie człowieka. Wbrew powszechnej opinii dopala­

cze nie stanowią łagodniejszej wersji narkotyków.

Wręcz przeciwnie, niejednokrotnie ich działanie jest silniejsze, a przez to bardziej niebezpieczne dla zdrowia i życia ludzi.

Warto też wspomnieć o stanowisku Unii Euro­

pejskiej w zakresie zwalczania problemu używa­

nia nowych substancji psychoaktywnych. W tym zakresie została podjęta Strategia Antynarkotyko­

wa Unii Europejskiej na lata 2013–2020. Zakła­

da ona zwalczanie zagrożeń związanych z nowymi

P R A W O FA R M A C E U T Y C Z N E

substancjami psychoaktywnymi, m.in. poprzez wzmocnienie obowiązującego prawa UE. Strategia ma na celu ograniczenie popytu na narkotyki oraz ich podaży na terytorium UE, a także ograniczenie ryzyka szkód zdrowotnych i społecznych poprzez wsparcie akcji antynarkotykowej w krajach człon­

kowskich. Jako priorytety wymienia się:

­ koordynację działań państw członkowskich;

­ współpracę międzynarodową;

­ badanie nowych substancji psychoaktywnych, które pojawiają się na rynku;

­ przekazywanie i wymianę informacji;

­ monitoring oraz ocenę skutków użycia nowych substancji psychoaktywnych.

Podjęcie wyżej wymienionych działań przyczy­

ni się do skutecznej walki z nowymi substancjami psychoaktywnymi.

Produkty lecznicze

W dokumencie [2016/Nr 5] Nr 5/2016 (pełna wersja) (Stron 66-69)