Konfigurowanie ścieżki połączenia

Okno inspektora wyświetla właściwości połączenia za każdym razem, gdy zosta-nie zaznaczona jakakolwiek część instrukcji. Należy określić parametry komuni-kacyjne w zakładce Configuration, która wyświetli się po wskazaniu Properties (właściwości) instrukcji komunikacyjnej.

Tabela 7.4. Konfiguracja ścieżki komunikacyjnej (używając właściwości instrukcji)

TCP, ISO-on-TCP, i UDP Właściwości protokołu

Dla protokołów ethernetowych TCP, ISO-on-TCP, oraz UDP należy użyć pola instrukcji Properties (TSEND_C, TRCV_C, lub TCON), aby skonfigurować połączenia typu „Local/Partner”.

Rysunek przedstawia pole Connection properties dla zakładki konfiguracyjnej dla połączenia ISO-on-TCP.

Uwaga

Podczas konfiguracji właściwości połączenia dla jednego CPU, STEP 7 umożli-wia użytkownikowi na wybór określonego DB dla połączenia z partnerskim CPU (jeśli istnieje), lub na stworzenie takiego DB. Partnerskie CPU musi już wcześniej zostać umieszczone w projekcie i nie może być „nieokreślonym” CPU.

Użytkownik nadal musi wstawić instrukcje TSEND_C, TRCV_C lub TCON do pro-gramu partnerskiego CPU. Po wykonaniu tego kroku użytkownik powinien wybrać DB, który został stworzony przez tą konfigurację.

Tabela 7.5. Konfiguracja ścieżki połączenia dla komunikacji S7 (konfiguracja urządzenia) Komunikaty S& (GET i PUT) Właściwości połączenia

Dla komunikacji S7 należy użyć edytora sieci „Devices &

networks” do skonfigurowania połączenia typu Local/Partner.

Po naciśnięciu przycisku Highlighted: Connection uzyskuje się dostęp do pola Properties.

Zakładka General ma kilka właściwości:

● General (pokazane).

● Local ID – lokalne ID.

● Special connection properties – specjalne właściwości połączenia.

● Address details (pokazane) – szczegóły adresu.

Więcej informacji oraz lista instrukcji komunikacyjnych znajduje się w dziale „Pro-tokoły“ (strona 119) w sekcji „PROFINET“ lub w „Tworzenie połączenia S7” (stro-na 139) w sekcji „Komunikacja S7“.

Tabela 7.6. Parametry dla wielokrotnego połączenia CPU

Parametr Definicja

Adres Przypisany adres IP

Ogólny

End point Nazwa przypisana do partnera (odbierającego) CPU.

Interface Nazwa przypisana do interfejsu.

Subnet Nazwa przypisana do podsieci.

Interface type Tylko dla komunikacji S7. Typ interfejsu.

Connection type Typ protokołu Ethernet.

Connection ID Numer ID.

Connection data Miejsce przechowywania danych dla lokalnego i partnerskiego CPU.

Establish active

connection Przycisk opcji ustawienia lokalnego lub partnerskiego CPU jako aktywne połączenie.

Adres szczegółowy

End point Tylko dla komunikacji S7. Nazwa przypisana do partnera (odbierającego) CPU.

Rack/slot Tylko dla komunikacji S7. Położenie gniazda i szyny.

Connection resource Tylko dla komunikacji S7. Komponent TSAP używany do konfiguracji komunikacji S7 z CPU urządzeń S7-300 lub S7-400.

Port (decymalny): TCP i UPD: Port partnerskiego CPU w formacie dziesiętnym.

TSAP ¹ i Subnet ID: ISO on TCP (RFC 1006) oraz komunikacja S7: TSAP dla lokalnego i partnerskiego CPU ustawione w formatach ASCII i hexadecymalnym.

1 Podczas konfiguracji połączenia dla S7-1200 CPU z protokołem ISO-on-TCP należy używać tylko znaków w formacie ASCII dla rozszerzeń TSAP pasywnie skomunikowanych partnerów.

Punkty dostępu do usługi transportu (TSAP)

Wykorzystując punkty dostępowe serwisu transportowego TSAP (Transport Se-rvice Access Point), protokół TCP i komunikacja S7 pozwala zrealizować wiele połączeń z jednym adresem IP (do 64 K połączeń). Punkty TSAP jednoznacznie identyfikują te połączenia komunikacyjnych punktów końcowych z adresem IP.

W części Address Details okna dialogowego Connection Parameters, użytkownik definiuje punkty TSAP, które będą wykorzystywane. TSAP połączenia z CPU jest wprowadzany w polu Local TSAP. TSAP przypisany połączeniu w partnerskim CPU jest wprowadzany w polu Partner TSAP.

Numery portów

Dla protokołów TCP oraz UDP, parametry konfiguracji lokalnego (aktywnego) po-łączenia CPU muszą określać zdalny adres IP i numer portu partnerskiego (pa-sywnego) połączenia CPU.

W sekcji Address Details okna dialogowego Connection Parameters, użytkownik definiuje porty, które będą wykorzystywane. Port połączenia w CPU jest wprowa-dzany w polu Local Port. Port przypisany do połączenia partnerskiego CPU jest wprowadzony w polu Partner Port.

7.6. PROFIBUS

System PROFIBUS używa nadrzędnej magistrali do odpytania urządzeń typu slave rozproszonych w sposób wielopunktowy na magistrali szeregowej RS485.

Urządzeniem PROFIBUS slave jest każde urządzenie peryferyjne (przetwornik I/O, zawór, napęd lub inne urządzenie pomiarowe), które przetwarza informację i wysyła stan swoich wyjść do urządzenia master. Urządzenia typu slave pełnią rolę pasywnych stacji w sieci, ponieważ nie mają praw dostępu do magistrali.

Mogą one tylko potwierdzić otrzymane wiadomości, lub wysyłać odpowiedź na żądanie urządzenia master. Wszystkie urządzenia PROFIBUS slave mają ten sam priorytet, a cała sieć komunikacyjna pochodzi od urządzenia master.

Urządzenie PROFIBUS master tworzy aktywną stację w sieci. PROFIBUS DP definiuje dwa typy urządzeń master. Urządzenia klasy 1 (zwykle programowalny sterownik PLC lub PC ze specjalnym oprogramowaniem) zajmuje się zwykłą ko-munikacją lub wymianą danych z przeznaczonymi do tego urządzeniami typu sla-ve. Urządzenie master klasy 2 (zwykle urządzenie konfigurujące, takie jak laptop albo programująca konsola użyta do celów rozruchowych, konserwacyjnych lub diagnostycznych) jest specjalnym urządzeniem używanym głównie do uruchamia-nia urządzeń slave i w celach diagnostycznych.

S7-1200 jest połączony z siecią PROFIBUS jako DP slave za pomocą modułu komunikacyjnego CM 1242-5. Moduł CM 1242-5 (DP slave) może być partnerem komunikacyjnym z urządzeniami DP V0/V1 master. Na poniższym rysunku przed-stawiono S7-1200 jako DP slave dla sterownika S7-300.

S7-1200 może być podłączony do sieci PROFIBUS jako DP master za pomocą modułu komunikacyjnego CM 1243-5. Moduł CM 1243-5 (DP master) może być partnerem komunikacyjnym z urządzeniami DP V0/V1 slave. Na poniższym ry-sunku przedstawiono sterownik S7-1200 jako master sterujący urządzeniem sla-ve – ET200S.

Jeśli CM 1242-5 i CM 1243-5 są obecne równocześnie w systemie, to S7-1200 może pracować równocześnie jako urządzenie typu slave dla wyżej

usytuowa-nych systemów DP master i jako urządzenie typu master dla niżej usytuowausytuowa-nych systemów DP master.

W wersji V3.0 można skonfigurować maksymalnie trzy moduły CM dla każdej stacji PROFIBUS, przy czym możliwe są dowolne kombinacje modułów CM slave i master. Każdy moduł master może obsługiwać do 32 moduły slave.

W wersji V2.2 można skonfigurować maksymalnie trzy moduły CM dla każdej sta-cji PROFIBUS, przy czym dopuszczalny jest jedynie jeden moduł master. Może on obsługiwać do 16 urządzeń slave.